de overwegingen van een kleine grijze cel welkom mon ami !
laat me je een kopje tisanne inschenken en wat vertellen over de belevenissen van Poireau
14-08-2007
NINJA !!!!
Tot enkele jaren terug vond je in de Parijse metro-stellen en annex-gangen een veelvoud aan straat muziekanten. Eigenlijk waren het meer straatlawijters, want ik heb er zelden gehoord die effectief twee opeenvolgende juiste noten uit hun trekzak konden halen. De meesten kenden zelfs de liedjes niet die ze speelden ... het moest dan doorgaan voor een soort pot-pourri waarbij, in hun ogen, de pot gebruikt moest worden om geld op te halen en de toehoorders de pourri kregen. De andere truuk was het voordragen van een levensverhaalje in het metro-stel. Je kon er toch niet af en dus moest je wel luisteren ... Het moest allemaal wel perfect getimed zijn natuurlijk. Opstappen vooraan in de de wagon, deuren dicht, verhaaltje afhaspelen, rondgaan met uitgestoken hand en net als de laatste mogelijke 'klant' voorbij gelopen was, deuren open en terug afstappen aan de achterzijde van de wagon. Toen was bedelen nog een kunst ...
De Roemeense trekorgels zijn inmiddels verdwenen. Op vier dagen tijd zijn we slechts één trammuzikant tegen gekomen, kennelijk een fransman inclusief een hoedje à la Charles Trennet, en hij kon waarempel nog spelen ook.
Idem met het 'levensverhaal'. Maar ééntje op vier dagen.
MAAR
Ze hebben er iets anders op gevonden ... en het bevalt mij allerminst.
Je wandelt rustig door de straat. Komt er een vent roepend achter je aangevlogen ... monsieur, monsieur, attendez ... je vraagt je natuurlijk af wat er gebeurt ... De vent komt tot bij je en neemt arm beet, helemaal niet gewelddadig maar wel stevig. Hij staat dan op 50 cm van je en zegt je dat hij absoluut een euro nodig heeft voor één of andere reden. Je eerste reactie is natuurlijk ... jongen loop eens naar de pomp (jeune homme, courrez une fois à la pompe ...) maar dat is gerekend zonder de pak rond je arm. Daar zit het hem want die snul laat natuurlijk niet los ... en hij blijft maar aandringen. De meesten gaan hem, uit pure miserie en om er vanaf te zijn, uiteindelijk ook zijn gevraagde euro geven.
Door mijn beroep heb ik wel meer te maken met mensen die mij proberen op één of andere manier een oor aan te naaien, en hun kermistruuken zie ik al van ver aankomen. En een doorwinterd privaat oog als ik heeft, uiteraard, ook zijn zwarte bretellen bekomen in de edele gevechtskunsten. Ik ga dus niet in op zijn verhaaltje, antwoord niet maar maak mijn arm los, op een even ongewelddadige maar dwingende manier. Mijnheer geeft zich blijkbaar rekenschap dat zijn foefje niet direct gaat lukken ... maar probeert toch nogmaals om mijn arm beet te pakken. Jaja, ze dringen aan ... Ik heb mijnheer eventjes in het wit van zijn ogen gekeken en kortaf bevolen om mijn arm los te laten. Dat stond blijkbaar niet in zijn draaiboek ... want hij deed een paar stappen achteruit en liep vervolgens weg met een luide "fuck you" ter mijner attentie. Fuck me, fuck me, ... daarvoor zal hij een ietsje vroeger moeten opstaan ...
Het is geen toevalstreffer geweest want de volgende dag, op een heel andere plaats zag ik iets gelijkaardigs gebeuren. Daar was de truuk om een chauffeur die stilstond voor een openstaande brug over het Canal Saint Martin aan te klampen in zijn wagen. De sukkelaar die zijn raam opendoet zit dan met zijn veiligheidsgordel om, hij kan niet vooruit of achteruit met zijn wagen en de 'agressor' hangt bijna half in de wagen zodat het raam ook niet terug dicht kan. Ik heb gezien dat daar de 'truuk' wel lukte , want de autobestuurder grabbelde gauw wat kleingeld bij mekaar om te betalen voor zijn rust.
DUS
Steek een strijkijzer in uw sakosch en als men je arm vastpakt , geef je onmiddellijk een zwier met je electrolux. Dat zal gegarandeerd de plooien gladstrijken in je relatie met de te opdringerige Parijzenaars en nadien kun je nog altijd wat stoom afblazen natuurlijk. Wel even opletten dat je je halve trouwboek geen bulldogneus mept natuurlijk.
Reacties op bericht (2)
21-08-2007
les guignols de paris
als je graag naar poppentheatre kijkt:
www.parisparis.com/fr/enfant/marionnettes1.html
maar het kan ook in Brussel natuurlijk ...
www.ilotsacre.be/site/nl/curiositeiten/theater_toone.htm
21-08-2007 om 20:12
geschreven door Hercule Poireau
19-08-2007
Toch....
Ach monsieur Poireau, helaas is dit niet alleen Parijs, maar ook Rotterdam, Amsterdam etc. Hier in ons kleine dorpje is het meneer de draaiorgelman die tegenwoordig niet meer hoeft te draaien en alleen geld te incasseren.
Toch, mijn leukste ervaring met een straatartiest was in Parijs (lang, lang geleden). In de metro werd een doek opgehangen tussen twee stoelen en ging men een kleine poppenkastvoorstelling houden. Script was er niet (en stelde ook niets voor), maar het idee was briljant. Heeft hem toch 3 franc opgeleverd. ;-)
19-08-2007 om 20:26
geschreven door Gravin van Oosterhout
