.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Promis, is ga zwijgen over Sarko-City maar, nog heel heel eventjes volhouden asteblief, want ik moet nog welgeteld drie dingetjes kwijt.
Dingetje één:
De Bon Marché staat bij ons bekend als een 'populair' (pour le peuple donc ...)grootwarenhuis.
Diezelfde Bon Marché is aldaar helemaal niet bestemd pour le peuple en bon marché is het er ook al niet, integendeel. (zie foto)
Maar je vindt er wel kleding van De Meulemeester, Natan, Van Nooten en zelfs van de engelse zotteblaar Vivian Westwood.
En er is, net zoals in de Makro, een afdeling food en een afdeling non-food.
In de food kan ik u bvb aanraden: een broodje foie gras (4euro90), als je tenminste kan leven met de gedachte dat er daarvoor een gans bijna is ontploft.
Dingetje twee:
Iedereen kent wel het prototype van de toeristenval, la Butte de Montmatre.
En als je het niet kent als toeristenval, dan ken je het wel van de akute ademnood die je overviel bij het bereiken van de Sacré Coeur, trouwens ook zo genoemd omdat iedereen naar zijn hart grijpt wanneer hij eindelijk het witte bouwsel bereikt. Dit terzijde.
Iets te knabbelen vinden in Montmartre is niet moeilijk ... iets deftigs te knabbelen vinden is al een stuk moeilijker, iets deftigs en betaalbaar vinden heeft iets weg van een mirakel.
En toch ... het is ons gelukt.
Ladies en gentlemen, we proudly present ... (zelf tromgeroffel erbij denken aub)... Djing !
OSTERIA ASCOLANI in de straat met de toepasselijke naam, rue des Martyrs, op het nummer 98.
Het is een onooglijk ding dat je normalerwijze zou voorbij lopen, al was het maar omdat er, s'middags, binnen geen levende ziel te bespeuren valt. (s'avonds wel)
De kok/kelner/afwasser/ ... lijkt zo weggelopen te zijn uit een Appenijns bergdorp, aan de deur van het toilet hangt nog zijn broek in 'pied-de-poule' en frans praten doet hij ook al niet zo best maar die vent kan verdomd koken!
En voor de prijs hoef je het niet te laten.
Dingetje drie:
Bij onze terugkeer naar ons vaderland maakte ik mij toch de bedenking dat, aan de vaart dat die trein rijdt, tante Agatha nooit op het idee zou zijn gekomen om 'murder on the TGV' te schrijven ... je hebt verdorie niet de tijd om iemand te vermoorden, laat staan om dan de dader te vinden ... voor je het weet ben je al aangekomen.
Ah la la, le progrès ... c'est bien, mais ça nous avance à quoi tout ça ?
|
