Poireau zit in de put, zijn gans voorste ligt open.
Ondanks dat ik er nog altijd geen flauw idee van heb wanneer de Iverlekkenaars zullen langskomen, ben ik toch maar al begonnen met het graven van tranchée langs mijn huis. 60 centimeter diep en 20 meter lang, alstublieft.
Baat het niet, dan schaadt het ook niet, want je weet toch maar nooit of de Russen zullen binnen vallen nietwaar.
Niet met mijn schopje natuurlijk, neen , neen, met een echte bobcat. Niet dat je zo een ding makkelijk aan de praat krijgt, toch niet het exemplaar dat ik gehuurd had, want van de eerste dag mocht ik er al de startkabels bij halen.
Na wat pruttelen en kuchen schiet er plotseling een zwarte wolk uit het bobcatgat, zodat ook onmiddellijk de ganse buurt ingelicht is dat er iets te gebeuren staat. Op die wolk zou een doorsnee apache stikjaloers geweest zijn.
En daar gaan we dan, hobbeldebobbel, met een vibro-masseur onder ons achterste. De eerste graaibewegingen zijn natuurlijk wat amateuristisch, die kat laat zich niet zomaar temmen, maar stilletjes aan lijkt de machine minder last van spasmen te hebben.
Binnen de kortste keren lijkt het wel of er een reuzemol onder onze voortuin zit.
Een keizersnede ben ik aan het maken ! Splijt moeder aarde, splijt !
KLOENK !
Wablief ? Weerstand bieden aan superpoireau op zijn catmobiel ? Daarzie !
reKLOENK !
Moeder aarde heeft blijkbaar enkele verhardingen zitten ...
Ik bind mijn moedig graafbeest vast aan een boom en ga even kijken wat ik zoal gevonden heb ...
Een dikke, maar inmiddels gebarsten, betonplaat en daaronder ... een oude waterput ... een diepe oude waterput. Steentje gooien ...............................ploensj Een diepe diepe waterput dus.
Je bent dan eens fier dat je 60 cm diep graaft, en dan val je op zo'n ding dat minstens tien keer dieper is, bovendien met de hand uitgegraven en nadien ook nog volledig opgemetseld.
Zie, zoiets doet je zelfrespect te niet ...
Op slag heb ik dan maar mijn inmiddels doodbanaal geworden graafmachiente terug genomen en ben vijftig centimeter naar rechts uitgeweken, puur uit respect voor het werk van mijn voorgangers-bewoners.
|