de overwegingen van een kleine grijze cel welkom mon ami !
laat me je een kopje tisanne inschenken en wat vertellen over de belevenissen van Poireau
09-09-2009
over compost en stella.
Wat is dat toch met al die mensen die absoluut naar Santiago de Compostela willen ?
Mijn buurman, waarvan algemeen geweten is dat hij nooit naar het voetbal gaat maar toch regelmatig in een loge zit, die buurman die verzot is op pastoor met vinaigrette, die buurman is ook naar Santiago de Compostella gegaan. Eerst dacht ik nog dat hij ging om de lokale basiliek te ondermijnen, maar nee. Hij ging gewoon uit goesting. En hij is ook terug gekomen. Ook uit goesting veronderstel ik, maar dat weet ik niet zeker. Feit is dat hij nu niet langer alleen pastoor met vinaigrette lust, maar ook non met tartare, en comme quoi dat zo een compostella-excursie wel iets doet met een mens.
Een paar weken terug zit ik, vrolijk als altijd, aan mijn bureau en komt er een piepcollega binnen. Wat zegt dat veulen mij: Hercule, zou je niet beter eens een bedevaart doen naar compostela ... dat zou nu nog eens echt iets voor u zijn zie ... Ik peinsdegede zowaar dat ik van mijn stoel ging vallen ! Ikke ? Naar Santiago de Compostela ? Te voet ? Allons, allons, ...
Maar, zoals madam Lore het ook schijnt te voelen, is er iets als "de roep van de schelp". Pakt uw stok, bindt er uw valieske aan, leg de stok op uw schouder en stap het af. Het enige wat je moet doen is beslissen om uw linker voet een stap vooruit te zetten, en dan uw rechtse, en zo gewoon voort blijven doen en voor je het goed weet sta je ... aan de deur van uw auto klaar om op zoek te gaan naar een koperen logo van Shell. Niet om essence te gaan tanken, neen neen !
Als goede bedevaarder moet je nederig naar de grond blijven kijken en met en beetje geluk zie je dan de weg voor je uitgestippeld. Je moet alleen maar de koperen schelpen blijven volgen.
Ik zeg het dus niet om te zeveren nietwaar ... let er eens op ... vroeg af laat zie je inderdaad een koperen schelp ergens in een trottoir en dan nog één en nog één ...
Dat zijn dus de coquilles saint jacques ... de sint jacobsschelpen ... en die leiden naar ... den heilige jacobus. Wie is dat nu weer ? Wel het is, naar het schijnt, een apostel die ze zijn bol zouden hebben af gedaan ergens in Palestina, waarna zijn pièces détachées per boot zouden zijn overgebracht naar Santiago. (San= heilige, tiago= jaco), en daar begraven. Maar na een tijdje wisten ze niet meer al te goed waar ze hem juist hadden geplant en toen vescheen er ene sterre (stella) welke de juiste plaats (compost) aanduidde. Mijn graf is waar mijn stella staat ... Om er zeker van te zijn dat hij er niet meer weg zou kunnen, je weet immers maar nooit met die heiligen, hebben ze dan maar een serieuze kerk bovenop zijn graf gezet, et voilà.
Als je er ééntje gevonden hebt, een schelp en niet een stella, dan kan je twee richtingen uit. Als je richting Shell loopt, ben je verkeerd bezig. Bij Shell staat de voet van de schelp beneden en de 'kroon' naar boven , bij de Jacques staat de voet naar boven en de 'kroon' naar beneden. Dus je loopt richting voet van de schelp. Van hieruit gezien zal dat wel richting zuiden zijn. Moest je toch de weg kwijt raken, dan vraag je maar naar de Via Turonensis.
Na een goeie 2400 km ben je er ... en dan, 200km voor je de eindstreep bereikt, besef je dat je toch wel iets vergeten bent zeker, dat het de bedoeling is om van thuis een steen mee te brengen en die daar op 1500 meter hoogte te gaan deponeren ten teken van aflegging van al uw problemen.
Ik vermoed dat ik er toch nog eens goed ga over nadenken alvorens mijn valies te pakken ...
Reacties op bericht (12)
16-09-2009
déduction ...
Merçi mon chèr baron, voor uw toelichting.
Mag uik er u op wijzen dat u zich misschien zonder evan bewust te zijn toch wat blootjes geeft door de formulering uwer frazen.
Iemand die op 15/09/2009 om 21u09 iets schrijft op een blog waarop nog niet lang geleden sprake is geweest van Scherpenheuvel en Compostela en bovendien in zijn zin het woord "santeboektiek" gebruikt ... heeft met aan zekerheid grenzende zekerheid naar de canvascrack gekeken. Vermits dit een programma is waarbij men enige aandacht nodig heeft, is de kans klein dat u op dat ogenblik op den vreemde was Indien u toch op den vreemde was, dan was dat dicht bij uw eigen woning gezien het uur van uw schrijfsel.
Verdere analyse zou kunnen leiden tot het openbaar maken van persoonsgegevens, en dat wil ik u nu ook niet aandoen ...
16-09-2009 om 18:05
geschreven door hercule
15-09-2009
De ganse santeboetiek
Is een amuse geuelletje, voorgerechtje, zeevruchten en dessert
15-09-2009 om 21:11
geschreven door ERnst
De prijs ..
was naar mijn gevoel nog schappelijk 30E voor de ganse santeboetiek plus 6E per 100 g kreeft. De wijnkaart is ook zeer schappelijk. Hopende u met dezen van dienst te zijn geweest.
ERnst baron de Etc...
15-09-2009 om 21:09
geschreven door ERnst
14-09-2009
Een paar nierstenen
en galstenen kunnen nog in de rugzak, daar zijt ge dan toch al vanaf. Uwen overigen bricaljon zult ge naar 't containerpark moeten voeren. Bedankt voor de uitwuif. Hou mijn plaats hier warm en doe goed voort terwijl Poireau vanop zijn sokkel waakzaam blijft. Een lieve groet en tot weerzoens
14-09-2009 om 04:50
geschreven door Lore
13-09-2009
wel
Ik moet tot mijn schaamte bekennen dat bedevaarten me nooit hebben aangesproken... dat is alleen voor zeer stoute mensen en aangezien ik een zeer braaf meisje ben heb ik dat niet nodig... die kokkels en aanverwante artikelen daarentegen zeggen me wèl wat!
13-09-2009 om 21:38
geschreven door Myette
en als ik je nu eens mijn steen mee geef ?
dat zou toch al even goed moeten gaan ...
allez madam,
goodbuy, farewell, auf wiedersehen, adieu-eu ce n'est qu'un au revoir, ma soeur, ce n'est qu'un au revoir. baise baise wuif wuif wuif doet dat goed tot nog eens salukes laat nog eens iets horen het beste nog verder zegt da'k af kom en braaf zijn ...
13-09-2009 om 18:59
geschreven door hercule
Mannen denken maar aan één zaak
(soms twee) : eten en nog eens eten. Jammer, een beetje laat voor het Zilte-voorstel. Wolken, venusschelpen en geen alledaagse carabineros eten op een boogscheut van huis, het spreekt me nu niet aan, maar houden het wel tegoed. Naar Compostela ga je niet met eetintenties : dat is caloriën kwijtstappen en spirituele voeding opslaan, er op 1500m een steen droppen en alle lasten achterlaten. Op zich een hele karwei, maar ge zijt dan ook van ALLE problemen verlost! Zoiets grijp je toch met beide handen ...
Als POireau zich niet te groot, te breed, te goed ... acht om van zijn sokkel te komen, blijft de abusievelijke hospitaaluitnodiging nog twee dagen gelden. Mocht hij zich toch laten verleiden tot het voorstel van ERnst, dan moet hij beseffen dat het slechts om een éénmalige bevrediging gaat, terwijl de camino de Compostela zoveel meer te bieden heeft. 't Schijnt - eens de balast afgeworpen - dat men er een ander mens wordt ... En wie zou niet eens in een ander vel willen kruipen?
13-09-2009 om 14:29
geschreven door Lore
11-09-2009
carabineros ...
POireau heeft geleerd zich te méfiéren van carabineros want dan is de rekening soms ook gecarabineerd. Is het in t'Zilt ook gepeperd, of met andere woorden, hoe groot moet uw stapel zijn op dat plein in Gent ?
Une réponse nous obligerait.
11-09-2009 om 20:37
geschreven door hercule
..
heerlijk leesvoer bij het ontwaken hier tussen de koeikes en kalfkes in de stille rust der Ardennen....iedereen doet hier nog dodookes, dus ik moet stillekes zijn en niet hardop lachen.
11-09-2009 om 07:23
geschreven door Mrs.Bo
Over schelpen en maritieme genoegens ..
gesproken. Restuarant Zilt te Gent Stapelplein 41 serveert in een grote negentiende eeuwse bureauzaal van een voormalige rederij aan de Gentse handelsdokken een droom van een "plat de fruits de mer" wisselend volgens seizoen en aanbod van de markt. Wij kregen deze week een cocktail van oesters, kokels, wulken,venusschelpen, mosselen, garnalen, gambas en carabineros, nog een soort mij onbekende schelpen, messchelpen en kreeft met vier verschillende sausjes en alles dagvers. In plaats van te voet naar Compostella per voituur naar 't Zilt het huishomarium staat op u te wachten !!!.
11-09-2009 om 00:15
geschreven door ERnst
10-09-2009
merçi madam
voor de uitnodiging.
Maar zoals u wellicht kan begrijpen zou Poireau het zichzelf nooit vergeven om er zelfs maar aan te denken van te kunnen abuseren van de hospitaliteit van uw achterbank. In dezelfde gedachtengang is het hem ook niet mogelijk om cadeaus te aanvaarden van een dame, zelfs geen lege schelp, laat staan een volle. Een POireau dient zich te beperken tot het aanbieden van geschenken.
Wat de roep der natuur betreft houdt Poireau zich aan de gedachte: "ce n'est pas l'homme qui prend la mer, c'est la mer qui prend l'homme" POireau zal dus geduldig blijven wachten tot wanneer hij wordt genomen.
10-09-2009 om 00:38
geschreven door hercule
09-09-2009
Eens ferm goed gelachen,
't was lang geleden! Terwijl ik overtuigd was dat Poireau in zijn composthoop stak, zit hij na rijp veulenberaad, aan zijn bureel te overwegen om naar Compostela te gaan! Voor de Stella natuurlijk, compost heeft hij thuis op hopen. Bestaat het toeval? Telepathie? Wij zouden daar samen, het hoofd nederig ten gronde gericht, schelpjes aan 't volgen zijn .... Op bedevaart zijn wonderen schering en inslag. En goed dat Poireau dat opmerkt om voeten / rondingen van de schelpen te volgen. Ik zou het nooit geweten hebben en tanken doe ook niet. Maar allez de intentie is het belangrijkste, al betwijfel ik of dat genoeg is om met een kaart uit de Middeleeuwen, Compostela te bereiken. En ligt via Turonenis uit de weg, via Lorelei komt men altijd goed terecht!
Poireau, nog altijd aan 't nadenken om de rugzak te pakken? Wij hebben de achterbank nog vrij. Uitzonderlijk prachtige noordse kusten, Torre de Hercules in la Coruñia, overnachten op de Picos de Europe (wel wat pijnlijk), Stellas, nonnen, zoet en zout in soooooorten....., alles en iedereen lacht u toe. Waarop wacht ge Poireau? De roep der schelpen mag u toch niet onverschillig laten .... Anders brengen wij u wat st Jacobsschelpen mee. Liefst gevuld zeker?
