Never are voices so beautiful as on a winter's evening, when dusk almost hides the body, and they seem to issue from nothingness with a note of intimacy seldom heard by day.
Virginia Woolf uit: Night and Day
Categorie:Woolf Virginia
28-11-2018
Misschien vergis ik me wel - Uvi
Misschien vergis ik me wel
Mijn lief, jij laat me sterven dus nu ik door jou vergeten ben
geen ogenblik geen geur geen licht gemis
dat mij voor even maar laat leven
in een streling door je haar of een aarzeling
van je stem je lippen
o, regen wil jij dan voor mij wenen o, wind wil jij huilen in de bomen o, zee wil jij in twijfel je even terugtrekken
Wij kwamen aan mijn oude bos, maar wat er stond had omvang van een oog- opslag. Een man die er zicht op had gaf te verstaan - nooit was er gerooid.
Mijn zoon versprong van stam naar stam en terug, verwisselde de handvol bomen. Zo zag hij hout voor heel wat staan, het schoot tot woud op in zijn ogen.
Wat hij voor huilen van wolven hield was wind die, vlaagziek als in polder, aan je oren trok.
Hoe ik ook wilde, ik zag niet meer dan wat er was. Ik werd mijn vader die de maat der dingen kende.
Victor Vroomkoning
Categorie:Vroomkoning Victor
24-11-2018
Kier - Leonard Nolens
Kier
Laat dit niet alles zijn, dit leven stil en donker Als het maandelijkse bloeden van de vrouwen. Laat mij van iemand zijn, maar ook niet zo volstrekt Dat ik verdwijn, in haar, in hem, of weg moet gaan Omdat geen mens mijn menselijk gewicht kan tillen. Uit schrik voor mijn gezicht schrijf ik dit op.
Altijd ben ik onderweg. Ik vind geen rust Bij mij, ben bang als jij mijn trage stap hoort branden Op de koude tegels in de gang naar jou. De deur gaat open. En zoenend en stom onderzoeken je lippen De sombere man die jou zwijgend staat aan te blaffen Met liefdesgedichten. Geef hem je bed. Laat alle deuren
Op een kier.
Leonard Nolens Uit: Liefdes verklaringen
Categorie:Nolens Leonard
23-11-2018
En nu - Uvi
En nu
nu dat ik je nog enkel herken in de kleur van een herfstblad
de geur van de ochtend je parfum overstemt
en je gebroken bent in de rimpelingen van een plas water
Zachtheid, zachtheid is het woord van muziek: Het is of je op een groenen heuvel toeft, Een fabel leest, of ziet een mozaïek -
En 't hart ontvangend wat het hart behoeft, Niet meer van pijn verbijsterd, niet meer ziek, Vergeet - een glimlach lang - wat het bedroeft.
laatste twee strofen uit "Fuguette" Martinus Nijhoff
Categorie:Nijhoff Martinus
17-11-2018
Nu - Bart Moeyaert
Nu Ik adem niet, ik zing. zelfs als ik zucht, klinkt het per ongeluk alsof ik een paar noten neurie die me vannacht, terwijl ik sliep, zijn voorgezongen. Het is alsof de lucht mijn deken is en ik mijn hoofd het liefst te rusten leg op het kussen van mijn longen, de plek waar ik mijn hartslag hoor in vierkwartsmaat: dat ik besta, dat ik besta.
Bart Moeyaert uit: Gedichten voor gelukkige mensen
Categorie:Moeyaert Bart
16-11-2018
Alleen de liefde - Claire vanden Abbeele
Alleen de liefde
Wij kruipen met weerloze verlangens tussen krakende lakens en ademen elkaars hunker en honger naar het licht van de maan. Als de duisternis ooit valt zullen we elkaar lezen langzaam en voorzichtig met ogen als sneeuw zo zacht.
Claire vanden Abbeele
Categorie:vanden Abbeele Claire
12-11-2018
Herfst - Herman de Coninck
Herfst
Herfst is de tijd van vermoeden, niet van weten. Van tasten, niet van grijpen. Van eerst met mijn duim het waas wegvagen van een purperen pruim en van voelen en van dàn pas eten.
Herfst is rustig doende, niet als zomer doende was, met dat druk ondernemen, proclameren en oprichten en met uitbreiden en met weer iets anders stichten.
Herfst vertraagt een ogenblik de pas. Een krekel zit nog vol te houden in het gras. En op de grintweg snort een laatste bij.
Wat vorig jaar nog komen moest, is nu voorbij. Maar de geest is vrij. Om te berekenen en te weerleggen en te ijken. En om te rangschikken en te bevragen, te beschouwen en te kijken.
Herman de Coninck
Uit: Ter ere van de goedertieren maan.
Categorie:de Coninck Herman
11-11-2018
De zoon - Anton van Wilderode
.
De zoon
Hij heeft geen eigen naam meer. Draagt véél namen van hen die gingen en niet wederkwamen naar waar hun jeugd maar schier begonnen was. Hij ligt alleen of ligt met velen samen in zijn vergeten graf onder het gras.
Wie denkt aan hem die verder leven die met hun droom en toekomst overbleven en rechtdoor liepen op hun eerste weg? Hij werd niet méér dan een herinnering, even, een foto bij zijn brieven neergelegd.
De ouders zijn mét hun verdriet gestorven de broers en zusters in hun kleine dorpen teruggetrokken met zorg en gezin, de vrienden, weergekeerd of weggezworven, dreven de maalstroom van het leven in.
Soms, op zijn zerksteen, maakt de zomerregen de bijna uitgewiste lettertekens een ogenblik weer leesbaar,-en de wind legt er bewegelijk een bloemtak tegen. De hemel is de aarde goedgezind.
Anton van Wilderode
Categorie:van Wilderode Anton
10-11-2018
Zacht gesprek - Max Croiset
Zacht Gesprek
je leert mij wennen aan mijn ledematen je neemt mijn hand en wandelt naast mij voort je leert mij wennen aan mijn eindeloos praten omdat je ook nog naar mijn zwijgen hoort en als wij 's avonds saam de dag verlaten
dan zeg je slapend haast een laatste woord om mij zelf niet met mijzelf alleen te laten zo ga je door de slaap nog naast mij voort.
Max Croiset - 13 augustus 1912 - 7 april 1993
Categorie:Croiset Max
09-11-2018
o, ik weet het niet - Herman de Coninck
o, ik weet het niet
o, ik weet het niet, maar besta, wees mooi. zeg: kijk, een vogel en leer me de vogel zien zeg: het leven is een brood om in te bijten en de appels zien rood van plezier, en nog, en nog, zeg iets. leer me huilen, en als ik huil leer me zeggen: het is niets.
Herman de Coninck Uit: 'De lenige liefde'
Categorie:de Coninck Herman
07-11-2018
Foto - Herman de Coninck
Foto
Weemoed is een foto van voor twintig jaar. Familie, nog samen, nog gezond. Is toen. Met een lijst van nu errond. Het nu houdt het verleden bij elkaar. En omgekeerd. Want nu is maar even. Is opschrikken en vragen: waar waren we gebleven? Bij jou. In Die Dagen. Alles is ver. En de liefste dingen nog verder. Maar door het verleden wordt het bij elkaar gehouden, als schapen door een herder.
Herman de Coninck uit: Met een klank van hobo
Categorie:de Coninck Herman
06-11-2018
Schaduwbeeld - Agnes Vaessens
Als zwaargezwollen zaad waarin de wortels wachten. Een vastgesloten hand samengebalde krachten. Gevangen in een schaal die niet wil openbreken is het geladen hart dat zich niet uit kan spreken.
Agnes Vaessens: uit Schaduwbeeld
Categorie:Vaessens Agnes
03-11-2018
Vader - Michel van der Plas
Vader
Vader, wat zou ik er voor willen geven als je er af en toe nog eens kon zijn en een zondag kwam zitten in mijn leven bij mijn werk en mijn boeken en mijn wijn.
Soms zie ik nog mannen van vijfentachtig (je weet wel waar) met een gezicht vol zon en zin, en dan denk ik: godallemachtig als ik hem zo nog eens meenemen kon.
Want op de een of de andere manier leef ik toch ook nog steeds voor jou: jouw ogen wil ik, met hun aandacht, pret en mededogen bij mijn geploeter, mijn huis en mijn hier:
en ik zag ze zo graag een keer genieten van al wat ze met tranen achterlieten.
Michel van der Plas
Categorie:van der Plas Michel
02-11-2018
Wij maken lange dagen - Leonard Nolens
Wij maken lange dagen
Jij blijft mijn grote liefde In de maak, jij maakt Mijn nachten wachtenwit Als dit papier, jij maakt me Zwart als het gat in het blad Gebrand van dit gedicht, Een vergezicht van niets. Zo blijven wij vervuld Van al het onvervulde Jij bent mijn vraag, jij bent Mijn bange vragen voor. Wij maken lange dagen. Die staan hier in een koor Van hoog tot laag bijeen Te dansen in mijn keel. Ik neem hier geen verhaal Op jou, ik haat het hiaat Dat ons heeft afgesproken. Ik blijf je grote liefde In de maak, ik maak Je nachten wachten wit Als dit papier, ik maak je Zwart als een gat in het blad Gebrand van dit gedicht.
