Man called Otto, onderhoudende film met Tom Hanks als “grumpy old man”, een beetje voorspelbaar verhaaltje maar toch aangenaam voor een avondje televisie.

Kastanjemanden was dan weer een Scandinavische mini-serie zoals we die van de noorderlingen gewoon zijn, met goede verhaallijnen. 

Waar is Elke Wevers was dan weer een tegenvaller en niet meer dan een uitgerekte aflevering van Opsporing verzocht. 

En dan … het verhaal van Vlaanderen. Een reeks waar ze weken de opiniestukken in kranten en tijdschriften mee vulden en waarover elke expert een mening heeft. Wel, ik ben geen expert. Ik heb geen buitengewone interesse in de ijstijd, weet niet veel te vertellen over de vroege middeleeuwen, ook de eerste wereldoorlog is ver weg en lang geleden en de Vlaamse zaak kan mij gestolen worden. Ik voel mij dan ook niet geroepen om hier in het openbaar een mening over te hebben, wat niet betekent dat ik die niet heb. Ik vond dit interessant en onderhoudend en niet meer dan dat.

Minx was weer iets helemaal anders en speelt zich af in de jaren 70 van de vorige eeuw.  Joyce wil een tijdschrift met blote mannen lanceren in een wereld die vooral geïnteresseerd is in tijdschriften met blote vrouwen.

Malavita, met Robert de Niro in de hoofdrol van een - wat anders - maffiafilm.  Plezant om nog eens terug te zien.

Telkens er slechts een half uurtje tijd is om nog iets te zien, kijken we allebei graag naar oude afleveringen van Roseanne, intussen zitten we bij seizoen drie, nog zeven te gaan.