Nog enkele onsamenhangende gedachten.

Ons bezoek bij de Zuid-Afrikaanse familie is intussen voorbij. De plannen om opnieuw naar het zuiden te trekken zijn al gedeeltelijk gesmeed, maar eerst nog wat sparen.

Het zijn drie fantastische weken geweest en ik kan Zuid-Afrika met geen enkel land vergelijken waar ik geweest ben. Alles ademt Afrika en overal is de brede glimlach aanwezig. Hoewel je ook veel zwarten in dure auto’s ziet rijden, is er toch nog duidelijk een verschil zichtbaar. Wij hebben ons vrijwel constant in de rijkere buurten opgehouden en dat is een schril contrast met de sloppenwijken die je hier en daar langs de weg ziet. Dan wil ik het nog niet hebben over de gigantische townships als Soweto.

Ik blijf me vooral verbazen over het autoverkeer. Het is onvoorstelbaar hoe ver je raakt met een beetje hoffelijkheid. Op elk kruispunt stopt iedereen en na een beetje oogcontact mag de eerst aangekomene ook als eerste doorrijden en dat werkt ! Wat ook helpt is rondrijden zonder nummerplaat. Onverzekerd of zonder rijbewijs kan natuurlijk ook. Op de snelwegen rond Johannesburg wordt elektronisch tol geheven maar niemand betaalt en dat heeft geen gevolgen.

Waar je ook loopt, overal zie je mensen lopen – ook op de snelweg. De roekelozen steken zo’n weg met tot twaalf (!) rijvakken ook gewoon over, met mijn conditie zou het niet lukken. Ze rijden ook overal met karretjes op straat waarop ze (in onze ogen) rommel stapelen waaraan ze nog iets kunnen verdienen. Op die manier worden straten ook relatief proper gehouden.

Echt bedelaars zie je niet zo heel vaak. Ze doen altijd wel iets om een paar Rand te krijgen : een dansje, ze zingen, ze verkopen sleutelhangers, ze regelen het verkeer – alles waar wij niet aan zouden denken … Voor alles en iedereen probeert men een job te creëren : iemand die een plaats aanwijst op de parking, een andere die na het winkelen wijst waar je auto geparkeerd staat, iemand die de boodschappen inpakt, iemand die de boodschappen naar je auto brengt …

Wat wel vervelend is : het openbaar vervoer. Er rijden hier tienduizenden minibusjes rond maar je weet nooit van waar ze komen of waar ze heen gaan. Echte grote lijnbussen worden alleen gebruikt voor lange afstanden of voor georganiseerde rondritten. Dat maakt het allemaal moeilijk om zonder auto ergens te geraken. Een taxi zoals wij die kennen, heb ik hier ook niet zien rondrijden. Gelukkig hadden wij chauffeur/gids/(schoon)broer Eddy om ons overal te brengen.

In onze tuin hoorden we constant vreemde vogelgeluiden maar ze lieten zich amper zien. Intussen heb ik me wel gespecialiseerd in het zoeken van automerken of -modellen die in Europa niet bestaan. Een Dacia Sandero (zoals de onze) is hier gewoon een Renault Sandero.

Opmerkelijk : zendmasten worden op veel plaatsen gecamoufleerd als boom, goed idee.

En nog maar eens : een blanke met dreadlocks is een zeldzaamheid en je wordt dan ook snel(ler) als “een van hen” aanvaard. Althans, dat maak ik mezelf toch wijs.

Nog belangrijk : Zuid-Afrika is geen achterlijk land en je kan overal met een bankkaart betalen.

En dan ook nog een pluim voor Proximus en hun daily roaming pass. Voor 6 euro per dag kan je je abonnement van België ook gewoon aan de andere kant van de wereld gebruiken. In mijn geval betekent dat onbeperkt bellen naar Belgische en Zuid-Afrikaanse nummers en heel veel data. Na tien dagen zit je aan een maximum van 60 euro (per kalendermaand) en daar blijft het bij. De volgende 20 dagen zijn in dat geval gratis. Elke dag wordt je op de hoogte gehouden via een sms, perfect !