Gisteren zaten we om 6u ‘s morgens al op de bus. Na Albir moesten er nog mensen opgepikt worden in Benidorm, La Cala en Vilajoyosa. In het begin spookte spontaan “Een bus vol Ollanders” van Katastroof door mijn hoofd maar gaandeweg werd het evenwicht tussen Nederlanders en Vlamingen hersteld.

Onderweg werd regelmatig gestopt voor een plas- of koffiepauze en tijdens één van die stops gleed Carina van de bustrap met als gevolg stekende pijn in rug en nek. Even werd overwogen om de reis te staken en met een taxi terug te keren naar Alfaz maar Carina hield zich stoer en maakte zichzelf wijs dat het wel zou beteren met de nodige pijnstillers.

In de late namiddag kwamen we aan in ons hotel : BlueSea Al Andalus in Torremolinos. We kregen een zeer ruime kamer met een bijna even grote badkamer en een balkon met zicht op zee én het zwembad. Wel een rare kronkel : als koppel kregen we twee aparte bedden terwijl onze pa in zijn eentje een kamer kreeg met een tweepersoonsbed.

Onmiddellijk na het inchecken werden we geconfronteerd met een aantal doorzopen smoelen, Britten uiteraard. Makkelijk te herkennen aan hun blauwe polsbandje want met dat kleurtje geniet je van een all in vakantie.

Carina bleef even op bed liggen terwijl ik met onze pa een wandeling langs het strand deed. Opvallend veel restaurants en café’s met Nederlandstalige namen en/of gerechten maar ook minder levendig dan Benidorm deze tijd van het jaar.

‘s Avonds gingen we naar de bar voor een aperitief. We begonnen met een caipirinha, of wat daarvoor moest doorgaan. Al snel werd overgeschakeld op iets anders en dan zie je ook dat je met het blauwe polsbandje enkel lokale (namaak)drank kan krijgen en wij tegen betaling mogen genieten van echte Ricard, 43 en Cardhu whisky.

In het hotelrestaurant kregen we te horen dat onze buschauffeur van de trap was gevallen. Ja, inderdaad : dezelfde trap dan Carina ! Hij had minder geluk en brak zijn enkel. De rest van de reis wordt de “gevaarlijke” deur niet meer gebruikt en een reservechauffeur is al onderweg.