Kiekens zijn we, grote dikke kiekens. Vanmorgen zette ik Carina af bij het IMED ziekenhuis voor een MRI scan en ging een parkeerplaats zoeken. Ik was net uitgestapt en kreeg telefoon : Carina om haar terug op te halen. We weten intussen uit ervaring dat de zaken in het ziekenhuis zeer vlot verlopen maar dit was wel heel snel. Carina stapte terug in de auto met een brede grijns en wist te melden dat we een dag te vroeg waren. Wat zijn we toch stom ! We wisten dat de afspraak op 1 maart was én we waren op de hoogte dat het vandaag 29 februari is, een schrikkeljaar dus. En toch : in ons beperkte brein vinden we het niet meer dan normaal dat na 28 februari 1 maart volgt. Niet dus … en morgen opnieuw op tijd uit bed.
In de namiddag was er een “schrikkelbijeenkomst” van geocachers en samen met Wilma en Leo fietsten we naar het anker in Abir. Ik telde een twintigtal aanwezigen en na het uitwisselen van enkele ervaringen reden we weer onze berg op. Leo en Wilma gingen deze avond uit eten en dat deden wij ook, gecombineerd met de bekerwedstrijd tegen KVO in de Panaché. Tijdens de heenmatch in Oostende geraakten we niet verder dan een 1-1 gelijkspel, wat je eigenlijk bijna als nederlaag mocht interpreteren gezien de staartpositie in 2e klasse van de kustploeg.
Vandaag verliep het helemaal anders. Het was geen hoogstaande wedstrijd maar 3-0 is overtuigend genoeg om met vertrouwen de finale tegen Union te spelen.
|