Tijdens het weekend kreeg ik telefoon, neef Raymond en echtgenote Marina waren stilaan richting zuiden aan het rijden en vroegen of ze een dag of twee-drie bij ons konden overnachten. Natuurlijk kon dat, in dit seizoen is er overal plaats op overschot. Ze zouden maandag aankomen en dat gebeurde dan ook. Meteen kregen we slecht nieuws te horen : ze waren onderweg bestolen en Raymond was al zijn kaarten (bank-ID enz) kwijt. De camper werd snel geïnstalleerd en we reden naar de Guardia Civil om aangifte te doen. We werden snel geholpen en kregen een nieuwe afspraak om gisteren woensdag opnieuw langs te komen voor officiële vervangdocumenten.

En wat doe je dan om de zorgen te vergeten ? Iets gaan eten bij Belgomar. Dat stond oorspronkelijk niet op het programma maar het smaakte toch weer. Zowel op restaurant als op onze berg werd er flink wat bijgekletst want zo vaak zien we die tak van de familie niet. Plezant zo, alle verhaaltjes zijn dan nieuw.

Dinsdag hadden Leo en Wilma gereserveerd bij It’s a small world, een restaurant waar we om een of andere duistere reden nog nooit geweest waren. Alweer een adres om terug te gaan, bovendien een zeer mooi ingerichte zaak met zeer veel keuzemogelijkheden. We kozen allemaal voor het dagmenu en dat bleek al snel een goede keuze. Enkel Patrick, want die was er ook bij, ging voor saté’s met (erg lekkere) pindasaus.

Gisteren woensdag hadden we gereserveerd om met kameraden Luc en Anita te gaan eten bij Belgomar. Carina en Luc gingen resoluut voor de Châteaubriand, ik koos een gigantische Cesar salade en Anita voor de kikkerbilletjes en zij was de enigste die haar bord leeg mee naar de keuken kon geven. De overschot van het vlees en de reuzenportie groenten kregen we mee voor morgen, zowat de enigste dag van de week waarop we met niemand iets afgesproken hebben.

Terwijl wij aan tafel zaten ging Raymond met Patrick als tolk naar de Guardia Civil en daar kreeg hij alles wat nodig is om zonder problemen naar België te rijden. Dank u voor de goede service !