Gisteren in de late namiddag is Carina terug naar haar kamer op de afdeling neurologie verhuisd. Dan moet je er maar van uit gaan dat alles gelukt is maar veel info geven ze niet. Het is nu al meer dan een week dat we vragen om een neuroloog te spreken maar dat lukt maar niet. Veel zullen ze nog niet kunnen zeggen maar een beetje moeite doen kan nooit kwaad. Het is nu vooral afwachten op het resultaat van de biopsie. Ik weet het : ik val in herhaling.

Tijdens het bezoek gisteren hadden Jessy en ik een goed gevoel. Als je leest wat de gevolgen kunnen zijn van zo’n biopsie kan je toch alleen maar hopen dat dat bij Carina niet het geval is. En het zag er positief uit : ze herkende ons en je kon er een beetje mee converseren. Er was zelfs genoeg energie om te lachen. Het begon met goesting voor pudding en al snel volgde een lijstje met alles wat ze wil eten : frieten met biefstuk en champignonsaus EN mayonaise, curryworst, cervela, boterham met choco … En liefst allemaal tegelijk, zoals ik mijn lieve vuilbakske ken. Helaas kon aan haar wensen niet voldaan worden, voorlopig komt alles via baxters binnen.

Vandaag was er niet veel verbetering merkbaar vergeleken met gisteren. Er valt dus weinig te melden, vooral ook omdat we nog altijd geen dokter hebben gezien om alles een beetje te duiden. Hij ging dochter Jessy nochtans op de hoogte brengen vandaag. Ik heb intussen onze huisdokter ingeschakeld in een poging om meer uitleg te krijgen. Die zal morgen naar de afdeling Neurologie bellen en hopelijk kan hij ons dan in begrijpelijke taal iets wijzer maken zodat we eindelijk gaan weten wat de volgende stappen zijn.