Carina is dus vrijdagochtend overgebracht naar het UZA en ‘s avonds gingen we (= Yum, Jessy en ikke) voor de eerste keer op bezoek. We waren amper haar kamer binnen of we kregen al een heleboel uitleg van een verpleegster. Een uur later kwam er ook nog een dokter een en ander toelichten. Wat een verschil met Monica ! Ze hebben hier op een dag ook al meer gedaan dan tijdens twee weken in Deurne : een petscan, beenmergpunctie, katheters gestoken, opsporen van ziekenhuisbacterie, echo van het hart enz. Terwijl we er waren werd ook de eerste chemo toegediend. Eerst een begindosis en geleidelijk werd het tempo opgevoerd.

Het was duidelijk een loodzware dag geweest voor Carina en in combinatie met alle geneesmiddelen was er weinig conversatie mogelijk. Eten wou ze ook weer niet, is ook niet gemakkelijk als je vol met kabeltjes en darmpjes hangt. We hebben voor het bezoek een beurtrol afgesproken, want ze zijn streng met de regel van maximum twee bezoekers. Jessy gaat de eerste uren en ik pak de late shift.

Vandaag is er ook al een kinesist langskomen om in bed enkele oefeningen te doen. Hopelijk komt het gevoel aan haar rechterkant terug, want voorlopig komen de commando’s van de hersenen niet aan in haar rechterarm en -been.