Eerst en vooral wil ik iets vertellen over mijn namiddag en avond televisie kijken gisteren. Eerst was er de onvermijdelijke wedstrijd Standard-Antwerp, de eerste 20 minuten waren voor Standard en de rest was RAFC duidelijk dominant. Helaas dacht de scheidsrechter daar anders over en we mogen ons wel degelijk bestolen voelen. Net zoals Beershit later op de dag, maar dat stoort mij zo niet.

Tegen het einde van de middag kwam er meer bewolking en kregen we af en toe zelfs een flinke regenbui. Tijd genoeg dus om weer allerlei rommel te zien passeren op het scherm. Het begon met zes afleveringen van “De Verhulstjes”. Ik heb in het verleden nooit gekeken naar De Planckaert, de Kardashians of de Pfaffs en kan dus niet vergelijken maar naar deze reeks heb ik echt met plezier gekeken, ook al ben ik niet echt iemand van de Studio 100 en/of Samson generatie.

‘s Avonds ging het van kwaad naar erger. Het begon met Blind getrouwd, het enige dating programma dat ik altijd heb gevolgd en dit jaar was ik dat absoluut ook van plan. Deze keer doet er iemand mee die ik zeer oppervlakkig ken (dochter van kennissen) en dan kijk je met meer dan gewone interesse. Helaas heb ik daarna ook nog verder gekeken naar achtereenvolgend Blijven slapen en Uit de kleren. Echt een verschrikkelijke ervaring die ik niet meer ga herhalen, vooral ook door steeds dezelfde teasers voor andere programma’s en reclameblokken die zooooooo op mijn zenuwen werken … Jaja, ik weet het : zelf voor gekozen !

Vanmorgen regende het nog steeds zachtjes en dus weer aan het scherm, deze keer naar aanleiding van een artikel in de Gazet van Antwerpen. De politie had een auto tegengehouden met daarin een kist molotov cocktails. Blijkt dat het over een “brotherhood” gaat (jezelf MC noemen is niet zo simpel meer) – in dit geval met de naam Sin Miedo (zonder angst). Als ik dan zoiets lees dan begin ik te googelen en zo kwam ik dan weer uit bij een documentaire op de Nederlandse televisie. Zo’n brotherhood is uiteindelijk niet anders dan een motorclub maar dan met de auto. Grappig vond ik wel dat een aantal hun eigen clubnaam niet deftig kunnen uitspreken. Als je Spaanse woorden gebruikt, spreek ze dan ook uit in het Spaans. Dus niet sin miedo, maar sin mi-edo.