De laatste dagen is er weinig te melden. Ik tracht zoveel mogelijk solidair te zijn met Carina : zij de hele dag in bed, ik de hele dag in mijn zetel. Alleen met het overgeven volg ik haar voorbeeld niet. Dat blijft toch een groot probleem want daardoor is het moeilijk om de verdere behandeling – vooral kine en ergo – op te starten. Voor de rest is er eigenlijk niet zoveel vooruitgang te melden. Het gaat allemaal zo traag dat je denkt dat er gewoon geen evolutie is terwijl het echt wel beter gaat. Toch zou je na zeven weken ziekenhuis meer verwachten. Langs de andere kant : de chemobehandeling is nog maar in de helft en daarna volgt misschien nog bestraling en/of stamceltherapie.

Gisteren heeft ze met een rollator door de gang “gewandeld” en ’s middags is de ergotherapeut ook geweest. Intussen wordt het “niet in Spanje zijn” moeilijker. De donkere dagen breken hier in België aan en het zal vast meer gaan regenen. Mijn gedachten dwalen dan snel af naar een zonnig terrasje, een lekker menu bij Belgomar - Zero Zero - La Livi - Small World – Isla Bali enz. Daar bovenop komen nu ook nog de vele feesten in Benidorm en Alfaz. We kunnen alleen maar hopen dat we er volgende winter weer bij zijn.

Natuurlijk heb ik ook de nieuwsberichten gezien van de rampzalige weersomstandigheden die momenteel een stuk van Spanje teisteren. Voor de mensen die ongerust zijn : het is in “onze” comunidad (Valencia) heel erg voor de mensen die getroffen zijn maar de buurt van Benidorm-Alfaz-Altea is ontsnapt aan de overstromingen.