Ik had het zien aankomen en ik kan ze niet eens ongelijk geven. Carina zag er vandaag maar triestig uit en al snel wist ik waarom : ik wil hier weg, ik ben hier niet graag. We hadden ons die revalidatie ook wel anders voorgesteld. Elke dag een paar uren stevige oefeningen, aangevuld met bingo, een optreden van Nelly Wolly en een cursus ui snijden. Helaas, er gebeurt echt niet veel en ook al is dat deels te wijten/danken aan de besmettelijke status die Carina had de eerste dagen, we hadden meer verwacht. Ze moest vandaag “in groep” eten maar de helft kan zonder hulp niet eens zijn eigen mond vinden en kakt lustig in zijn broek terwijl anderen zitten te eten. Ik had het gisteren al geschreven : niet echt de meest aangename omgeving om je dag door te brengen. Carina heeft het nu in haar hoofd gestoken dat ze in die afdeling is omdat ze denken dat zij op hetzelfde niveau staat dan de andere patiënten. Absoluut nonsens ! Maandag hebben we afspraak met iemand van de sociale dienst, ben benieuwd. Intussen wel goed nieuws : als er geen onvoorziene dingen gebeuren, zal ze tijdens oudejaarsnacht mee mogen naar Lochristi (daar is er elk jaar een feestje met mijn kant van de familie) én ze mag dan zelfs blijven slapen ! Weer iets om naar uit te kijken en laat ons dan maar hopen dat na nieuwjaar alles vlotter verloopt met de revalidatie.