Vrijdagmiddag ben ik Carina gaan halen in Hoboken, daar is ze nu officieel ontslagen. Ze doet het thuis heel goed en als ze de trap op of af moet, zorg ik dat ik in de buurt ben. Gisteren overwogen we zelfs om met de tram naar haar mama te gaan. Na een beetje overleggen, Carina overschat zichzelf graag, besloten we om toch maar met de auto te gaan. Vooral de roltrappen in ons metrostation (Handel) die niet altijd werken zouden een probleem kunnen zijn. Bij haar mama gingen we frietjes halen bij ’t Draakske, daar keken we al maanden naar uit.

Vandaag ging het dan weer ineens een heel stuk minder met Carina. Ze had maagpijn, was duizelig en moest overgeven. Ik denk dat het voor een stuk tussen haar oren zit. Het vooruitzicht dat ze vandaag terug binnen moest in het UZA maakte haar uiteraard niet echt gelukkig. Maar willen of niet, om 16u30 waren bij het ziekenhuis. Op D2 werd Carina direct herkend door de verpleegsters en kreeg ze een heel grote kamer toegewezen, je kan er gemakkelijk een dansje doen. Voor de rest volgden nog wat standaard procedures : bloeddruk meten, bloed nemen, COVID test enz.

Voor mij moest de miserie nog beginnen. Na 20 minuten reed ik onze straat in en na 3000 keer blokje rond te rijden en telkens het zoekgebied uit te breiden gaf ik het op. Absoluut GEEN parkeerplaats te vinden en voor onze garage staan was ook geen optie. Als ze tot vlak vóór en achter de poort staan, blijft er te weinig plaats over om te parkeren of binnen te rijden. Dan maar met de auto naar de mama gereden en van daaruit met de tram naar de Seefhoek. Plezant hé, alles in totaal twee uur onderweg !