|
De ene dag is Carina opgewekt en kan ze normaal eten maar de volgende dag voelt ze zich ellendig en geeft ze veel over. Gisteren was een heel slechte dag, je ziet dat ook meteen als je in de kamer komt. Ze kon amper op haar benen staan, reageerde amper en zelfs terwijl ik iets vertelde viel ze in slaap. Haar lieve glimlach was wel heel ver weg.
Vandaag wist ik al snel dat er geen beterschap was. De laatste tijd stuurde ze ’s avonds en ’s morgens een berichtje maar nu niks. Om 13u belde ik dan maar naar haar. Ze voelde zich erg slecht en bij het naar toilet gaan is ze gevallen. Het is dan zo moeilijk om niet boos te zijn. Al honderd keer heb ik gezegd dat ze hulp moet vragen aan de verpleging ! Machteloos ben je tegen zoveel eigenzinnigheid … ik heb dan maar een uurtje zitten huilen voor ik weer naar het ziekenhuis vertrok.
Van het ziekenhuisbezoek werd ik niet echt vrolijker. Carina is de laatste dagen weer erg verzwakt en kan amper op haar benen staan. De diarree waar ze al lang last van heeft is te wijten aan een darmbacterie die luistert naar de naam Clostridium. Als gevolg daarvan moet ik mij weer in een geel wegwerpkostuumpje wurmen + handschoenen en een masker.
Carina is mentaal stilaan aan het afhaken. Het duurt allemaal te lang en bijna niks zelfstandig kunnen doen is niks voor haar. Ze huilt ook heel vaak en de wartaal van enkele maanden geleden is helemaal terug. De berichtjes die ze stuurt zijn quasi onverstaanbaar.
Toch zou morgen de geplande stamceltransplantatie gebeuren. Ze zullen mij in de voormiddag meedelen wanneer het precies gebeurt en dan kan ik Carina gezelschap houden.
En ik weet dat je de moed niet mag verliezen maar voor het eerst sinds lang ben ik er niet gerust in. Wat een verschil met vorig weekend toen ze twee dagen naar huis mocht !
|
