Toch altijd even schrikken ! Ik kwam gisteren de kamer binnen en Carina was verdwenen. Gaan joggen ? Weinig kans ! Bleek dat ze naar de NKO (neus-keel-oren) arts was gebracht om te kijken waar die aanhoudende mond- en keelpijn vandaan kwam. Er werd niets abnormaal vastgesteld, “gewoon” één van de vele bijwerkingen van de chemo die bij haar langer duurt dan gemiddeld. Ze zag er wel weer een stukje opgewekter uit en ook praten ging iets beter. ’s Middags had ze een pannenkoek gegeten, zo een beetje het enige vaste voedsel in weken. Weer een klein stapje vooruit dus !

Dat laatste had ik weer niet mogen schrijven want vandaag was ze heel slaperig en bijgevolg ook maar weinig aanspreekbaar.