Het snot liep met liters uit mijn neus en hevige hoestbuien hielden me ’s nachts wakker. Om het risico op besmetting te minimaliseren heb ik dan toch maar besloten het bezoekuur voor de eerste keer in meer dan vijf maanden aan mij voorbij te laten gaan. Natuurlijk niet zonder er eerst voor te zorgen dat iemand anders Carina kon opvroljken.

Gisteren was het iets beter én de zon scheen uitbundig. Een uitstekende kans om wat vitamine D te absorberen en dat kan je hier in de buurt nergens beter dan in de dierentuin. Er waren duidelijk meer mensen met hetzelfde idee. Het was gewoon gezellig druk en zo heb ik het graag. Het was maanden geleden dat ik de slingerapen nog eens in hun buitenverblijf had gezien en de beestjes zwierden overal acrobatisch door de lucht. De plekken waar tot voor kort de nijlpaarden en zeeleeuwen zaten, zijn nog altijd niet door andere dieren ingenomen. Het is nu toch al een hele tijd dat we op de beloofde dwergnijlpaarden wachten en ook de zeehondjes zijn nog niet gearriveerd.

De alpaca’s moeten hun ruimte sinds kort delen met een aantal vrouwelijke mara’s (soort oversized cavia x haas) en dus ging ik eens kijken naar deze nieuwe bewoners. Zag ik dat goed ? Is dat daar het snuitje van een baby mara ? Jaja, een van de knaagdieren was er in geslaagd om zwanger te raken vóór het op transport van Planckendael naar Zoo Antwerpen werd gezet. Die beestjes zijn maar enkele uren per jaar vruchtbaar, goed uitgerekend dus !