Carina heeft zichtbaar genoten van het lange weekend. Langs de andere kant is toch weer duidelijk geworden dat er nog een lange weg moet afgelegd worden. Ja, ze kan alleen de trap op (uiteraard ben ik er altijd bij voor een eventueel extra steuntje) maar het blijft heel traag gaan en halverwege is ze al doodmoe. Buiten blokje rond wandelen is nog steeds geen optie en als je ze laat doen komt ze de hele dag niet uit bed. In een ziekenhuis is alles strikt qua uurschema en thuis mag daar absoluut van afgeweken worden maar de hele dag slapen laat ik niet toe.

Wat ik zaterdag wel plezant vond : even was het weer terug de oude “vuilbak”. Droge worstjes, chips, chocolade – alles ging er vlotjes in én bleef er ook in.