Niet veel beleefd de afgelopen tijd. Elke dag met tram/bus over en weer naar Hoge Beuken, behalve in het weekend want dan mag Carina altijd voor een nachtje naar huis. Alles gaat nog altijd traag en toch merk je aan kleine dingen dat er vooruitgang is.

Als het niet regent – en dat doet het tegenwoordig bijna nooit - stap ik ook twee of drie keer per week de dierentuin binnen. Zondag ben ik op de Cockerillkaai naar Antwerp Classic Car Event geweest. Wat een belevenis ! Meer dan 1000 auto’s : uitgebouwde Porsches, onbetaalbare Aston Martins, perfect onderhouden R4’s, Amerikaanse bullebakken waarmee je van benzinepomp naar benzinepomp kan rijden en nog veel meer.

Vandaag heeft Carina een nieuwe buurvrouw in haar kamer gekregen. Met Anita, de vorige buur, klikte het meteen maar ik vrees dat het met deze niet zal lukken. Het is voor die vrouw natuurlijk ook even wennen aan haar nieuwe omgeving maar ik zou er ook niet blij mee zijn. Ze bonkt met haar rolstoel overal tegenaan, eet haar boterhammetjes op een niet echt smakelijke manier. Bovendien staat ze niet echt open om een praatje te maken, misschien kan ze het gewoon niet – dat wordt allemaal nog even afwachten. Ze moet vier keer per dag aerosollen, dat geeft een redelijk irritant geluid dat het volume van de televisie overtreft. De verpleging vroeg aan Carina om een oogje in het zeil te houden want blijkbaar heeft ze ook regelmatig epilepsie aanvallen. Mij lijkt het eerder iemand om in een ziekenhuis te liggen en niet in een revalidatiecentrum.