Klein paniekaanvalletje gisteren in Hoboken. Mieke is na enkele weken ziekenhuis terug naar het revalidatiecentrum gebracht. Voor wie het niet meer weet : Mieke was een tijdje geleden de kamergenoot van Carina. Mieke keek altijd heel kwaad met haar priemende ogen en at zo wansmakelijk dat Carina ook geen honger meer had. Bovendien kreeg Mieke heel veel en nadrukkelijk aanwezig bezoek dat nogal gemakkelijk de boel verbouwde. Carina zag ze aankomen met haar rolstoel maar gelukkig kreeg ze geen bed in Carina haar kamer.

Intussen heeft het hoofd van de kine gezegd dat er binnen 2-3 weken wellicht definitief een einde zal komen aan Carina’s verblijf in Hoboken. Er werd nog eens duidelijk gemaakt dat ze ten allen tijde vrij is om te vertrekken maar dat dat zonde zou zijn. Ze maakt de laatste weken zo’n vorderingen dat ze aanraden om het hele traject te doorlopen zodat ze nog sterker afscheid kan nemen. Hun streven is nu langere afstanden afleggen zonder rollator.

Ik wil even duidelijk zeggen dat dit niet betekent dat Carina weer helemaal de oude zal zijn ! Avontuurlijke tochten door het regenwoud van Brazilië zullen geschrapt moeten worden maar we zijn tevreden met een wandeling over de dijk van Blankenberge. Haar geheugen blijft ook een aandachtspunt, schrik niet als ze drie keer hetzelfde vertelt of als ze even vergeet welke dag het is.