Gisteren kreeg ik telefoon van Jan. Jan is al tientallen jaren één van mijn beste vrienden, ook al zie ik hem bijna nooit. Hij vroeg of ik geïnteresseerd was in een optreden van Floyd Matters, een Pink Floyd tribute band. Hij had een kaartje over en dacht toen aan mij om mee te gaan. Ik antwoordde in alle eerlijkheid dat Carina voorrang krijgt en ik meestal tot na 19u in het revalidatiecentrum blijf. Om daarna nog in Herent (bij Leuven) te geraken wordt  moeilijk. En toch kreeg deze avond nog een muzikaal tintje, zij het dan geheel onverwacht.

Na de obligate bus- en tramverplaatsing om thuis te geraken wandelde ik nog even door de Handelstraat, op zoek naar eten en hoorde iets dat je hier in de buurt niet meteen verwacht : metal, achter onze hoek ! Even kijken, een openstaande poort zonder enige aanduiding van wat hier zich kunnen afspelen. Een mij onbekende metal groep was aan het sound checken en er stond blijkbaar nog meer op het programma deze avond. Ikke even snel naar huis, oordopjes halen en weer naar binnen bij wat Antwerp Music City blijkt te heten. Hier geen online tickets die gescand worden maar gewoon cash betalen en een ouderwetse stempel op je hand.

Voor 15 euro kregen we drie groepen voorgeschoteld. Eentje uit de USA, eentje uit de UK en eentje uit Brazilië. Ze maakten alle drie even veel lawaai, echt overdreven trommelvliesonvriendelijk, zelfs met oordopjes. In het kleine “zaaltje” zonder podium bracht elke band een korte set van 15-20 minuten voor een publiek van pakweg 30 mensen, met vijftig zou het wel heel overbevolkt zijn. Meer underground dan dit kan je niet bedenken. Ik ga het wel in de gaten houden want hier kom ik nog terug.

Ondertussen bleek buiten een heuse politie actie aan de gang met afgesloten straten om te bewijzen dat de politie wél aanwezig is in de wijk.