Moge Allah ‘azza wa djal onze kennis doen vermeerderen, Ameen. Moge Allah ons leiden naar de waarheid en ons weerhouden van het slechte, Ameen. Moge Allah ons sieren met de schoonheid van Imaan & Taqwa, Ameen.
Een waar gebeurd verhaal, vertaald vanuit het Arabisch.
Haar wangen waren slap en ingevallen en haar huid zat tegen haar botten aan.
Toch hield dat haar niet tegen. Je kon haar er nooit op betrappen dat ze de Koran niet reciteerde. Altijd biddend in haar eigen gebedskamer die vader voor haar gemaakt had. Buigend, zich ter aarde werpend, en haar handen verheven in gebed. Dat was hoe zij was, van zonsopgang tot zonsondergang en andersom.
Als het op mij aankomt, ik las niets anders dan modebladen en romans. Ik trakteerde mezelf altijd maar op video's. Zo veel, dat mijn wandelingetjes naar de videotheek mijn karakteriserend kenmerk werd.
Zoals men zegt; als iets een gewoonte wordt, neigt men ertoe om jou er niet meer van te onderscheiden.
Ik verwaarloosde mijn verantwoordelijkheden en luiheid was het kenmerk voor mijn Salaat.
Op een nacht, nadat ik een marathon had gehouden van 3 uur lang video's kijken, deed ik de video uit. De adhan rees zacht in die stille nacht. Vredig slipte ik mijn bed in.
Haar stem klonk uit haar gebedskamer. "Ja? Kan ik iets voor je doen, Nora?"
vroeg ik. Alsof ze met een scherpe naald door mijn plannen prikte. "ga niet slapen, voor je de Fadjr hebt gebeden!!" Och, dat duurt nog een uur, het was nog maar de eerste adhan.
Ze haalde me dichter bij haar met haar liefdevolle kneepjes. Ze was altijd al zo, zelfs vóórdat de ziekte beslag op haar nam en haar in bed opsloot.
"Hanan, kun je even bij me komen zitten?" Ik kon nooit haar verzoeken weigeren. De puurheid en eerlijkheid was voelbaar. "ja, Nora?"
"Kom alsjeblieft hier zitten."
"Ok, hier ben ik. Wat is er?"
Met de liefste monotone stem reciteerde ze: "Elke ziel zal de dood proeven, en voorwaar: pas op de Dag der Opstanding zullen jullie je beloning (volledig) ontvangen." (Koran 3: 185)
Ze stopte, doordacht. Toen vroeg ze: "Geloof jij in de dood?"
"Natuurlijk doe ik dat."
"Geloof je dat je verantwoordelijk zult zijn voor alles wat je doet,
ongeacht hoe klein of groot?"
"Ja, maar Allah is Vergevingsgezind en Genadevol en ik heb nog een lang leven te gaan."
"Houd op Hanan... ben je niet bang voor de dood en de abruptheid ervan? Kijk nou naar Hind. Zij was jonger dan jij, maar zij overleed in een auto- ongeluk. En kijk naar die en die, en naar die en die..... De dood kent geen leeftijd en je leeftijd kan nooit bepalend zijn voor wanneer je zult overlijden."
De duisternis van de kamer vervulde mij met angst. "Ik ben bang van het donker en nu heb je me bang gemaakt voor de dood. Hoe moet ik nou gaan slapen? Nora, ik dacht dat je ons beloofd had om met ons op reis te gaan, in de zomervakantie."
Wat een uitwerking. Haar stem brak en haar hart beefde. "Ik zou dit jaar wel eens een hele lange reis kunnen gaan maken, Hanan, maar dan ergens anders naar toe. Heel misschien. Al onze levens zijn in de handen van Allah en tot Hem behoren wij allen."
Mijn ogen zwelden op en de tranen vielen langs beide wangen naar beneden. Ik dacht aan de griezelige ziekte van mijn zus, hoe doktoren mijn vader hadden verteld dat er niet veel hoop meer was dat Nora deze ziekte zou overleven.
Maar háár was niets verteld. Wie had het haar laten weten? Of kon ze gewoon de waarheid voelen?
"Waar denk je aan Hanan?" Haar stem was scherp. "Denk je dat ik dit alleen zeg omdat ik ziek ben? Uh- uh. Ik zou mogelijk nog langer leven dan de mensen die niet ziek zijn. En jij Hanan? Hoe lang denk jij nog te leven?
Twintig jaar misschien? Veertig? En dan?" In het donker reikte ze uit naar mijn hand en kneep er zachtjes in. "Er is geen verschil tussen ons; we zullen allemaal deze wereld verlaten om in het Paradijs te leven of in de Hel te verdoemen. Luister naar de woorden van Allah: "En wie van de Hel weggehouden wordt en het Paradijs binnengeleid wordt heeft waarlijk succes"(Koran 3: 185) "
Ik verliet de kamer van mijn zus verward, haar woorden suisden nog in mijn oren: Moge Allah je leiden Hanan - vergeet je gebed niet.
Acht uur 's morgens. Geklop op mijn deur. Normaalgesproken word ik dit om deze tijd wakker. Gehuil. Verwarring. O Allah, wat is er gebeurd?
Nora's toestand is na el Fadjr kritiek geworden. Ze hebben haar meteen naar het ziekenhuis gebracht...
Inna lilahi wa inna ilayhi raji'un. (Tot Allah behoren wij en tot Allah
zullen wij wederkeren.)
Er zullen geen reizen worden gemaakt deze zomer. Het stond geschreven dat ik deze zomer thuis zou doorbrengen.
Na een eeuwigheid...
Het was één uur in de middag. Moeder belde het ziekenhuis. "Ja, je kunt haar nu komen zien." Vaders stem was omgeslagen, moeder merkte dat er iets vreselijk verkeerd was gegaan. We vertrokken gelijk.
Waar was die korte weg waar ik altijd over wandelde? Waarom was die nu zo lang, zo vreselijk lang? Waar was de geliefde drukte en het verkeer dat me altijd de tijd gunde om links en rechts te kijken? Ga nou uit de weg, allemaal! Mijn moeder schudde huilend haar hoofd in haar handen, terwijl ze dua'a maakte voor haar Nora.
We arriveerden bij de hoofdingang van het ziekenhuis. Zij was op de intensive care.
De zuster kwam naar ons toe. "Laat mij jullie naar haar toe brengen."
Terwijl we door de gangen liepen, ging de zuster maar door over wat een
lieve meid Nora was. Ze stelde moeder ietwat gerust dat Nora's toestand
beter was dan het die morgen was geweest.
"Sorry. Niet meer dan één bezoeker tegelijk." Dit was de intensive care-
afdeling. Door het smalle raampje in de deur en langs de rij witte gordijnen ving ik een glimp op van haar ogen. Moeder stond naast haar. Na 2 minuten kwam moeder naar buiten. Ze had haar tranen niet meer in bedwang.
"Je mag naar binnen en haar groeten, onder de voorwaarde dat je niet te lang met haar spreekt.", zeiden ze me. "twee minuten zou genoeg moeten zijn"
"Hoe is het Nora? Gisteren ging het nog goed, wat is er gebeurd?"
We hielden elkaars hand vast, ze kneep argeloos. "Zelfs nu, Alhamdulilah gaat het prima."
"Alhamdulilah...... maar...... je handen zijn zo koud."
Ik zat op haar bed en legde mijn vingers op haar knie. Ze duwde het weg.
"Sorry...... heb ik je pijn gedaan?"
"Nee, maar ik herinnerde me de woorden van Allah: "Waltaffatul saaqu bil saaq" (en de benen (in doodsangst) zullen over elkaar liggen) (Koran 75: 29)
"Hanan, bid voor mij. De eerste dag van het Hiernamaals zal ik misschien erg snel tegemoet komen. Het is een lange reis en ik heb niet genoeg goede daden voorbereid in mijn koffer"
Een traan ontsnapte uit mijn oog en liep langs mijn wang naar beneden door haar woorden. Ik huilde en zij huilde mee. De kamer verdween en liet ons, twee zussen alleen - om samen te huilen.
Stromende tranen sprongen op mijn zus haar handpalm die ik met beide handen vasthield. Vader werd nu bezorgder om mij. Ik had nooit eerder zo gehuild.
Thuis en boven, in mijn kamer, keek ik naar de zon die verdween met een sobere dag. Stilte vermengde zich met onze gangen. Een familielid kwam mijn kamer binnen, en nog één. De bezoekers, het waren er vele en alle stemmen van beneden stokten samen. Er was één ding duidelijk op dat moment...... Nora was overleden!
Ik stopte met het onderscheiden van wie er binnenkwamen en wie er wegging.
Ik kan me niet meer herinneren wat ze zeiden. O Allah, waar was ik? Wat was er aan de hand? Ik kon zelfs niet meer huilen.
Later die week, vertelden ze me wat er was gebeurd. Vader had mijn hand genomen om vaarwel te zeggen tegen Nora, voor de laatste keer. Ik had Nora's hoofd gekust. Ik kan me enkel één ding herinneren, dat ze daar lag op dat bed, het bed waar ze op zou gaan overlijden. Ik herinnerde me het vers dat ze gereciteerd had: "en de benen zullen (in doodsangst) over elkaar liggen."
En ik besefte me de waarheid van het volgende vers maar al te goed: "Naar jouw Heer worden zij Die Dag gesleept." (Koran 75: 29-30)
Ik liep op mijn tenen haar gebedskamer in, die nacht. Starend naar de stille kasten en verstarde spiegels, waardeerde ik wie het was die met mij mijn moeders buik met mij had gedeeld. Nora was mijn tweelingzuster. Ik herinnerde me met wie ik mijn leed had gedeeld. Degene die mij geruststelde in mijn mindere dagen. Degene die mijn sombere dagen verlicht had.
Vannacht de eerste nacht die Nora in haar graf zal doorbrengen. O Allah, Wees Genadevol voor haar en verlicht haar graf. Dit was háár Koran, haar gebed en dit was de lichtroze jurk, waarvan ze zei dat ze die zou bewaren tot ze zou trouwen. De jurk die ze wilde bewaren, alleen voor haar echtgenoot.
Dus, beste Moslim...... waar is Nora nu? Ze brengt haar eerste nacht door in een plaats waar jij en ik dat ook zullen doen, vroeger of later...... we zijn hier niet allemaal tegelijk in dit leven gekomen en we zullen ook niet tegelijk vertrekken... we zullen één voor één gaan...... en kijk om u heen...hoeveel van de mensen die u kent, zijn er al overleden......denk er aan wie de volgende kan zijn... wie degene zal zijn wiens " benen (in doodsangst) over elkaar zullen liggen: en naar jouw Heer (Allah) zullen zij die dag gesleept worden! Hij geloofde (de Koran en de Boodschapper) niet, en hij verrichtte de salaat niet! Maar hij loochende en hij wendde zich af.
Daarna ging hij naar zijn verwanten, hoogmoedig! Wee jou, wee! Nogmaals wee jou, wee! Denkt de mens dat hij ongemoeid zal worden gelaten? (Dus geen bestraffing of beloning voor de verplichte diensten bij zijn Heer (Allah) zal krijgen?
Moge de Genade van Allah met ons zijn en ons moment van de dood verzachten en ons verzekeren van onze Shahada "La Ilah Ila Allah - Mohammed Rasoel Allah
Sara, een meisje dat oorspronkelijk uit Libanon komt, emigreerde op haar tiende samen met haar ouders naar Nieuw Zeeland. Ze deed niets aan haar geloof (de islam). Alleen haar naam verraadde haar islamitische afkomst. Het was zelfs zo erg dat ze nog nooit een kaft van een mashaf had gezien. Haar ouders deden er ook niets aan. Haar ouders gingen na een tijdje uit elkaar en scheidden. Sara s ouders hertrouwden allebei. Op haar 17de gingen haar ouders met hun nieuwe vrouw/man naar Libanon terug. Sara bleef achter in Nieuw-Zeeland, zonder ouders.
Jaren later zo rond haar negentiende, twintigste, ging ze inwonen bij haar vriend. Om zichzelf financieel te kunnen onderhouden werkte ze in een bar savonds laat. Verder ging ze naar school. Daarnaast was ze een heel erg mooi meisje. Daarom besloot ze mee te doen aan de miss verkiezingen in haar land. Omdat ze nogal mooi was maakte ze een hele goede kans. Daarom deed ze mee en won de miss verkiezingen. Ze mocht daarom ook meedoen aan de miss World verkiezingen. Ze wilde wel ze zou het wel kunnen halen, maar ze wist wat voor gevolgen het zou hebben. Op iedere krant tijdschrift zou ze op de voorkant staan en dat wilde ze liever niet.
Toen ze eenentwintig was veranderde ze. Op een dag was ze bij een moslim familie thuis en keek ze naar de zender iqraa, waar op dat moment een aflevering van Amr Khaled werd uitgezonden. Ze vond het een hele mooi uitzending. Onder aan het beeldscherm verscheen een e-mail adres van Amr. Ze stuurde hem een mailtje waarin ze vertelde dat ze wat meer over de islam wilde weten. Dat was toen de maand oktober.
Amr reageerde en stuurde haar een paar van zijn oude uitzendingen op. Twee dagen later reageerde ze. Ze was daar zo enthousiast over, dat ze zei dat ze de Quraan wilde leren. Twee dagen later stuurde ze hem een e-mail dat ze sourat al Fatiha uit het hoofd kende en dat ze wilde leren bidden. Amr stuurde haar een link. Weer twee dagen later kende ze sourat al An3am uit het hoofd, en ze had die dag gebeden. Ze vertelde hem in haar e-mail dat ze zich nog nooit zo bevrijdend had gevoeld, het was alsof ze die dag pas tot leven kwam. Weer twee dagen later vertelde ze dat ze salaat al Qijaam deed( voor de genen die niet weten wat dat is: bidden in de nacht). Na twee dagen stuurde ze hem weer een email waarin ze vertelde dat ze hijaab wou dragen. Mensen stel je voor degene die miss World kon zijn een hijaab om?
Maar Amr was niet zo enthousiast hierover, hij vond het veel te snel gaan. Naar zijn mening ging het een beetje om haar heen. Hij kende genoeg meisjes die hijaab gingen dragen maar na een paar dagen/weken weer afdeden. Ze moest er wat langer over nadenken vondAmr, in tegenstelling tot zijn vrouw. Na weer twee dagen wilde Sara iets goeds voor de Islam doen en vroeg Amr raad. Hij zei dat ze Inshalah een keer in zijn uitzending zou komen en haar verder helpen.
Na dit liet Sara een week lang niet van zich horen en Amr dacht dat ze waarschijnlijk alweer van gedachten was veranderd. Zeg maar weer de slechte kant op. Maar nee Sara belde na die week op en vertelde dat ze erg ziek was. Omdat ze mee had gedaan voor de miss verkiezingen had ze bij de plastische chirurg haar borstomvang laten veranderen. De chirurg die dat had gedaan vertelde dat bij later onderzoek gebleken was dat ze borstkanker had. Ook had ze niet meer zo lang te leven. Die week nog moest ze een operatie begaan, waarin niet zeker was of ze het zou overleven. Sara had haar ouders al vijf jaar niet gezien en wilde weer eens naar haar geboorteland. Maar dat kon dus niet meer voor haar operatie. Ook zou ze wellicht de Ramadan niet meer kunnen halen. Ze wilde dat zo graag meemaken, omdat ze op Laylatoen Qadr om maghfiera zou vragen.
Ze belde Amr op en was wanhopig, ze had niet veel tijd meer en wilde toch nog iets goeds doen voor haar geloof. Amr stelde haar gerust. Ook opende hij een forum op zijn site waarin moslimbroeders zusters voor haar konden bidden en dua konden doe. Veel mensen reageerden hierop en sommigen lazen zelfs de hele Qoraan voor haar uit. Sara was toch heel verdrietig over het feit dat ze niets goeds had gedaan en ze was bang dat Allah het haar niet kon vergeven. Ze had immers gedronken werkte in een bar, deed alles wat een moslim niet mag. Maar Amr stelde haar gerust. Allah zou het haar wel kunnen vergeven immers hij verwees naar het verhaal van Mousa en een man uit het dorp. Ze was hierop gerustgesteld. Omdat ze wist dat ze het misschien niet zou halen ging ze naar haar beste vriendin, en gaf haar alles mee: hijaabs boeken Qoraan etc. Die dag onderging ze haar operatie. Die avond belde Sara s vriendin Amr op, om hem te vertellen dat Sara overleden was gedurende de operatie. Een maand na haar ommekeer. Inna lilaah waina la ilajhi laaraji3ouna. Amr Khaled ging diezelfde dag nog met Oemra samen met zijn vrouw voor Sara.
Mensen hoe was Sara veranderd, van iemand die alle zonden begaan had in een ware moslima, in gedurende vier weken. MashaAllah. Een stap waarover sommige mensen soms wel 15 jaar over doen. Mensen volg de weg van Allah soebhana wa ta3ala nu het nog kan. Vraag om Taubas, moslims. Sara had zooooooo graag de ramadan willen meemaken en dan vooral Laylatoen Qadr
Dit verhaal gebeurde tijdens het feest 'Ied ul Fitr' (afsluting van de vastenmaand Ramadan). Er was iemand die erg welgesteld was. hij was erg rijk en had een overvloed aan goederen. op die dag kwam een straatarme man (Fakir) en hij belde bij de rijke man aan; de arme zei dat hij op reis was en graag wat wilde eten. de rijke man duwde hem opzij en schold hem uit; joeg hem weg van zijn huis. Hij zei dat hij zijn Ied ul Fitr verstoorde. de rijke man was met zijn vrouw en kinderen aan het feesten. de Fakir voelde zich zeer bedroefd, met zijn totale ziel en geest sprak hij tot Allah (SWT): "O Allah, geef mij ook zulke rijkdommen en ik verzoek U mij ook zo'n dag te schenken, opdat ik in UW naam kan weggeven en dat ik dankbaarheid kan tonen en dat UW arme dienaren kan helpen."
Allah's Wil geschiedde en binnen 1 jaar kreeg de rijke man grote ( ook financiele) tegenslagen. Hij werd uiteindelijk ook een fakir. De eens arme Fakir had echter in 1 jaar tijd zo'n groot succes door Allah's Wil. Toen hij na 1 jaar het ied ul Fitr feest vierde werd er op zijn deur geklopt. Hij vroeg wie aan de deur was. Een stem zei: "Ik ben een Fakir en ik ben arm, ik wil graag iets hebben om te eten" De nieuwe rijke man herkende de Fakir. het was dezelfde man, bij wie hij een jaar gelden had aangebeld." de fakir kreeg zoveel te eten. na het eten zei de rijke man: "Nu mag je ook nog van mijn bezittingen nemen, zoveel als je wenst. Ik was het die een jaar geleden bij jou thuis aangebeld had en jij hebt mij weggezonden. Ik heb Allah (SWT) beloofd, dat als ik iets van Allah's rijkdom zou bezitten, ik de armen zou helpen. Vandaag is het moment aangebroken dat juist u nu bij mijn huis aanbelt. U bent deelgenoot van mijn rijkdom omdat ik toen bij jou had aangeklopt. Je had mij weggejaagd. En vandaag heeft Allah (SWT) mij verrijkt."
Toen hij dat hoorde, begon hij te huilen. Hij begon zich te richten tot Allah (SWT)
Allah (SWT) openbaard in de Heilige Koran 3: 26 Zeg: "O Allah, Heerser van het Koninkrijk. U geeft de heerschappij aan wie U wilt en U ontneemt de heerschappij van wie U wilt. U maakt machtig wie U wilt en U vernedert wie U wilt. Slechts in UW handen is al het goede. Waarlijk, U hebt macht over alles. "
De boodchap bij deze gebeurtenis (Waki'a) is dat Allah (SWT) zelf uitmaakt wie HIJ tot rijke maakt en wie HIJ tot een Fakir maakt. De lering die wij hieruit kunnen trekken, is dat wij ongeacht de situatie en in welke omstandigheden wij ook mogen verkeren, wij Allah soubhana wa ta'ala dankbaar moeten zijn. En dat wij goed met elkaar moeten omgaan, ongeacht de status van de mens dat je met liefde en respect met elkaar moet omgaan. Bij Allah, heeft elke mens, ongeacht de status, kleur of uiterlijk, een eigen plaats. Allah is HIJ, die weet wat wij in onze harten hebben. deze eigenschap heeft de mens niet. Insha Allah, zullen wij lering trekken uit deze gebeurtenis
wat gebeurt er allemaal????????????? Jongeren zijn tegen hun ouders brutaal!!!!!!!
'uffff ' tegen ze zeggen is al niet toegestaan!!!! Weet dat deze gasten grote zonden begaan!!!!!
Hoe zit het dan met degene die z´n ouders vermoord????!!!!!!!
Jongens gaan alleen maar meisjes achterna !!!! Het enige waar ze aan denken is het plegen van zina!!!!!
Iedereen pakt elkaar!!!!!!!! Meisjes vertellen hun ervaringen in het openbaar!!!!!!!!!
Jongens doen stoer .!!! Omdat ze het hebben gedaan met een !!!!!!
Laa houwlaa wa laa qouatta illa billah!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ben je die oven vergeten waar degenen die zina hebben gepleegd in zullen verbranden!!!!! Naakte mannen en vrouwen in die oven die krijsen en gillen terwijl er steeds vlammen branden!!!!!!
Geniet maar van het leven!!!!! Het leven dat Allah ons heeft gegeven!!!!! Alles wordt nauwkeurig geschreven!!!!!!! Al die zaken die je hebt bedreven!!!!!!!!!!! Voorzeker, Wij zijn het die de doden doen herleven, en wat zij doen, optekenen en evenals de sporen die zij nalaten, en Wij hebben alle dingen in een duidelijk boek geschreven (12:36)
Al die gebeden die je hebt uitgesteld!!!!! Al die meiden/ jongens die je hebt gebeld!!!!!! Al dat haraam geld!!!!!!
Al die jointjes die je hebt geblowt!!!! Al die prostituees die je hebt gehad op je schoot??!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Denk je dan niet aan de dood???!!!!!!!!!
Besef je dan niet dat je voor Allah zult staan!!!!???? Besef je dan niet dat je óf naar het paradijs óf naar de hel zult gaan!!!!!????????? Wallah je handen zullen op de Dag des Oordeels zeggen wat je hebt gedaan!!!! Je voeten zullen zeggen waar ze naar toe zijn gegaan!!!!! Niemand heeft jou zien gaan .!!!! Terwijl je zina hebt begaan!!!!!!!!!!!
Mini rok .strakke truitjes en nog veel meer ..!!! Voel je je dan niet schuldig tegenover je Heer!!!!!???
En houdt u verre van overspel; want het is een afschuwelijke zaak en een slechte weg (17:33) Dit is duidelijk...zonder enig uitleg!!
Verf op het gezicht ...en parfum waarvan je bijna stikt ..!! Terwijl ogen uitpuilen van viezeriken die kijken of het klikt!!!!!!
Viezeriken die hun eigen zusters misbruiken!!!! En met hen het bed induiken!!!!!
Ook al doe je het met een niet-moslima het is en blijft zwaar haraam!!!!!!!!!!!!!!! Het is haraam in de islaam!!!!!!!!!
Wens je hetzelde voor je moeder of zus....??? Niet dus.....!
Draag je hijdaab en hou jezelf puur .!!!!!! Trek wijde kleding en bedek je figuur .!!! Laat ieder zijn dingens bij zich houden!!! En maagdelijkheid behouden!!!!
Je wilt trouwen met een maagd terwijl jij iedereen hebt gehad!!!!!!!!!!!! Wat is dat???!!!!!!!
Sla je ogen neer bij het zien van mannen/ vrouwen!!!! Als je het niet kan: ga dan trouwen!!!!
Zeg (O Mohammed) tegen de gelovige mannen dat zij hun blikken neer slaan en hun kuisheid bewaken, dat is reiner voor hen. Voorwaar Allah is Alwetend over wat zij doen. En zeg tegen de gelovige vrouwen dat zij hun blikken neerslaan en hun kuisheid bewaken.' (Soerat an-Noer: 30-31) Wellicht dat je het insha Allah gaat maken !!
Kan je dat niet: ga dan vasten..dat is beter voor jou .
Toon aan Allah berouw!!!!
Roddelen is zwaar haraam!!!!!!!! Het is haraam in de islaam!!!!!!
Negatief over anderen praten!!!!!!!!! Ook al is het waar wat je over de andere zegt het blijft haraam je kan het beter laten!!!!!!!!
O wat is je tong toch giftig!!!!!!!!!!! Waarom ben je zo zondig en onvoorzichtig!!!!!???
Waarom ben je n kanibaal!!!???? Wat gebeurt er toch allemaal!!!??? Waarom zijn we toch zo ontwetend??
Dag en nacht Ali B in de oren!!!!
Waarom wil je geen islam lezing of koran horen!!????
Of ben je al geleerd??? Masha Allah dan...gefliciteert...!!!
Luister naar de koraan wat jou wijzer maakt ..!! In plaats van muziek dat een ziekte in je hart veroorzaakt!!!
Weet je dan nog niet dat het haraam is???? 'Rap' .'Hier en daar een dis'
'Chickiesflasher van Yes-R.........' Soebhana Allah dat mensen geld maken met dat geblair!!!!!!
Je luistert naar aLI B.... Maar wat verdien jij ermee...???? :
Een ziek hart en zonden op je naam!!! Besef je dan nog steeds niet dat het verboden is door de Islaam????
Je draagt een mooie islamitische naam..... Maar de daden die je verricht zijn allemaal van de sheitaan.....!!!??
Vrijdags uitgaan........ Met chickies omgaan.......... Bidden alleen in de ramadaan.....
Buiten de Ramadaan: ' ...Ewa geniet van het leven...je leeft maar 1 keer.....' Doe het dan ook meteen goed...want je krijgt geen herkansing meer!!!!
Begin dus met je gebed...elke gebed op tijd...en behandel mensen met respect!!! Verwacht je dat Ali B je gaat vertellen hoe je het paradijs bereikt??!!! Denk na en zorg dat je al die onzin ontwijkt!!!!
Gebruik je verstand!!! Voordat je in de hel beland!!!!!
Word wakker dit is de realiteit!!! Dit is de werkelijkheid!!!!
Moge Allah je leiden!!! En jou standvastig maken in deze tijden!!!
Stop met roken je maakt jezelf kapot!! Stop met gokken en koop geen kraslot!!!
Eet geen dode mensenvlees maar praat over het geen wat goed is .!!!!!!!! Praat met elkaar over de islam .Dat vermeerdert je kennis .!!!
En zweer niet op de profeet ..!!! Zweer alleen op Allah als je iets 1000% zeker weet ..
Als je zweert op iets anders dan Allah, dan heb je shirk begaan!!! Maak het goed met Allah, vanwege al het slechte dat je hebt gedaan!!!!
Allah vergeeft al je zonden als je diep vanuit je hart berouw toont !!!!!!!!
Verricht goede daden zodat Hij jou inshaAllah uiteindelijk met het paradijs beloont!!!!
Dit leventje is een examen zonder herkansing!!! Daarom zeg ik je 1 ding!!!!
Toon aan Allah berouw en verricht goede daden!!! Ga alleen om met goede kameraden!!! Ga naar de moskee en verricht daar je gebed!! Zorg dat je die stap ook daadwerkelijk zet!!!
Stel het niet uit niet zoals sommige gasten doen!!! Waarom nemen we wel gelijk actie als het draait om poen!!!???
Reanimeer je hart met het lezen van de koraan!!!! Probeer zo min mogelijk zonden te begaan!!!!!
Heb geduld En zorg ervoor dat je hart met imaan is gevuld!!!
Niet met 'ga ga ya zobida ' Of 'Lalla Laboeja '
Of 'Leipe Mocro Flavour ' Maar vul 'm met imaan, dat is veel beter ..!!!
Door vaak naar de moskee en lezingen te gaan!!! En door geen zonden te begaan!!!!!!!!
Ik oordeel over niemand!!!!!! Ik zeg niet dat jij in de hel beland....
Ik zeg alleen dat als jij slechte daden begaat.... Dat daar een straf van Allah tegenover staat.....
Dag en nacht ben je op internet... Maar hoe zit het met je gebed?????
Waar is dhohr ..Waar is al asr .....waar is almaghreb en ishaa???? Denk na!!!
Bid op je werk of op school of waar je je ook maar bevindt!!!! Zorg dat je vanaf vandaag begint!!!!! 'Ewa ...ik kan niet...' Dit bestaat niet!!!!! Heb je je zuster aangemoedigt om over haar gebed te waken???? En haar hidjaab te dragen????
Heb je alle mensen die jou onrecht hebben aangedaan vergeven????
Dit was één van de hoofdoorzaken waardoor die ene metgezel tot het paradijs werd toegelaten!!!
Vergeef dus al je maten...!!.
Wa Alaikoem oe salaam warahmatoellah oe wa barakatoe..
Er was eens een jongentje, die elke dag langs de deuren ging om spulletjes te verkopen, om zo zijn schoolgeld te kunnen betalen, aangezien zijn ouders arm waren. Op een dag had hij maar 10 cent in zijn zak en had erge trek gekregen in eten. Hij besloot om bij de volgende deur waar hij aanbelde, om iets te eten te vragen.
Maar toen hij daar aankwam had hij niet genoeg moed om erom te vragen. Dus in plaats van wat eten vroeg hij om een glas water. De aardige mevrouw die opendeed vond dat hij er een beetje hongerig uitzag, en besloot om hem een groot glas melk te geven. hij dronk heel langzaam en genoot van elke slok ervan. toen hij het ophad vroeg hij aan de vrouw: "Hoeveel geld ben ik u schuldig?" De vrouw zei: "Je bent mij niks verschuldigd hoor, ik heb altijd geleerd dat je geen geld mag vragen voor liefdadigheid" De kleine jongen bedankte haar uit de grond van zijn hart.
Toen Faisel Ahmad het huis verliet, voelde hij zich veel sterker- niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk, zijn geloof in Allah (swt) en mensen was weer gegroeid.
Vóórdat hij namelijk bij dat huis aankwam was hij van plan om alles op te geven. Maar nu niet meer, nu voelde hij zich sterker dan ooit te voren.
Jaren later.......
Deze zelfde vrouw werd erg ziek. Geen van de plaatselijke doctoren konden begrijpen wat er mis was met haar. Ze stuurden haar naar de grote stad waar het ziekenhuis meer gespecialiseerd was, en zij zouden kunnen uitzoeken wat haar mankeerde.
Dokter Faisel Achmed werd opgeroepen.
Toen hij had gehoord vanuit welk dorp zij kwam, vulden zijn ogen zich met een vreemd licht. Haastig ging hij naar beneden en ging naar haar kamer.
Gekleed in zijn dokterskleding ging hij naar binnen.
Hij herkende haar meteen....
Hij ging terug naar de behandelkamer en was vastbesloten om alles te doen om haar leven te redden. Hij gaf haar een speciale behandeling.
Maar Al-Hamdoelilah na een hele lange zware periode, was de strijd gestreden en was de vrouw weer beter geworden.
Dokter Achmed vroeg aan de financiële afdeling, of ze hem de rekening wilden sturen.
Hij keek erna, toen schreef hij iets onder aan de rekening en stuurde de rekening naar haar kamer.
Toen, de vrouw de rekening kreeg en opende, ze was er zeker van dat het de rest van haar leven zou kosten om het alles te betalen. Viel haar oog op iets wat op de rekening was geschreven.
Ze las de woorden : "Rekening volledig betaald met een glas melk"
Ondertekend,
Dr. Faisel Achmed
Tranen van vreugde kwamen uit haar ogen en ze besloot om te gaan bidden: "Dank U, Allah, dat Uw liefde is uitgespreid over menselijke harten en handen."
De volgende ahadieth (overleveringen), zijn door Ibn-Abbas aan Moeaaz ibn Djabal ( r.a., moge de vrede van Allah op hun beide zijn.) overgeleverd: "Op een dag waren we samen met de boodschapper van Allah in een huis van een van de Ansaar.(een bewoner van de stad Medina die de moslims hielp). We vormden een djamaa'ah(gemeenschap).
We waren diep in gesprek toen we van buiten een stem hoorden, die zei: "De gastheer en al degenen die binnen zijn: mag ik binnenkomen? Ik heb een wens, ik moet met jullie praten!" Hierop keek iedereen naar het gezicht van de profeet En hij zei vervolgens: "Weten jullie wie dit is?" We zeiden allemaal tegelijk: "Allah en zijn profeet weten het het best." De profeet zei: "Dit is lain (vervloekte) Iblies; de Satan; moge de vloek van Allah op hem rusten". Toen de profeet dit had gezegd, zei Oemar (een van de metgezellen, r.a.): "Jaa Rasoel-Allah, geef mij uw toestemming om hem te doden. " De profeet gaf geen toestemming en zei: " Jaa, (O) Oemar weet jij niet dat hij uitstel (van Allah) heeft gekregen tot een bepaalde tijd?.....Laat hem". Daarna zei de profeet: "Doe de deur open, laat hem binnen komen. Hij is hier gekomen met Allah's Bevel. Probeer te begrijpen wat hij jullie gaat zeggen, luister goed naar hem!"
Rawi vertelt verder:
"De deur werd voor hem geopend. Hij kwam binnen. We konden hem zien. Hij zag er uit als een oude schele man, zonder baard. Hij had maar zes of zeven haren die op paardenharen leken en aan zijn kin hingen. Zijn ogen keken naar boven. Zijn hoofd was zo groot als een die van een olifant, en zijn lippen leken op buffel-lippen. Daarna groette hij ons (met de salaam = vredesgroet): "Salaam (vrede) zij met jou Mohammed en vrede op jullie, O djamaa'ah, moeslimien
De profeet antwoorde: "De salaam, (vredesgroet) is van Allah, jaa lain (O, vervloekte)". (Het is voor de moslims verboden om de ontkenners (kaafirs) met de islamitische vredesgroet te groeten. In dit geval werd de duivel NIET teruggegroet omdat hij ook een ontkenner (kaafir) is ).
De profeet zei: "Je zei dat je voor iets kwam. Waar kom je voor?"
Iblies, de duivel zei: "Mijn Heer (Allah) heeft een engel naar mij toegestuurd, die tegen mij zei: "Allah beveelt je, om naar de (profeet) Mohammed te gaan. Maar doe dit in bescheidenheid en in een vernederde toestand. Je moet de profeet vertellen, hoe jij de kinderen van Adam hebt verleid en bedrogen. Alles wat hij (de profeet) je vraagt moet je met de waarheid beantwoorden. Als je de waarheid niet verteld, zal Allah as van je maken, een wind sturen en jou zo voor je vijanden belachelijk maken." "Dus zo komt het dus Jaa (O) Mohammed, dat ik met deze opdracht naar jou ben gekomen. Je mag vragen wat je wilt. En als ik jou de waarheid niet zou vertellen, zullen mijn vijanden zich met mij amuseren, het is zeker heel vernederend als je vijanden met je spotten, (en dat kan ik niet toestaan)."
De profeet: "Aangezien het feit dat jij de waarheid zult vertellen: vertel me dan, van wie jij het meest een afgunst hebt (niet mag)".
De duivel: "Dat ben jij! Jaa (O), Mohammed! Onder de schepselen van Allah, is er niemand, die ik niet minder mag!"
De profeet: "En na mij? Wie mag je verder niet?"
Iblies: ""De Moettaqie (degene met taqwa = godvrees ) jonge mensen, die al hun bezittingen hebben weggeven op de weg van Allah".
De profeet: Daarna, van wie heb je het meeste afkeer?"
Iblies:" "De geduldige oelamaa (Qor'aan-geleerden) die van allerlei twijfelachtige zaken afstand houden".
De profeet: "En daarna?"
Iblies: "Iemand die bij het schoonmaken, de onreine plek drie maal wast, en doorgaat met dit te doen".
De profeet: "En daarna?"
Iblies: "De geduldige arme persoon, die zijn benodigheden aan niemand vertelt, en niet over zijn toestand klaagt (bij anderen).
De profeet: "Hoe weet jij dat deze arme een geduldige is?"
Iblies: "Jaa (O), Mohammed, hij zal zijn benodigdheden niet aan iemand, die (zelf) ook in deze toestand verkeert, vertellen. Wie zijn behoeftes drie dagen achter elkaar wel aan iemand vertelt, zal niet tot 'de geduldige' bij Allah gerekend worden. Dus zo merk ik aan zijn houding of hij geduldig is".
De profeet: "En daarna?"
Iblies: "De dankbare rijke."
De profeet: "Hoe weet jij of deze persoon dankbaar is?"
Iblies: "Je ziet hem halal (geoorloofde) dingen kopen en naar zijn familie brengen."
De profeet vroeg ditmaal iets anders: "Als mijn oemmah (volgelingen) opstaat voor het gebed, wat gebeurt er dan met jou?"
Iblies: "Jaa (O), Mohammed dan begin ik heel erg te beven!"
De profeet: "Waarom gebeurt dat, jaa, lain (o, vervloekte)?"
Iblies: "Omdat als een dienaar van Allah soedjoed doet (zich neerbuigt tot op de grond, voor Allah), Hij hem dan een graad verhoogt".
De profeet: "En als ze vasten, wat gebeurt er dan met jou?"
Iblies: "Dan wordt ik vastgebonden, totdat zij het vasten verbreken".
De profeet (s.a.w): "En als ze de hadj (verplichte bedevaart naar mekka verrichten?"
Iblies: "Dan wordt ik gek."
De profeet: "En wat als ze de heilige Qor'aan lezen, wat gebeurt er dan met jou?"
Iblies: "Jaa (O) Mohammed, dan is het heel erg met mij gesteld. Dan is het alsof degene die aalmoezen geeft een zaag pakt, en mij ermee doormidden zaagt"
De profeet vroeg de reden hiervan.
Iblies zei: " Dat zal ik je vertellen, Het geven van aalmoezen heeft vier mooie schoonheden: Allah zal zijn baraka (zegeningen, in dit geval zijn bezit) vermeerderen. Allah zal hem geliefd maken onder het volk. Allah zal hem door middel van de gegeven sadaqa (liefdadigheid) een sed (een stuw, dam, belemmering) tussen hem en de jahannam (Hel) maken. Allah zal zijn problemen, moeilijkheden, en vloeken van hem wegnemen". _______________________ ALLAH OE AKBAR
Hierna vroeg de profeet hem over zijn metgezellen: "Hoe denk je over Aboe Bakr?" (De beste vriend en eerste rechtvaardige opvolger na het overlijden van de profeet).
Iblies: "Hij was het niet met mij eens in de tijd van djahilija (de tijd van onwetendheid voor de komst van de Islam). Nu hij de Islam betreden heeft, zal hij mij nooit gehoorzamen!."
De profeet: "En hoe denk je over Oemar ibn Ghattab? "(De tweede grote opvolger na de profeet)
Iblies: "Ik zweer bij Allah, waar ik hem zag, ben ik van hem weggelopen".
De profeet: "En over Osman ibn Afwan?". (De derde rechtvaardige opvolger na de profeet).
Iblies: "Ik schaam me zo erg voor hem zoals de engelen zich voor de meest Barmhartige schamen".
De profeet: En Ali ibn Aboe Talieb. (De vierde rechtvaardige opvolger en schoonzoon van de profeet).
Iblies: "Oh, Ik wou dat ik verlost van hem was. Als hij alleen bleef en mij ook met rust liet. Maar hij laat mij niet met rust". (Dit wil zeggen dat hij de boze influisteringen van de duivel niet in acht nam en het niet volgde).
De profeet: "Al-hamdoe-liellah (alle lof aan Allah), die mij veel geluk heeft gegeven. tot een bepaalde tijd, en die jou zondig heeft gemaakt (door je schuld) tot een bepaalde tijd, Dag der Opstanding".
Iblies: "Waar is het geluk van je oemmah (moslimgemeenschap)? Zolang de mens er is, zal ik (Iblies) er ook zijn. Hoe kun je dan opgelucht zijn? Ik zwem in hun bloed. Ik ga tot in hun vlees. Zij weten dit niet en kunnen mij niet zien. Ik zweer bij Allah, Die mij geschapen heeft en Die mij tot De Dag der Opstanding het leven heeft gegeven; dat ik hen allemaal ongepast zal laten gedragen. Zowel de onwetenden als hun geleerden! De fasiq (zondaren) zowel als degenen die ibadah doen (Allah aanbidden). Ze zullen geen van allen aan mij ontkomen! Behalve de reine, oprechte dienaren van Allah (moechlies), die kan ik niet ongepast laten gedragen!
Hierna vroeg de profeet: "Wie zijn volgens jou de moechlies?" (Degenen die ichlaas hebben dit zijn de rechtgeschapen dienaren van God, die met pure reine intentie Allah aanbidden).
Iblies: "Weet je niet, Jaa (O) Mohammed dat dat degenen zijn die hun bezit (materie) niet lief hebben. Hij kan geen dienaar van mij zijn. Hij die zijn dinar (Arabisch muntstuk), niet lief heeft en er niet van houdt om geprezen te worden , van hem weet ik dat hij rechtgeschapen is. En hem laat ik alleen! Ik loop weg van hem. Als een dienaar zijn geld wel lief heeft of ervan houdt om geprezen te worden en van wie zijn/haar hart aan wereldse dingen verbonden is; hij/zij is het die mij het meest gehoorzaam is! Jaa (O), Mohammed weet je niet, dat liefde voor het wereldse bezit een van de grootste zonde (bij Allah) is? (omdat men materie makkelijk aanbidt, en zijn Schepper ervan; Allah hierdoor heel snel vergeet).
En hij ging verder:
" Jaa (O), Mohammed weet je niet dat ik 70.000 kinderen heb. Deze zijn allemaal op verschillende plaatsen. En mijn 70.000 kinderen hebben ieder weer 70.000 duivels bij hen. Een gedeelte van hen, heb ik naar de oelama (moslimgeleerden) gestuurd. Een andere groep naar de jongeren. Weer een ander gedeelte naar de "martelaren" (dus voordat ze het martelaarschap wilden; dit is de hoogste graad om voor Allah in de strijd te sterven en in het Paradijs te komen. Deze gaf hij twijfels over het wel of niet sterven voor Allah). En een ander gedeelte naar de oude vrouwen. (Deze oude vrouwen hebben vaak een leven vol met bida'h toevoegingen, nieuwigheden aan de Islam), en proberen dit ook op een koppige wijze over te brengen op de jongere generatie).
"Terugkomend bij de jongeren; wij kunnen heel goed met elkaar opschieten. En mijn kinderen kunnen ook goed met jullie kinderen opschieten. (denk bijvoorbeeld aan de opstandigheid van tieners tegen hun ouders) "Een gedeelte (van deze duivels) zijn bij de abids (mensen die ibadah doen = Allah aanbidden). Weer een ander gedeelte bij de zahids (mensen die zeer veel ibadah doen). Zij (de duivels) gaan naar hen toe, en zorgen ervoor dat ze veranderen (dus de ene keer doen ze veel ibadah, en de andere keer weer niet). Je zult ze zomaar, zonder reden zien vloeken. En zo hebben ze geen ichlaas (zuiverheid) meer, ze hebben hun ibadah zonder ichlaas (pure intentie, recht vanuit het hart door de liefde voor Allah), gedaan, maar ze zullen dit niet in de gaten hebben.
"Weet je niet jaa (O) Mohommed, dat de leugen bij mij is en dat ik de eertste leugenaar ben. Wie liegt is mijn vriend, en wie zweert bij een leugen is mijn geliefde. Weet je niet jaa (O), Mohammed dat ik heb gelogen en in naam van Allah heb gezworen bij Adam en Hawwa (Eva). ("En jij zwoer tot hen: Ik ben voor u zeker een oprechte raadgever". staat er in de Qor'aan over Iblies.)
"Met leugens amuseer ik mij! "
"Roddelen is mijn fruit en mijn vrolijkheid".
"Wie op zijn talaq (het recht om te scheiden) zweert; wordt een zondaar, ook al heeft hij dit 1 keer gedaan en heeft hij gelijk. Wie (van) zijn talaq (alle drie de rechten) heeft gebruikt zal een zondaar zijn en is zijn vrouw haram(verboden) voor hem (ze kunnen niet meer samen blijven). En als zij toch samen kinderen krijgen, dan zullen deze kinderen waladi zina's(buitenechtelijk) zijn".
"Als hij op wil staan om het gebed te doen, dan hou ik hem op, door waswasa (boze influisteringen) aan hem te geven. Dan zeg ik: "Je hebt nog tijd zat. Je hebt het nu zo druk, maak dit eerst maar af.Je doet het straks wel". En zo zal hij buiten de salaat (islamitisch gebed) tijd zijn gebed doen. En door deze reden wordt de salaat in zijn gezicht gegooid. (d.w.z. niet geaccepteerd). Als hij mij hiermee overwint, dan stuur ik een menselijk duivel naar hem toe, die hem van het gebed zal afhouden". "Als hij mij weer overwint, dan zal ik hem tijdens de salaat (islamitisch gebed) lastig gaan vallen. Als hij bidt dan zal ik hem over zijn gezicht aaien en zijn voorhoofd kussen (voor zijn gehoorzaamheid). Ik zal zeggen dat hij een blijvende ondeugd heeft gedaan. Zo zal ik zijn gemak verstoren. Jaa (O) Mohammed, je weet dat als iemand, vaak links en rechts kijkt tijdens de salaat, Allah zijn salaat niet zal accepteren, en het in zijn gezicht zal gooien(zijn salaat wordt nietgeaccepteerd). "Als ik dit ook niet kan bereiken bij iemand, zal ik (als hij het gebed alleen doet) tegen hem zeggen dat hij de salaat snel moet afmaken. En dat zal hij als een haan; die snel zijn eten met zijn snavel uit het grind pikt, doen. Als mij dit weer niet lukt, dan probeer ik, het gebed te verstoren, als ze met djamaa'ah (gezamelijk) bidden. Dan zet ik de roekoe (gebogen houding tijdens het gebed) en de soedjoed (geknielde houding tijdens het gebed) afhalen en eerder (dan de imaam: voorganger in het gebed) naar de soedjoed en roekoe gaan. Allah zal de hoofden van deze mensen (in het hiernamaals) in ezelskoppen veranderen, omdat zij dit hebben gedaan. Als dit mij ook niet lukt, dan zeg ik tegen hem dat hij met zijn vingers moet gaan knakken; zo gedenkt hij mij. Als dit mij ook niet lukt (zo niet verleid worden), dan blaas ik tijdens de salaat (islamitisch gebed) in zijn neus, zodat hij gaat gapen. Als hij zijn hand niet voor zijn mond doet, dan zal er een kleine duivel in zijn mond binnengaan; die zijn wil voor wereldse dingen groter maakt.(Materialistisch wordt, hierdoor kan hij niet met pure reine gedachten aan het gebed deelnemen, de wereldse dingen zullen steeds in zijn hoofd tollen). "Hierna zal deze persoon ons blijven gehoorzamen. Naar ons luisteren en doen wat wij zeggen.
Hierna ging hij verder: "Ik ga naar degenen die arm, hulploos en zielig zijn en beveel ze om de salaat (islamitisch gebed) NIET te verrichten; "De salaat is niet bestemd voor jullie; maar voor degenen die rijkdom en welzijn hebben". _____________________ ALLAH OE AKBAR
"Dan ga ik naar de zieken, en zeg; "Laat de salaat (islamitisch gebed), want Allah zegt in Qor'aan, dat Hij geen ongemak wenst, voor de zieken. Als je beter bent zal je veel kunnen bidden! "En zo zal hij het gebed nalaten en zelfs ongelovig worden. Mocht hij aan deze ziekte overlijden, dan zal hij Allah in Gazaab (woede) vinden.
Jaa (O), Mohammed, als er leugens in mijn woorden zijn, dan moge een schorpioen mij steken. Als ik lieg, moge Allah as van mij maken.
Mohammed ben jij opgelucht over je oemmah (volgelingen) terwijl ik 1/6 van hen uit het geloof heb gehaald?"
De profeet gaat verder met zijn vragen:
"Wie, is volgens jou de gelukkigste persoon?"
Iblies: "Dat zijn degenen, die de salaat (islamitisch gebed) bewust nalaten".
De profeet: "Wat houdt jou het meeste af van je werk?
Iblies: "Islamitische bijeenkomsten".
De profeet: "Hoe eet jij?"
Iblies: "Met mijn linkerhand en mijn vingertoppen".
De profeet: "Als de wind des doods blaast en de hitte heerst, wat gebruik jij als je schaduw?"
Iblies: "De (lange) nagels van de mensen".
De profeet: "Wie is jouw vriend waar mee je zit?"
Iblies: "Degenen die rente nemen".
De profeet: "Wie is jouw vriend?"
Iblies: "Degenen die overspel plegen".
De profeet: "Wie is met jou bed-vriend?" (partner in bed)
Iblies: "De dronkaard".
De profeet: "Wie is jouw bezoeker?"
Iblies: "Dieven."
De profeet: "Wie zijn jouw boodschappers?"
Iblies: "Tovernaars."
De profeet: "Wat is de noer (het licht) van je ogen?"
Iblies: "Dat zijn mannen die van hun vrouwen scheiden."
De profeet: "Wie is jouw lieveling?"
Iblies: "Degenen die niet deelnemen aan de djoemaa'ah (gezamenlijk vrijdagsgebed in de moskee)."
De profeet stelt nu andere soorten vragen: "Jaa lain (O vervloekte); wat breekt jouw hart?"
Iblies: "Het gehinnik van paarden die op djihaad (in de heilige oorlog) op weg gaan voor Allah".
De profeet: "Wat laat jouw gelaat smelten?"
Iblies: "Zondaars die Allah om vergiffenis vragen voor hun zonden".
De profeet: "Wat verscheurt je hart?"
Iblies: "Het horen van mensen die dag en nacht vergiffenis vragen aan Allah". (Wegens hun zonden).
De profeet: "Wat laat je gezicht rimpelen?"
Iblies: "Het geven van aalmoezen, in het geheim".
De profeet: "Wat verblindt je ogen?"
Iblies: "Het verrichten van vrijwillige nachtgebeden".
De profeet: "Wat doet jouw hoofd neerbuigen?"
Iblies: "De vele salaat's (islamitische gebeden) die in djamaa'ah (een groep) verricht worden".
Iblies: "Ik eet van ieder dier dat niet in naam van Allah geslacht is. (Dus geslacht wordt zonder dat men zegt : "Bismillah = in naam van Allah" ). Ik eet van voedsel waar rente in zit en waar verboden (haram) geld in is gemengd".
"Ik ben ook, mede-eigenaar van goederen waar geen toevlucht tegen mij (Iblies) bij Allah wordt gezocht". (Dus zonder het zeggen van: a'oedzoe billaahie mie nasj-sjaitaanier radjiem: Ik zoek mijn toevlucht bij Allah tegen het kwaad van Satan, de vervloekte).
"Ook bij sexuele gemeenschap als er geen toevlucht tegen de duivel bij Allah is gezocht heb ik Iblies (duivel) samen met hem en met zijn vrouw gemeenschap". (Dus ook zonder het zeggen van : a'oedzoe billahie mie nasj-sjaitaanir radjiem = ik zoek mijn toevlucht bij Allah tegen het kwaad van satan de vervloekte.)
"Ik heb aan Allah een huis gevraagd. En daarom heb ik de sauna's gekregen".
"Ik heb om een gebedsplaats gevraagd en heb de markten gekregen..
"Ik heb om een boek gevraagd en heb daar de gedichten(bundels) voor gekregen".
"Ik heb om een bed-vriend gevraagd en heb de dronkaards ervoor gekregen".
"Ik heb om een hulp gevraagd en heb de qadarijja's hiervoor gekregen". (Dit zijn groepsringen die de Qaadr (het lot of voortbestemming van Allah ontkennen).
"Ik heb om broeders en zusters gevraagd en heb de mensen die hun tijd aan masijjah (nutteloze dingen) verspillen gekregen". (Zie Qor'aan in hoofdstuk 17 vers 27)
De profeet zei hierop: "De reden dat ik je geloof, is omdat je het bewijst met verzen uit de Qor'aan".
Iblies: "Ik heb van Allah gewild dat ik de kinderen van Adam kon zien en zij mij niet. Dit is ook gebeurd.
"Ik heb gevraagd aan Allah, of Hij een weg voor mij kon banen in het bloed van de kinderen van Adam. (en dit is ook gebeurd)".
"Ik heb al deze dingen gekregen en ik zal je zeggen dat ik meer mensen aan mijn kant heb dan jij zult hebben tot De Dag des Oordeels".
hij (Iblies) vertelt verder: "Ik heb een zoon die de taak heeft om ibadaha's (aanbiddingen) die in het geheim worden gedaan te openbaren. (Als een dienaar iets goed heeft gedaan en dit probeert te verbergen, zonder hoogmoed te hebben, dan zorgt de duivel ervoor dat hij het toch naar voren brengt). "Als de duivel overwint dan verliest degene die ibadah (aanbidding) deed 99 van zijn 100 zegeningen. Hij houdt er dus maar een over. Dus krijgt een dienaar die iets goed doet, en dit geheim houdt hier 100 zegingen voor.)
"Ik heb ook een andere zoon die de mensen verblindt als zij naar islamitische bijeenkomsten gaan, waar geleerden lesgeven. Ze beginnen slaperig te worden, kunnen niet goed slapen, ze gaan gapen en worden snel afgeleid. Zo krijgen ze ook geen zegening". __________________________ ALLAH OE AKBAR
0 Iblies vertelt verder:
"Als een vrouw in het bijzijn van mannen zit (die niet wettig zijn voor haar); komt er een duivel bij haar op schoot zitten, zodat zij voor degenen die naar haar kijken aantrekkelijk wordt gemaakt/lijkt. Daarna zal hij haar bevelen om zich opvallend te gedragen. Dit zal zij doen. En hierna zal hij haar schaamtegevoelens met zijn nagels (weg) scheuren.(Dit wordt figuurlijk bedoeld, als dit gordijn weggescheurd is, door haar eigen toedoen, dan zal zij zich zoals Iblies het al aangaf, voor niets meer schamen. Ze zal haar grenzen steeds verzetten; En op het laatst zal ze geen schaamtegevoelens meer over hebben voor haar gedrag).
Iblies verteld over zichzelf: "Jaa (O), Mohammed ik kan de mens NIET af laten dwalen. Ik kan alleen maar waswasa (boze influisteringen) geven, en iets aantrekkelijk/mooi laten zien. Dat is alles! Als ik de macht had om de mensen te laten dwalen, dan zou ik een ieder die "laa ilaaha ill-Allah..." zeggen, (zou getuigen dat er geen god is behalve Allah, en dat Mohammed de laatste boodschapper van Allah is), en ieder die zou vasten en bidden, doen laten afdwalen. Zoals jij alleen maar de boodschapper van Allah bent, en de mensen geen hiedajah (leiding)kan geven, (hen het ware geloof niet kan opdringen, die keus aan hen laat) zou er geen enkele ongelovige overgebleven zijn als jij ze hiedajah (leiding) kon geven. Jij bent alleen maar de boodschapper van Allah, die de taal heeft om het ware geloof te verkondigen.
Hij verteld verder:
"Als ik de macht had gekregen, zou ik iedereen die "laa ilaaha ill-Allah..." zegt en iedereen die vast en de salaat (islamitisch gebed) doet, allemaal tot het slechte pad dwingen. Zoals jij ook geen hiedja (leiding) hebt dus kaafirs(ontkenners) in moslims veranderen. Jij bent alleen de gezant van Allah, alleen maar een verkondiger. Als jij hiedja (leiding) kon geven dan zou er geen enkele kaafir (ontkenner) op de wereld zijn."
De profeet vroeg aan Iblies of hij geen vergiffenis aan Allah kon vragen en terug kon keren tot Allah. "Ik kan je bemiddelaar zijn (ik geef je mijn woord) dat jij, naar de Djennah (het Paradijs) kan gaan".
Iblies: "Jaa Rasoel-Allah (O boodschapper van Allah), het zal volgens de Wil van Allah gaan. De inkt die deze Wet heeft geschreven is opgedroogd. Het kan niet meer worden veranderd. Deze dingen zullen tot de Qiejamah (Opstanding) gebeuren. Degene die jou tot profeet heeft gemaakt; Degene die jou tussen de mensheid heeft gekozen, als de verkorene. Jij bent de heer van de Djennah (Paradijs) gemeenschap. Ik, Iblies, ben de heer van de zondaars en van de gemeenschap van de Hel".
Dit zijn mijn woorden tot jou. Alles wat ik heb gezegd is de waarheid. Alle lof aan Allah. Allah is de enige Schepper. Hij heeft geen begin noch einde. Salaam (vrede) aan Mohammed en alle andere profeten.
Een groep van studenten ging samen met een aantal docenten op excursie. Het was een reis waar veel te bezichtigen viel en de studenten moesten verslag maken van alles wat zij zagen tijdens dit uitstapje. In het begin trokken de studenten onder begeleiding van een docente erop uit in groepjes maar na een tijdje ging ieder zijn eigen kant op.
Onder de studente was er een jongedame die erg opging in het vastleggen van de bezienswaardigheden dat zij hierdoor ver afdwaalde van de groep. Na uren besloten de docenten te vertrekken met de bus terwijl zij de jongedame achterlieten zonder dat zij dit doorhadden. Toen de jongedame na verloop van tijd terugkeerde naar de verzamelplaats kwam zij erachter dat iedereen al vertrokken was. Tevergeefs riep zij nog om haar heen maar niemand was er meer die haar kon horen. Zij besloot dan maar ook om te gaan lopen in de hoop dat zij een dorp zou tegenkomen. Na een lange tijd te hebben gelopen en gehuild zag zij een kleine verlaten hut en besloot aan te kloppen. Een jongeman van eind twintig deed de deur open en vroeg haar verbaasd: Wie ben jij? Zij antwoordde: Ik ben een studente die hier op excursie met school is gekomen. Maar zij hebben mij achtergelaten en ik weet de weg niet terug. Hij zei toen: Je bent in een afgelegen gebied terechtgekomen. Waar jij naar toe moet is helemaal de andere kant op. Hij bood haar daarop aan om binnen te komen en de nacht in zijn hut door te brengen waarna hij haar in de ochtend zou helpen om thuis te komen. Zij mocht van hem op het bed slapen terwijl hij aan de andere kant van de kamer op de grond zou gaan slapen. De man maakte met behulp van een laken een scheidingswand tussen hem en de jongedame.
De jongedame was vervolgens op bed gaan liggen en bedekte uit angst zichzelf volledig, behalve haar ogen om in de gaten te houden wat de man deed. De man zat aan de andere kant een boek te lezen en opeens gooide hij het boek dicht Zijn blik richtte zich op de kaars die voor hem lag en na een tijdje plaatste hij zijn vinger voor een periode van vijf minuten boven de kaars. Het kon niet anders dan dat hij zijn vinger had verbrand. Dit ritueel verrichtte hij met al zijn vingers terwijl het meisje huilend en vol angst toekeek. Zij dacht bij zichzelf: Dit moet een djinn zijn die rituele handelingen verricht.
Geen van beiden wist die nacht te kunnen slapen. De volgende dag bracht de man de jongedame naar huis en eenmaal thuis aangekomen vertelde zij in een shocktoestand het verhaal van de man aan haar vader. Als gevolg van de angst die zij die nacht heeft moeten doorstaan werd zij de dagen daarop ziek en verliet haar kamer niet. De vader van de jongedame besloot daarom op zoek te gaan naar de jongeman.
Eenmaal de jongeman te hebben gevonden, vroeg hij hem de weg te wijzen zonder te vertellen wie hij was. Toen de vader met hem aan het praten was merkte hij op dat beide handen van de jongeman in verband omwikkeld waren. Hij vroeg hem naar de reden hiervan. De jongeman antwoordde: Twee nachten terug kwam er een mooie jongedame aan mijn deur en moest noodgedwongen de nacht bij mij doorbrengen. De shaytaan probeerde mij te verleiden tot het plegen van een zonde. Uit vrees iets te doen waar ik spijt van zou krijgen besloot ik mijn vingers te verbranden, de ene na de andere om daarmee mijn seksuele verlangens weg te branden. Ik wilde er alles aan doen om mijzelf niet aan de jongedame te vergrijpen. Dat zou mij namelijk meer pijn doen dan wanneer ik mijn vingers zou verbranden.
De vader was zeer onder de indruk van de jongeman en nodigde hem uit om met hem mee te komen naar zijn huis. Hij besloot om de jongeman met zijn dochter te laten trouwen, zonder dat de jongeman doorhad dat de dochter van deze man dezelfde mooie jongedame was die bij hem de nacht had doorgebracht. Op deze wijze beloonde Allah de jongeman voor het feit dat hij niet toegaf aan de shaytaan door zich te vergrijpen aan deze mooie jongedame met een huwelijksleven met dezelfde mooie vrouw.
Verteld voor kinderen van een authentieke Hadith van de Profeet Mohammed (vrede zij met hem)
Op een dag waren er drie mannen die samen op reis waren. Het was een mooie dag toen ze hun huizen verlieten, maar nu werd het laat en begonnen de wolken zich te verzamelen in de lucht. Het werd donker doordat ze de zon verborgen. Een van de drie mannen zei; ik denk dat we beter kunnen zoeken om ergens te gaan schuilen, het lijkt alsof er een storm op komst is. De anderen waren het met hem eens. Er was nergens in de buurt een dorp, er waren alleen een paar grotten in de bergen in de buurt, dus besloten ze om een grot te vinden die groot genoeg was om daar de nacht door te brengen. Terwijl ze de smalle bergpaden begonnen te beklimmen, begon de regen te vallen. Hun kleding werd nat dus haastten ze zich totdat zij een mooie droge grot hadden gevonden, en besloten dat dat de juiste plek voor hen was om de nacht in door te brengen. Het begon zo hard te regenen dat het niet lang duurde voordat de kleine rotsen naar beneden liet vallen en de wind de grot begon uit te houwen. Zo nu en dan was er een donder van het onweer, en een flits van licht die de omringende bergen verlichtte. De drie mannen dankten Allah dat ze goed en droog zaten, en ze begonnen het zich zo comfortabel mogelijk te maken, aangezien ze nog de hele nacht voor zich hadden.
De storm werd erger en stromen van water stroomden langs de berg. De regen sloeg tegen de rotsen en de wind huilde harder dan ooit. Plotseling, klonk er een hevig lawaai, en rotsen van allerlei formaten en vormen stuiterden en rolden voor de ingang van de grot. Toen klonk er een nog harder lawaai, van een reusachtige kei die onderaan de berg in stukken viel. De donder werd harder en harder, en het geluid weerklonk in de grot. Alles was zo donker geworden, en de drie mannen kropen dieper de grot in voor veiligheid. Plotseling, stopte het meest harde geluid. De drie mannen vroegen zich af wat er was gebeurt dus ze besloten om in het donker hun weg terug te zoeken naar de ingang van de grot. Tot hun grote schrik zagen ze dat het lawaai dat ze gehoord hadden werd veroorzaakt door een reusachtige kei, die nu de ingang van de grot sloot. De ingang was zo geblokkeerd dat er geen weg meer uit was! De drie mannen waren heel sterk, dus ze duwden en duwden met al hun kracht tegen de kei, om te proberen om een opening te maken die groot genoeg was om er tussendoor te kunnen. Maar hoe hard ze ook duwden, de kei verschoof geen millimeter! Dit is niet goed, zei een van de mannen, we zullen deze kei nooit zelf kunnen verschuiven, het is te groot. Onze enige hoop is Allah te vragen om ons te helpen. Misschien als we hem vragen om ons te helpen in ruil voor onze goede daden, zal Hij onze gebeden accepteren en ons helpen. Ze waren het er allemaal mee eens dat dit de enige manier was en ze zouden elk tot Allah bidden en Hem vragen om hen te helpen.
De eerste man dacht een tijdje na, en toen herinnerde hij zich iets dat hij elke nacht iets voor zijn bejaarde ouders deed voordat ze zouden gaan slapen. Hij had nooit de vriendelijkheid van zijn ouders vergeten toen hij jong was. Hij herinnerde zich hoe zij voor hem hadden gezorgd en hem hadden opgevoed. Nu dat ze oud waren, had hij een kans om hun zijn liefde en respect te laten zien. Hij wist ook dat Allah houdt van degenen die vriendelijk zijn tegen hun ouders. Dus hij dacht bij zichzelf dat misschien als hij Allah zou vragen bij de goedheid van de daad die hij in gedachten had, dat Allah vanuit zijn barmhartigheid de kei voor de grot zou verplaatsen. Dus hij bad, zeggende; O Allah, mijn ouders zijn erg oud, dus elke nacht geef ik hen een kopje melk voordat ze gaan slapen. Ik geef hen altijd als eerste hun melk, voordat iemand anders dat doet in onze familie, om hun te laten zien hoe veel ik van hen hou en hen respecteer. Op een nacht kwam ik heel laat thuis. Ik was aan het zoeken voor veevoeder voor mijn vee, maar het had langer dan gewoonlijk geduurd om het te vinden. Het was zo laat dat mijn ouders in slaap waren gevallen voordat ik hen hun melk kon geven. Ik wou hen niet wakker maken om hun hun melk te geven, noch wou ik de rest van mijn familie melk geven zonder dat ik het eerst aan mijn ouders had gegeven. Dus ik wachtte geduldig naast hen met de kruik in mijn hand totdat de dageraad kwam. De kinderen waren hongerig en begonnen te huilen en mijn ouders werden wakker, dus ik gaf hen hun melk. O Allah, ik deed dit zoekende naar uw tevredenheid, alstublieft help ons nu.
Er was lawaai en de kei bewoog, maar het was niet genoeg om hen er uit te laten klimmen. Het was nu de beurt van de tweede man. Hij bad tot Allah, zeggende; O Allah, ik had een nicht en ik wou haar misbruiken, maar ze liet het me niet toe. Toen kwam er een hongersnood, het was een moeilijke tijd voor iedereen, en ze kwam naar mij om me om hulp te vragen. Ik zei dat ik haar 120 dinaar zou geven als ze zou doen wat ik wou. Ze was wanhopig en stemde toe, maar net toen ik op het punt stond om haar te misbruiken, zei ze; Vrees Allah, en verbreek zijn wet niet. Ik voelde me zo beschaamd en schuldig, dus ik zei haar dat ze kon gaan en het geld mee kon nemen als een gift. O Allah, ik deed dit, zoekende naar uw tevredenheid. Er klonk nogmaals lawaai en de kei bewoog nogmaals, maar nog steeds niet genoeg om hen er uit te laten.
Het was de beurt aan de derde man. Hij bad tot Allah, zeggende; O Allah, ik huurde eens een paar boerenknechten om voor mij te weken. Wanneer ze klaar waren met hun werk, gaf ik hun ieder hun geld; tenminste, iedereen behalve één, die vertrok voordat ik de kans had gekregen om hem te betalen. Ik vroeg me af wat ik het beste kon doen met het geld van deze man; het behoorde niet aan mij toe. Toen kwam in me op dat het een goed idee zou zijn om het te investeren in rundvee voor hem. De tijd ging voorbij en de knecht was nog steeds niet teruggekeerd om zijn geld op te halen. Het rund had kalveren gekregen, en als snel had hij een grote kudde van verschillende dieren, dus ik kocht enkele bedienden om voor de kudde te kunnen zorgen. Toen op een dag toen ik op de markt was, zag ik hem. Ik was erg blij dat hij teruggekeerd was. Voordat ik iets kon zeggen, vroeg hij me naar zijn geld. Ik nodigde hem uit om met me mee te komen en ik liet hem zijn bedienden zien die voor zijn kamelen, runderen en geiten zorgde en zei; Dit alles is van jou! De man dacht dat ik een grapje maakte en zei; Dienaar van Allah, maak geen grapjes met mij!. Maar ik verzekerde hem dat ik geen grapje maakte en dat dit alles aan hem toehoorde, omdat ik zijn geld voor hem geïnvesteerd had. De man was erg blij en nam alles en liet niets achter. O Allah, ik deed dit, zoekende naar uw tevredenheid, dus alstublieft, help ons hier uit!
Toen hij dit zei was er een hard lawaai en de kei bewoog, in feite bewoog het zo veel dat de mannen niet eens uit de grot hoefden te klimmen! Ze konden de grot verlaten zonder ook maar hun hoofden hoeven te buigen. Je kunt je wel voorstellen hoe blij ze waren dat ze de grot uit konden. Ze wisten allen dat ze nog meer hun best moesten doen om Allah tevreden te stellen en meer en meer goede daden moesten doen. De regen was opgehouden. De lucht rook zo fris en goed. De zon scheen weer en de vogels zongen, alsof er nooit een storm was geweest en de mannen vervolgden hun reis, Allah dankend en lovend voor zijn barmhartigheid.
Lessen van het verhaal. 1. We hebben geleerd dat we vriendelijk en respectvol moeten zijn tegenover onze ouders. 2. Allah houdt van degenen die goed zijn voor hun ouders. 3. We moeten niet de wetten van Allah breken. 4. We moeten denken hoe we anderen kunnen helpen omwille van Allah. 5. We moeten ons herinneren dat we niet alleen aan Allah moeten denken wanneer we problemen hebben, maar altijd.
Op een donker nacht vertrokken Aboe Bakr en Rasoeloellah (De boodschapper van Allah) uit Mekka om naar Medina te gaan. Ze wilden zich bij de andere moslims in Mekka voegen. Ze liepen de hele nacht lang. Tegen de ochtend kwamen ze aan bij een grot, die Thaur heette. Ze waren bang dat de ongelovigen zouden proberen om hen te vinden, daarom besloten ze zich in de grot te verbergen, tot de ongelovigen hun zoektocht zouden opgeven. "Laat ons de grot binnengaan", zei Rasoeloellah.
Aboe Bakr antwoordde:"O, Rasoeloellah, wacht buiten en laat mij naar binnen gaan om te controleren of er giftige insecten of gevaarlijke slangen in zitten." Toen ging Aboe Bakr naar binnen. De grot was precies groot genoeg om twee mannen te verbergen. Hij merkte, dat er veel gaten in de rots zaten. Hij was bang dat 's nachts giftige slangen en insecten uit de gaten zouden komen. Hij scheurde zijn bovenjas aan stukken en gebruikte de stof om de gaten in de grot dicht te stoppen. Nadat de grot klaar was vroeg hij Rasoeloellah binnen te komen. Toen Rasoeloellah hem zo zag vroeg hij:" Wat is er met je kleding gebeurt?!" Aboe Bakr vertelde hem dat hij het had gebruikt om de gaten in de grot dicht te maken zodat er geen insecten of slangen uit konden komen om Rasoeloellah kwaad te doen. Rasoeloellah moest ontzettend lachen hij hield veel van zijn vriend Aboe Bakr.
Ze hadden de hele nacht gereisd en Rasoeloellah ging slapen. In de grot zag Aboe Bakr dat er nog een gat over was. Rasoeloellah was in slaap gevallen met zijn hoofd op Aboe Bakrs been. Aboe Bakr wilde hem niet storen, daarom strekte hij zijn andere been en maakte het gat met zijn voet dicht.
Er zat in dat gat toevallig een slang. De slang beet in Aboe Bakrs voet. Hij voelde een hevige pijn, maar haalde zijn voet niet uit het gat. Tranen kwamen in Aboe Bakrs ogen en vielen op het gezicht van Rasoeloellah. Rasoeloellah werd wakker en zag dat Aboe Bakr vreselijke pijn had. "Wat is er met je gebeurd, mijn vriend?" Vroeg Rasoeloellah. Aboe Bakr vertelde hem het verhaal. Rasoeloellah deed wat spuug op de wond. Toen voelde Aboe Bakr geen pijn meer.
Aboe Bakr en ook de metgezellen hielden zoveel van Rasoeloellah, dat ze alles zouden doen om hem een plezier of een genoegen te doen. Ze waren bereid om elk offer voor de zaak van de islam te maken. Moge Allah hun zielen zegenen.
De koning en zijn adviseur (een verhaal over vertrouwen op Allah)
Er was eens een koning die een adviseur had. Deze adviseur vertrouwde op Allah in al zijn zaken. Op een dag raakte de koning zijn vinger kwijt en toen de adviseur dit zag zei hij tegen de koning: Ghayr, ghayr, inshaaAllah! (Alles wat van Allah komt is goed.) Hierop werd de koning erg boos op zijn adviseur en zei: Wat is er nu goed aan dat ik mijn vinger kwijt ben? Vervolgens gaf de koning opdracht om de adviseur in de gevangenis te gooien.
De adviseur reageerde zoals altijd met de woorden: Ghayr, ghayr, inshaaAllah! En werd toen naar de gevangenis gebracht.
De koning pleegde iedere vrijdag erop uit te trekken en tijdens zijn laatste uitstapje was hij in de buurt van een groot bos. Na uitgerust te hebben ging de koning het bos in voor een wandeling. Het was zo dat in dit bos mensen leefden die een afgodsbeeld aanbaden. En toevallig was het op die bewuste dag dat dit volk hun jaarlijkse feest vierden ter ere van hun afgodsbeeld. Ze waren op zoek naar iemand om op te offeren voor hun godheid. Zij troffen de koning aan, besloten hem in de boeien te slaan om hem vervolgens op te offeren. Toen zij echter zagen dat hij een vinger miste vonden zij het niet gepast om een verminkte persoon aan hun godheid te schenken. Hierop lieten zij hem gaan. De koning moest toen meteen denken aan de woorden van zijn adviseur: Ghayr, ghayr, inshaaAllah!
Toen de koning terug kwam van zijn uitstapje liet hij onmiddellijk zijn adviseur vrij en vertelde hem over datgene wat hem was overkomen in het bos. Hij zei: Het was werkelijk een goede zaak dat ik mijn vinger kwijtraakte, maar wat mij bevreemde waren jouw woorden toen jij de gevangenis in moest, namelijk: Ghayr, ghayr, inshaaAllah! Wat was hier dan zo goed aan? Waarop de adviseur antwoordde: Ik ben uw adviseur en ben dus altijd in uw gezelschap. En was het niet dat ik de gevangenis in moest, dan was ik samen met u het bos in gegaan en dan zouden deze afgodsaanbidders mij hebben opgeofferd aan hun godheid aangezien ik geen lichamelijke mankementen heb. Vandaar dat de gevangenis beter voor mij was.
Dit is een verhaal van een jongeman die op een zeer mooie maar tegelijkertijd tragische manier geleid is door Allah. Hij vertelt:
Ik was een persoon die graag bij zijn vrienden was. Wij waren altijd samen, altijd op zoek naar manieren om onszelf bezig te houden met verwerpelijk vermaak en verdorven zaken, waar we onze dagen mee vulden en onze nachten mee door brachten. Dit terwijl mijn lieve arme vrouw thuis eenzaam haar dagen voorbij zag gaan. Zij klaagde steeds vaker over de eenzaamheid en de dagelijkse ellende waarin zij leefde maar ik had daar geen oor voor, en negeerde het.
Op een nacht kwam ik, zoals gewoonlijk in die tijd, rond een uur of drie thuis. Mijn vrouw en dochter lagen al lang te slapen. Ik ging naar de woonkamer en zette mijn verdorven gedrag waar ik net van thuiskwam gewoon binnenshuis voort door wat vieze films te gaan kijken. Plotseling ging de deur van de kamer open !!! Daar zat ik dan, oog in oog met mijn vijfjarige dochter. Ik keek haar recht in de ogen, aan de andere kant werd er tot mijn grote verdriet teruggekeken met een teleurgestelde en trieste blik.
Verstijfd was ik, elke poging om iets te zeggen op dat moment stokte al bij de eerste klank. Na een seconde of wat die in mijn verlamde situatie als een eeuwigheid voelde bereikten de eerste klanken mijn bewustzijn. Het was haar lieve stem waarmee ze zei: Papa, je zou je moeten schamen, ben je niet bang voor Allah Heb toch vrees voor Allah! en zij zei dit drie maal, deed de deur dicht en ging terug naar haar kamer.
Ik bleef onthutst achter en wist niet hoe te reageren. Een tijd lang zat ik als door de bliksem getroffen stil en bewegingsloos voor me uit te staren met open mond. Toen ik een beetje uit mijn toestand begon te raken irriteerde ik mij gelijk mateloos aan de verachtelijke beelden die nog steeds speelden en die er nu opeens heel anders uitzagen. Ik stond op, deed de tv uit en begon na te denken over de gebeurtenis die mij voor de rest van mijn leven haarscherp zou bijblijven, uit nervositeit begon ik door de kamer te ijsberen. Haar woorden hadden mij heel diep geraakt. Zij riepen bij mij een gevoel op dat ik tot dan toe nooit had ervaren.
Ik besloot voor mijzelf dat het beste was om naar haar kamer toe te gaan, dus ik begaf mij zenuwachtig die kant op terwijl ik nog klampachtig zat te bedenken wat ik zou zeggen. Eenmaal daar aangekomen, zag ik dat zij weer in slaap was gevallen. Ik ging kapot van binnen en dacht dat ik gek werd. In het holst van de nacht zat ik mijzelf op te vreten terwijl ik niks dan de stilte hoorde. Ik voelde mij ellendig als nooit tevoren, maar wat moest ik doen? Wat kon ik doen? Ineens werd de oorverdovende stilte onderbroken door een geluid dat alles veranderde, een geluid dat ik altijd al heb gehoord maar waar ik nooit naar heb geluisterd, een geluid waar ik de laatste jaren liever mijn oren voor sloot en pas blij was als die afgelopen was. Het was de oproep tot het ochtendgebed. Een rustig gevoel kwam over mij en ik begon na te denken. Aarzelend besloot ik om de kleine wassing te gaan verrichten, toen ik daar klaar mee was besloot ik mij op weg te begeven naar de moskee. Ik had niet veel zin om te gaan maar de woorden van mijn kleine dochter bleven mij achtervolgen.
De Imam opende het gebed en las een aantal verzen uit de Koran. Op het moment dat hij knielde en ik hem volgde, barstte ik spontaan in tranen uit. Ik kon mij niet inhouden al zou ik het gewild hebben. Dit was de eerste keer in zeven jaar dat ik weer voor Allah stond om het gebed te verrichten. De huilbui deed mij goed. Ik was opgelucht en het voelde alsof alle ongeloof, hypocrisie en verdorvenheid die ik in mij had, samen met de tranen uit mij wegstroomden. Thuis aangekomen, ging ik zitten en wachtte totdat het tijd was om naar mijn werk te gaan. Nog steeds zat ik mij te verwonderen om de reeks gebeurtenissen.
Toen ik op mijn werk kwam, zag ik mijn collega verbaasd en vreemd naar mij kijken. Het was natuurlijk een vreemde gewaarwording voor hem dat ik zo vroeg binnen was, terwijl ik daarvoor door mijn levensstijl vaak ofwel altijd laat was. Hij wilde meteen het fijne ervan weten. Ik vertelde hem wat mij overkwam, waarna hij zei: Wees Allah dankbaar voor het geven van zon dochter die jou aan het denken heeft gezet en wees Hem ook dankbaar voor het niet sterven in de toestand waarin je verkeerde.
Ik voelde mij na een tijdje werken onwijs vermoeid (ik had namelijk nog steeds niet geslapen) en vroeg om een halve dag vrij te nemen om de rest van de dag uit te rusten. Ik verlangde ook naar het zien van mijn kleine dochter. Ik kon gaan, dus vol goede moed ging ik onderweg naar huis. Ik keek er zo naar uit om mijn dochtertje te spreken, mijn excuses aan te bieden, haar te bedanken en te omhelzen. Er stond mij heel wat anders te wachten.
Toen ik het huis binnenliep, kwam mijn vrouw in paniek en huilend op mij af. Mijn hart begon sneller te bonzen, ik vreesde al het ergste. Ik vroeg angstig wat er aan de hand was en zij overdonderde mij met precies dat ergste waar ik voor vreesde. Ze was dood, mijn vijfjarige bloempje, waar ik sinds de nacht ervoor nog meer van was gaan houden, was overleden. Ik kon het niet geloven. Haar woorden die mij zo diep hadden geraakt waren de laatste die ik van haar gehoord heb. Een onbeschrijfelijk heftige pijn kwam over mij. Ik kon mijzelf niet meer beheersen en tranen begonnen wild te stromen.
Ik besefte mij na een tijdje dat dit een beproeving van Allah was om mijn geloof op de proef te stellen, en wist dat ik mij sterk moest houden. Ik belde mijn collega op en vertelde moeizaam wat er gebeurd was. Toen ik hem vroeg of hij kon komen om mij te helpen met het wassen en begraven van mijn dochter, gaf hij hier meteen gehoor aan. Wij verrichtten het gebed voor haar en droegen haar naar de begraafplaats. Op de begraafplaats zei mijn collega tegen mij: Het is niet gepast dat een ander dan jij jouw dochter in het graf plaatst. Ik pakte haar met tranen in mijn ogen en legde haar voorzichtig in het graf terwijl ik dacht; ik ben niet mijn dochter aan het begraven maar het licht dat mij weer naar Allah heeft geleid."
Dit is een waargebeurd verhaal, verteld door de trieste vader in het Arabisch en vertaald door team al-yaqeen
Ik ben een jongeman van zevenendertig jaar, gehuwd en heb kinderen. Ik heb mij schuldig gemaakt aan zowel grote als kleine zonden. Wat betreft het gebed: dat verrichtte ik niet gezamenlijk, en dit verrichtte ik slechts tijdens bijzondere gelegenheden om anderen daarmee tevreden te stellen. De reden hiervan is de slechte gezelschap waarmee ik optrok: de meest waardeloze mensen, waaronder waarzeggers. Het is dan ook niet vreemd dat de shaytaan continu bij mij aanwezig was.
Marwan, mijn doofstomme zoon van zeven jaar oud genoot dankzij zijn moeder een godsdienstige opvoeding. Toen op een avond ik en Marwan thuis waren, was ik aan het bedenken wat te gaan doen met mijn vrienden. Waar zouden wij die avond naartoe gaan? Het was al na het avondgebed toen mijn zoon mij probeerde duidelijk te maken dat ik het gebed moest gaan verrichten. Met gebaren drukte hij zich vragend uit, alsof hij wilde zeggen: Waarom, O lieve vader, bidt u niet? Hij richtte zijn hand vervolgens naar de hemel en maakte mij duidelijk dat Allah mij ziet. Het kwam wel vaker voor dat mijn zoontje mij zag terwijl ik zonden beging, maar dit keer stond ik perplex. Mijn kleine zoontje begon voor mij te huilen.
Ik probeerde mijn zoontje naast mij te plaatsen, maar hij rende weg en na een tijdje ging hij naar de wasbak om de woedoe'te verrichten, terwijl hij nog niet helemaal wist hoe hij dit moest doen, want zijn moeder was hem dit nog aan het leren. Mijn vrouw, die overigens de hele Koran uit het hoofd kent, vermaande mij veelvuldig, maar helaas zonder enig resultaat. Mijn zoontje kwam binnen en maakte mij duidelijk dat ik even moest wachten en begon voor mij te bidden. Nadat hij klaar was met het gebed pakte hij de Koran, plaatste dit voor zich en opende dit in één keer, zonder maar te bladeren. Hij plaatste zijn vinger op het volgende vers in Soerat Mariam (interpretatie van de betekenis):
O mijn lieve vader, waarlijk, ik vrees dat een bestraffing van de Barmhartige u zal treffen, dan zal u een helper van de shaytaan worden. (Soerat Mariam: 45)
Hierop barstte hij in tranen uit. Waarna wij samen voor een lange tijd begonnen te huilen. Marwan stond op, veegde daarna de tranen uit mijn ogen, begon mijn hoofd en hand te kussen en maakte mij duidelijk: Verricht het gebed, O mijn lieve vader, voordat u onder de groene zoden ligt en daar uw verdiende bestraffing zult ondergaan.
Bij Allah, ik verkeerde in doodsangst en in een toestand van shock. Haastig deed ik alle lichten aan en mijn kleine zoontje volgde mij vol verbazing terwijl ik alle kamers in en uit liep. Hij maakte mij duidelijk: Laat die lichten toch en laten we naar de grote moskee gaan. Hiermee bedoelde hij de Heilige moskee van de Profeet (vrede zij met hem). Ik zei: Nee, we gaan wel naar de moskee bij ons in de buurt. Marwan weigerde dit en wilde perse naar de moskee van de Profeet (vrede zij met hem), dus besloot ik hem in weerwil van mijn angst mee te nemen.
Geen moment wendde hij zijn blik van mij af en even later kwamen wij aan in de Rawdat us-Shariefah waar het overvol was van de mensen. Op dat moment was de tijd voor de oproep tot het Ishaa-gebed aangebroken. Tijdens het gebed begon de imam het volgende vers te reciteren (interpretatie van de betekenis):
O jullie die geloven, volgt niet de voetstappen van de shaytaan. En wie de voetstappen van de shaytaan volgt: waarlijk, hij beveelt slechts de gruweldaden en het verwerpelijke. En als de Gunst van Allah er voor jullie niet geweest was en zijn Barmhartigheid, dan zou niet één van jullie zich ooit reinigen. Maar Allah reinigt wie Hij wil. En Allah is Alhorend en Alwetend. (Soerat an-Noer: 21)
Ik kon mij zelf niet beheersen vanwege al mijn tranen en Marwan die naast mij stond raakte hierdoor geëmotioneerd. Noch tijdens het gebed stond Marwan op en haalde een doekje uit zijn zak waarmee hij mijn tranen begon te vegen. Ook na het gebed kon ik niet ophouden met huilen en was Marwan bezig mijn tranen aan het vegen. Wij bleven voor een lange periode in deze toestand, totdat mijn zoon mij duidelijk maakte: Genoeg vader, wees niet bang. Vanwege mijn vele gehuil had ik hem bang gemaakt.
We keerden terug naar huis en ik realiseerde mij dat deze nacht de beste nacht was die mij was overkomen. Ik was als nieuwgeboren. Eenmaal thuis aangekomen begonnen mijn vrouw en kinderen allen te huilen, terwijl ze nog niet eens wisten wat er was gebeurd. Marwan vertelde op zijn manier: Mijn vader heeft in de Heilige moskee gebeden. Toen mijn vrouw dit hoorde was zij erg tevreden want dit blijde nieuws kwam mede door de goede opvoeding van Marwan. Ik vroeg haar: Bij Allah, zeg me, heb jij hem opgedragen om de Koran te openen op dat vers? En tot drie maal toe zweerde dat zij dit niet had gedaan. Ze zei: Wees Allah dankbaar voor de leiding die Hij jou heeft geschonken.
Dit was de beste nacht uit mijn leven en nu, Allah zij dank, mis ik geen enkele gezamenlijke gebed meer in de moskee en ik heb al mijn slechte vrienden de rug toegekeerd. Ik kan werkelijk zeggen dat ik de zoetheid van het geloof heb geproefd. Als je me zou kunnen zien, zou je dit van mijn gezicht kunnen aflezen. Mijn leven is nu vervuld van geluk, liefde en wederzijds begrip tussen mij en mijn vrouw, kinderen en in het bijzonder mijn lieve doofstomme zoon Marwan waar ik zoveel van houd. Waarom niet, terwijl hij, na Allah, degene was die mij heeft geleid.
Uit het boek al-cAaidoena il-Allah van Sheich cAaidh al-Qarniy
Ze kennen Allah alleen in de maand Ramadan . Dan zie je ze allemaal naar de moskee gaan .. Buiten de maand Ramadan: Angelique, Patricia, Betty, Cindy, Als blinden gaan ze chickies achterna . Met Ali B. in hun oren .
Want, ze willlen er ook bijhoren. Af en toe een beetje rap van Yes-R Het gebed: thuis gewoon een beetje oefening en ewa de moskee is ver!! En als je met hen over het gebed begint: Allah is Vergevensgezind ..
Of : ewa komt goed insha Allah ! Soeb7ana Allah .! Hoe lang blijf je nog dat ZEGGEN??!
Wanneer ga je met het gebed beginnen?? Vrees dat je als ongelovige dood gaat! Ik zeg je kameraad: de dood loert op jou!
Toon gauw berouw ..!De dood pakt jou onverwachts!´ s nachts in je slaap of overdags! Dan zul je de Engel des Doods in de ogen aankijken!
En zal je ziel de keel bereiken .!! Wat komt eruit! Een ik ben je zat, van Ali B- geluid? Of Laa ilaha illa lah! ben je zat, van Ali B- geluid?! Of Laa ilaha illa lah! Wetend dat hij met jou ziel weg zal gaan Voor Allah zul je staan . Of dacht je dat je zult vergaan? Dat je na je dood niet meer zult bestaan? Een eindexamen zonder eindresultaten .. Niet zakken of slagen?
Waarom denk je dat je dan op aarde bent? Waarom denk je dat je wordt verwend? Zomaar toeval? Besef je dan niet dat je Heer je veroordelen zal? Besef je dan niet dat je Heer je zal ondervragen? Over die zaken toen de mensen je niet zagen? Over die afspraakjes die je afsprak via je mobiel .?
Ik zeg tegen jou: doe beter je best. Dit leventje is slechts een test! Dit is het enige wat ik je aan kan raden. Je komt in je graf met wormen en maden!!
[h6]Wellicht dat de slangen ook uitgenodigd zijn?? Wallah ik hoop het niet voor je, dat is echt niet fijn! Je werd geroepen voor het gebed .! Maar je koos voor de discotheek dat was vett!!
Je voelde je nog te jong om te trouwen . En je koos voor relaties met vrouwen! Versaci en armani broeken waren wreed .
Maar nu ben je gewikkeld in een witte kleed ..! Je bracht je kameraden naar een plek om te gaan stappen Nu wordt je gebracht naar een plek met boven jou weglopende voetstappen
Huilen baat niet meer . Je krijgt geen herkansing voor een tweede keer Je bent er dan geweest! Van uitgaan, muziek en chickies hield je het meest! Geen hidjaab en strakke kledij . Ewa..ik ben vrij .
Nee!! Je was een slaaf van de mensen . Je gaf gehoor aan al hun begeerten en wensen Uren per dag heb je voor de spiegel gestaan Zoveel zonden heb je daardoor begaan! Masha Allah zij die zichzelf bedekt..!
Zij is het die de waarheid heeft ontdekt!! Masha Allah zij verdient respect! Zij waakt over haar gebed .. Zij is niet iemand die op andermans fouten let .. Zij is iemand die een knoop in haar tong legt! Zij is iemand die niet roddelt en slechts de waarheid zegt! Op maandags en donderdags brengt ze haar dagen vastend door..! Aan de verleidingen van de shaytaan geeft ze geen gehoor!!
Met hem gaat/kan ze Inshaallah trouwen Hij die geen zina pleegt en niet omgaat met andere vrouwen..! Hij die zijn tong bezig houdt met: staghfiroellah, soeb7ana Allah, alhamdoulilah, laa ilaha illa lah, allahoe akbar, wa laa 7ouwla wa laa, qouatta illa billah .
Hij die zijn oogspieren traint .. Hij die uit vrees voor Allah weent . Hij die over zijn gebed waakt . Hij die geen andere vrouwhand aanraakt .
Hij die de Koraan uit het hoofd leert en volgens soenah leeft. Hij die zijn tijd in goede daden investeert . Hij die naar de moskee gaat . Hij die zijn baard groeien laat . Hij die zijn geld omwille van Allah uitgeeft!!
O ziel.. Besef je niet dat alle zaken die je nu doet aan de mensen bekend zullen worden gemaakt? Door Degene die dag en nacht over je waakt? Over elke seconde van muziek die in je oren ging Over het dragen van die dikke gouden ring.. Over die relatie waarover je ouders onwetend over waren .. Over die rente die je kreeg wanneer je je geld op de bank liet sparen .. Over die roddel die je tong doorgaf .. Over je hand die je aan het andere geslacht gaf ..
O ziel . Wat heeft je weggehouden van hetgeen Allah je beviel? Het makkelijke werd voor jou te zwaar Het bedekken van je haar Het dragen van wijde kleding waar je maar ook naar toe gaat .. Voor de broeder: dat hij de baard groeien laat . Wat is er toch met ons aan de hand? Waarom gebruiken wij niet ons verstand? Onze harten leven nauwelijks meer ..
Op een dag zal Allah zeggen tegen de bewoners van het Paradijs: O mensen Zijn jullie tevreden? Waarop ze antwoorden: . Hoe zouden wij niet tevreden kunnen zijn terwijl U ons van de Hel heeft gered en ons van het lijden heeft bevreden . En dan zal Allah zeggen: Willen jullie iets beters dan het Paradijs.
En dan antwoorden de mensen: Is er dan iets beters dan het Paradijs als prijs? Dan zal er een soort gordijn open gaan en zullen zij hun Heer zien!!!! Streef naar het Paradijs . Opdat Allah je het zal geven misschien Het Paradijs .. wat geen OOG ooit heeft gezien .. Wat geen OOR ooit gehoord heeft . En nog is het in het menselijk hart verschenen Laten we hiervoor ons best doen opdat Allah ons zal vergeven.En ons het Paradijs zal geven . Ik kijk om me heen Waar is toch iedereen .
Waar zijn degenen die nog aan hun Schepper denken? We zien moslims die elkaar bacardi in schenken. Rond gebedstijd zie je nog moslims op straat .. Onze zusters zonder een hoofddoek en lang gewaad .. Waar gaat dit naar toe? Vraag jezelf af: Zijn de dingen goed die ik doe? Roddel ik niet over anderen? Hoe kan ik mezelf veranderen?
In plaats van : Mascha Allah wat een mooi gedicht!
Maar vraag je af: Hoe zorg ik ervoor dat ik insha Allah meer goede daden verricht? O jij . Die de islam hebt aangenomen als je geloof .. Gedraag je netjes tegen over iedereen .. Wat is er toch met jouw hart dat hij harder is dan steen? Lees je de koran dan niet om hem zacht te maken .? Zodat je je goed gaat gedragen een geen mashakiel gaat veroozaken? Maar nee . Je kiest liever voor de gezang van de sheitaan En je laat hetgeen wat je goed laten voelen: de koraan ..
Je ouders!! Respecteer hen beide . Opdat je geen groot verlies gaat leiden .. Is je lieve mammie het niet die je eten staat te bereiden? En die je bijstaat in moeilijke tijden? Was zij het niet die je luiers heeft verschoont? Ewa laat mij met rust Is dit hoe je haar daarvoor beloont? Is dit de dank Terwijl je de huiskamer vol het ruiken van je stank? Je gehuil en gekrijs Geef jij dit haar als prijs? En hoe zit het met je buren? Behandel je ze netjes of moeten ze een bodyguard inhuren?
O jij die stoer doet . Besef je dan niet dat je alles wat je doet aan Allah op een Dag uitleggen moet? Waarom ga je achter de meiden aan terwijl je er niet van houdt dat iemand achter je zus aan zit? Waarom steel je van iemand anders bezit? En wat is er toch met je dat je niet bidt? Het gebed . Het gebed het gebed .. de verbinding tussen jou en Allah!! Soebhana Allah!!Leg je de hoor neer? Verbreek je het contact met je Heer? Weet je wel wat je aanricht? Nogmaals: Weet je wel wat je aanricht??Het gebed is lichttttt ..!! En je hebt het licht uitgedoofd om in donker verder te gaan?
Zie wat jij jezelf hebt aangedaan! Waarom gehoorzaam je de sheitaan! Voor velen is hij nu een vriend en geen vijand !! Je ziet moslims met een gouden tand.!!Om ze3ma indruk te maken!! Om fitna te veroorzaken!!Vrees jou Heer!! Goud is alleen toegestaan voor onze diamanten (zusters) in de islaam Kijk de islaam .! Voor degenen die zeggen dat vrouwen in de islaam niets mogen .. Goud is toegestaan alleen voor vrouwen, voor mannen is het verboden! Kijk, naar dat!! Kijk hoe prachtig! Voorwaar: Dit is de religie van Allah Hij is Machtig ..! O degen die in de koraan gelooft .. wanneer ga je er eens uit lezen? Wanneer ga je eens Allah vrezen!! Wanneer ga je Allahs gebruiksaanwijzing van het leven (koran) bestuderen ? En hem leren ..? En hem vervolgens praktiseren?
Voor degenen met een vriendin . Vrees Allah !! Vrees Allah!! .. Vrees Allah!! .. Maak daar een eind aan en geen begin .!! Het hebben van een vriend of vriendin . Is een teken van laagheid . Weet dat Allah je straf heeft voorbereidt!! Net zoals je het haat dat iemand je zus als vriendin heeft .!!! Wees dan niet zo laf dat je iemands anders zus als vriendin streeft .!!
Dat is het respect van de vrouw. Maar er is nog hoop er is berouw Maak er een einde aan . Toon aan Allah berouw . Weet dat Hij je dan zeker vergeven zou .!!Weet de hoge positie van de moslimvrouw . maar weet . Onze moslimvrouw is trots op haar zelf en verdient respect!! Zij is het waaruit wij zijn voortgekomen . Zij is het die zich goed bedekt .. Als een diamant dat in een mooie doosje wordt bewaart .. Zo ook onze moslimvrouw .. zodat ze niet door hongerige beesten wordt aangestaard .. Dit is het respect voor onze diamant!!Niemand komt aan haar . Maar dan ook niemand!! Beste zuster . Ik praat nu tegen jou .. Jij bent de hierboven beschreven moslimvrouw .Onze moslimvrouw . Bedek je prachtige lichaam dat Allah je geschonken heeft Wil jij dan dienen als slaaf die alleen maar om zn eigen behoeften geeft? Degenen die alleen maar gebruik van jou wil maken ..Degenen die jou met kwaad wil aanraken .
O zuster . Keer terug naar de islaam ..O zuster. Bedek je lichaam . O zuster .. Kijk dan hoe zij hun vrouwen verkopen achter een raam Verheven is onze moslimvrouw in de islaam .! Als een prinses wordt ze behandelt .. Onze moslimvrouw wordt niet achter ramen verhandelt Bedek je dus o beste zuster .. Gehoorzaam je Heer .. Dit is de gebruiksaanwijzing van je Heer!! . En voor beiden is het verplicht: het waken over jullie kuisheid .! Zorg ervoor dat je niet wordt verleidt
De kamster van de dochter van de Farao. De geschiedenis heeft haar naam niet onthouden, maar wel haar daad.
Een rechtschapen vrouw die samen met haar echtgenoot leefde in de schaduw van het koninkrijk van de Farao. Haar echtgenoot had een hoge positie bij de Farao en zij was een dienstbode en opvoedster van de dochters van de Farao.
Daarop begunstigde Allah hen beiden met het Geloof. Maar het duurde niet lang voordat de Farao op de hoogte kwam van het Geloof van haar echtgenoot en doodde hem. De vrouw bleef echter werken in het huis van de Farao als kamster van de dochters van de Farao. Zij onderhield haar vijf kinderen en voedde hen zoals een vogel haar jongen voedt.
Toen zij op een dag de dochter van de Farao kamde, viel de kam plotseling uit haar hand. Daarop zei ze: "In de Naam van Allah." De dochter van de Farao vroeg: "Allah... mijn vader?" De kamster zei tegen de dochter van de Farao: "Neen. Allah is mijn Heer, jouw Heer en de Heer van jouw vader..."
De dochter vond het vreemd dat een ander naast haar vader aanbeden werd. Daarom vertelde ze haar vader erover. De Farao schrok dat in zijn paleis een ander dan hij aanbeden werd.
Dus liet hij haar komen en zei tegen haar: "Wie is jouw Heer?" Zij antwoordde: "Mijn Heer en jouw Heer is Allah." Daarop beval hij haar om haar religie te verlaten. Hij sloot haar op en sloeg haar, maar zij verliet haar religie niet.
Dus beval de Farao dat er een koperen ketel werd gebracht, waarop deze gevuld werd met olie. Vervolgens werd deze opgewarmd, totdat hij kookte. Daarop liet hij haar voor de ketel staan. Toen zij de bestraffing zag, was ze ervan overtuigd dat het slechts één ziel is die haar lichaam zal verlaten en Allah - Verheven is Hij - zal ontmoeten.
De Farao wist dat haar meest dierbare geliefden haar vijf kinderen waren. De weeskinderen voor wie zij zo hard werkte om hen te voeden. De Farao wilde haar bestraffing vergroten, dus liet hij de vijf kinderen komen. Hun ogen draaiden in het rond, terwijl zij niet wisten waarheen zij gebracht werden.
Toen zij hun moeder zagen, hielden zij zich aan haar vast en begonnen te huilen. Daarop sloot zij hen in haar armen, kuste hen, rook hen en huilde. Zij nam de kleinste van hen, drukte hem tegen haar borst en gaf hem melk.
Toen de Farao dit tafereel zag, beval hij dat de oudste onder hen gegrepen werd. De soldaten sleurden hem en duwden hem richting de kokende olie, terwijl de jongen naar zijn moeder om hulp schreeuwde. Hij smeekte de soldaten om genade en smeekte daarna de Farao. Hij probeerde los te komen en te vluchten. Hij riep naar zijn broertjes en sloeg de soldaten met zijn handjes, terwijl zij hem klappen gaven en voortduwden. Ondertussen keek zijn moeder naar hem en nam afscheid.
Het duurde slechts enkele ogenblikken totdat de kleine in de olie werd geworpen, terwijl de moeder huilde en toekeek, en zijn broertjes hun ogen bedekten met hun handjes. Zijn vlees smolt van zijn magere lichaam en zijn witte botten dreven boven de olie. De Farao keek naar de vrouw en beval haar om ongeloof te plegen aan Allah, maar zij weigerde. Daarop werd de Farao kwaad en beval dat haar tweede kind werd gegrepen. Hij werd weggegrist van zijn moeder, terwijl hij huilde en om hulp smeekte. Het duurde slechts enkele ogenblikken totdat ook hij in de olie werd geworpen, terwijl zijn moeder naar hem keek. Zijn witte botten kwamen bovendrijven en vermengden zich met de botten van zijn broer. Maar de moeder bleef standvastig op haar religie en was overtuigd van de ontmoeting met haar Heer.
Daarna beval de Farao dat haar derde kind genomen werd, waarop hij werd voortgesleept en naar de kokende ketel werd gebracht. Vervolgens werd hij opgetild en verdween in de olie en kwam hem hetzelfde lot als zijn broers tegemoet.
Maar de moeder bleef standvastig op haar religie. De Farao beval dat de vierde in de olie werd geworpen. De soldaten kwamen op hem af. Hij was nog klein en hield zich vast aan het kleed van zijn moeder. Toen de soldaten hem trokken, begon hij te huilen en wierp zich neer op de voeten van zijn moeder terwijl zijn tranen over haar voeten rolden. Zijn moeder probeerde hem te dragen samen met zijn broertje. Zij probeerde afscheid van hem te nemen, hem te kussen en te ruiken voordat hij van haar gescheiden zou worden. Daarop kwamen zij tussen hen in en namen hem bij zijn armpjes. Hij huilde, smeekte om hulp en riep om genade met onbegrijpelijke woorden. Maar zij waren hem niet genadig.
Het duurde slechts enkele ogenblikken of hij verdronk in de kokende olie. Het lichaam verdween en de stem verbrak. De moeder rook de geur van het vlees. Zijn witte botjes kwamen boven de borrelende olie drijven. Zijn moeder keek naar de botten van haar kind, terwijl hij naar het Huis van het Hiernamaals was vertrokken.
Zij huilde en was verscheurd om zijn afscheid. Hoe vaak had ze hem tegen haar borst gedrukt en melk te drinken gegeven. Hoe vaak was ze opgebleven vanwege zijn opblijven en had ze gehuild vanwege zijn huilen. Hoeveel nachten had hij doorgebracht in haar schoot. Hoe vaak had hij met haar haren gespeeld en had zij hem aangekleed. Maar zij spande zich in om sterk te zijn en zich te beheersen. Daarop keken zij naar haar en kwamen naar haar toe.
Zij trokken het vijfde kind, de baby, uit haar handen, terwijl hij haar melk dronk. Toen hij van haar werd weggenomen, begon de kleine te schreeuwen. De arme vrouw kon het niet meer aan en begon te huilen.
Toen Allah Verheven is Hij haar verslagenheid, zwakte en verdriet om haar kind zag, liet Hij de baby spreken, waarop deze tegen haar zei:
"O moeder, wees geduldig, want voorwaar, u bevindt zich op de waarheid..." Daarna werd de stem verbroken en verdween in de ketel met zijn broers. De baby werd in de olie geworpen, terwijl hij in zijn mond nog restanten van de melk van zijn moeder had. In zijn hand had hij nog een haartje van haar haren en op zijn kleren waren haar tranen.
De vijf kinderen waren verdwenen. De ketel was gevuld met hun botten. De olie borrelde door hun vlees. De arme vrouw keek naar de kleine botten.
Van wie waren deze botten? Van haar kinderen. Degenen die haar huis zo lang hadden gevuld met vreugde en gelach. Zij waren de streling van haar ogen. De verheuging van haar hart. Nu zij haar verlaten hadden, was het alsof haar hart uit haar borst was verwijderd.
Hoe vaak had zij hen in haar armen genomen. Hoe vaak had zij hen tegen haar borst gedrukt. Hoe vaak had zij hen aangekleed met haar handen. En hun tranen met haar vingers weggeveegd. Maar nu waren zij uit haar handen weggerukt en voor haar neus vermoord. Zij hadden haar alleen achtergelaten, maar het zou niet lang duren of zij zou met hen zijn.
Zij was in staat om hen te verhinderen van deze bestraffing, door enkel een woord van ongeloof te uiten aan de Farao. Maar zij wist dat wat bij Allah is, beter en blijvender is.
De soldaten begaven zich in haar richting als dolle honden. Zij duwden haar richting de ketel. Toen zij haar in de hoogte hadden getild om haar in de olie te werpen, keek zij naar de botten van haar kinderen. Ze herinnerde zich haar leven samen met haar kinderen. Dus keek zij richting de Farao en zei: "Ik heb een verzoek aan jou." Hij vroeg: "Wat is jouw verzoek?" Zij zei: "Dat je mijn botten en de botten van mijn kinderen verenigt en in één graf begraaft." Daarna sloot ze haar ogen en werd in de ketel geworpen. Haar lichaam verbrandde en haar botten dreven omhoog...
Hoe groot was haar standvastigheid. En hoe groot is haar beloning.
De Profeet saw zag tijdens de nacht dat hij naar de zeven hemelen werd opgeheven wat van de genietingen waar zij zich in bevindt. Al-Bayhaqie heeft overgeleverd dat de Profeet saw tegen zijn Metgezellen zei:
"Toen ik naar de hemelen werd opgeheven, rook ik een zoete geur. Daarop vroeg ik: "Wat is deze geur?" Er werd tegen mij gezegd: "Dit is (de geur van) de kamster van de dochter van de Farao en haar kinderen..."
Allah is de Grootste! Zij leed een klein beetje in dit leven, maar is haar beloning tegemoet gekomen in het Hiernamaals. Deze gelovige vrouw bevindt zich nabij haar Heer. In Tuinen en rivieren, en een waarachtige verblijfplaats bij een Machtige Heerser.
In al-Boekhaarie staat dat de Boodschapper van Allah saw gezegd heeft:
"Als een vrouw van het Paradijs één blik zou werpen naar de mensen van de aarde, dan zou ze datgene wat zich hiertussen bevindt verlichten en vullen met een zoete geur. En voorzeker, haar sluier op haar hoofd is beter dan deze wereld en alles wat hierin zit..."
En Moeslim heeft overgeleverd dat de Profeet saw gezegd heeft:
"Degene die het Paradijs binnengaat, zal genieten en geen ellende kennen. Zijn kleding zal niet verslijten en zijn jeugd zal niet vergaan. Hij zal in het Paradijs hebben wat geen oog gezien heeft, geen oor gehoord heeft en geen hart zich heeft ingebeeld. En wie het Paradijs binnengaat, vergeet de bestraffing van deze wereld..."
bron:Geselecteerd en vertaald vanuit het Arabisch door: Aboe 'Abdir-Rahmaan Harkaatie
Dit verhaal werd door sheikh Khalid Arashed vaak verteld... men zegt dat het zijn persoonlijke verhaal is:
Ik was de 30 jaar nog niet gepasseerd toen mijn vrouw in haar buik de eerste van mijn zonen ter wereld zou brengen... Ik kan mij die nacht nog goed herinneren. Ik bleef tot het einde van de nacht met een groep vrienden in een uitgaansgelegenheid. Het was een avond vol lege woorden. Een avond vol met roddels en haram en commentaar op mensen. Ik was degene die het vaakst het gelach van de mensen veroorzaakte. Ik roddelen over mensen en zij lachen. Die avond maakte ik ze erg aan het lachen. Ik had het bijzondere 'talent' dat ik mensen goed kon imiteren. Met het veranderen van mijn stem kon ik heel dicht bij de stem komen van de persoon die ik belachelijk maakte. Ja, ik maakte allerlei mensen belachelijk. Niemand kon aan mij ontsnappen zelfs niet mijn vrienden. Sommige mensen gingen mij vermijden om zo aan mijn tong te kunnen ontsnappen. Die nacht maakte ik een blinde man belachelijk die ik bedelend op de markt gezien had. Ik had hem met mijn voet laten struikelen en vallen. Hij draaide zijn hoofd en wist niet wat te zeggen. De lachende echo's van mijn'''grap'' vulden de markt. Ik keerde zoals gewoonlijk laat terug naar mijn huis. Mijn vrouw zat op mij te wachten. Ze was in een treurige stemming. Ze zei met trillende stem:Rashed, waar was je?' Ik zei met spot: 'op mars... bij mijn vrienden natuurlijk!' Het was duidelijk aan mijn vrouw te zien dat zij moe was. Ze zei,terwijl mijn opmerking haar verstikte:Rashed, ik ben erg moe. Ik kanop elk moment nu gaan vallen!' Een stille traan rolde over haar wang Ikmerkte dat ik mijn vrouw verwaarloosd had. Ik had haaraandacht moeten schenken en mijn avond uit minder lang moeten maken. voral omdat ze in haar negende maand zat. Snel bracht ik haarnaar hetziekenhuis en ging de verloskundekamer binnen. Zij had lange uren pijn. Ik wachtte met weinig geduld haar bevalling af. Het verliep allemaal moeizaam. k wachtte lang totdat ik moe werd. Ik ging terug naarhuisen Ik liet mijn telfoonnummer achter zadat ik gebedl kon worden als er nieuws was. Na een uur werd ik gebeld door het ziekenhuis waarbij ze mijn berichtten over de komst van Salem (mijn zoon). Meteen ging ik naar het ziekenhuis. Ik vroeg naar de kamer van mijn vrouw maar de mensen van het ziekenhuis vroegen mij eerst bij de dokter langs te gaan die de bevalling van mijn vrouw had begeleid. Schreeuwend zei ikze: 'Wat voor dokter? ik wil mijn zoon Salem zien! 'Ze zeiden: 'Ga eerstlangs de arts'. Ik stapte bij de arts naar binnen. Ze vertelde mij dat onprettige dingen kunnen gebeuren en dat men dat soort dinge moet accepteren. Toen zei ze: 'Uw zoon heeft ernstige misvorminge in zijn oog en het lijkt erop dat hijniet zal kunnen zien!' Ik liet mijn hoofd hangen en kropte mijn gevoel op en herinnerde mij de blinde bedelaar die ik op de markt liet struikelen en waar ik de mensen om liet lachen. SoubhanAllah 'Wat je met anderen doet zal er met jou worden gedaan!. Ikbleef verstomd. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Toen dacht ik aan mijn vrouw en zoon en bedankte de dokter voor haar vriendelijkheid en ging mijn vrouw bezoeken. Mijn vrouw was helemaal niet bedroefd. Zij geloofde geheel in dat Allah de dingen al voorbestemd heeft. Zij was tevreden. Zij heeft mij altijd vermaand om mensen niet belachelijk te maken zeggende Spot niet met mensen! Weverlieten hetziekenhuis samen met Salem. Eerlijk gezegd gaf ik hem niet veelaandacht. Ik beschouwde hem als niet aanwezig in het huis. Wanneer zijngehuil te hard werd vluchtte ik naar de woonkamer om daar te slapen. Mijn vrouw gafhem heel veel aandacht. Zij hield erg van hem. Zelf haatte ik hem en ik kon niet van em houden! Salem groeide en begon te kruipen. Hij had een merkwaardige manier van kruipen. Toen hij bijna 1jaar oud was probeerde hij te lopen. Toen ontdekten we dat hij mank liep. Hij werd op mij een grotere last dan hij al voor mij was. Na Salem beviel mijn vrouw van Omar en Khalid. De jaren gingen voorbij en Salem en zijn broers groeiden op. In die tijd hield ik er niet van om thuis te blijven. Altijd was ik bij mijn vrienden. Eigenlijk was ik een soort speeltje in hun handen. Mijn vrouw verloor echter nooit de hoop dat ik mijn leven zou verbeteren. Zij deed altijd du3a voor mij dat ik het juiste pad zou volgen. Ze werd niet boos vanwege mijn wilde gedrag. Ze werd echter wel erg bedroefd als zij zag dat ik Salem negeerde en wel aand8 schonk aan zijn broertjes. Salem werd groter en met hem mijn zorgen. Ik vond het best toen mijn vrouw Salem wilde inschrijven in een speciale school voor gehandicapte kinderen. Bij het voorbijgaan van de jaren werd er ik er geen betere persoon van. De dagen waren steeds hetzelfde: werk,slaap, eten en uitgaan. Op een gegeven vrijdag werd ik om 11 uur 's ochtends wakker. Het was,vond ik nog vroeg. Ik was uitgenodigd voor een bruiloft banket. Ik kleedde me aan, deed geurtjes op en was van plan om te vertrekken. Lopend door de woonkamer werd ik gestopt door de aanblik van Salem. Hij huilde hevig. Het was de eerste keer dat ik aandacht schonk aan het huilen van Salem. 10 jaar lang heb ik hem genegeerd. Ik probeerde hem ook nu weer te negeren maar het lukte mij niet. Ik hoorde hem zijn moeder roepen terwijl ik zelf in de kamer was. Ik ging naar hem toe en zeiSalem! Waarom huil je?!'. Zodra hij mijn stem hoorde stopte hij met huiilen. Toen hij merkte dat ik dichtbij stond, taste hij in het rond met zijn kleine handen. Wat is er met hem? Ik ontdekte dat hij probeerde zichzelf van mij te verplaatsen! Alsof hij zei: 'merk je me nu pas op? Waar was je 10 jaar lang?' Ik volgde hem zijn kamer in. In het begin wilde hij me niet vertellen wrm hij huilde. Met vriendelijke woorden probeerde ik hem wel te laten vertellen wat er mis was. Salem begon te vertellen waarom hij huilde en ik luisterde verschrikt naar hem. En weten jullie wat nu de reden was?? Dat zijn broertje Omar, die hem altijd hielp om bij de moskee te komen,te laat was. En omdat op die dag het vrijdagsgebed was, was hij bang dat hij geen plek meer zou vinden op de eerste rij. Hij riep Omar en hij riep zijn moeder maar geen antwoord, toen begon hij te huilen. Ik keek naar de tranen die uit zijn blinde ogen rolden. Ik kon de rest van zijn woorden niet meer aanhoren. Ik legde mijn hand op zijn mond en zei: Salem, is dit waarom je huilde??' 'Ja' zei hij. Ik vergat mijn vrienden en ik vergat het banket en zei: 'Wees niet bedroefd Salem. Weet je wie er vandaag met je naar de moskee gaat?' Hij zei:'Omar natuurlijk, maar hij is altijd laat' Ik zei: 'Nee...ik zal met je mee gaan'. Salem was totaal verrast... hij geloofde het niet. Hij dacht dat ik met hem spotte en hij begon weer te huilen. Ik veegde zijn tranen weg en nam hem bij de hand. Ik wilde hem met de auto brengen. Hij weigerde en zei: 'De moskee is dichtbij.. ik wil lopend naar de moskee. ' Ja, dit zei hij. Ik kan mij niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst een moskee binnen ging, maar dit keer was de eerste keer dat ik angst voelde en spijt over wat ik al die jaren heb genegeerd. De moskee was vol met mensen, toch kon ik voor Salem een plek in de eerste rij vinden. We luisterden naar de vrijdagspreek en Salem deed naast mij de salat... of eigenlijk was ik de gene die naast hem bad. Na de salat vroeg Salem mij om hem een exemplaar van de Quran te geven. Ik was verbaasd!! Hoe kan hij nu lezen als hij blind is? Ik had bijna zijn vraag genegeerd maar ik wilde zijn gevoel niet kwetsen. Ik gaf hem de Quran. Hij vroeg mij toen om sourat Al Kahf op te zoeken. Ik zocht door de pagina's en keek in de inhoudsopgave totdat ik de soura vond. Hij nam de Quran en legde hem voor zich en hij begon de soura te reciteren met zijn ogen gesloten. SoubhanAllah! Hij kende de sourat helemaal uit zijn hoofd! Ik schaamde mij. Ik nam een ander exemplaar van de Quran en voelde een soort kippenvel over mijn ledematen. Ik las en ik las. Ik smeekte Allah om mij te vergeven en mij te leiden. Ik kon het niet meer aan... Ik begon als een kind te huilen. Er waren nog wat mensen in de moskee Sunna gebeden aan het doen. Ik schaamde me tegenover ze en probeerde mijn huilen te bedwingen. Maar mijn gehuil werd steeds hoger en harder. Ik merkte niets meer totdat ik een kleine zoekende hand voelde op mijn gezicht dat daarna mijn tranen wegveegde. Het was Salem!! Ik omhelsde hem, keek hem daarna aan en zei toen in mijzelf: Jij bent niet de blinde, ik ben degene die blind is' Omdat ik achter erg slechte mensen aan liep die mij naar het vuur sleurden. We keerden terug naar het huis. Mijn vrouw was zeer ongerust over Salem, maar haar ongerustheid werd omgezet in tranen toen zijn wist dat ik het vrijdagsgebed met Salem had gebeden. Vanaf die dag was er geen salat in de moskee wat ik nog miste. Ik verliet mijn slechte 'vrienden' en ik kreeg goede vrienden die ik in de moskee leerde kennen. Ik proefde samen met hen de smaak van Imaan (geloof). Zij leerden mij dingen die het wereldse leven mij van had laten afdwalen. Geen lezing of extra gebed liet ik nog voorbij mij gaan. Ik las de Quran meerdere malen per maand uit. Mijn tong werd zachter met het gedenken van Allah in de hoop dat Hij mijn geroddel en gespot over de mensen zou vergeven. Ik merkte dat ik veel dichter bij mijn gezin stond. De blikken van angst en medeleven verdwenen uit de ogen van mijn vrouw. Er stond constant een glimlach op het gezicht van mijn zoon Salem. Wie hem zou zien zou denken dat hij in het bezit was van de hele wereld. Ik was Allah erg dankbaar voor zijn gunsten. Op een dag besloten mijn goede vrienden om naar een ver gebied te gaan om daar da3wa (uitnodigen tot het goede)te doen. Ik twijfelde of ik met ze mee zou gaan. Ik vroeg Allah om hulp en ik vroeg mijn vrouw om advies. Ik verwachtte dat zij niet zou instemmen maar het tegenovergestelde gebeurde! Ze was erg blij en ze moedigde mij aan. Vroeger vertrok ik op reis zonder het met haar te overleggen in mijn verdorven leefstijl. Ik richtte mij tot Salem en meldde hem dat ik op reis zou gaan waarna hij mij met zijn kleine armen in afscheid omhelsde. Drie en een halve maand duurde mijn afwezigheid. Gedurende die hele periode nam ik elke keer als ik de mogelijkheid had nam ik contact op met mijn vrouw en mijn kinderen. Ik miste hen erg. En wat miste ik Salem!! Wat wilde ik graag zijn stem horen! Hij was de enige die ik niet aan de telefoon had gehad gedurende mijn hele reis. Hij was of op school of in de moskee wanneer ik belde. Elke keer als ik mijn vrouw vertelde dat ik Salem zo miste moest ze lachen. Behalve de laatste keer dat ik belde. Ik hoorde haar lach niet die ik verwachte. Haar stem was anders. Ik zei tegen haar: 'Geef aan Salem mijn salaam (groet door. 'InshaaAllah' antwoordde zij. En ze bleef stil. Eindelijk kwam ik thuis. Ik klopte op de deur hopend dat Salem de deur zou openen. Tot mijn verbazing deed mijn zoontje Khalid open (hij was de 4 jaar nog niet gepasseerd). Ik zette hem op mijn schouders terwijl hij schreeuwde: 'Papa... Papa..' Ik weet niet. waarom mijn borst benauwd werd toen ik het huis binnenging... Ik zocht mijn toevlucht bij Allah tegen de vervloekte satan. Mijn vrouw kwam naar mij toe maar ze was anders dan normaal. Alsof ze deed alsof ze blij was. Ik bekeek haar eens goed en vroeg haar: 'Wat is er met je?', 'Niets' zei ze. Toen dacht ik weer aan Salem en vroeg haar: 'Waar is >>Salem?' Haarhoofd boog naar beneden. Ze antwoordde niet. Er rolde brandende tranen over haar wangen. Toen begon ik naar haar te schreeuwen: 'Salem! Waar is Salem???' Ik hoorde toen niets meer behalve de stem van mijn zoontje. Khalid die in zijn taaltje zei: 'Papa...Thalem is naal Jennah... Bij Allah...'. Mijn vrouw kon de situatie niet meer aan. Ze begon hard te huilen. Ze viel bijna flauw en kon zich nog net uit de kamer verplaatsen. Later begreep ik dat Salem twee weken voor mijn terugkomst een hoge koorts had gekregen. Mijn vrouw had hem naar het ziekenhuis gebracht. De koorts werd steeds heviger en wilde hem maar niet loslaten totdat zijn ziel en zijn lichaam van elkaar gescheiden waren. Als het je allemaal te benauwd wordt. Als je ziel het niet meer houdt met wat het moet dragen roep dan: Ya Allah (Oh Allah)! Als je geen oplossing meer ziet en alle wegen lijken gesloten en alle hoop lijkt beëindigd roep dan: Ya Allah (Oh Allah)! Er is geen god behalve Allah Heer van de zeven hemelen en van de aarde van de geweldige troon.
Eén van onze vrome voorgangers vertelt: Op een dag zag ik hoe een ijzersmid kokend heet ijzer met zijn handen aan het bewerken was en dat dit hem helemaal geen pijn deed. Ik zei tegen mezelf: ,,Dit moet wel een rechtgeleide dienaar zijn, aangezien het vuur hem niet kan schaden. Ik kwam dichterbij en groette hem. Hij groette mij terug. Waarop ik hem vroeg: ,,Bij Degene Die jou begunstigd heeft met deze gave, verricht smeekbede voor mij. De man begon toen te huilen en zei tegen mij: ,,Bij Allah, mijn broeder, ik ben niet zo goed als jij van mij denkt. Ik zei toen tegen hem: ,,O broeder, niemand behalve rechtgeleide mensen kunnen dit doen. Hij zei: ,,Aan dit gaat een merkwaardig verhaal vooraf. Ik zei: ,,Als je het me wilt vertellen, graag. Hij zei: ,,Goed. Op een dag was ik hier in deze smederij van mij aanwezig toen plotseling een vrouw de zaak binnenliep. Zij was zeer aantrekkelijk. Nog nooit heb ik een vrouw met zo een mooi gezicht gezien. Zij vroeg mij: ,,O broeder, heb je iets te geven in de Naam van Allah? Toen ik naar haar keek was ik helemaal weg van haar en zei: ,,Als jij met mij naar huis gaat dan zal ik je alles geven wat je wilt. Lang bleef zij naar mij staren om vervolgens te vertrekken. Zij bleef dagen weg, maar kwam terug en zei: ,,Onder dwang van omstandigheden zie ik mij genoodzaakt om op jouw voorstel in te gaan. Hierop sloot ik de zaak en liep met haar naar huis. Eenmaal thuis aangekomen zei zij: ,,Ik heb mijn kinderen in een benarde positie achtergelaten. Zou het mogelijk zijn dat jij mij tenminste nu iets geeft zodat ik dit naar hen toe kan brengen. Dan beloof ik later terug te komen. Hierop gaf ik haar wat geld en ik deed haar plechtig beloven terug te zullen komen. Dit deed zij ook. Een uur later was zij terug. Ik liet haar binnen en deed de deur achter ons dicht. Waarop zij vroeg: ,,Waarom heb je de deur dicht gedaan? Ik antwoordde: ,,Uit vrees voor de mensen. Hierop vroeg zei: ,,Waarom vrees je dan niet de Heer van de mensen? Ik zei tegen haar: ,,Hij is de Meest Vergevingsgezinde, de Genadevolle. En ik stormde op haar af en merkte vervolgens dat zij beefde en dat tranen over haar wangen rolden. Ik vroeg haar toen: ,,Waarom beef je en huil je zo? Zij antwoordde: ,,Uit vrees voor Allah, de Almachtige, en zei vervolgens tegen mij: ,,Als je mij laat gaan omwille van Allah dan verzeker ik jou dat Allah jou in het wereldse leven en in het Hiernamaals niet zal straffen met het Vuur. Ik stond vervolgens op, gaf haar alles wat ik bij mij had en zei: ,,Ik laat je gaan, uit vrees voor Allah. Toen zij vertrok werd ik overmand door slaap. In mijn slaap zag ik een mooie vrouw die op haar hoofd een kroon van rode robijnen droeg. Zij zei tegen mij: ,,Moge Allah jou namens ons belonen met het goede. Ik vroeg haar toen: ,,Wie ben jij? Zij antwoordde: ,,Ik ben de moeder van het meisje dat jij hebt laten gaan omwille van Allah, de Verhevene. Moge Allah jou in dit wereldse leven en in het Hiernamaals behoeden voor het Vuur.Daarna werd ik wakker en sindsdien schaadt vuur mij niet en ik hoop dat het mij in het Hiernamaals ook niet zal schaden.
Hij herinnerde zich zijn grootmoeder die hem altijd waarschuwde over de vaste tijden van het gebed. Ze zei tegen hem:
Mijn zoon, waarom laat je gebeden altijd tot het laatste moment?
Zijn grootmoeder was op leeftijd en over de 70 jaar maar, wanneer zij de Adhaan (oproep tot het gebed) hoorde stond ze op net als een pijl die werd afgeschoten en verrichte het gebed. Terwijl hij nooit van zijn ego en luiheid kon winnen om op tijd op te staan en te bidden! Hij verricht altijd zijn gebed op het laatste moment en hij deed het ook nog eens heel snel zodat hij dit op net op tijd kon verrichten.
Terwijl hij aan dit verhaal dacht. Stond hij op en realiseerde hij ineens dat de salaat al-Isha over 15 minuten was. Hij deed snel de wudhu en verrichte de salaat al-Maghreb want die had wee niet op tijd verricht.
Terwijl hij de tasbih (Allah gedenken) aan het doen was, moest hij weer aan zijn grootmoeder denken en hij was onder de indruk hoe zei altijd haar gebeden verrichte. Zijn grootmoeder verrichte altijd het gebed in alle ruste en vrede. Hij begon met het doen van smeekbedes en daalde neer voor de Soedjoed en bleef zo een tijdje. Hij had daarvoor nog een zware dag gehad op werk en hij was heel moe.
Op gegeven moment schrok hij ineens wakker!
Hij werd wakker omdat hij geschreeuw en heel harde geluiden hoorde.
Hij had last van hitte en zweet heel overvloedig.
Hij keek om zich heen.
Het was heel erg druk met mensen om zich heen.
Welke richting hij ook maar op keek zag hij mensen staan.
Sommige van hen stonden bevroren op hun plek en keken verdwaasd om zich heen. Sommige van hen renden naar rechts en sommige van hen rende naar links. Sommige van hen lagen op hun knie met hun hoofden op hun handen en zaten te wachten!
Pure angst en verdriet namen zijn gedachten over, omdat hij zich realiseerde waar hij was. Zijn hard stond op barsten.
Dit is de Dag Des Oordeels!
Toen hij nog leefde hoorde hij vaak verhalen over de vragen die zouden gesteld worden op De Dag Des Oordeels, maar het leek zo lang geleden.
Zouden zijn gedachten met hem spelletjes spelen? Zou dit echt zijn waar hij nu is?
Nee! Het wachten en de angst waren zo groot dat hij dit niet heef kunnen fantaseren!
Ondertussen waren de ondervragingen en het afrekenen al begonnen. Hij begon te lopen naar mensen en hen vragen of zijn naam al genoemd was? Niemand kon hem antwoord geven.
Ineens werd zijn naam genoemd door een oproeper!
De menigte spleet zich in twee, als de rode zee die werd gespleten door Musa (mozes) alaihi salaam en ze maakten een baan vrij voor hem. Twee Engelen grepen hem bij zijn armen sleepte hem voorwaarts. Hij liep en keek verdwaasd door de mensen massa heen. De Engelen prachtig hem naar het midden en lieten hem daar alleen achter. Hij sloeg zijn hoofd neer en zijn hele leven flitste voorbij als een film die hij kon zien.
Hij herinnerde zich mensen in het aardse leven die andere mensen altijd hielpen. Hij herinnerde zich zijn vader die zijn hele leven toewijdde aan Islam door hen uit te nodigen en te leren over islam. Hij herinnerde zich zijn moeder die altijd gasten uitnodigde bij haar thuis en ze te eten gaf, als ene tafel leeg was de andere tafel weer vol meten zodat mensen konden eten.
Hij opende weer zijn ogen en hij kon alleen een ander wereld zien en dat zijn tijd was aangebroken!
Hij pleite zijn zaak en zei:
Ik was ook altijd op de pad van goedheid! Ik hielp ook altijd ander mensen, ik verbreide de worden van Allah, Ik verrichte het gebed, ik vaste in de maand Ramadan! Alles wat mij werd opgedragen door Allah te doen deed ik en alles wat Allah mee verbood te doen vermeed ik.
Hij begon te huilen met tranen die net als waterval uit zijn ogen kwamen en begon te denken hoeveel hij van Allah houd.
Hij wist dat, wat hij ook heeft gedaan in het wereldse leven aan daden minder is dan wat Allah verdient terwijl Allah zijn enige redder en beschermer is. Hij begon te zweten als nooit te voren en ze lichaam begon over te beven van angst.
Zijn ogen waren gefixeerd op de schaal waar zijn goede en slechte daden werden gewogen en wachten op de beslissing.
Eindelijk! De beslissing was er.
De twee Engelen draaiden zich om richting de menigte met een papier in hun handen!
Zijn benen begonnen te beven van angst en hij kon nauwelijks blijven staan van de angst. Hij deed zijn ogen dicht van verdriet en spijt terwijl op dat moment de Engelen de beslissing begonnen te lezen. Er werd besloten dat hij naar de Djahanaam (hel) gaat.
Hij viel op zijn knie en schreeuwde uit; Dit kan niet waar zijn!!!
Hoe kan ik nou naar Djahnaam gaan? Ik heb heel mij leven toegewijd aan Islam? Ik heb de woorden van Allah verspreid! Zijn ogen begonnen te tranen en hij begon ernstig te zweten.
Te twee Engelen grepen hem bij zijn voorhoofd en sleepte hem mee door de menigte heen naar de schreeuwende vuur die donderde van de hitte.
Hij begon schreeuwde zijn longen uit naar de mensen en vroeg hen hem te helpen. Hij begon te schreeuwen met al zijn goede daden die hij had verricht, want hij had zijn vader geholpen, hij had zijn gebeden verricht, hij deed mee met het vasten en hij las de Qoran, maar tevergeefs niemand wou hem helpen.
De Engelen sleepte hem steeds, dichter en dichter bij de Hel. Hij begon de Hitte te voelen van de Hel en haar geschreeuw en donder van vlammen. Hij keek terug op zijn aardse leven en wat hij heeft gedaan, dat hem hiernaartoe heeft geleid en besefte dat dit zijn verblijf plaatst zou zijn.
Toen herinnerde hij een uitspraak van de Profeet vrede zij met hem- die zie: Hoe rein is een persoon die zich zelf reinigt in een rivier 5 keer per dag, zodat hij het gebed 5x per dag kan verrichten en dit maakt hem schoon van zijn zondes
Hij begon te schreeuwen!
Mijn gebed? Mijn gebed? Mijn gebed?
De twee Engelen stopten niet en ze waren aan de rand gekomen van van de Hel. De vlammen van de Hel vuur en hitte deden zijn gezicht bijna smelten. Hij keek nog een keer om, maar zijn ogen waren droog van hoop en had geen greintje hoop meer in zich.
Hij werd in de Hel geworpen!
Hij schreeuwde het uit terwijl hij de Hel in viel richting het vuur, niet eens na een paar meter werd hij vast gegrepen bij zijn arm door een hand en trok hem terug.
Hij hefde zijn hoofd op en zag een oude man met lang witte haar en een lange witte baard. Hij veegde de stof van hem af. Hij vroeg aan de oude man:
Wie ben jij?
De oude man antwoorde:
Ik ben je gebeden
Hij vroeg weer:
waarom ben je dan zo laat! Ik zat bijna in de hel? Je hebt me gered op het laatste moment ik zat er bijna in.
De oude man glimlachte en schudde zijn hoofd en hij zei:
Je verrichte altijd het gebed op de laatste moment ben je vergeten?
Op dat moment schrok hij wakker in de Soedjoed en hefde zijn hoofd van de Soejdoed. Hij was helemaal bezweet. En hoorde ineens de Adhaan voor de Salaat al-Isha. Op dat moment zonder erbij na te denken stond hij als een speer op en verrichte hij Wudhu om het gebed te gaan verrichten.
Toen zij mij naar de gevangenis brachten, nadat ik een jaar in verschillende Martel Centra had doorgebracht, bleek zelfs de meest verschrikkelijke gevangenis een aangename plaats. In de gevangenis hoefde ik niet langer meer dat geschreeuw en gesnik, die rillingen tot in de ruggengraat veroorzaken, aan te horen. Noch hoefde ik getuige te zijn van de meest vernederende, schandelijke en onmenselijke scènes; wat dagelijkse routine is van elk Martel Centrum.
In de gevangenis onderwierpen zij mij aan een speciale behandeling en vertrouwden zij mij toe aan een beruchte bewaarder, wiens harde en strenge regime bij zelfs de meest geharde crimineel het daglicht uit hem doet schrikken. Eigenlijk was deze afdeling een gevangenis in een gevangenis, waarin zij alleen die gevangenen in stoppen die in rellen zijn opgepakt of voor een ander exceptionele misdaad; voor een maximum periode van dertig dagen. Maar bij mijn aankomst stopten zij mij onmiddellijk in een cel in deze afdeling. Toch voelde ik mij nog steeds als een man die een schaduw van een boom had gevonden, nadat ik de dag had doorgebracht in de brandende zon, omdat de plaats waar zij mij ervoor hadden gestopt, een plaats was waar elke ochtendschemering vergezeld werd met angstige hart sidderingen. Waarin elke ochtend werd begonnen met het verwijderen van de handboeien en enkelkettingen. Onder de schaduw van pistolen, wapenstokken en beledigende taal, werden wij naar de toiletten bijeengedreven. Dit was de enige mogelijkheid in vierentwintig uur om ons te ontlasten, iedereen van ons moet deze reis maken in viertal; waggelend en vallend onder het constante gezwaai van wapenstokken, gekreun, gejammer en gesnik moesten we deze noodzakelijke taak volbrengen.
Om negen uur begint het hele gebouw te vibreren met oorverdovend geschreeuw. Ja! Het proces van ondervraging is begonnen. Sommigen zijn ondersteboven opgehangen, zij schreeuwen, maar in het midden van hun geschreeuw kunnen ook verzen van de Heilige Qor'aan worden gehoord. Sommigen worden gefolterd door elektriciteit op hun gevoelige lichaamsdelen te plaatsen, zij gillen en schreeuwen en toch komt het woord "Allah, Allah" over hun lippen. Sommigen worden tegen de grond gewerkt, terwijl hun benen uit elkaar worden getrokken door de folteraars. Op sommige naakte lichamen is onophoudelijke slaag aan de gang. Iemands baard wordt uit de huid getrokken. Sommigen worden vertrapt om hen te dwingen alcohol te drinken. De meeste slachtoffers' kleren worden verwijderd en zijn helemaal naakt. Hun penissen worden in de monden van hun collega's geduwd terwijl de folteraars met hen spotten met: "Nu, waarom helpen je collega's jou niet?" of "welnu, heb je jou onafhankelijkheid gevonden?" Sommige worden met benzine injecties ingespoten en hun ingewanden staan in brand; geschreeuw schudt het hele Martel Centrum. Sommigen worden gedwongen om dagen achtereen op hun tenen te staan.
Onder de favoriete martelmiddelen van deze beesten is de mix van urine en uitwerpselen in het voedsel van de slachtoffers of het slachtoffer in het midden plaatsen van een gevormde cirkel om hem heen, dan hem om de beurt slaan en schoppen terwijl men hem beschimpt met woorden zoals: "welnu, waarom praat je niet over de Jihaad", dan begint de slaag met de ijzeren staven. Onder deze martelingen wordt het slachtoffer gedwongen om tegen zijn moeder te vloeken, om Anti-Pakistan en Anti-Jihaad slogans te roepen.
Een Mujahid's participatie in de Jihaad is om moeders te beschermen en om in de eerste plaats de Jihaad te doen herleven. Daarom wordt zijn inschikkelijkheid met deze bevelen met uitdagende stilte beantwoord, dus gaat het slaan door. De Mujahid valt neer op de grond, nu springen zijn beulen op zijn gewonde lichaam, zij openen hun monden met brute kracht en pissen in zijn mond of hij wordt sexueel misbruikt. Deze daden van barbarisme gaan door totdat de Mujahid bewusteloos valt in een plas van zijn eigen bloed.
Oh! Het was een erg onwerkelijke en vreemde plaats. Ja! De wereld zit vol met gelijknamige Martel Centra, waar de ontwikkelde wereld haar ontwikkelde martel methodes op de leeuwen van Allah (swt) uitvoert. In de valse hoop dat zij de Islam wegvagen of misschien in de vergeefse hoop om hun passies en verbintenissen met de Jihaad uit te roeien of te verzwakken. Het ironische is, dat deze Martel Centra ovens worden, ieder wie erin wordt gegooid komt er schijnend uit; zoals het goud in de smeltovens puurder als ooit tevoren uit komt. In zulke Martel Centra, hoewel het lichaam gesneden, geranseld en verminkt wordt, wordt de Imaan niet alleen behouden, maar groeit deze zelfs sterker. Hier wordt het ware gezicht van de vijand geobserveerd, hier wordt de geest en ziel gesterkt, hier, waar hoewel het bloed uit het lichaam sijpelt, de gelovigen hechter en versterkt worden.
Dit zijn de Trainings Centra vanwaar Sayyadana (onze edelman) Hazrat Bilal Habshi رضي الله عنه en Sayyadana Hazrat Khubab رضي الله عنه te voorschijn kwamen als puur schijnend goud. Hier, boven alle verwachtingen en twijfels, vult de stank van brandend vlees de folteraar's neusgaten, maar de gelovige ruikt in de plaats de frisse geur van Imaan. Hier observeerde ik met mijn eigen ogen de ware natuur van Imaan en Kufr, zoals beschreven in de Heilige Qor'aan. Hier ontdekte ik wat Kufr werkelijk betekent en ik was ook getuige van de geurige scènes van Imaan. Wanneer één van onze broeders gemarteld worden; is iedereen van ons aan het snikken en rillen we in onze prostratie, de droge vloer wordt al gauw nat met onze tranen; Allah (swt) smekend voor de bescherming en het welzijn van onze broeder. Hier was de gemeenschappelijke ervaring: dat wanneer één van ons de onvoorstelbare fysieke pijn en kwellingen ondergaat; lijdt de rest van ons aan zowel de fysieke als de mentale pijn namens deze broeder. Een keer, toen ik werd teruggebracht naar mijn cel na een speciale foltering, zagen mijn collega's mijn conditie; zij begonnen zoveel onder hun lakens te huilen dat de hele kamer gevuld werd met het geluid van hun gehuil. Tijdens de fysieke marteling stroomde het bloed uit mijn lichaam, maar mijn ogen bleven الحمد لله droog en geen traandruppel viel uit mijn ogen. Maar nadat ik getuige was van hun gevoelens en medelijden brak de dam en begon ik ook te huilen. Mijn dankbetuiging gaat naar Allah (swt) uit, omdat ik niet vanwege het geweld van de Kafirs huilde maar vanwege de zoetheid van Imaan.
Hier is het ons niet toegestaan om elkaar te helpen, zelfs wanneer men erg in het nauw zit, of om elkaar respectvol aan te spreken. Maar zulke draconische restricties worden door de collega's genegeerd; waarvoor ze verschrikkelijke straffen moeten ondergaan.
Hoe kon ik de Imaan verhogende scène vergeten: toen een collega in de nacht, die op de één of andere manier er in geslaagd was om de Iodex te bemachtigen; waggelend naar ons toe kwam, net zover als dat zijn handboeien en kettingen het hem toelieten en niet bewust van zijn eigen gewonde lichaam en van de gevaarlijke gevolgen van zo'n actie, hij onze extreem ontstoken handen en voeten begon in te wrijven. Enfin, wat ik gezien heb in zo'n verschrikkelijke plaats aan bloeiende waarden van Imaan, is een onschatbare bezit van mijn leven geworden en heeft mijn geloof nog sterker gemaakt en mij nog meer grote dingen geleerd.
Na de overdracht naar drie van zulke beruchte Martel Centra; toen ik bij de gevangenis arriveerde was het iets natuurlijks om rust en opluchting te voelen, maar de gevangenis autoriteiten waren van tevoren gewaarschuwd door de geheime diensten van ons gevaar. Dus hielden de gevangenis autoriteiten ons onder hele strikte toezicht en legden ons alle soorten van restricties op.
Toen de geest en lichaam een toevlucht vonden van de onophoudelijke martelingen, begon ik langzaam en stapsgewijs weer te functioneren en toen het bereik van pen en papier werd gerealiseerd; begon toen de zorg van de voltooiing van de onafgemaakte taak mij op te slokken. Mijn hart en gedachten waren volledig bezet met zulke belangrijke zaken die aan de Ummah doorgegeven moesten worden. Ontelbare nieuwe lessen die tijdens deze periode geleerd werden moesten doorgegeven worden aan de Ummah. Ik pakte mijn tassen in en verliet mijn thuis alleen maar voor de herstelling van de vroegere pracht van de Moslim Ummah en om het behagen van Allah (swt) te zoeken, daarom moest ik een paar belangrijke feiten aan de Ummah overbrengen. Aldus begon ik op elk beschikbare mogelijkheid de pen in contact te brengen met het papier en was zo instaat om tweehonderd vellen papier samen te stellen over een belangrijk onderwerp. Het was een erg belangrijk en vitaal onderwerp, die belangrijke informatie bevatte. Maar plotseling werd de situatie in de gevangenis veel slechter en moest ik de compilatie met mijn eigen handen vernietigen, om te voorkomen dat het in de handen van de vijand viel in plaats van de vrienden. Het was een hartverscheurende ervaring en voor het eerst voelde ik mij verslagen. Een gedachte kwam bij mij op dat het misschien vanwege de tekortkomingen en nalatigheden van het verleden was dat de vakantie van de taak van de Deen nog niet over was.
Drie maanden na deze episode was de situatie een beetje verbeterd en na het horen en lezen van sommige gebeurtenissen; ontstak er opnieuw een innerlijke angst op. Die passievolle denkers van de Islam, die hun kostbare levens gespendeerd hadden voor de tweede opwekking van de Islam en voor de herstelling van de vroegere waardigheid van de Moslim Ummah door de middelen van de Jihaad; is uitgekomen. En nu is de Jihaad الحمد لله in volle gang met al haar pracht en hun zoektocht naar zo'n groep om de deugdzame daden van de Jihaad uit te voeren hebben het licht van de dag gezien. Het bestaan van zo'n groep van de Mujahideen, als een goed en oprecht georganiseerde kracht is الحمد لله waarheid geworden.
Maar nu zijn de complot verslaafde kaafirs van de hele wereld verenigd tegen de Mujahideen. Zij jagen elk verraderlijke strategie na om de Mujahideen te elimineren, daarom worden de Mujahideen geconfronteerd met bedreigingen vanuit elke hoek. In deze omstandigheden is het vitaal voor de Mujahideen om een zorgvuldig en uitgebreid gevorderde strategie te bedenken, om henzelf te beschermen tegen eventuele interne of externe bedreigingen.
Tot gisteren waren alle overwegingen gericht op de voorbereidingen en formatie van een groep die de plicht van de Jihaad moest uitvoeren: het ophijsen van de woorden van Allah boven alle ideologieën en filosofieën die door de mensen gemaakt zijn. En om de pracht van de Islam te herstellen en om het leggen van de noodzakelijke benodigdheden voor de deelnemers in deze deugdzame daad van de Jihaad. De fundamentele benodigdheden voor een Mujahid zijn door deze grote denkers van de Islam geformuleerd. Een Mujahid moet een rotsvast geloof en totale verbintenis met de Jihaad bezitten. Het geloof dat de dood op het pad van Allah de meest waardevolle eer is, zelfs waardevoller dan het leven zelf en van immuniteit van de grap van de westerse ideologische slavernij.
Maar nu moeten de nieuwe bezorgdheid en verontrusting van de complete bescherming van de Jihaad en de Mujahideen geadresseerd worden en de noodzakelijke stappen moeten genomen worden om deze grote gift van Allah (swt) te beschermen, wat geschonken is aan deze Ummah na eeuwen van lang wachten, tegen elk denkbare onheil, calamiteit, dreiging en gevaar.
Deze bezorgdheid groeide uit tot zo'n omvang dat ik vooruit werd geduwd om onmiddellijk een openbrief aan de Mujahideen collega's te schrijven. Ik schreef een paar bladzijdes in haast, om de Mujahideen te waarschuwen van die gevaren die hen dreigde te overspoelen van elke hoek, maar het onderwerp breide zich verder uit en uiteindelijke eindigde ik met aanmerkelijk meer dan ik voorheen had gepland. Ondertussen keerden de omstandigheden in de gevangenis weer de ongunstige kant op, maar nu hadden we bepaalde ingenieuze methodes ontwikkeld om deze vellen te verstoppen. Met Allah's hulp werd de strijd gewonnen om deze vellen voor dertig of veertig dagen te beschermen. Deze bladzijdes, die in abnormale omstandigheden in het geheim werden geschreven, werden van de vernietiging gered.
Tijdens deze periode kwam ik ondertussen een boek tegen met de titel: "Het Effect van de Islamitische oprijs en val op de wereld" van Hazrat Maulana Al Sayyad Abul Hasan Ali Nadwi. Omdat ik de eer had om dit boek te lezen, groeiden mijn denken en percepties sterker. Het boek bevatte het meeste van de materiaal dat in mijn hart en gedachtes smeulde en het was net alsof Maulana Al Sayyad Abul Hasan Ali Nadwi mijn niet uitgesproken gedachtes had gepresenteerd in de vorm van welbesprekende en onderwijzende proza.
Toen later de situatie in de gevangenis een beetje verbeterde, verbeterde ik de verstopte bladzijdes en maakte het onvoltooide materiaal af. Ik voegde er ook een aantal passages van het boek van Maulana Al Sayyad Abul Hasan Ali Nadwi aan toe. Dit is hoe deze paar bladzijdes in een periode van enkele maanden werd samengesteld. Nou moest de moeilijke taak van het zenden van deze vellen aan de oprechte collega's overwonnen worden, maar met Allah's hulp was deze onoverkomelijke probleem succesvol opgelost en dit ruwe schets is nu in hun handen.
Dit was de beknopte achtergrond van het schrijven en verzenden van deze compositie; ik weet niet wat er ermee hierna zal gebeuren. Ik ben tevreden dat ik deze Amanat aan de leider van de Ummah heb mogen overdragen. Vanwege mijn ontoereikende kennis heb ik hem verzocht om te doen wat hij denkt dat het beste is met betrekking tot deze compositie. Als de publicatie in het belang van de Ummah is, dan moet hij het met de noodzakelijke correcties en wijzigingen publiceren; maar als deze samenstelling onnodig is, dan zou hij niet moeten twijfelen om het in de vuilnisbak te deponeren.
Als dit werkje wordt gepubliceerd, dan richt ik dit speciale verzoek aan alle gerespecteerde Mujahideen (ongeacht hun band met welke organisatie ook of hun engagement in welke oorlogstheater). Dit boek is speciaal voor jou geschreven door iemand van je zelf. Daarom druk ik jou op het hart om het aandachtig te lezen en als je enige passages tegenkomen die je hart raakt; houdt je hier dan aan vast, praktiseer het en draag het over aan andere broeders. Herinner! De Moslim Ummah kijkt vandaag met verwachtingen naar je uit. De onderdrukte moeders, zusters en dochters wachten vol wanhoop op jou, het geroep van "Al-Ahad, Al-Ahad" van de Martel Centra smeken jou. De Heilige K'abah, de Masjid ul Nabawi en elke masaajid vibreren met de Du'aas en gebeden voor jou. Jou bestaan is een zegen en je dood is Martelaarschap.
Pas op! De vijanden van Allah (swt) zijn zich aan het verenigen tegen jou. Zij weven de eeuwige netten van samenzweringen tegen jou. Zelfs jou bestaan is ontoelaatbaar voor hen. Jou totale vernietiging is hun hoofddoel. Je wordt overal geportretteerd, of dit nou bij de Verenigde Naties, Economische Confederaties of de Defensie Bondgenootschappen zijn; als het meest gevaarlijke probleem van de wereld.
Anti-Islamitische elementen camoufleren hun satanische intenties en activiteiten door het laten groeien van baarden en het zichzelf portretteren als de sympathisanten; zij proberen binnen jullie ranken te penetreren. Alle Kafirs en Munafiqs voelen zich door jou bedreigd en deze satanische krachten zijn nu actief in oorlog met jou. Insha'Allah zal jouw Rubb (swt) jou beschermen van dit gevaar, maar je moet wat inspanningen ondernemen en wat acties om de vijandelijke samenzweringen te dwarsbomen.
Er waren twee hechte vrienden. De één was erg slim, spontaan en actief. De ander was erg naïef, rechtschapen en zwijgzaam. Op een dag gaat de slimme jongen naar zijn vriend, om te vertellen dat het slecht gaat met zijn zaken, en wil geld van hem lenen. Zijn vriend geeft hem al zijn geld. Met dit geld maakte hij zijn zaken weer in orde. Na een tijd gaat de slimme jongen weer naar zijn (inmiddels verloofde) vriend en zegt tegen hem dat hij zijn verloofde heel leuk vind en wil zelf met haar trouwen. Zijn vriend is heel verbaasd, en weet niet wat hij moet zeggen. Er was echter zo een sterke band tussen de twee vrienden, dat hij gewoon geen nee kon zeggen, en geeft zijn verloofde aan zijn vriend. Na een tijd gaat het slecht met de zaken van de naïeve jongen, en hij denkt gelijk aan zijn vriend (met de gedachte: ik heb hem geholpen toen hij het moeilijk had). Hij gaat naar het bedrijf van zijn vriend en vraagt om werk.
Zijn vriend geeft hem geen werk. De naïeve jongen gaat met spijt en verdriet terug, maar is nog steeds niet boos op zijn vriend. Op een dag komt er op straat een zieke en oude man naar hem toe. Hij zegt dat hij geen geld heeft voor medicijnen. De jongen heeft medelijden en koopt medicijnen voor de oude man. Korte tijd daarna krijgt hij te horen dat de oude man overleden is. De oude man blijkt erg rijk geweest te zijn en schenkt zijn hele erfenis aan de naïeve jongen. De jongen is nu rijk en koopt een huis tegenover het bedrijf van zijn vriend. Op een dag belt er een bedelaarster aan bij de jongen. De oude vrouw zegt dat ze honger heeft, en wil eten.
De jongen neemt haar zonder te twijfelen naar binnen en geeft haar te eten. Hij krijgt te horen dat de vrouw niemand heeft, en hij vertelt dat hij zelf ook eenzaam is. Hij besluit om haar in zijn huis te laten wonen, en dat zij in ruil daarvoor het huishouden doet en eten voor hem maakt. De oude vrouw accepteert dit gelijk. Op een dag zegt de vrouw tegen de naïeve jongen dat hij een geschikte vrouw voor zichzelf moet vinden om mee te trouwen. De jongen zegt: waar vind ik zo een vrouw? Ik ken geen geschikte vrouw. De oude vrouw zegt dat zij wel een geschikte vrouw kent en dat ze hem met haar wil laten kennismaken. Na de ontmoeting met de vrouw besluiten de twee te gaan trouwen en de bruiloftsuitnodigingen worden gedrukt.
De jongen nodigt zijn vriend toch uit, ondanks dat hij gekwetst is. De dag van de bruiloft breekt aan. De naïeve man pakt de microfoon omdat hij wat wil zeggen tegen de gasten. Hij zei: "Ik had ooit een vriend waar ik veel van hield. Op een dag wilde hij geld van mij lenen, omdat het slecht ging met zijn zaken. Ik heb hem al mijn geld gegeven. Ik stond op het punt om te trouwen, maar hij vertelde dat hij mijn verloofde zo leuk vond en dat hij zelf met haar wilde trouwen. Met veel verdriet heb ik haar aan hem gegeven, omdat wij goede vrienden waren en ik hem niet wilde teleurstellen.
Toen MIJN zaken slecht gingen, ging ik naar zijn bedrijf en vroeg om werk. Hij gaf me geen werk. Ik was erg verdrietig, maar ik werd niet boos op hem, omdat we echte vrienden waren." Na de toespraak kan de andere jongen er niet meer tegen. Hij pakt de microfoon en begint te praten: "Ik had ook een vriend waar ik veel van hield. Toen het slecht ging met mijn zaken vroeg ik geld aan hem en hij gaf al zijn geld aan mij. Daarna vroeg ik hem om zijn verloofde, en met veel verdriet gaf hij haar aan mij. De reden dat ik zelf met haar wilde trouwen, was omdat ze niet geschikt was voor mijn vriend (ze was een prostituee). Omdat mijn vriend erg naief is en niet zou merken dat ze een prostituee was, heb ik er op deze manier voor gezorgd dat ze niet met elkaar zouden trouwen. Toen het slecht ging met mijn zaken, kwam hij naar mij toe en vroeg om werk. Omdat ik mijn vriend (moreel) niet onder mijn leiding kon laten werken, heb ik hem geen werk gegeven. De oude man die hij op een dag tegenkwam was mijn vader. Hij stond op het punt te sterven. Ik heb hem naar mijn vriend gestuurd en ik heb gezorgd dat hij die erfenis kreeg. De bedelaarster die aan zijn deur kwam was mijn moeder. Ik had haar gestuurd omdat ik wilde dat er goed voor mijn vriend gezorgd zou worden. Het meisje waarmee hij nu mee gaat trouwen is mijn zusje. Ik wilde dat zij met hem zou trouwen, omdat hij mijn vriend is.
Dus: ook al sluit Allaah de ene poort naar hetgeen waar je zo van houdt, Hij zal uiteindelijk een andere poort voor je openen. Als je maar geduld hebt en op Allaah vertrouwt. Allaah zegt in de Edele Qur'aan:
Maar het kan zijn dat jullie afkeer van iets hebben, terwijl het goed voor jullie is; en het kan zijn dat jullie van iets houden, terwijl het slecht voor jullie is. (Al-Baqarah: vers 216)
Insha'Allaah zullen jullie hier lering uit trekken en beter met tegenslagen om kunnen gaan.
Subh'aanaka Allaahumma wa bih'amdiek, ash-hadu allaa illaaha illaa anta, astaghfieruka wa atuba ilayk.
Lang geleden was er eens een hele grote appelboom. Een klein jongetje genoot er erg van om elke dag bij de boom te spelen. Hij klom tot de boomtop, at de appels van de boom en soms sliep hij zelfs in de schaduw van de boom. Hij hield van de boom en de boom vond het erg leuk dat de jongen met hem speelde. De tijd ging voorbij... Het kleine jongetje werd groter en hij speelde niet meer elke dag bij de boom. Op een mooie dag, kwam hij weer terug naar de boom en hij keek bedroefd.
"Kom je met me spelen? "vroeg de boom aan het jongetje ''Ik ben geen klein kind meer, ik speel niet meer met bomen" zei de jongen. "Ik wil nu speelgoed maar ik heb geld nodig om die te kopen"
"Sorry, ik heb geen geld" zei de boom....."maar je kan al mijn appels plukken en verkopen, zodat jewel geld hebt". Het jongetje was erg blij. Hij plukte alle appels van de boom en ging meteen glimlach op zijn gezicht weg. Vanaf de dag dat alle appels van de boom geplukt waren kwam de jongen niet meer terug. De boom voelde zich verdrietig.
Op een dag kwam de jongen weer terug, en de boom was erg blij. "Kom met me spelen" zei de boom. "Ik heb geen tijd om te spelen " antwoordde de jongen, "Ik moet nu werken voor mijn gezin, we hebben namelijk een huis nodig, kun je me helpen?"
"Sorry, maar ik heb geen huis" zei de boom,"maar je kunt mijn takken eraf hakken om een huis te bouwen". De jongen deed daten ging vervolgens weer weg met een glimlach op zijn gezicht. De boom was blij dat hij de jongen gelukkig kon maken, maar de jongen kwam daarnaniet meer terug. De boom werd daar eenzaam en verdrietig door.
Op een hete zomerdag kwam de jongen terug naar de boom. "Kom met me spelen" zei de boom. "Ik ben verdrietig en ik word ouder. Ik wil gaan varen, daardoor ontspan ik mezelf. Boom, kun jij me een boot geven?"
"Weet je wat jongen, je kunt mijn boomstam gebruiken om daar een boot van te maken,je kunt dan ver weg gaan varen en gelukkiger worden".Dus dat is wat de jongen deed. Hij hakte de boomstam uit, om een boot te maken waarmee hij ver weg kon gaan varen.
Sindsdien duurde het erg lang voordat de jongenweer terugkwam. Eindelijk,nadat er vele jaren voorbij waren gegaan ging de jongen weer eens op bezoek bij de boom.
"Het spijt me jongen, verontschuldigde de boom,maar ik heb niks meer voor jou, mijn appels zijn op" "Appels? Die kan ik toch niet eten, ik heb geen tanden meer" zei de jongen. "Ik heb ook geen boomstam voor je om in te klimmen"zei de boom. "Klimmen? Daar ben ik nu te oud voor geworden" zei de jongen Ik kan je echt niets meer geven, zei de boom mettranen in zijn ogen,"het enige wat er nog van mij over is:zijn mijn stervende wortels"
" Ik heb niet veel meer nodig"antwoordde de jongen "alleen een plekje om uit te rusten"ik ben moe geworden na al die jaren".
"Goed! riep de boom ineens, "oude boomwortels zijn gemaakt om op te leunen en uit te rusten, kom lekker bij me zitten en rust lekker uit!". De jongen ging zitten en de boom was zo blij dat er naast zijn glimlach ook nog eens een traan op zijn gezicht verscheen.
Dit verhaal is voor iedereen. Je moet de boom zien als jouw ouders. Toen we klein waren vonden we het allemaal leuk om met pappa en mamma te spelen... Toen we groter werden deden we dat niet meer, maar we kwamen wel naar pap en mam toe als we iets nodig hadden of wanneer we in de problemen zitten.
Het maakt niet uit wat er is, onze ouders zullen er altijd voor ons zijn, en zullen ons alles geven om ons gelukkig te maken. Misschien denk je dat de jongen gemeen is tegenover de boom maar dat is precies de manier waarop wij onze ouders behandelen.
Als je jezelf in het verhaaltje van de jongen herkent,begin dan eens wat meer aandacht aan je ouders te geven,wees goed voor ze, net zo goed als ze voor jou zijn. Zij (en dan voornamelijk je moeder!) zijn inshallah jouw sleutel tot het paradijs. Doe je best, en vergeet niet je ouders te vertellen hoeveel je van ze houdt. Ze houden namelijk ook van jou!
Salaam alaikoem broeders en zusters , Ik ben Said Mondria en ik zal inshallah elke dag een nieuw verhaal plaaten en ik hoop dat jullie ze leuk vinden . Jullie mogen reageren dat kan onderaan elk verhaal ik kijk er naar uit. Salaam alaikoem, Said.
