Vorige week heb ik mijn scootyvakantie gereden, zoals jullie weten heb ik er al vele gemaakt, maar deze keer dus gekozen voor het Jacobspad, dit is een pelgrimstocht, dus je begrijpt één van de rode draden deze reis waren kerken, niet alleen kon ik daar stempels sparen, maar ik heb ze ook allemaal bezocht en vond ze stuk voor stuk mooi en allemaal waren ze anders. Het waren overigens wel allemaal gereformeerde kerken of Nederlands Hervormde kerken, in het hoge Noorden zijn blijkbaar niet veel Katholieken, dat is meer voor het Zuiden van ons land weggelegd. Een andere rode draad waren mensen met een beperking, zoals je straks wel zult lezen, heb op 2 zorgboerderijen geslapen, heb geluncht op een terras bij een instelling voor dementen en mensen met een verstandelijke beperking, heb een fijn gesprek gehad met iemand die een zoon met een beperking heeft en mocht voor het eerst slapen in een nieuwbouw woning die aangepast was voor hun kleindochter. Een derde rode draad was de natuur, veel moois gezien en vooral "wilde" dieren, lees loslopende dieren in een natuurpark. Dit allemaal even ter inleiding.
Dag 1 zondag 5 september:
Ik heb gewoon ontbeten en tegen half tien zijn ik en mijn ouders vertrokken met onze bus naar het Noorden. Mijn ouders hadden een verrassing in petto, ik wilde heel graag de Waddenzee zien, maar daar zou ik eigenlijk niet in de buurt komen, dus hadden ze het plan opgevat om even naar Eemshaven te rijden. Via een mooie binnendoorweg gingen we dus die kant op. We vertrokken met mooi weer , maar in Drenthe werd het steeds mistiger, dat vond ik ook wel wat hebben, want er stonden best veel windmolens en daar zag je dan aan de onderkant de wieken en als ze naar boven gingen verdwenen ze in de mist, dat vond ik een heel apart gezicht. heb helaas vergeten om er foto's van te maken. Hoe dichter we bij het Noorden kwamen hoe zonniger het ook weer werd en in Eemshaven was het weer helemaal zonnig. Helaas konden we daar de Waddenzee niet zien, maar we zagen wel veel visserschepen en ook een vleugel van een windmolen, dan pas kun je echt zien hoe groot zo'n vleugel is, zie foto 1.
Startpunt was Uithuizen, dus dat was de volgende stop. In het winkelcentrum vonden we een leuke cafetaria, die pas geopend was. Daar hebben we lekker gegeten en toen was het tijd om afscheid te nemen. Ik kreeg van mijn vader nog een zakcentje mee, wat ik natuurlijk erg lief vond. Het startpunt is de Jacobus de Meerdere kerk in Uithuizen, ik had van te voren gekeken naar kerken in Uithuizen en ik vond er twee, nu bleek er dus nu ook nog een derde te zijn en je raadt het al, die derde moest ik hebben. Maar gelukkig had ik een navigatiesysteen van een kennis, als tip gekregen en zodoende kwam ik toch bij de goede kerk uit en daar heb ik een foto gemaakt, zie foto 2. Daar kreeg ik dan ook mijn 1e stempel, het was even zoeken, want kastje was aan de zijvleugel van de kerk, dus ik was al trots toen ik de 1e stempel gekregen had. Via een mooie route, met weids uitzicht ging het naar Oldenzijl, daar was mijn slaapplaats voor die nacht. Ik vind het altijd spannend om op zo'n plek aan te komen, want je weet niet wat en wie je aantreft, maar gelukkig werd ik overal warm ontvangen en heb ik ook leuke slaapplaatsen gehad met bijna overal een goed ontbijt, maar daarover later meer. Hier in Oldenzijl werd ik echt heel warm ontvangen. Het enige was dat Max verstappen aan het winnen was, dus de gastheer vroeg toen hij alles had laten zien of ik me even kon redden. Nu dat kon ik wel, ik vind het fijn om na zo'n dag even te acclimatiseren. Dus rustig scooty uitgepakt en even op een stoel gezeten en genoten van het fijne uitzicht. Ik sliep overigens in een pipowagen, dat had ik nog nooit gedaan, dus vond het een hele eer. Er waren wel een paar treetjes, maar gelukkig aan beide kanten een leuning, anders had het niet gekund. Afijn toen Max daadwerkelijk gewonnen had, kwam de gastheer weer tevoorschijn en vertelde het één en ander over de slaapplaats. Het bleek een zorgboerderij te zijn, waar overdag mensen begeleiding kregen en waar ook nog een aantal mensen 's nachts wonen. Ik mocht ook gewoon op het terras gaan zitten, dat zat een stuk makkelijker en dat was ook zo. Zoals elke etappe maak ik een beknopt verslag, zodat ik, als ik het echte verslag schrijf, niet zoveel meer hoef na te denken en ik stippel de route uit voor de volgende dag. Toen ik dat klaar had, was het etenstijd en ik mocht bij hen mee eten en dat was voor mij zo leuk. Ik mocht nl met de bewonersgroep samen eten. Waarom was dit zo leuk voor mij, nu ik ben vroeger zelf groepsleidster geweest voor mensen met een verstandelijke beperking en het voelde als vanouds. We aten overigens lasagne, het was voor mij de 3e keer, één keer was het lekker en de 2e keer totaal niet, dus het was best wel spannend. Ik kreeg nu de vleesvariant, verderop in de week kreeg ik de vegetarische variant, vandaar dat ik het nu zo specifiek even benoem. Daarnaast hadden ze sla en kwark met meloen toe. Na het eten ben ik nog even bij het kerkje geweest, wat naast de slaapplaats stond. Een mooi klein kerkje. Als je bij Gezinshuis Oldenzijl, zo heet nl de zorgboerderij, een kopje koffie of dergelijks koopt, gaat er een bepaald bedrag naar het onderhoud van dit kerkje toe. Je kunt er dus ook gewoon als je onderweg bent een comsumptie nuttigen. Je sponsort dan 2 doelen, het behoud van het kerkje en de zorgboerderij. Na nog een half uurtje in het zonnetje gepuzzeld te hebben, toog ik mijn bedje in. Het was even een beetje kruipen, maar uiteindelijk heb ik er heerlijk geslapen.
Dag 2 maandag 6 september:
Om 7 uur opgestaan, ik wilde me eerst in de pipowagen wassen, maar dat was me te koud, het was die dag nl maar 8 graden geworden en aangezien een pipowagen niet geisoleerd is was dat goed te merken, dus ben ik fijn naar binnen gegaan en mocht ik in een aparte ruimte me douchen of wassen. Ik koos voor het laatste. Het ontbijt stond al klaar voor me en ik kon kiezen wat ik wilde, er was keus genoeg. Scooty weer ingepakt en zoals ik elke morgen doe en deed even het thuisfront gebeld. Daarna afgerekend. Als je bij vrienden op de fiets slaapt, betaal je de overnachting plus toeristenbelasting, overigens ook niet altijd en in mijn geval een euro voor het opladen van scooty. Ik hoefde het eten niet te betalen, dat vond ik zeer aardig en ik heb ze dan ook een rond bedrag gegeven, voor de goede verzorging en de hartelijkheid die ik hier ervaren had. De 1e stop was Zeerijp. Voor ik het kleine dorpje binnenkwam heb ik op een picknickplaatsje nog een stop gehouden. De 1e indrukken van die dag opgeschreven, iets lekkers genuttigd uit mijn proviandtas. Als je deze tocht wilt gaan doen, dan raad ik eenieder aan om proviand mee te nemen en drinken, want zeker de 1e 4 dagen heb ik bijna geen horecagelegenheid gezien, dus ik was maar wat blij dat ik een vrij grote proviandhoelveelheid bij me had. In Zeerijp bij de kerk de 2e stempel gehaald, De 2e pauze was gewoon even langs de weg, er was nl geen bankje. Via hele ruime en wijdse uitzichten kwam ik uiteindelijk bij een rustpunt uit met geitjes. Daar kon ik eindelijk een plas doen, het was inmiddels al bijna drie uur en ik had om half tien de laatste toiletgang gehad, dus ik was blij dat hij er was. Daar ook een lekkere gevulde koek gegeten, dat had ik lang niet gehad en dan smaakt het extra lekker. Tijdens de vakantie let ik natuurlijk niet echt op mijn lijn. Hoewel het nog mee viel hoeveel ik uiteindelijk aangekomen was, nl een pondje. Ik moest nog een eind rijden en toen ik, na 4 uur lange rechte wegen en weidse blikken gezien had, was ik echt blij om op plek te zijn. Ik was erg trots op scooty, want dit was de langste etappe voor mij en dat was 30 km en scooty heeft het netjes vol gehouden, ik ging er nl vanuit dat ik wel een taxi zou moeten bellen, maar nee, ik heb deze route maar 1 keer de taxi gebeld en die was van te voren ingepland, zoals je later zult lezen. Normaal rijd ik etappes van ca 20 km, dat is voor mij goed te overzien en ik heb dan ook nog wat energie over om naar de slaapplek te rijden. Overigens valt deze slaapplek buiten de route, ik kon nl geen plek vinden op de route, ivm mijn beperking van niet trap kunnen lopen. Dus af en toe moest ik een beetje smokkelen. Ik heb overigens toen de knooppunten gebruikt. Deze keer sliep ik op een camping in een chaletje zoals ze dat noemde, wel gewoon via vrienden op de fiets. De camping heet camping Noorderzon en is in Siddeburen. Mijn buren waren konijnen en er liepen heel veel kippen los rond, ze waren zo nieuwsgierig, dat ze heel dicht bij je kwamen. Ik werd hier goed ontvangen en verteld waar alles was. Helaas had ik deze tocht qua wc en douche een beetje pech, 4 van de 7 overnachtingen, moest ik 's nachts elders naar een toiletgebouw en dat vond ik een beetje een nadeel. We gaan nu ook iets zoeken van bv een inklapbare emmer of opblaasemmer, zodat ik, als er weer zoiets gebeurd, gewoon kan plassen en dat dan 's morgens in de wc weg kan gooien. Lopen is voor mij nl niet echt handig en ik kan scooty ook niet gebruiken, omdat hij dan aan de lader zit, dus dat vond ik deze keer echt jammer. Is andere jaren eigenlijk niet voor gekomen. Nu moe maar zeker wel voldaan gaan slapen, om 7 uur ging het licht bij mij uit, de koek was op.
dag 3 dinsdag 7 september
De dag begon goed met een kippenvergadering, zie foto 3 en een buiten ontbijt. Een rijkelijk gevuld dienblad, alleen thee moest jezelf zetten. maar verder prima in orde. Om half tien vertrokken en ondanks dat het ook nu weer rechte wegen waren, was er toch ook veel afwisseling te zien, heb veel kleine dorpjes doorkruist en in Noordbroek ook weer een kerk bezocht, daar stond uitnodigend bij dat hij open was en ja een goede pelgrim gaat op zo'n uitnodiging in. De kerk was eigenlijk niet op de route, maar toch kon je een stempel halen en dat heb ik dan ook gedaan. Blijkbaar was er dus ook nog een andere pelgrimsroute in dat gebied. En ik kon eindelijk een kaarsje aan steken, ik had het in verschillende kerken geprobeerd, maar het bleek niet te kunnen. Toen ik het later navroeg, bleek dat ze dat niet deden, omdat er een pyromaan actief was en ze bang waren dat hij een aanleiding zou hebben om de kerk aan te steken en dat was natuurlijk niet de bedoeling en erg zonde. Daarna geluncht bij een zorginstelling voor mensen met een beperking en dementie, zoals ik hierboven al beschreef, je wordt dan ook bediend door de cliënten, erg leuk vond ik. Heb met een bewoner gesproken. Hij had altijd gewerkt en ook met de giftige chroom 6 verf waar nogal veel om te doen is geweest en nu was hij dementerend, maar gelukkig nog niet in zo'n erge mate, aldus hemzelf. Hij had vrouw en kinderen, die woonden elders en hij woonde dus in dit huis. Genoten van de zon en kop thee met appelgebak en slagroom. Daarna door een heel mooi natuurgebied gereden en oa loslopende paarden gezien. Er stond er eentje op het pad, maar toen ik een foto wilde maken schrok hij ergens van en dus moest ik hem van een stukje verdere afstand nemen. Kijk goed er staan er 2, zie foto 4. Ook koeien waaronder Lakenvelders, die ken je wel , de koeien waarbij het net lijkt of ze een laken om hun middel dragen en gewone zwartbonte koeien, die later bleken van de boer te zijn waar ik deze nacht mocht overnachten. Tegen half 5 kwam ik op plek, dat was dus een koeienboerderij, of eigenlijk hadden ze veel dieren, koeien, schapen en veel katten. Mijn slaapplek was een hygiënesluis van vroeger, die hadden ze helemaal omgebouwd tot een klein huisje met jawel een eigen douche en wc ruimte, een keukentje en zithoek. Van die laatste 2 heb ik niet veel gebruik gemaakt, want ik mocht daar ook mee eten en ik heb veel en lang gekletst. Ik kreeg een heus 3 gangen diner met oma's groentesoep, lamsworstje van eigen slachterij, bietjes en gekookte aardappelen in schil en walnotenijs toe. Ook het bidden voor de tijd maakte indruk op me, ik had wel mensen horen bidden, maar deze mevrouw deed het zo puur en open, ik vond het echt heel mooi. Ook daarna hebben we een heel open gesprek gevoerd oa over haar zoon die een beperking heeft gehad en hoe ze ondanks alle tegenslagen toch is blijven geloven. Ik heb het enorm gewaardeerd en vond het erg dapper, tenslotte was ik toch een volkomen vreemde voor haar. Na dat gesprek mocht ik even kijken hoe de koeien gemolken werden, vond ik ook erg interessant. Daarna buiten nog even mijn dagelijkse dingen gedaan en toen was het echt tijd om te gaan slapen, ik had mijn tijd een beetje verkletst, het was inmiddels al half negen geweest.
Dag 4 woensdag 8 september:
Ik heb heerlijk geslapen, ondanks dat de autobaan hemelsbreed niet ver van de boerderij af is. Ook hier kon ik weer buiten ontbijten, kreeg een goed gevulde picknickmand en samen met een eigen gezet kopje thee was het goed toeven. Na betaald te hebben, deze keer moest ik wel betalen voor het eten, nl €7.50, wat het overigens meer dan waard was, heb ik afscheid genomen en ben weer op pad gegaan. Het eerste deel was weer mooi, ik ging richting Groningen stad en mijn doel was om naar Van de Valk te gaan, de enige horecagelegenheid die ik in de gauwigheid vinden kon. Hier wilde ik nl een taxi bestellen en tevens lunchen. Ik wilde nl de stad Groningen omzeilen, omdat dat veel te groot voor mij is, ik zou daar erg onrustig van worden en vooral erg moe, vandaar dus dat ik daar een taxi besteld heb. De lunch vond ik erg tegenvallen, het was duur en niet lekker. Maar goed het was een goede uitkomst. De taxi zou eigenlijk na een uurtje komen, maar hij was er gelukkig al binnen een half uur, dus ik erg blij. Er zat nog een passagier in en samen hebben we gezellig gekletst, ze waren allebei heel belangstellend over mijn tocht en vonden het super wat ik deed. Iets wat ik overigens de hele reis door hoorde en daar groeide ik natuurlijk van, wie wil er nu niet leuke complimentjes horen. Afijn na een half uurtje was ik op plek in Roderwolde. Dit vond ik persoonlijk de indrukwekkendste kerk, maar dat kwam door het kunstwerk wat voor de ramen hing. Er hingen nl allerlei linten in de kleuren van de regenboog voor de ramen en met het zonnetje wat in de kerk scheen was dat een bijzonder gezicht, zie foto 5. Hier heb ik mijn derde stempel gehaald, overigens staat er in het boekje dat je op het informatiebord moet kijken aan de overkant, daar stond niets, maar de stempel lag gewoon in de kerk. Overigens is het raadzaam om het boekje aan te schaffen of van iemand te lenen, niet omdat ik aandelen heb, maar omdat de bordjes heel moeilijk te vinden zijn soms, het zijn nl niet alleen de gewone bordjes zie foto 6 en 7, maar ook stickers op lantaarnpalen etc en die zie je snel over het hoofd, althans ik. Als je dan het boekje erbij hebt, dan lees je de beschrijving, hoewel je nog moet uitkijken als je de fietsroute rijdt, want de wandelroute wordt echt helemaal beschreven en de fietsroute moet je een beetje kaart kunnen lezen, maar dat is goed te doen. De tocht ging verder via afwisselend landschap bos en coulissenlandschap. Het contrast tussen Groningen en Drenthe is wel erg groot, Tot de stad Groningen heb je veel rechte wegen en weidse uitzichten en in Drenthe zie je meteen afwisseling tuseen zoals ik al zei bos en coulissenlandschap. Wat ook blijkbaar typisch Drenths is, zijn de rode klinkerwegen, dat lijkt wel heel mooi en nostalgisch, maar om er met scooty overheen te rijden is niet altijd even prettig, omdat die klinkers niet allemaal meer overal mooi recht meer liggen, dus dat hobbelt een beetje Om vier uur was ik op de slaapplek, een mooie grote stacaravan en scooty had ook zelf een eigen onderdak, zie foto 7. En hier mocht ik 's nachts op een soort luieremmer plassen, dus ik was al heel blij met deze oplossing. Het was nog steeds schitterend weer en ik kon ook nog lekker een poos buiten zitten. Het was goed dat ik vanmiddag uitgebreid geluncht had, want er was hier niets te bekennen, kreeg nog wel heel lief 2 mandarijntjes van mijn gastvrouw en mijn eigen proviand deed ook wonderen. Tegen half 8 lag ik ook nu weer op bed.
dag 5 donderdag 9 september:
De dag begon alweer goed, ik werd wakker met het zonnetje en kon opnieuw buiten eten, ook nu weer met een goed gevulde picknickmand en nog leuker ik mocht, wat ik overhield, meenemen voor de lunch, lief nietwaar? Dat was niet weinig: 1 broodje kaas, 1 krentenbroodje met kaas, 1 eierkoek en een pakje melk. Ik had ook nog blauwe bessen mee mogen nemen, maar ik had ze geproefd en vond ze niet echt lekker en bovendien ook wat lastig om mee te nemen. Maar ik vond het erg lief van ze. De route was fantastisch met veel bos en heide en ergens op de heide heb ik geluncht. Verder door diverse plaatsjes gekomen. Eerst Norg, dat vond ik vrij druk, dus was blij dat ik er snel weer uit was. Daarna kwam ik in Vries, een mooi oud dorpje met alle gemakken voorzien. Een supermarkt, een allerhande winkeltje, waar ik eindelijk kaarten kon kopen, een mooie kerk en diverse restaurantjes. Ik moest de stempel halen bij een plaatselijk winkeltje, maar die was gesloten. Er was echter wel een telefoonnummer, ik heb dat gebeld en de man was eigenlijk aan het metselen, maar als ik even geduld had, zou hij komen en dan kreeg ik mijn stempel. Nu dat wilde ik uiteraard wel. Ik dacht dat ik wel een kwartier zou moeten wachten, maar het waren maar 5 minuten en die gingen ook nog snel voorbij, want er was genoeg te zien. Erg aardig dus allemaal. Tegenover de kerk heb ik heerlijk genoten van een ijscoupe en kon ik naar de wc. Kortom Vries heeft mijn hart veroverd, als ik ooit weer eens in de buurt ben, ga ik daar zeker weer heen. Toen ging het richting Willemskanaal. Vanaf daar heb ik de kortste weg genomen naar mijn volgende slaapplaats, wel via Loon, maar niet helemaal volgens de route. Het was nl al wat laat en ik wist niet zeker of scooty het zou halen en midden in een natuurgebied kun je niet opgehaald worden door een taxi, vandaar dat ik deze keer mijn verstand gebruikte. Meestal handel ik nl op zulke reizen meer met het gevoel, verstand is er wel, maar op de achtergrond. Deze keer was ik ook op een zorgboerderij met een camping te Balloo en wel de Balloorhoeve. Ik sliep in een Hans en Grietje Huisje, zie foto 8. Ik dacht eerst dat het een sprookjehuisje zou zijn, maar in mijn ogen leek het meer op een omgebouwde bouwkeet. Maar toen ik op de website het verhaal erachter las bleek het een woonwagentje te zijn geweest van een echtpaar, de man was stoelenmaker en de vrouw waarzegster rond het jaar 1900. Ze waren in de wijde omgeving zeer bekend en geliefd. Als je dan het verhaal erachter leest, dan slaap je extra goed. Helaas toen kenden ze ook nog geen wc in een woonwagen, dus moest nu ook weer lopen. Het was goed dat ik tussen de middag zo uitgebreid kon lunchen, want er was niets in de buurt te krijgen, dus heb ik , zoals het een goed pelgrim betaamd mijn eigen avondeten samengesteld uit mijn proviandtas: tomatenbouillon uit een zakje, appelmoes, kleine droge worstjes en yoghurt als toetje , wat ik in de supermarkt gekocht had. Ik voelde me de koning te rijk, je hoeft echt niet veel te hebben, om toch van je eten te kunnen genieten.
Dag 6 vrijdag 10 september:
Heb heerlijk geslapen, al was het bed wel iets hader dan dat ik gewend was, maar wat wil je ook met zo'n mooie oude "woning". Heb opnieuw buiten ontbeten. Er was al een pilose bokse te zien in de lucht. Dit zei mijn oma vroeger altijd als er niet zo mooi weer dreigde, als de lucht dan al zoveel blauwe vlekken had dat je er een pilose broek van kon maken, dan viel het wel mee met het weer. en dat bleek ook zo te zijn, ik heb het droog gehouden tot aan mijn slaapplaats, daarna begon het te onweren. Maar eerst de dag verder bespreken. De eerste stop was Rolde, ik had van te voren gepland om hier een broodje brie te eten, maar helaas het was te vroeg en om nu anderhalf uur te wachten, vond ik wat te gortig. Wel heb ik een warenhuis bezocht, die ik toevallig tegenkwam, omdat ik een bordje over het hoofd gezien had. Daar kon ik eindelijk wol kopen, die ik de hele vakantie al had willen kopen. Ik wil nl voor een kind een zintuigenhond breien. Toen ik weer op de route zat heb ik de kerk van Rolde bezocht en bij de molen ernaast een stempel gehaald. Opnieuw een mooie tocht door bos en hei. Ik hou van bos en heide, dus ik kwam deze reis goed aan mijn trekken. Deze keer heb ik "wilde" schotse hooglanders gezien. Eenmaal in Beilen aangekomen was het even zoeken, want mijn slaapplaats was in een nieuw te bouwen woonwijk. Maar ik vond het uiteindelijk en was dus net voor de bui binnen. Werd heel hartelijk ontvangen. Ik had de primeur, ik kreeg nl een aangepaste kamer voorzien van alle gemakken. Die hadden ze gemaakt voor hun gehandicapte kleindochter en ik was de eerste die het mocht uitproberen als gast van vrienden op de fiets. Ik voelde me vereerd en ze vroegen ook of ik het wilde evalueren. Nu dat was niet moeilijk, het zag er goed uit, ja er moest nog veel gedaan worden, omdat ze nog bezig waren het huis te verbeteren, maar daar kon je allemaal makkelijk doorheen kijken. Alles wat er wezen moest was er en ik heb ze alleen wat tips meegegeven en het is aan hun of ze daar ook iets mee doen. maar ze reageerden blij, dus ik denk dat ze er ook wel iets mee gedaan hebben. Ik mocht hier ook mee eten en deze keer kreeg ik de vegetarische variant van de lasagne. Ook die vond ik erg lekker. Ik werd overigens ook al hartelijk ontvangen met een kopje thee en we hebben gezellig gekletst over het nieuwe huis met allerlei nieuwe snufjes die ze hadden en wat er nog allemaal gedaan zou worden. Na het eten de laatste dingen gedaan en toen lekker in bed gekropen.
Dag 7 zaterdag 11 september:
Lekker en gezellig ontbeten met mijn gastgezin en afgerekend, deze keer moest ik een tientje extra betalen. Maar het was ook deze keer de moeite waard. De sfeer was meer dan goed, ik voelde me er echt thuis en het eten was lekker. Ik kreeg later nog een paar foto's opgestuurd dat ik het nieuwe talud afreed, die kunt u vinden op mijn fotosite, die ik straks nog even extra zal noemen. Helaas het miezerde. Ik zou naar Spier gaan, daar had ik afgesproken met goede vrienden die in Brabant wonen en ook in Drenthe op vakantie zijn. Vanwege het miezeren heb ik de kortste weg gekozen. We troffen elkaar bij Van der Valk, omdat het in de route lag. Ook nu was ik niet echt tevreden over deze zaak. Ik heb tot 3 keer moeten vragen of de deur dicht mocht en eindelijk na een 20 minuten, we hadden al besteld en het eerste gekregen, ging het eindelijk dicht. De soep was deze keer wel lekker, maar ik vond het in verhouding allemaal vrij duur. Gelukkig kreeg ik het deze keer kado van mijn vrienden, dus ik mag uiteraard niet mopperen. Maar ik weet wel zeker dat ik vrijwillig niet makkelijk meer naar een van der Valk restaurant ga. Nadat we na een anderhalf uur weer afscheid genomen hadden ging ik de Dwingeloerheide op. Volgens het bord zou ik het mooiste fietspad van Drenthe berijden. Of het nu echt de mooiste was kan ik niet over oordelen, maar mooi was het zeker! Veel hei, bos en mooie watergebieden. Heb 2 "wilde" schapen gezien, maar geen schaapskudde. Die schapen waren absoluut niet bang, ik kon heel dicht bij ze komen. Vlak voor de regen begon zag ik een restaurantje, genaamd het Olde Posthuis in Anholt, een oud gebouw, maar heel sfeervol ingericht. Ik heb daar genoten van 2 koppen lekkere thee met kaneelbeschuit en een appelpannenkoek. Ik heb vandaaruit een taxi besteld, want ik was niet zo ver meer van mijn slaapplaats af en het bleef maar regenen. Helaas kon ik pas om half 6 bij mijn gastadres terecht en ik mocht gelukkig tot half 5 blijven. Het was best gezellig met 2 keer over een motorgroep. Toen ik op plek kwam was de vrouw des huizes nog niet thuis, maar de heer des huizes wel en we hebben samen even gekletst, totdat de vrouw er wel was. Ze moest nog even stofzuigen en de boel klaar maken, maar toen kon ik er in. Het was een caravan met een voortent. Helaas ook nu weer lopen. Na me geinstalleerd te hebben, heb ik nog een begin gemaakt met mijn hond en ben daarna gaan slapen. Ik was overigens in een buurtschap van Ruinen
Dag 8 zondag 12 september:
Ik werd wakker met een wazig zonnetje, dus dat was fijn. Helaas stelde het ontbijt bitter weinig voor. Ik kreeg een plastic bak met 3 boterhammen, een plakje kaas en hagelslag en het ei en de thee moest ik zelf warm maken. Ik ben niet iemand die kookt op gas en zeker niet in een voortent, dus dat heb ik niet gedaan. Ik dacht als dit het begin van het verdere verloop van de dag is, dan heb ik pech en was het toch een dag te lang. maar gelukkig niets is minder waar. Ik herpakte mezelf en begon vrolijk aan de nieuwe dag. 1e stop was Ruinen. Ik zou voor de stempel een stukje terug moeten rijden en ik las dat ik de stempel in het hotel op moest halen. Dus had ik de dag ervoor gemaild of ze al zo vroeg open waren, ik was er nl rond kwart over negen. Dat waren ze en o wat is het goed dat ik gegaan ben. Ik was dus rond negen uur in Ruinen en heb eerst de kerk bezocht, die was gelukkig al open. Ik ben naar binnen gegaan en zoals ik altijd doe, bedank ik de engelen voor een mooie reis die ik gehad had. Ik was net klaar en ineens begint het orgel te spelen. Natuurlijk als je het nuchter bekijkt, moest de organist het orgel inspelen voor de dienst. Maar mijn gevoel voelde iets heel anders, het was voor mij een waardering voor het bedankje wat ik net gegeven had. Ik werd er echt een beetje geëmotioneerd door. Na een poosje ben ik gegaan, toen ik mezelf weer in de hand had en heb de laatste stempel gehaald, zie foto 9. Ik vervolgde mijn weg en ging richting Ruinerwold. Dit vond ik een vrij saaie weg, ik heb 180 boerderijtjes gezien, langs deze weg. Wat wel grappig was, was het feit dat vele boerderijtjes een nevenfunctie hadden, kinderopvang, pedicure, manicure, kapster, schoonheidsspecialiste enz. Maar eenmaal in Ruinerwold was de route weer mooi. Ik kwam langs een museumboerderij en de deur was open. Omdat ik altijd een museum wil bezoeken tijdens mijn reis, dacht ik dit is mijn kans, ik had er nl geen eerder gezien. Maar toen ik naar binnen ging, zei een dame dat het een besloten visite was. Dus ik wilde alweer weggaan en toen zei ze :"Ach u bent er nu toch en ze zitten nog aan de koffie, u mag de voorkamer wel even bekijken." Dat was natuurlijk erg aardig en ik was blij dat het mocht, want het was helemaal ingericht naar de maatstaven van begin 1900. Het boerderijtje bestond overigens al vanaf 1600. Er zat nog een bedstee in en het was echt helemaal oud ingericht en ja daar hou ik van, ik kon er wel in wonen, Zo mooi vond ik het. Toen ik het gezien had en ik ook nog niets hoefde te betalen, heb ik haar natuurlijk uitgebreid bedankt. Even later zag ik een man het terras aan het klaar maken, ik vroeg of hij al open was, helaas dat was hij niet. Ik vroeg of ik toch een kop chocomelk mocht nuttigen, ik was nl wat koud geworden, omdat de zon verdwenen was. Hij dacht even na en zei, "Oké het mag", ik erg blij, ik mocht ook nog een stuk appeltaart erbij nemen en naar de wc gaan. Helaas ben ik de naam vergeten, anders had ik het hier gemeld. Verder ging de reis richting Meppel. Ik zag daar wel een beetje tegenop, want op de kaart leek het een grote plaats te zijn, dus ik raapte mijn moed bij elkaar en dacht als ik het niet meer zie zitten, dan kan ik altijd een taxi bellen. Nu dat was niet nodig. Eerst ging de route via stadsparken en het dorp of stadje zelf bleek te overzien en was nog een mooi stadje ook. Maar uiteindelijk was ik wel blij dat ik het gehaald had. Ik had in de consternatie een bordje over het hoofd gezien, maar zag wel dat er een bord stond waar Zwartsluis aangegeven stond, daar had ik nl afgesproken met mijn ouders. Dat was op zich een mooie weg langs het water, het jammere was alleen dat het een N weg was, dus veel auto's. In Meppel werd de lucht steeds donkerder, dus ik dacht dat wordt toch nog een nat pak op het laatst, maar nee, het ging helemaal goed, ik ben droog gebleven en de laatste kilometer begon zelfs de zon te schijnen. Ik werd niet helemaal in Zwartsluis opgehaald, want ze waren eerder en het adres dat we hadden afgesproken was moeilijk bereikbaar. Dus bij een ophaalbrug is scooty weer ingeladen en kon ik mijn ouders weer knuffelen, het was een fijn weerzien. Omdat ik nodig moest plassen hebben we in Vollenhoven een plaspauze gehouden en wat te drinken gehaald, Vollenhoven vond ik een mooi plaatsje, wat ik zeker nog weer eens wil bezoeken. Daarna gingen we op huis aan, in Duitsland waar we altijd eten na een vakantie hebben we lekker gegeten. Het jammere was alleen dat het op zondag superdruk was en ik erg moe was. Maar het eten was erg lekker, dus het wachten meer dan waard.
Dit was weer een impressie van mijn scooty vakantie, ik hoop dat u genoten heeft van mijn verhalen.
Meer foto's kunt u bekijken via onderstaande link
Helaas er is iets mis gegaan met de foto's uploaden en ik kan het helaas niet meer veranderen, dus wilt u foto's zien, dan moet u toch even op bovenstaande link klikken.
Ik heb ook een paar korte video's gemaakt, die kunt u bekijken op de andere link
Ik hoop volgende week nog een ritje in de buurt te doen, als het weer het toe laat en dan vertel ik u ook over mijn winterplannen. Dus zoals altijd zeg ik, hou mijn site in de gaten, als u geinteresseerd bent.
Wandeltocht in het Woold en Brinkheurne door Truus Wijnen
Gisteren heb ik de wandeltocht gereden dieTruus Wijnengemaakt heeft voor Tubantia, geplaatst zaterdag 7 augustus jl.
Vertrekpunt is de watermolen Den Helder in het Woold, maar even eerst hoe daar te komen. Ik vertel het u vanaf het station, dat is nl een mooie route en niet ver lopen naar het startpunt en zo kunt u met bus of trein aankomen en verder wandelen naar het startpunt, of zoals ik rijden met een scootmobiel. Als je uit het station loopt dus met je rug naar het station staat, ga je rechtsaf, richting het spoormuseum. Dit kun je uiteraard ook eerst bezoeken of juist op de terugweg als je op trein of bus moet wachten. Later dit jaar ga ik hier ook heen met mijn moeder en dan geef ik hier mijn bevindingen, maar dat terzijde. Als je het museum gehad hebt, kun je langs de spoorbaan het fietspad oplopen, dit loopt door tot de Wooldseweg. Deze steek je over en gaat weer een fietspad op. Aan het einde zie je een stuk van de Borkense baan, zoals ik al eerder geschreven heb, is dit een oude spoorbaan naar het Duitse Borken en die hebben ze deels aan de natuur terug gegeven. Helaas werd er nog steeds verbouwd, dus nog geen foto kunnen maken. Weer een reden om terug te komen dus. Afijn aan het einde dus van het pad, ga je even rechts en meteen weer links, knooppuntenroutebordje volgen. Je gaat onder de weg door, fietstunneltje, dan kom je op een viersprong van zandwegen. Hier ga je rechtsaf richting het openluchtzwembad. Deze weg volg je tot het einde, je bent dan bijna bij de overweg. Hier ga je linksaf richting de paarden, is als ik het goed gezien heb een manege. Deze blijf je volgen en dan kom je vanzelf bij watermolen Den Helder uit. Waarom het Den Helder heet heb ik in één van mijn vorige blogjes geschreven, Dit is het start en het eindpunt van de route. Je kunt dus vooraf of na de tijd hier ook iets nuttigen bij de Gulle Smid en als je met kinderen wandelt kun je hier ook een roeibootje huren en de Slinge opvaren. Je ziet dan weer een ander gedeelte dan de route bewandelt.
Je tocht begint over het bruggetje, dan heb je meteen een mooi uitzicht over de Slingebeek en natuurlijk ook de molen. Zie foto 1 Daarna zit je meteen in bosrijk gebied, het was er aangenaam rustig, althans gisteren. Je komt oa op dit pad, zie foto 2.
Via goed begaanbare wegen, ook voor de scootmobiel wandel je door één van de mooiste natuurgebeiden van Winterswijk, althans dat vind ik. De route verteld dat je een tussenstop kunt maken bij de andere molen, door even af te gaan, maar als je met scooty rijd, dan kom je er later weer langs, daar kom ik zo op terug. Dan zegt de route dat je een bospad in moet en als je met scooty rijdt, is dat je eerste obstakel. Ze hebben daar nl een berkenboom voorgelegd, dus kun je er niet door. Waarschijnlijk willen ze daar geen mountainbikers en fietsen hebben. Je mist dus een klein stukje route langs het water. Maar niet getreurd als je even verder rechtdoor rijdt, kom je bij een brug en daar kom je weer op de route. Deze route loopt nl langs de beek en komt bij dit bruggetje weer uit. Hier vind je ook foto 3 het schilderij van Piet Mondriaan. Hij was een kunstschilder die zijn jeugdjaren in Winterswijk doorgebracht heeft en diverse tekeningen en schilderijen gemaakt heeft. Voor wie een trouwe lezer is van mijn blogjes, weet dat ik dit voorjhar de Mondriaan wandelroute heb gereden en dat de fietstocht voor volgend jaar op mijn verlanglijstje staat. Ik heb hier ook even pauze gehouden. Daarna steken we de Wooldseweg over en komen in de Guldenweg. Deze heb ik gevolgd, maar op een gegeven moment moest ik een smal pad in langs een beek en er stond iets verderop ook nog iets met paaltjes en gezien één van mijn vorige avonturen durfde ik dit niet aan. Dus ben ik de 1e weg links gegaan de Harkelsweg. Deze komt weer uit bij de Watermolen. Daar heb ik even plaspauze gehouden. Je kunt daar ook wat nuttigen en toeristische informatie krijgen. Maar het is dus niet verplicht, want de wc's zijn in de Schoppe en vrij toegankelijk. Ik wilde de weg weer zoeken, maar moest weer een smal pad op, dus heb ik de grote weg maar verder gevolgd, daar ligt een heel fraai fietspad langs en toen kwam ik alweer bijna bij het eindpunt, dus ben ik daar naar toegereden. Het is dus met scooty grotendeels te doen, alleen het laatste stukje helaas niet, althans ik durfde het niet aan, misschien had het wel gekund, maar ik wilde geen risico meer nemen.
De terugweg heb ik weer dezelfde genomen als de heenweg en bij de viersprong even op het bankje gepauzeerd. Het viel me overigens tegen wat er allemaal op de fiets voorbij kwam, het is een bekend fietsknooppunt en het is nog volop vakantie. maar ik was er uiteraard blij mee, ik hou niet zo van veel mensen, dus dat kwam goed uit.
Deze tocht is absoluut een aanrader, ik kwam weer onbekende plekjes tegen en dat terwijl ik de omgeving best goed ken en al een aantal routes in het Woold en de Bekendelle gereden heb. Doen dus zou ik zeggen.
De overige foto's spreken denk ik voor zich. Dit was voorlopig even de laatste wandeltocht, ik ga me nu opmaken voor de vakantie begin september. Het is de bedoeling dat ik het Jacobspad ga rijden van Uithuizen naar Hasselt in Overijssel, dus even duimen dat het mooi weer blijft en ik slaapplekken kan vinden. Als dat allemaal lukt, vinden jullie uiteraard hier weer een uitgebreid verslag van, zo rond half september. Wil je al eerder op de hoogte zijn, volg me dan op twitter Jacqueline Annevelink, als er wifi is, zal ik elke dag een paar foto's plaatsen.
Heb ook een leuk idee bedacht voor de wintermaanden, dan kunt u mij ook via mijn blogje blijven volgen, daarover na de vakantie meer, wordt dus vervolgd
De dag begon, als altijd vroeg, om kwart over vijf ging de wekker en om plusminus 7 uur waren we bij de grens in Oeding, bij Winterswijk. Tegen kwart over negen in het Siegenerwald. Hier gaan we altijd ontbijten, we hadden vorig jaar allen niet zo'n beste ervaring, maar we wilden ze toch een tweede kans geven en dit keer was het helemaal super! Ze brachten het eten, er werd niet moeilijk gedaan om een ei dubbelgebakken te krijgen en één ei was blijkbaar niet helemaal goed gebakken en we kregen gratis een nieuwe. Dus deze keer verdienen ze een pluim. Ons gebruikelijke lunchadres is in Geisselwind en onze Petra had deze dag dienst, dus dat was een vrolijk weerzien. De laatste stop was een tankstop en daar hebben we een ijsje gegeten. Een stukje voor München stond een file, maar die konden we omzeilen door een even binnendoor te gaan, dat was een leuke afwisseling. Vlak voor München konden we er weer op en konden we fijn doorrijden. Tegen half 7 waren we in Kirchberg. Daar werden we weer hartelijk ontvangen. Wel was er even een kleine omslag, want ons huisje, dat we normaal altijd huren, was al bezet. Dus sliep ik alleen beneden en mijn ouders hadden boven een kamer. Dat was voor een keer niet zo erg, maar in het huisje heb je wat meer vrijheid, plus een koelkast en tv. Maar voor mij was het prima zo. Ik ben graag bij mijn ouders, maar een plekje om je even terug te trekken was ook wel fijn. Daarna hebben we nog op het dorpspleintje gegeten, heerlijk buiten op het terras.
Dag 2 vrijdag 13 augustus
De dag begon al feestelijk met een ontbijt buiten op het terras, de zon scheen volop en de sfeer was super. De eerste dag staat altijd in het teken van winkelen in onze favoriete kledingzaak. In deze tijd heb je altijd geluk, want dan geven ze veel, heel veel korting. Op de afgeprijsde artikelen, krijg je dan nog weer 50 % korting. Dus dan kan het voorkomen dat je truien kunt kopen voor 3 euro 25 en een broek kost dan bv 6 euro. Dus jullie begrijpen we hebben flink ingekocht. Zelfs mijn vader heeft zijn favoriete hemden weer gevonden. Daarnaast is een supermarkt, dus ook het nodige aan fruit ingekocht, ze hebben daar lekkere abrikozen en kwetsen, smaken echt anders dan hier. Ook één van de souvenirwinkeltjes bezocht, daar komen we ook elke keer, dus we werden weer herkend, wat kaarten gekocht en gekeken wat ik evt aan het einde van de vakantie zou kopen voor mijn kerstthema. Ze hebben daar nl het hele jaar door een kerstafdeling. Daarna ook in Hopfgarten nog bij de kledingzaak gekeken, ze hadden daar weer andere dingen dan in Kirchberg. De lunch hebben we genuttigd in Brixlegg, dat ligt vlak achter Rattenberg, gezien vanaf Kirchberg. Ook hier konden we fijn op het terras zitten. Wat rondgetourd en thuis mijn middagdutje gedaan. Daarna weer op het terras gezeten op het pleintje in Kirchberg. Daar werden de voorbereidingen getroffen voor het evenement KostBar. Wij zouden dat hier preuverieje noemen. We zijn er niet geweest, het was te druk vonden we. Al zijn we dan allemaal dubbel ingeënt, het "gevaar" opzoeken hoeft nu ook weer niet. Ons eten gebruiken we altijd in ons vaste restaurant bij de rotonde. Hier was ook alles als vanouds en we werden hartelijk verwelkomt. we kregen hier elke avond dezelfde tafel en er stond al water voor ons klaar de dagen erop. Super service.
Even over coronamaatregelen. Eigenlijk is dat goed te doen, alleen ik vond de mondkapjes dracht een beetje verwarrend. Op veel plaatsen hoef je het niet te dragen, maar bv in drogisten en supermarkten weer wel. Zit je in een café of restaurant, dan moet je alleen als je je verplaatst het masker op en aan tafel niet. In een resataurant moet je je aanmelden als je binnen zit, dat kan met een qr code of met een formulier wat je in moet vullen. Ik vond de qr code het makkelijkst, dat hoef je eigenlijk maar 1 keer te doen en bij de volgende keren herkent het systeem je en hoef je alleen maar het aantal personen en tafelnummer te noemen. Ook moet je je inentingspas laten zien of een test. Daar zijn ze heel feil op, want komt er controle en ze hebben iemand getolereerd die niet getest of gevaccineerd is, dan moeten ze de tent sluiten. We zagen een keer iemand die niet gevaccineerd of getest was. Die moest ter plekke een test afleggen of vertrekken. Dat vonden we ook goed. Verder hebben we niets van de maatregelen gemerkt, ook aan de grens niet.
Dag 3 zaterdag 14 augustus
Vandaag stond Bella Italia op het programma. Nadat we eerst weer buiten konden ontbijten gingen we op weg naar Innsbrück. Innsbrück is een hele mooie stad, het staat bekend om zijn gouden dak, die gaan we een andere keer nog eens bekijken, maar op de terugweg heb ik toch nog een paar foto's gemaakt van oude gebouwen en de skischans, die bekend is van het 4 schanzentournooi, wat wij weer allemaal kennen van nieuwjaarsdag, dat is één van de vier wedstrijden. Als je Innsbrück gehad hebt, dan schiet je de hoogte in en heb je een heel mooi gezicht op de stad. Het jammere is dat ik bijna alle foto's vanuit de auto gemaakt heb, dus het beeldkwaliteit is niet altijd even goed. Overigens de foto's kun je weer bekijken op mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/ De tocht ging verder via de Brennerpas. Jullie kennen dat vast wel van het liedje van Henk Wijngaard: "Met de vlam in de pijp, scheur ik door de Brennerpas". Zeker de oudere generatie onder mijn lezers, zullen het lied herkennen. Wij hebben de oude Brennerpas gereden, de nieuwe gaat er meestal hoog overheen, maar soms liggen ze langszij en daar heb ik ook een foto van gemaakt. Als je in Italië bent, dan kom je eerst langs Vipiteno, daar zijn we ook al een paar keer geweest, zie hiervoor mijn oudere blogjes. Ons doel was Kastelruth, bekend van de Kastelruther Spatzen. Voor wie dit niet kent, dat is een muziekgroep die Schlager- en Volksmuziek in het Duits zingt. Wie regelmatig Duitse shows kijkt, zal ze herkennen. De weg er naar toe, overigens de hele weg, was erg mooi. Het plaatsje zelf was gewoon een dorp. We zijn niet in het centrum geweest, maar er meer doorheem gereden. Mijn ouders hadden het al eens eerder gezien en waren er niet echt enthousiast over. Dus hebben we in Klaussen geluncht. Mijn ouders een grote tosti en ik heerlijk Italiaans ijs. Ook hier weer fijn op het terras. De terugweg was hetzelfde als de heenweg, maar dat vond ik niet erg, want dan zie je het van de andere kant en dat geeft weer hele andere beelden. Bij thuiskomst weer lekker gegeten in ons restaurant. Er was in het dorp deze avond livemuziek, een bandje bestaande uit 2 mannen en een dameszangduo. Ik heb nog even een foto gemaakt, maar we hebben verder niet geluisterd, te moe.
Dag 4 zondag 15 augustus
Normaal is het een grote feestdag in Kirchberg ivm Maria Hemelvaart, dan is er altijd veel te doen in het dorp, waaronder een bloemencorso. Maar ja Corona gooit overal roet in het eten, dus hier ook. Wel werden we 's morgens begroet met feestelijk klokkengelui, het is jammer dat ik hier geen video's kan uploaden, anders had ik het jullie kunnen laten horen.
Inmiddels kreeg ik van een kennis een bericht hoe ik wel video's kan toevoegen, nu heb ik onder de foto's een link gezet naar mijn youtubekanaal en dan kom je rechtstreeks bij mijn video's van Oostenrijk. Helaas kan ik het niet hierin plakken, sorry.
Wij zaten weer buiten te ontbijten en genoten van dit vrolijke gebeier. Maar goed we moesten dus andere plannen bedenken. Ons plan was om naar de Achensee te gaan voor een boottocht. Dus gingen we op pad in die richting. We zijn er ook geweest, maar het was er veel te druk, we stonden even in de file. Toen bedacht mijn moeder we kunnen ook wel een keer naar de Tegernsee. Daar waren we nog nooit geweest. Tegernsee ligt een kleine 40 km van de Achensee, in Duitsland. We wilden deze keer niet dezelfde weg terug rijden, dus toetsten we Kufstein in en uiteindelijk bleek dat we in toaal 6 meren tegen kwamen. Na de Tegernsee kwam de Schliersee en de Thiersee. We hebben geluncht in een konditorei in Hausham. Uiteindelijk kwamen we uit bij Kufstein, daar heb je altijd een heel mooi zicht op het witte slot. het was nog vroeg, dus zei mijn vader: "We kunnen wel achter langs de Kaiser terugrijden" De Wilde Kaiser is een groot rotsmassief, zie foto. Dus toen kwamen we langs meer 5, de Walchsee, in het Duits is een meer een See en een zee een Meer. Via Sankt Johann en Kitzbühl gingen we naar Kirchberg terug en dan kom je langs meer 6 de Schwarzsee. En kun je de Wilde Kaiser dus van 2 kanten zien, eerst de achterkant en daarna de voorkant. Dit was een absloute aanrader om nog eens te doen. De tocht is overigens ongeveer 250 km. Ook nu in ons favoriete restarant gegeten.
Dag 5 maandag 16 augustus
Gisteren konden we de Gerlospas niet rijden, vanwege een modderlawine en was het afgesloten, maar vandaag was hij weer vrij, dus was de keuze niet moeilijk. Via het Zillertal gingen we richting Gerlospas. Gerlos staat bekend om zijn loslopende koeien, zie foto. het mooie van de pas vind ik dat je er zulke mooie vergezichten hebt, zeker aan het einde, dan heb je een fantastisch zicht op de Krimml Wasserfalle. Maar ook zie je halverwege een uitkijkpunt met zicht op een meertje en eeuwige sneeuw. Elk jaar, in welke maand zien we hier sneeuw liggen, de ene keer wat meer dan de andere keer, maar sneeuw ligt er altijd. Daarna gingen we weer achter de Kaiser langs en gingen we naar de forellenvijver in Schwendt, hier hebben we van het uitzicht genoten en van lekker ijs, hoewel ik het italiaanse ijs toch iets lekkerder vond, maar het smaakt goed hoor. Het verschil zit hem in de grondstof, Italiaans ijs heeft als basis water en wij kennen het ijs gebaseerd op melk. Vandaar mjn voorkeur. Wij hadden de hele dag supermooi weer, maar toen we de volgende morgen de radio aan zetten hoorden we dat in het Zillertal en bij de Gerlospas en omgeving het die nacht gespookt had, veel modderproblemen, wateroverlast, huizen in brand door blikseminslag en Krimml was zelfs even van de wereld afgesloten. Dan hadden wij toch echt weer geluk. Jullie kennen ondertussen ons spreekwoord: "Als engelen op reis gaan, dan lacht de hemel". Het was echt weer een waarheid als een koe. Er heeft ook in Kirchberg wel een beetje geregend, maar dat was echt niets vergeleken bij dit stukje Tirol en Salzburgerland. Omdat ons reatuarant op dinsdag gesloten is, hebben we nu ons afscheidsmaal vast genuttigd, dat is nl de grillplatte en ik krijg hier altijd speciaal voor mij gemaakt een alcoholvrije cocktail, dat staat nl niet op de kaart. lief hé? Als vaste klant heb je blijkbaar toch een streepje voor.
dag 6 dinsdag 17 augustus
Vandaag voor het eerst binnen ontbeten, dat was ook gezellig, maar buiten heeft toch iets meer vakantiegevoel. De ochtend hebben we weer besteed aan winkelen, de laatste inkopen doen. Toch nog even gekeken bij onz modewinkel en fruit voor onderweg gehaald bij de super. In het souvenirwinkeltje heb ik kerstboompjes gekocht. Dit jaar is mijn thema kerstbomen. Nu hier was keus genoeg, maar ja ik had veel kleding gekocht, dus zijn het bij 2 kleine boompjes en een mooie houtgesneden boom gebleven. De eerste keer had ik overeigens al een tgrein met kerstboom gekocht. Dus een mooie oogst en o ja nog wat denneappels, waar ik zelf boompjes van maken kan. Daarna naar het andere souvenirwinkeltje geweest voor een zakmesje voor mijn vader, de zijn was nl stuk gegaan. Als laatste bij de drogist nog wat gekocht en getankt. Het is wel nog goedkoper als bij ons of in Duitsland, maar zoveel als andere jaren scheelt het niet meer. De middag hebben we doorgebracht op de Kitzbühler Horn. Als we bij ons in de srtaat staan, ik bedoel van ons pension, kijken we er altijd op. Nu hebben we hem dus op gereden. Een hele mooie tocht met vele bochten en vergezichten, waaronder een fantastisch gezicht op Kirchberg, Zie foto. Bovenop de berg heb je een restaurant met terras en daar heb je een nog mooier uitzicht op Kirchbergm maar ook op de hogere bergen, waaronder de Gross Glockner en de Gross Venedig. Helaas waren de wolken vandaag te laag, dus kon je het niet zien. Een volgende keer beter. Toen we de berg weer afgereden waren hadden we nog wat tijd over en zijn naar Aschau gegaan. Dat ligt achter Kirchberg. Een waar paradijs voor wandelaars en fietsers en in de winter voor langlaufers en skiërs. De laatste avond doorgebracht op het terras op het pleintje.
Dag 7 woensdag 18 augustus
De dag van vertrek, om half acht ontbeten en rond half negen zaten we in de bus, na uitgebreid afscheid te hebben genomen. De eerste stop was weer Geisselwind. Petra had vrij, maar als verrassing kwam ze ons toch op zoeken. Dus dat was erg aardig. We hebben gezellig gebabbeld. Als ze moet werken kan dat natuurlijk niet, maar nu dus wel. Bij afscheid vertelde ze ons dat ze misschien haar vakantie bij ons wilde doorbrengen, dat was een leuke suggestie. De tweede stop was in Limburg aan de Lahn, we zijn toen een stukje binnendoor gereden, dus autobaan gemeden. Daar ook ergens getankt en weer een klein ijsje gegeten. De hele weg ging het goed met de files, maar bij vliegveld Keulen ging het mis. Tot bijna het einde van de autobaan hebben we in de file gestaan, gelukkig langzaam doorrijdend, maar het duurde zo wel een stuk langer als de heenreis. Maar goed we zijn heel overgekomen en gelukkig geen ongelukken gezien onderweg. Het diner hebben we genuttigd in Vreden en daarna togen we dan echt huiswaarts. Ik tel altijd dingen onderweg en deze keer heb ik Baustellen geteld ofwel wegwerkzaamheden, over de hele week waren het er maar liefst 74!
Het was echt weer een super vakantie, we hebben echt genoten en heel veel gezien en ook veel nieuwe dingen. Mijn ouders zijn dit jaar voor het 20e jaar geweest en ik voor de 14e of zo en echt het verveelt nooit, we zien telkens weer andere dingen en ook volgend jaar hebben we alweer nieuwe redenen gevonden om te gaan.
Dit was mijn eerste vakantie dit jaar. Ik hoop volgende week nog een wandeltocht te rijden en over 2 weken mijn scootyvakantie, dus er is nog genoeg in het verschiet, hou mijn site dus in de gaten.
Dit is de 1e wandeltocht van de folder wandelen rondom Winterswijk, weer uitgegeven door 100 % Winterswijk en te verkrijgen bij de VVV.
Er staat 7 kilometer, maar je moet ook nog 3 kilometer rekenen om er te komen en weer terug te gaan. Je komt er vrij eenvoudig: Vanaf de VVV ga je rechts af richting het vrijheidspark en je volgt de doorgaande weg. Als je wandelt kun je ook over het park gaan en dan voor de Post links. Maar met de scootmobiel volg je dus de autoroute en bij de kruising volg je de weg richting de school. Aan het eind van de weg steek je de Gasthuisstraat over en komt in de Tuunterstraat.. Aan het einde van deze straat kom je op een t splitsing en ga je rechtsaf het fietspad op, de Europalaan op. Dit fietspad blijf je volgen tot T splitsing en hier ga je linksaf, de Dennendijk op. Dan de 1e weg rechts, dus de grote weg oversteken en dan kom je op de Meekertweg. Volgens de folder begin je bij Galerie, gasterij Ankommen, maar ik zou dat niet doen, want je rijdt of loopt een heel stuk voor niets, want je moet dan toch weer terug naar het begin van deze weg. Bovendien eindigt de route weer bij Ankommen en rij je dat stukje weg op de terugweg alsnog. Dus mijn advies begin bij nummer drie op de route. Als u aan de linkerkant een huis ziet, dat was volgens mij het eerste huis, daar staat op 2 tegels bovenin de gevel Boete Plaets. Meteen daarna gaat een pad linksaf en dan bent u op de route. Dit is een goed begaanbaar pad, eerst breed, later wat smaller, maar goed te doen. Ik had zelfs een fietser als tegenligger en met een beetje passen en meten ging ook dat goed. Uiteindelijk kom je bij de School uit en steek je de Corleseweg over het zandpad in. Hier zie je in een weiland aan de rechterkant een bankje, gemaakt van fietsonderdelen, zie foto 1 en bij foto 2 zie je het uitzicht van het bankje.
Nu komt er echter een routewijziging. Ik durfde het paadje niet in, omdat er een klaphekje was en ik wist niet zeker of scooty daar door kon. Maar de alternatieve route is vrij simpel. Je gaat de eerste weg rechtsaf, ook een mooie weg en dan aan het einde ga je links en dan ben je op punt 10, de drie huizen, boerderijen zie je al als je op de weg komt en dan wijst het pad zich vanzelf. Wil je de route lopen, dan moet je even opletten, er zijn nl 2 bankjes, eentje in de wei waar ik pauze gehouden heb en eentje verderop aan de weg zelf, die moet je hebben, dan zie je het pad wat het bos in gaat. Via een mooi verhard fietspad kom je via een afrit van een boerderij weer op de Corleseweg, even oversteken en een klein stukje volg je die en dan ga je de Veenhuisweg in. Ook dit laatste stuk is een mooie route, vanaf de Dollemansweg kende ik het al van de vorige keer, maar nu reed ik hem andersom en dan is het weer mooien anders. Uiteindelijk kom je dan weer op de Mentinkweg uit, zie foto 3. Als je naar Ankommen wilt moet je niet op woensdag gaan, want dan is het gesloten heb ik gemerkt.
Dit was even weer het laatste tochtje, want volgende week ga ik op vakantie naar Oostenrijk en uiteraard lezen jullie dan ook weer mijn verslag. Wil je eerder wat weten, je kunt mij ook volgen op twitter en wel onder mijn naam Jacqueline Annevelink. Daar zal ik elke dag een paar foto's opzetten van hetgeen we gezien of beleefd hebben.
