Dit is de 1e wandeltocht van de folder wandelen rondom Winterswijk, weer uitgegeven door 100 % Winterswijk en te verkrijgen bij de VVV.
Er staat 7 kilometer, maar je moet ook nog 3 kilometer rekenen om er te komen en weer terug te gaan. Je komt er vrij eenvoudig: Vanaf de VVV ga je rechts af richting het vrijheidspark en je volgt de doorgaande weg. Als je wandelt kun je ook over het park gaan en dan voor de Post links. Maar met de scootmobiel volg je dus de autoroute en bij de kruising volg je de weg richting de school. Aan het eind van de weg steek je de Gasthuisstraat over en komt in de Tuunterstraat.. Aan het einde van deze straat kom je op een t splitsing en ga je rechtsaf het fietspad op, de Europalaan op. Dit fietspad blijf je volgen tot T splitsing en hier ga je linksaf, de Dennendijk op. Dan de 1e weg rechts, dus de grote weg oversteken en dan kom je op de Meekertweg. Volgens de folder begin je bij Galerie, gasterij Ankommen, maar ik zou dat niet doen, want je rijdt of loopt een heel stuk voor niets, want je moet dan toch weer terug naar het begin van deze weg. Bovendien eindigt de route weer bij Ankommen en rij je dat stukje weg op de terugweg alsnog. Dus mijn advies begin bij nummer drie op de route. Als u aan de linkerkant een huis ziet, dat was volgens mij het eerste huis, daar staat op 2 tegels bovenin de gevel Boete Plaets. Meteen daarna gaat een pad linksaf en dan bent u op de route. Dit is een goed begaanbaar pad, eerst breed, later wat smaller, maar goed te doen. Ik had zelfs een fietser als tegenligger en met een beetje passen en meten ging ook dat goed. Uiteindelijk kom je bij de School uit en steek je de Corleseweg over het zandpad in. Hier zie je in een weiland aan de rechterkant een bankje, gemaakt van fietsonderdelen, zie foto 1 en bij foto 2 zie je het uitzicht van het bankje.
Nu komt er echter een routewijziging. Ik durfde het paadje niet in, omdat er een klaphekje was en ik wist niet zeker of scooty daar door kon. Maar de alternatieve route is vrij simpel. Je gaat de eerste weg rechtsaf, ook een mooie weg en dan aan het einde ga je links en dan ben je op punt 10, de drie huizen, boerderijen zie je al als je op de weg komt en dan wijst het pad zich vanzelf. Wil je de route lopen, dan moet je even opletten, er zijn nl 2 bankjes, eentje in de wei waar ik pauze gehouden heb en eentje verderop aan de weg zelf, die moet je hebben, dan zie je het pad wat het bos in gaat. Via een mooi verhard fietspad kom je via een afrit van een boerderij weer op de Corleseweg, even oversteken en een klein stukje volg je die en dan ga je de Veenhuisweg in. Ook dit laatste stuk is een mooie route, vanaf de Dollemansweg kende ik het al van de vorige keer, maar nu reed ik hem andersom en dan is het weer mooien anders. Uiteindelijk kom je dan weer op de Mentinkweg uit, zie foto 3. Als je naar Ankommen wilt moet je niet op woensdag gaan, want dan is het gesloten heb ik gemerkt.
Dit was even weer het laatste tochtje, want volgende week ga ik op vakantie naar Oostenrijk en uiteraard lezen jullie dan ook weer mijn verslag. Wil je eerder wat weten, je kunt mij ook volgen op twitter en wel onder mijn naam Jacqueline Annevelink. Daar zal ik elke dag een paar foto's opzetten van hetgeen we gezien of beleefd hebben.
Gisteren heb ik route 4 gereden van het boekje 5 wandelroutes tussen 10 en 15 km, uitgegegeven door 100% Winterswijk.
Wat ik een beetje jammer vond is dat het begin eigenlijk hezelfde was als het einde van de vorige route, zie blog hieronder. Maar omdat ik Winterswijk ken, heb ik een alternatieve route genomen tot aan de molen, punt 18 in het boekje. Wil je ook die route rijden, dan kun je bij punt 11, niet de voorrangsweg oversteklen, maar rechtsaf de voorrangsweg af gaan, die heet overigens de Vredenseweg. Dit is welliswaar een lange rechte weg, maar je komt oa langs een cafetaria en als je nog iets wil versnaperen, moet je het hier doen, want onderweg kom je niets meer tegen. Wel een aantal bankjes en picknickplaatsen waar je je eigen proviand kunt gebruiken. Ik doe dat bijna altijd. Heel soms verleid ik me tot een ijsje. maar dat terzijde. Dan rijd je een klein stukje hetzelfde tot punt 22, dan wordt de route anders. Eerst rijd je dus weer over landgoed Gossink, maar je ziet nu ook een ander deel van het landgoed en daar vind je je eerste picknickbankje in een mooie en rustige omgeving. Bij punt 27 moet je officieel een bospad in, maar het avontuur van de vorige keer zat nog vers in mijn geheugen, dus dat heb ik niet gedaan. In plaats daarvan heb ik mijn principe aangehouden rechts rechts rechts en dan kom je er meestal vanzelf, bovendien zit er een plattegrond bij elke route. Maar je rijdt dus Gossinkweg, Rotweg en Lageweg en vervolgt de route dan weer bij punt 30. Rotweg is niet de betiteling van een vervelende weg, maar de omgeving heet daar het Rot en de buurtschap Ratum, dankt daar dan ook zijn naam aan. Dan kom je bij de Steengroeve, dit is een uniek stukje Nederland. Het is een kalksteengroeve, waar nog steeds kalk uitgegraven wordt. Het heeft meerdere kuilen, twee daarvan zijn aan de natuur terug gegeen en is landelijk bekend om zijn oehoe, die regelmatig jongen heeft. Dit jaar was dat ook het geval en het trok vele vogelspotters. De groeve is erg in trek van archeologen, zowel jeugdigen als volwassenen. Je kunt met name in de zomermaanden er rondleidingen krijgen. Ze gaan dan oa op zoek naar het Winterswijkse goud of wel Pyriet, maar er worden ook regelmatig fossielen gevonden van bijzondere diersoorten en schelpen. Want miljoenen jaren geleden was dit een binnenzee, zeg maar iets dergelijks als de waddenzee. Het is erg mooi om te zien en zeker een kijkje waard! Bij punt 34 moet je officieel een bospad in en nu heb ik wel verder gelezen en las dat je langs een slootkant moest lopen. Dit uiteraard niet gedaan. Ik heb de weg vervolgd en kwam uit bij een fietsknooppunt op de Vosseveldseweg. Hier sla je links af en dan zie je rechts een bospad bij een boerderij, waar een bordje eigen weg bij staat. Hier ga je in en dan ben je bij punt 37. Dit is een landweg, maar die is goed te doen, in elk geval bij droog weer. Daarna kom je in een mooi rustig gebied, je komt langs een bankje, hier heb ik pauze gehouden en echt dat is het rustigste plekje wat ik ooit gezien heb. Geen trekkers, geen auto's of vliegtuigen, alleen maar een enkele vogel in de verte en echt doodse stilte. Ik vond het een hele fijne gewaarwording. Dan kom je voor de kom van Winterswijk en moet je officieel weer langs een beek. Gelukkig kende ik de omgeving, dus ik ben rechtdoor gegaan en de 1e weg links afgeslagen, de Berberislaan in, die rijdt je tot het einde en gaat dan rechts het fietspad op, je bent dan bij punt 43. Voor mij was dit laaste stukje puur nostalgie, want de laatste keer dat ik hier was, was 30 jaar geleden en verder was het nostalgisch, omdat de Steengroeve de buurman was van mijn geboortehuis. Maar helaas de route ging er niet langs.
Ik vond het een heerlijk route en met de aanpassingen van mij was het goed te doen. Morgen hoop ik de laatste route te rijden van het boekje, dan gaan we richting Bekendelle.
De foto's zijn allemaal van de Steengroeve en de laatste is de pauzeplaats die ik hierboven beschreef. Ik hoop dat u het leuk vond en wie weet zie ik u morgen of overmorgen, ligt aan de vermoeidheid.
Vandaag doe ik weer een wandeling uit het boekje 5 wandelingen tussen 10 en 15 km uitgegeven door 100% Winterswijk.
Het was echt een avontuur, die ik de medescootmobielrijders echt afraadt. Althans het gedeelte van de Dottinkrade, ik zal een alternatieve route beschrijven als ik bij dat gedeelte ben aan beland in dit blog.
Het begint weer bij de VVV, maar ik ben hem bij punt 13 Bloemstraat begonnen, was voor mij fijner, omdat het erg druk was ivm marktdag. De Bloemstraat is een mooi oud straatje met allemaal huizen met luiken, heeft echt een mooi gezicht, vond ik. Helaas vergeten een foto te maken. Daarna gaat de route naar het Oostervoortpark, dit kende ik totaal niet, vroeger was dit gewoon wei, maar nu een echt mooi park met vijver en goed begaanbare paden en deze mooi eenden, die voor niets en niemand bang waren, zie foto 1 en 2. Daarna ga je via mooi paadjes verder en kom je langs het asielzoekerscentrum. Ik wist dat Winterswijk er eentje had, maar heb nooit geweten waar, nu dus wel. Zo zie je maar dat wandel- en fietsroutes in je eigen omgeving ook erg leuk is. Daarna ga je langzaam maar zeker de kom van Winterswijk uit en kom je oa langs camping het Wieskamp. Hier ligt voor mij jeugdsentiment, omdat toen ik op de lagere school een vriendinnetje had, wier ouders de eigenaren waren van deze camping. Nu ken ik het niet meer terug, maar ja ik spreek ook over 45 jaar geleden. Toen begon voor mij het avontuur, het zandpad was geen probleem en ook het landweggetje niet, maar toen bleek dat ik door water moest. Ik durfde eerst niet, dus wilde keren, maar dat ging helaas niet ivm met smalte. Dus met angst en beven door een stukje water gereden, zie foto 3. Ik dacht nu heb ik het avontuur wel gehad, maar het bleek dat ik ook nog 2 smalle bruggetjes over moest, eentje zonder leuning en eentje met maar één leuning en ongeveer zo breed als scooty was. Dus toen ik dat pad eenmaal gehad had en op bredere hardere grond stond, heb ik eerst maar pauze gehouden om even op adem te komen. Het kan dus wel, maar het is echt voor avonturiers gedacht. Wil je dat niet, wat ik zeker zou doen, dan kun je bij punt 22 in het boekje, dus bij het kruispunt na de camping linksaf slaan, de Schaapsweg op. Je ziet dan aan het einde ook hoe mooi mijn lagere school erbij ligt. Hier heb ik hele mooie herinneringen aan, maar dat terzijde. Bij de T splitsting ga je rechtsaf de Waliënseweg op. daarna de 1e weg weer rechts de Gribbroekweg, die volg je tot de grote weg Vredenseweg. Je kunt ook het zandpad opgaan en doorrijden, maar ik weet niet zeker hoe dat pad verloopt, vandaar dat ik voor het verharde alternatief kies. Het zandpad komt in elk geval ook op de Gribbroekweg uit. Bij de grote weg ga je rechts het fietspad op, over de beek en dan ga je verder met punt 34 wijngoed van Hesselink. Daar rij je dan langs de wijnakkers, zie foto 4. Dan ga je richting landgoed Gossink, bij punt 37 staat derde weg links, maar volgens mij was het de 2e weg of ik moet er eentje gemist hebben, dus kijk even goed uit daar. Landgoed Gossink is een mooi landgoed dat hoort bij de Scholteboer Gossink, wat een Scholte is hoop ik later dit seizoen te vertellen als ik het Scholtenpad wil rijden. Maar in het kort, dat waren de rijke boeren, die pachters onder zich hadden, zeg maar de heerboeren uit het Noorden maar dan in het Oosten. Je komt uit bij de Achterweg, een goed begaanbaar zandpad en dan ga je langzaam weer richting Winterswijk. Je komt nog even langs molen de Bataaf, zie foto 5. Daarna ga je dan echt het dorp weer in en was dit avontuur weer ten einde, om te wandelen is Dottinkrade echt een aanrader, maar voor de scootmobiel zou ik dus mijn alternatieve route nemen, zoals ik hierboven vermelde.
Nu neem ik even een anderhalve week pauze, omdat ik een drukke week heb, dus even geduld hebben voor het volgende blogje
Vandaag doe ik weer een wandeling uit het boekje 5 wandelingen tussen 10 en 15 km uitgegeven door 100% Winterswijk.
Het was echt een avontuur, die ik de medescootmobielrijders echt afraadt. Althans het gedeelte van de Dottinkrade, ik zal een alternatieve route beschrijven als ik bij dat gedeelte ben aan beland in dit blog.
Het begint weer bij de VVV, maar ik ben hem bij punt 13 Bloemstraat begonnen, was voor mij fijner, omdat het erg druk was ivm marktdag. De Bloemstraat is een mooi oud straatje met allemaal huizen met luiken, heeft echt een mooi gezicht, vond ik. Helaas vergeten een foto te maken. Daarna gaat de route naar het Oostervoortpark, dit kende ik totaal niet, vroeger was dit gewoon wei, maar nu een echt mooi park met vijver en goed begaanbare paden en deze mooi eenden, die voor niets en niemand bang waren, zie foto 1 en 2. Daarna ga je via mooi paadjes verder en kom je langs het asielzoekerscentrum. Ik wist dat Winterswijk er eentje had, maar heb nooit geweten waar, nu dus wel. Zo zie je maar dat wandel- en fietsroutes in je eigen omgeving ook erg leuk is. Daarna ga je langzaam maar zeker de kom van Winterswijk uit en kom je oa langs camping het Wieskamp. Hier ligt voor mij jeugdsentiment, omdat toen ik op de lagere school een vriendinnetje had, wier ouders de eigenaren waren van deze camping. Nu ken ik het niet meer terug, maar ja ik spreek ook over 45 jaar geleden. Toen begon voor mij het avontuur, het zandpad was geen probleem en ook het landweggetje niet, maar toen bleek dat ik door water moest. Ik durfde eerst niet, dus wilde keren, maar dat ging helaas niet ivm met smalte. Dus met angst en beven door een stukje water gereden, zie foto 3. Ik dacht nu heb ik het avontuur wel gehad, maar het bleek dat ik ook nog 2 smalle bruggetjes over moest, eentje zonder leuning en eentje met maar één leuning en ongeveer zo breed als scooty was. Dus toen ik dat pad eenmaal gehad had en op bredere hardere grond stond, heb ik eerst maar pauze gehouden om even op adem te komen. Het kan dus wel, maar het is echt voor avonturiers gedacht. Wil je dat niet, wat ik zeker zou doen, dan kun je bij punt 22 in het boekje, dus bij het kruispunt na de camping linksaf slaan, de Schaapsweg op. Je ziet dan aan het einde ook hoe mooi mijn lagere school erbij ligt. Hier heb ik hele mooie herinneringen aan, maar dat terzijde. Bij de T splitsting ga je rechtsaf de Waliënseweg op. daarna de 1e weg weer rechts de Gribbroekweg, die volg je tot de grote weg Vredenseweg. Je kunt ook het zandpad opgaan en doorrijden, maar ik weet niet zeker hoe dat pad verloopt, vandaar dat ik voor het verharde alternatief kies. Het zandpad komt in elk geval ook op de Gribbroekweg uit. Bij de grote weg ga je rechts het fietspad op, over de beek en dan ga je verder met punt 34 wijngoed van Hesselink. Daar rij je dan langs de wijnakkers, zie foto 4. Dan ga je richting landgoed Gossink, bij punt 37 staat derde weg links, maar volgens mij was het de 2e weg of ik moet er eentje gemist hebben, dus kijk even goed uit daar. Landgoed Gossink is een mooi landgoed dat hoort bij de Scholteboer Gossink, wat een Scholte is hoop ik later dit seizoen te vertellen als ik het Scholtenpad wil rijden. Maar in het kort, dat waren de rijke boeren, die pachters onder zich hadden, zeg maar de heerboeren uit het Noorden maar dan in het Oosten. Je komt uit bij de Achterweg, een goed begaanbaar zandpad en dan ga je langzaam weer richting Winterswijk. Je komt nog even langs molen de Bataaf, zie foto 5. Daarna ga je dan echt het dorp weer in en was dit avontuur weer ten einde, om te wandelen is Dottinkrade echt een aanrader, maar voor de scootmobiel zou ik dus mijn alternatieve route nemen, zoals ik hierboven vermelde.
Nu neem ik even een anderhalve week pauze, omdat ik een drukke week heb, dus even geduld hebben voor het volgende blogje
Vandaag heb ik uit het boekje 5 wandelroutes tussen 10 en 15 km, uitgegeven door 100% Winterswijk, de route Beurzerbeek gereden, ik noem het Beurzerbeek en Hilgelo, omdat je eigenlijk rond het Hilgelo "loopt" en een klein uitstapje maakt langs de Beurzerbeek.
De route begint zoals elke route in dit boekje, bij de VVV, maar net als de vorige keer heb ik een beetje gesmokkeld en ben begonnen bij de Nieuwbeusinkweg, waar je vrijwel meteen rechtsaf de Bonninkweg in gaat. Dit is een mooi en goed begaanbaar zandpad en aan het einde kom je over een brug en zie je oa een mooi stukje natuur, zie foto 1. Uiteindelijk kom je bij het Hilgelo uit. Zoals ik vorige keer al melde is het begonnen als zandafgraving en is het nu een recreatieplas, met een heus strand en zoals je op foto 2 kunt zien, zijn er vandaag durfals die het water in gingen. Ik denk dat het water nog niet zo denderend warm is, vanwege het natte en vrij koele zomerweer. Hier heb ik overigens mijn 1e pauze gehouden. Ik rij nl stapvoets, dus ongeveer 5 km per uur. Aan het einde van dit pad kom je bij een hek, daar kun je met een fiets wel door, maar ik met mijn scooty niet, dus ben ik rechts af gegaan naar de grote weg, daarna linksaf en kon ik de route weer oppakken bij de Zimmelinksdiek. Eerst is dit een goed begaanbare zandweg, maar daarna wordt het een mooi smal fietspad en zie je een mooi bospad, zie foto 3. Bij punt 31 moet je officieel langs de Beurzerbeek wandelen, maar dat was een graspad en dat durfde ik met scooty toch niet aan. Dus ben ik iets verder doorgereden en de 1e weg rechtsaf gegaan, je komt dan langs een camping en als je die rechtdoor rijdt, kom je op een pad langs het Hilgelo, maar nu zie je hem van de andere kant. Ik ben toen rechts gegaan, immers ik wilde weer bij de beek uitkomen. Je hebt nu weer een fantastisch mooi stukje natuurgebied. Aan het einde kom je bij een knooppunt met bord met landkaart. Hier kom je weer bij de route uit, nl punt 37, je gaat nu links het Karkpad in Richting Winterswijk zie wegwijzer. Dan kom je uiteindelijk bij de Manege waar ik de vorige keer gestopt ben. Deze keer reed ik een stukje door.. Bij punt 40 moet je officieel weer langs de beek lopen, hier dus weer afgeweken. Ik heb de weg gevolgd, Ravenhorsterweg. Hier vond ik mijn laatste pauzeplek, zie foto 8. Dit rij je door tot de grote weg, die overigens ook Ravenhorsterweg heet. Je steekt het fietspad over en gaat links af, langs de school, dus de weg volgen en niet rechtdoor. Dit rij je tot aan de beek en dan volg je verder weer punt 41. Ik ben echter weer rechtstreeks naar huis gegaan. Het was een mooie tocht en ook nu kwam ik weer op paadjes , die ik echt niet kende. Binnenkort hoop ik er weer eentje te rijden, dan eentje van 14 km, telkens een stapje verder tot ik aan de 20 ben.....
wandeling rommelgebergte en Ravenhorst Winterswijk
Wandeling Rommelgebergte en Ravenhorst Winterswijk 12 km
Vandaag ben ik weer de natuur ingegaan en wel richting het Rommelgebergte. Deze route staat in het boekje: 5 wandelroutes tussen 10 en 15 km van 100% Winterswijk. Beginpunt is de plaatselijke VVV, maar ik hem hem opgepakt vanaf de Morgenzonweg, a ken ik de route er naar toe en b was het dichterbij mij en ik ben aan het oefenen, dus moet ik niet teveel tegelijk willen.
Vanaf de Morgenzonweg steek je de spoorbaan over en kom je in het Rommelgebergte, helaas kon ik niet achterhalen waar de naam vandaan komt, want bergen heeft Winterswijk niet, zelfs geen heuvels. Vroeger had je op de trimbaan een leeuwenkuil, maar of die nog bestaat weet ik niet, was er 30 jaar geleden voor het laatst, de trimbaan is er overigens nog wel. Maar die kom je met deze route niet tegen. Het is een wandelroute, dus helaas kun je niet alles met de scooty rijden, maar als je het bospad negeert op nr 10 in het boekje en gewoon rechtdoor rijdt, dan kom je weer uit op knooppunt H 43, punt 11 in het boekje. Daar heb ik ook mijn eerste pauze gehouden, foto 1. Onderweg kwam ik ook nog een minibieb tegen en ik heb daar een boekje gratis meegenomen, dat mocht daar nl, en thuis bleek dat het jeugdsentiment was van mijn moeder. Even later kom je bij het Korenburgerveen. Dit is een heel oud natuurgebied waar je vele bijzondere planten en diersoorten kunt vinden. Ik ben er uiteraard niet in geweest, dat kun je alleen lopend doen en dan heb je ook nog laarzen nodig. Maar aan de rand is een picknickplaats en daar heb ik pauze gehouden, zie foto 4 Op een gegeven moment moest ik rechtsaf, maar daar bleken 2 paadjes te lopen, ik zag een bordje met een pijl, dus dacht ik dat het de goede was. Bleek het een atb route te zijn voor mountainbikers, dat houdt dus in, smal en schuine kanten. Helaas kon ik niet draaien, omdat het te smal was, dus moest ik dat hele pad afrijden, dat was me het avontuur wel, ik kan echt scooty en mezelf een grote pluim geven. Ik moest dan ook eerst even weer op adem komen, toen ik eenmaal weer op het goede pad zat. Dus als je een bordje tegen komt met een driehoek en 2 stippen, ga daar niet in met je scootmobiel, is echt gevaarlijk! Dan steek je de grote weg van Groenlo naar Winterswijk over, uitkijken dus en ga ja langzaam richting het Hilgelo. Het Hilgelo is van oorsprong een zandafgraving, tegenwoordig is het een recreatieplas. Ik zat aan de achterkant van de plas, hier was het lekker rustig en ik zag later wat paddelaars, heet dat geloof ik. Mensen die staan op een surfplank en met een stok zich voortduwen. Ik heb hier de laatste pauze gehouden, Iets verderop kwam ik moeder en kind tegen, zie foto. Via de Ravenhorst ga je weer richting Winterswijk. De Ravenhorst bestaat al sinds de middeleeuwen en er gaat een sage rond dat daar de schat van de Ravenhorst begraven ligt, maar er is nooit iets gevonden, volgens mij, daarom is het ook een mooi verhaal. Helaas kun je door de bomen niet veel zien op de foto. Via de brug naast de ravenhorst ga je via een mooie weg naar Winterswijk terug. Ik vond het een mooie route, sommige delen kende ik, maar ik was ook weer verrast door nieuwe paadjes.
Volgende keer hoop ik de route van het Hilgelo en Beurzerbeek te rijden, hou dus mijn blogej in de gaten.
Ps, helaas kan ik geen video toeveogen, maar op mijn twitteraccount, zoek naar jacqueline Annevelink, daar vind je 2 video's, eentje van het Kornburgerveen, even geluid aan zetten, mooi kikkerconcert en eentje van het Hilgelo
Vandaag was een heuse uitdaging, ik heb afgelopen 3 weken een forse terugslag gehad en vandaag heb ik de sprong in het diepe gewaagd en de Monumentenroute van Winterswijk gereden. 5 kilometer, je moet weer klein beginnen nietwaar....?
De tocht begint bij de Jacobskerk op de Markt, van oorsprong een katholieke kerk, maar sinds de reformatie een Nederlands Hervormde kerk en nu aangesloten bij de PKN Kerken. De 1e kerk stond hier al sinds begin 13e eeuw. Tegenover de Jacobskerk, zo heet de kerk, staat Hotel Stad Munster. Volgens het boekje Monumentenwandeling Winterswijk stond op deze plek al voor de Vrede van Munster (1648) een herberg. Dit is dus al een heel oud hotel en de Jugendstil gevel dateert van 1911. Zie foto. Gaan we nu richting de kruising dan vinden we op de hoek het Doopsgezinde kerkje. Vroeger was het een verscholen kerkje, want op de kruising stond een groot huis. In de volksmond heet het "de kerk van vermaning", dit omdat na de preek altijd de 10 geboden werd gebezigd.
Lopen we verder dan zien we in de verte al het oude Raadshuis, nu zit er de VVV in en sinds afgelopen week meen ik ook een hogere school of althans de sleutel is overhandigd, is dus vrij aktueel. Tegenover het oude Raadhuis staat een oorlogsmonument. de vrouw herdenkt de 16 Winterswijkers die in de oorlog omgekomen zijn en de zwarte panelen daarachter alle joden met hun namen erop gegrafeerd. Dat is dus erg veel, voor zo'n klein plaatsje, later in de route kom je ook langs de Joodse kerk en begraafplaats.
Lopen we weer verder rechtdoor dan kom je bij het nieuwe vrijheidspark, dit is vorige maand of zo opgeleverd. Het heet waarschijnlijk zo, omdat het standbeeld van tante Riek hier staat. Voor wie de dodenherdenking op de Dam heeft gezien, dit jaar, weet nu dat ze een belangrijke rol heeft gespeeld in het landelijke verzet.. Als we Tante Riek gepasseerd zijn lopen we recht tegen het oude postkantoor aan, het heeft aan de voorkant kolommen met beeldhouwwerken, die de sterren, hemel en aarde voor moeten stellen. De architect wilde hiermee te kennen geven dat de post over de hele wereld bezorgd wordt. Zie foto. Overigens zit hier nu het maatschappelijk werk met de toepasselijke naam de Post.
Voor het postkantoor, maken we even een klein ommetje door linksaf te gaan, daar zie je de jeugdkerk, dit is een kruiskerk uit 1932, tegenwoordig is het een uitvaartcentrum.
De route gaat weer richting het postkantoor en nu lopen we rechtdoor en komen uiteindelijk in de Wilhelminastraat. Een voor mij zeer bekende straat, op nr 9 staat het huis waarop staat "Help U Zelven, een cooperatiewinkel waar de textielarbeiders goedkoop hun waar konden kopen. In dit huis heb ik bijna mijn gehele kindheid doorgebracht. In de Wilhelmiastraat staat ook de tricotfabriek. Winterswijk kenden verschillende textielfabrieken, dit was er eentje van. De directeur woonde in de Peperbus, zie foto wit huis. Rechts is het origineel, links is in mijn jeugjaren afgebrand en is sinds een paar jaar weer in dezelfde stijl opgebouwd.
We gaan weer via de tricottuin naar de Wilhelmiastraat, overigens in de tuin kun je goed pauze houden. De Wilhelmiastraat bestaat grotendeels uit Monumenten en de meesten hebben ook namen, meestal godinnen. Hier woonden vroeger leidinggevenden van de fabriek en leraren van de HBS. Aan het einde van deze straat gaat de route rechtsaf de Prins Hendrikstraat in en dat is zo'n zelfde straat met veel Jugendstil huizen.
Na een paar andere straten kom je uiteindelijk in het Willinkplantsoen, geschonken aan de Winterswijkse bevolking. Hier mogen geen huizen gebouwd worden en is het ook heerlijk om pauze te houden. Ik weet nog dat we als kind veel speelden daar, zeker toen de weg er nog niet doorheen ging, toen was het weggedeelte een verwuilderde tuin, echt een must voor opgroeiende kinderen. Een beetje jeugdsentiment dus vandaag.
We steken de weg over en komen langs de oude begraafplaats met het baarhuisje, hier liggen dus graven van begin 19e eeuw, het is nl geopend in 1829. Als je het fietspad verder loopt, dan zie je weer de schilderijlijst, waar ik de vorige keer over sprak van Pieter Mondriaan, je komt uiteraard langs meerdere monumenten van hem maar omdat ik die vorige keer al besproken heb, doe ik dat vandaag dus niet.
Aan het einde van de weg, kijken we even rechts, dan zie je het monumentale pand in Jugendstil van de firma Kortschot. In de glas in loodramen zitten uilen verwerkt, maar helaas dat kon ik er niet uit herkennen, zie foto, misschien u wel. De route echter gaat linksaf en dan zien we links het kleinste husje en rechts het gebouw van de vergadering van gelovigen. Aan het einde van deze winkelstraat gaan we rechts en komen dan langs het huis van Mondriaan en de voormalige HBS en we lopen richting de gereformeerde kerk. Dit is ook een kruiskerk en is gebouwd in 1906. Iets verder gaan we rechts en zie je een paar Witte huizen staan, in één daarvan heeft Tante Riek gewoond, u weet wel de verzetsheldin, waar ik eerder over sprak. Aan het eind gaan we rechts en meteen weer links de spoorstraat in. Ongeveer halverwege vinden we joodse kerk ofwel de synagoge, die dateert van 1889.
De spoorstraat eindigd, hoe kan het ook anders bij het station, die is al gebwoud in 1878. Winterswijk was vroeger een doorvoerstation naar Duitsland, het had zelfs 2 verschillende spoorlijnen, eentje naar Borken en eentje naar Bocholt. De Borkense baan is nog een deel in tact en wordt aan de natuur terug gegeven en de Bocholtse baan is grotendeels fietspad geworden. Beide zijn een aanrader om eens te bekijken. Nu gaat er nog steeds een trein naar Arnhem en eentje naar Zutphen.
De route gaat verder langs het station en als we het nieuwe gemeentehuis gehad hebben, kunnen we rechts de Goudvinkenstraat in. Had ik het vorige keer over het oudste straatje, nu dit straatje is ook een hele oude.In deze straat hebben veel Joden gewoond, maar ook mijn oudoom kunstschilder Piet te Lintum. Helaas had ik het verkeerde huis in herinnering, dus geen goede foto. Jammer vind ik dat er geen aandacht aan besteed is, tuurlijk hij is geen Piet Mondriaan, maar toch in de Achterhoek een bekende verschijning geweest.
De route gaat verder via de Misterstraat, winkelstraat, maar omdat het koopzondag was en de Duitsers vandaag weer naar ons land mochten komen, was het er erg druk, dus ik ben er omheen gereden. Maar aan het einde van de winkelstraat, kun je voor de bakker, een klein straatje in en in dat straatje vind je het oudste huisje van Winterswijk, een echt vakwerkhuisje en dateert uit de 17e eeuw.
Via de Wooldstraat kom je op de Markt en loop of rij je achter de kerk langs en komt dan aan de andere kant van de Markt, ook hier staan een paar markante huizen, geen foto's van gemaakt ivm de drukte. Dan gaat de route weer het oudste straatje in, zie vorige blog en via de Meddosestraat kom je dan weer op de Markt bij de voorkant van de kerk.
De route is verkrijgbaar bij de VVV voor €2.50, dus dat is een koopje, er zitten ook qr punten bij, maar helaas bij mij werkte dat niet, waarom geen idee, maar misschien bij u wel , mocht u ook deze route willen rijden of lopen. Ik heb in elk geval veel geleerd en ik ben toch een echte Winterswijkse.
Hopelijk zondag weer een nieuwe route, we zullen zien, hou de site van mij in de gaten......
Vanmorgen heb ik de wandeltocht van de Mondriaanroute in Winterswijk gereden. Deze begint bij Villa Mondriaan.
Dit was het woonhuis van Piet Mondriaan, de kunstschilder van oa Victor Boogie Woogie en Compositie 2, in Rood, Blauw en Geel. Piet Mondriaan was 8 toen hij in Winterswijk kwam en hij woonde er van1880 tot 1892, dan vertrekt hij naar Amsterdam om zijn opleiding verder te volgen. In deze jaren in Winterswijk is hij zijn schilderscarriere begonnen.
Naast de Villa staat nog een gebouw, dat is de vroegere school, waar Piet zijn vader hoofdonderwijzer was. Nu zijn beide gebouwen met elkaar verbonden via een glazen doorgang en is het een museum geworden, uiteraard over Piet Mondriaan, zijn vader Piet Mondriaan sr en zijn oom Frits Mondriaan. Maar ze hebben ook wisselende exposities. Via de glazen doorgang, kun je de tuin zien, zoals Mondriaan hem ook zag met Appelboom en kerktoren. Al zag ik die niet goed, omdat ik op scooty. zat. Wil je meer weten over het museum kijk dan op www.villamondriaan.nl . Via het centrum kom je in het oudste straatje van Winterswijk, nl de Lappenbrink met de Nieuwstraat. Hier heeft echt de tijd stil gestaan, als je er doorheen rijdt of loopt, dan kun je je voorstellen hoe Piet Mondriaan het gezien en geschilderd heeft. zie foto. Via een winkelstraat kom je uiteindelijk terecht bij het oude raadhuis, hier staat een kunstwerk waar de richtingen aangegeven worden waar Mondriaan gewoond heeft. De volgende stop is een groot kunstwerk, aan de achterkant zie je een relieftekening en aan de voorkant zit Piet Mondriaan op een stoel, zie foto's. Dan ga je weer via de winkelstraat en een mooi Park naar het uitzicht, althans zo noem ik het maar even. Hier hebben ze een raam neergezet, als je zit op een speciaal Mondsriaanbankje en er doorheen kijkt, dan zie je ongeveer wat Mondriaan ook gezien heeft. Je kijkt nl op de achterkant van de Lappenbrink en zoals ik al zei, de tijd heeft hier stil gestaan en wonder boven wonder is er ook nooit iets voor gebouwd. De volgende stop is het Wevershuis, nu ja het is nu een nieuw gebouw en daar zit een slager in, maar ten tijde van Piet Mondriaan was dit het Wevershuis en daar woonden personeelsleden in van de textielfabriek, vandaar de naam Wevershuis. Mondriaan zag dit vanuit zijn huis, dat is nl tegenover zijn huis. Dus u begrijpt de tocht is hiermee ten einde. Ik vond het een heerlijke tocht, heb, ondanks dat dit mijn woonplaats is, toch weer veel geleerd en ook als je hem wandelt is het een mooie tocht, oude straatjes en veel groen is gezien. De informatie heb ik uit het boekje "Een wandeling in de voetsporen van Mondriaan", te koop bij de plaatselijke VVV, in het oude gemeentehuis. Voor meer foto's kunt u terecht bij mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/?
Gisteren, met Hemelvaartsdag, heb ik het lokaal ommetje gereden. Normaal is dat een wandeltocht, maar met de scootmobiel ging het op 2 plaatsen na, erg goed. Ik hou altijd het principe aan, als je ergens niet in kunt, ga dan 2 keer links en je komt meestal weer aan het einde van dat pad uit en dat was gisteren ook zo. Misschien een tip voor andere mensen op een scootmobiel.
Het was gisteren én mooi weer én een vrije zondag en dat was te merken. Er waren veel mensen op de been, niet zozeer wandelaars, maar wel veel fietsers en mountainbikers. Dat was voor mij niet echt prettig, maar het ging goed.
Ik ben momenteel weer aan het oefenen, want ik hoop in september het Jabikspaad een stuk te rijden, maar dat hangt natuurlijk allemaal af van Corona en mijn gezondheid.
Ik begon de tocht bij de Venemans molen. deze molen is een korenmolen en is gebouwd in 1898, dus een mooie oude heer, kun je wel zeggen. Een aantal jaren geleden is hij weer mooi gerestaureerd en je kunt, als corona, er niet is, hem bezoeken. Kijk voor meer info op https://venemansmolen.nl. De molen ligt overigens net buiten het dorp Winterswijk.
De tocht ging eigenlijk meteen richting bosgebied, de pech voor mij was dat er ook een atb route liep, dus veel mountainbikers op de weg, maar die zullen op een doodgewone dag er niet zijn. Op een gegeven moment kwam ik langs, wat volgens mij, vroeger een vuilnisbelt was, maar dat ze nu omgetoverd hebben tot een mountainbike pad, met lichte glooiingen en smalle paadjes, zie foto.
Daarna ging de tocht richting de tweede molen en wel de Berenschotmolen in buurtschap het Woold, bekende om de Bekendelle, het bos dat er loopt en de Slinge beek waar de molen dus aan staat. Het is dan ook een watermolen. Deze molen is nog veel ouder dan de vorige nl uit het jaar 1652 en wat ik niet wist, ook een korenmolen. Zo zie je maar weer dat je nooit bent uitgeleerd. In 1984 is hij mooi gerestaureerd. Nu kun je er genieten van een hapje en een drankje en is er ook een toeristisch informatiepunt met allerlei foldertjes en routes. Voor meer info kijk op https://www.berenschotswatermolen.nl
Verder ging de tocht weer door een stukje van het Woold en op weg naar de derde molen, de Olliemölle, bij de Winterswijker beter bekend als Den Helder. De oorspronkelijke bouw is uit 1300 of dergelijke, volgens de site, maar ik lees dat de molen herbouwd is in 2016. Zoals de naam al zegt is het een oliemolen, maar ook een koren en pelmolen. Er is een restaurant bij en vroeger kon je er in een roeibootje varen, maar of dat nog kan weet ik niet, ik heb er ook niet op gelet, want ik kwam er niet langs, de tocht ging nl over de brug verder. Meer info over deze molen vind je op https://www.molendatabase.nl/nederland/molen.php?nummer=1348
Over de brug reed je een mooi stukje bos in en uiteindelijk kwam je op de Bocholtse baan. Dis was vroeger het spoortraject van de trein van station Winterswijk naar, zoals je al vermoed, het Duitse Bocholt. Helaas kun je hem niet helemaal tot aan Bocholt fietsen, maar wel een heel eind tot vlakbij de Duitse grens.
Als je bij de brug, gezien vanuit de kant waar je vandaan komt, rechts het bospad ingaat, dan kom je bij de Borkense Baan. Deze is nog een deel helemaal in tact, de spoorrails liggen er nog, maar men heeft het terug gegeven aan de natuur en daar zijn diverse plantjes en beestjes te vinden. Voor de echte natuurliefhebber een aanrader, om even af te stappen. Met scooty kon ik daar helaas niet bij, maar ik weet uit mijn kinderjaren dat het een uniek stukje Winterswijk is.
Iets verder op kom je bij de Puls, dat is een visvijver, waar gisteren ook goed gevist werd. Ik heb daar op het fietsknooppunt op een bankje pauze gehouden en zoals het hoort met Hemelvaartsdag mezelf getrakteerd op 2 broodjes met worst.
Wat wel weer leuk is bij drukte, je ontmoet ook diverse mensen en bijna iedereen groet elkaar ook.
De tocht ging verder naar Winterswijk, door het tunneltje en als je daarna even naar rechts kijkt, dan zie je de Borkense baan liggen. Via de Wooldseweg kwam ik Winterswijk weer binnen en kon ik terug kijken op een mooie scootyrit. Ik vind het een aanrader, je ziet en mooie natuur en maar liefst drie molens. Overigens wordt de route gemarkeerd door blauwgroene bordjes met een voetstap en pijl erin, die dan de route aangeeft. Nadeel vond ik, dat je soms goed moet opletten, want ze staan overal, dus links/rechts, hoog en laag.
Ik hoop dat ik binnenkort weer meer mooie routes mag rijden, want zoals gezegd ik moet weer een beetje oefenen voor de vakantie. Dus hou mijn site in de gaten, als u mijn verhaaltjes leuk vindt.
Eigenlijk hadden we de planning om in juli met het dorpsfeest naar Kirchberg te gaan, echter zoals bij velen, was corona spelbederver. Gelukkig konden we de vakantie verschuiven naar September. Heel eerlijk ik was nog wel een beetje bezorgd over corona, het is immers niet weg, sterker nog het komt gewoon weer volop terug, maar het bleek dat wij in de goede week gegaan zijn, we hadden weinig tot geen problemen met Corona, alleen de laatste dag werden de regels wat strenger, maar ook dat ging goed. Het is wel een heel andere vakantie geworden, mede door Corona hebben we wat langere autoroutes gereden, maar we hebben ook nieuwe wegen ontdekt etc. Nieuwsgierig geworden....? Hieronder ons reisverslag.
Donderdag 17 september:
Zoals ik al zei is deze vakantie anders als anders en dat begon al met het tijdstip van grenspassage. Omdat we inmiddels verhuisd zijn duurt het ietsje langer voor we bij de grens zijn, dus niet om 7 uur zoals gebruikelijk, maar om kwart over 7 passeerden we de eerste grens. Het ontbijtadres was hetzelfde nl Siegener Wald, daar kwamen we zelfs op de gebruikelijke tijd, dus dat kwartier hadden we ingehaald. Maar het zal de laatste keer zijn waarschijnlijk. Er was nieuwe bediening en die was niet om over naar huis te schrijven, ze deden erg moeilijk, begrepen ons niet etc. Maar goed uiteindelijk hebben we gekregen wat we wilden en het smaakte gelukkig goed. Maar alle drie hadden we zoiets van dat was de laatste keer. Op de normale tijd waren we in Geisselwind voor de lunch, helaas Petra was er niet, maar op de terugweg hadden we wel geluk, maar daarover later meer. Gerard kreeg zijn befaamde "Nudel a la mama" en mama en ik genoten van een lekkere soep. De weg verliep voorspoedig, weinig files en als we bij wegwerkzaamheden kwamen, dan konden we gestaag door rijden, dus op de gebruikelijke tijd kwamen we in Kirchberg aan. Daar werden we uiteraard warm ontvangen, maar ja vanwege Corona kon er niet geknuffeld worden, dus het voelde voor mij toch iets anders, ook de drankjes hadden we deze keer niet, maar dat lag aan ons. Wij wilden nl nog wat eten en bij Efesus hebben ze een terras en daar hoefde we niet met nondkapjes te zitten, overigens bleek later dat die regel pas maandags aan de orde was. Maar goed wij gingen dus naar het terras om te eten. Aangezien het in Oostenrijk een uur eerder donker is, moesten we dus een beetje haast maken. Het werd anders te koud en ik zie niet zoveel in het donker. Het eten was goed, maar ook hier was geen herkenningspunt meer, ook hier waren anderen die bedienden. Daarna moe maar voldaan naar bed gegaan.
Vrijdag 18 september:
Na het heerlijke uitgebreide ontbijt begon ook deze vrijdag anders dan anders. Oma was nl een paar weken ervoor overleden en we hebben haar een laatste groet gebracht. Dat voelde goed, we gaven haar altijd stroopwafels, waar ze erg verzot op was en die hebben we haar nu voor de laatste keer gebracht, samen met 2 rozen, een rode als symbool van de warmte die we mochten ontvangen van haar en een oranje omdat wij uit Nederland komen. Daarna was het als vanouds winkelen in Kirchberg en Hopfgarten. Ik had van een lieve vriendin een zakcentje gekregen om een ijsje te kopen, die heb ik niet gebruikt voor ijs, maar voor kleding bij de NKD. Ijs geniet je maar één keer van en kleding blijft een poosje bij je. In overlge met haar heb ik die keuze gemaakt. Ik heb een vest, een wintertrui en een zomerbroek gekocht. Ook mama is geslaagd en heeft enkele kledingstukken gevonden. Daarna wat fruit gehaald bij de Adeg, een plaatselijke supermarkt. In Hopfgarten enkele kaarten gekocht bij Helmut, maar helaas die was op vakantie, dus niet getroffen, volgend jaar wie weet meer succes. Toen kwam de vraag wat nu, vanwege Corona hebben we gedacht we gaan een tour maken, de keus was snel gemaakt, nl de Gerlospas, die is favoriet van mijn vader. Het was als vanouds een mooie rit. eerst hebben we bij de Spar in Rattenberg geluncht. Daarna de pas gereden, dit keer begonnen we niet in Krimml, maar reden we hem andersom. Het weer was fantastisch, dus konden we veel en ver kijken. We hebben wel enkele koeien gezien, maar niet zoveel als anders. Gerlos staat nl bekend om zijn loslopende koeien, soms hebben we geluk en lopen ze zelfs op straat. Deze keer stonden ze in een weiland aan de rand van de weg. In Mittersil hebben we genoten van een ijscoupe. Na mijn middagdutje hebben we gegeten bij Kalswirt, daar was gelukkig alles nog bij het oude en hebben mijn vader en ik ook traditioneel de Tiroler Kröstl gegeten.
Zaterdag 19 september:
Het was een zonovergoten dag, normaal is zaterdag altijd de Almabtrieb, maar ja vanwege Corona ook hier geen festiviteiten. Maar de koeien moeten uiteraard wel naar beneden gehaald worden, dus hadden we maar liefst drie keer het geluk dat we ze tegen kwamen. Zie foto. Alle koeien van de drie kuddes waren versierd, dat hield dus in dat er geen enkele koe was achter gebleven in de bergen, dat is mooi. We zijn eerst weer naar Rattenberg gereden om kniekousen voor mij te halen, helaas haden ze maar 1 paar, mijn moeder is naar de winkel gelopen en Gerard en ik hebben fijn op het bankje gezeten bij de groen Inn, zie foto. Na de lunch reden we richting Achensee, waar we een boottocht gemaakt hebben, we konden heerlijk buiten op het dek zitten. Ik had voor de zekerheid een jasje mee genomen, maar die bleek niet nodig te zijn, de zon was heerlijk warm. In Maurach weer een ijs gegeten en langzaam weer huiswaarts gereden. Bij Kalswirt hadden ze ook iets nieuws, nl spareribs met wedges. Mijn vader en ik hebben dat genomen en het was erg lekker, het was niet zo zoet als anders, nu proefde je echt het vlees en ook de wedges, die ik niet kende, waren lekker.
Zondag 20 september:
Deze morgen hadden we op het internet gezien dat er een rommelmarkt was in Scheffau, dus wij, die gek op rommelmarkten zijn, zijn daar heen gereden. Ik had alleen mijn rollator mee, omdat we er vanuit gingen dat het een kleintje zou zijn. Dat bleek een misvatting, hij was vrij groot, maar ik heb hem helemaal rond gelopen, was uiteraard wel moe, maar het was meer dan de moeite waard. Ik heb wat leuke dingen gekocht en mijn vader heeft een helm gevonden en verder nog wat fruit etc. gekocht. Daarna gereden naar de Forellenvijver in Schwendt, daar was het ontzettend druk. Eigenlijk moest je reserveren, maar dat wisten we niet, maar we hadden geluk, er was een gezin niet op komen dagen, dus mochten we plaats nemen. Het was ook hier anders dan anders, omdat we nu niet op de vijver konden kijken. Maar mama heeft genoten van haar vis en ik van een lekkere ijscoupe. Daarna via Kufstein een mooie route terug naar huis gemaakt. 's Avonds weer bij Kalswirt gegeten.
Maandag 21 spetember
Gerard was zo aardig om een grote tour te rijden voor de vertrekdag, normaal doen we dan iets kleins, bv naar Sankt Johann gaan, maar daar hadden we niet zo'n trek in, zeker omdat de regels dus wat aangescherpt werden. Dus gingen we de Gross Glockner route rijden. Het was alweer een hele poos geleden dat we die tocht gemaakt hadden, dus ik was erg blij en mijn moeder ook. Eerst via de Thunpas naar Mittersill gereden, daarna richting Brück am Gross Glockner. De Gross Glockner is de grootste berg van Tirol, het is een erg mooie panoramastraat, je moet wel tol betalen, maar echt het is zeer de moeite waard. Mocht je in de buurt zijn, dan zou ik hem zeker een keer rijden. Maar je kunt natuurlijk ook de Gerlospas rijden, maar heel eerlijk, ik vind de Gross Glockner persoonlijk mooier, je hebt bochtere wegen en mooie uitzichten en hij is uiteraard hoger dan de Gerlospas. We zijn via de andere kant naar Kirchberg gereden, dus via Heiligenblut. Daar hebben we bij het tankstation genoten van een tosti, hij was niet zoals ik het in mijn herinnering had, maar lekker was hij wel. Via een nieuwe tunnel kwamen we weer in Mittersil uit. Het was een heel bijzondere tocht met veel herinneringen, alleen deze keer geen sneeuw,howel we wel een paar plukjes gezien hebben, zie foto. We konden helaas de Gross Glockner niet zien, omdat aan die kant van de berg het weer wat bewolkter was, maar ik weet hoe hij eruit ziet, dus in gedachten kon ik me er een voorstelling van maken. We waren te laat voor een middagdutje, dus gingen we na omgekleed te zijn weer richting Kalswirt. Nu moesten we wel een mondkapje op, bij het naar binnen gaan en als je evt naar de wc moest. Aan de tafel mocht hij gelukkig af, anders zou het ook wat lastig eten zijn. Zoals gebruikelijk hebben we daar de Grillplatte genomen en die was als vanouds erg lekker. Ook de afsluiting was traditioneel met een alcoholvrije cocktail.
dinsdag 22 september
Alweer de vertrekdag, wat gaat een weekje toch snel. We ontbeten rond 8 uur en namen afwscheid van Leni, onze pensionhoudster. Daarna nog een klein uurtje door Tirol gereden en bij Ebbs gingen we de grens over en waren we weer op de autobaan naar huis. Onze eerste stop was weer Geisselwind en hoera, deze keer was Petra er ook. We hebben nu telefoonnummers uitgewisseld en kunnen elkaar nu appen. Ze vond het blijkbaar ook leuk dat we elkaar weer zagen, want de volgende ochtend kregen we al een apje. We hebben voor het eerst buiten op het terras gezeten, dus ook weer nieuw en Gerard kreeg wel zijn Nudeln, maar nu met spaghetti. Dat vond hij overigens minder lekker. In de bus heb ik regelmatig een dutje gedaan, maar eigenlijk viel het allemaal mee met de vermoeidheid, die kwam een paar dagen later, maar gelukkig zijn we weer op de goede weg. De laatste stop was in Limburg aan de Lahn, daar hebben we een ijsje gegeten en een plaspauze gehouden. Tegen 6 uur waren we aan de grens, ook nu is de reis goed verlopen. We hebben aan de Nederlandse kant bij de Hamaland Truckstop gegeten en daarna weer naar huis gereden. De bus uitgepakt en heerlijk in mijn eigen bedje geslapen.
Dat waren weer de avonturen van onze Oostenrijkse vakantie, ik hoop dat jullie genoten hebben. Binnenkort zal ik ook nog enkele dagtochtjes hier bespreken, die ik deze zomer met mijn scootmobiel gemaakt heb in mijn omgeving Winterswijk. Hou dus de site in de gaten.
Het was eigenlijk de bedoeling dat ik deel 2 van de Elfstedentocht zou rijden, maar door omstandigheden moest ik dat uitstellen tot volgend jaar. Dus heb ik besloten dat ik van uit huis een rondje Achterhoek zou gaan doen en daar heb ik totaal geen spijt van, integendeel. Ik heb veel gezien, mooie routes gereden en het was spotgoedkoop, ik heb al met al €25,00 uitgegeven en daar zit reiskosten en kaarten bij in. Nu moet ik eerlijkheidshalve wel zeggen dat mijn vader mij de meeste tijd gehaald en gebracht heeft, dat scheelt natuurlijk enorm in de taxikosten. Toch kan ik echt zeggen dat mensen niet moeten klagen dat ze niet op vakantie kunnen, zoals afgelopen week weer eens in de krant stond. Ik heb ook echt geen vetpot, maar voor niet al teveel geld, in mijn geval dus 25 euro kan iedereen op vakantie en in dit geval 6 dagen. Dit even omdat ik moe wordt van alle mensen die zielig doen over het niet op vakantie kunnen. Natuurlijk je moet je verwachtingspatroon iets aanpassen. Als je graag naar Ibiza, Amerika od wil, ja dat gaat niet. Dan zul je een paar jaar moeten sparen en niet op vakantie gaan. Maar als je net als ik houd van Nederland, dan kan een ieder op vakantie, mijn vader zegt altijd kan niet bestaat niet en mijn moeder zegt altijd waar een wil is is een weg, beide kloppen. Tot zover mijn belering over niet op vakantie kunnen gaan, ik wilde dit even kwijt. Bent u nu nieuwsgierig geworden welke vakantie ik gedaan heb en wat ik beleefd heb, lees dan snel verder.
Dag 1 donderdag 22 augustus:
Om kwart voor tien vertrokken vanuit huis, normaal zou ik via het Zwilbroek moeten gaan, maar ja dat ken ik op mijn duimpje, dus ben ik meteen naar de groene grens gegaan, knooppunt 48 aan de kruising Zwillbroekseweg - Beijersdiek. Daar mijn 1e stop gehouden. ik rijd altijd stapvoets, dat doe ik bewust, dan zie ik veel meer als wanneer je op haastempo rijdt. Daarom doe ik ook een paar uur over 25 km. Vandaar dat mijn 1e stop zo dicht bij huis was. De tweede stop was aan de groene grens bij de Masterveldweg en de derde aan de groene grens bij de dwarsweg. U heeft het vast al begrepen, deze vakantie rijd ik de route langs de buitengrenzen van de Achterhoek. Eerst langs de Duitse grens, dan rechtover steken naar de Overijsselse grens tot ik weer thuis ben. Ik heb deze route allerlei soorten dieren gezien, koeien, paarden, geiten, ezels, honden en zelfs 2 ooievaars. Langs de grens en zeker als je over de grens gaat kom je grensstenen tegen, deze stenen staan er al heel lang en je hebt ze in allerlei soorten. De oudste zijn van ruw steen, maar de meeste zijn een soort palen en ze hebben ook altijd een nummer. De mooiste die ik tegen kwam, daar was een kunstwerk opgezet, zie foto onder. De derde stop was dus bij melkveehouderij te Selle, dit is een rustpunt, wat betekent dat je daar naast drank en voedsel kopen en nuttigen ook van het toilet gebruik kan maken. Wil je niets kopen, dan kun je voor 70 cent van de wc gebruik maken. Ik hoop dat men dat er voor over heeft, want dankzij dit soort punten kunnen wij fietsers en wandelaars onze behoeften kwijt en dat is soms erg lastig onderweg. Nuttig je daar iets, dan is de wc zelfs gratis. Je kunt ook van buitenaf een kijkje nemen in de stal, zie foto2 De route ging verder en ik kwam langs de Borkense Baan, dit was vroeger een spoorbaan, de liep van Winterswijk naar Borken. Je had er ook eentje van Winterswijk naar Bocholt, die ze de oude Bocholtsebaan noemen. Ik heb beide gezien en beide keren zag je aan de ene kant nog hoe het er een tiental jaren geleden uit moet hebben gezien, alleen heeft nu de natuur het spoor over genomen en een de andere kant was het spoor helemaal verdwenen en was het in dit geval natuurgebied geworden en in het ander geval een fietspad die van dat punt uit naar Winterswijk gaat.. Ook kom je langs Rosenhaege, dit landgoed heeft een mooie tuin, je kunt er gebak ed kopen en ze hebben er een schotse winkel. Als je er nog nooit geweest bent, dan is dit zeker een aanrader. Ik had het al eens gezien, zie mijn blogje hieronder. Ik ben bij de Duitse grens richting Oeding gegaan, een klein stukje verder gereden, dan de knooppunt aangaf, want ik heb mezelf getrakteerd op een lekker Italiaans ijs, Deze is makkelijk te vinden, volg de weg rechtdoor en bij de afslag waar een reclamebord van Rewe staat ga je af en dan kom je ervan zelf langs. Het ijs kost een euro per bolletje, waar vind je dat nog tegenwoordig. Daarna weer terug naar het bordje van het knooppunt en dan ga je richting het Woold. Ik ben vandaag geëindigd bij het oorlogsmonument in het Woold. Ook hier heb ik al eens eerder over bericht, hiervoor verwijs ik u ook weer naar mijn vorige blogjes. Ik heb vandaag maar liefst 6 buurtschappen van Winterswijk doorkruist, nl. Meddo, Huppel, Henxel, Ratum, Kotten en het Woold.
Dag 2 Vrijdag 23 augustus:
Mijn ouders hebben me gebracht bij het punt waar ik gisteren geëindigd ben en verder ging de tocht naar het Achterwoold en de Haart. Hierna heb ik de Duitse weg gevolgd en wel de Kreuzkapellenweg, die loopt nl mooier langs de grens. Bij de grote weg naar de grensovergang met Bocholt-Aalten, ben ik even rechtsaf gegaan en net over de grens heb je een cafetaria en ook een klein supermarktje. Hier heb ik lekker op het terras gezeten en een patatje gegeten en natuurlijk een plaspauze gehouden. Ben daarna weer terug over de grens gegaan en de route verder gevolgd. Je kunt overigens meteen zien of je in Duitsland bent of in Nederland. Daar hebben ze nl de telefoondraden nog bovengronds, niet zoals wij ondergronds. De Kreuzkapellenweg volgde ik verder tot de groene grens en kwam daarna in IJzerlo, een buurtschap van de gemeente Aalten. Even later kwam ik in Dinxperlo. Dit is het enige grensdorp dat ik tegenkwam en dan bedoel ik letterlijk grensdorp. Hier loopt een straat nl precies op de grens, dus links van de weg is het Duitsland en rechts van de weg is Nederland. Je kunt dat ook meteen herkennen, zowel aan de naambordjes, maar ook de verkeersborden zijn anders, zoals bv het voorrangsbord. Maar goed, eerst heb ik vooraan in Dinxperlo gerust bij het Welinkbos, een parkje waar je evt kunt wandelen, maar ook rusten, zoals ik gedaan heb. Daarna ben ik Dinxperlo in gegaan, daar had ik mazzel, want er was Markt, die ben ik even over gereden, leuke markt vond ik en ze hadden er een poffertjeskraam, maar ja ik had net gerust en dus ook wat gegeten, dus mijn maag zat al vol. Het lastige van de markt was wel dat het bordje nu verstopt zat achter een kraam, maar ik was vindingrijk en vond het juiste pad. Daarna kom je dan op de bewuste grensstraat en moet je als je de route wil volgen linksaf Duitsland in en dan steek je de grote weg over richting de AA, dat is een klein riviertje, net als bij ons de Berkel en de Slinge. Echter ik moest helaas weer terug, want er was een soort fietsbrug met treetjes en een spoor voor de fiets en ja dat kan ik niet met mijn scooty. Dus ik weer omgekeerd en mijn eigen weg gezocht. Geen spijt van gehad, a volgde ik later de AA nog regelmatig, maar b heb ik ook andere dingen gezien dan wanneer ik de route had gevolgd. Zo kwam ik bij een grenspaal, zie foto 3, die werd als nagedachtenis nog in ere gehouden en kwam ik ook langs een watertuin, zie foto 4. Dit is een initiatief van Vitens, als je er langs rijdt, echt even gaan kijken. Ook kom je bij de afslag naar het kleinste kerkje van Nederland en met klein bedoel ik echt klein, het heet kerkje de Rietstap en er is een kunstatelier in gevestigd. De weg vervolgde ik en ik kwam weer bij de AA, deze heb ik gevolgd tot Voorst. Deze plaats is bekend om het Haantjesrestaurant van van Hal, daar kom je ook langs, als je mijn route volgt.
Dag 3 zaterdag 24 augustus:
Ik ben weer gestart in Voorst en nog steeds heb ik de AA een stukje gevolgd, daar heb ik vrijwel meteen de eerste pauze genomen bij een vennetje, daar waren niet alleen een heleboel ganzen, maar ook een ander soort vogel, welke geen enkel idee, het geluid dat ze maakten klonk als een geel badeendje, als je die indrukt, voor wie het weet geef even een seintje dan kan ik het hier melden. In elk geval gaven ze een mooie lucht- vliegshow weg, het leek een beetje als een zwerm zwaluwen. Weer verder kwam ik langs een melktap, of eigenlijk 2, aan de Nederlandse kant was er één en aan de Duitse kant ook één. Helaas hadden beide geen wc, dus heb ik besloten om niets te nemen, wel jammer, want verse melk drinken is een keer best lekker. Geluncht heb ik in Netterden bij een kapel, daar kwam ik in gesprek met mensen uit Dinxperlo en toen bleek dat de wereld erg klein was. Haar zus kwam uit de buurt waar ik geboren ben en ze had later gewoond in de zelfde straat als ik ook jaren gewoond heb. Ik kende de zus overigens niet, maar dat geeft niet, het gesprek was er niet minder leuk om. Maar later toen ik het mijn moeder vertelde was er wel een punt van herkenning. Weer later kwam ik een boekenhotel tegen, zie foto 5. Hier kunnen boeken een poosje verblijven om daarna door mensen weer opgehaald te worden om te lezen en later weer terug gebracht worden of verruild voor andere boeken. In onze buurt ken ik een soortgelijk gegeven, daar heet het de boekenboom. Leuk initiatief. Daarna ging ik over het grenskanaal, daar had ik een mooi zicht op het Montferland en het kerkje in Etten, dat weer aan de Duitse kant ligt. Ik ben de grens weer overgestoken en aan de andere kant verder gegaan richting Emmerich. Helaas kon ik de roze brug niet zien, waardoor Emmerich bekend is geworden, daarvoor had ik iets verder Duitsland in moeten gaan. Nu heb ik alleen het industriegebied gezien, toch was het een mooie weg en ik had een beetje geluk, ze waren hier met de weg bezig, maar ik kon er door rijden, dit overkwam me later nog een keer. Weer op Nederlandse bodem heb ik een rustpauze genomen achter kasteel Bergh in 's Heerenbergh. Later zag ik het kasteel ook van de voorkant, het schijnt de moeite waard te zijn om het te bezoeken, maar het is niet echt rolstoelvriendelijk, heb ik ergens gelezen. Maar ik ben wel in de binnenplaats geweest, zie foto’s op mijn Flickr pagina, de link staat helemaal onder dit blogje. Ook ben ik even in de kerk geweest en heb daar een kaarsje aangestoken. Daarna ben ik naar de rotonde in Zeddam gereden, gewacht op de taxi en meteen een lekker broodje brie gegeten bij broodjeszaak Broods, een aanrader, vriendelijke mensen en lekkere broodjes.
Dag 4 zondag 25 augustus:
Toen mijn ouders mij wegbrachten kwamen we langs een tuin waar een heleboel Abrahams stonden, maar eentje was wel heel erg leuk, die was gemaakt van hooibalen. Het eerste wat ik in Zeddam tegenkwam was de molen. Zeddam is overigens een leuke plaats om doorheen te struinen. Maar ik wilde weer verder en ging richting Wehl. Net voor Wehl heb ik uitgerust bij de Olde Beth, dat is een bekende discotheek in de Regio en was er in elk geval al toen ik tiener was, maar wie weet is het nog wel ouder. Het leuke was dat er picknickbanken buiten stonden, dus voor mij een mooie gelegenheid om pauze te houden. Eenmaal in Wehl werd groot aangegeven dat er wc’s waren, dus ik er meteen op af, dat bleek een openbaar toilet bij het station te zijn, dat was fijn. Tot nu toe heb ik erg veel geluk gehad, hierna op 1 plek na helaas niet meer. De route ging verder richting Laag Keppel, daar had ik een mooi zicht op het kasteel en bij het water heb ik mij getrakteerd op een lekker boerenijsje. Het is een mooi idyllisch plekje, alleen het was mooi weer en zondag, dus erg druk. Ik was net op tijd met het ijs, want er kwam een grote bus vol met mensen die allemaal ijs wilden, soms heb je geluk, als je het maar wilt zien. Verder ging de weg over een mooi bospad richting Toldijk, daar een pauze gehouden in het buitengebied. in Wichmond viel ik met de neus in de boter, er was nl net een optocht begonnen en ik had een mooi plekje, omdat het pal in de warme zon was en iedereen opgepropt in de schaduw stond. zie foto 6, meer foto's weer op mijn fotosite. Als je de knooppuntenroute volgt moet je bij de paddenstoel het dorp in, ik vond dat een beetje onhandig aangegeven, vandaar dat ik het hier even meld. Verder ging de weg naar mijn eindpunt voor deze dag en dat was bij kasteel Hackfort in Vorden. Hier op de parkeerplaats gewacht op een bankje tot ik door mijn ouders werd opgehaald. Kasteel Hackfort is niet te bezichtigen, maar je kunt er wel slapen of feest vieren en er is een restaurant waar je kunt dineren. Ook zijn er diverse wandelroutes rondom het kasteel en de kasteeltuinen en worden er diverse workshops gehouden door de seizoenen heen.
Dag 5 maandag 26 augustus:
Uiteraard weer begonnen bij kasteel Hackfort, de 1e pauze was bij de Warkense molen, daarna ging het richting Almen. Ik kwam erachter dat het drukkerijmuseum er niet meer was, nu ja het hield op afspraak nog een uitverkoop. Dat was een leuk museum, daar heb ik nog persoonlijke herinneringen aan. Geluncht heb ik tussen Almen en Harfsen bij een rustpunt, daar heb ik ook 2 kaartjes gekocht. verder naar Harfsen en Loo en daar kwam ik bij de Overijsselse grens, ik ben er even over geweest en kwam langs de tv-mast in Markelo, foto 7. De route ging verder naar mijn dag eindpunt Stokkum en nee niet in Gelderland, maar in Overijssel vlakbij Lochem. Deze route had eerst veel bos, ging werkelijk van het ene bos in het andere bos, maar de 2e helft zag ik veel akkerbouw. Wat me overigens opviel is dat er maar weinig vogels meer te horen waren, heel af en toe als je stil stond en moeite deed kon je nog wat gekwetter en getsjilp horen, maar zoveel als je in het voorjaar hoort, zo weinig heb ik nu gehoord. Heb bij het Twentekanaal op mijn ouders gewacht.
Dag 6 dinsdag 27 augustus:
Alweer de laatste dag, nadat ik in Stokkum ben afgezet ging het richting Gelselaar, dat staat bekend als ganzendorp. Elk jaar lopen daar ganzen met hun hoedster door de straten. Het is een dorp met veel boerderijen, de meeste boerderijen die er stonden waren ongeveer 100 jaar oud. Mooi om te zien, ik hou naast de natuur ook van oude gebouwen, omdat die heel wat mee gemaakt hebben. Verder was er niet veel te doen in het dorp. Mijn 1e stop was bij het Noordijkerveld, daarna ging het richting Markumseveld en Rietmolen. Die had een hele aparte kerk, van verte leek het wel op een raket, zie foto 8. Ik heb per ongeluk een lokaal ommetje gemaakt, maar het was de moeite waard, maar hoeft u natuurlijk niet te doen als u hem zou willen rijden. Daarna ging ik zowel de oude als de nieuwe N18 over en was ik weer aan de goede kan van beide wegen, dat betekende dat ik bijna thuis was. Maar het was nog vroeg, daarom besloot ik toch nog even verder langs de grens op te gaan. Dat ging via Rekken en uiteindelijk de Holterhoek. De laatste pauze was bij de picknickplaats aan de Rammelbroekseweg, waar ik altijd even stop als ik in de buurt ben, heb daar leuke herinneringen liggen. Bij thuiskomst werd ik uiteraard verwelkomt door mijn moeder en later ook mijn vader.
Het was weer een fantastische tocht, ik kan niet anders zeggen dan dat de Achterhoek erg mooi is. Het 1e deel vooral duidelijk zichtbaar het coulisselandschap. de tweede dag veel langs de AA, dag drie het mooie Montferland met zijn hoogtes, dag 4 diverse leuke dorpjes gezien, dag 5 door veel bos gereden en dag 6 was een beetje een mengeling van alles, alleen de heuvels van het Montferland uiteraard niet. Bent u nu benieuwd naar de route die ik gereden heb, die deels uit knooppunten bestond en deels uit eigen gekozen wegen, zeker op het laatst, dan kunt u een mail sturen medelander123@gmail.com.
Ik heb de afgelopen dagen nog 2 routes gereden, een kleintje van tien kilometer en een eigen Euregiotocht, ook die routes kunt u opvragen, via bovenstaande mailadres
Helaas heb ik het plaatsen van de foto's nog steeds niet onder de knie en ik kan ze ook niet meer verwijderwn, daarom adviseer ik te kijken op mijn fotowebsite, zie https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/ Sorry voor het ongemak
Ik heb deze keer eens goed en lekker geslapen, was wel iets eerder wakker dan de wekker. Zoals gebruikelijk gingen we om 7 uur de eerste grens over. Het was voor de vakantietijd vrij druk op de weg, zelfs op het eerste gedeelte waar we altijd binnendoor rijden. Wel hebben we een ooievaar gezien, dus een leuk begin van de vakantie.
Tegen half negen waren we op de autobaan en een uur later in Siegen voor ons ontbijt. Weer 2 uur later geluncht in Geisselwind en ja deze keer was onze Petra er, eerst niet, maar net toen we weg gingen kwam ze toch even hallo zeggen, dat was erg leuk en je kon zien dat ze zelf ook blij was, ze vertelde nog aan haar collega dat ze van ons een paar jaar geleden een bos bloemen had gekregen omdat ze daar 30 jaar in dienst was.
Tegen half 7 kwamen we in Kirchberg aan, dus ondanks de drukte en maar liefst 26 "Baustellen" hadden we het toch redelijk vlot gedaan. Net als andere jaren werden we weer vorstelijk ontvangen, de mannen met koud bier en wij met vlierbessensap. Omdat oma, Leni en haar broer dit jaar hun 60e jubileum hebben van hun pension, hebben we voor hun 60 zonnebloemen meegebracht uit Nederland. Daar waren ze erg blij mee, want ze verraste ons met een bericht op Facebook met een foto van onze bloemen en een bedankje.
Nadat we ons een beetje geïnstalleerd hadden, gingen we eten bij Efesus, daar had de bediening zich weer gewisseld, dus deze keer geen herkenning, maar het eten was van dezelfde kwaliteit, dus lekker.
Dag 2 vrijdag 2 augustus:
De dag begon al goed, we konden buiten ontbijten en het was deze keer erg luxe, we kregen maar liefst 7 soorten broodbeleg met als topper brie en dan heb ik het ei niet eens meegerekend.
De 1e dag is bij ons altijd standaard winkelen bij de NKD en deze keer zijn we alle vier geslaagd.
Daarna hebben we de Gerlospas gereden. De koeien liepen deze keer niet op de weg, maar naast de weg, dit omdat het vrij druk was met auto's. Ook was er deze keer weinig sneeuw op de bergtoppen, ook in Oostenrijk was het in juli warme geweest, niet zo heet als bij ons, maar warm genoeg om de sneeuw te laten smelten.
Weer in het pension hebben we pauze gehouden, waar we oa kaarten geschreven hebben, die we bij Helmut van de sigaretten/kioskwinkel gekocht hebben in Hopfgarten.
Daarna bij Kalswirt gegeten. Ook daar weer warm onthaald. Nieuw was dat ze de gevel een andere kleur gegeven hadden, eerst was het geel nu een soort crème met roze versierselen. Ook kennen ze nu door de weeks een dagmenu en soep van de dag
Na het eten zijn we naar de muziekkoepel gegaan. Daar was een soort proeverij, de horeca van Kirchberg presenteerde zich daar en je kon tegen een kleine vergoeding enkele specialiteiten proeven.
Ook het Platzconcert van de Kirchbergse muziekkapel hielden hun wekelijkse zomerconcert. 3 van de kleinkinderen van Leni, onze pensionhoudster, doen daar aan mee. Het was mooi om te zien, want ze komen eerst aanlopen en daarna begint pas het echte concert. Na enkele muziekstukken beluisterd te hebben zijn we weer huiswaarts gegaan, hebben nog een glaasje gedronken en getoast op de 1e mooie vakantiedag.
dag 3 zaterdag 3 augustus
We begonnen onze dag in St Johann, Gerard meende dat hij zijn mesje kwijt was, dus gingen we op zoek naar een nieuw mesje. We gingen in het verleden altijd naar een Egyptenaar, maar zijn winkeltje was er niet meer, een nieuwe dame had het blijkbaar overgenomen, maar die was erg onvriendelijk, dus meteen gegaan. Even door St Johann gelopen, daar speelde nog een bandje op het plein, maar niet echt onze smaak. We wilden eigenlijk richting Fieberbrunn gaan, maar daar hing zo'n donkere wolk, dat we besloten naar de forellenvijver in Schwendt te gaan. Daar hebben we genoten van de lunch.
Daarna besloten we ons plan helemaal om te gooien en zijn we naar Rattenberg gegaan. Dat was een goede zet, want toen we bij Trachtenwelt kwamen bleek dat onze "vriendin" Margerite in september met pensioen gaat, dus konden we nog mooi afscheid van haar nemen en haar een fijne oude dag toewensen. Ik ging er heen voor lange kniekousen en die heb ik ook gekregen, het waren showmodellen, daarom kreeg ik ze voor de helft van de normale prijs. Ook hebben we daar enkele kadootjes gekocht voor vrienden en bekenden. Ook hier heeft Gerard naar mesjes gezocht, maar ze waren hem te duur af. Dat was maar goed ook, want de volgende dag bleek dat hij ze in zijn tirolerbroek had zitten. Deze heeft hij niet zo vaak aan, vandaar. Ook hebben we in Rattenberg stenen gekocht.
Eenmaal thuis weer gegeten bij Kalswirt.
dag 4 zondag 4 augustus
Vanwege deze zondag gingen we juist nu op vakantie, deze dag stond nl in het teken van de oldtimer dag, die daar jaarlijks wordt gehouden.
We begonnen bij Kalswirt met een kop koffie en ik chocomelk, we zagen al diverse oldtimers voorbij trekken die zich gingen opstellen voor de parade. Deze begon rond half 12. in de stoet reed van alles mee. Bromfietsen, motoren, auto's en trekkers. Volgens mama en Gerard waren er veel meer dan de vorige keer. Zij hadden dit nl al een keer gezien. Daarna gingen we naar het terrein waar ze opgesteld waren zodat we ze beter konden bekijken. Ik heb me nog een keer geërgerd, omdat er kinderen waren die onder begeleiding van ouders op elke trekker gingen zitten en overal aanzaten. Toen ik daar een opmerking over maakte keken ze nog lelijk ook. Toen ik ze vroeg of we ook aan hun auto mochten komen, keken ze nog lelijker. Mensen beseffen blijkbaar niet dat oldtimers, maar zo wie zo elk voertuig, beschadigd kunnen worden en zeker bij oldtimers is het moeilijk om aan vervangende producten te komen. Bovendien als ze iets beschadigen staat er nooit een naamkaartje bij.
Daarna teruggegaan naar Kalswirt en daar op het terras gezeten, de mannen gingen om 3 uur naar huis om formule 1 te kijken en wij bleven daar en genoten van een lekkere vruchtensorbet en de mensen die langs liepen.
Toen de mannen terug kwamen hebben we gegeten.
dag 5 maandag 5 augustus
Voor het ontbijt, deze keer weer buiten, heb ik zoveel mogelijk de koffers ingepakt, want ik was bang dat ik 's avonds te moe zou zijn om het dan te doen.
Onze tour ging vandaag weer naar de Achensee, daar waren we een paar jaar niet geweest en we wilden dat combineren met een bezoek aan het museum aldaar, dat we onlangs ontdekt hadden op het internet.
De boottocht was heerlijk, we konden fijn buiten zitten en genieten van de zon, het water en de omgeving. Ik was supertrots op mezelf, want er waren "drakenvliegers" actief en ik kon ze van behoorlijke afstand volgen. Iets wat ik een paar jaar geleden niet gekund had.
Toen het museum opgezocht, die hebben we wel gevonden, maar helaas maandags en dinsdags gesloten, dus weer een reden om terug te keren naar ons geliefde Kirchberg.
In een restaurantje hebben we een verlate lunch genomen.
Eenmaal terug in Kirchberg de laatste boodschappen voor onderweg gekocht, fruit etc. Het viel ons op dat er steeds meer groente en fruit in het assortiment van de supermarkt was.
Na een kleine pauze waarin we ons opgefrist hebben gingen we voor de laatste keer eten bij Kalswirt, voor degene die mijn blogje vaker lezen weten dat we traditioneel eindigen met een grillplatte. Het bleek de dag ervoor dat er normaal gesproken geen rijst meer bij zit, maar speciaal voor ons heeft Thomas, die nu zelf kok is voor ons rijst gekookt. Lief nietwaar? Ook traditie is mijn alcoholvrije cocktail, hij was weer erg lekker. Helaas was het erg druk, goed voor hun, maar echt uitgebreid afscheid nemen kon deze keer niet.
Thuis nog een glaasje gedronken op de mooie vakantie en vast afscheid genomen van oma, ze hoopte ons snel weer te zien, ze is nl niet zo piep meer, vol in de negentig. Ik zei tegen haar dat wanneer ze maar door bleef ademen we ons vanzelf weer zouden zien.
dag 6 dinsdag 6 augustus
Om half 6 opgestaan, tegen half acht ontbeten en afscheid genomen van Leni en haar man Gert en van kleinzoon Markus, de de hele tijd oma goed geholpen heeft 's morgens bij het ontbijt.. Om kwart over 8 reden we langzaam Kirchberg weer uit. De engelen waren verdrietig dat we gingen want het regende behoorlijk. We hadden de afgelopen dagen een paar kleine buitjes gehad, maar als we ergens buiten waren was het droog en de meeste dagen was het zo wie zo mooi weer, maar deze ochtend regende het behoorlijk en pas toen we over de grens waren in Duitsland klaarde het weer weer op.
Tegen 12 uur waren we weer in Geisselwind. Daarna nam mijn vader een andere route en evengoed hadden we toch nog 24 Baustellen. Mama verklaarde dat ze juist in vakantietijden zoveel aan de weg werken, want dan is er niet zoveel (vracht)verkeer. De grote Baustellen zijn er natuurlijk het hele jaar door, die bij Würzburg is er denk ik al wel vier jaar en nog niet klaar. Maar de kleinere doen ze dus speciaal in de vakantieweken. Maar ondanks de groite hoeveelheid konden we er toch vrij snel door heen komen.
In Limburg aan de Lahn hebben we getankt, plaspauze gehouden en ijs gegeten.
Tegen 6 uur waren we in Vreden waar we nog lekker gegeten hebben om daarna weer naar ons vertrouwde huis terug te keren.
Het was weer een fijn vakantie, eentje waar we met veel plezier op terug kunnen kijken.
Ik ben helaas deze zomer nog niet veel met scooty op pad geweest, drukte en weer s de reden. Ik hoop in september nog weer een scootyreis te kunnen maken, maar dat hangt ook weer van een aantal factoren af, blijf mijn site dus in de gaten houden
Vanmiddag om 12 uur geluncht met mijn ouders, daarna vertrokken we rond 1 uur richting Friesland, Het was eigenlijk mijn bedoeling om het noordelijke deel van de Elfstedentocht te rijden, maar er zaten 2 dingen tegen. Uitgerekend deze week ging van der Wijden zijn Elfstedentocht zwemmen en het was een hele tour om een slaapplek te krijgen voor mij. ik ben immers gebonden aan begane grond. Uiteindelijk heb ik 6 slaapplaatsen gevonden, na 6 uur, maar ik heb maar 1 dag de Elfstedentocht kunnen volgen. Toch was het een mooie en bijzondere tocht, zie mijn verslag hieronder.
We kwamen rond kwart over 3 aan in Workum, mijn 1e slaapplaats. Ik dacht dat in deze plaats de tv serie dokter Tinus was opgenomen, maar dat bleek een misvatting kwam ik achter, dat was nl in Woudrichem. Niettemin is Workum een mooi oud stadje met veel Jugendstil-elementen in de huizen zoals tegeltjes portalen, mooie bogen aan ramen en gevels en ook mooie geveltekens.
We hebben samen bij de bakker/lunchroom een broodje gegeten. Daarna gingen mijn ouders weer huiswaarts en heb ik het stadje verkend.
Workum is bekend om Het Jopie Huisman-museum, zie foto, Jopie huisman was een kunstschilder/tekenaar. Verder hebben ze 2 kringloopwinkels, zij noemden dat rommelmarkten, maar ze zijn dagelijks geopend, dus noem ik ze maar even kringloopwinkels. Het grappige was dat mijn gastvrouw deze avond vrijwilligster is bij één van deze winkeltjes en mij herkende toen ik aan kwam. Ze vertelde me dat zij vrijwilliger was in dienst van de PKN kerk en het winkeltje in de kerktoren was van de gemeente, dat stukje grond behoorde toe aan de gemeente, de kerkwinkel zat in een soort loods.
Omdat het nog niet helemaal tijd was ben ik op een bankje gaan zitten aan de vaart. Toen het wel zo ver was ging ik naar de bb. Ik werd ontvangen met een glaasje drinken, in mijn geval water, later kwamen er nog 2 dames bij, die deden de Elfstedentocht per fiets.
Daarna mocht ik even op het bankje zitten in de tuin die keek op de vaart, ik zag meerdere bootjes liggen en langs komen en een paar kinderen waren aan het zwemmen.
Dag 2 dinsdag 18 juni
Na een voor mij korte nacht, 7 uur slaap, ivm. luidruchtige dames, om 6 uur al wakker. Toch maar even lui geweest en na de dagelijkse oefeningen om kwart over 7 opgestaan. Om 8.15 uur ontbeten, het was weer vorstelijk, zelfs yoghurt ontbrak niet. Daar dan ook van genoten. Tegen half negen vertrokken, maar als eerste doel mijn bekende bankje van gisteren, daar even met mijn moeder gebeld. Daarna via een dijkweg naar de 1e picknickplaats in Ferwoude gegaan, genoten van de rust en een mueslibroodje.
Ferwoude en daarna Gaast waren 2 oude kleine kneuterige dorpjes, dit bedoel ik niet negatief integendeel, ik hou hiervan, kleine huisjes en smalle steegjes. De weg van Workum ging langs de Makkumerdijk, maar van het evt water kon je niets zien. In Makkum was het haventje aardig, daar kon ik ook een glimp van het IJsselmeer zien, maar Makkum zelf viel me erg tegen. Ik zag zelfs geen winkel waar je Makkums aardwerk kon kopen of een museum hier aan gewijd. Dit leerde ik al op school, maar zelfs de taxichauffeur later had er nog niet van gehoord.'
Verder ging het richting Witmarsum, daar heb ik de lunchpauze genoten aan de vaart op een houten vlonder, een paar scheepjes en schepen kwamen langs.
Heb in Schraard een schaap gered, die lag in de sloot te blaten. Ik naar de dichtstbijzijnde boer gereden, aangebeld en de situatie uitgelegd, hij ging er meteen heen. Schapen kunnen nl in het water verdrinken, zeker als ze op hun rug liggen, dat was bij deze gelukkig nog niet het geval. Het domme vond ik dat er even daarvoor 6 fietsers in groepjes van 2 gereden hebben, zij moeten het zielige geblaat ook gehoord hebben, maar vonden het niet nodig om er achter aan te gaan. Gelukkig heb ik wel een geweten en fatsoen meegekregen van mijn moeder en zo kon dan dit schaap nog een poosje van zijn leven genieten.
In Schettens heb ik een vliegende reiger gezien, meestal zie ik ze zitten op een paaltje of staand in een weiland, nu dus een keer vliegend. Het grappige vind ik altijd dat mensen op een e-fiets altijd trots zijn op hun vele kilometers die ze gereden hebben, maar niets van de omgeving zien. Nu stopten er enkele om te vragen waar ik naar keek. Ik heb ze het verteld en ja toen moest er meteen gefotografeerd worden. Ik rij zelf altijd stapvoets, dan zie je het meest. Dat kun je met een E-fiets natuurlijk niet, maar je kunt wel zo'n tempo aanmeten, dat je meer van de omgeving kunt zien, maar ja willen is vers 2.
Witmarsum was een compleet nieuw dorp, althans dat deel waar ik geweest ben, het kerkplein was het enige dat oud en ook mooi was om te zien. Daarna via een grotere weg naar Arum, daar pauze gehouden en werd ik vergezeld door een Friese dame, die onderweg was naar haar dochter in Witmarsum. Ze wilde alles weten over mijn tocht en vorige tochten. Overigens als u meer tochten wilt lezen die ik gemaakt heb, kijk dan hieronder in mijn blogje of kies een datum uit aan de zijkant van het menu.
Daarna ging ik verder richting Franeker. Vlak voor Franeker trof ik nog een man op een scootmobiel, die ook aan het toeren was, even gezellig met hem gekletst. Hij maakte wel dagtochtjes, maar aan een vakantie had hij nog nooit gedacht, hij vond het een mooi avontuur. Scooty haalde het net tot Franeker. Daar heb ik bij een broodjeszaak een taxi gebeld en kon ik eindelijk naar de wc, maar daarvoor moest ik naar de HEMA, die hadden nl een wc op de begane grond. Ik heb het al vaker gezegd, als er een HEMA in de buurt is kun je normaal gesproken altijd naar de wc, hoewel ik deze keer gemerkt heb dat die vlieger niet altijd opgaat, maar daarover later meer.
Franeker is een grotere stad, die voor elk wat wils heeft, voor de shoppers onder ons, is het een gezellige stad, alle grote winkelketens zijn er te vinden. Het is ook een oude stad, dus ook voor diegenen een must en voor de cultuurmensen onder ons, daar is ook het planetarium van Eise Eisinga, helaas had ik geen tijd hiervoor en schuin daar tegenover is ook een plaatselijk museum, dat gratis toegankelijk is.
Na een leuke taxirit kwam ik bij mijn bb in Menaldum of wel Menaam in het Fries. Gezellige ontvangst door mijn Vietnamese gastvrouw, we hebben heel gezellig gebabbeld. Ook deze slaapplek was inpandig en wel zo groot, dat je er met een rolstoel zelfs in kon walsen als je dat wenst. Dit is absoluut een geschikte plek voor rolstoelers. Gelukkig kan ik nog een stukje lopen, maar voor mensen die wel rolstoelgebonden zijn, is dit een prima plaats. Heb vandaag een kleine 38 kilometer gereden, Scooty heeft zich voorbeeldig gedragen en ik heb haar uiteraard netjes "gedresseerd"
Dag 3 woensdag 19 juni
Heb heerlijk geslapen, de zon scheen vanmorgen volop, een goed begin van de dag. Mijn dagelijkse reisbeslommeringen gedaan, heerlijk ontbeten en tegen 9 uur vertrokken richting Berlikum. Meteen het 1e obstakel, een brug met treetjes en een fietsgedeelte er midden in. Dat kon Scooty niet, dus even een klein eindje om moeten rijden. Berlikum is een klein dorp, zoals we in mijn buurt Meddo kennen.
Daarna naar St Anna Parochie, een leuke plaats met een gezellig winkelcentrum, maar geen restaurant om te schuilen, het was blijkbaar te vroeg. Dan maar verder naar vrouwenparochie, daar was helaas ook niets te vinden, maar er was wel een garage met benzinepomp. Dus ik mijn stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of ik onder het afdak mocht schuilen. He antwoord "Nee Joh, ga maar in de garage, als je ergens een hoekje opzoekt kan er niets gebeuren" Dus ik naar binnen, zegt een collega van hem dat ik wel in de showroom plaats mag nemen, daar is een tv en wat leesmateriaal., kreeg zelfs koffie aangeboden en later een grote spritskoek en bij het weggaan wilde ze er ook nog niets voor hebben, kon ook nog even naar de wc. Echt superlief!, ik maak even reclame, zie de foto hieronder voor hun naam. Mocht u ooit in de buurt zijn, ga dan daar tanken, ze verdienen het.
De tocht ging weer verder naar Oude Leye, Blije en Holwerd, kleine terpdorpjes. In Blije was ik blije dat de zon weer scheen, wel van korte duur, maar hij scheen. Scooty kon net in Holwerd komen, dat lag een beetje aan mij, want er kwamen dreigende donkere wolken en ik wilde op tijd in Holwerd zijn, dus ben ik in volle snelheid naar Holwerd gereden en precies tot het plaatselijke hotel kwam ze. Daar genoten van een broodje gehaktbal en een kop thee, Ik schrok wel van de prijs, tien euro, maar ik zat droog en Scooty had het gered, dat was het belangrijkste. Helaas was de hotelbediende geen aardige man, die wilde mij niet helpen met de taxi, met naam etc, gelukkig was er een man aan de bar, die mij wel wilde helpen. Hier geef ik daarom een negatief reisadvies, mijdt hotel de Gouden Klok, ik ga er in elk geval nooit meer heen.
Om 6 uur kwam de taxi, het was even zoeken op het adres, ze waren nl aan het verbouwen en met de weg bezig, maar ik mocht over het gras rijden en dat ging goed. Mijn gastgezin was een leuk jong stel met jonge kinderen. Vooral baby Lisa was een schatje, een echt lachebekje.
Helaas moest ik een paar treetjes op, maar de eigenaar heeft speciaal voor mij een leuning gemaakt, zie foto, zodat ik er iets makkelijker op kon en de wc voor de nacht was een emmer, het huisje had nl geen wc, normaal moest je dat in het grote huis doen.
Werd getrakteerd op thee met after eight, dat had ik al heel lang niet gehad. Ik heb dus één keer gesmokkeld met mijn dieet, normaal eet ik nl na 5 uur niet meer, maar dit kon ik niet afstaan. Nog even buiten nagenoten van de dag en het avondzonnetje. Ik sliep deze keer in een rond bed, hoe bijzonder is dat, ik had dat nog nooit gezien, laat staan in geslapen.
Deze dag ongeveer 28 km gereden en dit was de enige dag dat ik grotendeels de Elfstedentocht gevolgd heb.
Dag vier donderdag 20 juni
Heb heerlijk geslapen en de kinderen Abel 7 en Jade 5 waren zo aardig om mij te helpen met het slepen van de bagage naar de garage waar Scooty aan de oplader zat. Uiteraard heb ik dat beloond met iets voor in hun spaarpot. Gezellig ontbeten met de oma van de kinderen, die bleek afkomstig te zijn uit Xanten, niet ver bij mij vandaan.
Tegen half tien vertrokken, Het was een mooie dag, maar wel eentje met veel kijken op de buienradar en zoeken naar schuilplaatsen.
Maar eerst ging ik richting Dokkum, een mooie weg langs weilanden met schapen en paarden. Overigens de echte Friese paarden heb ik pas bij Kollum gezien. Ik heb later nagevraagd waarom ik er maar zo weinig zag. Het blijkt dat Friese paarden lui zijn, raspaarden en geen werkpaarden. Daarom zijn ze niet zo interessant voor de boeren, maar meer voor mensen die ze voor de sport houden.
Afijn Dokkum is een mooi oud stadje met een gezellig winkelcentrum, wie niet van drukte houd, kan hier uitstekend toeven, er liep nl bijna niemand, wel sneu voor de winkeliers.
Daarna ging het richting Kollum, daar moest ik schuilen voor de regen en ik dacht te kunnen lunchen. Er was een HEMA dus dacht fijn naar de wc en een lekker appelbroodje eten met chocomelk. Helaas beide was er niet. Ik kon naar de wc bij een plaatselijke supermarkt. Daar hadden ze een automatiek met saucijzenbroodjes ed, helaas zat er niets in, ik nagevraagd iof hij weer gevuld werd, het antwoord: "Helaas mevrouw over 3 kwartier weer.” Daar kon en wilde ik niet op wachten, maar er was een C1000, meestal hebben die wel een koffiecorner. "Sorry mevrouw, nog niet, alles is hier nieuw, over een paar weken bent u van harte welkom". Goed ik was droog gebleven en de bui was weg, dus maar weer verder tot de volgende bui. Die kondigde zich een half uurtje later aan, nergens een dorp of iets te bekennen. Toen zag ik een spoorviaduct, het was iets uit de route, maar ik zou droog zitten. Daar heb ik ook 2 broodjes kaas gegeten, die ik in de supermarkt gekocht had. Even later kwamen een man en vrouw er ook bij op de fiets. Ook met hen gezellig gekletst.
Na de bui weer verder met de reis tot de volgende bui zich aanmeldde. Omdat er nu echt nergens een schuilplek was en ik midden in de rimboe zat ben ik heel brutaal geweest en heb geschuild bij iemand onder een carport, bij een piepklein kneuterig huisje. De bewoners waren er niet, dus dacht ik dat is een mooi plekje voor mij. Daar heb ik een kleine 20 minuten gewacht. Toen weer verder naar Surhuisterveen, maar helaas dat wilde Scooty niet meer, ik had iets te veel van haar gevergd. Maar gelukkig kon ze nog net bij een bankje komen en daar zat ik heerlijk in het zonnetje, die inmiddels weer was gaan schijnen. Taxi gebeld en die kwam zo waar nog eerder dan verwacht.
Eenmaal op plek in Opende, bleek dat ik de nacht mocht doorbrengen in een huisje met een heuse bedstee, echt supergaaf! Heb nog even van de avondzon genoten.
Ik heb vandaag 37 km gereden.
Dag 5 vrijdag 21 juni
De zomer is begonnen en ik kon vanmorgen in het zonnetje ontbijten. ik had het rijk alleen want zowel de heer des huizes als de vrouw des huizes hadden een afspraak. Wat een vertrouwen, vindt u niet? Ik heb na het ontbijt alles ingepakt en ben tegen half tien vertrokken. Deze keer had ik weer een totaal ander landschap, had ik de 1e dag veel dijkgebied, de 2e veel aardappelvelden en gisteren veel weilanden, vandaag had ik bomen en veel groen. Persoonlijk vind ik dat mooier, zeker na 2 dagen vergezichten. Hoewel dat ook zijn charme had, je kon nl mooi zien waar het volgende plaatsje was en daar kon je je dan op richten.
Vlak voor Ureterp begon de lucht zeer verraderlijk te worden, dus ik probeerde op tijd daar te komen. Dat lukte en ik zag ook nog een cafetaria die open was en die een afdak had, waar ik Scooty onder kon zetten. Het was ook nog een fijn en goedkoop eetcafé, het heette cafetaria Peti. Als voorbeeld had ik een broodje kroket voor €2.10 en een gehaktbal met friet en salade kostte €7.50. Dat is toch heel wat anders dan het tientje dat ik in Holwerd betaalde. Mocht u in de buurt zijn van Ureterp dan is dat beslist een aanrader.
Ureterp zelf is een modern dorpje. De tocht ging weer verder richting Bakkeveen. Er was een kleine omleiding, maar dat vond ik niet zo erg, voor mij was alles immers nieuw. en zo kwam ik langs een klein plaatsje Friese Palen.
Ook bij Bakkeveen hing een forse bui, dus maar weer met vol tempo op het plaatsje af. Net voor de bui kon ik bij de plaatselijke super, dezelfde als in Kollum, schuilen en naar de wc gaan en heb wat proviand gehaald. Daarna de omgeving een beetje verkend en kwam ik in natuurgebied de Bakkeveense duinen, een mooi natuurgebied, zie foto. Daar pauze gehouden, mijn dagboekje bijgehouden en de route voor de volgende dag uitgestippeld. Op een gegeven moment kwam een lief meisje met haar vader bij me zitten, of eigenlijk meer haar schoentjes aan trekken. Ze heette Hanna en was 3 jaar jong. Ze vertelde me dat ze drie schatten had gevonden, 2 steentjes en een dennenappel. Toen ik zei dat ze zelf ook een schat was, dacht ze even na en kreeg ik als antwoord:"Nee hoor, ik zit niet in de grond". Heerlijke kinderwijsheid.
Daarna heb ik een rolstoelpad in het natuurgebied gereden. het was een mooi bos en heidegebied.
Tegen 5 uur naar de bb. Ik had dit keer een heel huisje voor mezelf, ik zou erin kunnen wonen, helemaal compleet ingericht en aangepast. Nog even lui in de zon gezeten en daarna lekker gaan slapen. Vandaag 28.5 km gereden
Dag 6 zaterdag 22 juni
Er was een rommelmarkt in het dorp en niet zo maar eentje, nee de grootste openlucht rommelmarkt van Nederland met volgens de folder maar liefst 600 kramen. Ik ben uiteraard even wezen kijken, maar vond het veel te groot, maar even de sfeer proeven was leuk.
Het 1e dorpje was Wijnjewouden, daar had een mevrouw een klein rommelwinkeltje, spotgoedkoop, ook de kleding, maar veel kinderkleding en een klein maatje, ben dan wel 20 kg afgevallen, maar daar paste ik echt niet in.
Verder ging de tocht naar Duerswalde en het blauwe bos, beide mooie natuurgebieden. Ik heb gepicknickt in het bos, was ook weer leuk. Daarna richting Veenhuizen, vlak voor Veenhuizen was ook een natuurgebied, de Drentse kop of zoiets.
Veenhuizen staat bekend om zijn gevangenis en daar was ook een gevangenismuseum. Uiteraard een bezoekje aan gebracht, zo vaak kom je niet in zo'n museum en zo heb ik ook deze tocht een stukje cultuur opgesnoven. Het is een aanrader als je geïnteresseerd bent in gevangenissen en recht in het algemeen, vooral voor kinderen is er veel interactieve activiteiten te doen.
In een parkje vlakbij heb ik de laatste pauze gehouden, althans dat dacht ik. Want 2 km voor mijn bb hield Scooty het voor gezien. Het was wel een mooie plaats om te stoppen, het was nl een camping en die heette de Schuilhoeve, hoe toepasselijk. Heerlijk op een bankje in de zon gezeten tot de taxi kwam.
Ik had het bb-adres al ingelicht en even daarna kwam de dochter des huizes om me op te halen, maar dan moest ik Scooty alleen laten en dat vond ik niet zo'n goed idee, maar wel superlief dat ze me wilden helpen. Even later kwam de campingeigenaar even poolshoogte nemen en hebben we even gezellig gekletst. Het uur vloog voorbij.'
Op het adres werd ik hartelijk ontvangen door de vrouw des huizes, de hond en de loslopende kippen. Ook nu heb ik weer een huisje voor mij alleen en helemaal in oude stijl ingericht. Echt mijn ding, ik sliep bv in een echt Oudhollands ledikant, dat was voor mij nostalgie, want in de tijd van mijn huwelijk hebben we daar jaren in geslapen.
S ávonds nog even buiten gezeten en toen vroeg op stok. Overigens de kippen die hier lopen slapen niet op stok, maar slapen in de boom, zie foto. Weer eens wat anders nietwaar....?
Deze etappe was 29.7 km en nog een stukje in het museum.
dag 7 zondag 23 juni
Ik werd vanochtend gewekt door het zonnetje, ik deed het rolluik open en zag een hen met een aantal kuikens. Tijdens het aankleden kwam de boxer Mike me even begroeten, hij kon de deur blijkbaar open krijgen. Ik vond dat niet erg, we hebben zelf ook 2 boxers gehad en deze hond was een oud, maar lief baasje. Met het openen van het laatste rolluik, zag ik dat een groepje hennen voor de deur zat en me ook even goedemorgen wilde zeggen. heerlijk toch, al die dierenliefde. U begrijpt mijn dag kon niet meer stuk.
Net als gisteren kon ik ook vandaag weer van een lekker ontbijt in de tuin genieten, dit keer bij de geitjes. Ik vertrok met een goed gemutst humeur. Nu deed ik dat alle dagen, maar vond deze extra leuk om te melden.
Omdat ik eigenlijk maar tien kilometer hoefde te rijden naar onze afgesproken plaats in Appelscha, heb ik een lokaal ommetje gemaakt door het Fochteloër Ven, ook dit is een absolute aanrader. a het is een fantastisch mooi natuurgebied, b heb ik de koekoek gehoord en voor wie mij kent, weet dat dat voor mij een speciale betekenis heeft en als derde heb ik ook nog wilde paarden gezien, zie foto.
Eerst ging de tocht naar Veenhuizen om daarna weer terug te gaan naar Appelscha. Het was overigens het enige zandpad dat ik deze hele vakantie gezien heb, de meeste fietspaden, ook door natuurgebieden zijn geasfalteerd of bestraat. Hier dan de 1e zandwegen, maar eigenlijk waren het meer grindpaden en ook hier deels geasfalteerd. Dus voor een ieder makkelijk te doen.
Ik was redelijk vroeg in Appelscha, daarom heb ik daar een markt bezocht, maar die vond ik niet zo leuk, het meeste was nieuw en verder alleen maar eettentjes. Daar vlakbij was ook ons afspreekpunt, waar mijn ouders me weer op zouden halen. Genoten van een coupe vanille-ijs met verse aardbeien en slagroom. Even later kwamen mijn ouders en ik heb ze getrakteerd, a omdat ik €35.00 euro overgehouden had van mijn budget en b voor alle goede zorgen die ze verricht hadden, qua vervoer en plantenverzorging.
Na deze versnaperingen weer richtng huis. In Haaksbergen als afsluiting wat gegeten bij restaurant de Kornuiten. Smaak en eten was goed, maar het was lauw en gezien de entourage en de bediening was de prijs - kwaliteitsverhouding te duur, althans dat vonden wij.
Tegen 8 uur was ik weer in mijn vertrouwde omgeving.
Ik heb een week lang enorm genoten en ik hoop u van het lezen van mijn verslag.
U hebt nu gelezen dat je voor weinig geld ook een leuke vakantie kunt hebben. Ik ben vertrokken met €225,00 en had nog €35,00 over. Daarvan is ook nog eens €138,00 voor het slapen. Van de rest heb ik entree betaald, souvenirs gekocht en wat versnaperingen onderweg. Maar je moet niet al te veel eisen stellen. Voor mij zijn de scootyvakanties een back to basic vakantie, wat voor mij inhoudt, met zo weinig mogelijk geld, een zo mooi en fijn mogelijke vakantie te krijgen. Dus veel genieten en beleven en dan bedoel ik echt genieten van kleine dingen zoals het horen van de koekoek, het ontmoeten en spreken met leuke mensen onderweg, zoals het driejarige meisje Hanna.
Ik hoop dat u genoten heeft van mijn avonturen en wie weet bent u hier wel door geïnspireerd om zelf ook eens op de fiets te stappen of met Scooty op pad te gaan. Ik vind ons kleine kikkerlandje nl erg mooi, elke provincie heeft wel zijn charmes en is zeer zeker de moeite waard.
De volgende grote reis is begin augustus, maar de rest van de zomer wil ik kleine dagtochtjes maken en wel de agriculturaroute, die is half in de Achterhoek en half bij de Duitse buren, die is ongeveer 300 km lang en die wil ik dan in etappes rijden, net zoals vorig jaar de Flamingoroute. Dus als u mijn schrijfselen de moeite waard vind, hou dan mijn blogje in de gaten.
Mocht u het leuk vinden, dan kunt u altijd een reactie plaatsen, hiervoor moet u op de link klikken onder bij de laatste foto.
Meer foto's kunt u vinden op https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/
(Helaas kan ik even niet bij mijn fotosite, dus voor de foto's moet u nog even geduld hebben, sorry voor het ongemak)
Naar aanleiding van het feit dat het afgelopen week 450 jaar geleden was dat de 80 jarige oorlog begon en in Groenlo dat een groot item is, vond ik het toepasselijk om deze route vandaag te rijden. De route wordt vermeld in een boekje dat werd samen gesteld door Bennie Rouwhorst en Antoon Driessen en was destijds verkrijgbaar bij de VVV en ik zag dar hij daar nog steeds te koop is. De route wordt niet met pijlen aangegeven, maar in dit boekje beschreven. Er bestaan ook bewegwijzerde routes, maar ik heb voor deze variant gekozen. Officieel heeft het 2 startpunten nl Erve Kots in Lievelde en de parkeerplaats aan de Wheme in Groenlo bij de Hervormde Calixtuskerk. Maar omdat de route rond loopt ben ik hem begonnen in Zwolle. De route is 27 km lang, maar je kunt hem in 2 keer rijden en dan is het 2x 15 km. Ik heb voor de grote route gekozen.
Even een klein stukje inleiding: De route volgt zoveel mogelijk de circumvalatielinie en de belegering van Grolle, zoals Groenlo in die tijd heette, in het jaar 1627. Een circumvalatielinie is een verdedigingswerk met aarden wallen die een gehele stad omsluiten op een afstand van 3 kilometer rondom de stad. Dit om er voor te zorgen dat kogels etc die vanuit de stad werden afgevuurd geen schade konden aanrichten. Groenlo ofwel Grolle was zo'n bolwerk dat in handen was van de Spanjaarden en Frederik Hendrik wilde Grolle weer in staatshanden hebben. Op elk strategisch punt werden kwartieren gebouwd, wat schansen genoemd werd. Het heeft aan beide kanten veel bloedvergieten gekost, maar uiteindelijk gaven de Spanjaarden zich over nadat Frederik Hendrik gedreigd heeft om de stad met 3 mijnen tegelijk aan te vallen en er geen zicht op was dat de Spanjaarden versterking konden krijgen van andere Spaanse troepen. Deze hele geschiedenis staat bekend als het Belegh van Grol. Ondertussen is het cultureel erfgoed geworden en het is ook vrij uniek, omdat de resten in de grond nog terug te vinden zijn, zeker als het een droge zomer is, zoals afgelopen zomer, maar daarover later meer. In andere steden zoals bv 's-Hertogenbosch zijn deze linies verdwenen onder autobanen en nieuwbouwwijken. Wilt u meer over deze geschiedenis lezen dan verwijs ik u naar de website www.circumvallatielinie.nl. Wilt u fysiek een indruk krijgen bezoek dan het stadje Groenlo, in bovengenoemde kerk is een muurschildering aangebracht over dit thema en her en der staan in Groenlo infopanelen en andere ludieke voorwerpen zoals bv deze soldaat en kanon aan de gracht bij het gerechtsgebouw. zie foto 1 en 2. Of net als ik de route rijden.
Zoals ik al zei ben ik in Zwolle begonnen. In Zwolle komen we bij de Topsweg op de plek van het eerste kampement van mijn route, nl die van Ernst Casimir van Nassau. Dit was het één na grootste kampement. Deze Ernst was een neef van Frederik Hendrik en stadhouder van Friesland, Groningen en Drenthe.. In de nacht van 15 op 16 augustus 1627 werd de Spaanse inval hier ingezet op het bolwerk dat toen nog niet helemaal af was. Met vuurpijlen werd Frederik Hendrik gewaarschuwd, die er meteen aan kwam en hulp bood. De aanval werd gepareerd en de Spaanse aanvallers leden grote verliezen. Even later kom je langs het toenmalige Herberg Reirink, sinds 1662 al in het bezit van deze familie, er achter loopt het Reirinkpad, zie foto's 3 en 4. Helaas kun je er geen pauze houden, het is nu een accommodatie voor feesten en andere samenkomsten.
Als we de Winterswijkse weg oversteken, goed uitkijken!, gaan we verder over de Zwolse weg en komen uiteindelijk bij huisnummer 8. Hier lag vroeger de Franse Schans. Bij droge zomers, zoals ik u hierboven al meldde, kun je de contouren zien van hoe de schans er vroeger uit heeft gezien. Dit komt omdat op de lijnen waar de schans heeft gestaan er een gracht was en daar was en is de grond een stuk vochtiger dan op de rest van het terrein. Vandaar dat je dus de lijnen af en toe kunt zien, zoals dit jaar. Zie foto's 5 en 6, waarbij de 1e foto van dagblad de Gelderlander is gehaald. U kunt op mijn eigen foto zien dat de groene streep een lijn is van die schans. Als je er naast rijdt is het nog duidelijker te zien. De Franse Schans controleerde de weg naar Bredevoort. De Franse huurlingen, vandaar de naam, konden hier de hele omgeving goed overzien, omdat het op een natuurlijke verhoging was gebouwd. Overigens hebben alle schansen een landennaam, nav de soldaten uit dat land die op die plek gestationeerd waren. je kunt dus zeggen dat er toen al een geallieerd leger was net als in WO II
Daarna komen we op de Grolse dijk richting Vragender, foto 7. Op deze weg liepen de soldaten van het Staatse leger die 17 juli 1627 vanuit Emmerich, via Bredevoort naar hier liepen en daar 20 juli aankwamen. Eigenlijk best een gek idee dat deze weg er ca 400 jaar geleden ook al was. Ik vond het zo wie zo een mooi plaatje, je ziet al duidelijk de herfstkleuren en het was maar liefst 27 graden en dat in deze tijd van het jaar. het was dan ook de warmste 13e oktober sinds 1921, om maar even in de geschiedenis te blijven.
Weer verderop deze weg gaan we rechtsaf en komen we langs de Engelse schans. Deze hebben ze in het geheel nagebouwd en je kunt het bewonderen via de grote uitkijktoren, zie foto 8 en 9. Zelf heb ik dit uiteraard niet kunnen zien. Deze schans ligt buiten de linie, maar diende om het kamp van Frederik Hendrik te beschermen. Wanneer deze schans nl in Spaanse handen zou vallen dan zou het kwartier van Frederik Hendrik binnen het bereik van de kanonnen van de Spanjaarden vallen en dat was uiteraard niet de bedoeling.
Bij het bankje op de Flierstraat heb ik pauze gehouden en het grappige was dat er een waterkraan bij stond, dus hier is een mogelijkheid om evt lege flesjes weer bij te vullen. Goede service vond ik dat.
Dan komen we in Lievelde, als je dit dorp uit bent kom je in het kwartier van Frederik Hendrik. Het grootste deel van het leger, 100 troepen van ca 100 tot 150 man. dus een man of 12000 waren hier gelegerd. De prins zelf had zijn tenten opgezet op het hoogste deel van de es. Rond Erve Kots, waren 20 bakovens die elke dag 28000 pond brood bakten. Bij Erve Kots kunt u, als u dat wilt een pauze houden. Hier is van alles te zien en te doen, zie ook mijn vorige blogjes. Achter Erve Kots lag het minst versterkte deel van de linie, dat kwam omdat hier een groot moerasgebied lag en ze daar geen aanval verwachtten.
Als we verder rijden komen we bij de Ruurloseweg, die we oversteken, oppassen!. Na een poosje komen we bij de Lieftinkweg. Hier was het kwartier van Willem van Nassau, de admiraal van Holland. Willem was een onwettig kind van prins Maurits. Tijdens de inspectie van de Franse wallen werd hij geraakt door een kogel van de Spanjaarden. Zelfs Hugo de Groot, u weet wel de persoon die ontsnapte uit slot Loevestein via een boekenkist, heeft hierover geschreven.
De tocht gaat weer verder en we komen bij de Deventerkunstweg. Hier vlak voor was de Hollandse schans. Deze schans moest de weg naar Zutphen en Deventer bewaken. Hier is weinig van overgebleven, maar in een bosje tussen de Deventerkunstweg en de Laarbergweg is nog een restant te vinden.
Daarna kom je bij de Ruiterweg, helaas was die voor fietsers nog afgesloten en wordt je omgeleid naar het nieuwe industrieterrein. Maar je kunt een stuk van de weg nog wel zien als je er langs rijdt. Deze weg loopt mee met de oorspronkelijke linie en hier was de cavalerie van het staatse leger gehuisvest. Vandaar misschien de naam? Men denkt dat deze weg speciaal voor deze belegering is aangelegd. De cavalerie was het meest mobiele onderdeel van een 17e eeuws leger, omdat ze te paard overal en snel konden komen als er gevaar dreigde.
Door de aanleg van de nieuwe N18 wijkt de route hier iets af van het boekje. Bij de kringloopwinkel volg je het fietspad richting Eibergen en rijdt dan het viaduct op, zodat je over de nieuwe weg heen gaat. Dan ga je weer een stukje richting Groenlo, tot je weer linksaf kunt de Ruiterweg op. Hier ga je meteen rechts de schietbaan op en volg je de route weer volgens het boekje. Op een gegeven moment kom je in een bosje, waar overigens veel kastanjes lagen, maar dat terzijde. Hier werd de kleinste schans aangelegd en die noemde ze Schans Altena. In het bosje is nog een bult te vinden, maar ik kon er niet meer bijkomen, was nu helemaal vol gegroeid.
Als we nog even doorrijden komen we weer op de Boerijendijk richting Zwolle en is de route volbracht. Ik hoop dat u er weer van genoten heeft en wie weet heb ik u zo geënthousiasmeerd, dat u hem zelf eens wilt rijden. Het is heel goed te doen, je komt wel langs zandpaden, maar die waren voor mij geen enkel probleem.
Elke 2 jaar wordt in Groenlo een hele happening gehouden rond dit thema, maar u moet geduld hebben tot volgend jaar, dan is het in oktober weer tijd voor het Belegh van Grol. Zelf ben ik hier niet zo'n voorstander van, maar ieder zijn meug zullen we maar zeggen. Geschiedenis ben ik voor, maar oorlogje spelen is iets voor kinderen en zouden wij, volwassenen, ontgroeid moeten zijn en over de gevolgen na moeten kunnen denken. Maar ja wie ben ik.
Meer foto's kunt u weer vinden op mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/
Dit was neem ik aan de laatste tocht voor dit jaar, deze rit was al erg uitzonderlijk. Ik hoop dat u dit jaar van mijn verhalen genoten heeft en wie weet zie ik u volgend jaar hier weer terug. Ik wens u een fijne wintertijd en tot ziens in het voorjaar zullen we maar zeggen.
Wat als een normale reisdag begon werd helaas een heel avontuur. We reden een kwartier eerder de grens over dan normaal en alles liep fantastisch! Er was bijna geen verkeer en soms hadden we zelfs de autobaan voor ons alleen. Ook het ontbijt verliep normaal, we ontbeten net als anders in Siegen. Maar...... Toen we bij Giessen waren zei de bus van het ene op het andere moment: "Ik heb er geen zin meer in, zie maar hoe je verder komt". Het vervelende was dat het uitgerekend op een autobaan-afrit plaats vond naar een volgende autobaan. Veel andere chauffeurs meenden dat ze leuk waren en toeterden volop, of wij niet wisten dat we daar niet konden staan. Wij braaf de ANWB gebeld en er zou iemand komen. Vrij snel kwam zelfs de politie aanrijden. Nu bleek dat die toevallig voorbij waren gekomen. Meteen werd er gehandeld, fakkels werden op de weg gelegd, onze gevarendriehoek moest een heel eind verder neergezet worden en zij belden rechtstreeks met de ADAC, de Duitse dochteronderneming van de ANWB. Ook de radio werd ingelicht, we hebben ons 2 keer gehoord, zelfs toen we allang verdwenen waren werd het nog omgeroepen. Afijn ruim een half uur later kwam de man van de Afsleepdienst. Bus werd opgetakeld, zie foto 1 en we gingen naar het ADAC station in Giessen. Wij met zijn vieren in de vrachtauto en de bus hing aan de takel. Vanwege vele wegwerkzaamheden moesten we maar liefst 75 km om rijden. Eenmaal aangekomen werd er gekeken wat er evt. aan de hand kon zijn. Naar alle waarschijnlijkheid had de brandstofpomp het begeven. Helaas het was zondag dus reparatie kon niet, bovendien zou het nog besteld moeten worden, dus het zou een meerdagenproject worden, Wij de ANWB bellen, dat hadden we beter niet kunnen doen, want het gaf alleen maar gezeur en ergernissen. A konden ze de bus niet naar huis brengen, die moet dus de komende week opgehaald worden, jawel, door mijn vader zelf! Kostenvergoeding ho maar. Gevraagd of ze een hotel vergoeden, "Nee mevrouw alleen de taxi er naar toe." Ja daar hadden we niets aan. "Rijdt u ons dan terug naar huis", "Nee mevrouw, dat zit niet in ons pakket." "Kunnen we dan een bus huren op uw kosten?" "Nee mevrouw we vergoeden alleen een derde deel van de gemaakte kosten als u een rekening kunt overleggen". Dus wij met zijn vieren in beraad wat we zouden doen. We waren op weg naar Kirchberg en ook als we terug zouden gaan moesten we een bus huren, waar mijn scooty in kon. Dus toen maar besloten om toch naar Kirchberg te gaan. Wij de ANWB weer gebeld of ze een bus voor ons konden regelen. Half uur later, "Sorry mevrouw geen bus, alles is verhuurd aan voetbalsupporters in een straal van 100 km." Mijn moeder vraagt aan de nette man van de afsleepdienst of hij kon helpen. Die heeft gebeld en wat bleek een straat verder had Sixt een bus vrij en die konden we huren en gelukkig ook nog bij ons in de buurt wegbrengen aan het einde van de vakantie. Uiteindelijk 5 uur! verder konden we onze reis weer voortzetten. U begrijpt dat we de ANWB meteen opzeggen en naar de concurrent gaan. We betalen al jaren de wegenwacht en de reisverzekering en dit is nu de 3e keer dat ze ons benadelen en dan druk ik me heel netjes uit, want ik heb een ander woord in mijn gedachten. Afijn dus 5 uur later, veel geld armer en een veel kleinere minder comfortabelere bus gingen we weer op weg richting Kirchberg. Daar kwamen we moe maar niet voldaan aan om half tien in de avond, 4 uur later dan normaal. De enige charme was dat we nu Tirol in de avond konden aanschouwen, wat toch ook wel weer een bijzonder schouwspel was. Gelukkig was de ontvangst wel als vanouds. Leni, onze gastvrouw, had weer Limonade en bier voor ons klaar gezet en we konden zelfs buiten zitten en we hadden ook nog achtergrondmuziek van een plaatselijk hotel. Dus toen kwam de vakantiestemming wel weer terug en die is gelukkig ook de hele week gebleven, alleen werd de week een dag korter i.v.m. de bus die weer terug gebracht moest worden.
Maandag 13 augustus dag 2:
Deze dag begon, na een lekker en uitgebreid ontbijt buiten, traditioneel met bezoekjes aan de beide NKD's. In Kirchberg vonden we deze keer niet zoveel, maar in Hopfgarten zijn we goed geslaagd, zelfs al voor de komende herfst en winter. Daarna Helmut van de kiosk begroet en geluncht bij de M Preis, de supermarkt aldaar. Dat is het mooie in Hopfgarten, zowel de NKD als de kiosk en de M Preis zitten op hetzelfde pleintje, tegenover de Raifeisentoren, dat is niet te missen. Daarna zijn we even naar de grens gereden om te tanken, daar is het meestal het goedkoopst. Weer verder ging de reis, nu achter de Wilde Kaiser langs richting Schwendt, daar is ons vaste rustplaats bij de forellenvijver. Daar genoten we van een lekkere sorbet en enthousiaste kinderen die daar aan het vissen waren, zie foto 2. Na een uurtje reden we naar Sankt Johann, daar hebben we voor kennissen een radio afgegeven. Tegen half 6 waren we weer in Kirchberg, na ons wat opgefrist te hebben gingen we naar ons favoriete restaurant Kalswirt. Ook hier werden we enthousiast ontvangen en begroet en we hebben lekker gegeten.
dinsdag 14 augustus dag 3 Bella Italia:
We ontbeten vandaag binnen, omdat het te fris was om buiten te zitten. Tegen tienen zaten we in de bus. Ons eerste doel was Innsbruck, waar we de springschans wilden zien. Die kun je van 2 kanten zien, de 1e keer bij de brug in Innsbruck en de 2e keer als je richting de Brennerpas gaat. Zie foto 3. Als je hem zo bekijkt, vanaf een afstandje, lijkt het of het niet veel voorstelt, maar ik denk als je bovenin staat, dat het dan wel erg hoog is. Daarna ging de tocht richting de Brennerpas en wel de oude. De nieuwe Brennerpas zagen we verschillende keren voorbij komen, zie foto 4. Ik hoor u denken, waar ken ik de Brennerpas van, nu Henk Wijngaard had ooit een liedje over deze Brennerpas, zie deze link https://www.youtube.com/watch?v=CQrmaqM24pM We hoorden op de radio van het ongeluk in Genua Italië, waar de brug was ingestort en als je de foto bekijkt kun je je indenken welke ramp zich daar heeft voltrokken. Maar wij vonden het nu indrukwekkend om te zien, hoe hoog en innovatief de bruggenbouwers toen waren. Hoewel we ook wel weten dat er vele mensen gestorven zijn tijdens de bouw. Na een poos kwamen we in Bella Italia ofwel Mooi Italië. De reis ging nog ietsje verder Italië in, richting Vipiteno, dat was ons einddoel. De Oostenrijkers en Duitsers kennen het onder de naam Sterzing. Dit gebied heet Sùd Tirol en voor de 1e wereldoorlog behoorde het nog bij het Keizerrijk Oostenrijk, denk maar aan de Sisifilms, die meestal met de Kerstdagen vertoond worden. Daarom kun je ook nog heel goed Duits spreken daar, omdat het nog een echte spreektaal is. We hebben gemerkt dat het plaatselijke dialect een mix is van Duits en Italiaans. De vorige keer dat we in Vipiteno waren was het stil en doods, dat was deze keer compleet anders, Er was veel volk op de been en ook alle winkels waren weer vol en open. we hebben lekker geluncht bij het gouden kruis ofwel Crosso d´oro. Daarna een beetje geslenterd door het stadje, de poort is heel herkenbaar, zie foto 5. Als je in Italië bent, met je ook een Italiaans ijsje gegeten hebben, dat hebben we dan ook gedaan. In het stadje stonden ze rijen dik voor de diverse ijssalons, maar bij de ijscokar aan de parkeerplaats was niemand en ze hadden super lekker ijs. De terugweg moest over dezelfde weg, de andere route was te ver om. Tegen half 7 waren we weer in Kirchberg. Deze keer hebben we gegeten bij Ephesus, ook hier werden we meteen weer herkend en enthousiast begroet. Het was weer een mooie dag om in te lijsten.
Woensdag 15 augustus dag 4 Maria Hemelvaart:
Feestdag in Oostenrijk, Maria Hemelvaart, als je deze dag in sommige delen van Duitsland en in heel Oostenrijk op vakantie bent, hou er dan rekening mee, dat alle winkels en officiële instanties deze dag gesloten zijn en dat in de meeste plaatsen wel een feest plaats vindt. Dit even ter extra informatie.
De dag begon een beetje trueb zoals de weervrouw het op de radio meldde. Wat zoveel betekent als een beetje druilerig, maar toen we richting het dorp gingen was er van druilerigheid al geen sprake meer en werd het heerlijk fijn bloemencorsoweer met zon en een vriendelijke stapelwolk. Maar eerst hebben we eindelijk de oliemolen van ons pension bezocht. Ons pension heet Schwaigermùehle, genoemd naar de molen en de familie Schwaiger waar deze molen al generaties lang toe behoort. Zie foto 6. Het is echt een bezoekje waard als u Kirchberg bezoekt. Slaapt u n het pension, dan is het zelfs gratis te bezichtigen, slaapt u elders dan vragen ze een kleine entree, waar ze de molen dan weer van kunnen onderhouden. De molen is een lijnzaadmolen. Lijnzaadolie wordt gebruikt voor het lakken van kleine houtoppervlakken en de `koek` wat overblijft werd als veevoer verkocht. Maar de olie is niet eetbaar voor ons mensen. De molen heeft tot ca 1960 gewerkt en werkte maar 7 weken in het jaar, 4 weken in het voorjaar en 3 in het najaar, dit i.v.m. het klimaat aldaar. Ik heb een aantal foto´s van de molen gemaakt, die staan op mijn fotosite: https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/, waar u nog veel meer foto´s van deze vakantie en eerdere vakanties en dagtochtjes kunt bekijken. Nadat de molen niet meer werkte had een openlucht museum interesse in de molen, maar de gemeente Kirchberg wilde de molen zelf als museum behouden. Ze hebben hem toen gerestaureerd en dit jaar is er een heel nieuw dak opgekomen, in originele stijl. U kunt dit museum sponseren, zie voor info mijn vorige blogje over Oostenrijk. In het museum wordt u alles verteld over hoe de molen functioneerde en waar bv. de term slaolie op slaat, de olie en ook deze lijnzaadolie, wordt verkregen door er met een slaghamer op te slaan. Het hoe en wat laat ik aan de familie Schwaiger over om u dat te vertellen als u er een keertje naar binnen gaat. Mocht u dus in Kirchberg zijn, dat kan zowel in de zomer als in de winter, dan heeft u voor een klein bedrag een leerzaam uurtje en u helpt de molen er ook mee in de voorziening van zijn onderhoud. Na dit leerzame uur gingen we richting het centrum van Kirchberg. Eerst hebben we bij Kalswirt apfelstrudel met koffie en chocomelk genuttigd. Daarna in beide souvenirwinkels gekeken, heb in één van hen nog iets leuks gevonden voor mijn plantenverzorger. Radio U1 van Tirol had bij de muziekkoepel een uitzending genaamd `Frùhschoppen` georganiseerd met diverse bands uit de regio. We hebben gekeken, geluisterd en wat gedronken. Maar waar wij zaten hoorden we hoofdzakelijk alleen de bassen, vandaar dat we vast naar Kalswirt gingen, omdat daar het bloemencorso 2 keer voorbij zou komen en daar hadden we een mooie plek om te kijken. Het leuke was dat er ontzettend veel volk op de been was, met name veel bussen uit Frankrijk en Beieren, dus er was genoeg te zien, die middag. Om 3 uur, nu ja bijna, het Kirchbergs kwartiertje was ook daar bekend, begon het bloemencorso. Dit jaar werd het voor de 26e keer georganiseerd. We zijn 2 jaar geleden ook hier geweest tijdens het bloemencorso, zie één van mijn blogjes hieronder, toen was het niets vergeleken bij wat we in de Achterhoek gewend zijn. Maar dit jaar was het echt de moeite waard en waren er maar liefst 30 elementen aanwezig en ook de wagens waren beduidend mooier en groter. Ik heb me alleen geërgerd aan het publiek dat achter het corso aanliep. Die moesten plaats maken omdat het corso voor de 2e keer langs kwam. In plaats dat ze achter ons gingen staan gingen ze voor ons staan en wel zo dat we niets meer konden zien. Niet alleen ik, maar ook de kinderen die voor mij zaten op de grond. Dan zijn mensen toch echt egoïstisch. Maar al met al hebben we ervan genoten, veel foto's van dit corso zijn ook te zien op mijn fotosite, met dank aan Andreas, die ze voor mij en dus ook voor u gemaakt heeft. Voor mij was het nl niet te doen, omdat ik zat en dan krijg je niet zulke mooie foto´s.
Donderdag 16 augustus dag 5:
We werden wakker met een stralende zon en strakblauwe luchten. Helaas was het te fris om buiten te ontbijten, dus dat deden we gezellig binnen. Vandaag stond een tocht naar Reith im Winkel, Beieren, op het programma. Tegen half tien gingen we op pad naar Kufstein am Grùnen Inn, bekend van het witte slot, zie foto 7. Ook dit kunt u kennen van een lied: https://www.youtube.com/watch?v=RNIMjrBii5M het Kufsteinlied. Daarna gingen we bij Kòssen de grens over en via een mooie weg kwamen we aan in Reith im Winkel. Een mooi dorp, zoals gezegd in de deelstaat Beieren in Duitsland. Het nadeel was alleen dat al het verkeer door het stadje moest, dus een beetje rumoerig en rommelig. Het is niet groot, maar wel mooi en zeker de moeite waard om eens te bezoeken, vooral de kerk vond ik erg mooi. Het interieur was roze met wit, zie foto 8, het deed me een beetje denken aan de Liebfrauenkirche in Dresden. Verder had het een paar leuke winkeltjes en Maria en Margot Hellwig, 2 bekende Duitse schlagerzangeressen,hadden en hebben hier een restaurant genaamd Kuhstall.Maria is nl een paar jaar geleden overleden, zij was de moeder van Margot. We hebben chic geluncht, niet omdat wij zo chic zijn, maar dat had een toilet op de begane grond en ja dat is wel handig als je geen trappen kunt lopen. We hebben daar een lekkere gevulde "windbeutel" gegeten, dat noemen wij een soes, alleen was deze veel groter dan onze soesjes en gevuld met ijs en slagroom en desgewenst aardbeiensaus, dat overigens ook van echte aardbeien gemaakt was. Op de terugweg hebben we nog een kleine bergweg gereden richting huis Filzerhof. Dit kunt u kennen als u de oude Soko Kitzbùhlseries gekeken heeft op de Duitse tv. Hier werden nl de opnames gemaakt van het restaurant van de vader van de vrouwelijke inspecteur. Nu wordt het huis verbouwd tot appartementen hoorden we later. We hebben een paar mooie foto's gemaakt, waaronder van Kirchberg, zie foto 9, de rest staat op de fotosite zoals ik hier al beschreef. Ons laatste diner bij Kalswirt is altijd traditioneel de "Grillplatte", een grote schaal met voor iedereen een aantal stukken vlees, verder rijst, patat en rösti en daarbij nog diverse groentes. Ook traditioneel is de vruchtencocktail zonder alcohol. Van de baas kregen de heren nog een kleine Obstler en wij, dames, een vruchtendrankje als afscheid en een groet voor het komende jaar, we waren weer welkom. Leuk gebaar net waar? In het pension namen we vast afscheid van oma en pakten onze laatste spullen weer in.
Zaterdag 17 augustus dag 6, de terugreis:
Om kwart voor 6 ging de wekker, althans zou die gaan, maar ik was iets eerder wakker, mijn dagelijkse oefeningen gedaan en me klaar gemaakt voor het ontbijt. Die nuttigden we voor de laatste keer om ongeveer 8 uur en om goed half 9 zaten we weer allemaal in de bus en konden we aan de terugreis beginnen. Die verliep gelukkig weer perfect. Ondanks dat het een stuk drukker was konden we redelijk goed doorrijden. Lunchen deden we in Geisselwind, zoals u van ons gewend bent. We moesten nog even terug naar Giessen, want we waren wat vergeten en mijn vader wilde even kijken welk type brandstofpomp onze bus had. Daar hebben we ook nog even een ijsje op de hand gegeten. Uiteindelijk kwamen we rond half negen in Vreden, nog wat kleine boodschappen gedaan en bij een Imbiss wat gegeten. Tegen half tien waren we weer thuis en kon ik heerlijk gaan slapen.
Dat was weer een heel avontuur in Oostenrijk, ik hoop dat u er weer van genoten heeft. Als het weer zo mooi blijft, dan rij ik af en toe nog een paar dagtochtjes en wie weet ook nog wel een scootytocht, dat ligt aan een aantal factoren, o.a. het weer en mijn gezondheid. Dus blijf mijn blog in de gaten houden, als u het leuk vindt.
ps helaas staan sommige foto's niet rechtop, ik weet nog niet hoe ik dat moet veranderen, hopelijk ben ik er met mijn volgende blogje achter, tot zover excuses voor het ongemak, maar op mijn fotosite staan ze wel rechtop.
Sorrt foto's staan op kop bij het laatste blogje, ik weet niet hoe dat kan en hoe ik het kan veranderen, maar u kunt ze ook bekijken op mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/? daar staan er nog veel meer. groetjes Lientje
Vandaag deel 2 en tevens laatste deel van het Rondje Aalten. Ik heb niet heel Aalten besproken, maar wel het grootste deel, zie ook deel 1 van Aalten hieronder. Overigens krijgt u er vandaag meerdere tegelijk nl 5, omdat ik simpelweg tussendoor geen tijd had om ze hier te plaatsen, dus dan heeft u ook meteen een heleboel te lezen. Leuk voor een mooie zomeravond buiten of als het een keertje wat minder mooi weer is.
Ik heb me in het centrum van Aalten af laten zetten en heb de volgende knooppunten gereden: 46,44,36,39,43,59,60, 61 en weer terug naar Aalten Ook deze route is ongeveer 30 km. Ik had een klein beetje tijd over en heb toen nog even een stukje wandelroute gereden uit het boekje Langs Heilige huisjes, waarover later meer. De meeste wegen en ook zandwegen zijn goed begaanbaar, echter in Barlo en in een stuk van natuurgebied het Goor moet je in deze tijd even met beleid rijden, vooral het laatste stuk in het Goor, vergt wat extra concentratie, zowel voor de fiets als de scootmobiel.
De tocht begint in het centrum en als 1e kom je langs de Joodse Synagoge, zie foto 1 Deze werd in 1857 gebouwd en staat in de Stationsstraat. Tijdens de 2e wereldoorlog werd de synagoge leeggeroofd en werd als opslag voor meubels en munitie gebruikt. Niet alles werd geroofd een 5 tal Thorarollen, Bijbelboeken, werden voor de tijd verstopt. In de oorlog zijn vele Joden uit Aalten gestorven, zie de plaat rechts naast de synagoge. Diensten worden er niet meer gehouden, er moeten nl 10 Joodse mannen bj een dienst aanwezig zijn volgens de regels en die hebben ze blijkbaar niet meer. Soms worden er speciale diensten gehouden als er gasten zijn bv uit Israël. Wel kunt u in de zomermaanden de synagoge bezoeken op woensdagmiddag en donderdag, Kijk voor exacte tijden op hun website.
Bij de kruising Beeklaan - Hogestraat kunt u de Westerkerk zien liggen. Deze kerk is in 1891 gebouwd en was een schuurkerk, dit was een schuilkerk binnen in een schuur, ten tijde van de reformatie, hier al veelvuldig besproken. Oorspronkelijk was het voor de gereformeerde inwoners van Aalten, tegenwoordig is het van de Euregio Christengemeente Aalten/Bocholt. Dus een internationaal gebeuren.
Langzaam gaan we Aalten uit en gaan we noordwaarts, daar kunnen we goed zien dat Aalten glooiend is, we moeten echt heuveltjes op en af, nu is heuvel een groot woord, maar af en toe moet u echt flink doortrappen om boven te komen, maar naar beneden gaat dan een stuk makkelijker. Als u met een scootmobiel deze route rijdt, raad ik u aan om deze heuveltjes op slaktempo te rijden, dat spaart nl de accu en kunt u dus meer en langer rijden, weet ik uit ervaring. Na een km of 5 komt u in Barlo, een kleine buurtschap van Aalten. Dit kleine buurtschap, 122 inwoners heeft waarschijnlijk al in de prehistorie bewoners gehad, gezien een grafveld en sporen van een nederzetting uit de IJstijd. In 1982 kwam Barlo landelijk in het nieuws, omdat een sekteleider genaamd Baghwan plannen had om een complex in Barlo te kopen. De Barlonaren hadden hier schijnbaar geen trek in want het brandde in zijn geheel af en dat had een boer op tv al aangekondigd. Bagwhan zag toen van de koop af. Later werd het een recreatiecentrum en weer later een asielzoekerscentrum.
Net voor Barlo slaan we linksaf een klein pad in, hier ziet u op een gegeven moment een bord staan akerrandenproject. Elk jaar worden er in Aalten, Bredevoort en Dinxperlo akkerranden en bermen ingezaaid. Dit zorgt voor biodiversiteit (een levende en productieve natuur) en voorkomt wildvraat van de gewassen. foto 2
Het zandpad gaat verder en we komen uiteindelijk bij boerderijmuseum de Neeth uit, u ziet meteen aan uw rechterhand een klein huisje met de toepasselijke naam hoeke daale, Ga dit huisje even binnen u heeft nog nooit zoveel verschillende wc rollen bij elkaar gezien, Echt rollen met de gekste opdrukken, spreuken etc. foto 3 Aan de andere kant van het huisje, ziet u een ouderwetse wc, zoals die vroeger bij elke boerderij stond. Rij je het erf op, dan kom je langs het kannenhuuske. Een hokje vol met theekannen en koffiepotten. foto 4. Als u een plaspauze wilt inlassen, maar geen gebruik van de horeca wil maken, wat overigens ook lekker is hier, vooral de pannenkoeken, dan kunt u richting de speeltuin rijden en om de hoek van de schuur is een wc. Wees wel zo netjes om iets in het bakje te doen, zo zorgt u ervoor dat het ook voor de volgende wandelaar of fietser mogelijk blijft om naar de wc te kunnen gaan.
Dan nog even een tip, als u geen bordjes ziet, dan moet u steeds rechtdoor gaan, dat moet bij elke knooppuntenroute, maar bij deze was het wel heel extreem, ook bij kruisingen waren ze soms een beetje laks met bordjes.
Afijn de route gaat verder en we rijden een heel groot stuk over de Zilverbekendijk. Ik las op het internet dat de zilverbeek vroeger een beroemde beek was en dat er aan die beek ergens in Barlo een papiermolen gestaan heeft en dat nam het water van deze zilverbeek, Nu ligt er nog wel een beek, maar die heet de Veengoot en dat is een werkproject geweest, dus niet dezelfde beek.
Hierna komt u bij een moeilijk begaanbaar zandpad, met goed beleid en geduld komt u er doorheen. Of het door de droogte komt of dat het altijd zo is weet ik niet, maar ik kon er door met mijn Scooty, dus u vast ook.
Maar als u al de moeite gedaan hebt komt u in het Aaltense Goor, dit is een natuurgebied gelegen op de Halse Rug. Een 12 km lange dekzandrug gelegen tussen Zelhem en Aalten. Dit is een prachtig natuurgebied, met bos en hei. Een paar km verderop in de route is een picknickplaats waar u desgewenst een pauze kunt houden. Zelf heb ik hier mooie herinneringen aan, omdat ik op mijn bruiloft hier met al mijn gasten gepicknickt heb. De route gaat dwars over deze picknickplaats, dus het kan niet missen. zie foto 5.
Verder gaat de reis en na een mooie tocht kom je bij de grote weg naar Varsseveld, die steken we over. Bij een mooi bospaadje kwam ik deze fleurige bank tegen, zie foto 6.
Uiteindelijk kom je in IJzerlo, ook een buurtschap van Aalten, het is hoofdzakelijk agrarisch, maar u zult zien dat er een echte kern is met bv een buurthuis en daar kunt u evt. een versnapering kopen. Wanneer u IJzerlo uitrijdt komt u op een gegeven moment langs een schoolgebouw, dit gebouw is al gebouwd in 1914. In 1937 zijn er 2 ramen veranderd, want het moest dienst doen als opslagruimte voor de Coöperatieve Landbouwvereniging van Aalten. Verder is het gebouw nog in originele staat. Nu zit er een verzekeringsadviseur.
Langzaam maar zeker komen we weer terug in Aalten. Zoals ik in het begin al schreef had ik wat tijd over eer ik werd opgehaald. Ik heb toen een klein stukje gereden uit het boekje “Langs heilige huisjes”. Dit is uitgegeven nav het project "Langs heilige huisjes religieus erfgoed in Aalten, Dinxperlo, Bredevoort en Süderwick" Het was destijds gratis verkrijgbaar bij de plaatselijke VVV, of dat nog zo is weet ik niet.
In elk geval kwam ik langs nog een kerk, deze was een stuk nieuwer. Van oorsprong was het een gereformeerde kerk, maar nu behoort het tot de PKN kerken. De kerk is even oud als ondergetekende, nl uit het jaar 1965 en er kunnen 750 mensen in. Wat meteen opvalt is de muurschildering aan de buitenkant, die er overigens later is aangebracht. Het stelt Mozes voor die staat bij de brandende braamstruik. zie foto 7
Toen was het tijd om naar mijn ophaalplaats te gaan. Dit was even de laatste blog voorlopig, want er staat weer een vakantie voor de deur. Dus blijf mijn blogje in de gaten houden als u ze interessant vindt.
Ik heb even een uitstapje gemaakt, heb niet deel 2 van Aalten gereden, maar ik ben in de omgeving van Beltrum geweest en wel de tocht Natuur en Kerkepaden van Beltrum. Het is een route uit 2009 die ik destijds voor €1.50 gekocht heb, Ik heb geen idee of hij nog steeds te koop is, maar mocht dat niet zo zijn en u wilt hem willen rijden, dan kunt u altijd bij mij de routebeschrijvng vragen. Even een reactie geven, zie link onder dit blogje en dan uw mailadres erbij melden, dan komt het helemaal goed. Hij is ca 27 km lang
Deze tocht bestaat voor 75 % uit zandpaden, die allemaal goed te doen zijn, ondanks de droogte. Mocht u hem rijden met echt warm weer, dan is het aan te raden om zo vroeg mogelijk te vertrekken, dan heeft u de meeste schaduw, als u hem, net als ik, vanuit Groenlo begint.
Zoals gezegd ben ik begonnen bij de brug over de Hartebroekseweg, daar gaat de route rechtsaf het zandpad in langs de Slinge. Dit pad volgt de Slinge tot aan de brug bij de houtzagerij. Daar steken we de Ruurloseweg over en komen uiteindelijk in de Schuurmansweg. eerst kom je een minicamping tegen met de leuke naam De Hippe Kip, daar kun je bv overnachten in een pipowagen of in een retro caravan, dus eentje uit vervlogen tijden. Even verderop kom je langs zorgboerderij de Weiden, waar u evt een pauze kunt maken en kunt genieten van Boerderij-ijs of een potje honing en/of eieren kunt kopen. Zie foto 1
Uiteindelijk komt u uit op de grote weg Groenloseweg, de route steekt deze weg over, maar als u wat wilt drinken of een kleine lunch wilt nuttigen, rij dan even iets verder dan komt u bij café, restaurant de Duif. De route steekt, zoals ik al zei de grote weg over en dan volgt een fraai stuk door de Beltrumse natuur, de route gaat over de brug, dan kom je bij een picknickplaats, waar u even kunt pauzeren en lezen over het natuurgebied. de route vervolgt het fietspad bij de parkeerplaats, dus niet de knooppuntenroute volgen.
U komt dan langs het Spilmanshuuske, waar u ook evt een kleine pauze kunt maken, zie foto 2.
Zoals ik al zei rijdt u over natuurpaden, maar ook Kerkepaden, zowel aan deze kant van Beltrum als straks aan de andere kant. Kerkepaden waren vroeger paden die de boeren en hun familie gebruikten als route om naar de kerk te gaan, dit waren veelal kleine zandwegen. Beltrum wilde in 1e instantie deze paden herstellen, maar door de huidige ruilverkavelingen was dat niet mogelijk. Toch hebben ze een 23 km aan "Kerkepaden", kleine fiets/wandelpaden door de rustige natuur aangelegd. Dit hebben ze afgekeken van de Zieuwentse Kerkepaden. Zie foto 3.
Na een aantal van deze paden kom je Beltrum binnen, dit is een klein kerkdorp, wat in 1795 als eigen gemeente bestond, veel later bij de gemeente Eibergen kwam en nu hoort het bij de gemeente Berkelland. Maar het werd al in 1236 genoemd. Het dorp onderging in 1927 een natuurramp, nl een windhoos, waarbij 20 boerderijen werden verwoest. Beltrum heeft qua horeca ook nog wat te bieden. Zo kun je heerlijk softijs eten bj café en cafetaria Dute aan de Meester Nelissenstraat, waar je ook een plaspauze kunt inlassen, mits je wat gebruikt. Iets verder in de straat heb je café restaurant Spilman, waar u u fiets kunt opladen. Beltrum heeft verder nog een pinautomaat tegenover de kerk. Iets verder richting Ruurlo kunt u ook nog inkopen doen bij supermarkt Coop.
Rijdt u Beltrum uit richting Groenlo dan komt u langs ‘s wereld grootste klompenfabriek Nijhuis, dit wijkt dus af van de route. Deze fabriek bestaat al sinds 1938 en ze hebben een winkel. Ook is bruidshuis Beijer Besselink een begrip in de Achterhoek bij aanstaande bruidjes. Verder heeft Beltrum een jaarlijks bloemencorso en is het landelijk bekend om zijn survivaltocht, elke keer aan het begin van het jaar.
Maar we keren weer terug naar de route. Als eerste ziet u de kerk als u Beltrum binnen rijdt. Dit is de Onze Lieve Vrouwekerk ten Hemelopneming. Deze kerk is in 1847 gezegend en in gebruik genomen en werd gebruikt als een filiaalkerk van Groenlo. In 1855 werd het een zelfstandige kerk met een eigen kerkbestuur. De toren is echter pas van 1894. Foto 4 . In de kapel, kunt u evt een kaarsje branden. Naast de kerk staat het huis Gerardus Majella stichting dit is in 1926 gebouwd en was een zustershuis.
Tegenover het kerkgebouw komt u op het Mariaplein, aan dit plein staat achter in de hoek een glazen gebouw en in dat gebouw ziet u een stoommachine. Dit is de laatste stoommachine van de melkfabriek. Als u een 50 eurocent muntstuk in de automaat doet, kunt u zien hoe de machine vroeger werkte. Het monument heet de witte olifant. foto 5.
We verlaten Beltrum weer via één van de Kerkepaden en komen bij een vijver, die nu helaas droog stond en een standbeeld als aanduiding van de kerkpaden. Iets verder ziet u Henk Wolterincks schuilhut, dit is een eerbetoon aan deze Beltrummer, die deze schuilhut bedacht heeft en inmiddels overleden is. Als je er in gaat heb je het idee of je in een soort kapel bent, maar dan een natuurlijke, althans die associatie had ik. Het was in elk geval lekker koel in deze warme dagen.
Bij de mooie wegwijzer, zie foto 6, kunt u kiezen om weer naar Beltrum te gaan, ik ben weer richting Groenlo gereden.
Dat was dan het rondje Beltrum, dit laat weer zien hoe klein een dorp ook is, het beslist niet saai hoeft te zijn, zoals ik al vaker zeg Nederland is schitterend en onze Achterhoek zeer zeker! Tot de volgende keer.
Deze keer gaat mijn blogje over deel 1 van de route in Aalten, ook dit doe ik aan de hand van knooppunten en ook deze gaat in delen, evenals de buurtschappenroute in Winterswijk, zie hiervoor.
Het startpunt is camping de Twee Bruggen, waar ik de vorige keer geëindigd ben. Officieel zou ik de route beginnen bij knooppunt 17, daarvoor moest ik een stukje hetzelfde rijden als ik de vorige keer gedaan heb, dus heb ik een alternatief gezocht en wel het volgende: Ga als u met de rug naar de camping staat linksaf, richting de beek, net over de beek kunt u een pad in, de Pieriksweg, dit is een zandpad. Overigens u komt in deze route meerdere zandpaden tegen, die zijn ondanks de droogte goed te doen. Alleen als u met een scootmobiel rijdt, dan moet u als u het bos van havezate Walfort binnen rijdt, dit even met beleid doen, want het loopt vrij schuin en aan de andere kant is een sloot. Met de fiets gaat dit moeiteloos. Bij de t splitsing gaat u links de Goordiek, einde rechts Misterstraat en die blijven volgen dat zit u weer op de goede weg. Dan heb ik daarna de volgende knooppunten gereden: 23, 47, 25, 61, 46, 47, 45, 17 en weer terug naar de Twee Bruggen. De route is ca 30 km. Ondertussen bent u langs de Slingeplas gekomen, dit recreatiegebied is ontstaan uit zandwinning. Het gebied is het hele jaar open en is gratis toegankelijk. Ik heb hier geluncht en hoe gek het ook klinkt, ik was op 3 mensen na helemaal alleen en dat met het mooie weer van nu en vakantietijd.. U kunt helemaal rond rijden langs de plas en uiteraard even een frisse duik nemen, als u handdoeken meeneemt.
Daarna gaat de tocht naar Bredevoort, Bredevoort is bekend als boekenstad, dat houdt in dat dit kleine stadje meer dan 20 antiquariaten en boekwinkels heeft. U vindt dan ook op vele plekken boekenkasten met boeken die te koop worden aan geboden, zowel binnen als buiten. Op mijn fotosite heb ik daarvan een foto opgezet. ik kan hier nl maar 9 foto's plaatsen en ik moest een keuze maken. Bredevoort dankt zijn naam aan een brede doorwaadbare plaats in het moeras, wat het destijds was. Voorde betekent nl doorgang. Bredevoort is al erg oud, de oudste vondsten zijn potten uit 7000 v Chr. waarschijnlijk jagers die trokken. Maar vele vele jaren later werd er een burcht gebouwd en dat werd voor het eerst vermeld in 1188 na Chr en heette kasteel Bredevoort. Uiteindelijk werd het vestingstad Bredevoort, dit is oa nog te zien aan de vestingwal waar de molen op staat, waarover zo meer. 200 jaar later kreeg Bredevoort stadsrechten, dus je hoeft helemaal geen grote stad te zijn om stadsrechten te verwerven. Stadsrechten hield in dat die plaats meer rechten hadden dan andere dorpen in de omgeving. Het kasteel heeft er gestaan tot 1646, toen kwam er bliksem in de kruittoren en ontplofte de hele boel, waardoor de toenmalige bewoners op een zoon na om kwamen en het kasteel ook ter ziele ging. Zoals ik meldde is Bredevoort een oud stadje en in de echte kern is dat nog duidelijk merkbaar, smalle straatjes, leuke kleine huisjes, het lijkt of de tijd hier heeft stil gestaan, het is, vind ik, ook echt de moeite waard om er eens te gaan kijken en rond te dolen. Ik heb buiten de route om ook even rond gereden en een paar foto's gemaakt en ik wil u daar graag wat over vertellen.
Als eerste komt u de molen tegen, die zit nog in de route, zie foto 1. Dit is de Prins van Oranje en is van vele kanten duidelijk te zien, omdat hij op een vestingwal staat, zoals ik net al genoemd heb. De 1e molen is al in 1646 gebouwd en de opdrachtgever was niemand minder dan Frederik Hendrik, de prins van Oranje, vandaar ook de naam. De 1e molen brandde in 1869 af en er werd op dezelfde plek een nieuwe gebouwd en werkte weer in 1870. Na de tijd is hij nog 2 keer gerestaureerd. De molen is nog steeds in bedrijf en werkt voornamelijk voor de industrie en verder staan ze op diverse markten en kunt u het meel kopen bij de reformzaken.
Het 2e wat u tegen komt, als u even rechtsaf gaat, is de NH kerk Sint Joris, tegenwoordig uiteraard behorende bij de PKN. De kerk dankt zijn naam aan de Bijbelse figuur Joris, die de draak overwon. Daarom ziet u geen haan op de kerktoren, maar Joris en de draak. Zie foto 2. Deze Sint Joris was de beschermheer van de Borgmannen. Dit waren weer mannen, die het kasteel moesten bewaken en in ruil voor hun trouw kregen zij een stuk grond te leen, de zgn Borgleen. De fundamenten van deze kerk bestaan al sinds 1316. In 1597, tijdens het beleg van Bredevoort is de toenmalige kerk volledig afgebrand. In 1599 werd begonnen aan een nieuwe kerk, maar door de Kruittoren brand, zie boven, heeft ook deze kerk veel schade opgelopen en is een verkleinde vorm gebouwd, zoals hij nu is. U kunt de kerk in de zomermaanden juli en augustus gratis bekijken en ook tijdens boekenmarkten en monumentendagen. Ook dit is een aanrader, ik vind het een mooie aparte kerk, maar ja dat is niet echt doorslaggevend, breng een bezoekje en oordeel zelf, zou ik zeggen.
Als u nu rechtuit rijdt komt u op het Zand, een plein midden in Bredevoort. Dit plein is eigenlijk de gracht van het oorspronkelijke kasteel en dankt zijn naam aan het feit dat deze gracht gedempt is en 2 eeuwen lang een zandvlakte was omringd met bomen. Op dit plein werd vroeger recht gesproken. Voor op het plein staat een standbeeld en wel van Hendrickje Stoffels, foto 3. Zij was niemand minder dan de werkgeefster en liefdespartner van jawel Rembrand van Rijn, de welbekende kunstschilder.
Als u nu linksaf slaat en de Prinsenstraat ingaat en dan oversteekt naar de Kerkstraat ziet u de Sint Georgiuskerk al staan, foto 4. Na de reformatie, die ik al verschillende malen in mijn blogjes genoemd heb, werd in 1798 weer de 1e Katholieke kerk gebouwd, deze stond toen aan de overkant van de huidige kerk. deze werd ingewijd in 1878. de toenmalige kerk werd afgebroken en de grond verkocht. Apart detail, las ik, dat voor de bouw de stenen werden aangevoerd door de parochianen uit het Duitse Barlo met kruiwagens, dat is van Bredevoort af gezien 10 km, dat is in deze tijd toch niet meer voor te stellen. Als u nu het andere smalle straatje inrijdt, ziet u a een mooie muurschildering van dat kleine straatje, maar als u dan aan het eind weer rechts af gaat, komt u weer op de route uit.
Overigens zijn er diverse horecagelegenheden, waaronder middeleeuws restaurant Bertram (u kunt hier ook nog overnachten), café het Zwaantje en cafetaria / eetcafé Misterpoort en Bredevoort heeft een supermarkt.
Na het buitengebied van Aalten komt u langzaam bij Aalten en als eerste komt u dan bij landgoed Havezathe 't Walfort. Hier moet u dus even goed uitkijken, als u met uw Scooty rijdt, fietsers hebben, zoals ik al meldde, geen enkel probleem. Iets verder komt u bij het huis 't Walfort. De 1e melding is al van 1402, toen iemand het als borgleen had, tot 1795 was het een leenborg, daarna ging het over in de Landdag en uiteindelijk is het in handen gekomen van het Gelders landschap. Het huis bestaat nog wel, maar van de originele staat is niet veel meer over, alleen de t bouw is nog in tact gebleven. foto 5.
Het 2e wat u tegenkomt is de grafheuvel bij het Nannielaantje, hier is ook een bankje om uit te rusten. Van 1811 - 1818 was de heer Stumph burgemeester van Aalten, deze man overleed in 1820. Hij wilde perse op dit terrein begraven worden, omdat hij het niet eens was met de wantoestanden bij de kerkhoven van die tijd midden in het dorp. uiteindelijk werden hier 4 mensen begraven, deze burgemeester, zijn schoonzoon en 2 kinderen van een toenmalige arts uit Aalten.
Via mooie kleine paadjes komt u Aalten binnen. Aalten wordt al in de 6e eeuw genoemd en is een plaats met diverse bezienswaardigheden, waarover zo meer. Aalten is groot geworden door de textielindustrie en de hoornindustrie, met name de hoornindustrie was uniek voor Nederland. Van buffelhoorn uit Azië werden pijpen, kammen, knopen etc gemaakt. Uiteindelijk waren er zelfs 4 fabrieken die werk boden aan vele honderden Aaltenaren. Tot 1976 heeft deze 120 jarige oude industrie bestaan. Door de opkomst van kunststoffen ging het ter ziele. Bekende inwoner van Aalten is Angus Young van de band AC/DC. Vele bekende mensen komen of kwamen uit Aalten waaronder de kunstschilder Piet te Lintum. Aalten heeft ook enkele musea, waaronder het onderduikmuseum op de Markt en daarbij gevestigd het industriemuseum waar bovenstaande allemaal piekfijn verteld en getoond wordt. Horeca is er ook volop aanwezig, zowel op de Markt als elders in het dorp.
Maar we keren weer terug naar de route. Als u in Aalten komt, dan rijdt u eerst tegen de Ahof aan, foto 6. Dit is van oorsprong ook weer een havezate, het heette vroeger het hof van Ahave, wat later Ahof werd. Het ontleend zijn naam aan AA wat water is, dus een hof aan het water. Dit wordt in 1281 voor het eerst genoemd. Van het origineel is niets meer over, wel staat er nu een markante boerderij uit 1743 genaamd de Pol, wat weer hoogte in het land betekent. Nu is het een kinderboerderij, u kunt deze bezoeken, kijk hiervoor bij de ingang voor de openingstijden.
U rijdt verder richting het centrum van Aalten en bij de Hervormde kerk is de Markt en daar treft u het gemeentehuis van Aalten aan, het oorspronkelijke gemeentehuis is het witte statige gebouw wat u ziet. Dit herenhuis staat er al vanaf de 18e eeuw, maar in 1826 werd het in gebruik genomen als gemeentehuis en tussen 1830 en 1877 werd het tevens gebruikt als kantongerecht. Na een aantal aankopen en renovaties is het hele complex nu gemeentehuis.
Als u zich omdraait, ziet u de imposante oude st Helenakerk, deze Helena was de moeder van keizer Constantijn de Grote. De kerk is al gebouwd tussen de 15e en 16e eeuw en de toren zelfs al tussen de 11e en 12e eeuw. in 1973 moest het pleisterwerk gerenoveerd worden en toen bleek dat er mooie muurschilderingen onder het pleisterwerk zaten, oa van de 12 apostelen. Dit komt omdat het eerst als Katholieke kerk gebouwd was en tijdens de reformatie het een Nederlands Hervormde kerk werd en daar mochten geen beelden, schilderingen etc vereerd worden. U kunt de kerk in de zomermaanden bezichtigen tussen mei en september, foto 7
Dan gaat de route weer het centrum uit en over de brug ziet u de andere Helenakerk ofwel de nieuwe Helenakerk. In 1859 werd hier een 1e kerk gebouwd, in 1895 werd er een nieuwe kerk ontworpen, omdat de 1e door brand verwoest werd. Helaas had ook deze kerk geen lange geschiedenis, want in de 2e Wereldoorlog vielen er vlakbij 2 bommen en daardoor bleef alleen de toren staan, de rest werd vernietigd. Begin jaren 50 werd er weer een nieuwe kerk gebouwd en de toren werd daarop aangepast. Dus dit is een betrekkelijk jong kerkgebouw. zie foto 8.
Daarna verlaten we Aalten en komen weer in het buitengebied, we gaan eerst richting de grens, net voor de grens gaat de route linksaf, maar heeft u zin in een ijsje of wilt u een voet op Duitse bodem zetten, rij dan een klein stukje door, u ziet de overgang al voor dat u af moet slaan. Overigens kunt u iets verderop ook voet op Duitse bodem zetten, daar is een mogelijkheid om de groene grens over te steken. Wat betreft pauzemogelijkheden, in dit laatste stuk, komt u maar liefst drie rustpunten tegen, dat is vrij uniek in de Achterhoek, zo wie zo als je onderweg bent. Uiteindelijk komt u weer via mooie wegen in Bredevoort en kunt u uw weg terug rijden naar de 2 Bruggen, als u net als ik daar opgestapt bent.
De laatste etappe van de buurtschappenroute Winterswijk, heb ik Woold, Miste en Corle aangedaan en ik ben via Vragender naar huis gereden. Ik ben begonnen bij watermolen Berenschot, waar ik de vorige keer geëindigd was. Zie vorige blogje. Mocht u vanuit Winterswijk gekomen zijn, dan raad ik u aan om hier een plas- en of consumptiepauze in te lassen, want de eerstvolgende mogelijkheid is bij de 2 Bruggen en dat is zeker een 10 km verder.
Het Woold bestaat uit veel zandwegen, dus ook deze route, maar ze zijn allemaal goed begaanbaar, op de 1e weg en de Kotmansweg na. Maar met een beetje beleid is ook dat goed te doen. Het 1e deel rij je door de Bekendelle, dit is een natuurgebied en zoals de naam al zegt je rijdt door beek en dal. de beek is de Boven Slinge, die bij Kotten ons land binnenkomt, waar hij de Slinge heet en helemaal doorloopt tot iets boven Varsseveld, waar hij in de Bielheimerbeek verder gaat. In Winterswijk krijgt hij overigens een vertakking richting Groenlo en Ruurlo. De Bovenslinge is een regenrivier, net als de Maas in Limburg. Dat houdt dus in dat hoe meer er regent, hoe voller de rivier of beek is. Nu met deze droogte heb ik gezien, dat hij bij de 2 bruggen in Miste, waarover later meer, bijna helemaal droog staat. Dat had ik persoonlijk nog nooit gezien. Terug naar de Bekendelle, van de beek zelf zie je niet veel, maar je kunt hier goed een wandeling maken, bv vanaf de watermolen en het is de moeite waard, want als je geluk hebt, zie of hoor je de ijsvogel. Buurtschap het Woold heeft ook een eigen kern met oa een school en een verenigingsgebouw Juliana, zie foto 1. Dit gebouw bestaat al sinds 1928, het is destijds gebouwd om de verjaardag van de toenmalige koningin te vieren en om nuttige en aangename bijeenkomsten te houden. Ik las op hun site, dat er in al die jaren niet veel veranderd is
De route gaat verder door het Achter Woold en dan komt u op een gegeven moment een oorlogsmonument tegen, zie foto 2. dit monument herdenkt de slachtoffers uit de oorlog en viert 40 jaar bevrijding, het is dus in 1985 geplaatst. Een paar km verderop komt u langs de dikke steen. Dit is ook als monument daar neergezet en wel ter viering dat de grote verbindingswegen tussen Woold en Miste evenals Woold en Bocholt is verhard en dat was al in 1915. Deze dikke steen weegt maar liefst 12000 kg, hij is van roodachtig graniet en is 2,5 meter hoog. Winterswijk heeft meerdere van deze grote zwerfkeien, denk maar aan de steen bij het Oude gemeentehuis, de steen in Meddo. Allen zijn ze overblijfselen uit de ijstijd zo'n 200.000 jaar geleden. foto 3
U doorkruist in het Woold 2 keer de Oude Bocholtse baan, dit was zoals u al vermoed, de spoorbaan tussen Winterswijk en Bocholt in Duitsland. Foto 4. Deze spoorlijn is aangelegd in de 70'er jaren van de 19e eeuw, dus rond 1870 en is opgebroken in 1936. maar u kunt dit hele traject fietsen van Winterswijk, tot net bij de grens. 2 spoorhuisjes zijn oa nog bewaard gebleven.
Ergens kwam ik ook dit pauzehokje tegen, waar ik gebruik van gemaakt heb, daar wat van mijn proviand genuttigd. foto 5
De route gaat bij het houtbedrijf rechtsaf, maar wilt u een voet op Duitse bodem zetten, rij dan een klein stukje door, waar het bosterrein ophoudt is de grens, deze weg komt uiteindelijk uit in Bocholt.
Na het Woold komt u in Miste, de naam is afgeleid van de edelman Theodoricus de Misthae, die hier leefde vanaf 1248 op het hof ter Miste, wat weer onder de Heerlijkheid Bredevoort viel. Een bekende schrijver uit Miste was schrijver Henk Krosenbrink. Hij heeft diverse boeken geschreven en veel voor de Winterswijkers en Mistenaren gedaan. Hij overleed in 2015. U kunt een speciale Henk Krosenbrink route wandelen of fietsen langs plekken die hij in zijn vele boeken beschreven heeft. Wie weet komt die hier ook nog eens voorbij.
U komt bij de grote weg via huize Meenk, dit is een bijzondere boerderij, want het heeft 2 voorhuizen, die ruggelings tegen elkaar staan, het huis is al in 1895 gebouwd, maar er was al bewoning op deze plek vanaf de Middeleeuwen. Huize Meenk is één van de vele Scholtenboerderijen, die ik hiervoor als eens beschreven heb. Als u nog iets verder kijkt over de grote weg, dan ziet u de Meenkmolen. Juist ja, de bewoners van boerderij Meenk hebben de opdracht gegeven om deze molen te bouwen en heet dan ook toepasselijk Meenkmolen. ik kon er helaas geen mooie foto van maken ivm de drukte op de weg, wie weet een andere keer. De molen is in 1851 gebouwd en de opdrachtgever was de familie Tenkink die op de Meenk woonden. Molenaar was en is nog steeds de familie Woordes, eerst in opdracht van en tijdens het 100 jarig bestaan kreeg de familie de molen ook in eigendom. De Meenkmolen was de 1e molen in Winterswijk die gerestaureerd is en draait nog regelmatig op eigen kracht. Naast de molen staat ook een mechanische molen.
Als u de weg oversteekt en langs de molen rijdt, dan komt u ook langs camping de 2 bruggen. Hier kunt u een versnapering nemen of een duik in het zwembad met grote glijbanen, met dit weer een welkome afkoeling, denk ik. Mocht u geen consumptie willen gebruiken, dan kunt u iets verder rijden en dan afslaan bij de Schoppe, hier kunt u gratis naar het toilet. Houdt u niet zo van de drukte, dan kunt u ook nog terecht bij theetuin de Wacht. Dit ligt niet op de route, maar wordt wel aangeduid met een wegwijzer.
Dan gaan we de Boven Slinge over, waarover ik in het begin gesproken heb, die er nu erg "droog" bij stond. Als we de brug gepasseerd zijn, komen we weer in buurtschap Corle, ik heb hier in deel 1 al iets over verteld. Iets verder aan de weg komt u langs het lindenarboretum. Dit is een soort bomenmuseum met linden. U kunt dit "museum" gratis bekijken en u kunt hier ook even uitrusten. zie foto 6 Uiteindelijk komt u weer bij café Woordman uit. Als u de route richting Winterswijk wilt afmaken, moet u bij het volgende knooppunt weer rechtsaf, de Korenburgerveenweg in en verder kijken bij blogje 1. Ik heb ervoor gekozen om via Vragender te gaan richting Groenlo.
Vragender is een klein kerkdorp wat hoort bij Lichtenvoorde, tegenwoordig gemeente Oost Gelre. in het dorp vallen 2 gebouwen meteen op, de molen de 4 Winden en de Sint Antonius van Paduakerk, zie foto 7 en 8. Op de plek van de huidige molen stond al vanaf 1869 een andere molen, die is echter in 1958 vervangen door deze molen. De molen is nog steeds dagelijks productief en ook u kunt in het winkeltje meel kopen voor bv brood en pannenkoeken. Ze zijn open van woensdag tot vrijdag en in de zomermaanden ook op zaterdagochtend. De kerk is van 1871, toen nog zonder toren en parochiehuis, dat werd een paar jaar later gerealiseerd.. De naam is gegeven aan de heilige Antonius, die in katholieke kringen wordt aangeroepen als men iets verloren heeft. Overigens is dit niet de originele kerk, want na de oorlog was de kerk vervallen en heeft men besloten om hem in zijn geheel weer op te bouwen in Neo Romaanse stijl. Alleen de toren is nog origineel, maar die kwam weer in het nieuws omdat de spits in 2010 door een storm van de toren afwaaide. 2 jaar later was de kerk weer in alle glorie hersteld.
Weer verder gaat de route door de Schans, dat heb ik al uitgebreid besproken in het blogje over Groenlo. Wel kom je nog langs het AVOG crashmuseum, foto 9. In dit museum zie je alles over de Tweede Wereld Oorlog bij ons in de buurt en dan met name over de luchtoorlog, dus vliegtuigen etc. de naam zegt het al het gaat over gecrashte vliegtuigen in de Achterhoek. Zij hebben veel materiaal teruggevonden en er is ook een indrukwekkende film die je er kunt bekijken, ik spreek uit ervaring. Ze zijn elke 1e zondag van de maand geopend en in de zomermaanden elke zondag of via telefonische afspraak. Als dit u interesseert is het een echte aanrader.
Zo dat was dan de buurtschappenroute Winterswijk, ik hoop dat u ervan genoten heeft en dat u hem zelf een keertje gaat rijden, hetzij met de fiets, hetzij met de scootmobiel. Meer foto's kunt u weer vinden op mijn fotosite. Wat de volgende tour is, is voor u en mijzelf nog een verrassing. Maar als dit weer zo blijft, dan komen er vast nog een aantal, tot ziens.
