Winterswijk Buurtschappenroute deel 4

De laatste etappe van de buurtschappenroute Winterswijk, heb ik Woold, Miste en Corle aangedaan en ik ben via Vragender naar huis gereden. Ik ben begonnen bij watermolen Berenschot, waar ik de vorige keer geëindigd was. Zie vorige blogje. Mocht u vanuit Winterswijk gekomen zijn, dan raad ik u aan om hier een plas- en of consumptiepauze in te lassen, want de eerstvolgende mogelijkheid is bij de 2 Bruggen en dat is zeker een 10 km verder.

Het Woold bestaat uit veel zandwegen, dus ook deze route, maar ze zijn allemaal goed begaanbaar, op de 1e weg en de Kotmansweg na. Maar met een beetje beleid is ook dat goed te doen. Het 1e deel rij je door de Bekendelle, dit is een natuurgebied en zoals de naam al zegt je rijdt door beek en dal. de beek is de Boven Slinge, die bij Kotten ons land binnenkomt, waar hij de Slinge heet en helemaal doorloopt tot iets boven Varsseveld, waar hij in de Bielheimerbeek verder gaat. In Winterswijk krijgt hij overigens een vertakking richting Groenlo en Ruurlo. De Bovenslinge is een regenrivier, net als de Maas in Limburg. Dat houdt dus in dat hoe meer er regent, hoe voller de rivier of beek is. Nu met deze droogte heb ik gezien, dat hij bij de 2 bruggen in Miste, waarover later meer, bijna helemaal droog staat. Dat had ik persoonlijk nog nooit gezien.
Terug naar de Bekendelle, van de beek zelf zie je niet veel, maar je kunt hier goed een wandeling maken, bv vanaf de watermolen en het is de moeite waard, want als je geluk hebt, zie of hoor je de ijsvogel.
Buurtschap het Woold heeft ook een eigen kern met oa een school en een verenigingsgebouw Juliana, zie foto 1. Dit gebouw bestaat al sinds 1928, het is destijds gebouwd om de verjaardag van de toenmalige koningin te vieren en om nuttige en aangename bijeenkomsten te houden. Ik las op hun site, dat er in al die jaren niet veel veranderd is

De route gaat verder door het Achter Woold en dan komt u op een gegeven moment een oorlogsmonument tegen, zie foto 2. dit monument herdenkt de slachtoffers uit de oorlog en viert 40 jaar bevrijding, het is dus in 1985 geplaatst.
Een paar km verderop komt u langs de dikke steen. Dit is ook als monument daar neergezet en wel ter viering dat de grote verbindingswegen tussen Woold en Miste evenals Woold en Bocholt is verhard en dat was al in 1915. Deze dikke steen weegt maar liefst 12000 kg, hij is van roodachtig graniet en is 2,5 meter hoog. Winterswijk heeft meerdere van deze grote zwerfkeien, denk maar aan de steen bij het Oude gemeentehuis, de steen in Meddo. Allen zijn ze overblijfselen uit de ijstijd zo'n 200.000 jaar geleden. foto 3

U doorkruist in het Woold 2 keer de Oude Bocholtse baan, dit was zoals u al vermoed, de spoorbaan tussen Winterswijk en Bocholt in Duitsland. Foto 4. Deze spoorlijn is aangelegd in de 70'er jaren van de 19e eeuw, dus rond 1870 en is opgebroken in 1936. maar u kunt dit hele traject fietsen van Winterswijk, tot net bij de grens. 2 spoorhuisjes zijn oa nog bewaard gebleven.

Ergens kwam ik ook dit pauzehokje tegen, waar ik gebruik van gemaakt heb, daar wat van mijn proviand genuttigd. foto 5

De route gaat bij het houtbedrijf rechtsaf, maar wilt u een voet op Duitse bodem zetten, rij dan een klein stukje door, waar het bosterrein ophoudt is de grens, deze weg komt uiteindelijk uit in Bocholt.

Na het Woold komt u in Miste, de naam is afgeleid van de edelman Theodoricus de Misthae, die hier leefde vanaf 1248 op het hof ter Miste, wat weer onder de Heerlijkheid Bredevoort viel. Een bekende schrijver uit Miste was schrijver Henk Krosenbrink. Hij heeft diverse boeken geschreven en veel voor de Winterswijkers en Mistenaren gedaan. Hij overleed in 2015. U kunt een speciale Henk Krosenbrink route wandelen of fietsen langs plekken die hij in zijn vele boeken beschreven heeft. Wie weet komt die hier ook nog eens voorbij.

U komt bij de grote weg via huize Meenk, dit is een bijzondere boerderij, want het heeft 2 voorhuizen, die ruggelings tegen elkaar staan, het huis is al in 1895 gebouwd, maar er was al bewoning op deze plek vanaf de Middeleeuwen. Huize Meenk is één van de vele Scholtenboerderijen, die ik hiervoor als eens beschreven heb. Als u nog iets verder kijkt over de grote weg, dan ziet u de Meenkmolen. Juist ja, de bewoners van boerderij Meenk hebben de opdracht gegeven om deze molen te bouwen en heet dan ook toepasselijk Meenkmolen. ik kon er helaas geen mooie foto van maken ivm de drukte op de weg, wie weet een andere keer. De molen is in 1851 gebouwd en de opdrachtgever was de familie Tenkink die op de Meenk woonden. Molenaar was en is nog steeds de familie Woordes, eerst in opdracht van en tijdens het 100 jarig bestaan kreeg de familie de molen ook in eigendom. De Meenkmolen was de 1e molen in Winterswijk die gerestaureerd is en draait nog regelmatig op eigen kracht. Naast de molen staat ook een mechanische molen.

Als u de weg oversteekt en langs de molen rijdt, dan komt u ook langs camping de 2 bruggen. Hier kunt u een versnapering nemen of een duik in het zwembad met grote glijbanen, met dit weer een welkome afkoeling, denk ik. Mocht u geen consumptie willen gebruiken, dan kunt u iets verder rijden en dan afslaan bij de Schoppe, hier kunt u gratis naar het toilet. Houdt u niet zo van de drukte, dan kunt u ook nog terecht bij theetuin de Wacht. Dit ligt niet op de route, maar wordt wel aangeduid met een wegwijzer.

Dan gaan we de Boven Slinge over, waarover ik in het begin gesproken heb, die er nu erg "droog" bij stond. Als we de brug gepasseerd zijn, komen we weer in buurtschap Corle, ik heb hier in deel 1 al iets over verteld. Iets verder aan de weg komt u langs het lindenarboretum. Dit is een soort bomenmuseum met linden. U kunt dit "museum" gratis bekijken en u kunt hier ook even uitrusten. zie foto 6
Uiteindelijk komt u weer bij café Woordman uit. Als u de route richting Winterswijk wilt afmaken, moet u bij het volgende knooppunt weer rechtsaf, de Korenburgerveenweg in en verder kijken bij blogje 1. Ik heb ervoor gekozen om via Vragender te gaan richting Groenlo.

Vragender is een klein kerkdorp wat hoort bij Lichtenvoorde, tegenwoordig gemeente Oost Gelre. in het dorp vallen 2 gebouwen meteen op, de molen de 4 Winden en de Sint Antonius van Paduakerk, zie foto 7 en 8.
Op de plek van de huidige molen stond al vanaf 1869 een andere molen, die is echter in 1958 vervangen door deze molen. De molen is nog steeds dagelijks productief en ook u kunt in het winkeltje meel kopen voor bv brood en pannenkoeken. Ze zijn open van woensdag tot vrijdag en in de zomermaanden ook op zaterdagochtend.
De kerk is van 1871, toen nog zonder toren en parochiehuis, dat werd een paar jaar later gerealiseerd.. De naam is gegeven aan de heilige Antonius, die in katholieke kringen wordt aangeroepen als men iets verloren heeft. Overigens is dit niet de originele kerk, want na de oorlog was de kerk vervallen en heeft men besloten om hem in zijn geheel weer op te bouwen in Neo Romaanse stijl. Alleen de toren is nog origineel, maar die kwam weer in het nieuws omdat de spits in 2010 door een storm van de toren afwaaide. 2 jaar later was de kerk weer in alle glorie hersteld.

Weer verder gaat de route door de Schans, dat heb ik al uitgebreid besproken in het blogje over Groenlo. Wel kom je nog langs het AVOG crashmuseum, foto 9. In dit museum zie je alles over de Tweede Wereld Oorlog bij ons in de buurt en dan met name over de luchtoorlog, dus vliegtuigen etc. de naam zegt het al het gaat over gecrashte vliegtuigen in de Achterhoek. Zij hebben veel materiaal teruggevonden en er is ook een indrukwekkende film die je er kunt bekijken, ik spreek uit ervaring. Ze zijn elke 1e zondag van de maand geopend en in de zomermaanden elke zondag of via telefonische afspraak. Als dit u interesseert is het een echte aanrader.

Zo dat was dan de buurtschappenroute Winterswijk, ik hoop dat u ervan genoten heeft en dat u hem zelf een keertje gaat rijden, hetzij met de fiets, hetzij met de scootmobiel. Meer foto's kunt u weer vinden op mijn fotosite.
Wat de volgende tour is, is voor u en mijzelf nog een verrassing. Maar als dit weer zo blijft, dan komen er vast nog een aantal, tot ziens.

09-08-2018 om 20:38 geschreven door lientje  

Buurtschappenroute Winterswijk deel 3

Vandaag vertel ik mijn bevindingen van deel 3 van de buurtschappenroute, ditmaal deel 1 van de buurtschappenroute zuid. Ik heb de knooppunten 14,15,16,22,50,29 en 30 gereden. Daarna ben ik na watermolen Berenschot, waarover later meer, rechtsaf gegaan, over het spoor tot aan de Vreehorstweg. Hier ben ik rechtsaf gegaan richting Winterswijk, bordjes centrum volgen tot je weer bij het oude gemeentehuis bent, waar ik begonnen ben. Zelf ben ik daarna op visite geweest en ben ik via de oude spoorbaan weer naar huis gereden. Deze bereik je door bij het oude gemeentehuis richting postkantoor te gaan, daar sla je rechtsaf, meteen weer links tot je op de Gasthuisstraat komt, daar ga je rechts. Bij de ij-splitsing, na de parkeerplaats van cultureel centrum de Bron ga je links en meteen weer rechts de Morgenzonweg in, deze rij je helemaal uit, steekt de rondweg over en voor het spoor ga je rechtsaf het fietspad in, dit is de oude spoorbaan. Wil je de route blijven volgen, dan kun je bij de watermolen rijden naar knooppunt 19.

Ik ben dus begonnen bij het oude gemeentehuis, zie mijn blogje over deel 1 van dit kwartet. Als je dan ervoor staat en je kijkt links, zie je een mooi plaatje van de Jacobskerk, zie foto 1, op de Markt. Al vanaf 785 stond hier een kerkgebouw en wel een houten kerk. Rond 1225 werd het eerste stenen gebouw gebouwd. Elke keer werd er iets bij aangebouwd. Je kunt dan ook goed zien dat er een gotisch deel en een Romaans deel is. In 1507 werd de toren vervangen door een nieuwe. Vanaf 1550 werd er niet meer verbouwd en bleef de kerk zoals hij nu is. Eerst heette hij de Jacobuskerk, omdat het een katholieke kerk was. Tijdens de reformatie werd de naam omgedoopt tot Jacobskerk. De Jacobuskerk kwam iets verder en wel als u recht naar voren kijkt, zie ook het verhaal in deel 1 van de buurtschappenroute. Tussen 1968 en 1972 is de kerk uitgebreid gerestaureerd en zijn ook de originele muurschilderingen weer tevoorschijn gekomen.

De route ging echter niet naar de Markt, maar via de Burgemeester Bosmastraat en de Singelweg langs de oude begraafplaats. Voorheen werden de mensen begraven rondom de kerken, maar vanaf 1 januari 1829 mocht men niet meer in de bebouwde kom begraven worden. Zo ontstond deze begraafplaats aan de Singelweg. Hier kun je dus zien hoe een kern in feite snel groeit, want het ligt nu eigenlijk aan de rand van de kern van het dorp. Hier mochten de mensen begraven worden tot 1908, want daarna mocht het ook daar niet meer en werden de mensen begraven verderop aan de Waliënseweg. Je kunt het oude baarhuisje nog zien en als je op de begraafplaats loopt, vind je nog enkele graven van gegoede burgers, zoals de familie Willink, oprichter van de tricotfabriek, die zijn bewaard gebleven. De armere bevolking kreeg destijds alleen houten kruizen en die zijn in de loop der jaren vergaan.

De route gaat hier rechtsaf verder en voor dat u bij de volgende kruising linksaf slaat even stoppen bij slager Wassink, dat overigens ook een begrip is in Winterswijk. Het bestaat volgend jaar 100 jaar en is altijd in dezelfde familie gebleven, nu al de 4e generatie. Zij staan bekend om hun eigengemaakte worsten, zoals bv de Hausmacher leverworst, wat mijn absolute favoriet is, niet goedkoop, maar je hebt wel waar voor je geld. Ik lees op hun website ook nog dat het vlees van boerderijen uit Winterswijk en Lichtenvoorde afkomstig is.
Maar goed terug naar dat kruispunt, voordat u afslaat rijdt u even rechtdoor en komt dan bij Villa Mondriaan, u ziet het al vanaf de kruising liggen, zie foto 2. Piet Mondriaan is een zeer bekende schilder oa van zijn schliderijen met rood, geel en blauwe vlakken, waaronder bv Victor Boogie Woogie, dat een paar jaar geleden nog in het landelijke nieuws was vanwege de dure aanschafkosten, u herinnert zich dat vast nog wel. Nu, deze Piet Mondriaan heeft van zijn 8e tot zijn 20e jaar in Winterswijk gewoond en is hier zijn schilderscarrière begonnen. In deze villa heeft hij jaren gewoond en er is nu een museum waar zijn verhaal verteld wordt, er is verder veel educatie met name door moderne middelen als een audio-tour. in 2013 heeft Prinses Beatrix dit museum geopend, dit was zelfs groot in het nieuws, omdat het één van de eerste openbare optredens was als prinses en ik meen zelfs de 1e. 2 Jaar geleden was dit museum ook landelijk nieuws, want de nieuwe directrice was de jongste directrice van een museum van Nederland, ze telde toen 23 lentes.

Dan gaat de route verder richting de Bataafse molen. .
Mocht u behoefte hebben aan drinken, eten of een plaspauze, dan adviseer ik u om even terug te rijden naar het centrum, waar tal van mogelijkheden zijn, want de eerst volgende horecagelegenheid is Rozenhage en dat is een paar kilometer rijden.
De Bataafse molen is gebouwd ten tijde van de Bataafse republiek, vandaar de naam, voorheen was het de adel die het recht van wind en gemaal had. De Bataaf is de 1e molen in Winterswijk die na de tijd gebouwd is door burgers. De 1e keer dat de molen draaide was in 1801. Tot 1963 heeft de molen gemalen, toen gingen de wieken eraf en was het gedaan. Vanaf 2007 is de restauratie van de molen begonnen en in 2010 was de klus geklaard. Nu kunt u elke zaterdag, als er genoeg wind staat en hij draait, de molen bezoeken en kunt u een rondleiding krijgen. Tevens is er een permanente expositie over de Scholtenboeren van vroeger. Scholtenboeren waren Herenboeren, ofwel grootgrondbezitters. In Winterswijk waren 20 van deze scholtenfamilies. foto 3

We verlaten nu Winterswijk en komen in de buurtschap Vosseveld. Zoals gezegd gaan we via de Lageweg, dieper het Vosseveld in naar de Steengroeve. Op de Lageweg had ik het geluk dat er appels van de boom waren gevallen, degene die niet rot waren heb ik geraapt en daar heb ik vandaag appelcompote van gemaakt.
Mijn wortels liggen in het Vosseveld, een paar boerderijen voor de steengroeve heb ik mijn wiegje gehad, maar helaas de route ging daar niet langs. Maar dat terzijde. De steengroeve is een kalksteengroeve, die al sinds 1932 in gebruik is. In totaal zijn er 3 groeven, waarvan er nog 1 echt in gebruik is om kalksteen te winnen. De andere 2 zijn beschermd natuurgebied en het kreeg landelijke bekendheid door de oehoe die daar al een paar jaar nestelt en natuurmonumenten er een webcam heeft opgehangen, waarbij u deze vogel en haar familie via het internet kunt volgen. Ook was het onlangs nog op tv bij het programma Vroeger Vogels van de Vara.
Dit kalksteen is ontstaan ca 240 miljoen jaar geleden toen hier een ondiepe zee, vergelijkbaar met de waddenzee was. Daarom worden er nog regelmatig fossielen gevonden van visjes, krabjes etc. Ook wordt hier pyriet gewonden, in de volksmond "Winterswijk goud” genoemd. Onder begeleiding kan hier gebikt worden, zie foto 4. Dan kun je meteen zien hoe groot de groeve is, want je vindt de mensen bijna niet weer.

De route gaat verder via de buurtschap Ratum naar de buurtschap Kotten. Aan uw linkerhand komt u Rosenhaege tegen. Dit is naast een pauzeplaats, waar u aparte koffie en gebakjes kunt nuttigen ook een tuinen-siertuin, u kunt maar liefst 4.5 hectare tuin bewonderen, hoofdzakelijk in de Engelse stijl. De hele omgeving van Rosenhaege is in Engelse stijl opgebouwd. Daarnaast hebben ze ook een winkel waar je Engelse producten zoals kleding etc. kunt kopen. Komt u hier in lunchtijd, dan kunt u ook nog diverse broodjes en soep kopen. Dit is voorlopig weer de laatste mogelijkheid om naar het toilet te gaan, hou er dus rekening mee. foto 5

Na een poosje steken we de drukke Kottenseweg over, dus even uitkijken en rijden Kotten binnen. Het heeft niet zoveel om het lijf, maar wat opvalt is de school, deze school is al in 1933 gebouwd en in 1911 had Kotten ook al een eigen schoolgebouw op de plek waar nu een kapper in zit. Directeur van beide scholen was de heer Meinen, vandaar ook de Meester Meinenweg, waar u overheen rijdt. Echter deze meester Meinen mocht maar 54 jaar worden.
Het verenigingsleven is in Kotten wel erg groot, naast een muziekvereniging en een toneelgroep, hebben ze een autocrossclub, een schietvereniging, voetbalclub en een gymnastiekvereniging en als laatste nog een koor. Zeer divers voor zo'n kleine gemeenschap.

Weer verder rijdend kom je een aantal dahliavelden tegen. Dit zijn velden voor de jaarlijkse bloemencorso in Winterswijk en de buurtschappen. Ja ook de meeste buurtschappen hebben hun eigen corso. Deze dahlia's worden op houten of papiermache figuren geplakt met ieder zijn eigen thema. Het grote corso wordt elk laatste weekend in augustus in Winterswijk gehouden samen met het volksfeest en de buurtschappen hebben elk hun eigen weekend. Eén van de dahliavelden die je tegenkomt is het veld van de Genieters, zie foto 6. Overigens als u het bloemencorso nog nooit gezien hebt, is dit echt een aanrader, het corso heeft zowel grote wagens als kleine en ook de kinderen doen volop hieraan mee.

Daarna komen we in de buurtschap het Woold en kom je bij een evt volgende pleisterplaats de Berenschotmolen. Deze molen heb ik in deel 1 al even aangeroerd. De watermolen dateert al van het jaar 1652 en is herbouwd in 1749. Vanaf 1911 komt de boerderij in handen van de familie Berenschot, vandaar ook de naam. Tot 1988 is hier gemalen en wel veevoer. Vanaf 1991 is hier een restaurant gevestigd en is de molen in zijn geheel in tact gebleven. Naast een restaurant hebben ze ook nog een streekproduktenwinkel en in de Schoppe worden feesten en partijen gegeven. Mocht u slecht ter been zijn, dan kunt u in het restaurant even vragen of u naar de wc in de Schoppe mag, die is nl op begane grond, anders moet u een trap op.

Ik ben dus even verderop richting Winterswijk gereden, zie hierboven. De terugweg ben ik over de oude spoorbaan gereden, een mooie route die rustig is en bijna paralel aan de grote weg loopt. Over deze spoorlijn heb ik verteld in de route door Groenlo, zie één van de blogjes hieronder.
U rijdt halverwege dwars door het rommelgebergte. Dit is een mooi natuurgebied met oa een trimparcours met 30 oefeningen in 2 niveaus. Ook als je niet wilt sporten, dan is het een mooie wandeltocht, kronkelend door het bos. U ziet ook diverse vakantiewoningen, heel vroeger in mijn kindertijd was dit een camping, waar wij toen vaak naar toe gingen, maar dat is dus nu veranderd in een bungalowpark met vaste "bewoners", zo ver ik weet, dus het is niet per week te verhuren.
Uiteindelijk kwam ik via Zwolle weer op plek.
Dit was deel 3 van de buurtschappenroute, binnenkort het 4e en laatste deel, tot snel.......

09-08-2018 om 20:35 geschreven door lientje  

Deze keer heb ik de buurtschappenroute Noord deel 2 gereden. Zoals ik al bij deel 1 beschreef hebben ze de oude bekende bordjes weggehaald en gaat het nu via de knooppunten. Ik ben begonnen in Meddo, daar ben ik gekomen via Zwolle en de knooppunten 2 en 3. In Meddo moet je even een klein stukje anders rijden om bij knooppunt 4 te komen en wel: Volg de borden naar Winterswijk, bij de grote weg, ga je rechts af Meddoseweg en bij de 1e echte afslag ga je weer links de Lemmenesweg in, dan volg je de weg met de bocht rechts mee, de Wandersweg. Deze rij je een stuk door tot je bij knooppunt 4 bent aangekomen. Als je dan de route rechtdoor volgt, dan zit je op de route die ik gereden heb. Verder kom je geen obstakels meer tegen. De andere knooppunten zijn: 33,11,10,09,08. Officieel kun je dan naar 7, maar die route had ik de vorige keer al gehad, dus ben ik rechtdoor gegaan via de Meddoseweg zodat je weer in Meddo uitkomt. Overigens als u nu behoefte hebt aan iets te drinken of u moet naar de wc, dan zou ik hier gaan, want het eerstvolgende waar u wat kunt drinken etc. is Erve Hesselink, zie hieronder en dat is een paar km verder.

Het 1e deel is vrij recht en lang, dat komt omdat dit vroeger veengebied was, het gebied heet Masterveld, u komt bv ook over de Masterveldseweg. Vanaf de steentijd woonden hier al mensen, dat blijkt uit de archeologische vondsten die hier gedaan zijn. Verder ligt er een urnenveld die weer stamt uit de bronstijd. Vanaf de middeleeuwen kwamen hier boerderijen. Het Masterveld is pas vanaf 1900 ontgonnen en door de verkaveling zijn de rechte lijnen en dus ook de wegen goed zichtbaar. In dit deel van Winterswijk kun je ook goed zien dat Winterswijk ook agrarisch is, je rijdt door weilanden en maisvelden, die door de mooie warme zomer al erg hoog staat.

Op een gegeven moment komt u uit op de Vredenseweg, zoals de naam al zegt is dit de weg naar Vreden, het eerste dorp in Duitsland, mocht u daarheen willen om een extra uitstapje te maken, dan kunt u hier links af slaan en een poosje later komt u bij de oude grens en weer wat later in Vreden. Misschien rij ik daar ook nog wel eens heen vanaf Groenlo, we zullen zien. De route steekt echter de straat over en na wat gekronkel kom je weer terug op de Vredenseweg. Hier ziet u aan uw linkerkant Wijngaard Hesselink, dat tevens een rustpunt is, met heel belangrijk een toilet. Hier hebben ze een terras, maar er is veel meer te doen, u kunt er donderdags een rondleiding volgen, wel even tevoren een afspraak maken. Er is verder een wijnwinkel en een wijnproeverij. Zie foto 1.

Een paar huizen verder zag ik een schoorsteenveger aan het werk, foto 2.

Even verderop komt u langs het Lappenschaar, zie foto 3, hier heeft al vanaf 1646 een boerderij gestaan met dezelfde naam. Lap is een stuk en een schaar is een weiland groot genoeg om vee in te laten grazen. Maar dit Lappenschaar is in de buurt algemeen bekend, want het was vroeger een speeltuin. Ook ik heb hier vaak gespeeld tijdens de school en volksfeesten van school het Waliën, waarover later meer, maar het was ook een uitje voor de zondagmiddag. De hoge houten glijbaan was echt een begrip in Winterswijk. Ook vv Ratum heeft hier lang gevoetbald, tot het ging fuseren met andere clubs en men naar Winterswijk ging. Nu staat het gebouw er een beetje verlaten bij met overal onkruid, althans in mijn ogen. Tegenover het Lappenschaar is een golfbaan.

Weer verder gaat de route rechtsaf en kom je uiteindelijk uit bij camping het Wieskamp en Antoons Kip en Schnitzelrestaurant, waar u weer een pauze kunt maken. Ook op deze plek heeft al vanaf 1619 een boerderij gestaan genaamd wijskamp, wat in de volksmond, dialect, Wieskamp werd. De camping bestaat al sinds de 60'er jaren.

Verder vervolgen we de route en dan komt u langs mijn oude lagere school het Waliën, zie foto 4, dit is de achterkant van de school. Oorspronkelijk stond hier een ander gebouw, de grond is nog door mijn betovergrootmoeder geschonken, zeg ik met gepaste trots. Ik heb zowel in het oude gedeelte als in het nieuwe gedeelte les gehad.

De school dankt haar naam aan de buren, nl Havezate het Waliën. Deze havezate wordt voor het eerst genoemd in 1340. Als u op het infobord kijkt, kunt u zien hoe het kasteel eruit heeft gezien, want het is door een kunstenaar, naam ben ik helaas vergeten ooit geschilderd. In 1908 ontstond er een brand, waardoor er niets meer van overbleef, alleen een muur is nog overeind gebleven. Nu kun je alleen nog de boerderijen zien. Zie foto 5.

Aan het einde van de weg gaat de route rechtsaf richting Meddo. Nu kom je langs de voorkant van het Hilgelo, die ik de vorige keer beschreven heb in mijn blogje en ook langs de Sevinkmolen. Zie foto 6. De molen is van 1868 en staat op de grond van Sevink, één van de drie boeren die de opdracht gegeven hebben destijds, vandaar de naam. Al heet hij officieel De Zorg, las ik op internet. Als molen heeft hij gewerkt tot 1928, omdat toen door een storm het molenkruis van de molen afwaaide. Daarna was het van de coöperatie en werd het als mechanische maalderij en opslagplaats gebruikt. De molen is in 2011 heropent na een grondige restauratie. Nu is het een restaurant met een recreatiepark.

Dit was het Noordelijk deel van de buurtschappenroute, binnenkort ga ik beginnen met het zuidelijke deel en ook dat doe ik in 2 delen. Hou mjn blogje dus in de gaten.

21-07-2018 om 11:25 geschreven door lientje  

Vandaag laat ik u mee genieten van de buurtschappenroute, althans deel 1 ervan. Officieel heb je een Noord en een Zuidgedeelte. Maar omdat ik met mijn Scooty niet zo ver kan, heb ik hem in vieren gedeeld. Dus deze 1e gaat over de Noordzijde en dan de 1e helft. Vroeger werd deze route aangegeven met de bordjes buurtschappenroute, maar dat is tegenwoordig niet meer, nu gaat het via de knooppuntenroute. Er is nog wel een folder te verkrijgen bij de plaatselijke VVV. Officieel beginnen de beide routes daar ook, maar ik ben de rit begonnen in Zwolle bij Groenlo. Vanaf daar rij je over de Geldereschweg richting Meddo en dan kom je vanzelf de knooppuntenbordjes tegen. Ik heb de volgende knooppunten aan gedaan: 2,3,7,14,20,21,19,18,06,05,02 en dan kom je vanzelf weer in Zwolle

Van Zwolle rij je via een mooie weg naar Meddo, dit is een vrij grote buurtschap van Winterswijk, hier kunt u diverse stops houden, zoals bij café Spiekerman met speeltuin en het motorhotel Onland. Verder hebben ze zelfs een supermarkt, dat is tegenwoordig in kleine kernen al een probleem, laat staan in buurtschappen. Maar in Meddo hebben ze ook nog een heel mooie kerk. Deze kerk kun je nog echt bekijken, niet door een hek, maar je kunt hier helemaal naar voren lopen. De kerk heet H. Johannes de doper, uiteraard genoemd naar deze figuur uit de bijbel. Deze kerk is in 1863 gebouwd, maar al in 1635 hebben de Minorieten uit Bocholt al grensoverschrijdende geestelijke hulp geboden. In de tijd van de kerkelijke oorlogen, zie de route van Eibergen, gingen de Meddonaren naar het kerkje in Zwillbrock. Maar sinds 1863 hebben ze deze eigen kerk. Je kunt de kerk bezichtigen van 10 - 16.00 uur, als ik het goed onthouden heb en u kunt er bv een kaarsje aansteken voor uw dierbaren, zoals ik gedaan heb. Zie foto 1

Meddo verlaat je via kerkepaden, zoals de naam al zegt, waren dit vroeger de paden die naar de kerk liepen, in dit geval van de omliggende boerderijen naar de kerk in Meddo. In de Achterhoek zijn veel van die kerkpaden en die worden ook door diverse instanties goed en mooi onderhouden. Een ander voorbeeld is Beltrum en de omgeving van Zieuwent, beide zullen hier vast ook nog wel eens voorbij komen.

Via de kerkepaden kom je aan bij de achterkant van het Hilgelo. Het Hilgelo is een vrij groot meer of plas, hoe u het noemen wilt en is ontstaan uit zandwinning en ook tegenwoordig wordt er nog zand gewonnen. Hier zijn veel recreatiemogelijkheden, zoals zwemmen, surfen, duiken, (er ligt een autobusje op 20 meter diepte) en voor de nudisten onder ons is er een naaktstrand. Ook voor invaliden goed toegankelijk, met parkeerplaatsen en een invalidentoilet. Wel zijn er enkele hekwerken, maar daarvoor kun je een sleutel aanvragen. Las ik op hun website. Ik was dus aan de achterkant en voor mensen die niet zo van drukte houden, kun je daar goed toeven, want er zat bijna niemand. Wel zou ik het afraden met kinderen, omdat ik geen idee heb hoe diep het daar is en aan de voorkant zijn speciaal ingerichte zwemgelegenheden, ook voor (kleine) kinderen. foto 2. Aan de voorkant is ook de Sevinkmolen, zeg maar de buurman van het natuurgebied. Hier hebben ze een restaurant en voor de kinderen is dit ook met slecht weer een prima uitje, want ze hebben een binnen speeltuin. Maar u moet dan wel om het natuurgebied heen rijden, tijdens de route ziet u het niet.

Na het Hilgelo gaat de route verder via zandwegen, die zijn er op deze route vele, maar ze zijn goed te rijden, alleen later in de route bij het Korenburgerveen, moet je het even met beleid en geduld doen, zowel op de fiets als met de scootmobiel. Ik weet niet of dat altijd zo is, maar in deze droge tijden dus wel.
Afijn terug naar de route, na een poosje kom je langs de Ravenhorst. Dit is een plek met een grote en bijzondere geschiedenis. In de Middeleeuwen heeft hier al eens een kasteel gestaan. en was het in het bezit van de familie van Rhemen. Evert van Rhemen noemde zichzelf in 1375 heer van Ravenhorst. Later is het kasteel afgebroken en werd het een scholtenboerderij met 14 onderliggende boerderijen en een watermolen. Ook is het een poos een roversburcht geweest en het verhaal gaat dat er een schat begraven lag, die tot op de dag van vandaag nooit gevonden is. Nu kunt u er overnachten als u wilt. de Ravenhorsterweg, waar u straks Winterswijk binnen rijdt, refereert nog aan de Ravenhorst.

Als u het zandpadgedeelte van de Ravenhorsterweg hebt gehad, dan ziet u, als u hem tenminste nu rijdt, dat er aan de weg gewerkt wordt, dus kunt u de gewenste route niet rijden. Wel kunt u de weg blijven volgen als u aan de kant blijft, waar u op zit, dus het linkerfietspad. Die rijdt u uit tot de rotonde, daar neemt u de 3e afslag, burgemeester Bosmastraat en rijdt u richting het oude gemeentehuis, waar u de bordjes weer kunt volgen. Het oude gemeentehuis is het 3e gemeentehuis, sinds 1818. Dit gemeentehuis is gebouwd in 1938 en in 1939 in gebruik genomen. Het is gebouwd door de architect Kok uit Dordrecht. Maar zoals u begrijpt, is het niet meer in gebruik als gemeentehuis, nu staat het nieuwe in de buurt van het station. In het oude gebouw zit nu oa de VVV, waar u terecht kunt voor allerlei informatie over Winterswijk en jaarlijks wordt sinterklaas gehuldigd op het bordes van dit gebouw. foto 3

Tegenover het oude gemeentehuis ziet u het herdenkingsmonument van de gevallenen van de tweede wereldoorlog Het monument bestaat uit een jong vrouwenfiguur, dat symbool staat voor het leven. De granieten zuilen erachter staan schuin en symboliseren handen die ten hemel reiken, die om hulp vragen. Ook zijn de stenen ruw gelaten zodat het lijkt of ze niet af zijn en dat symboliseert weer het leven dat niet afgemaakt is, maar vroegtijdig beëindigd door de oorlog.
Naast het gemeentehuis staat het standbeeld van tante Riek. Zij heeft de landelijke organisatie voor hulp aan onderduikers, het verzet, mede opgezet. Het gaat te ver om dit helemaal uit te leggen, maar er zjn tal van documenten, films etc over haar te vinden en bij de VVV kunnen ze u er vast ook meer over vertellen. foto 4

Daarna rijdt u recht tegen het oude postkantoor aan. Het postkantoor stamt uit dezelfde tijd als het oude gemeentehuis, nl 1938. Beneden was het postkantoor en boven de bibliotheek of onder de bevolking beter bekend als leeszaal. Als kind ben ik daar ook nog regelmatig geweest. In 1983 verhuisde de bibliotheek naar de Spoorstraat, maar sinds het nieuwe Comrijcollege gebouwd is, is het daar gevestigd en dat staat ook in de buurt van het station. Door modernisering etc is er geen postkantoor meer in Winterswijk, u kunt nu terecht bij de Albert Hein in het centrum. Toch is dit gebouw nog in gebruik als sociaal hulporgaan voor alle inwoners van Winterswijk, met de toepasselijke naam De Post. foto 5

Na het postkantoor gaat de route verder door het centrum en komt u langs de Jacobuskerk. Deze katholieke kerk bestaat al sinds 1799, maar is nog niet de huidige kerk. Daarvoor hielden de katholieken mis in de Jacobskerk op de Markt, daarover in een volgend deel vast meer. Na de reformatie, zoals ik al eerder beschreef moesten de katholieken de kerk uit en gingen ze naar kerken in bv het Zwillbrock of Oedingh, beide net over de grens. Maar in 1799 hadden de katholieken weer een eigen kerk op deze plek. Echter de kerk werd te klein en moest er groter gebouwd worden. Ze hadden eerst nog problemen met de financiering, omdat de Meddonaren hun eigen kerk mochten bouwen, zie hierboven. Maar uiteindelijk werd de huidige kerk gebouwd in 1869 en werd naar Jacobus de meerdere genoemd, naar één van de 12 apostelen van Jezus.
In de oorlog ontplofte er nog een bom vlak naast de kerk, waardoor alle ruiten sneuvelden. Pas in 1947 zaten er weer ruiten in de kerk en kon er weer mis gehouden worden. Tot die tijd moesten ze uitwijken naar de kapel van het gasthuis of de kerk in Meddo. foto 6

Officieel gaat de route nu langs de muziekschool, maar ook hier was weer een wegomleiding. Dus mocht u hem de komende tijd rijden, dan kunt u op het kruispunt waar u niet rechtdoor kunt, linksaf, richting het centrum. U komt dan langs de bieb. Bij de T-splitsing, promenade, gaat u rechts. Bij de kruising steekt u rechtover en u bent weer op de route. Overigens zijn er in het centrum genoeg gelegenheden om een pauze te nemen.

U gaat via de Wooldseweg het dorp weer uit, onder een fietstunnel door en uiteindelijk komt u bij het openlucht zwembad. Dit zwembad, in de volksmond strandbad, is gebouwd in 1933 als werkverschaffingsproject. Deze projecten ontstonden om werklozen aan het werk te houden, met name in de crisisjaren 1930-1940. Dit zwembad is nog een echt natuurbad, dus zonder chloor en tegels. In 2001 moest het echter gesloten worden vanwege te troebel water oa door de achterliggende beek, waar het water vandaan kwam. Maar de Winterswijkse bevolking heeft gezorgd dat er weer nieuw leven in het zwembad kwam en vanaf 2011 kan men er weer zwemmen en u kunt hier ook nog een kop koffie drinken of een hapje eten in de strandlodge. foto 7

Even verderop gaat de route naar de watermolen Den Helder. Deze molen heeft al een rijke geschiedenis. De 1e meldingen zijn al van 1303. Het was toen onderdeel van havezate Plekenpol. In de 19e eeuw werd de molen gekocht door Jan Helder vandaar de naam. Oorspronkelijk heet de molen Plekenpolse molen. Maar elke Winterswijker kent het onder de naam Den Helder. Ik weet als kind dat we hier vaak waren en dan zei ik:" We gaan naar Den Helder bootje varen" en onbekenden dachten dat we naar de plaats Den Helder gingen. Vond ik toen een leuk grapje. Maar u kunt hier nog steeds varen op de Boven Slinge met een roeibootje. Is een echte aanrader, de Boven Slinge is hier erg mooi met overwoekerende bomen, tenminste als dat nog steeds zo is. Het is voor mij 40 jaar geleden of meer. Maar terugkomend op de geschiedenis. In 1922 wordt de molen via een veiling verkocht aan de familie Berenschot, die ook de molen verderop had, waar we vast ook nog wel langs zullen komen. Vanaf 1910 heeft de gemeente het watergebied gekocht en dat werd toen het openbare openlucht zwembad. Tot 1933 toen het zwembad hierboven gebouwd werd. Na de 2e wereldoorlog was er een ijssalon en een restaurant gevestigd. Nu is alles gerestaureerd, heeft het weer de originele kleuren en kunt u er ook nu weer terecht voor een versnapering en zoals gezegd een bootje huren en de speeltuin voor de kinderen is ook weer in ere hersteld, zag ik. foto 8

Dan zijn de routebordjes een beetje onduidelijk, maar u moet niet over de brug, maar rechtdoor de parkeerplaats op, u komt dan op de Wooldseweg weer uit, die steekt u over richting zorgboerderij De Olden Goarden aan de Olde Goorweg. Deze weg was voor mij nieuw en ook de volgende Greversweg. Bij de zorgboerderij kunt u ook pauze houden, daar is een klein huisje ingericht speciaal voor wandelaars en fietsers. Maar als u geen geld bij u heeft, zoals ik en wel proviand, dan kunt u een klein stukje doorrijden naar de Greversweg. Hier komt u bij een klein vennetje en geniet u van rust, ruimte en natuur. Zo dicht bij het dorp en zo rustig. ik vond het in elk geval geweldig.

De route gaat verder en u komt weer in Winterswijk uit op het industrieterrein. Dit is niet echt interessant, maar u komt wel langs de Venemansmolen. Deze molen is in 1898 gebouwd aan de Venemansweg, vandaar de naam en is oa gebouwd van een andere molen genaamd de Goede Hoop in Zaandam. In de negentiger jaren is de molen gerestaureerd. Tot 1992 is het in handen gebleven van de familie Venemans, dus bijna 100 jaar. Nu is de eigenaar stichting Venemansmolen. U kunt de molen elke zaterdagmiddag bekijken en in de zomermaanden ook elke zondagmiddag. Er is een expositie, u kunt een rondleiding krijgen en er is een koffiekamer waar u tevens het gemalen meel kunt kopen, om bv thuis een pannenkoek of kruidkoek te maken. foto 9

Dan is het even oppassen geblazen, want u moet de drukke rotonde 3x oversteken om uiteindelijk in het zandpad, dat bijna parallel aan de grote weg naar Aalten loopt, in te rijden. U rijdt nu een stuk richting Miste en komt uiteindelijk in Corle uit. Corle is ook een buurtschap, de kleinste van Winterswijk met ca 265 inwoners. Er is niet zoveel te zien, maar het heeft een café en daar worden regelmatig activiteiten gehouden zoals het volksfeest en ze hebben samen met Miste een voetbalvereniging genaamd MEC, dat staat voor de toepasselijke woorden Miste en Corle.
Ik las dat in Corle de 1e aardolieboringen van Nederland gedaan werden en wel in 1928, maar het was niet rendabel genoeg. Misschien maar gelukkig ook, dan was er van het idyllische Corle en de mooie Winterswjkse buurtschappen niet veel meer over gebleven denk ik.

Na Corle moet u een stuk de Korenburgerveenweg inrijden, die was zoals gezegd een beetje lastig te rijden, maar u komt dan uiteindelijk wel bij het Korenburgerveen terecht. Dit is een beschermd natuurgebied, waar u onder leiding van een gids een wandeltocht kunt maken. Het begin kun je zelf bewandelen, maar als u echt het veen in wilt, zou ik u aanraden om onder begeleiding van een kenner te gaan. Het is nl erg drassig en je kunt misstappen en dan zit je tot je heupen in het veen en het lastig om eruit te komen. Ik spreek uit ervaring, ik was hier als kind. Maar als u dit overweegt dan ziet u wel uitzonderlijk mooie natuur zoals oa. de zonnedauw, orchideeën en dieren zoals vlinders, de bonte specht en salamanders.

De weg wordt vervolgd en uiteindelijk steek je de Groenloseweg over en komt langzaam weer aan bij het beginpunt, Zwolle.

Ik vond het een erg mooie route, als de andere 3 delen ook zo mooi zijn, dan hebben we nog een paar mooie ritten voor de boeg.
Ik hoop dat u ook deze kleine ritten, "avontuurtjes" interessant vindt en ik zou het leuk vinden als u onderaan mijn blogje eens een reactie geeft. Voor mij leuk om te lezen, dan weet ik dat u het mijn ervaringen waardeert. Ik rij ze natuurlijk ook voor mezelf, maar het opschrijven doe ik voor u, omdat ik hoop dat u er van geniet en dat u geïnspireerd raakt om ook eens één van de ritjes te rijden. Nederland is zo mooi en ik ben ook apetrots op de Achterhoek waar ik woon.

Meer foto's zijn te vinden op mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/?

17-07-2018 om 00:00 geschreven door lientje  

Rondje Groenlo en omgeving

Mijn 2e lokale blogje gaat over de route: "Groenlo, een cultuurhistorische fietstocht", geschreven door Peter Sikma gemeente Oost Gelre en provincie Gelderland. De route is 27 km en loopt ook weer rond. De officiële start is station Lichtenvoorde - Groenlo in Lievelde. Maar ik ben hem begonnen aan de oostkant van Groenlo bij de Boerijendijk, richting Zwolle bij Grolle. Dit om misverstanden te voorkomen, Zwolle heeft nl. ook nog een grote broer in Overijssel. Ook deze route is wat verouderd, maar nog goed te doen, maar ook deze heeft last van de nieuwe N18, maar hieronder geef ik u weer de aanpassingen.

Zwolle bij Grolle is een klein gehucht, het heeft een paar huizen en een school, oorspronkelijk hoorde het bij Eibergen, later bij de heren van Borculo, toen weer bij Eibergen en sinds de gemeentelijke herindeling hoort het bij Groenlo. Dat Zwolle een lange geschiedenis heeft kun je zien aan Erve Reirink, waar je langs komt. Deze herberg dateert al vanaf 1662, dit was toen al een herberg met brouwerij en tegenwoordig is het een groepsaccommodatie en kun je er feesten en partijen geven.

De route volgt eerst het buitengebied van Groenlo en met name de geschiedenis. Groenlo is erg belangrijk geweest in de tijd van Frederik Hendrik. Hij heeft gevochten tegen het Spaanse leger en rondom Groenlo heeft hij een paar verdedigingswerken laten bouwen, de zogeheten schansen. Er zijn er meerdere geweest, oa. de Hollandse, Franse, Friese en Engelse schans. U komt al deze locaties tegen. Er is er geen eentje meer te zien, maar de Engelse schans hebben ze in zijn origineel nagebouwd. Deze is gelokaliseerd in Lievelde, dat gebied heet ook de Schans. De diverse namen zijn gerelateerd aan de nationaliteit van de soldaten die er gelegerd waren, Dus je kunt zien dat het toen al een internationale oorlog was. Elke 2 jaar wordt deze veldslag nagebootst n Groenlo door internationale re-enacters en u kunt een groot schilderij zien in de oude Calixtuskerk in het centrum tegenover het oude gemeentehuis.

Helaas kon ik niet bij de Schans komen ivm de jaarlijkse Zwarte Cross. Ook dat is een begrip geworden in de Achterhoek. Het mooie van deze happening, die elk jaar groter wordt, is dat het een "onmundig" groot en gek festijn is, maar dat er nooit onenigheid is, er komen elk jaar ruim 200.000 bezoekers op af en is daarmee het grootste muziekfestival van Nederland en de grootste cross van de wereld. Heel eerlijk, ik ben er zelf nooit geweest, ik hou niet van lawaai en zoveel drukte, maar een ieder die er geweest is, spreekt er vol lof over en ze komen werkelijk uit binnen- en buitenland, zowel de artiesten als de bezoekers. Wat ooit begonnen is als een kleine gekke cross met muziek, is nu echt een culturele happening met elk jaar een ander thema. Zo is het dialect al eens aan de orde geweest, waarbij ze een kinderleesboek hebben uitgegeven. De homoscene heeft zijn aandacht gehad en dit jaar is het thema: "Er is leven voor de dood". Waarin ze oa een minuut stilte houden voor iedereen die leeft, met de gedachte erachter, dat je eens moet nadenken hoe goed je het eigenlijk hebt in je leven en na die minuut is er een groot applaus voor jezelf. Is dat geen mooie gedachte, ik vind in elk geval van wel.

Dit gebied is ook belangrijk geweest in de 2e wereldoorlog. Zo is er aan de overkant van de zwarte cross een werkkamp geweest. Niet lang, maar hij is er geweest. De beheerders waren niet zo streng als je wel eens elders op beelden ziet, totdat er een hoge officier od langs kwam en dit zag en zei "Het is hier geen sanatorium!" Toen moest er met harde hand worden opgetreden. Op een gegeven moment is het kamp door de Duitsers ontruimd en gingen de mensen naar Westerbork, waar ze uiteindelijk de dood vonden in andere concentratiekampen.

Even verderop kun je nog een schuilhut bekijken, zie foto 1 en 2 hieronder. Het is niet voor te stellen, dat in zo'n kleine ruimte 5 personen bijna een jaar gezeten hebben, persoonlijk moet ik er niet aan denken. De foto is wat onduidelijk, maar je kunt je wel een idee vormen hoe groot het was.

Iets verder rijdend kom je op de route Erve Kots tegen. Deze herberg heeft ook al een eeuwenoude geschiedenis. Ten tijde van Frederik Hendrik, had hij hier zijn hoofdkwartier. Nu is het veel meer dan een herberg. Erve Kots, heeft een openluchtmuseum, die absoluut de moeite waard is. Hier leer je veel over het boerenleven van de Achterhoekse bevolking door de geschiedenis heen, bv waarom de boerderijen vroeger blauw geschilderd werden, dat had te maken met insecten. Meer verklap ik niet, neem er zelf maar eens een kijkje. Verder heeft het een pannenkoekenboerderij, een restaurant, bierbrouwerij en een logement, zoals ze dat noemen. Kortom een leuke pauze om tot rust te komen of om iets op te steken. Dit is in het buitengebied, overigens de enige stop die je tegenkomt.

In Lievelde heb je nog wel Loco Lievelde, een restaurant waar je terecht kunt voor een lunch of diner en ze hebben zelfs een afhaal lunch. Een tip als u de tocht n Lievelde begonnen bent. Ik las op de site dat je er zelfs kunt overnachten, ze hebben 7 kamers en een mooie prijs incl. ontbijt.

Weer verder met de route rij je over het Trampad, foto's 3 en 4. Groenlo had vroeger een verbinding met Lievelde en wel door een tram, deze lijn werd in 1883 geopend, deze heeft bestaan tot 1911, toen werd het niet meer rendabel vanwege de aanleg van de spoorbaan Winterswijk - Groenlo - Neede. Maar in 1915 werd het tramvervoer toch weer opgestart. Uiteindelijk heeft de tram nog tot 1922 gereden, daarna kwam de bus en hebben ze de lijn opgebroken. Het Trampad herinnert hier nog aan en het station in Groenlo, wat nu een woonhuis is. Maar vorig jaar hebben ze ter herinnering er een oude loc en wagen neergezet op een stukje rails. Overigens het gebouw is al van 1884 en tot 1972 gingen er nog goederen langs, al was dat over het andere spoor wat ik hier noemde. Het gebouw wordt op dit moment gerenoveerd, dus voorlopig blijft dit behouden voor het nageslacht.

Het 1e dat je in Groenlo tegen komt is de oude houtzagerij Nahuis, dit is een stoomhoutzagerij en tevens de oudste nog werkende zagerij in Nederland en is nu een museum. soms zijn er ook draaidagen. Deze zagerij dateert al vanaf 1850, maar toen werd er nog met de hand gezaagd. In 1918 werd er over gegaan op stoom en deze heeft geproduceerd tot 1977 en nu is er dus een museum gevestigd, waar u de geschiedenis van dit bedrijf kunt bekijken. Maar ik zie op hun site, dat er dit jaar geen draaidagen zijn ivm technische keuringen. Maar het is van buiten wel te zien en op de website van de zagerij kunt er alles over lezen.

Groenlo is bekend geworden om zijn bier het Grolsch, dit heeft ook al een lange geschiedenis, in 1676 werd er al bier gebrouwen in de binnenstad van Groenlo, door Peter Cuyper.  Later werd dat overgenomen door de familie Groen, die een brouwerij buiten de grachten bouwde. Pas na 1922 heet het bier echt Grolsch. Een aantal jaren geleden is de fabriek verhuist naar Boekelo bij Enschede en liep dus een stuk geschiedenis ten einde. Maar niets is minder waar, want dit jaar heeft een telg van de familie Groen en nog anderen weer een Groenlose bierbrouwerij opgezet en kunt u dus weer een Groenlo´s biertje drinken. De brouwerij is gevestigd n Huize Adriana, wat ooit een huis was voor mensen met een beperking, foto 5 In bar de lange gang, waar oorspronkelijk het bier gebrouwen werd, zie foto 6, kun je een biertour maken. Aan de hand van films en een rondleidng leer je meer over de geschiedenis van het Grolsche nat, zoals ze dat in deze streek noemen. Op de plek van de brouwerij buiten de gracht is nu een hele woonwijk in aanbouw, maar de ketel herinnert nog aan het feit dat hier ooit een grote bierbrouwer was gevestigd. Hij komt langs de route, dus u kun het niet missen, Elke dinsdag en donderdag in de zomermaanden, kun je wandelen door het historische stadje Groenlo olv `Frederik Hendrik`. Daar zal zeker de geschiedenis van het Grolsche bier uitgebreid aan bod komen.

Op de Markt in Groenlo, zie je een paar markante gebouwen. Als u er voor staat ziet u links bakker Wissink. Deze bakkerij, lunchroom en ijssalon bestaat al sinds 1898. In de tijd dat het busstation nog op de Markt was vierde het hoogtijdagen, zeker de scholieren die op de bus moesten wachten, brachten hier hun tijd door, ik was er eentje van, dus kan er over mee praten. Maar nog steeds is het een geliefde trekpleister waar nostalgie, vakmanschap en service nog steeds hoog in het vaandel staat en waar je zomers heerlijk op het terras kan zitten.

Naast Wissink zie je het oude gemeentehuis van Groenlo, dit stadhuis dateert van 1875, door de gemeentelijke herindeling is zijn functie vervallen en moeten de Grollenaren ofwel de inwoners van Groenlo naar Lichtenvoorde om van de gemeentelijke diensten gebruik te kunnen maken. Nu is hier de plaatselijke VVV gevestigd, waar je nog veel meer informatie over Groenlo kunt vinden.

Tegenover Wissink staat het oude postkantoor, dit postkantoor is gebouwd in 1904 in een neo renaissance bouwstijl, Deze is gebouwd door architect Peters, die ook het postkantoor in Amsterdam heeft gebouwd. Dit heeft al lang niet meer de functie van postkantoor, maar tegenwoordig is er een restaurant gevestigd met de wel bekende naam Frederik Hendrik. Overigens staat Groenlo ook bekend om de gastronomie en het uitgaansleven. Vandaar dat Frederik Hendrik en Wissink niet de enige horecagelegenheden zijn, als u het stadje bezoekt en ronddoolt, komt u er vele tegen.

Iets verder gaat de route door het kleine straatje, de Noteboomstraat, ook hier kun je nog zien hoe het vroeger was, er is maar weinig veranderd, een paar statige huizen aan de rechterhand en wat kleinere huisjes verderop in de straat. Ongeveer in het midden aan de linkerkant, ziet u een oude Stadsboerderij, die al dateert van 1623. Je ziet dat de 15e eeuw een belangrijke eeuw was voor Groenlo en dat het ook nog allerlei oorlogen etc. doorstaan heeft. foto 7 In deze stadsboerderij is een museum gevestigd, waar u kunt zien hoe ze anno de 15e eeuw leefden en u kunt er ook nog genieten van een kopje thee of koffie met een kontenklopper, de specialiteit van het huis, in de potstal.

Iets verder gaat de route naar rechts en komt u uit bij de gracht, hier ziet u de kanonswal, ook weer een overblijfsel van de oorlog van Frederik Hendrik. Als u langs de gracht verder rijdt, dan komt u aan het einde bij een weg en dan ziet het u het volgende gebouw al liggen. Het kantongerecht. Dit gebouw dateert uit het jaar 1938, maar vanaf 1828 werd er al rechtgesproken in Groenlo. Dat gebeurde toen in het Stadhuis wat ik hierboven besproken heb. Tot 2013 is er hier rechtgesproken, eerst als kantonrecht en vanaf 2002 het civiel recht. nu is het in handen van een particulier die er woont en een kantoor heeft.

Toen ik omkeek, zag ik de fluisterboot, zie foto 8. In de zomermaanden tot oktober kun je je elke zaterdag en zondag met de fluisterboot rond laten varen over de Groenlose gracht, waar je ook een deel van de geschiedenis te horen krijgt. Uit eigen ervaring weet ik dat dit leuk is om een keer mee te maken, je ziet Groenlo weer eens van een totaal andere kant. reserveren moet je wel, dat kan op hun website.

Dan ga je uiteindelijk Groenlo weer uit via de halve Maan, de andere kant van de gracht en kom je weer langs een aantal schansen om uiteindelijk weer bij de Boerijendijk uit te komen.

Eigen aantekeningen:

1: Bij het kruispunt met de Hamalandroute loopt het verhaal een beetje gek, in elk geval moet je de grote N18 oversteken, dan volg je de weg richting Lievelde en die weg heet ook de Hamalandroute en dan kun je je weg vervolgen.

2: Dan heb je hier ook weer `last` van de nieuwe N18 en het nieuwe industrieterrein,, vanaf het ruiterpad volg je de nieuwe weg naar industriegebied de Laarberg. Ik kon nl niet het ruiterpad volgen door werkzaamheden od. Je volgt dit tot de kringloopwinkel. Als je door de weeks komt is dit ook even een leuke rustpauze, ze hebben zelfs een wc, iets wat onderweg soms een heikel punt kan zijn. Nu ga je de weg links het Bolwerk op, die rij je helemaal door tot je bij de brug bent die over de nieuwe N18 gaat.. Dan volg je de nieuwe weg en bij de 2e weg aan je linkerhand ga je de schietbaan in. Als je die doorrijdt tot bij het bos, dan ben je weer op de route. Zo heb je alles in één, geschiedenis en de moderne tijd.

Het grappige voor mij van dit rondje is, dat je hele bekende wegen weer eens ziet door de ogen van een toerist, omdat ik u zoveel mogelijk van het mooie stadje en zijn omgeving wil laten zien. Ik hoop dan ook dat u mijn blogje de moeite waard vond en Groenlo ook eens gaat bezoeken, hetzij voor de 1e keer of net als ik weer eens door de ogen van een toerist. Tot de volgende keer.

Meer foto's kun je weer vinden op mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/?

11-07-2018 om 21:26 geschreven door lientje  

Vanaf vandaag wil ik u niet alleen mijn reisverslagen van de vakanties laten lezen, maar wil ik u ook mee laten genieten in de kleinere tochtjes die ik bij mij in de buurt maak en dat is in dit geval de mooie Achterhoek. Want dat ik in een mooie streek woon, dat staat, voor mij,  als een paal boven water en omdat ik vind dat iedereen daar eens rond moet rijden om van al het moois te genieten, geef ik u via mijn blog een klein voorproefje. Ik hoop dat u door mijn enthousiasme ook zelf ge-enthousiasmeert raakt en dat u ook eens een tocht maakt, het zij per fiets, scootmobiel of auto. Alleen de routes die ik rij zijn met de auto niet te doen, maar er zijn genoeg autoroutes die ook de mooie achterhoek laten zien. Zelf rij ik in een scootmobiel en meestal rij ik een route in etappes, omdat mijn accu ahders leeg raakt, maar per fiets en zeker met een e-fiets kunt u dat makkelijk in één keer doen.

Deze keer heb ik de tocht "Eibergen, fietsen langs grenzen en graven" gereden, deze route staat beschreven in een boekje, dat is uitgegeven door Rijksdienst voor het oudheidkundig Bodemonderzoek en is te leen bij de bibliotheek, dat heb ik nl ook gedaan. Het boekje is uitgegeven n 2004, maar hij is nog heel goed te rijden, al heb ik er wel een paar aanpassingen bij, dat vertel ik helemaal onderaan mijn blogje. Het startpunt is eigenlijk bij het oude Raadhuis in Eibergen, maar omdat hij rond loopt en ik op de camping zit, ben ik hem begonnen bij het Zwillbroek, net over de grens bij Groenlo.

Dit Zwilbroek of in het duits Zwillbrock is een natuurgebied, dat oorspronkelijk als veenopgraving gebruikt werd, er werd dus turf afgegraven, dit werd nog gedaan tot 1938, vanaf dat moment werd het een natuurgebied. In het Zwilbroek komen elk jaar ca 15000 kokmeeuwen, een fantastisch fenomeen als u 's avonds daar een kijkje neemt. De één vindt het een kakofonie van schreeuwende vogels, maar ik noem het altijd een meeuwenconcert. U kunt om het gebied heen lopen en op diverse plekken hebben ze uitkijkposten staan, zowel hoog als laag. Ga even binnen in zo'n hutje en neem even de tijd om van dit concert te genieten. Na een poosje kunt u de info lezen, die aangegeven staat, overigens kun je over de hele route, ca 5 km, infoborden vinden. De grootste trekpleister is echter de flamingo's. Elk jaar komen er zo'n 50 flamingo's, om in dit gebied te broeden, men denkt dat ze ooit ontsnapt zijn uit een dierentuin of vogelpark en hebben hier toen in het voorjaar hun toevlucht gevonden. In het begin waren het er ca 20, nu hebben ze zich ongeveer verdubbeld. Het lastige is, dat je ze maar van 1 hut af kunt zien, omdat ze op een eilandje broeden in het water, maar als u bij de "ingang" meteen links gaat en doorloopt tot de schuilhut, dan kunt u ze met een verrekijker bezichtigen, u kunt ook de aanwezige verrekijker gebruiken, dan dient u klein geld mee te nemen.

Bij het Zwillbroek, wat tevens de naam van de buurtschap is, hoort ook een kerk met klooster. deze kerk is de noordelijkste Barokkerk van Duitsland en is absoluut de moeite waard om even te bezoeken. De kerk staat bijna pal aan de grens, dit werd gedaan omdat er veel Katholieken in de tijd van de 17e en 18e eeuw uit Nederland kwamen, die waren daar nl toen verboden en moesten of zich bekeren of stiekem ter kerke gaan en dat kon in Zwilbroek. Het kleine paadje, de Kloppendiek, herinnert daar nog aan dit loopt van de voormalige grens rechtstreeks naar de kerk. De kerk is een paar jaar geleden gerestaureerd, nog een reden meer om het te bekijken. In Wattens, in Oostenrijk, vonden ze het interieur van de kerk zo mooi, dat ze het na hebben laten bouwen. we hebben dit in Oostenrijk bezocht en ik kan het beamen, het is een exacte kopie van deze kerk.

Tegenover de kerk staat een klein kapelletje, waar u evt. een kaarsje kunt aansteken.

Als u in Eibergen begint en u heeft zin in een versnapering, dan heeft u hier diverse keuzes, aan de Duitse kant heb je café Reiring, dit is een heel ludiek café, waar bv 1 keer per jaar een fietstocht dwars door het café gaat, maar waar je bv ook nog zelf mag tappen en waar ze de consumpties ongeveer schatten en geloof me, ze hebben het niet vaak mis.

Aan de overkant heb je café restaurant Kloppendiek, waar je kunt eten en op het terras een versnapering kunt eten of drinken. Net over de grens heb je café restaurant Grenszicht, waar je ook op een terras kunt zitten, maar binnen ook een uitgebreide Achterhoekse kaart hebben. Als u de route volgt en u bent vlakbij de leemputten, dan komt u langs speeltuin en café Haak en Hoek, dit is met name voor kinderen een leuke pauzeplaats.

Over het natuurgebied gesproken, u nadert nu de Leemputten, ook dit is een opgravingsgebied, her werd leem  opgegraven voor de steenfabriek, die toen op de plaats stond van camping de Goede Hoop, deze camping ontleend zijn naam aan de naam van de toenmalige fabriek. 

Nu is het een natuurgebied en ook hier is een wandelroute uitgezet met infoborden, volg de paaltjes met gele pijltjes. Ook hier kunt u tegenwoordig weer een pauze maken en niet alleen een kleine versnapering nemen, maar ook waterfietsen. zie foto 1

Ik ga niet alle bezienswaardigheden noemen, die staan immers ook allemaal verteld in het boekje, maar datgene wat ik de moeite waard vind om te melden. Maar u komt langs oude essen, grafheuvels, forten en schansen, die er niet meer zijn etc.

Uiteindelijk komt u aan in Eibergen, dit is een redelijk groot dorp met een leuk winkelcentrum, waar mijn moeder en ik regelmatig rond dolen, de meeste bekende winkels hebben ze er wel. Uiteraard is ook hier veel aanbod aan horeca. Verder heeft het een mooi museum, genaamd Museum Schepers, waar de plaatselijke historie wordt verteld.

Ook heeft Eibergen een heuse haven, jawel, de haven en aanlegplaats van de Berkelzomp, dit was vroeger een vrachtscheepje dat voer over de Berkel, een kleine rivier dat dwars door de gemeente Berkelland kronkelt. Tot eind 19e eeuw werden dit soort schepen nog als vrachtvervoer gebruikt. Nu is het een toeristische trekpleister en kunt u zelf met de Berkelzomp meevaren over de Berkel, naar bv de Mallumse Molen. waarover later meer

Ook komt u langs een oude fabriek, dit was een oude weverij, gerund door een Belg, die in 1834 uitgeweken was vanwege de Belgische opstand. Deze weverij was de 1e in zijn soort. In de hoogtijdagen hadden ze 300 arbeiders in dienst. Na de tijd werd het een fabriek voor drijfriemen, die weer nodig waren om stoommachines aan te drijven. Recentelijk is het verbouwd tot een hotel.

De brug er voor dateert ook al uit 1835, dit had de fabrieksbaas geregeld om de Eibergse werknemers makkelijker over de Berkel te kunnen laten komen.

Als u de route verder volgt via de brug, die ook met de scootmobiel goed te rijden is, er staan aan beide kanten van het pad wel hekken, maar met wat geduld en precisie kun je er door, kom je langs zogeheten Markestenen. Dit zijn grensstenen, zoals u ze misschien wel kent van de Duits - Nederlandse grens, maar nu geven ze de grens van de verschillende Marken aan. Marken waren verenigingen van grondgebruikers. Zo had je Marke Mallum, waar we nu doorheen gaan, even verderop ligt Marke het Loo enz. foto2

Na dit mooie pad kom je uit bij de Mallumse molen, dit is een watermolen, die dateert van de 18e eeuw, tot de 20e eeuw had dit een dubbel rad. Bij de boeren was deze molen niet erg geliefd, omdat hij bekend stond als dwangmolen. Dat hield in dat de boeren verplicht hun graan hier moesten laten malen. In het Muldershuis kunt u weer evt. een pauze maken foto 3

Bij de dierenbegraafplaats in Eibergen vindt je een bijzonder monument, het is een stalen zuil met de naam James erop en een datum, ik meen me te herinneren 29 maart 1945. Dit is een verzetsmonument. Hier werden containers gedropt met wapens en een radio, Helaas functioneerde de radio niet. Deze operatie heette operatie James en de zuil heeft de vorm van zo'n container. foto 6

In Rekken kom je langs de NH Kerk, die stamt al uit de 13 eeuw, maar dit was destijds de tegenhanger van het kerkje in Zwilbroek wat ik boven besproken heb, maar dan voor de verdrukte calvinisten, de meeste kerkgangers kwamen uit Vreden. Dit was een doorn n het oog van de bisschoppen van Münster en iedereen de daar ging trouwen of dopen werd een grote boete opgelegd. Daarna brak er een oorlog uit en werd Rekken door het bisschoppelijke leger bezet en werd ook de kerk gesloten. Dit heeft er voor gezorgd dat het calvinisme in Vreden werd beëindigd. foto 5

Iets verderop in Rekken kom je langs de molen, dit is een zgn. flesmolen, dat kun je aan de vorm al zien en daar is er maar eentje van in heel Nederland. Waarom, vanwege de vorm was de afwatering niet goed en dat gaf overlast. De molen is van 1796. foto 4

Tegenover de molen kunt u bij café Kerkemeier pauzeren, dit is een typisch dorpscafé.

Daarna passeert u de grens bij Oldenkotte, deze grens heeft 180 jaar dienst gedaan, voor die tijd moesten mensen zich melden in Eibergen bij de komies. Na Schengen gingen alle grenzen open, dus ook hier, Ook hier kunt u aan beide kanten pauzeren in de diverse cafés en restaurants.

Verder komt u nog langs enkele grafheuvels, die overigens ook in Eibergen nog te vinden zijn om uiteindelijk weer bij het kerkje in Zwillbrock te eindigen.

Ik hoop dat u van mijn verhaal genoten heeft en dat u zelf de tocht ook eens wilt rijden.

Zoals gezegd was dit de 1e en ik hoop er deze zomer nog een aantal voor u en mijzelf te rijden, hou mijn blogje dus n de gaten als u dit leuk vindt om te lezen en te kijken. Hieronder nog enkele foto's, meer foto's kunt u vinden op mijn fotosite: https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/

Ik had beloofd dat ik nog wat aantekeningen zou geven.

1: Omdat er een nieuwe N18 is gekomen, moet u bij de Wesselsdijk blz. 66, de borden volgen naar Eibergen, u mist nu een klein stukje van de originele route. Dan volgt u het fietspad en rijdt naar het oude stadhuis, een rood gebouw aan de Grotestraat, in dezelfde straat als de NH Kerk in het centrum, dus vrij makkelijk te vinden. Daar kunt u weer verder rijden vanaf het startpunt.

2" Als je, net als ik met de scootmobiel op pad gaat, moet je bij de Hoge Haarweg op blz 45, niet het voetpad opgaan, want je komt een hekwerk tegen, waar je niet tussendoor kunt. Vervolg gewoon de weg naar de oude Twenteroute, die zie je al liggen. Steek die over en rij even terug tot de volgende afslag rechts, Oude Needseweg en u bent weer op de route.

06-07-2018 om 22:09 geschreven door lientje  

Vakantie Kirchberg juni 2018

Donderdag 21 juni dag 1:

Om half 5 ging de wekker en ik had goed geslapen. Alles klaar gemaakt voor vertrek en om 6 uur vertrokken we.

We gingen dit keer eerder vanwege de te verwachte wegwerkzaamheden. dat was maar goed ook, want bij Hamm waren er een paar auto's op elkaar gebotst, dus daar hadden we een extra vertragng van een half uur. Voor de rest verliep de reis voorspoedig. We hebben weer gegeten bij de tradiitonele stops in Siegen en Gaisselwind. We kwamen al met al op de normale tijd aan in Kirchberg. Het weer was ook goed, in het Ruhrgebied wat gemiezer en een onweersklap in Kufstein, maar verder mooi, zonnig en niet al te warm reisweer. In Kirchberg werden we weer warm onthaald door Leni met koud bier en voor mama en mij eigen gemaakte vlierbessensiroop uit de bergen.

We wilden eten bij ons vaste restaurant Kalswirt, maar helaas zij hadden de hele maand juni vakantie. Dus gingen we naar Rosselwirt. Daar vielen we met de neus in de boter, want er was livemuziek van de Brixentaler, een duo uit de omgeving. Ondanks de regenbui konden we toch fijn buiten zitten, omdat ze hele grote parasols hadden.

Weer thuis hebben we de spullen uit de bus gehaald en zijn we op bed gegaan. Het was een lange dag, maar een hele mooie.

Vrijdag 22 juni dag 2:

Na een heerlijk en gezellig ontbijt hebben we eerst onze traditionele dingen gedaan, dat houdt in als 1e naar de NKD in Kirchberg en Hopfgarten. In beide zaken hebben we alle drie leuke kleding gevonden, zelfs mijn vader heeft in beide zaken hemden gekocht. Mijn moeder en ik hebben shirts, blouses en broeken gekocht en ook nu hadden we geluk want er was weer een opruimingsweek, dat hoorde we al toen we de grens over gingen op Radio Tirol, dus het begon meteen al goed.

In Hopfgarten hebben we ook Helmut goedendag gezegd, hij is de bedrijfsleider van de tabakswinkel aldaar

Daarna gingen we lunchen bij de Spar in Rattenberg, niet in het stadje zelf, maar er net buiten. Als je iets kleins wilt nuttigen, dan kun je in Oostenrijk altijd bij de spar terecht, ze hebben daar broodjes met zowel warm als koud beleg en uiteraard ook wat te drinken en de meesten hebben ook nog een terras buiten.

Via het Zillertal hebben we de Gerlospas gereden. De koeien hebben we ook deze keer gezien, maar ze liepen nu niet over de weg. Ondanks dat de weermannen en vrouwen buien hadden voorspeld hadden we mooi zonnig doeweer, zo'n 18 tot 21 graden, al naar gelang het tijdstip van de dag.

We zijn de hele dag op zoek geweest naar een kerk die open was om voor een goede vriend een kaarsje aan te steken, maar nergens iets gevonden Tot we in Kirchberg terug kwamen, die was gelukkig wel open. Toen we thuis waren en de radio luisterden, bleek dat de kerken gesloten waren omdat er elke 2 dagen wel iets uit een kerk gestolen werd en niet alleen kerken zijn doelwit, ook muziekverenigingen en theaters, want muziekinstrumenten schijnen bij criminelen ook een gewild object te zijn. Dus als je nu een kerk wil bezoeken, moet je naar een telefoonnummer bellen en dan komt de koster langs en laat je binnen. Het is toch wat in deze gekke wereld.

Eenmaal thuis hebben we even gerust en overlegd waar we deze keer zouden gaan eten. Dat werd dus Daxer op de hoek van onze straat. Vele malen langs gereden, maar nog nooit naar binnen geweest. Eens moet de 1e keer zijn, nietwaar...? Het was de moeite waard en voor herhaling vatbaar. Het bleek dat er dat weekend een Bike kampioenschap werd gehouden, daarom waren er veel bikers aanwezig en werd er ook veel pizza's gebakken, niet eentje uit een doos gehaald en warm gemaakt. Nee deze werden nog handmatig gemaakt en gebakken zoals je dat wel eens op tv ziet. De kok was er erg handig in, we konden dat zien omdat ze een open keuken hadden en we tegenover de keuken zaten.

Naast ons zat een echtpaar uit Wenen, de man was ook een biker, was even gezellig, alleen kwam het ondewerp politiek voorbij en daar waren we het niet echt eens met elkaar. Het voordeel was dat het intelligente mensen waren en we elkaar lieten uitpraten, dan is een discussie ook te doen. Toch ben ik absoluut geen fan van discussiëren, maar af en toe heb ik ook een woordje meegesproken.

Weer thuis, moe, maar voldaan gaan slapen, dit was weer een dag om in te lijsten.

Zaterdag 22 juni dag 3:

We werden wakker met een stralend zonnetje, dus meteen een goed humeur. Na het ontbijt waren we klaar voor een grote tour. Via de Thurnpas gingen we naar Rauris. Daar was ik ca 15 jaar niet geweest. Het was een heel mooi gebied, maar heel eerlijk mijn geheugen liet me een beetje in de steek. Maar ik herkende wel het plein, de kerk en ons hotel van toen. We reden de weg nog een stukje verder, omdat ik vertelde dat de wereld aan het einde ophield, maar helaas zover kwamen we niet want de weg was afgesloten voor een groot evenement. Later hoorden we dat het een paardenevenement was, de paarden werden de berg op gelaten, een soort festijn als de Almabtrieb n de herfst wanneer de koeien weer de bergen afkomen, zie een eerder blogje.

Daarom keerden we maar weer om en gingen verder op Saalfelden aan. Bij de Hochkönig, een groot rotsgebergte, net als de Wilde Kaiser, hebben we geluncht bij de Eggeralm. Een mooie Stube, zoals ze dat in Oostenrijk noemen.

Weer verder richting Hochfilzen en Fieberbrunn, daar waren mama en ik ooit 30 jaar geleden. Maar ook daar geen punt van herkenning, wel ook hier een mooie omgeving. Toen gingen we richting Sankt Johann in Tirol. We hadden overgens ook Sankt Johann im Pongau gezien, die 2 vond ik wel wat op elkaar lijken, er werd veel nieuw gebouwd en een moderne winkel- cq industrie-uitstraling. We zagen nu de achterkant van de Kitzbuhlerhorn en die was aan deze kant een stuk kaler dan aan de andere kant, veel gras en weinig bomen.

Het was nog redelijk vroeg en mijn vader vroeg of we nog zin hadden in een extra rondje, achter de Wilde Kaiser langs, dat hadden we uiteraard.

We kwamen langs de forellenvijver, daar hebben we buiten op het terras genoten van een lekker ijsje en ik van een apfelstrudel met slagroom en uiteraard van een mooi uitzicht. We verwonderden ons dat er maar zo weinig mensen aan het vissen waren en dat op een mooie zaterdagmiddag. De serveerster zei dat het daar 's morgens geregend had en dat de mensen dan net meer komen. Wij hadden alleen maar mooi weer gehad. Zelfs Leni in Kirchberg had wel een afwisselende wolk en zon dag gehad, maar geen regen en hemelsbreed is dat maar weinig in kilometers. Zo kun je zien dat voor en achter een berg het weer erg kan verschillen.

Verder ging het langs Kössen en de Walchsee en bij Ebbs gingen we weer op Kirchberg aan.

We kwamen langs Westendorf, de landingsplaats van onze ballonvaart, zie het blogje van vorig jaar september.

Tegen kwart over 5 waren we weer in het dorpje, daar even wat warmers aangetrokken, want we wilden eten bij Ephesus en daar moesten we buiten zitten, omdat er in Oostenrijk nog steeds binnen in restaurants etc gerookt mag worden. We werden daar ook weer door iedereen herkent en ze waren ook nu weer erg vriendelijk. Ook hier geldt,dit is een aanrader als je in Kirchberg bent. voor iedereen die van een kleine snack houdt, voor een fijne prijs heb je een goede kwaliteit en een fatsoenlijke portie op je bord. Ik had bv een holzfällersteak met ham en kaas overbakken, patat en een bordje sla en dat kost maar 9 euro. Als je niet van saus houdt, dan kun je dat beter melden, want ze zijn beslist niet gierig en zeker niet met saus. Dit was ook weer zo'n dag om in te lijsten

Zondag 24 juni dag 4:

Weer een mooie dag, de dag begon bewolkt, de bergen lagen nog in hun slaapsluier. Maar we waren net op weg naar Ebbs, toen de bewolking brak en de zon tevoorschijn kwam en dat is de hele dag zo gebleven en met 20 graden prima "vakantie doe weer".

Ons 1e doel was de rommelmarkt in Ebbs, die is deels overdekt en wordt elke 14 dagen gehouden, soms hebben we geluk en soms niet, deze keer dus wel. Het is een vrij grote en de bezoekers komen van overal, vooral veel uit Duitsland, logisch, want het ligt vlak aan de grens. Daar vonden we een leuke blouse, een sneeuwpop voor mijn aankomende kerstthema en een mooie houten adventskalender.

Daarna gingen we naar Kössen, waar een oldtimer evenement werd gehouden. Daar hebben we vele voertuigen gezien, oa oude fietsen, motoren, bromfietsen, auto's en tractoren. We vonden een trekker met het bouwjaar van mijn vader, zie foto, ze zijn dus even oud. Verder mijn favoriet de kever, Puch-motoren, Staigertrekkers etc. Meer foto's heb ik op mijn fotowebsite, zie onder aan de tekst. In Kössen hebben we ook ergens geluncht.

Thuis heb ik even geslapen en mijn vader kon in die tijd mooi de formule 1 kijken, waar Max Verstappen netjes 2e werd.

Gegeten hebben we weer bij Ephesus, het zonnetje piepte hier ook weer tussen de wolken door en dat gaf weer een mooi gezicht op de berg waar we op keken.

Maandag 25 juni dag 5:

Toen we de gordijnen open deden leek het net of we in Nederland waren, de bergen waren omhuld in een dk wolkenpakket, waar regen uitviel. Maar bij het ontbijt was het al een stuk minder en toen we Kirchberg onveilig gingen maken was het weer helemaal droog en kwam ons zonnetje er ook weer bij.

Eerst gingen we wat laatste boodschappen doen en daarna gingen we naar Josefine van het souvenirwinkeltje. Ook daar weer wat leuks gekocht voor mijn kerstthema's en een leuke houten waxinelichthouder met een engel er uit gesneden. Daarna nog even bij het andere souvenirwinkeltje geweest, waar we nog een aantal kleine cadeautjes gekocht hebben. Toen gingen we weer in de bus voor een tour die ook weer helemaal nieuw was. Eerst gingen we naar de Pillersee, die viel wat tegen omdat het leek of die niet meer onderhouden werd. Daarna ging de reis verder richting Waidring. Ik had op tv gezien dat daar een tolweg was richting de Steinplatte. Het was inderdaad een mooi weg, alleen vond ik het jammer dat er zoveel bomen stonden, je had niet zoveel uitkijkjes als bv bj de Horn of de Gerlospas. Maar mooi was hij wel. Boven bij de parkeerplaats konden we niet verder, de rest moest je lopen, daar is ook een soort Jurassicpark, genaamd Triassic park. We zaten daar midden in de wolken, dus helaas geen uitzichten, maar wel een aparte ervaring, een beetje het donkere bos van Hans en Grietje.

Eenmaal terug in Waidring hebben we geluncht.

Verder ging de tocht naar Reith im Winkel, dat is net over de grens in Beieren, een leuk stadje, die we zeker weten eens uitgebreider gaan bezoeken. Verder ging de reis weer richting Kirchberg via Kufstein en Wörgl.

We hebben gegeten bij Rösslwirt, maar deze keer was het absoluut geen succes, de serveerster luisterde überhaupt niet naar ons, met als gevolg dat ze drie keer het bord terug moest brengen naar de keuken. Tot uiteindelijk de chef erbij kwam en toen kregen we wel wat we wilden, maar de sfeer was al weg en mijn moeder vond het eten ook nog niet lekker en te duur voor hetgeen ze kreeg. Bij het afrekenen kregen we nog wel een Obstler, maar voor ons was de zaak afgedaan, hier zouden we nooit meer naar toe gaan. Bij navraag bij Leni, bleek dat de eigenaren hadden bezuinigd, de goede "dure" ervaren krachten waren eruit gedaan voor goedkopere buitenlandse krachten en zodoende was kwaliteit en service niet meer wat het geweest was. Nu moet u niet denken dat ik tegen buitenlanders ben, integendeel, maar je moet er wel iemand neerzetten die de taal machtig is en ook met toeristen weet om te gaan en beide kwaliteiten hanteerde deze dame niet.

Eenmaal in het huisje ben ik lekker gaan slapen, de tassen had ik 's morgens al ingepakt

Dinsdag 26 juni dag 6:

's Morgens waren we al vroeg op, want we wilden ook vroeg vertrekken, na het ontbijt hebben we van Leni afscheid genomen en haar museum gesponsord. Ze heeft nl een molen op haar terrein staan en die is nog intact, maar kost het nodige aan onderhoud. Zo hebben ze er een compleet dak op moeten zetten, overigens wel een mooi gezicht, want de dakpannen zijn van hout, zoals ze origineel waren. Dus mocht u geld over hebben voor een goed doel, dan is dit er evt. eentje. Voor wie dat wil kan contact opnemen met mij. In ruil krijg je een koperen plaatje met je naam erop en die komt dan weer op een groot bord in het museum te hangen. In augustus gaan we er weer heen, dus het komt altijd goed terecht.

De terugreis verliep voorspoedig, geluncht in Gaisselwind en getankt in een plaats in de buurt van Limburg aan de Lahn, daar heeft mijn vader nog een klein stukje binnendoor gereden.

Het avondeten hebben we genuttigd in Vreden bij de Barkelsee en daarna weer richting huis. Nog even nagepraat en toen moe maar voldaan naar bed.

We kunnen weer terug kijken op een fantastische vakantie, ik hoop dat u een beetje een indruk hebt gekregen vaqn onze avonturen en dat u ook ge-enthousiasmeert bent geraakt van het mooie Tirol.

Zoals gezegd in augustus gaan we weer, dit keer met een goede vriend, dus als u het leuk vindt, blijf mijn blogje in de gaten houden. Overigens heb ik ook een paar mooie routes in mijn buurt gevinden, dus het kan maar zo zijn, dat ik die tochtjes ook met u deel, we zullen zien.

Hieronder vindt u nog de link die verwijst naar mijn fotowebsite op Flickr.

https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/

01-07-2018 om 12:52 geschreven door lientje  

Scootyvakantie Achterhoek mei 2018

Dag 1 vrijdag 25 mei

Voor de verandering heb ik deze nacht eens goed geslapen. Ik had de dag ervoor al zoveel mogelijk gedaan en een goede kennis heeft mij geholpen met de mandjes aan elkaar te maken, zodat ik meer bagage kon meenemen. Je moet nl heel wat mee sjouwen, naast kleding en proviand, de oplader, regenkleding en de hoes van scooty, radio om met de buitenwereld in contact te blijven, etc.,
Normaal helpt mijn vader mij altijd, maar die had helaas autopech, dus moesten we een alternatief zoeken. Dat gold ook voor het wegbrengen, daarom ging ik met de Valystaxi. Hij was een beetje laat, maar ik had vakantie en het was mooi weer, dus dat was niet zo heel erg. Hij moest in Groenlo nog even tanken en toen konden we tegen 11 uur echt vertrekken. Omdat er bij Zevenaar file was, gingen we daar een stukje binnendoor, dat was leuk, meestal zie je die omgeving niet.
Tegen half één waren we in het buitengebied van Velp, waar mijn reis dan echt begon.
Het 1e wat ik hoorde was de koekoek, dat is voor mij een bijzondere vogel en ik voelde meteen dat het goed zat. Overigens heb ik die de afgelopen reis vaker gehoord. Deze hoorde ik op het Roozendaalse veld. De route ging verder langs de Posbank, richting de Steegh. Daar zag ik een Schotse Hooglander schuilen voor de zon, zie foto.
Dat kon ik zien, omdat ik natuurgebieden altijd stapvoets rijd. Als ik dan van die wielrenners of razende senioren op efietsen voorbij zie komen, denk ik altijd: "Waarom rijden jullie hier, jullie zien totaal niets van de omgeving, het gaat jullie er alleen maar om te vertellen hoeveel km jullie gejaagd hebben" Sommige zijn zelfs gefrustreerd als ik, volgens hun, niet snel genoeg rijd. Domme lui denk ik dan meestal.
Even verderop zag ik een boom, die leek op een krokodillenbek, zie foto.
Na een kleine pauze op de heide, ging de reis verder richting Ellecom. Daar kon k de route niet vervolgen vanwege wegwerkzaamheden. Vroeg toen naar de weg richting Dieren, maar werd de verkeerde kant opgestuurd.. Weer terug in Ellecom kwam ik langs de VVV, annex bakkerij, buurtsuper. Daar naar de weg gevraagd en mezelf getrakteerd op een ijsje. Dat waren nog eens prijzen, ik had een cornetto voor €1,00. waar vind je dat nog? Van de week was ik met mijn ouders op pad en daar rekende ze €2,50 voor hetzelfde ijsje, zag ik op een bord.
In Dieren ben ik, op advies van mijn huidtherapeute, met het pontje naar Olburgen gegaan en via de andere kant naar Brummen gereden langs de IJssel. Hoewel ik niet veel van de IJssel gezien heb, was de route erg mooi. Veel vergezichten gezien. Ik had veel geluk, het dreigde te gaan regenen, maar op een paar drup na, hield ik het droog. Bij Bronkhorst ben ik weer op de pont gegaan. Daar was het ook weer prachtig weer en dat is ook de hele avond zo gebleven.
In Brummen vond ik snel de juiste straat. Vlakbij het logeeradres was een cafetaria, daar heb ik een broodje kroket gegeten. Om kwart over 5 was ik op mijn logeeradres, daar werd ik hartelijk ontvangen. Ik heb geslapen in een luxe huisje met alle gemakken die je kunt bedenken, zelfs een keuken was aanwezig en in de koelkast lag bier en frisdrank die je tegen een vergoeding kon gebruiken.

Dag 2

Ik werd wakker met het zonnetje en een mooi vogelconcert. Na het wassen en aankleden scooty ingepakt.
Daarna buiten de Groenlose gids gelezen, dat had ik thuis nog niet gedaan. Zag dat er een Grolse fietstocht in stond, die heb ik meteen uitgeknipt.
Inmiddels was het half negen, tijd voor het ontbijt. Ook die heb ik buiten genuttigd, die was goed, alleen het krentenbrood was een beetje droog, maar dat mocht de pret niet drukken.
Na de boel afgeruimd te hebben, vertrok ik rond negen uur. De 1e plaats was Oeken, een klein rustig gat.
In Voorstonder (buurtschap met een kasteel) heb ik even met mijn moeder getelefoneerd. Als u vaste lezer bent, dan weet u dat dat 's morgens een vast ritueel is.
De route gng verder naar Tonden, ook een kleine buurtschap. Daar stond bij een knooppunt (via de knooppunten rij ik altijd mijn routes), een mobiele Italiaanse ijscokar en daar kon ik niet aan voorbij rijden, heb genoten van een ijsje en ook hier was de koekoek met zijn concert aanwezig
Een stukje verderop zag ik de 1e ooievaar, heb er in totaal 4 gezien. Daarvoor zag ik al 2 zwanen en een aantal ganzen
Tegen 1 uur was ik in Gorssel. Ook hier ben ik weer met de pont geweest, zelfs een klein stukje "gevaren", de overkant was nl niet helemaal recht er tegenover. Heb even door Gorssel gereden, maar daar was het me te druk en er waren hoofdzakelijk terrasjes, die vanwege het mooie weer helemaal vol zaten. Daarom ben ik maar richting mijn logeeradres gereden. Iets verderop stond een bankje in de schaduw, waar ik de resterende tijd doorgebracht heb met het schrijven van dit verslag, route voor de volgende dag bepalen en puzzelen. Het was er heerlijk rustig, op het geluid van boeren die aan het maaien en hooi schudden waren na.
Het logeeradres was ditmaal ook weer een luxe huisje, opnieuw voorzien van alle gemakken en een super service! Kreeg een douchekrukje en buiten een luie stoel met voetenbankje en had een mooi uitzicht op de uiterwaarden van de IJssel en de gierzwaluwen gaven hun beste concert ten gehore.

Dag 3 zondag 27 mei

Toen ik de gordijnen open sloeg zag ik een vogelvergadering, zie foto Ik dacht dat het zwaluwen waren, , maar ze leken me wat groot. De gastvrouw meende dat het merels waren. Wat het waren is dus de vraag, mocht u het weten, geef het dan even door, dan kan ik het hier melden en bovendien ben ik er ook erg nieuwsgierig naar. In elk geval vond ik dat het 1e cadeautje van die dag,
Nadat ik alles weer reisklaar gemaakt had, werd ik getrakteerd op een vorstelijk ontbijt. Jammer dat ik niet zoveel meer kan eten, daarom heb ik me beperkt tot een croissantje, waarvan de ene helft met geitenkaas en de andere helft met oude kaas en verder een half bakje verse fruitsla. Ook de sinaasappelsap was vers geperst, het eitje maakte het
geheel voor mij compleet. Het 2e cadeautje.
Tegen 9 uur ging ik weer op pad. Het 1e uur weer 2 ooievaars gezien, deze keer beide op het nest en eentje had volgens mij ook jongen, want ik zag wat boven het nest uitsteken. Zag ook nog een oldtimer vrachtautootje.
Tegen 12 uur gepauzeerd aan het kanaal bij de sluizen van Eefde. Daarna ging de tocht door naar Almen. Het drukkerijmuseum bestaat nog steeds, maar was gesloten en het mosterdmuseum was een dorpshuis geworden. Het winkeltje hadden ze gesloopt en daar hebben ze een foeilelijk glazen modern gebouw neergezet, althans dat is mijn mening. Het paste totaal niet in de oude dorpskern.
De volgende pauze was op landgoed Velhorst, want dat had ik verdiend, vond ikzelf. De weg ernaar toe ging langs het water en was erg smal en liep ook nog eens schuin. ik moest helemaal overhellen de andere kant op, voelde me net een bakkenist van een zijspanmotor. Die doen dat nl ook.
Ik kon zo waar ergens een plaspauze nemen, dat is vaak een heus probleem. Maar dit keer had k geluk, ik kon terecht bij zorgboerderij de Heidepol in Vorden. Een goed verzorgd rustpunt, waar je naast een toilet ook diverse versnaperingen kunt kopen. Maar ik had proviand genoeg bij me. Maar voor de fietsers een aanrader.
Verder ging de rit via Kranenburg en de Wiersse tuinen. Voor wie van tuinen houdt, is dit ook erg mooi, is alleen beperkt in het voorjaar geopend. Ik had geen tijd meer en er dreigde weer regen, dus ben ik verder gegaan en kwam ik tegen 5 uur aan op mijn logeeradres in Ruurlo, vlakbij Anny Cactus. Ook dit is een aanrader voor als u er nog nooit geweest bent.
Dit logeeradres is absoluut het kleinste wat ik tot nu toe gehad heb, maar ook de meest bijzondere slaapplaats ooit. Een vriend noemde dit een kippenhok. Afgelopen 2 dagen had ik het echt heel luxe, maar hier ging ik echt back to basic en dat past veel beter bij mij. Dit was een huisje zonder elektrisch en water en een oude potkachel diende als verwarming. Verder moest je eigenlijk naar de wc in het huis en ook de badkamer was daar. Maar dat was voor mij een behoorlijk eind lopen, dus ik mocht mijn plas lozen ergens in de natuur, lees hun tuin. De vrouw des huizes zei: " Dieren doen het ook, dus waarom zouden wij mensen het niet doen." Verder hadden ze een joekel van een wilde tuin met kikkerpoel, veel wilde planten, kippetjes etc. Bekijk de foto's maar op mijn fotopagina. Overigens kreeg ik wel een thermoskan met heet water mee.

Dag 4 maandag 28 mei

De kikkers hebben me de hele nacht een concert gegeven, althans de momenten dat ik even wakker was, maar ik ga ervan uit dat ze de hele nacht gekwaakt hebben. Niettemin heb ik heerlijk geslapen. Heb ooit van mijn moeder een kikker als totemdier gekregen, de trouwe beestjes hielden gewoon de wacht over mij deze nacht.
Ik was op een bijzondere plek, dus ik kreeg ook een bijzonder ontbijt. Naast allerlei bio producten, was er ook kikkererwtenpasta en amandelmelk. Ik heb beide geproefd, maar dat was toch niet aan mij besteed. Heb het maar bij meergranenbrood met kaas en aardbeien gelaten. Die smaakte overigens erg lekker en daarbij heb ik groene ginsengthee gedronken.
Ik vertrok om half 10, de 1e stop was Wolversveen, een klein gehucht met dure huizen en een mooie bomenlaan. Daar werd ik staande gehouden door een goedwillende dame, die vond dat ik andere kleding aan moest trekken, want mijn groene kleding zou voor de auto's niet opvallen en volgens haar was het een drukke straat. Heb haar bedankt voor het goede advies en verteld dat ik een positief ingesteld mens ben met veel ervaring op mijn scooty en dat ik auto's eerder hoorde dan dat zij mij zagen en ik dan automatisch in de berm stop. Heb achteraf welgeteld 1 vrachtwagen en 3 personenautos gezien. Maar zoals ik al zei het was goed bedoeld van haar.
De 2e stop was ergens in het buitengebied van Halle bij een rustpunt bij minicamping de Hofshoeve. Daar kon ik naar het toilet en heb ik boerenijs gegeten. Ik heb daar een leuk gesprek met de eigenaar senior, een oude baas van ergens in de 80. We hebben een gezellig half uurtje gehad, hij was belangstellend naar mijn avonturen en ik weer in zijn bedrijf. de tijd vloog om, na een half uur heb ik er een eind aangebreid, de reis ging immers nog verder. Heb daar nog 2 boeken gekocht voor het goede doel: Dr Zhivago voor mijn moeder en voor mij een boek van Prinses Irene over de natuur. Zo hadden we drie vliegen in 1 klap, wij konden lezen en we steunden het diabetesfonds en dat alles voor maar €2.00. Het geluk hoeft niet altijd groot te zijn. Kleine dingen, zoals deze, brengen meer geluk en vreugde in het leven dan het winnen van een miljoen in de staatsloterij, die je a nooit wint en b ook niet die tevredenheidsfactor geeft, die mensen dan menen te krijgen. Maar dat is mijn mening.
Op een gegeven moment kwam ik bij de Radstake, daar zag ik 2 veulentjes met moeder, zie foto.
Ik moest een extra ommetje rijden, omdat er wegwerkzaamheden waren en een ander pad veel te mul suikerzand had. Op zich kan scooty daar door, maar dan is meteen al zijn energie op. Daarom werd het een rondje nostalgie, via het Goor, Dale en Barlo. In Dale heb ik 8 jaar gewoond, dus het was leuk om er weer even terug te zijn, kon ik kijken of er iets veranderd was, maar dat bleek niet zo te zijn. In buitengebieden veranderd er niet zo snel iets.
De laatste stop was museum de Neeth, die hebben tegenwoordig ook een pannenkoekenboederij, je kunt wel raden wat ik daar gedaan heb. Juist ja, een appelpannenkoek gegeten. Kon hem niet helemaal op, maar hij smaakte verrukkelijk.
Ik kwam rond half 5 aan op minicamping de Kei in Lichtenvoorde. ik werd weer hartelijk ontvangen en mocht ook hier een krukje gebruiken voor het douchen. Na het douchen het thuisfront gebeld en lekker uitgerust.

Dag 5 dinsdag 29 mei

Werd om half 7 wakker door de zon en werd meteen begroet door kikkers en schapen. Heb heerlijk geslapen, alleen heb ik me een beetje gestoord aan mijn medekampeerders, de moesten zo nodig om half tien afwassen en dat vrij luidruchtig. Aangezien ik naast het washok stond en het afwasgedeelte ook nog aan mijn kant stond, heb ik een half uur lang mee mogen "genieten" van afwasgeluiden en conversaties over het weer en andere kampeerders op het terrein, die er uiteraard niet bij aanwezig waren. Ik lag al vroeg in bed. Dus kamperende senioren, mocht u willen afwassen op dat tijdstip, denk dan ook eens aan uw medekampeerders die eerder dan u naar bed gaan.......
De rit ging via Lichtenvoorde naar Beltrum. Halverwege ging ik door de poort van de hel, zie foto en kwam uiteindelijk in de hemel terecht. Letterlijk en figuurlijk. Ik kwam in een mooie omgeving terecht, maar eerst heette het de Hellerweg en daarna werd het het Hemmelspad, grappig nietwaar?
Daar heb ik pauze gehouden bij een kikkerpoel, ditmaal zonder kikkers, maar wel met heel veel vogels.
Kwam ook nog langs een bunker uit de 2e wereldoorlog, na de oorlog schijnt een mevrouw Aaltje en meneer Fokke, bekend als de bunker van Aaltje Fokker dit gekraakt te hebben en het is voor mij onbegrijpelijk dat iemand, laat staan 2 man daar in gewoond hebben. je moet echt niet depressief en claustrofobisch aangelegd zijn, want het was klein en donker nu is het een monument.
Vlakbij Beltrum heb ik in het bos gepicknickt, ook dat was nostalgie, want ik heb ook een paar jaar in Voor Beltrum gewoond en toen kwam ik regelmatig op deze plek even uitrusten.
Verder ging de tocht, Beltrum heb ik links laten liggen, heb nog gedacht om bij Dute een ijsje te gaan eten, maar heb er toch vanaf gezien, omdat die route korter was en ik nog tijd genoeg had.
Daarom ging de tocht verder richting Haarlo, vlak voor Haarlo ging het weer richting Eibergen. Via een mij onbekende zandweg kwam ik uiteindelijk uit bij de nieuwe fietstunnel aan de nieuwe N18 en die bracht mij naar de Kerkdijk en was ik bijna thuis. Vlak voor de regen kwam reed ik de parkeerplaats op. Daar werd ik warm onthaald door mijn moeder en zij trakteerde me op haar fameuze brokkebonensoep.

ik kan dus weer terug kijken op een fijne . vakantie, waar ik weer de nodige avonturen beleefd hebt. Ik moet nog wel even kwijt, dat wij Achterhoekers de naam hebben, gastvrij te zijn, maar heel eerlijk, dit is de 1e vakantie, dat ik bij niemand verwelkomt werd met een welkomstdrankje, laat staan dat ik ergens mee mocht eten. Niet dat dat mijn prioriteit heeft, maar het viel wel op.

Ik hoop dat u weer genoten heeft van mijn avonturen. Hou mijn blogje de komende tijd in de gaten, want ik heb van mijn vader een weekje Oostenrijk gekregen en dat gaat, als alles lukt, binnenkort gebeuren.

Meer foto's kunt u vinden op mijn fotosite: https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/ Helaas is het wel in omgekeerde volgorde, maar dat mag de pret niet drukken

02-06-2018 om 16:49 geschreven door lientje  

Vakantie Kirchberg sept 2017

Een beetje later dan u van mij gewend bent, maar helaas door privé-omstandigheden heeft het een beetje vertraging opgelopen

dag 1 donderdag 21 sept

Na een vrij rustige nacht werd ik net voor de wekker wakker om half 6. Net als elke Oostenrijkvakantie gingen we om 7 uur de grens over.
Omdat er op de autobaan file stond zijn we een stukje verder gereden over de lokale wegen dan normaal. Maar dat vonden we niet erg, de zon was net opgekomen en we kenden deze omgeving niet. Bij Werl zijn we weer op de autobaan gegaan. Ontbeten hebben we bij de Biggekopf in het Sauerland. Geluncht hebben we bij Geisselwind, daar hadden ze vanwege de oktoberfeesten aardappelsoep en hij was erg lekker.
De rit verliep voorspoedig en rond 6 uur kwamen we aan in Kirchberg. Er lag veel sneeuw op de toppen van de bergen, dat had ik nog niet gezien. Daar werden we weer hartelijk ontvangen door Leni, haar man Gert en oma. Die laatste gaf me een compliment voor mijn korte koppie. Zij zag er voor haar leeftijd ook erg goed uit. Na wat gekletst te hebben gingen we dit keer bij Kalswirt eten. Normaal gaan we altijd de 1e dag naar Efesus, maar omdat het in deze tijd sneller donker wordt en je in de café's en restaurants nog roken mag, hebben we voor Kalswirt gekozen. Deze week hadden we geluk, want ze hadden een speciaal wildmenu. Dus dat was de hele week smullen.

dag 2 vrijdag 22 sept

Een superleuke dag. We gingen eerst naar Zell am See via de Thurnpas. Een mooie route, omdat veel toppen van de bergen besneeuwd waren en vooral op een helderblauwe luchtachtergrond en daaronder de donkergroene kleuren van de bomen, echt een kijkspektakel.
Eenmaal in Zell am See hebben we eerst rond het meer gereden, toen we eenmaal de rondvaartboot gevonden hadden hebben we ook op het meer gevaren. Helaas konden we niet op het dek omdat 18 treden teveel voor mij waren. Maar we hadden een moooie plek en konden alles goed zien, heb wat foto's gemaakt, hoop dat de ruit niet al te goed te zien is.
Daarna opperde mijn vader om via de Gerlospas terug te rijden, dat was een leuke verrassing. Heb zelfs even in de sneeuw gestaan en een sneeuwbal naar Gerard gegooid, was niet helemaal de goede richting, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was echt een geslaagde dag.

dag 3 zaterdag 23 sept

Weer zo'n superdag. Het begon al met de zon en die heeft ons de hele dag vergezeld. Deze dag stond in het teken van de Alm-abtrieb, een groot dorpsfeest, omdat de koeien dan van de bergweide, Alm, afkomen om de winter in het dorp door te brengen. Dit gaat gepaard met veel muziek, een boerenmarkt en natuurlijk de koeien, die erg mooi opgetuigd zijn. Als de koeien van een boer niet opgetuigd zijn, dan betekent dat dat er een koe in de bergen gestorven is. Maar alle koeien waren ogetuigd, dus dat was groot feest en als ze langs kwamen klonk er een groot applaus. Wij zaten op een plek waar we de koeien konden zien, maar ook de muzikanten en de dansers van de Trachtengruppe uit Kirchberg. De kleindochter van Leni danstte ook mee, dat was nog wel een koddig gezicht, omdat haar danspartner in het begin een klein jochie was en zij is voor haar leeftijd groot.
We hebben daar Krapfen gegeten, dat is een soort appelflap, maar dan gevuld met kaas of aardappel. We hebben ook nog een dikke plak boerenlandkaas gekocht, dat hrinnerde we ons nog van een vorige keer.
Onze koetsierster van de vorige keer, zie blogje 29 juli jl, was er ook weer en ik heb nog een keer in de koets gezeten. Ditmaal rondje Kirchberg. Ze herkende me nog weer, erg leuk. Tegen 3 uur zijn we weer richting pension gegaan. We kwamen nog een andere markt tegen en daar heb ik nog een egel van stro gekocht voor mijn poppentafel. Elke keer als ik ergens ben zoek ik een mooie pop of figuur als aandenken en ik heb al een mooie verzameling ondertussen.

Dag 4 zondag 24 september

De dag begon met dikke wolken en de weersberichten waren ook niet gunstig. Toch klopte onze spreuk, "als engelen op reis gaan, lacht de hemel" want we hebben geen druppel regen gehad, nee het was zelf zonnig met grote blauwe gaten tussen de wolken.
Ons 1e doel vandaag was Rattenberg, daar zou een oldtimerparade zijn rond 1 uur. We waren wat vroeg en zagen dat er iets verderop een rommelmarkt was, dus daar gingen we eerst aan. Daar heb ik een leuke sjaal gekocht en een warme wintertrui in "trachtenlook" en samen met mama 2 mooie adventskalenders. Toen naar het stadje Rattenberg, het was vol met bussen, maar ondanks dat het stadje eigenlijk maar uit 1 smalle straat bestaat kon je niet merken dat er zoveel mensen waren
We hebben Margareta begroet bij Trachtenwelt, dé tirolerkledingwinkel aldaar, waar ik een paar kaarten gekocht heb en mijn vader een nieuwe hoed. Op ons vaste terrasje geluncht. We zagen van alles voorbij komen, maar helaas geen oldtimerparade. Op een gegeven moment zag ik een groep senioren wandelen en zei ik gekscherend tegen mijn vader "kijk daar heb je onze oldtimerparade" Later toen we weer weggingen zagen we dat het een week verschoven was, jammer want mijn vader houdt van oldtimers.
Op aanraden van Margaretha zijn we naar Kramsach geweest, daar zou een kerkendag zijn, die was blijkbaar al afgelopen, want er was niets meer te zien.
Dus maar verder gereden naar ons 2e doel St Johann, daar was een Knödelfest, knodels zijn een soort van aardappelballetjes. Maar we kwamen eerst langs Scheffau, daar was ook een rommelmarkt en zijn we even heen gegaan. Heb nog een sjaal gekocht. mama heeft bij beide markten een geschenk gekregen omdat ze er zo vriendelijk uitzag, dat was toch een aardige geste nietwaar? Veel was er niet te zien, want de meesten waren al aan het inpakken.
Eenmaal in St Johann bleek dat we te laat waren, maar we hebben nog wel even door het stadje gereden. Onderweg naar Kirchberg kwamen we nog een verkoopgelegenheid tegen waar ze pronkappels verkochten en mooie paarse schorseneren, die laatste hebben wij gekocht.

dag 5 maandag 25 september

De dag begon al fantastisch, strakblauwe lucht en 20 luchtballenonnen in de lucht. Deze week stond Kirchberg nl in het teken van de Ballonweek. Sommige vlogen rakelings aan ons voorbij. De ballonnen waren in allerlei kleuren en maten.
Na het ontbijt gingen we naar de NKD, daar heb ik 2 feestoutfits gekocht voor een feestje in november van mijn zwager, eentje voor mooi en eentje voor minder mooi weer. Bij de supermarkt ernaast oa 2 flessen rum voor Otto gekocht. Toen richting Hopfgarten, daar heb ik opnieuw sjaals gekocht, niet dat ik er geen eentje heb, maar mama en ik hebben een sjalentik, als ze mooi en goedkoop zijn en we hebben ze nog niet, dan kopen we ze. Daarna bij de de plaatselijke tabakzaak nog een kennis begroet. Het mooie van Oostenrijk is dat mensen met een lichamelijke beperking tabakszaken met of zonder kantoorartikelen, alleen maar mogen runnen. Daar kennen ze geen WAO-uitkering, zoals bij ons, maar hebben ze deze oplossing bedacht. In Oostenrijk mag je ook nog steeds in restaurants etc binnen roken. Zolang ze geen oplossing hebben voor deze doelgroep, zal het roken ook wel toegestaan blijven, anders zouden mensen met een beperking geen inkomen hebben.
Na de lunch, dit keer bij de Mpreis, een supermarkt. Dat is ook zo mooi aan Oostenrijk, bijna bij elke supermarkt heeft een soort van lunchroom, cafetaria, waar je kleine gerechten kopen kunt zoals belegde broodjes, diverse worsten en soms ook patat.
Terug in Kirchberg nog even bij de souvenirwinkel geweest en bij de bloemist een bloemetje gekocht voor Leni. Zij heeft nl geregeld dat wij deze avond in een luchtballon mee konden varen, dat was super, gaaf, sensationeel, maar laat ik bij het begin beginnen.
Ik wilde eigenlijk even rusten na de winkelactiviteiten, maar ik was zo opgewonden, dat ik de slaap niet kon vatten en ben buiten bij de anderen gaan zitten en keek werkelijk de minuten vooruit. Eindelijk was het kwart voor 4 en konden we naar het ballonterrein, we hadden met de ballonvaarder, die ook in het pension logeerde, afgesproken dat we elkaar zouden treffen bij het restaurant. Onze ballonvaarder heette Thomas. Weet u overigens waarom het ballon varen heet? Vroeger in de tijd van de 1e ballonvaart, werd er hoofdzakelijk over rivieren, dus water, gevaren. De Gebroeders Montgolfier hebben de 1e luchtballon uitgevonden en zeiden "we varen in de lucht" vandaar dus ballonvaren.
De 1e pogingen mislukten, omdat de ballon niet omhoog ging. Op een avond zaten ze in de kroeg en liep er regelmatig een bardame langs de open haard en elke keer als ze dat deed ging haar rok iets omhoog. Toen kregen ze het idee dat iets lichts door de warmte van het vuur opstijgt en kon dus ook hun ballon door vuurwarmte de lucht in. Die ballon was toen overigens gemaakt van pek en papier. De 1e vlucht ging met een aantal dieren, een geit, haan en een eend. Alle 3 kwamen levend weer naar beneden, alleen de eend had een vleugel gebroken, dat kwam niet door de ballon, maar de geit was op de vleugel gaan staan. Toen kwam het volgende probleem, er moesten personen in, maar als ze zelf gingen en het mislukte, dan waren ze dood en was het avontuur voorbij. Dus hadden ze bedacht om ter dood veroordeelden mee ta laten gaan, die zouden immers toch al dood gaan. Maar daar was de adel het weer niet mee eens, die hadden toen nog heel wat in de melk te brokkelen. Hun argument was, als ze overleefden, dan zou hun straf kwijt gesscholden worden, dat vonden ze weer te gek voor woorden. Dus van toen af aan mochten alleen de adelen mee, vandaar ook dat je aan het eind gedoopt wordt tot baron of barones of een andere adelijke titel.
Maar terug naar onze tocht, om 5 uur mochten we op het veld, ik heb me vorstelijk op mijn krukje gezet en kon al het moois aanschouwen. Ik moet even vertellen dat ik helemaal gek ben van luchtballonnen, als het even kan ga ik er achter aan als er eentje boven ons huis vliegt.
Maar goed ik zat dus op het krukje en kon de hele voorbereidingen goed volgen. Eerst wordt de mand uitgeladen, met de branders er al aan. Dan komt iemand met een uit de kluiten gewassen "sporttas" en wordt de ballon uitgepakt, die is tegenwoordig van een soort ruimtevaartstof, met een compressor wordt er lucht in geblazen, zodat hij gaat opbollen. Mijn vader heeft geholpen met de ballon vasthouden, dat is een tamelijk zwaar karwei, want die lucht heeft kracht en je moet dus behoorlijk tegenkracht geven, zodat de ballon niet weggeblazen wordt. Als de ballon bol genoeg is, gaan de branders aan en komt er hete lucht in, zodat de ballon rechtop komt te staan en dat ging vrij snel moet ik zeggen. Toen dat eenmaal gebeurd was mochten wij erin. Wij, is in ons geval, mama, ik en nog een mevrouw uit Hopfgarten. Na nog een beetje uitleg konden we dan eindelijk omhoog. Wat een sensatie! Het was a anders als in Nederland, wat logisch was, omdat hier bergen zijn en bij ons niet. maar ook het geheel was anders, het is echt overweldigend en je voelt je ontzettend klein, omdat je veel hoger bent, in elk geval voor je gevoel. We gingen ook erg hoog, daarmee hadden we geluk, want enkele andere ballonnen konden niet zo hoog, vanwege de termiek en omdat de wind vrij zwak was. Maar wij gingen op een gegeven moment zo hoog als de bergtop die tussen Kirchberg en Brixen. het was echt een mooi spektakel, temeer omdat er meerdere in de lucht waren en wij als één van de laatsten opgestegen waren en dus een mooi panoramabeeld hadden, zie foto.
Na ruim 3 kwartier vond Thomas een geschikte plek om te landen. Dat is ook nog een dingetje, niet elke boer wil dat je op zijn grond land. Daarom zie je in die week ook weilanden met witte plastic vlakken als teken dat ze daar niet gewenst zijn. Wij hadden een wei zonder vlak, dus konden we daar landen. helaas gaf het later wel wat gedoe, maar Thomas was het gewend, ze zullen daar wel voor verzekerd zijn.
De landing verliep vlekkeloos, de mand kiepte niet eens, wat Thomas verwachtte, hij hupte 1 keer en toen stond hij mooi stil. je ziet dat ook wel bij turners, een klein hupje en dan staan ze stil.
Ondertussen was de bus van Thomas en onze bus aangekomen. Er werd weer een beetje warme lucht in de ballon geblazen en ging de ballon al vliegend op de aanhangwagen, een handig foefje. Daarna werd de bovenklep open getrokken en klapte de ballon langzaam in. Hij werd mede met hulp van mijn vader opgerold en in de tas gestopt en keerden we huiswaarts.
Nadat we van het eten thuis kwamen werd mama gedoopt tot "Gravin van Kirchberg opgestegen tot geland in koeweide Brixen" en kreeg ze een speldje. Ze heeft nu als recht dat ze eigenaar is van de lucht boven onze gevaren route en als plicht heeft ze dat wanneer er een ballon in problemen komt, ongeacht waar, dat ze dan hulp moet bieden. Zelf was ik in Nederland al in de adel verheven.
Het was echt een supergeslaagde dag die ik en ook mama niet snel zullen vergeten!

dag 6 dinsdag 26 september

Opnieuw een toffe dag, de zon lachtte alweer aan de hemel toen we de gordijnen open deden. Na een lekker en gezellig ontbijt reden we eerst naar het postkantoor en daarna ging het richting Scheffau am Wilden Kaiser. In een Tirolerzaak had mijn vader de vorige keer een stuurhoes besteld van schapevacht. Die hadden ze klaar, maar het was een donkerder kleur dan mijn vader besteld had, dus een nieuwe besteld die we de volgende morgen op konden komen halen. Daarna via Kufstein, achter de Wilde Kaiser langs naar Schwandt, bij de Visvijver, waar we lekker aan het water gegeten hebben. Ons volgende doel was Griesenau, we hadden nl in een boekje gelezen dat er een mooie tolweg was. We hebben hem ook gevonden en het was inderdaad een mooie weg. We reden letterlijk vlak achter de Wilde Kaiser langs aan de achterkant. Het was erg imposant, net als gisteren voelde ik me heel klein en nietig. Daarna heeft Gerard ons nog op een extra rondje Tirol getrakteerd als afscheid.
Eenmaal thuis de koffers weer ingepakt en vroeg naar bed gegaan.

Dag 7 woensdag 27 september

De wekker ging een uur eerder, omdat we om half negen wilden vertrekken. na het ontbijt afscheid genomen van Leni en de anderen. Eerst via de winkel van de stuurhoes gegaan, ditmaal kreeg hij wel de goede kleur. Daarna richting grens, iets anders dan we normaal gewend zijn, maar het had ook wel iets. Bij Geisselwind weer geluncht en nog een tankstop gemaakt. Tegen half 7 waren we in Vreden waar we gegeten hebben.
We kunnen weer terug kijken op een fantastisch vakantie, zo wie zo een fantastisch vakantiejaar. Nu zit het er voorlopig eventjes op, volgend jaar weer nieuwe kansen.
Ik wens u een paar mooie maanden in dit jaar en het nieuwe jaar en in het voorjaar hoop ik dat ik hier weer een nieuw blogje kan plaatsen.

Hieronder zoals u van mij gewend bent een aantal foto's, meer foto's kunt u bekijken op https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/?

15-10-2017 om 20:48 geschreven door lientje  

Scootyreis van west naar Oost, september 2017

dag 1 vrijdag 1 september

De dag begon om 6 uur, omdat ik Otto wekken moest vanwege zijn werk. Ik ben samen met hen opgestaan en heb het rustig aangedaan. Tegen 8 uur vertrokken we richting het westen. Ons 1e doel was Wassenaar, was eigenlijk nieuwgierig hoe onze koning Willem-Alexander woonde met zijn Maxima. We hebben allerlei villa's gezien, maar Villa Eikenhorst helaas niet. Ben je net zo nieuwsgierig als ik, dan kun je op deze link klikken
http://www.paleizen.nl/Paleizenbestanden/Nederland/Den%20Haag/Eikenhorst.htm
Overigens zou ik in geen van deze villa's willen wonen, te strak, te groot en teveel stenen, dan heb ik langs de Vecht, later in de week, mooiere pareltjes gezien.
Daarna richting Zoeterwoude, dat bestaat overigens uit drie delen, Zoeterwoude dorp, Zoeterwoude-Rijndijk en Zoeterwoude Weipoort. Ik ben door alle drie de kernen gekomen.
In Zoeterwoude dorp zochten we een eetgelegenheid om te lunchen, helaas dat was er niet, het enige café dat er was, was dicht, dus na wat navraag kwamen we net buiten het dorp terecht bij La Place, een gezellig ding met terras, waar wij gezeten hebben.
Tegen 1 uur was het tijd voor afscheid, ik kreeg van mijn ouders nog een zakcentje mee, die ik later nuttig besteed heb.
Het was eerst even zoeken welke kant ik op zou gaan, uiteindelijk via het Molenpad richting Zoeterwoude Weipoort gegaan. Het voelde net of ik thuis was, er was een boer aan het werk en het stikte er van de meeuwen. Bij ons, net over de grens bij het Zwillbrock, heb je een meeuwenkolonie, dus het voelde helemaal vertrouwd.
Het 2e kadootje was een koppeltje zwanen en even later zag ik nog een koppeltje en ook nog een standbeeld van zwanen, dus je kunt zeggen dat het een echte zwanenmiddag was. De zwaan staat voor liefde en spiritualitet, mooi toch, voor het begin van een bijzondere reis.
Na ca 5 km zag ik het Bommelmuseum, u weet wel van Tom Poes. Dit is een absolute aanrader als u eens in de buurt komt. Het is gratis, alleen moet je van te voren even bellen, het is nl niet altijd open. Ik had geluk dat de heer thuis was. Deze man heeft in zijn leven van alles wat je maar kunt bedenken over deze Bommel, heer van stand gespaard. het is echt omvoorstelbaar, zeepjes, speelgoed, kaarten, boeken uiteraard en alle krantenstripverhalen. Want zo is alles uiteindelijk begonnen. Ook heeft deze man een dik boek geschreven met de uitleg van alle spreuken en woorden die deze Bommel gebruikt heeft. Hij verkocht ook een aantal zaken en omdat ik graag puzzel, heb ik een legpuzzel van hem gekocht. Hij was zo lief om hem op te sturen, want scooty was zo vol gepakt, dat ik hem niet mee kon krijgen. Heb ook nog 2 kaarten gekocht. Als je meer wilt weten kijk hier: http://www.bommelzolder.nl/. Hij raadde me aan om even verderop bij een ijsboerderij appelgebakijs te eten. Dat heb ik gedaan, ik had het nog nooit gegeten, maar het was echt verrukkelijk. Dus een deel van het geld van mijn ouders had ik al goed besteed. Het was zo wie zo een wonderlijk geheel, ik zat in de zon op het terras en in de verte zag je het weerlichten en hoorde je het donderen. Voelde me echt geweldig!
Toen ging de route weer verder naar Zoeterwoude - Dorp, het was eigenlijk een uur te vroeg, maar omdat de bui steeds dichterbij kwam, heb ik gebeld of ik iets eerder komen mocht. Dat mocht. Ik werd heel hartelijk ontvangen door een gepensioneerd kunstenaarsechtpaar, erg lieve mensen. Kreeg meteen een kan water met koekjes en chocolaadjes. Ze vroegen of ik mee wilde eten, op het menu stond pompoensoep, uiteraard ja gezegd. en we hebben gezellig gekletst. Even later kwam de man nog met druifjes uit eigen tuin. Na wat administratieve dingetjes gedaan te hebben, zoals dagboek bijhouden, smsjes sturen naar vrienden en familie en de volgende route uitstippelen, kreeg ik mijn soep, die was lekker, had van mij iets pittiger gemogen, maar je kon echt de smaak van eigengemaakt proeven, dus goed.
Heb de hele middag en avond buiten kunnen zitten, vergezeld van een heleboel parkietjes, in allerlei soorten en maten, die in de voliere zaten. Eentje leek op ons roodborstje dat in de winter altijd bij ons in de tuin vertoefd. Kreeg ook nog een aantal kranten, zodat ik, volgens de man, op de hoogte bleef van het nieuws. Het mooie was dat ze vol van vertrouwen waren, ze moesten nl oppassen en lieten me alleen in hun huis. ik voelde me erg vereerd dat ze dat deden. Toen ik ze bedankte voor het compliment, zei de vrouw, we kijken onze gasten aan en als het ons niet bevalt, dan was één van ons thuis gebleven. Nu dat compliment kon ik in mijn zak steken en ging dus moe, maar vergenoegd slapen.

dag 2 zaterdag 2 september

Na een vorstelijk ontbijt, de heer des huizes was extra naar de bakker gegaan voor vers brood en een croissantje, afscheid genomen.
Bij een natuurgebied even mama gebeld, de heide bloeide, dus dat was een mooi gezicht. Later nog bij een ander natuurgebied, bij Leiderdorp, pauze gehouden. De weg verliep verder erg mooi, langs 2 meren, de laatste was meer een kanaal vond ik. Daar vaarden schepen in alle soorten en maten en ook in alle prijsklasses. Zag ook een boot met een arreslee erop. Nu bleek later dat er die avond een verlichte botenparade was, heb nog even overwogen om er heen te gaan, maar het duurde me te lang en dan zou ik niet uitgerust aan de volgende dag kunnen beginnen.
Onderweg vele vele vliegtuigen gezien, maar eenmaal op plek spande het de kroon. Er gingen daar om de 3 minuten vliegtuigen over, waar ik de letters van de vliegtuigen kon zien en bij sommige zelfs de wielen die uitgeklapt waren., gaaf nietwaar. Althans ik vond het wel gaaf. Ik vond het "lawaai" niet eens hinderlijk. Heb er zelfs goed bij geslapen, hoewel ze van 11 tot 7 in de nacht niet mogen vliegen.
Maar nog even over deze dag, onderweg kwam ik langs een fort en die was open en dat bleek dus een crashmuseum te zijn. Wij hebben in Lievelde ook een crashmuseum, maar deze was vele malen groter. De vrijwilligers, mannen, waren erg enthousiast en vertelden 100 uit, heb dan ook in een vrij korte tijd veel geleerd. Er was ook een groep Zweden aanwezig.
Ik heb de mannen verteld over ons crashmuseum, dat kende ze niet en werd meteen op het web opgezocht. Ook verteld over Tante Riek, de verzetsvrouw uit Winterswijk. Dit omdat zij een gedeelte gewijd hadden aan vrouwen in het verzet, waaronder uiteraard de bekendste Hannie Schaft. Onze tante Riek kende ze wel, maar het ging nu eenmaal om hun eigen gebied, vandaar dat ze niet genoemd werd. Al met al een interessante middag en voor iedereen die geinteresseerd is in Crashes tijdens de 2e Wereldoorlog een aanrader. Nieuwsgierig, kijk hier http://www.crash40-45.nl/museum_nl/start.htmOok ging de route via een pontje, een fietspontje wel te verstaan. Het was even wat lastig om erop te komen, maar er waren een aantal sterke heren, die mij en scooty geholpen hebben. Eraf ging overigens makkelijker.
Scooty heeft zich voorbeeldig gedragen, deze reis, zo ook deze dag, al kwamen we op de tenen op plaats van bestemming, maar ze had net iets meer als 30 km gereden, dus dat is netjes. Onderweg kwam ik nog langs de studio's in Aalsmeer.
Eenmaal op plek werd ik weer warm ontvangen met een kopje thee en een koekje. We hebben gezellig gepraat, het bleek een gepensioneerde weduwnaar te zijn. Hij vroeg of ik mee wilde eten, dus ik zei ja. het grappige is dat we sla kregen, nu is dat normaal een gerecht dat ik erg lekker vind, maar deze keer was hij aangevuld met tonijn en feta. Nu moet u weten dat ik een "hekel" heb opgebouwd in het verleden, aangezien ik als kind elke dag vis moest eten, want dat was goed voor mijn ogen. maar ik wilde me niet laten kennen en dacht bij mezelf, Jacq proeven en als het echt niet gaat, dan moet je het eerlijk zeggen. ik vond het nog gaan ook, dus ik voelde me apetrots, ik zou het niet nadoen, maar voor een keertje was het goed te doen.
Na het eten buiten nog even de administratieve dingen gedaan en toen lekker naar bed, deze keer sliep ik in een kas, dat was voor mij de 2e keer in mijn scootyreisavonturen. Deze keer hadden ze, destijds, een gedeelte omgebouwd tot atelier voor de vrouw des huizes. Ja schijnbaar heb ik deze rit ook wat met kunst en kunstenaars.

dag 3 zondag 3 september

Vandaag gezellig ontbeten, de heer vroeg of hij erbij mocht zitten, dus heb ik ja gezegd, ook nu had ik weer een lekker croissantje en een vers gebakken broodje.
om 9 uur vertrok ik met een lekker zonnetje, richting Kuddelstaart. Daar waren nog resten van de botenparade te zien, het lag er bezaaid met glas, dat was best even spannend. op een rustige plek even met het thuisfront gebeld en daarna verder richting Vrouwenakker en Uithoorn. Heb nog op een pontje gevaren, deze keer ging het makkelijker, want het was een autoveer.
Verder richting Vinkeveen, daar was ik vrij vroeg, gelukkig was mijn nichtje thuis, want ze hadden verteld dat ze waarschijnlijk niet thuis zouden zijn, vandaar. Eenmaal gesetteld werd het plan geoppperd om een autotour te maken, dus zo gezegd zo gedaan. Eerst ging het naar Amsterdam, langs de Johan Cruyff Arena, we hadden geluk, want net die dag moest Nederland voetballen tegen Bulgarije, maar blijkbaar zat iedereen al in het stadion. De tour ging verder naar Bussum, waar ik ze getrakteerd heb op een ijsje en hamburger, daarna via een mooie route weer naar Vinkeveen. Thuis heeft mijn nichtje groentesoep gekookt, nog wat tv gekeken en toen was de koek op.Zij wonen overigens in een Ark.

dag 4 maandag 4 september

Vanmorgen om 6 uur al wakker, a om Otto te wekken en b omdat ze beiden werken en vroeg op moesten staan. Wim ging als eerste weg en met mijn nichtje heb ik gezellig ontbeten. Tegen 8 uur ging zij ook op weg. Heb toen rustig mij aangekleed en scooty weer ingepakt en tegen half tien vertrok ik weer. Eerst dwars over de Vinkeveense plassen, daarna via Baambrugge, met een bijzonder kerkportaal, zie foto, naar Abcoude. Het was een kleine omweg, maar deze weg leek me leuker en dat was ook zo. Zowel Baambrugge, als Abcoude zijn mooie oude dorpen met kleine smalle straten. Daarna langs de Gein naar Nichtevegt, In Nichtevecht had ik eigenlijk met een pontje over gemoeten, maar dan moest ik 2 uur wachten en daar had ik niet veel zin in. Dus koos ik een andere route en die liep aan de andere kant van de Vecht en daar had ik geen spijt van. Het was nl een stuk rustiger en niet van die dure villa's, maar gewoon oude boerderijen. Deze gevolgd tot aan Vreeland, onderweg een aantal molens tegengekomen. Ook deze dorpen waren mooi en ook oud, als je daar natuurlijk van houdt. Daarna ging het helaas langs de grote weg naar 's Graveland, maar groot voordeel, ik kwam langs een plas, dat heette Wijde Blik en daar stonden dixies (toilethokjes), dus kon ik eindelijk naar de wc. Dat is onderweg echt een dingetje, gelukkig kan ik op deze reizen vrij lang mijn urine ophouden. Maar ik vind dat mensen die routes uitstippelen, daar ook wel eens aan mogen denken, maar dat terzijde.
Het was deze dag de hele dag mooi weer en kon ik in mijn bodywarmer rijden, maar nu betrok de lucht en heb ik toch mijn jas weer aangedaan.
De slaapplaats was makkelijk te vinden, want ik kwam al op de goede weg binnen. Eenmaal daar werd ik begroet door een hushpuppy en even later de vrouw des huizes. Er werd van alles getoond en uitgelegd en het bleek dat ik een eigen huisje aan het water had. Dat water heette de Gravelingervaart en was door dwangarbeiders uitgegraven voor alle wasserijen en blekerijen in de buurt. Heel eerlijk, ik heb ze niet gezien, maar het kan iets uit het verleden zijn. Eenmaal gesetteld heb ik thee gezet met munt uit de tuin van de vrouw des huizes, samen met de lange vingers die ik zelf van huis had meegenomen. Dus ik voelde me de koning te rijk.

dag 5 dinsdag 5 september

Ok deze dag begon weer met een lekker ontbijt, deze keer geserveerd op een dienblad. Had nu zelfs yoghurt met muesli erbij, wat een verwennerij was dat toch weer deze week.
Tegen 9 uur begon de reis weer en ging het richting Leersum. ik wist dat dit te ver zou zijn, dus zag ik wel tot waar scooty me brengen zou.
Als 1e kwam ik op de heide bij Hilversum. Er waren veel hardlopers met honden. Ik deed daar mijn dageljkse telefoongesprek en een man kwam in die tijd 3 keer langs met zijn mooie witte herder en de 4e keer trokken we een klein stukje samen op Hij was nieuwsgierig en vroeg met wie ik toch zo lang belde en daarna of ik op vakantie was, dus we hebben even gezellig met elkaar gebabbeld. Mensen vragen wel eens waarom ik Otto niet meeneem. Nu dit is zo'n voorbeeld, als we dit met zijn tweeén hadden gedaan, dan had ik dit gesprek nooit gevoerd, want dat doen mensen dan niet zo snel. Bovendien beleef ik de natuur etc anders dan Otto, omdat we andere interesses hebben. Dat houdt niet in dat ik niet deel, integendeel ik sms en bel elke dag als ik weer iets leuks beleefd heb, dus ze blijven op de hoogte en ik kan mijn ei kwijt.
Verder ging het weer, vandaag stond in het teken van bos en hei. In Den Dolder heb ik gelunched, daar kwamen 2 mensen langs die een vreemd taaltje brabbelde. Nu was ik nieuwsgierig en vroeg waar ze vandaan kwamen en dat bleken Belgen te zijn, ze hebben ook nog verteld vanwaar ze kwamen, maar dat ben ik vergeten.
Weer verder ging de reis. Op een gegeven moment kwam ik langs militair vliegveld Soesterberg, dat is nu een musuem. Mijn route ging over het terrein en ik reed over de landingsbaan. Dan pas besef je pas hoe groot dat eigenlijk is, ik vond het erg indrukwekkend. Je kunt hier meer over lezen op https://www.nmm.nl/over-het-nmm/park-vliegbasis-soesterberg/
Weer verder kwam ik langs Austerlitz, maar ik kwam niet langs de pyramide, dat vond ik niet zo heel erg, want die had ik al eens met Otto gezien.
Het dreigde te gaan regenen en scooty was bijna leeg, dus ben ik bij de Bergse Bossen in Driebergen gestopt. Ik was net binnen en het begint me toch te gieten. Met die bui had ik de hele dag een soort van kat en muisspel gespeeld. Elke keer als ik ergens stopte haalde hij me weer een beetje in, maar net voor die tijd ging ik weer op pad en bleef hem dus telkens voor. Uiteindelijk haalde hij me wel in, maar toen zat ik hoog en droog in een restaurant en scooty was ondergedekt.
Daar heb ik me getrakteerd op een lekkere tosti en een portie brokkelkaas met 2 koppen thee.
In de taxi had ik een naar rookstinkende blaaskaak als taxichauffeur, eentje die alles beter wist en kon.
Maar dat alles vergat ik snel toen ik op plek kwam, jeetje wat was het daar mooi, een boerderij met paarden, kippen, schapen, een poes en heel veel vogels. Ik mocht slapen in een oldtimercaravannetje, zie foto. ik dacht dat die heel klein waren, maar dat viel reuze mee. lekker buiten een kop thee gedronken en toen heerlijk naar bed.

dag 6 woensdag 6 september

Vandaag kreeg ik mijn ontbijt in een picknickmand, er was aan alles gedacht, tot radijsjes uit einge tuin toe, maar die waren helaas niet aan mij besteedt, dat zou meer iets voor mama geweest zijn. Het enige dat ontbrak was vleeswaren, niet dat ik dat miste, maar het kwam omdat ze vegetarisch waren, dat vond ik wel grappig dat ze dat zo ver doorvoerden. Toen ik het er met Otto over had, vond hij het vreemd, want nu verplichten ze mij om die dag ook vleesloos te ontbijten, nu een beetje gelijk had hij wel, maar ik vond het ook wel weer wat hebben.
Met de vrouw des huizes heb ik nog even gekletst over scootmobielen etc, omdat haar moeder ook zoiets wilde, maar ze vond zich nog veel te jong, lees 85. affijn het was een gezellig half uurtje.
Tegen tienen op pad, de lucht was inmiddels opengebroken en de zon scheen er weer fijn tussen door, je moet weten dat het 's nachts nl geregend had.
De weg ging eerst naar Amerongen, hier staat het bekende kasteel Amerongen.
Verder ging het richting de Grebbeberg en ja scooty kon het trekken, verder langs de oude Rijn naar Wageningen, hier heb ik Hotel de Wereld gezien, waar in 1945 de Capitulatie werd getekend van de 2e Wereldoorlog. (http://www.hoteldewereld.nl/geschiedenis/)
Weer verder ging het naar Oosterbeek, hier heb ik de derde oudste kerk van Nederland bezocht, ik heb daar niet alleen een kaarsje aangestoken, maar ook een video gezien over de geschiedenis van de kerk, was een interessant verhaal. Overigens wordt in de kerk verteld dat het de oudste kerk is, maar op deze site lees je wat anders: http://kunst-en-cultuur.infonu.nl/geschiedenis/168611-top-100-oudste-kerken-van-nederland.html
In de oorlog is er veel gebombardeerd en verwoest in Oosterbeek en daarom is er het oorlogsmuseum http://www.airbornemuseum.nl/ Wij waren te laat, wij is in dit geval Otto en ik, hij had me nl bij de kerk opgehaald. We hebben eerst wat gegeten, daarom waren we te laat om het te bezoeken. We zijn er wel langs gereden, maar het stond in de steigers. Wel zijn we bij de Naald geweest, het eigenlijke herdenkingsmonument.
daarna gingen we weer huiswaarts, onderweg nog een versnapering genomen. Eenmaal thuis wachtte mama op ons en heb ik mijn verhalen verteld en ging het huiswaarts.

Het was weer een bijzondere reis, dat in het teken stond van boten, vliegtuigen en dieren. Ik heb weer enorm genoten en heb weer bijzondere ontmoetingen gehad en veel gezien, ook de weergoden waren me goed gezind.

Hou mijn site in de gaten, in heel korte tijd gaan we weer naar Oostenrijk en dan ga ik in de luchtballon, waar ik me ook erg op verheug.

10-09-2017 om 20:27 geschreven door lientje  

,Vakantie Oostenrijk 2017

Dag 1 donderdag 27 juli:

Na een onrustige nacht om 5 uur opgestaan, alles klaar gemaakt en naar mijn ouders gegaan. Mijn vader heeft nog snel een opstapplank gemaakt voor mij, want we gingen dit keer met een gehuurde bus, omdat onze kuren had en niet op tijd gerepareerd kon worden. Iets voor 7 gingen we op weg om om 7 uur over de grens te kunnen zijn, traditie bij ons, zoals de vaste lezers inmiddels wel weten.
Het was erg druk onderweg, dat begon al op het 1e deel voor de autobaan. Maar ook daar was het vrij druk, dit ondanks de vakantietijd, een paar wegwerkzaamheden was daar ook debet aan. We hadden fijn reisweer op een regenbui in Beieren na.
Tegen half 7 kwamen we in Kirchberg, daar werden we weer hartelijk ontvangen door Leni, oma en de kleinkinderen. Leni had voor Gerard en Andreas het bier al koud staan en voor ons lekker frisse vlierbeslimonade. Vooral het gezicht van oma vergeet ik niet snel meer, toen ze mama zag, haar hele gezicht fleurde helemaal op. Oma is al 94 en nog echt een kwieke dame, zeker van geest.
Nadat we onze presentjes hadden gegeven, stroopwafels voor de volwassenen en snoep voor de kinderen, zijn we naar Efesus gegaan. We hoopten Amber weer te treffen, maar helaas die werkte er niet meer en ook de andere dagen hebben we haar niet meer gezien. Nu werkt er een vriendelijke turk genaamd Ugur.
Eenmaal thuis snel in bed gekropen, het was een lange, maar mooie dag.

Dag 2 vrijdag 28 juli 2017

Na een fijne rustige nacht werd ik rond kwart voor 7 wakker. Leni trakteerde ons weer op een lekker ontbijt. Daarna gingen we op pad.
Traditioneel is dit de shopdag. Ons 1e doel was dan ook de NKD in Kirchberg, we hadden weer eens geluk, er was weer sale. hoewel het dit keer een beetje vreemd ging, want op de posters hing in kleine lettertjes dat het de 27e afgelopen zou zijn. Daar waren we het niet mee eens, dan hadden ze het weg moeten halen. Toen we de kassiere overtuigd hadden kregen we alsnog de korting. Niet dat we zo op onze centen zitten, maar dan moet je de borden weghalen, want zo is het een vorm van volksverlakkerij en daar houden we niet van. Alle 4 hebben we iets gevonden, dus het blijft een goede winkel, Bij de supermarkt ernaast hebben we wat fruit en kaarten gekocht.
2e doel was NKD Hopfgarten, ook daar vonden we nog wat, dus dat was ook weer geslaagd.
3e doel was Rattenberg, eigenlijk wilde ik deze keer geen schoenen kopen, want Otto had nog 2 paar. Maar toen we zagen dat ze nu maar €19.95 kosten ipv. €99.95, hebben we er toch maar drie paar gekocht. Nu kan hij er een poosje tegen. Ook hebben we weer nieuwe stenen gekocht.
Voor de lunch hebben we alle 4 frankfurterworstjes gekocht, een soort knakworst met brood. Het begon ondertussen iets te druppelen, dus werden er meteen 2 parasols open gezet, zodat we fijn buiten konden blijven zitten. Wat een service weer hé?
Tegen half vier waren we weer in Kirchberg en ben ik even op bed gegaan.
Daarna naar ons favoriete restaurant Kalswirt. Ook daar werden we hartelijk ontvangen.

Dag 3 29 juli, mijn verjaardag:

Een superverjaardag mag ik wel zeggen.
Mijn 1e cadeautje kreeg ik al bij het opstaan, de zon scheen nl heerlijk door het slaapkamerraam. Ik werd meteen gefeliciteerd door mijn ouders en later Andreas. 2e cadeau kreeg ik bij het ontbijt, eerst al deden we dat buiten en van Leni, de pensionhoudster, kreeg ik een glazen waxinelichthouder met een roosje er middenin.
Ik mocht vandaag kiezen wat we gingen doen, dus koos ik voor een koetsentocht en dat kreeg ik ook aangeboden van mijn ouders en Andreas. Nou een mooier cadeau hadden ze me niet kunnen geven en tot grote verrassing mocht ik ook nog voor op de bok zitten. We zijn echt op plekken geweest die we nog nooit gezien hadden, want de route was bijna geheel autovrij en de koetsierster gaf op al mijn vragen een enthousiast antwoord. Na een uur was het voorbij en we zeiden allemaal dit is voor herhaling vatbaar. Daarna heb ik getrakteerd op koffie en gebak bij Konditorei Lorenzoni.
Na wat overleg besloten we om naar St Johann te gaan, dat was een superzet, want daar vond mijn vader eindelijk de broek die hij al zo lang gezocht had. Hij draagt nl altijd lederhosen met rits en de meesten zijn met knopen. Daarna nog even genoten van een lekker ijs. De bediening was een nederlandse, waar we even mee gesproken hebben. Ze woonde er nu 2 jaar, maar dit seizoen was het laatste want ze had heimwee naar haar familie.
In Kirchberg even gerust en daarna richting dorpsfeest gegaan. We werden meteen weer herkend in de tent, hoewel we er 4 jaar niet meer geweest waren. Hannes, die daar altijd bedient, zorgde meteen voor een tafel en ook kregen we ons briefje weer, waar de consumpties opgeschreven werden. Normaal moet je altijd meteen betalen, maar dat vond mama ooit te onhandig en toen werd de regeling van het briefje ingevoerd en dat wist Hannes dus nog. De Haendels, hele gegrilde kip, was ook weer vertrouwd lekker. Even later werd er zelfs door de muziek een lied voor mij gezongen op aanvraag van mijn vader. Ik kan dus echt zeggen dat ik een topdag gehad heb.

dag 4 zondag 30 juli

Vandaag konden we helaas niet buiten zitten, maar na het ontbijt klaarde de hemel helemaal op en konden we richting Ebbs, daar was een rariteitendierentuin. Je moet dan denken aan neusberen, schildpadden, stokstaartjes, een soort grote haas, waar ik de naam van vergeten ben en vele vogelsoorten waaronder flamingo's, roze lepelaars. bonte gieren enz. Het was een leuke kleine dierentuin en de beesten hadden voldoende ruimte om in te leven en te wonen. Op het terras nog een broodje gegeten.
Daarna ging de tocht verder naar Schwendl, onze favoriete uitrustplek als we daar zijn. Bij de forellenvijver, genoten van een lekker ijscoupe, de bergen en de rust van het water met de vele forellen en goudvissen die daar zwemmen.
Eenmaal thuis weer even geslapen, daarna weer bij Kalswirt gegeten.

dag 5 maandag 31 juli

Weer een mooie dag, na het ontbijt gingen we eerst de laatste boodschappen kopen, voor Otto 2 Kirschrum en voor mij 4 flessen vlierbessensiroope ter voorkoming van verkoudheid.
Daarna via Hopfgarten en Ellmau naar de Kitzbühlerhorn. Daar waren we 4 jaar niet geweest en het mooie was dit keer kon ik met eigen ogen ontzettend ver kijken, zonder verrekijker. We konden de sneeuwtoppen zien van de Gross Glockner en de Grosvenedig. Ons dorpje Kirchberg en de Schwarzsee. Ik werd er een beetje emotioneel van. We hebben boven op de Horn ook meteen gelunched.
Heb daar ook een beschermengel gekocht als aandenken aan een lieve vriend.
Weer beneden gerust en voor de laatste keer naar Kalswirt gegaan. Traditioneel eindigen we altijd met de Grillplatte, zo ook deze keer. We kregen zelfs een toetje gratis met bosbessen die de moeder van Thomas die dag geplukt had. Nog een andere traditie is mijn alcoholvrije cocktail,. deze keer eentje met sinaasappelsap en rode kers od.
Thuis de tassen weer ingepakt en afscheid genomen van oma, die zouden we de volgende dag nl niet meer zien, vanwege het vroege tijdstip van vertrek.

Dag 6 dinsdag 1 augustus:

Deze laatste dag ging om 6 uur de wekker, aangekleed, koffers in de bus, ontbeten en van iedereen afscheid genomen. Goed 8 uur reden we Kirchberg uit.
Onze 1e stop was weer Geisselwind, helaas ook nu was onze leuke serveerster
Petra er niet. De reis verliep voorspoedig, al was het ook nu vrij druk op de weg.
De 2e stop was een plaspauze bij Limburg aan de Lahn. Ca 10 uur later kwamen we in Oeding daar wat boodschappen gedaan en uiteindelijk gegeten in Vreden, ditmaal niet bij de Berkelsee, die hadden vakantie. Maar nu hebben we gegeten in een grillimbiss, naast de aldi.
Rond 8 uur waren we weer thuis, Otto stond ons al op te wachten en was blij dat we weer thuis waren.

Dit was weer een reisverslag, blijf mijn blog in de gaten houden, want als alles goed gaat, dan maak ik in september nog 2 reisjes, eentje met scooty en eentje opnieuw naar Kirchberg en dan ga ik de lucht in in een ballon. Dus weer spannende dingen om me op te verheugen en hopelijk u als lezer ook.

07-08-2017 om 21:25 geschreven door lientje  

Weekendje Sauerland

Dag 1 vrijdag 23 juni:

Dit verslag gaat over ons weekendje Sauerland samen met mijn ouders en 2 Duitse vrienden. Omdat we pas om 1 uur vertrokken kon ik het nog rustig aan doen. Maar om 12 uur had ik me omgekleed en was ik reisvaardig, afscheid van Otto genomen en iets eerder dan gepland togen we richting Bocholt om onze vrienden op te halen.
Toen ook zij de koffers in de bus hadden geladen en er zelf in zaten gingen we richting Marsberg in het Sauerland, waar we het weekend zouden doorbrengen.
We hebben autobanen gemeden om wat van de omgeving te kunnen zien. Voor ons begint de vakantie zodra we in de auto zitten en eindigd die als we weer thuis uit de bus stappen. Dus snelheid is geen thema, maar genot wel. Mijn vader had een mooie route uitgezocht en tegen 6 uur waren we in Hotel Diemelsee. Marsberg ligt namelijk aan de rivier de Diemel.
Na ingecheckt te zijn hebben we lekker en goed gegeten. Helaas was de hoteleigenaar een sikkeneurige man en hij deed erg moeilijk over bier en water die we wilden bestellen en later bleek dat het niet aan deze avond lag of aan ons, maar dat hij gewoon een slecht gehumeurde man was. Maar we lieten onze pret niet bederven en genoten even goed van het eten, want dat was, zoals gezegd goed.
Na het eten hebben we op het terras van een café aan de overkant van het hotel nog wat gedronken.

Dag 2 zaterdag 24 juni:

Na lekker geslapen te hebben werden we wakker met het zonnetje, een heerlijk ontbijt genuttigd en tegen half 10 richting het centrum gegaan. We hadden geluk, er was een NKD, als u mijn blogje vaker leest, weet u dat dit onze favoriete winkel is. Ook vandaag weer leuke kleding ingeslagen.
Daarna op weg richting Edersee. De Edersee is een stuwmeer. Dit is een kunstmatig meer dat ontstaat omdat ze een dam hebben gebouwd in een rivier, in dit geval de Eder. Eerst hebben we over de dam gelopen, cq gereden. Ons plan was om een boottocht over de Edersee te maken, maar helaas kon mijn scooty niet naar beneden of naar boven komen ivm de steilheid van de oprit dat naar het schip ging. Daarom het plan gewijzigd en gingen we terug over de dam en hebben op een terras genoten van ijs, bier of koffie met wafels.
Ons 2e doel was het Boomkroonpad, ietsje verderop. Dit pad vonden we mooier dan het pad in het Beierse Woud, hoewel die al erg mooi was. Helemaal bovenin hadden we een prachtig uitzicht op de Edersee, het kasteel Waldeck Pyrmont en de heuvels van het Sauerland. Het mooie van dit pad was dat er onderweg veel interactieve leermomenten waren, leuk voor kinderen, maar ook voor ons volwassenen.
Toen we terug kwamen hadden de mannen trek gekregen, dus zochten we een imbiss op en die vonden we. Het leuke was dat op dat terrein ook een huis stond dat op zijn kop stond, zie foto. Het was een klein museum. Echt alles stond op de kop, fietsen hingen aan het plafond, de brievenbus zat op zijn kop, de gordijntjes echt alles, heel apart, dit had ik nog nooit gezien.
Tegen half 6 waren we weer in het hotel. De heren toogden weer richting terras en de dames hadden zich even opgefrist. Het eten was weer prima, dus hebben we kok op een consumptie getrakteerd. ik ging daarna lekker naar bed en de anderen genoten nog van een paar consumpties op het terras bij de buren.

Dag 3 zondag 25 juni:

Na wederom een goed ontbijt gingen we richting Mohnesee. We hadden wel wat tijd nodig om te komen, mede door een omleiding, maar uiteindelijk kwamen we er en het was de moeite waard. Het leek een beetje op de stuwdam van de Edersee, maar dan een stuk kleiner. Daar hebben we genoten van koffie, cacao en lekker gebak. Dat is echt iets Duits, zij kunnen heerlijke taarten bakken, bijna elke huisvrouw bakt taarten voor verjaardagen, maar ook zo in het weekend. Dit ging er dan ook letterlijk in als koek.
Daarna ging het weer langzaam richting Bocholt om onze vrienden naar huis te brengen. Wij hebben nog een tankstop gemaakt voor ook wij naar huis gingen. Daar wachtte Otto al op mij, dus we hadden elkaar veel te vertellen.
We kunnen terug kijken op een gezellig weekend, met als minpuntje het humeur van de hoteleigenaar en de badkamer van onze vrienden, die niet helemaal volgens onze normen was. Dus ik zou dat hotel niet echt aanraden om heen te gaan. Dat lag niet aan voordeeluitjes.nl.want tot nu toe hebben we hele goede ervaringen met deze firma.

Dat was voorlopig weer even mijn blogje, binnen een paar weken volgt het verslag van Kirchberg, hou mijn blogje dus in de gaten.

29-06-2017 om 11:44 geschreven door lientje  

Scooty tocht rondje Ijsselmeer deel 2

dag 1 donderdag 15 juni

Vandaag ben ik begonnen aan mijn laatste deel van mijn rondje Nederland. Ik was om half 7 al op, heb me snel aangekleed en ben ca 8 uur naar mama gegaan. Heb gezellig met hen ontbeten en tegen half negen, een half uur eerder dan gepland, gingen we op weg richting Hindeloopen. De rit er naar toe verliep snel en was gezellig. Tegen 12 uur waren we er en hebben samen nog even geluncht. Afscheid genomen en toen kon het dan echt beginnen.
Hindeloopen is een mooi oud stadje met kleine straatjes en steegjes en oude vissershuisjes, zie foto.
De route verliep via Koudum, naar Aldemirdum en uiteindelijk Nijemirdum. Het was een bijna autovrije route en voor mij gelukkig geen massatoeristen, dat had ik overigens de hele week niet. Dat is het voordeel als je in voor- en najaar gaat.
Tegen 4 uur was ik op plek, keek of er iets te eten was, maar dat was er niet. De gastvrouw adviseerde me om weer terug te gaan naar Aldemirdum. Scooty had zich netjes gedragen, dus dat ging goed. Heb wat gegeten en daarna nog even naar de VVV er tegenover, heb daar 2 kaarten gekocht. Aldemirdum is een zgn. Brinkdorp, dat schijnt voor daar uniek te zijn, meestal komen die in Drenthe voor.
Daarna ben ik weer naar mijn slaapplek gegaan. het was daar onwijs vredig en stil. Je hoorde de vogels fluiten en geen enkele auto's. Ik keek op een weiland met roodbonte koeien en Friese paarden en in de verte de kerktorens van het dorp.

Dag 2 vrijdag 16 juni:

Na een heerlijke nacht van bijna 12 uur werd ik wakker met de zon die door de kamer scheen. De dag begon dus al goed. Heb lekker buiten ontbeten en even met mama gebeld. Tegen half 10 aan de 2e etappe begonnen.
Nadat ik Nijemirdum verlaten had, zocht ik een rustig plekje met een bankje en even met Otto gebeld.
De reis liep langs een mooie rustige weg met mooie bermbegroeiing zoals klaprozen en korenbloemen, de rust kwam mede doordat hij was afgesloten alleen de fietsers mochten door, ik had weer eens geluk. Het pad liep helemaal tot Lemmer, ook dit is een mooi oud vissersplaatsje, met oa een ophaalbrug en vele leuke huizen en winkels. Maar het was me te druk, dus ben verder gegaan richting Kuinre. In het Kuinresebos heb ik gepicknickt. In het Kuinresebos stond ook een monument, het was een meetstoel. Dit is poldergebied, dus vroeger was hier water, een gek idee vond ik. Die meetstoelen werden gebruikt om te meten, het principe werkt ongeveer als de landmeters met hun meetpalen, die je langs de weg ziet.
Daarna richting Kuinre, kwam al langs mijn slaapplaats, maar ik was te vroeg en ben naar het stadje gereden, het bestond uit 1 straat met allemaal oude huizen. Intussen is er wel een beetje bij gebouwd, maar de charme heeft toch die ene oude straat met een paar winkels en een café. UIteraard was er ook een kerk en die nodigde zo uit om te bekijken, omdat er muziek klonk uit de kerk. Dacht eerst dat het koor aan het oefenen was of zo, maar het was een cd od. De kerk was eenvoudig met banken, een preekstoel en een orgel. Wat ik apart vond was een soort van kloostertafel met 8 stoelen erom heen met rieten zittingen. Welke functie dat had, heb ik vergeten te vragen. Wat ik ook bijzonder vond waren 2 schepen die voor de ramen hingen, dat had ik nog nooit gezien.
Heb daarna de straat op en neer gereden. De plaatstelijke winkel bezocht, die noemde zich warenhuis en ja hij had echt alles, een vroegere winkel van sinkel dus. Bij het café ernaast heb ik me getrakteerd op appelgebak en chocomelk. Ik had van mijn ouders een zakcentje gekregen, dus daar gretig gebruik van gemaakt. toen ik vroeg naar de wc, wees ze naar de trap. Helaas dat ging niet, dus ik zei jammer, dat gaat niet. Tot mijn verbazing zei ze, "nu je mag wel bij mij, ik woon hiernaast". Wat een service hé? Ik heb haar bij het afrekenen een extra fooi gegeven, wat zij weer leuk vond.
Daarna naar mijn slaapplaats, een heuse roze caravan, zie foto, zowel van binnen als buiten was alles roze. De camping heet de wipkip, genoemd naar een gerecht uit het restaurant met dezelfde naam.

dag 3 zaterdag 17 juni

Weer een mooie dag. Eerst een luxe ontbijt, met croissantje kaas, boterham met rosbief, beschuit met aardbei en een ei. Tegen kwart voor tien weer op weg.
Het 1e deel tot Emmeloord was een mooie weg door een natuurgebied. Het deel naar Urk vond ik saai, een hele lange rechte weg. het was wel lekker rustig want de weg was weer afgesloten voor auto's ivm wegwerkzaamheden. In Tüllebeek heb ik geluncht. Daarna het laatste stuk naar urk. Ook dit is een mooi stadje. Urk staat bekend om zijn gängekes, ofwel kleine straatjes. Dat was overduidelijk te zien, sommige straatjes waren zo smal dat je er amper met 2 man langs kon. heb een beetje rond getourd daar. Ook naar de haven gereden, daar lekker op een terras gezeten en een aardbeiencoupe gegeten. In het centrum was het veel te druk, kon geen plek vinden, maar in de haven was plek genoeg. De haven zat bomvol grote en kleine schepen, ook uit het buitenland zoals bv een schip uit Plymouth. Wat ik wel vreemd vond is dat ondanks dat er vele Duitse toeristen waren, men heel slecht of geen Duits kon.
Toen ik het gezien had, ging ik richting mijn slaapplaats, scooty kon het net volbrengen, werd wel even wat nat omdat een boer aan het sproeien was en mijn scooty niet snel genoeg meer ging. maar gezien de temperatuur was dat niet het probleem. Dat doet me overigens denken aan vanmorgen toen een boer zo nodig om 8 uur moest gieren, ze zijn daar dus al net zo gek als in de Achterhoek. Maar terugkomend op mijn slaapplek, ik had een superdeluxe appartement helemaal voor mij alleen. De wereld is ook weer eens klein. Toen ik zei dat ik uit groenlo kwam zei mijn "hospita" "wat leuk, mijn schoonzus woont daar ook, ze is met Groen getrouwd en die is weer van de Grolschfabriek. Hoe is het mogelijk hé?
Heb nog een poosje in de tuin gezeten, ze had een kruising tussen een engelse tuin met buxussen en een boerentuin. Bij navraag bleek dat de buxussen de tuin niet helemaal laten verwilderen, een soort grens dus.

dag 4 zondag 18 juni

De dag begon al met een gezellig ontbijt, ik heb met de vrouw des huizes bijna een uur gekletst over van alles en nog wat. Dat vind ik nu zo leuk aan deze vakanties, je ziet en spreekt allerlei mensen. Tegen half 10 vervolgde ik mijn reis.
Ik reed een heel stuk langs het Ketelmeer, eerst onderlangs en later op de dijk en langzaam maar zeker kwam ik bij Kampen. Ik zag al grote schepen liggen en toen ik in Kampen kwam bleek er de Hanzedagen te zijn. Kampen is een Hanzestad, dat houdt in dat ze vroeger lid waren van de Hanzebond, een handelssamenwerking tussen diverse landen met de oorsprong in Duitsland. Nederland kent er meerdere, waar Kampen er één van is. Ik dacht dat het heel druk zou zijn, maar dat viel reuze mee, voor mij fijn, want ik kon overal goed bij, maar voor de organisatie minder, zal iets met het warme weer van doen hebben gehad. Ik heb eerst langs de kade gereden waar de schepen gemeerd lagen, zoals 3 masters, het leek een soort minisail. Daarna heb ik de Hanzemarkt bezocht, hier presenteerden alle Hanzesteden zich. De ene met lekkere gerechten voor een klein prijsje, de andere met informatie. Ik vond 2 kraampjes met steden in het Sauerland, waar we afgelopen weekend waren, zie volgende blog en daar heb ik informatie van meegekregen. Ook heb ik elandsoep geproefd, dat had ik nog nooit gegeten, maar vond het erg lekker en de prijs was ook leuk, €3.00 Toen ik richting mijn slaapplaats reed kwam ik nog langs een regenboogmarkt, een cultuurmarkt met voornamelijk derdewereld landen. Ik kreeg nog een kadootje, een sleutelhanger gemaakt door kinderen uit Nepal. De vrouw vond het zo bijzonder dat ik met mijn scootmobiel door Nederland trok.
Bij de slaapplaats gekomen werd ik hartelijk ontvangen. Het lag in een woonwijk, maar erg gezellig, ik sliep in een omgebouwde fietsschuur en de tuin was in Spaanse sferen gehuld met waterval en fluitende parkietjes.

dag 5 maandag 19 juni

Ik moest deze morgen vroeg opstaan, want de hospita's moesten beide werken. Er waren nog 2 dames uit Drenthe, dat is de 2e keer in die 3 jaren. In elk geval gedriën zaten we om half 8 buiten aan het ontbijt, het was een gezellig half uurtje en rond kwart over 8 zat ik weer op scooty en vervolgde ik mijn weg. Ik moest eerst weer naar de oude binnenstad om de route op te pikken, die was nog steeds autovrij ivm het opruimen, dus ik had weer alle ruimte. Ik had nog meer mazzel, want er was ook markt, dus heb ik mijn voorraadje fruit weer aangevuld. Ik eet niet elke dag warm, maar fruit eten en sapjes drinken doe ik vrij veel. Hoewel ik met drinken op moet passen, want er zijn weinig plasmogelijkheden onderweg.
Daarna ging het richting Elburg, ik was er vroeger geweest, maar ik herkende er niet veel van terug. Hier had ik een beetje pech de winkels waren nog niet open en misschien was er daarom weinig volk op de been en leek het een doods stadje. Ondertussen had ik wel op 3 plaatsen een nest ooievaars gezien die bezet waren, dat was een mooi gezicht.
Verder ging het weer richting Doornspijk, daar was het plaatselijke restaurant maandags gesloten. Ik had nog tijd en km's over, dus besloot ik naar Nunspeet te gaan. Een leuk dorp met een leuk centrum, alle bekende merken winkelketens waren daar aanwezig. Voor wie in de buurt is, is het een echte aanrader. Ik ontdekte een Italiaans ijssalon en heb me getrakteerd op een aardbeiencoupe.
Tegen half vier was ik op plek. De vrouw des huizes was er nog niet, maar ze had de sleutel ergens voor me neergelegd. Ik begon met een paardenboerderij en ik eindig deze tour ook in een paardenboerderij. Het was een mooie aanbouwwoning. Met de poes was ik meteen dikke vrienden en heeft zij lang bij me gezeten, buiten op de stoel. De bouvier heb ik maar één keer gezien, maar dat leek me ook een lieve hond.

Dag 6 dinsdag 20 juni:

Ik ben begonnen met een ontbijtje buiten en ik mocht dit keer weer uitslapen. Tegen tien uur begon ik aan de laatste etappe van deze reis. Eerst richting Elspeet, dat vond ik lang zo leuk niet als Nunspeet. Verder via mooie bospaden naar Vierhouten, Garderen, Nieuw Milligen naar Kootwijk. Hier heeft Otto's moeder haar roots. Ben nog even bij de begraafplaats geweest en de familienaam van Otto's moeder kwam regelmatig voor en ik kon er zelfs een paar plaatsen. Het graf van Otto's broertje lag er een beetje armetierig bij, dus daar gaan we nog een keer heen.
Daarna op het terras gezeten van restaurant het Hilletje, hier is de oma van Otto ooit kokkin geweest. Daar hebben mijn ouders mij weer opgehaald. Via een mooie toeristsiche route kwamen uiteindelijk in Vorden waar we wat gegeten hebben en tegen 8 uur waren we weer thuis moe maar voldaan.
Het was weer een superleuk avontuur, waar ik met plezier op terug kijk. Ik ben apetrots dat ik mijn rondje Nederland volbracht heb. Dat houdt niet in dat ik nu geen wensen meer heb, integendeel, in september hoop ik mijn nieuwe missie te beginnen en dat is er dwars over heen dus van Vorden naar Leiden.

29-06-2017 om 11:41 geschreven door lientje  

Dit wordt het verslag van ons weekje Nederland met onze vriend Dennis.

Dag 1 maandag 6 maart:

We hebben Dennis deze avond opgehaald op het vliegveld in Dusseldorf. Om 4 uur vertrokken we, want we wilden op tijd zijn en niet door files verrast worden. Goed kwart over 5 waren we op het vliegveld en moesten een uurtje wachten. Die tijd hebben we doorgebracht door een kopje koffie en cacao te drinken en mensen te kijken. Het was vrij rustig op het vliegveld. We wetenn inmiddels uit ervaring dat Dusseldorf een mooi rustig vliegveld is. Maar er viel genoeg te zien, dus de tijd vloog om. Er was even sprake van vertraging ivm een staking van Finair, maar die 5 minuten waren te verwaarlozen.

Dennis was niet echt veel veranderd, na elkaar begroet te hebben gingen we richting auto en op weg naar huis. Dennis houdt erg veel van kroketten, die hebben ze nl in FInland niet. Dus toen we over de grens waren gingen we meteen naar de cafetaria aldaar. Hij genoot volop en heeft er zelfs een foto van gemaakt en op facebook geplaatst.

Eenmaal thuis hebben we bij mama koffie gedronken en hebben we hem zijn slaapplaats gewezen. Alledrie gingen we moe maar voldaan naar bed.

Dag 2 dinsdag 7 maart

Een gezellige dag. Dennis wilde uitslapen, dus die zagen we pas tegen 12 uur. We zijn meteen op pad gegaan richting Lievelde. 1e stop was Erve Kots. dit openluchtmuseum heet zo omdat de 1e bewoners familie Kots was en de familie Weenink heeft het uiteindelijk geerfd. We kregen nog uitleg van een vrijwilliger over de rosmolen en de zaaginstallatie. De rosmolen werd vroeger gaande gehouden door rossen ofwel paarden. Op het terrein was verder oa een Loshoes te zien uit Twente. Een Los hoes betekende vroeger dat het vee en de woonkamer + bedsteden in 1 ruimte was. Verder de originele boerderij van familie Kots, een schuur met oa vervoersmiddelen, oude ambachten, zoals een smid en zadelmakerij. Kortom echt een aanrader om eens te gaan kijken als jullie in de buurt zijn.

Daarna trakteerde Dennis ons op koffie en thee met pillewegge. Pillewegge is krentenbrood met een verhaal. Vroeger kreeg je pillewegge bij geboortes, de naobers, ofwel de naaste boeren gaven dat als geschenk, zodat de familie een vruchtbare periode tegemoet kon zien met hun nieuwgeborene. Tegenwoordig kennen we het beschuit met muisjes. Daar weet ik nog een leuke anekdote bij te vertellen. We hadden vroeger een Marokkaanse vriendin en toen zij in het ziekenhuis bevallen was en de verpleegster vroeg of ze ook beschuit met muisjes wilde, riep ze verschrikt "O nee ik lust geen muizen". Ze dacht echt dat, wij Nederlanders, muizen op beschuit aten. Maar dit terzijde.

We hoorden in het restaurant ook waarom de huizen zowel binnen als buiten blauw geschilderd waren, dat was om de vliegen tegen te houden. Blijkbaar houden vliegen niet van blauw. Leuk weetje, nietwaar?

Daarna gingen we naar de Kaasboerderij aan de overkant van het museum. We waren helaas te vroeg voor de excursie en geen tijd om te wachten, maar we mochten even door de ramen kijken. In het winkeltje hebben we nog hangop (een zuivelprodukt van uitgelekte yoghurt met slagroom) en gele vla gekocht. Dit was ook een wens van Dennis.

Toen we richting huis gingen begon het te gieten, dus we hebben echt geluk gehad.

Dag 3 woensdag 8 maart:

Ondanks de regen hebben we een heerlijke dag gehad.

We begonnen met een gezamelijk ontbijt en na getankt te hebben gingen we richting Montferland. Van daaruit naar de Posbank in Anrhem. Daar hebben we de regen getrotseerd en op het uitzichtpunt genoten van het mooie, maar druilerige uitzicht.

Toen richting Otterlo waar we geluncht hebben. De volgende etappe was Park de Hoge Veluwe, waar we een groot deel van gezien hebben. Toegegeven als het mooi weer is, lijkt het allemaal wat mooier, maar het druilerige effect had ook wel wat en het was er erg rustig, dus konden we alles mooi zien. Zo hebben we zelfs een hert kunnen waarnemen in de bossen, zie foto onder.

Weer gingen we verder, nu richting Kootwijk, Assel en Hoog Soeren, waar de moeder van Otto haar roots heeft liggen. Uiteindelijk kwamen we in Apeldoorn terecht waar Dennis 4 jaar als kleine jongen heeft gewoond. Het huis stond er nog en ook was het nog steeds van de kerk, waar het toen ook al van was. In zijn beleving was de voortuin iets groter, maar ja, een kind heeft zo wie zo een ander beeld van tijd en ruimte. Er kwamen meteen herinneringen naar boven, dat was leuk.

Eenmaal thuis had mama een lekkere maaltijd klaar staan, na zo'n drukke dag ging dat er graag in.

Dag 4 donderdag 9 maart:

Weer een leuke dag. Ik moest eerst naar therapie, dus de dag begon wat later en wel rond 2 uur. Ons doel was Zwillbroek, een klein dorpje net over de grens bij Groenlo. Onze 1e stop was het biologisch station. Daar wordt op een leuke manier informatie gegeven over wat het Zwilbroek is, hoe het ontstaan is en hoe het door de jaren heen veranderd is. 

Daarna zijn Otto en Dennis op pad gegaan om de flamingo's te zoeken en die hebben ze ook gevonden. Ik kon niet mee omdat het veel te dras was voor scooty, maar ik kan bij mooi weer zelf ook een keer kijken. Ze ontmoetten daar ook een wandelaar en die gaf ze een tip waar je een hele troep ganzen kon vinden. Dus toen ze weer in de auto zaten reden we daarheen. Het was vlakbij waar het maisdoolhof in de zomer is. Nu, de man had geen woord teveel gezegd, echt honderden waren er. Ze schrokken van onze auto, dus die hele troep vloog op, dat had voor ons weer een voordeel dat we ze mooi konden fotograferen.

Een eindje verder was nog een uitkijktoren, waar de heren uiteraard even opgeklommen zijn. Diezelfde man was er ook en kon ze veel over de omgeving vertellen, dat was dus een gratis geluksmoment. Zo vertelde hij ze bv dat ganzen niet altijd op dezelfde plek zitten, dat hangt af van hoe de wind staat en hoe sterk de wind waait.

Als laatste hebben we hem kamp Holterhoek laten zien. Er waren nl die dag 2 helikopters overgevlogen en Dennis wilde weten waarom. Van het kamp durfde hij geen foto's te maken, maar ik wist nog een weiland in de buurt waar antennes van het kamp stonden en daar heeft hij wel foto's van gemaakt. mama vertelde later nog dat wanneer Trump op zijn bewuste rode knop drukt, hier een signaal afgaat en dat dan de procedure van de kernbom od. in werking treed.

dag 5 vrijdag 10 maart:

Een interessante dag. Na het ontbijt gingen we op weg naar Kamp Westerbork, dat stond nl ook op Dennis verlanglijstje. De zon scheen volop en dat zou ook de hele dag zo blijven.

Tegen 12 uur waren we in Westerbork. We gingen eerst naar het museum, dat was erg indrukwekkend. Dat heeft mij meer gedaan dan kamp Auschwitz waar mijn moeder en ik ook geweest zijn. Er waren veel koffers met bezittingen van kampbewoners, vele foto's en video- en geluidsfragmenten. Het was bijna tastbaar

Kamp Westerbork is in de 30er jaren begonnen als vluchtelingenkamp, net als nu de azc's bij ons. In de oorlog werd het door de Duitsers geannexeerd en werd het een doorgangslager, waar mensen (joden, sinti's en Roma's) op de trein werden gezet richting het bovengenoemde Auschwitz en andere concentratiekampen. Ook na de oorlog werd het kamp gebruikt. Eerst waren het NSBérs en andere landverraders, daarna soldaten van het Indische leger en de laatste bewoners waren Molukkers. Deze laatste hebben er nog tot de 70ér jaren gewoond.

Van het kamp zelf is weinig over, er staat een wagon, die gebruikt is voor transport, een ruine van een oude barak. Deze laatste is na de oorlog gebruikt als stal in Zelhem, maar toen dit kamp een monument werd, heeft hij het terug gegeven. Verder is het huis van de Ortskommandant nog intakt en werd het gerestaureerd. Het belangrijkste deel is het monument. bestaande uit een stuk spoor met gekromde rails, dat symboliseert dat het een uitzichtloze weg was. Het einde was een muur van kinderkopjes, dat de gevallenen symboliseerde en het stootblok was origineel uit die tijd. Verder was er een kunstwerk in de vorm van Nederland. Dit is opgebouwd uit grote en kleine steentjes, die de bewoners symboliseren. Het jammere vond ik dat ze geen foto van bovenaf erbij hadden gezet, dan was het voor mij nog indrukwekkender geweest. Maar zo riep het al veel emoties op.

Ons 2e doel van deze dag was Giethoorn, u weet wel het Venetie van het noorden. We waren net te laat voor de Gondel, want in deze tijd vaart hij om het uur, dus besloten we te voet te gaan en ik met scooty. Dat was soms best spannend, want de paadjes waren behoorlijk smal, ook de bruggetjes en eentje ging behoorlijk omhoog en omlaag. De terugweg ben ik ook anders gegaan, maar dat terzijde. Ik ben niet zo'n grote held. Dat we te voet gingen was achteraf een puik idee, want Dennis wilde graag foto's maken en de gondels waren dicht ivm de temperatuur, dus had hij niet zulke mooie foto's kunnen maken. Overigens een aantal van onderstaande foto's zijn door hem gemaakt. Wilt u meer foto's van Dennis bekijken, klik dan op  https://flic.kr/s/aHskVUHund, wilt u zijn gehele album bekijken, met oa mooie foto's uit Finland, kijk dan hier:  https://www.flickr.com/gp/dennnis/2Ppg27

We hebben nog even in een restaurantje wat genuttigd. Hij verbaasde zich over onze beleefdheidsnormen. Als je bij ons in een horecagelegenheid komt, zeggen ze je goedendag en vragen of ze iets voor je kunnen doen. In Finland bestel je gewoon koffie en dat is het enige wat je zegt. Ook dat de mensen hier elkaar begroeten als ze langs elkaar komen is hem vreemd, hij vond het wel een mooi gebaar en vond het jammer dat Finnen zo afstandelijk waren.

Rond 7 uur waren we thuis en had mama Humkessoep klaar, sommigen zullen het kennen onder brokkebonensoep en anderen zullen het helemaal niet kennen want het is echt iets uit de Achterhoek en in Winterswijk wordt het met name gegeten tijdens het volksfeest.

dag 6, zaterdag 11 maart:

Vandaag hielden we het dichter bij huis, ons eerste doel was de markt in Winterswijk. Dennis wilde graag wat kaarten, DE koffie en tulpenbollen kopen. Dit hebben we ook allemaal gevonden. We hadden wat tijd over dus zijn we naar Groenlo gegaan, eerst naar de Groenlose Basiliek. Daarna nog even rondgelopen over de halve maan, een natuurpark midden in Groenlo, rond de gracht.

Bij ons is het traditie dat elke gast op zijn laatste dag een bbq aangeboden krijgt en zo geschiedde. Rond 4 uur stak mijn vader de bbq aan. Mijn moeder had alleleri lekker dingen voorbereid en het weer was opperbest. Dus hebben we met zijn allen een gezellige middag/avond gehad.

dag 7 zondag 12 maart:

De laatste dag met Dennis en dat begon al emotioneel, want hij had een verrassing voor ons in petto, waar we heel blij mee waren. Daarna ging het richting 's Heerenbergh waar een neef van hem woont met zijn vrouw. Het was erg gezellig en ze had een lekkere lunch voorbereid. Ze vroeg van alles en ik vertelde over mijn nieuwe project en ik kreeg heel spontaan een boekje van haar. Ik ben die avond meteen begonnen met lezen.

Tegen 1 uur weer vertrokken. Bij Etten hebben we nog een ijsje gegeten. Thuis hebben we nog even buiten gezeten, zodat Dennis zijn spullen kon pakken. Toen het tijd van vertrek daar was heb ik van hem afscheid genomen, we weten allemaal dat het de laatste keer zal zijn, dus dat was best even emotioneel. Vandaar dat ik ook niet mee ben gegaan naar het vliegveld. Otto heeft hem weggebracht. Ook nu kunnen we weer terugkijken op een hele mooie vakantieweek. Dat was het nl. voor ons ook, omdat ik nu plekken gezien heb waar ik tevoren nog niet geweest was, zoals bv Kamp Westerbork.

Nu duurt het weer even, dat ik mijn blogje bijwerk. Ik hoop in mei of juni mijn laatste stukje rondje Nederland met mijn scooty af te maken en wie weet voor de tijd nog een paar dagen met mijn ouders ergens heen. Tot die tijd moeten jullie even geduld hebben.

19-03-2017 om 00:00 geschreven door lientje  

Vakantie Kalbe in Sachsen Anhalt Duitsland

dag 1 zondag 6 november:

Omdat we deze vakantie niet zo ver hoefden te reizen, konden we uitslapen. Rond half 8 opgestaan, de laatste dingen gedaan en afscheid genomen van mijn ouders en onze poes.
Otto moest nog iets op zijn bedrijf ophalen, vandaar dat onze eerste stop Herne was. We vertrokken om half tien en kwamen rond 11 uur in Herne aan. Alles lag al klaar, zodoende konden we weer snel verder.
Otto rijdt regelmatig dit deel van Duitsland en hij vertelde onderweg veel van zijn ervaringen en herinneringen, dat was leuk en gezellig.
Onze lunchpauze hielden we in Gütersloh.
De A2 is een mooie autobaan met veel glooiingen en heuvellandschappen, oa kwamen we langs het Teutoburgerwoud. Bij Wolfsburg gingen we van de A2 af. Via een mooie bosrijke route gingen we naar Kalbe, waar we de komende dagen zouden verblijven. ook deze vakantie waren de herfstkleuren weer een mooi schouwspel.
In Kusey zagen we een mooie vakwerkkerk, dat had ik nog nooit gezien, zie foto. In dit deel van het oude "oostduitsland" zie je veel vakwerkhuizen, maar weer heel anders als bv in Beieren en het Sauerland. Hier hadden de huizen allerlei kleuren en ook veel natuursteen, dus niet witgekalkt of geverfd. Zelfs de houten balken varieerden soms van kleur. Een ander verschil is dat de balken elders in Duitsland een beetje speels zijn opgebouwd, hier waren ze loodrecht, een beetje als Piet Mondriaan om een beetje een indruk te krijgen.
Tegen 4 uur kwamen we bij het hotel, het is een mooi hotel midden in het stadje Kalbe. Naast ons een supermarkt en een benzinepomp, onder het hotel een haarstudio, een invalidevoertuigreparatiebedrijf enz.
Na ons geinstalleerd te hebben en met het thuisfront gebeld te hebben, gingen we eten. Net als onze vorige vakantie kon je elke dag 3 gangen eten in buffetvorm. Soep, hoofdgerecht en dessert. Daarna lekker uitgerust op de hotelkamer.

Dag 2 maandag 7 november

Na een lekker ontbijt besloten we vandaag de tourtocht te maken. Hoewel we begonnen met motregen, zei ik vrijwel meteen "Kijk we rijden naar het licht toe, daar is het droog en dan komt de zon" Otto's reactie "Dat is wel erg optimistisch Jacqueline" Maar ik kreeg gelijk, we hadden eerst droog weer met grijze luchten en na een klein uur brak de bewolking en kregen we niet alleen blauwe gaten in de lucht, maar ook de zon te zien. Zo zie je maar weer als je in de positiviteit in het leven gelooft, dan krijg je waar je aan denkt.
Onze rit begon richting Osterberg, daarna Seehausen. Daar wilden we lunchen, maar maandags gesloten stond er overal. Overigens zoveel konditoreien en lunchrooms hadden ze niet in die regio. Bij ons over de grens hebben ze er veel meer. Daarna weer via een mooie route met een pontje over de Elbe gevaren. Ik heb diverse foto's van de rivier gemaakt, zie ook mijn fotosite, die ik hieronder nog even zal noemen.
De route ging verder richting Arendsee, een vrij groot meer waar je in de zomer met een rondvaartboot kunt varen. Hier hebben we geluncht. Het gebouw en het haventje stamde uit 1953, dus al in DDR-tijd en zo gek veel was er niet veranderd. De mensen waren verder vriendelijk en het eten goedkoop, als voorbeeld een kop soep en meloen met ham kostte samen €7.00.
Daarna weer richting hotel, de tocht was ca 140 km.
Wat je in deze streek veel ziet is oud en gerestaureerd naast elkaar, een voorbeeld heb ik gefotografeerd, daar kun je goed zien hoe het was en hoe het moet worden. Maar er staat ook erg veel te vergammelen of half ingestort. Ook oude legerkazernes kwamen we tegen, althans we denken dat het dat geweest moet zijn. Nu werden er strobalen in opgeslagen. Ook de wegen zijn heel verschillend. Soms splinternieuw, soms kinderkopjes als bestrating (nee geen echte, maar dat is een type steen) en veel wegen waar ze volgens mij gewoon teer over de kinderkopjes gegooid hebben, Het rammelde namelijk als gek en onwijs je kon bij wijze van spreken niet met goed fatsoen koffie drinken zonder te morsen.
Tegen 3 uur waren we weer in het hotel, even bij de super wat fruit gekocht en in het hotel genoten van een kop thee en een stuk gebak, dat hoorde nl bij ons arrangement. Je hoefde het niet te doen, wij hebben hier 2 x gebruik van gemaakt.
Ik kleedde me voor het eten altijd om, omdat het in het restaurant veel te warm was voor mij. Deze avond heb ik voor het eerst een jurkje aan gehad met een maillot dus zonder lange broek en ik was zo trots als een pauw. Nu vraagt u zich af waarom? Nu ik heb vanwege lipoedeem vrij dikke benen, ik heb nu ca een jaar een pleistertherapie en mijn omvang is per been met 19 cm geslonken. Daarom kon ik vandaag eindelijk een jurkje aan en vandaar dus apetrots!

Dag 3 dinsdag 8 november:

Vandaag stond museum Phaeno op het programma. Na het ontbijt vertrokken we richting Wolfsburg. We vertrokken in de mist, daarom waren we blij dat we gisteren de tocht gereden hadden, maar we hebben hier geen sneeuw, dus alles verliep goed.
De heenreis was mooi, ik had weer een andere route gevonden, dan van de dag van aankomst, was ietsjes om, maar als je ergens bent wil je toch zoveel mogelijk andere omgeving zien. Het 1e kadootje van vandaag was een groep kraanvogels, die in een weiland zaten langs de weg en zelfs ik kon ze goed zien.
Tegen 11 uur waren we in Wolfsburg, Pheano was een museum als bv het Evoluon in Eindhoven, maar dan meer op natuurwetenschappelijk gebied. Echt alle facetten kwamen aan bod. Van de 4 elementen, zoals bv de grootste indoor vuurtornado. Verder veel dingen met techniek, maar ook optische dingen waarbij de ogen min of meer in het ootje genomen werd. Alles kon je zelf uitproberen met proefjes, testjes, computeroefeningen etc. Otto zat nog op een vliegend tapijt, zie foto. Het functioneerde net als een hoovercraft.
De tijd vloog voorbij, want er werd omgeroepen dat het tijd was om te gaan en we hadden helaas lang niet alles gezien. Het was inmiddels 5 uur geworden. Otto heeft hierbij zijn record "niet roken" gebroken, 6 uur zonder sigaret goed hé? Ik zei tegen hem "We moeten hier vaker naar toe, dan kom je nog van je roken af....."
Buiten was het inmiddels donker geworden, daarom hebben we nu de kortste weg naar het hotel genomen. Het was een klein uur rijden, dus ik heb in die tussentijd even lekker met mijn moeder gekletst. Dat deed ik elke avond even om onze avonturen te vertellen en horen of er nog nieuws was aan het thuisfront.
Voor wie geinteresseerd is in het museum zie hun website http://www.phaeno.de
Eenmaal in het hotel aangekomen stond er een grote bus, die sliepen net als wij tot donderdag in het hotel. Het was bij het eten een waar kippenhok en vooral een aantal dames hadden zo'n overdreven luide lach, dat ik het hoogst irritant vond. Normaal nemen we altijd even de tijd tussen de gangen, maar vandaag wilde ik zo snel mogelijk naar de kamer.

dag 4 woensdag 9 november

We werden wakker met een zonnetje, een goed begin van de dag. Na het ontbijt hadden we het plan om naar Salzwedel te gaan. Via wederom een mooie route, al was het ditmaal een grotere weg, kwamen we daar aan. Overigens zie je in dit gebied ontzettend weinig auto's en mensen op straat, zelfs maar een paar mensen die met een hond liepen. Wij denken dat het allemaal forenzendorpen zijn, zodat ze overdag in de grotere steden werken.
We kwamen aan in Salzwedel en parkeerden de auto en gingen door een stadspoort Salzwedel binnen. Salzwedel is één van de Hanzesteden die Sachsen Anhalt rijk is. Wij kennen ook hanzesteden, denk maar aan Zutphen en Doesburg. Hanzesteden stammen al uit de middeleeuwen en waren handelssteden, in 1e instantie van duitse oorsprong, later werd dat uitgebreid met de zgn lage landen, waar Nederland toebehoorde.
Het was een mooi oud stadje met leuke winkeltjes. Er was al redelijk veel kerstaanbod en ook ik kon de verleiding niet weerstaan en heb enkele leuke dingen gekocht.
Salzwedel staat bekend om zijn Baumkuchen, een taart die als een boom is opgebouwd en hol van binnen is. Als je hem doorsnijdt, dan lijkt het net of het jaarringen heeft als een boom, vandaar ook de naam. Het is al een 100 jaar oude traditie. Wij hebben natuurlijk een stukje geprobeerd. Heel eerlijk ik vond hem erg zoet en machtig. Je koopt het per ons, pond of kg. We hebben ook voor mijn ouders een stukje meegebracht.
Daarna met de auto nog een eindje gereden. We hadden nl onderweg veel reclameborden gezien van een kerstmarkt wat de 1e adventszondag gehouden zou worden in het plaatsje Kläden. Maar we waren het nog nergens tegengekomen. Ik was behoorlijk nieuwsgierig geworden, daarom de navigatie ingetoetst. Nu bleken er 2 te zijn in de buurt. We hebben de dichtsbijzijnde genomen, maar helaas fat bleek de verkeerde plaats te zijn, sterker nog dat waren een paar huizen en dat was het dan. Het andere Kläden lag in de buurt van het hotel, de bus in die richting gestuurd en via leuke kleine weggetjes het dorpje gevonden. We werden meteen verwelkomt door een kerstman en even verderop kaarsen, beiden gemaakt van hooibalen. zie foto.
Toen terug naar het hotel. We zagen elke keer een supermarkt met de naam NP ofwel niedrig Preis. zoals ik al schreef ben ik een beetje nieuwsgierig aangelegd en was dus benieuwd hoe laag de prijzen daar dan wel waren. Nu dat viel een beetje tegen. Alleen de appels waren goedkoop, die heb ik dan ook gekocht. Ik eet nl elke dag een appel, want als je dat elke dag doet, dan houdt je de dokter buiten de deur en ik ben het voorbeeld. Ik ben zelden ziek en griep heb ik nog nooit gehad.
In het hotel de koffers weer ingepakt en in de bus geladen, gegeten en vroeg naar bed gegaan.

dag 5 donderdag 10 november

We hebben een klein beetje uitgeslapen en wat later ontbeten, maar tegen tien uur zijn we vertrokken. Het motsneeuwde een beetje, maar dat mocht geen naam hebben. We konden daarom mooi een stuk binnendoor rijden, zoals we van plan waren.
We hebben onderweg wel wat sneeuw gezien, maar dat was echt niet de moeite, je kon zeggen het was wit, maar het mooie winterplaatje was er niet. Er lag alleen wat op de grond en de bomen waren gewoon in hun eigen tooi te zien.
We hebben in Sulingen geluncht, ook een mooi dorpje, maar we hadden geen tijd om het te bezoeken.
Overigens toen we de oude Duitse grens overstaken konden we meteen het verschil zien, de huizenbouw was totaal anders, later kwamen er wel weer wat vakwerkhuisjes, maar het overgrote deel was toch de huizenbouw zoals wij die hier langs de grens kennen.
We zijn binnendoor gereden tot Osnabrück, daar hebben we de autobaan gepakt, het was inmiddels ook half 3 geworden en omdat het mistte was het al vroeg schemerig.
Tegen 5 uur waren we thuis en daar wachtte mijn moeder ons op met koffie en soep.

We kunnen weer terug kijken op een mooie vakantie, voor dit jaar is dit de laatste. Ik wens u een mooie adventstijd toe en fijne feestdagen en wie weet tot volgend jaar. groetjes Lientje

Meer foto's kunt u bekijken op https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/?

13-11-2016 om 14:21 geschreven door lientje  

Vakantie Beierse Woud,

dag 1 23 okt 2016

Om 5 uur opgestaan, alles klaar gemaakt en afscheid genomen van Otto en onze poes Chloë.
Goed half 7 vertrokken we, iets na negen uur onze eerste stop in het Siegener Wald, daar hebben we weer lekker ontbeten. 12 uur hebben we geluncht in Geisselwind.

Rond vier uur waren we in het Hotel in Phillipsreut, Het was een mooi hotel boven op een berg, dus we hadden een mooi uitzicht. het hotel ligt 4 km van de grens met Tsjechië.
We konden de bus in de garage zetten, dat was voor ons gunstig, niet alleen omdat hij dan droog staat, maar ik kon ook via de lift naar de hotelkamer. Ook mocht ik via het terras naar de eetzaal, anders kon ik er niet komen ivm. trappen. Wat een service hé? Om 6 uur hebben we gegeten, we hadden elke avond keuze uit 2 hoofdmenu's die ze 's morgens al op een bord schreven bij het ontbijt. Menu 1 was een gerecht met vlees en menu 2 was vegetarisch. Je kon elke dag beginnen met een kop soep en een saladebuffet en ook kreeg je elke dag een dessert, varierend van gebak tot vruchtenbowl. Alles was zelfgemaakt, dus niet uit een potje en veel regionale gerechten, zoals knödel, dit zijn ballen van aardappels of brood, spaetzle is een soort meelgerecht etc.

dag 2 maandag 24 oktober

Weer een dag met een gouden randje. Na een lekker ontbijt, (buffet) zijn we richting Passau gereden. De zon scheen volop, dus we hebben een mooie tocht gehad. De boot, MS Sisi liet nog even op zich wachten, dus hebben we op een terrasje in de zon gewacht, Dat was geen straf want we hadden een erg mooi uitzicht op Passau en de Donau. Passau is een oude stad met een grote geschiedenis, daarom vind je er veel mooie oude gebouwen, kerken etc. De huizen en kerken zijn in vrolijke kleuren geschilderd variërend van wit tot blauw, roze en groen.
Om 12 uur vertrok de boot, helaas konden we niet op het dek, niet vanwege het weer, maar vanwege de trappen, maar desalniettemin was het uitzicht erg mooi en indrukwekkend. Passau heeft 3 rivieren, de Donau, de Inn en de Ilz. Deze laatste noemden ze de zwarte rivier, omdat hij een donkere kleur had.
Ondertussen genoten van een lekkere kop chocomelk en Apfelstrudel met slagroom. De tocht duurde 3 kwartier. Daarna nog even wat langs de kade geslenterd.
Mijn vader heeft nog even door Passau gereden, waarbij we een goed beeld konden krijgen van de oude stad en het nieuwe gedeelte. Ik vond het oude deel mooier.

Daarna gingen we op weg richting Freyung, Dit is een redelijk groot stadje met leuke vriendelijke huisjes. We hadden op internet tevoren al gezien dat er een NKD was en die hebben we ook gevonden. Heb 2 leuke kussentjes en een trui met passende sjaal gekocht en mijn moeder dezelfde maar een andere kleur. We hadden weer geluk, want juist vandaag was er op de dameskleding 20% korting en de kussentjes waren voor de helft.
We hadden wat trek gekregen, daarom hebben we in een klein knus "rustikales" restaurantje wat gegeten, erg lekker en niet duur. Nog even door de plaatselijke super gelopen, daar vond ik nog een leuke pop voor mijn poppentafel en daar lag ook al kerstdeco, waar ik niet vanaf kon blijven, dus ook gekocht. Toen richting hotel gereden en na het eten vroeg in bed gegaan.

dag 3 dinsdag 25 oktober

We stonden op met mist, daarom hebben we na het eten even gewacht op beter weer. Omdat we bovenop een berg zitten zijn we na een poosje toch maar op pad gegaan en we hadden gelijk, beneden in het dal was het bewolkt, maar goed weer en we konden weer overal genieten van de mooie vergezichten. Zelfs de zon kwam later ook nog tevoorschijn. We wilden naar Lalling, waar een automuseum was, maar helaas hij was gesloten. De poort was erg mooi, helaas vergeten om een foto te maken, het was nl in de vorm van een oude auto.
Toen hebben we onze plannen gewijzigd en zijn naar Grafenau gegaan, het oude station was omgebouwd tot restaurant en daar hebben we geluncht. We hadden helaas niet veel keus, want we waren net te laat voor de dinerkaart, die liep tot 2 uur. Duitsers eten nl warm in de middag, Dat kan daar ook, want de kinderen komen na 1 uur thuis en hebben dan geen school meer. Ze "moeten" dan de middag besteden aan huiswerk.

Ook hier vonden we een NKD en die hadden ook nog een magazijnverkoop van de zomerartikelen, dus ook hier weer wat gekocht. Ook nog in enkele andere winkels gekeken, ben geen echte shopper, maar als je toch ergens bent, kun je ook even binnengaan, nietwaar..?
Op de terugweg nog even door ons plaatsje gereden, dat stelde niet zoveel voor, maar ze hadden wel een hele mooie aparte kerk, zie foto. Later bleek dat we die bouwstijl nog vaker tegen zouden komen.

Dag 4 woensdag 26 oktober

Na een gezellig ontbijt, we hebben nl leuke buren uit Wurzburg en die kletsten gezellig met ons. Dat moet ik nog even vermelden. Normaal had je geen vaste plaatsen, maar voor ons werd een uitzondering gemaakt, we mochten dicht bij het buffet zitten, zodat ik niet zo ver hoefde te lopen en we waren blijkbaar leuk gezelschap, want dit paar ging altijd naast ons zitten. Zij bleven ook wat langer dan wij en toen we weggingen zeiden ze, we zullen jullie gezelschap missen, lief nietwaar? Zowel van de hotelbediening, als van het echtpaar.
Dus na het ontbijt gingen we op weg naar Grafenau, daar zijn we eerst bij een Bauernmöbelmuseum geweest. Een leuk museum met veel mooie oude kasten en andere meubels. Het aparte was dat ze de 3 huizen, waar het museum uit bestond, op die plek weer hadden opgebouwd, net zoals het bij ons openluchtmuseum ook gebeurd is. Eén van de huizen was een gereedschapschuur, dat was natuurlijk interessant voor mijn vader.
We hadden nog wat tijd over en onderweg hadden we een kringloopwinkel gezien, daar hebben mama en ik ook weer leuke dingen gevonden.

Om 12 uur gingen we met de Waldbaan, een regionale trein naar Zwiesel, een mooie tocht door bossen en onderweg zagen we soms ook mooie vergezichten. de herfstkleuren waren de slagroom op de taart. Zwiesel is overigens bekend van het glasservies Scotch Zwiesel. Overigens het hele Beierse Woud staat bekend om de glaskunst, vele glasblazerijen en glaskunst-ateliers zijn daar te vinden.
We zijn meteen weer terug gegaan, want we hadden nog meer plannen.

Na de lunch gingen we weer terug naar Lalling, dit keer hadden we wel geluk en konden we het museum bekijken. Nu dat is echt een aanrader, hadden we vorig jaar in het Schwarzwald al een mooi museum, dit was nog mooier, hier kwam je echt ogen te kort en eigenlijk zou je hier uren moeten doorbrengen. Het was een privéverzameling en wat deze man allemaal bij elkaar gespaard had, echt ongelofelijk. Naast grote Oldtimers, als NSU, Corvette, Tempo bus en vrachtwagen, BMW, kevers en vele andere merken, had hij langs de muren vitrines vol met kleine modelvoertuigen. Hij had er echt honderden, varierend van auto's, bussen, graafmachines, vrachtauto's etc. Ook aan de dames had hij gedacht, want hij verzamelde ook nog glas en hij had één muur helemaal vol met vitrines met glaskunst, vazen, glazen, beelden enz.
De grappigste auto vond ik een Peugeot, daar moest de schoonmoeder in een stoel in de achterbak zitten. Verder had hij nog alles wat ook maar iets met auto's te maken had, zoals boeken, reclameborden, benzinepompen, radio's en nog veel meer. Maar dan had je nog niet alles gezien want op de bovenverdieping had hij ook nog brommers, maar daar kon ik helaas niet bijkomen. Moe maar voldaan gingen we weer naar huis, Hoewel de weersberichten zeer somber waren, hebben we fantastisch weer gehad met zon en goede temperaturen.

dag 5 donderdag 27 oktober

Vandaag hebben we een 3 landentocht gemaakt. Eerst Duitsland, daarna Oostenrijk en als laatste Tsjechië. Het grappige was dat er duidelijke verschillen waren in de landen. In het Beierse Woud, heb je veel bomen, zowel den- als loofbomen. Zeker nu met de herfstkleuren, een plaatje. Het Oostenrijkse deel had zowel bos als wei, maar met nog veel meer vergezichten en piepkleine dorpjes, wat bij ons een buurtschap zou heten. In het Boheemse, dus Tsjechische gedeelte waren veel weilanden en vooral het Lipnomeer was groots aanwezig. Het is echt een behoorlijk groot meer, je kunt hier in de zomer ook op varen. Hier zijn blijkbaar ook erg veel Nederlanders, want er stonden borden met villa's te koop en nog meer Nederlandse reclame-aanduidingen. In Lipno hebben we geluncht. Ook hebben we bij de grens met Tsjechië een souvenirwinkel bezocht, u kent ze vast wel als u een keer in de buurt geweest bent. Ze zijn herkenbaar aan de vele tuinkabouters die buiten staan. Hier heb ik lekkere warme kousen gekocht. Natuurlijk hebben we hier ook getankt, het scheelde 10 cent met Duitsland. Dus dat was zeker de moeite waard.
We zijn nog even naar Freyung geweest, want ik had in de folder van de NKD gelezen dat ze deze dag de kerstartikelen hadden. Helaas had ik niet goed gekeken, er stonden 2 data's in de folder, dus had ik het fout. Tegen 4 uur waren we weer in het hotel. Het was weer een mooie zonnige dag, waarin we genoten hebben van de prachtige natuur en de kleine dorpjes.

Dag 6 vrijdag 28 oktober

Dit was alweer de laatste dag, we zaten als eerste aan het ontbijt, ze deden zelfs de eetzaal voor ons open, want we wilden zo snel mogelijk vertrekken. Dat was wel grappig. Onze "buren" kwamen ook op tijd, dus we konden nog even afscheid nemen. Goed negen uur gingen we op pad. het verliep allemaal goed, ondanks dat ze deze dag in Beieren herfstvakantie kregen. Mijn vader wilde de weekendfiles vermijden, dus we zijn een heel stuk binnendoor door het Sauerland gereden. Dat was een extra kadootje en een mooi einde van onze vakantie. Op een gegeven moment trok de lucht dicht met mist, dus hebben we de autobaan weer opgezocht.
Rond 7 uur waren we weer thuis en daar stond ons nog een verrassing te wachten, vrienden van ons hadden voor ons Goulash gekookt met aardappelen en rijst, dus dat ging er in als koek na zo'n lange rit. Hieronder een aantal foto's, meer foto's zijn te vinden op https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/?

Dat was dan weer een relaas van onze vakantie in Beieren, voor wie het leuk vindt om te lezen, hou mijn blogje in de gaten want de volgende vakantie staat ook alweer gepland en die maak ik samen met Otto naar Kalbe, net boven Maagdeburg, in het voormalige Oost Duitsland, dus tot snel....

04-11-2016 om 15:42 geschreven door lientje  

Scootyvakantie sept. 2016

dag 1 donderdag 8 september

vanmorgen ben ik eerst naar therapie gegaan, dat heeft op mij zo'n positief effect, dat ik het niet wilde laten schieten.
om 1 uur met de reis begonnen richting Medemblik. Otto heeft mij gebracht. onze 1e stop was bij cafetaria het Hoekje in Voorst, daar hebben we een lekker ijsje gegeten., de vakantie was nu echt begonnen.
Via de dijk Lelystad - Enkhuizen zijn we naar Medemblik gereden. Daar hadden we geluk bij het eten, er was nl een aanbieding, alle hoofdgerechten voor €13.95, dus hebben we beide een varkenshaasje met patat en sla genomen. Het restaurantje heette "van zuks dus".
Tegen 6 uur waren we bij mijn 1e slaapadres. Na alles besproken en uitgepakt te hebben zaten we heerlijk langs de havenkant op een bankje met een ondergaande zon. Afscheid van Otto genomen en nog even heerlijk genoten daar, ik kwam tot de conclusie dat ik weer met de neus in de boter gevallen was.

dag 2 vrijdag 9 september

Na een eenvoudig maar goed ontbijt, ben ik tegen 9 uur vertrokken. De route ging eerst nog een stukje door de havens van Medemblik. Daarna langs het IJsselmeer en via Onderdijk naar Werfershout. Van daaraf ging ik een stukje het binnenland in. Dat was ook wel nodig want dijk op en dijk af was een behoorlijke aanslag op de accu van scooty. 1e stop was bij een water, ik meende dat het Egboetstwater heette. Daar heb ik mama gebeld, dat deed ik elke morgen even, a hoorden we dan elkaars stem even en b konden we elkaars nieuwtjes delen. Ik sms altijd wel even, maar praten is toch weer iets anders.
Via Houwerd en Nibbixwoud naar Wognum gereden. Daar bij een fietsrustpunt een kop thee, een krentencakeje genutigd, scooty mocht even aan de lader en een plaspauze ingelast. Dat laatste is nog wel eens een dingetje, er zijn best wel voorzieningen waar je versnapaeringen etc kunt kopen, maar een wc is hoogst zelden. Nu word je vindingrijk en ik kan voor iemand die dit ook wil doen enkele tips geven. Bij een fietsrustpunt kun je altijd naar de wc, je kunt ze herkennen aan een bordje met rustpunt erop. Ben je in een dorp en wil je niet in een restaurant iets gebruiken, kijk dan of er een Hema is, die hebben altijd een wc en zelfs een invalidetoilet. Ook kun je kijken of er een VVV is en daar vragen naar een wc, meestal is er een openbare wc in de buurt en anders mag je bij hun naar de wc. Dus er zijn mogelijkheden, maar je moet ze even weten. Bij dit adres hoefde je maar een vrije gift te geven, dat heb ik dan ook gedaan.
2e pauze was in Westerkoggenland met uitzicht op veengebied. onderweg kwam ik deze ganzen tegen, zie foto, nooit geweten dat ze zo groot konden zijn, op de foto zijn er maar 2, maar uiteindelijk waren het er 6. Heb hier een poosje naar gekeken tot er een auto kwam en die had haast, dus de ganzen waggelden in een voor hun ijltempo naar de sloot waar ze verder zwommen.
Opnieuw pauze bij een rustpunt, ditmaal was het een theetuin in Bobeldijk. Scooty was op en gelukkig zag ik dit rustpunt. Stond op het punt om een taxi te bellen, tot de dame des huizes aan kwam rijden en scooty mocht ook hier weer even aan de lader. Hier was het ook weer gratis, het enige wat ze vroeg was om iets in het gastenboek te schrijven, dit uiteraard gedaan.
Je kunt merken dat we dichtbij Schiphol zitten, ik kon de vliegtuigen zo goed zien, dat ik zelfs raampjes kon herkennen.
Helaas had het opladen niet veel nut gehad, normaal heeft hij 8 uur nodig en als ik 2 dijkjes op reed was hij alweer leeg. Dus toch maar even de taxi gebeld en die heeft mij afgezet bij een pannenkoekenboerderij wat de buurman was van mijn slaapplaats. Dat heette overigens Ootje Konkel.
Weer op weg richting mijn slaapplaats, ik zit nu nog dichter op het IJsselmeer dan gisteren. Het was een hele mooie oude boerderij, waar de tijd had stil gestaan. Alles was van wit hout met mooie oude houten ovalen handvaten aan de deuren en kastjes. Als wandversiering hadden ze Ot en Sien prenten, heel toepasselijk en ook het aap not mies ontbrak niet. Het zou mij ook niets verbazen dat achter de deuren nog de bedsteden van vroeger zaten, waar ze nu kasten van gemaakt hadden. Ook de keuken was een plaatje, een mooie houten keuken in de kleur blauw, niet babyblauw, zoals de 60er jaren, maar meer azuurblauw. Er liepen drie poezen rond, met 2 was ik meteen al dikke maatjes, eentje zat zelfs al op scooty, de andere zag ik pas de volgende morgen.

dag 3 zaterdag 10 september

Weer een schitterende dag, vanmorgen mocht ik uitslapen, maar ik was op de gewone tijd wakker, dus heb ik me aangekleed en scooty weer ingepakt. Ik had nog wat tijd over, dus fijn buiten op een bankje zitten lezen, nu kwam ook kat nr 3 mij gedag zeggen.
Na een goed ontbijt rond half 10 weer op pad gegaan. 1e dorpje was Beets, dus niet Beesd, het was een knus oud stadje met kleine smalle weggetjes, zo smal dat er geen 2 auto's langs elkaar konden, dus moest er op elkaar gewacht worden.
In Oosthuizen bij de super wat boodschapjes gedaan en kreeg gratis een krant mee.
Het was open Monumenten weekend en de plaatselijke kerk hield een boekenmarkt, ik heb een boek voor Otto gekocht. De kerk hing vol met een soort van ikonen, toen ik er naar vroeg bleek het herdenkingsborden te zijn van de plaatselijke notabelen, die ergens in de kerk begraven lagen en toendertijd veel geld aan de kerk hadden nagelaten.
Purmerend vond ik helemaal niets, veel te druk voor mij, was blij dat ik weer in een natuurgebied was.
Daar belde mijn schoonzuster dat een vriend van ons was overleden., hij zou dinsdag gecremeerd worden, dus ik kon er helaas niet bij zijn, maar daar kom ik later op terug.
De rit ging verder naar Oostzaan, helaas was de accu weer op en moest de taxi weer bellen. Dit keer was de chauffeur niet zo aardig, hij reed als en onwijze over de drempels met als gevolg dat mijn beugel achter de stoel helemaal verbogen was. Toen ik hem erop aansprak, zei hij dat ik scooty te veel beladen had dat het daaraan ligt. Jullie weten dat ik dit al jaren doe dus grote onzin. Dit krijgt dus nog een staartje. gelukkig was de man des huizes van mijn slaappplaats mijn reddende engel.; Hij kon hem weer terug buigen en zo kon ik toch mijn reis voortzetten.
Heb vanavond aan een bankje gezeten aan de Zaan en heb heel veel vliegtiugen gezien, dat is bijna net zo fascinerend voor mij als het volgen van een luchtballon. Er werd blijkbaar ook geoefend voor een "dam tot damloop" as weekend en dat was ook wel leuk om te volgen.

dag 4 11 september

De dag begon met een ontbijtje buiten, voor de lezers die mij volgen, weten dat dit voor mij een extra toefje slagroom is op de taart.
Ik heb me laten ophalen door de taxi,deze keer wel een aardige, naar Muiden. Omdat ik Purmerend en later ook Amersfoort veel te druk vond, leek het me beter om Amsterdam te mijden en daar heb ik geen spijt van. Want er zat een ouder echtpaar in de taxi en die gingen een dagje Schiphol doen, dus heb ik niet allee vliegtuigen vanuit de lucht gezien, maar ook op de grond, de meesten waren van de KLM. de chauffeur vertelde me nog een leuke anekdote over deze mensen. Ze waren ver in de 80 en hebben altijd gewoon in een drukke straat in Amdsterdam. Nu woonde ze noodgedwongen in een verzorginshuis od in een rustige omgeving en zij miste het drukke leven. Dus gingen ze elke zondag een dagje Schiphol doen, om mensen te ontmoeten, vliegtuigen te kijken en een hapje te eten en te drinken. Lief hé? Ik vond dit erg ontroerend.
In Muiden dus uitgestapt, wilde eigenlijk nog naar het Muiderslot, maar de route ging anders, dus heb ik hem alleen via de verte gezien, zie foto.
Via een mooie route kwam ik in het Naarder bos, daar ging de route dwars door een golfpark. Daarna kwam ik in Naarden, een mooie oude Vestingstad., zie foto's. Jullie zien oa de Utrechtse Poort, daarachter liggen de bunkers. Vanwege Monumentenweekend kon je veel oude gebouwen bezoeken., maar zonder rollator was dat voor mij niet te doen, wel heb ik even bij de VVV gekeken, die zat in de Utrechtse Poort.
Via een mooi bosgebied kwam ik in Huizen terecht. Pauze genomen bij de Gooise Alpen, een kunstskibaan of eigenlijk 7 banen, zie foto. Was een grappig gezicht, buiten 30 graden en vele mensen op de latten. Huizen is denk ik van oudsher een klein oud stadje, maar door de jaren heen sterk uitgebreid. Het heeft dus een dorps karakter, ondanks dat het dus vrij groot is en ik denk ook christelijk. Overal waar ik was waren veel mensen op de been, zeker vanwege het monumentenweekend, maar hier liep 1.5 man en een paardenkop.
Het slaapadres was super!, ik werd al verwelkomt net een lief bordje in de vorm van een hart waarop stond welkom Jacqueline en de man des huizes was super enthousiast. En het vertrouwen was erg groot. Ik ben de hele avond tot 9 uur alleen in huis geweest, had zelfs een privetuintje. Klein nadeel het ontbijt was al om 8 uur, omdat mijn gastvrouw schoonheidsspecialist is en zij om 9 uur haar eerste klant al had. Dus ben lekker vroeg onder de wol gegaan. Ben wel erg verwend, er lagen nootjes, chocola en een flesje wijn met glazen in een mandje. Nu is dat niet aan mij besteedt, maar aardig was het wel.

dag 5 maandag 11 september

Het is zoals de hele week stralend weer en ik werd wakker met het idee om er nog een dagje bij aan te plakken, dat heb ik dan ook gedaan.
Het ontbijt was feestelijk. Nu zijn alle ontbijtjes die ik tot nu toe gehad heb goed en voldoende, de ene bb besteedt er wel iets meer aandacht aan als de andere, maar vandaag was het echt een feestje, zie foto. Zelfs op het ei stond de temperatuur van de dag en de woorden fijne dag. Heb nog een heel mooi en hartverwarmend gesprek met de eigenaresse gehad en we hebben elkaar zelfs geknuffeld tijdens het afscheid, kun je nagaan hoe goed het klikte tussen ons, we zaten echt op dezelfde golflengte zoals dat heet.
Tegen 9 uur weer op pad gegaan, ik zeg letterlijk pad want het was ook echt een pad. Het is elke dag opnieuw een verrassing wat je onderweg tegen gaat komen, zowel qua mensen als wegen, gebouwen, natuur etc.
Ben eerst op de Huizense heide geweest, nadat ik met mama gebeld had hoorde ik een specht met klopgeluiden op de boom.
Via Blaricum en Laren langs hele chique huizen, naar de Gooise heide, geluncht bij theehuis het Bluk.
Verder via de Utrechtse heuvelrug, waar ik ook weer een pauze heb ingelast.
Weer verder richting Soest en paleis Soestdijk. Was mooi om te zien, maar het vele verkeer wat ervoor reed stoorde enorm, gelukkig ging de route naar een herdenkingszuil. Dus kon ik er van een afstandje toch van genieten, maar alleen de contouren, voor de details was het allemaal te ver weg.
De laatste etappe was Amersfoort, ik kwam langs het dierenpark en een pannenkoekenrestaurant en besloot daar een lekkere sorbet te nemen. Helaas viel het ijsje tegen, bevroren vruchten en siroop terwijl ik extra gemeld had dat ik dat niet wilde hebben. Maar goed ik had vakantie dus heb er geen melding van gemaakt.
Het adres was weer super, mooie wilde tuin en toch georganiseerd, leuk knus 1 pers. huisje en alles in de kleuren groen geel en wit, dus erg vrolijk.

Dag 6 dnsdag 13 september

Heb vanacht weer heerlijk geslapen en werd wakker door het vrolijke gekwetter van de parkietjes en kanaries in de voliere naast mijn huisje.
Heb buiten genoten van een heerlijk ontbijt met oa verse aardbeien en ouderwetse ontbijtkoek met kandij.
De stad Amersfoort vond ik verschrikkelijk en was weer blij dat ik de drukte uit was.Ik heb zelfs op het trottoir gereden en dat gaf al problemen, omdat er auto's op geparkeerd stonden en steigers etc en niet helpen, nee hoor dat woord kenden ze niet in Amersfoort. Dus toen ik eruit was en de rust van de natuur weer op kon snuiven, werd ik zelf ook weer rustig.
Ik zocht een mooi plekje op om even stil te staan bij de crematie van mijn vriend, die op dat tijdstip plaats vond.
Daarna weer verder gereden en ik kwam bij een rustpunt. Ben daar naar de wc gegaan en hoe gek het ook klinkt, maar daar hing een poster van een Japanse kers, de bloem waar mijn vriend van hield en het was ook nog een oud bakstenen huisje, dus heb opnieuw aandacht aan hem geschonken. Heb daar een flesje sinaasapelsap gekocht en dus ook de nadronk op hem gedronken.
Daarna via Hoevelaken naar Nijkerken gegaan. Onderweg gepicknickt in het bos met zingende vogels op de achtergrond.
Verder ging de reis, richting Putten. Het gebied wat ik toen doorkruist hebt, lijkt veel op de Achterhoek, weilanden, maisvelden afgewisseld met bospartijen en af en toe een kerkpad of zandweg. De eerste dagen was het vooral weilanden en aardappelvelden.
Gestopt bij een rustpunt, ditmaal een boerderij in het bos, heb daar een ijsje gekocht. Ik werd eerst al verwelkomt door 2 grote Benner-Sennerhonden en later bleek er ook nog een puppie van 11 weken te zijn. Zij was al, net zo als onze kat, een Amsterdams meisje. (plat op de rug) en maar genieten van het kriebelen wat ik uiteraaard deed.
Ik kwam rond half 5 op mijn laatste adres en ook hier weer een warm onthaal, kreeg zelfs spinaziesoep, had ik nog nooit gehad, maar smaakte wonderwel.

Dag 7 woensdag 14 september

Ik kreeg meteen al een kadootje, het zonnetje wekte mij rond 7 uur en heb dit lekker even op me in laten werken, de zon geeft nl gratis vitamine d. Het 2e kadootje kreeg ik bij het ontbijt. Naast de gebruikelijke dingen kreeg ik een grote kom met vers fruit, niet uit blik of bevroren, nee echt vers en ook nog bijzondere dingen zoals aalbessen, mango, abrikoos etc.
Tegen kwart over negen vertrokken voor de laatste etappe met als eindoel Harderwijk.
Eerst over de Puttense Hei, heet iets anders, maar ben de naam vergeten. Daarna kwam ik in Ermelo, heb even gestruind over het winkelcentrum, was een gezelig centrum met bijna alle bekende winkels.
Daarna gepicknickt, lees restjes eten in het Ermelose bos. Toen het laatste stukje naar Harderwijk gereden en een lekker softijsje gegeten op de boulevard, aldaar.
Eindpunt was een bankje bij de ingang van het dolfinarum, waar mijn ouders me weer opgepikt hebben. Via een mooie binnendoorweg uiteindelijk in Vorden nog iets gedronken en een patatje gegeten in Groenlo.
Bij thuiskomst lag de kat al te wachten, maar ze vond het te warm om te komen dus liep ik maar naar haar.
Ik kan terugkijken op weer een superleuke vakantie, met veel mooie natuur, lieve mensen, leuke slaappplaatsen en puur genot. Volgende keer begint deze tocht dan weer in Harderwijk en dan gaan we naar boven. Dan heb ik mijn rondje Nederland volbracht.
Maar eerst staat er nog een weekendje met Otto en een weekendje met mijn ouders op het programma, ergens dit jaar. Wanneer dat is, is voor u en mij nog een vraag, maar hou mijn blogje of de facebookpagina van Otto in de gaten, dan komt u het vanzelf een keer tegen.

17-09-2016 om 12:02 geschreven door lientje  

Vakantie Oostenrijk

Eindelijk kan ik jullie verslag doen van onze 2e vakantie naar Kichberg Oostenrijk. Vanwege het mooie weer en allerlei activiteiten kwam het er even niet van.

Zondag 14 augustus dag 1
Zoals gewoonlijk was ik weer veel te vroeg wakker, dus om 5 uur maar opgestaan, alles klaar gezet en om 7 uur waren we over de 1e grens.
De rit verliep vlot. Tegen 9 uur zaten we aan het ontbijt in het Siegerland. Tegen 12 uur lunchten we in Geisselwind. Ook de verdere reis verliep goed en rond kwart over 5 waren we in Kirchberg, waar we weer hartelijk ontvangen werden.
Gegeten hebben we bij Amber (Ephesus) en ook daar kregen we een warm ontvangst.

Maandag 15 augustus dag 2 Maria Hemelvaart.

Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt zijn we richting dorp gegaan. Vanwege Maria Hemelvaart, dat in Oostenrijk groots gevierd wordt, werd op het Marktplein een Frühshoppen georganiseerd, dat live door Radio ORF werd uitgezonden. Plaatselijke en landelijke bekenden traden daar op. Maar we vonden het zo druk, dat we de rust opgezocht hebben. Daarom gingen we naar ons favoriete restaurant Kalswirt en hebben daar op het terras gezeten. Het nodige gegeten en gedronken en natuurlijk mensen kijken, want of je nu in Nederland of Oostenrijk bent, het blijft leuk om mensen te kijken. Naarmate de tijd verstreek werd het al voller en voller. Om 3 uur begon het bloemencorso. Het was een mooi corso, maar niet te vergelijken met het corso bij ons in de regio. Maar men had zijn best gedaan en wat ik grappig vond, dat op bijna elke wagen kinderen zaten en die gooiden snoepgoed, wat we ook kennen van de carnavalsoptochten in Duitsland. Thema's waren oa dieren, jubilea en wat plaatselijke actualiteiten en er was oa een oude brandweerpomp.
Daarna heb ik even geslapen en hebben we met zijn allen lekker gegeten

Dinsdag 16 augustus dag 3

Weer een dag met een gouden randje. We begonnen met een ontbijt buiten, daarna via een mooie route naar de Wolfgangsee. Wolfgang en Gabi zijn met ons meegegaan, dus we moesten toch ook even naar "zijn see".
We voeren op de kaiser Franz Josef uit de 19e eeuw, een stoomraderschip, 10 jaar geleden in oude luister gerestaureerd. Aangemeerd hebben we bij St Wolfgang, eerst geluncht en de anderen hebben daarna even door het stadje gelopen. Terug zijn we met een modernere versie gegaan. Nog wat boodschappen gedaan en toen weer via dezelfde mooie oute naar Kirchberg.
Na een kleine verfrissing hebben we gegeten bij Rosslwirt. We hadden geluk, er speelden een duo en voor ons speelden ze speciaal nog Tulpen uit Amsterdam. De bediende kenden ons zelfs daar ook weer, hoewel we er maar 1 jaar wat intensiever waren, vanwege een vakantie bij ons favoriete restaurant. Zo zie je maar weer die goed doet goed ontmoet.

Woensdag 17 augustus

We begonnen met shoppen in Kirchberg. Bij de NKD, een kledingwinkel, hebben we allemaal goed ingeslagen, we kregen op afgeprijsde dingen nog eens 30 % korting en ik had voor mijn verjaardag nog een tegoedbon gekregen, dus we hebben goede zaken gedaan. Daarna hebben we nog 2 flessen rum gekocht voor Otto.
's middags hebben we een kleine tour gemaakt via Kufstein, achter langs de Wilde Kaiser. We zijn nog even gestopt bij de Sommerrodelbahn en we hebben ijs gegeten bij de forellenkwekerij. Via St Johann, waar we wat hebben gedronken, gingen we weer naar huis.

Donderdag 18 augustus

Vandaag hebben Wolfgang en Gabi een wandeltocht gemaakt in Kirchberg en wij reden naar de Gross Glockner. Deze keer hebben we ook de gletscher bekeken. Het was echt een plaatje, mooi weer en een wit besneeuwde top, zie fot's. Via de Felbertauerntunnel zijn we weer naar huis gegaan.
Na een uurtje slapen hebben we weer bij Kalswirt gegeten, dit keer helaas voor het laatst. De moeder van de eigenaresse was deze week overleden en werd vrijdag begraven.

Vrijdag 19 augustus

Weer een mooie dag gehad. Eerst naar Hopfgarten bij de NKD, waar we nog enkele dingen gekocht hebben. Daarna naar Rattenberg, daar heb ik voor Otto een t shirt gekocht en een leuk armbandje. Margerite, de verkoopster was jarig en we hebben even voor haar gezongen, helaas hadden we de stroopwafels, die we voor hadden meegebracht, in Kirchberg laten liggen. Maar dat vond ze niet erg, het was al mooi dat we eraan gedacht hadden en dat we ook nog voor haar hadden gezongen.
Verder ging onze tocht, via het Zillertal naar Gerlos. Helaas er liepen geen koeien los dit keer. Uiteindelijk via de Krimmlwatervallen en de Thunpas weer naar Kirchberg.

zaterdag 20 augustus

De laatste dag, we vertrokken na een laatste ontbijt, tegen half negen. We hebben opnieuw geluncht bij Geisselwind. Daarna nog een stop gedaan in Limburg aan de Lahn. Om goed 6 uur waren we in Vreden, waar we nog wat gegeten hebben en goed 7 uur waren we weer op honk en kunnen we terug kijken op weer een geslaagde vakantie.

Dit was dan mijn relaas, hou mijn blogje in de gaten want binnenkort vertrek ik met mijn scooty om een deel van het Rondje IJsselmeer te rijden en dat komt uiteraard dan weer hier te staan

06-09-2016 om 20:38 geschreven door lientje  

Dagje naar het westen:

Een supergeslaagde verjaardag. Het begon allemaaal met een leuke app van mijn kleinzoon van bijna 4.
Na het ontbijt zijn we op weg gegaan. Eerst een pakje in Aalten opgehaald voor mijn ouders en in de Heurne getankt. Daarna op naar het westen van Nederland.
Eerste stop was Delft, een kleindochter van een kennis van mij heeft daar een koffiehuis, genaamd KEK. Ze was een spontane meid en de ambiance van het koffiehuis was fantastisch., vooral veel jeugdige bezoekers, dus het heeft toekomst. We hebben genoten van een Fins appelgebak, een kop zoethoutthee met echte zouthoutstaven en Otto had Amerikaanse koffie.
We hadden wat tijd over, dus gingen even kijken hoe de pier er bij lag in Scheveningen, wat me opviel was dat er heel weinig mensen waren en dat terwijl het overal vakantie is, goed het was niet echt strandweer, maar ook geen slecht weer, de zon scheen en er waren wolken, gewoon oerhollands weer dus.
Daarna richting Corpus, dat was echt super. Ik vind dat elke leerling van groep 8 daar naar toe moet, het is super leerzaam en het wordt op een hele mooie manier gebracht, met allelei filmpjes, sommige in 3 d geluidseffecten, etc en echt alle zintuigen worden geprikkeld. eerst krijg je een audiotour en daarna kun je allerlei quisjes, spelletjes etc doen om spelenderwijs datgene wat je in de tour gezien hebt uit te proberen of te testen. Tip wel van te voren aanmelden, anders loop je het risico dat je tot laat in de middag moet wachten. Als voorbeeld wij moesten ons om 15.15 uur melden en als je geen kaartjes had gereserveerd moest je wachten tot half 6.
Tegen 6 uur stonden we weer buiten, we wilden de file vermijden dus hadden we het plan om ergens wat te gaan eten. Dat werd dus Katwijk aan zee. Eerst wilde we naar een restaurant aan de Boelevard, tot Otto een geplaveid pad naar beneden vond en ik dus met scooty ook richting zee kon gaan. Ben er niet helemaal gekomen, maar wel bij een strandtent waar we lekker gegeten hebben en fijn uitgewaaid, de zon scheen, alleen toen we weggingen trok de lucht helemaal dicht, maar we hebben het droog gehouden. Even na tienen waren we weer thuis en daar werden we getrakteerd op een "standchen" van Duitse vrienden. Kortom dit was een geslaagde verjaardag!

Bijlagen:
PTT-20160729-WA0000.opus (19.9 KB)   
PTT-20160729-WA0000.opus (0 KB)   

Donderdag 23 juni dag 1

Om half 6 na een onrustige nacht opgestaan. De laatste dingen gepakt en rond kwart voor 7 op weg gegaan met mama, Gerard en Andreas, onze Duitse vriend. Rond 7 uur de eerste grens gepasseerd.
Ons ontbijt hebben we genoten bij Siegen West in het Siegerland.
Daarna de reis vervolgt naar de volgende stop Geisselwind, daar hebben we geluncht. Onze vriendin Petra, hoefde niet te werken, ze was op vakantie, maar op de terugweg hebben we haar wel getroffen.
De laatste grens hebben we om 5 uur gepasseerd, daarna nog een kleine drie kwartier rijden om in Kirchberg te komen. Na wat boodschappen gedaan te hebben, gingen we naar ons pension Schwaigermühle in de Reithergasse. Daar werden we hartelijk onvangen door Leni, oma, Florian en Markus. Kristina, het andere kleinkind had een schoolconcert, ze speelt saxofoon. Leni had voor de mannen al bier koud gezet, wij kregen water en haar lekkere eigengemaakte limonade.
Wij hadden snoep en stroopwafels bij ons en dat ging er in als koek, met name oma liet het zich lekker smaken.
Gerard haalde scooty uit de bus en toen bleek dat de voorband zacht was. Gelukkig mochten we de rolstoel van oma even lenen. Ik had nl de rollator bij me en de rolstoel thuis gelaten. Maar naar het restaurant was echt te ver.
We hebben gegeten bij Ephesus, een cafetaria, maar met iets meer allure. Daar werden we meteen herkend door Amber, die ons bediende. Maar ook door gasten die op het terras zaten. Zo zie je maar weer wie goed doet goed ontmoet.

Vrijdag 24 juni dag 2

De dag begon al geweldig, de zon scheen en Leni had buiten de ontbijttafel gedekt, echt een vakantiegevoel dus. De mannen haden ons afgezet bij de NKD, een kledingwinkel en zij gingen op jacht naar een fietsenmaker voor een voorbandje voor scooty. Uiteindelijk zijn ze in Westendorf geslaagd, ze hebben ook nog een reserveband meegenomen en met arbeidersloon waren ze €20.00 euro kwijt. Dus dat viel reuze mee.
Ondertussen hebben mama en ik kleding uitgezocht, in totaal 8 dingen en we waren €30.00 kwijt, dus ook dat was een koopje.
Daarna overlegt wat het programma verder was. We kwamen uit bij Rattenberg. Daar 2 paar schoenen gekocht voor Otto en lekker ijs gegeten. Rattenberg staat bekend om zijn glas, mama vond daar een kraampje met kerstballen in de vorm van een engel, meteen een paar gekocht. Ook voor Gabi, die onze kat heeft verzorgd.
Daarna naar het Zillertal gereden, we gaan daar altijd even langs bij Trachtenwelt, dat doen we ook in Rattenberg, maar soms hebben ze daar leuke koopjes, die ze in Rattenberg dan weer niet hebben. Maar deze keer hadden we pech, wel heb ik daar nog wat kleine kadootjes kunnen vinden.
Via de Gerlospas zijn we weer naar Kirchberg gereden, Gerlos staat bekend om zijn loslopende koeien, in een gebied van 19 km hebben zij vrij spel. Men moet ze voorrang geven, mag niet toeteren etc., Ondanks het warme weer, lees 29 graden, hebben we er toch een heleboel gezien, langs de kant en op de weg lopend of liggend. Ook konden we op de hoogste toppen nog redelijk wat sneeuw zien liggen.
Nadat we ons een beetje hadden opgefrist hebben we gegeten bij Kalswirt. ook daar werden we hartelijk ontvangen en uiteraard hebben we daar lekker gegeten.

Zaterdag 25 juni dag 3

Weer een dag om in te lijsten.
We begonnen weer met een ontbijt buiten. De zon scheen volop. Na weer een mooie tocht kwamen we in Achenkirch aan bij de Achensee. Daar hebben we eerst genoten van thee, koffie en Marillenkuchen, ofwel abrikozentaart. We waren nl nog iets te vroeg voor de boot.
We hebben een boottocht gemaakt van 2 uur en konden heerlijk op het dek zitten. Het is een hele mooie omgeving daar en we konden heerlijk even uitwaaien,
We hebben geluncht bij de spar in Rattenberg.
Toen we thuis kwamen heb ik even een uurtje geslapen. Na het eten, gingen we weer huiswaarts en toen stuitten we op een verrassing. We hoorden nl muziek en waren nieuwsgierig en werden toen onverwacht getrakteerd op een concert van een jongerenkoor. Die bleken later uit Amerika te komen en heten Electric Youth. Ze waren zo goed, dat Andreas en ik een cd gekocht hebben voor een tientje. Als je die op zet word je vanzelf vrolijk.

Zondag 26 juni dag 4

Vanmorgen weer een keer binnen ontbeten en er was binnen weinig veranderd, wel stond er een muziekdoosje, wat ze blijkbaar van Nederlandse gasten gekregen had. Wie gerard een beetje kent, weet dat hij speledingetjes niet kan laten staan, dus werd het opgedraaid en het alom bekende tulpen uit Amsterdam werd ten gehore gebracht.
Het was droog weer dus gingen we koffie drinken bij Adriana, een oude bekende, die we weer kenden van Poppy, een café dat niet meer bestaat. Nu werkt ze bij Hotel Seehof bij het zwembad. Daar waren we nog nooit geweest en het is een heel mooi zwembad. Eigenlijk hebben ze er 2 naast elkaar, de ene is een natuurbad, daar kijkt Seehof op en ze hebben een chloorbad.. Of het nu kwam omdat het zo vroeg was of omdat het iets minder weer was, weet ik niet, maar er was maar 1 dame in het water.
Daarna zijn we weer richting Rattenberg gegaan, daar zou een rommelmarkt zijn. We waren een uur te vroeg, dus eerst geluncht. Helaas begon het te regenen. mama en de mannen gingen toch even kijken. Maar ik heb niets gemist, want er stonden maar een paar kraampjes.Toch hebben ze nog een ketting voor mij gevonden.
Het was nog vroeg, dus nog even naar St Johann geweest. Daar moesten we nog iets bij kennissen door de brievenbus doen, bovendien zou er een ridderfeest zijn, dachten we. Maar helaas fout gedacht, het was vrijdag en zaterdag en wij waren er op zondag. maar in het souvenirwinkeltje, wat altijd open is, vond Gerard een tiroler hoed en ik een leuk tirols tasje.
Zoals jullie weten is het EK voetbal aan de gang en elke avond konden we er naar kijken, we zaten nl onder de tv. Voor mij niet zo belangrijk, maar Andreas kon vandaag zo wel zijn Duitsland zien winnen.

Maandag 27 juni dag 5

Na het ontbijt hebben we wat laatste boodschappen gedaan, oa 2 flessen kirschrum voor Otto gekocht en voor mezelf wat plantenzaadjes. Die zijn bij de ADEG overigens een stuk goedkoper dan bij de Mpreis, een tip voor degene die ook een keer die kant opgaan en groene vingers heeft.
Tegen 11 uur zijn we via een mooie route naar Bad Tolz gereden. Misschien kennen jullie de plaats van de duitse tv serie, die Bulle von Tolz.
Het is een mooi oud stadje met veel gekleurde huizen en muurschilderingen. Het loopt aardig steil, de weg, maar scooty heeft zich kranig gehouden. Ook de terugreis was een mooie rit.
Onze afsluiting is steevast een Grillplatte bij Kalswirt voor 4 personen. Als toetje hebben we alle vier ijs genomen. Thomas, de eigenaar kwam ons nog een afscheidsgroet brengen in de vorm van een afscheidsborrel en ik kreeg een alcoholvrij drankje.
Toen we thuiskwamen, de koffers weer ingepakt en vroeg naar bed gegaan, want de wekker zou rond half 7 weer gaan.

Dinsdag 28 juni dag 6

Helaas de laatste dag alweer, om half 7 ging dus de wekker en om 8 uur zaten we aan de ontbijttafel. Daarna afscheid genomen, gelukkig duurt het deze keer niet zo lang, want over 6 weken gaan we weer naar Kirchberg. Daarom hebben we scooty ook daar gelaten, dat scheelt weer in gewicht en ik heb er nog eentje, dus dat zou geen probleem zijn.
De terugweg verliep vlotjes, geen files en geen ongelukken gezien. Gegeten hebben we in Stadlohn en de laatste etappe gereden, rond 8 uur waren we weer thuis.
Het was een zeer geslaagde vakantie, heb voor mijn doen veel gelopen en dat ging erg goed.. Had voor het eerst sinds jaren echt spierpijn en daar was ik erg trots op en dat alles dankzij de nieuwe pleistertherapie!
Over een aantal weken volgt dus het vervolg op onze avonturen in Kirchberg, dan gaan Gabi en Wolfgang, 2 andere Duitse vrienden, met ons mee.

05-07-2016 om 21:57 geschreven door lientje