Vakantie Kirchberg van 11 augustus tot 18 augustus
Dag 1 donderdag 11 augustus
Vanmorgen om kwart over 5 opgestaan, het wordt een lange dag, immers Oostenrijk ligt niet naast de deur. Nadat we de laatste dingen ingepakt hadden, gingen we om 7 uur op weg en om kwart over 7 passeerden we de eerste grens, nog een kleine 850 km te gaan. Omdat er een brug in de Sauerlandroute uit lag, hebben we deze keer een andere weg gekozen. Ditmaal zijn we via Kassel gegaan. Maar we zijn eerst een stuk binnendoor gereden, hebben ontbeten in Hilberg, dat ligt vlakbij Hamm. Zie foto 1 Na een heerlijk ontbijt dat echt een aanrader is, zijn we vlak daarna op de autobaan gegaan. Lunch hebben we gehad in Geisselwind, daar heeft Gerard genoten van zijn Nudeln a la mama. Is van oorsprong een gerecht van de truckers, alleen zij die dat weten kunnen dit nog bestellen, het staat dus niet op de kaart. Tegen half 7 kwamen we in Kirchberg, waar we weer warm onthaald werden door Leni met Holundersaft ofwel vlierbessensap en Gerard kreeg zijn welverdiende biertje. Na het uitpakken gingen we naar Efesus, waar we ook hier weer herkend werden en welkom geheten. Maar hier was deze keer een dikke maar, er waren maar 2 personen, ze moesten koken en bedienen en het terras zat helemaal vol. We hebben 2 uur op ons eten gewacht en toen kon ik niets meer zien, geen goede verlichting in het donker en ik was doodmoe, dus gingen we zonder eten weer terug naar ons huisje bij Leni. Gelukkig hadden we nog wat krentenbroodjes over van de reis, dus helemaal met een lege maag zijn we niet gaan slapen. Dinsdags zijn we het toch nog een keer gaan proberen, iedereen krijgt van ons een tweede kans. Toen kregen we niet alleen excuses, maar ook binnen het kwartier ons eten. Dus we nemen dit akkefietje voor lief en gaan volgend jaar gewoon weer naar Efesus op de aankomstdag. Jullie zullen begrijpen dat ik daarna als een blok in slaap viel.
Dag 2 vrijdag 12 augustus
Zoals we elke dag gedaan hebben, ontbeten we buiten, lekker met de zon op mijn bolletje en zoals we gewend zijn, erg uitgebreid. Natuurlijk was vandaag ons eerste doel de NKD. Er was deze keer wel opruiming, maar niet zo gek als de vorige keer, maar ja toen zaten ze natuurlijk ook met een corona collectie. Maar ik heb leuke setjes gevonden en wat truien, ik had verjaardagsgeld gekregen en die heb ik hier goed besteed en ik ben zeker in de herfst weer een mooie dame. Geluncht hebben we in Brixlegg bij de Spar. Daar hadden ze deze keer iets nieuws, een broodje warm vlees, in dit geval Holzfáller steak. Dat vonden Gerard en ik erg lekker, mama had iets anders genomen. Na de lunch gingen we richting Gerlospas, de vaste lezers weten dat dit mijn vaders favoriete pas is. Deze keer lag de berg helemaal in de wolken, dat hadden we nog niet meegemaakt, was weer een ervaring op zich, het is net of je in een dichte mist rijdt met regen. Zo zie je maar weer dat ieder weertype zijn charme heeft. Mits je in dit geval natuurlijk in de auto zit. foto 2 Daarna via de Krimml watervallen weer naar huis gereden. We komen dan ook altijd langs Mittersil en Pas Thurn en normaal kun je dan op de eeuwige sneeuw kijken, maar helaas zie je ook hier dat de natuur veranderd en de aarde aan het opwarmen is, want je zag bijna geen sneeuw. Dat baart me wel zorgen. Thuis gingen we eten bij ons favoriete restaurant Kalswirt, ook hier werden we warm onthaald door Thomas, Carmen en dochter Diana en o ja kleindochter Leonie was er ook en hielp opa Thomas al goed mee. We hadden ons verheugd op een Tiroler Gröstl, maar helaas dat stond niet meer op de kaart, maar omdat we vaste klanten waren, mochten we dat bestellen voor de volgende dag. Dus dat hebben mijn vader en ik meteen gedaan. Daarom koos ik dit keer voor een schnitzel cor don bleu.
Dag 3 zaterdag 13 augustus
We zijn ook vandaag weer naar de supermarkt geweest, naast de NKD is de ADEGG en daar hadden we gisteren lekker fruit gekocht, nl kwetsen en kruisbessen, ik had beide lang niet gegeten en we vonden het alledrie erg lekker, dus dat moest opnieuw gekocht worden. Deze keer gingen we achter de Wilde Kaiser langs, zoals jullie weten een mooi ruwe berg. Dan kom je ook langs de forellenkweker in Schwendt, daar geniet mama altijd van 3 verschillende soorten forel en mijn vader en ik van een lekker ijs. Mama liet me van elk soort een beetje proeven en volgend jaar als we weer gaan, dan probeer ik ook een forel, niet meteen drie zoals zij, maar eentje wil ik proberen, ik vond het echt lekker en dan moet je weten dat ik een heus vistrauma heb en normaal geen vis wil eten. Compliment dus voor de kok aldaar. Helaas konden we deze keer niet aan het water zitten, want er was veel gereserveerd. Daarna zijn we we voor de Kaiser langs weer terug gegaan. Tegen half drie weer thuis in het huisje, daar de dagelijkse administratie gedaan, dat bestaat uit een steekwoordenverslag maken in mijn reisboekje en wat apjes sturen naar bekenden. Na mijn slaapje eerst naar de souvenirwinkel geweest, ook daar werden we weer herkend. Ik heb daar 3 leuke kerstdingen gevonden. Ik heb dit jaar nl als thema kerststallen en zo vond ik een sneeuwbal met een stalletje erin, een waxinelichthouder en een houten stalletje. Daarna weer naar Kalswirt gegaan. Daar hadden ze voor ons al een tafel gereserveerd en de kan met water en 2 glazen stonden al klaar voor mijn moeder en mij. We hebben dus genoten van de Tiroler Gröstle, zoals ik net beschreef. Tiroler Gröstle is echt een Tirools gerecht, het bestaat uit gebakken aardappelen, uitgebakken spekjes en vleesstukjes erin en daar bovenop een spiegelei. Echt een aanrader mocht je ooit in Tirol komen. Dit keer hebben we een bijzonder toetje gekregen, de moeder van Thomas had veenbessen geplukt en had daar Moosbeernocken van gemaakt. Hoe het precies gemaakt wordt weet ik niet,maar het was erg lekker en het was bestrooid met poedersuiker, zie foto 3. Weer thuis heb ik enkele mensen een kaart geschreven, die we gekocht hadden bij Helmut, hij heeft nu een tabaks/kioskzaak in Kirchberg. Maar we troffen zijn vrouw, Helmut zelf hebben we niet gezien, want die heeft de zaak tijdelijk nog in Hopfgarten.
Dag 4 zondag 14 augustus
Deze dag stond de Raritäten Zoo Ebbs op het programma, Raritäten betekent in dit geval aparte dieren, zoals een lachende Hans, een vogel die lacht als een mens, helaas hield hij deze keer zijn mond, anders had ik een video gemaakt. Het is niet echt groot, maar leuk om er door heen te wandelen, het is goed geschikt voor rolstoelers, kinderwagens en mijn scooty kon ook goed mee komen. Je kunt foto's zien op mijn fotosite, waar ik hieronder de link zal noemen. Helaas was het warm en dat merkten we aan de dieren, want ze sochten hun schaduw op en waren erg loom. foto 4 We hebben daar ook geluncht. Daarna zijn we naar St Johann gereden, daar hebben we door het dorpje gelopen en even bij het souvenirwinkeltje gekeken en ja hoor, ook hier herkende de man mijn vader weer en hij had niet eens klompen aan. In st Johann zou 's middags wat te doen zijn, overal stonden banken en een groot podium, daar werd ook al wat ingespeeld. Maar het duurde te lang om te wachten, wel hebben we ijs gegeten bij een Italiaans ijsrestaurant. Uiteraard weer iets lekkers gegeten bij Kalswirt en toen moe maar voldaan naar bed.
Dag 5 maandag 15 augustus
Deze dag is in Oostenrijk een feestdag, Maria Hemelvaart wordt er gevierd, in Kirchberg is dan het jaarlijkse bloemencorso, waarover later meer. Maar er werd ook een rommelmarkt gehouden in Brixlegg, bij Rattenberg. Mijn ouders gaan graag naar een rommelmarkt en ik vind het ook af en toe leuk om op zo'n markt te struinen. Ik heb oa 2 skibroeken op de kop weten te tikken, dat is erg handig voor mij in de winter op scooty. Bij ons zie je ze niet zo vaak en hier trof ik er twee. Verder een mooie paddestoel, die een meneer zelf gemaakt had als hobby en voor mijn vriendin ook een kadootje voor haar verjaardag, maar dat verklap ik hier uiteraard niet. Ook hier vond ik wat spulletjes voor mijn kerstthema en wat kleding. Daarna terug naar Kirchberg gegaan. Zoals gezegd voor het bloemencorso. Het is net als bij ons, grotendeels een dahliacorso, maar veel kleiner als bij ons, maar het is een mooie optocht, zie foto 5, meer foto's dus op mijn fotosite. We zaten op het terras bij Kalswirt en hebben genoten van het mooie weer, de goede sfeer en lekkere eten. Het zou die dag eigenlijk gaan regenen. Daar was mama ook op gekleed, maar de praktijk heeft uitgewezen, dat wanneer mama warme kleren aantrekt en het liefst met lange mouwen ,dan blijft het droog en wordt het warm, dus zo ook vandaag. Voor haar natuurlijk vrij warm, maar voor de mensen van Kirchberg en omgeving een verademing. Ik zeg letterlijk omgeving, want er komen zelfs bussen uit Frankrijk en Zuid Tirol naar het bloekencorso kijken. Het kleine stadje was dan ook vol met mensen. Maar gelukkig had mijn vader voor een stoel voor mij gezorgd, dus ik zat mooi pontificaal vooraan en kon alles goed zien. Helaas was deze dag een beetje te vemoeiend voor mij, dus ik sliep als een blok, toen ik weer thuis kwam.
Dag 6 dinsdag 16 augustus
Vandaag hebben we een boottocht op de Achensee gemaakt, één van onze favoriete uitjes in Tirol. Het was schitterend weer, was alleen zo dom om mijn petje in de bus te laten liggen, maar ik kon het goed volhouden. De boottocht duurt ongeveer anderhalf uur en het is werkelijk rustgevend genieten. Af en toe komt er een zeilbootje voorbij of van die suppers. Maar vooral het bergpanorama is echt prachtig om te zien. Op 1 punt zagen we zelfs paragliders van de berg af gaan, ook dat is een mooi gezicht, als je ze zo in de lucht ziet zweven, al doe ik het ze zelf niet na. Maar ik heb de ervaring meegemaakt in de luchtballon en dat was ook een heel bijzonder, zie één van mijn eerdere blogs. Zie foto 6 In Maurach hebben we ijs gegeten en kon ik naar de wc, dat kun je op de boot ook wel, maar dan moet je een trapje af en ja dat lukt deze dame niet. Weer thuis even geslapen en toen het dus bij Efesus weer geprobeerd, genoten van een tosti Hawaii. Normaal als ik thuis kom ben ik echt heel moe, maar we hadden vroeg gegeten en ik heb dus even gezellig buiten gezeten met mijn ouders, Leni en Duitse gasten, die we ook al een paar jaar eerder ontmoet hadden.
Dag 7 woensdag 17 augustus
Na weer een lekker ontbijt gingen we op weg naar de Pillersee, deze meer is vele malen kleiner als de Achensee, maar heel vroeger toen ik 18 was, ben ik daar met mijn moeder op vakantie geweest en hebben we oa dit meer bezocht. Nu was er bijna geen leven meer te bekennen. Daarna over de Mautstrasse, tolweg, naar de Steinplatte. Op deze berg is een dinopark, genaamd Triassic Park, daar hebben we niets van gezien, want dan moet je eerst nog een stuk lopen. Je kon vanaf beneden nog met een kabelbaan, maar zowel mijn vader als ik zijn niet echt liefhebbers. Wel was het jammer dat er zoveel bomen langs de weg stonden, dus echt van het uitzicht kon je niet genieten. Dan kun je beter de Kitzbühler Horn op gaan bij Kitzbühl, daar heb je bijna de hele weg zicht op de Wilde Kaiser en het Brixental, waar Kirchberg in ligt. Mijn moeder stelde voor om nu vast te tanken, dan hoefden we dat de volgende dag niet te doen, dus togen we weer richting Kufstein. We kwamen weer langs de forellenkwekerij en deze keer koos ik voor een apfelstrudel. Niet voor de vis, want we hadden een grillplatte besteld bij Kalswirt en dat zou ik dan niet op kunnen. In Kufstein getankt, overigens het is niet zo duur als dat gezegd werd, wel veel duurder als andere jaren, maar we konden nog elke keer onder de 1 euro 80 blijven. Thuis de kleding voor de volgende dag klaar gelegd en de tassen weer dicht gedaan, klaar voor de terugtocht van de volgende dag. Zoals gezegd is de laatste dag traditioneel de grillplatte, die moet je overigens wel reserveren, dan kunnen ze daar rekening mee houden. Je krijgt dan een grote plaat op een warmhoudplaatje en daar zitten diverse soorten vlees en groenten op, patat, gebakken aardappels en rijst. zie foto 7 Ook traditioneel voor mij is de alcoholvrije cocktail., wordt altijd speciaal voor mij gemaakt door Thomas, want ook dat staat niet op de kaart. Toen we binnen kwamen hebben we ze een bos bloemen gegeven, ze zitten nl in november 25 jaar op Kalswirt. Kalswirt zelf is al vele jaren ouder, het heeft ook echt een rustieke en gemoedelijke sfeer. Dat komt niet alleen door het gebouw en de inrichting, maar ook het enthousiasme van Thomas, Carmen en Diana.
Dag 8 donderdag 18 augustus
Voor de laatste keer buiten ontbeten, tegen half 8. Rond kwart over 8 afscheid genomen en vertrokken. Weer richting Geiselwind, daar hebben we Petra getroffen, we kennen Petra, al jaren van het Autohof aldaar. Deze keer zijn we van onze traditie afgeweken en een keer naar Subway gegaan. Dat was een goed alternatief, ze hadden heerlijke warme belegde broodjes. We hadden voor Petra een hart meegenomen voor onze vriendschap en wat bleek ze had voor ons een eigen gemaakte kaars meegenomen, zie foto 8. We hebben gezellig met elkaar gekletst, zo gezellig dat we de tijd vergaten en na anderhalf uur toch echt weer verder moesten. De terugreis zijn we via Limburg aan de Lahn en Keulen gegaan. In Limburg aan de Lahn hebben we getankt en ijs gegeten. Deze keer gewoon een cornetto op het vuistje. Tegen half zeven waren we in Vreden waar we gegeten hebben, daarna nog wat boodschappen gehaald voor de volgende dag en toen kon ik weer in mijn eigen bedje slapen, maar ik zat nog zo vol indrukken, dat eerst de slaap niet eens kwam, maar later wel en ik werd weer redelijk uitgerust wakker.
Dit was een heerlijke vakantie met mooi weer, niet zo gek heet als hier in Winterswijk, nee gewoon aangenaam. De sfeer zat er alle dagen goed in en we hebben naast mooie routes ook weer oude bekenden gezien en dat maakte het tot een fijne vakantie.
Maar dit is als het goed is niet mijn enige vakantie dit jaar, als de weergoden het willen, dan ga ik ook nog met scooty op vakantie, dus als je mijn blogs leuk vindt, hou hem dan in de gaten, want ook daar wordt uiteraard weer een verslag van gemaakt.
Afgelopen vrijdag heb ik een kleine tour gemaakt in de buurtschappen van Winterswijk en wel de Buurtschappen, Woold, Miste en Corle. Ik heb eerst een paar knooppunten gereden nl 20. 21. 19. 18 en 13 en toen mijn eigen weg naar huis gereden. Ik ben begonnen bij het industrieterrein, omdat ik naar de Rova moest. De knooppuntenroute komt er langs, dus dat was makkelijk. Als je een route door het Woold rijdt, kom je bijna altijd langs de beide watermolens die het Woold rijk is, ik heb er al eens eerder over verteld en deze keer heb ik beide molens eens anders gefotografeerd. Watermolen den Helder vanaf de Wooldseweg gezien, foto 1 en watermolen Berenschot heb ik het oude graanpakhuis gefotografeerd, nu is het volgens mij een deel van het restaurant aldaar. foto 2. Daarna ging het door de mooie Bekendelle en kwam je achterlangs camping Vreehorst, hier heb ik heel wat kinderstapjes staan, maar je kon niet zo goed meer zien dat het een camping was, het is nu helemaal vol gegroeid, dat was in mijn kindertijd niet zo. Ik heb op de kruising met de Vreehorstweg gepauzeerd. Even later kwam je weer langs de vistrap, ook hier heb ik al eens over geschreven, de mensen die mijn blogje regelmatig lezen, weten het vast nog wel. Even later ging de tocht over het Krozenbrinkpad, dit pad is genoemd naar de Winterswijkse schrijver Henk Krozenbrink. Er is bij de plaatselijke VVV zelfs een hele Krozenbrinkroute verkrijgbaar, ook die heb ik hier al eens beschreven. Dat pad komt uit op de Misterweg, hier moet je even goed uitkijken, want je steekt hem vrijwel recht over en komt in de buurtschap Miste. Via een mooie klinkerweg kom je uit bij knooppunt 13. Hier ben ik niet verder gegaan, maar richting huis gereden, via een klinkerweg kom je bij de Corleseweg, die steek je over, gaat dan naar rechts het fietspad op richting Winterswijk en het 1e zandpad links ga je weer in. Dit is een goed begaanbaar pad voor de scooty. Uiteindelijk kom je dan bij Galerie Ankommen, zie foto 3. Hier kun je iets te drinken en eten nemen, maar ze hebben ook regelmatig wisselende tentoonstellingen en voordrachten. In de plaatseljke krant wordt hier melding van gemaakt. Het zit nog altijd in de planning om daadwerkelijk een keer een kijkje te nemen, maar nu was de tijd op. Dus ging ik via de Mentinkweg verder en ging daar even op een bankje zitten om mijn medicatie in te nemen. Daar kwam ik aan de praat met een meisje dat ook op de bank zat en het bleek een dochter te zijn van een vroegere vriendin van de Mavo. Dat was dus een onverwacht leuk gesprek en zo kun je weer zien dat de wereld wel heel klein is af en toe. Vanaf de Mentinkweg ben ik rechtstreeks naar huis gereden. Onderweg kwam ik ook nog een minibieb tegen, foto 4. Hier kun je vaak boeken omruilen of soms tegen betaling een boek kopen. Ik heb niets gekocht, omdat ik tegenwoordig grote letterboeken moet lezen.
Het is de bedoeling om nog meer knooppunten in Winterswijk te rijden, dus hou mijn blogje in de gaten als u dit interesseert.
De afgelopen week heb ik het Scholtenpad gereden, een wandeltocht van 103 km lang, hoewel ik er waarschijnlijk een paar meer gereden heb. Reden is dat ik met mijn scootmobiel niet overal bij kon en ik dus alternatieve routes moest zoeken. Wilt u deze route ook rijden met een scootmobiel, dan kunt u bij mij de aanpassingen aanvragen, stuur een mailtje naar medelander123@gmail.com. Het Scholtenpad dankt zijn naam aan Scholtenboerderijen, dit waren vanaf de Middeleeuwen grote boerderijen, kenmerkend met een Herenhuis en daarachter de boerderij, zie foto 1. Scholtenboerderijen zijn uniek in onze omgeving, het werd bevolkt door de landadel, een soort leenheren, die door de adel of bisschop werd aangesteld om hun eigendommen te beheren. Later eigenden de Scholten zich zelf allerlei rechten toe. Aldus het boekje van het Scholtenpad. Je had hele Scholten, halve Scholten en kwartjesscholten. Mijn oma behoorde tot de laatste.
De route is bewegwijzerd met roodgele vlakken, maar u doet er verstandig aan om het boekje Streekpad Winterswijk, Scholtenpad, erbij te houden. Soms was het erg moeilijk om een markering te vinden en soms zag ik het helemaal niet en ook voor de alternatieve routes was het handig om het boekje ter hand te nemen. Het boekje is via diverse kanalen op het internet te koop en ook bij de bibliotheek is het nog te leen, maar dan moet je wel rekenen op een lange wachttijd, heb ik vernomen. Gelukkig had ik lieve wandelvrienden, die het boekje destijds gekocht hadden en ook gelopen hebben en ik mocht het lenen, samen met een navigatieapp kon ik de alternatieve routes goed vinden.
Onderweg zijn er diverse horecagelegenheden en zelfs enkele rustpunten, al zijn die wel iets uit de route, maar toch vrij dichtbij, zodat het niet een overkomelijkheid is en als je nodig moet plassen, een welkome verrassing.
Hieronder dan mijn verslag van de belevenissen van mijn vakantie en het Scholtenpad:
Maandag 9 mei, dag 1
Om 10 uur vertrokken vanaf het station in Winterswijk. 1e attractie was de Borkense baan, hier heeft ooit de trein gelopen van Winterswijk naar Borken. Nu liggen deels de rails er nog, maar hebben ze het teruggegeven aan de natuur en bloeien er bijzondere planten en komen er veel insekten, vogels ed voor. Algauw zie je de 2e attractie nl het openlucht zwembad, het gebouw is in al die jaren niet veranderd, ik ging hier vroeger als kind al heen. Het is even gesloten geweest, maar door de Winterswijkse bevolking, die een actie ter behoud op touw heeft gezet, is het nog steeds in gebruik als zwembad. Heel actueel is dat het zwembad met dit mooie weer gesloten is, omdat er personeelstekort is. Naast zwemmen kun je er ook nog naar een restaurant. Even verderop kom je bij de 1e watermolen, nl Den Helder. Deze watermolen draait niet meer, maar wel kun je er roeibootjes huren, waarmee je over de Slinge kunt varen of iets nuttigen in het restaurant. Via allerlei zandweggetjes kom je bij de 2e watermolen, Berenschot, deze molen draait nog wel. Dit is een toplocatie, hier kun je bv naar de wc, is er een informatiepunt en kun je ook wat eten en drinken. Helaas was deze keer de wc defect. Ik heb geluncht op de Kreilweg, het leuke was dat ze hier stenen hadden liggen en op 1 van die stenen kon je boter kaas en eieren spelen, leuk voor als je met kinderen onderweg bent. Daarna pauze gehouden bij de Bosweg, bij de schapen, het grappige was dat er alleen maar donkere schapen waren, meestal zie je witten en af en toe een donkere er tussen. Wel hadden ze allemaal een witte bles. Daarna ging de tocht richting Aalten, ik ben even van de route afgeweken, want ik zag een bordje rustpunt staan en toen kon ik eindelijk naar de wc. Het was tevens een ijsboerderij genaamd het Oude Pietenpol, aan de Lieversdijk nr 4, Ik heb me dus getrakteerd op een lekker boerdeij-ijsje. Op Nummer 1 zou je olifanten moeten zien, daar werd ik over getipt, maar helaas ik heb ze niet gevonden. Dit was 800 meter uit de route, dus dat viel mee. Mijn eindpunt van deze dag was bij de Huiskermatedijk, daar heb ik de taxi besteld en kon ik op een bankje zitten wachten en mijn dag overdenken en wat eten uit de proviandtas.
Dinsdag 10 mei, dag 2
Om half elf was ik weer in de Haart, ik heb me met de taxi laten brengen naar jongerencentrum Atlantic, dat was bijna bij het eindpunt van gisteren en makkelijker voor mij te bestellen. Rond kwart over 11 had ik mijn 1e pauze bij de Walfortlaan. Dit ligt in Landgoed Walfort, wat weer hoort bij Havezate Het Walfort, een havezate is een versterkt huis of boerderij, De route ging verder langs de beek, richting Bredevoort, hier heb ik op het Zand geluncht. Op het Zand staat een standbeeld van Hendrikje Stoffels, zij was de vrouw of minnares van Rembrand van Rijn, de bekende schilder. Ik heb hier veel voetstappen staan, want ik heb op de Veste, dat gevestigd is aan het Zand, stage gelopen en een leuke tijd beleeft. Bij de plaatselijke VVV mocht ik even naar de wc, er was nl geen openbare toilet, dat vond ik dus erg lief. We kwamen nog even aan de praat, omdat mijn moeder hier in het stadje een winkel gehad had, maar ze waren te jong om het zich te herinneren. Ben ook even in de enige kerk dat Bredevoort nog heeft, geweest. Helaas hebben ze het mooie interieur afgebroken en staan er alleen nog maar stoelen, dat vond ik reuze jammer. Wel een kaarsje aangestoken. Via natuurgebied het Klooster naar Vragender gereden. Het Klooster dankt zijn naam aan een klooster wat hier ooit gestaan heeft, het enige dat daar nog aan herinnert is een klein standbeeldje van de oprichter, bij een driesprong. In Vragender heb je twee horecagelegenheden, maar helaas beiden waren gesloten, althans, ik zag er geen leven in. Voor Vragender heb ik even gepauzeerd bij een picknickplaats met een kruisbeeld. Vragender is één van de kerkdorpen van Lichtenvoorde, Lichtenvoorde is Katholiek van oorsprong, dus vandaar overal in de omgeving kapelletjes en kruisbeelden. Via Vragender en natuurgebied de Schans ging het richting het Station van Lievelde. In de Schans heb je nog restanten van de schanzen ten tijden van de oorlog met Frederik Hendrik, zo heb je bv de Engelse Schans. Bij het station in Lievelde heb ik weer op de taxi gewacht. Nu denk je dat je bij een station een toilet vindt, helaas dus niet. Nu kun je wel in de horecagelegenheid terecht, maar dat wilde ik niet, omdat ik immers op de taxi moest wachten.
Woensdag 11 mei, dag 3
Ik heb me met de taxi weer naar Station Lichtenvoorde - Groenlo laten brengen, zo heet het station in Lievelde officieel. Via mooie zandwegen kwam ik vlak voor Zwolle uit, Zwolle bij Groenlo of Grolle zoals ze hier zeggen, Bij de beek heb ik geluncht. Hier kun je een perceel zien waar ooit ook een kamp van Frederik Hendrik of zijn tegenstanders hebben gestaan. Via het Reirinckpad, wat hoort bij het Reirinck, een oude boerderij, nu een groepsaccomodatie, langzaam richting Meddo gereden. Meddo is een buurtschap van Winterswijk, maar het enige Katholieke, want Winterswijk is eigenlijk Nederlands Hervormd. Bij café Spiekerman heb ik een plaspauze gehouden en een ijsje gegeten. De tocht ging verder richting het Hilgelo in Winterswijk. Hier heb ik de route weer moeten omzeilen, want de tocht ging langs een beek en als er geen pad langs loopt, is dat voor scooty niet te doen, maar de aanpassing was vrij simpel en ook erg mooi. Bij het Hilgelo heb ik de laatste pauze gehouden en gereden tot aan de Sevink Molen ben op eigen kracht weer naar huis gereden. Overigens het Hilgelo is een grote zandafgraving en nu recreatiegebied.
Donderdag 12 mei dag 4
Heb me weer af laten zetten bij de Sevink Molen, vanaf hier ging het eerst goed, een heel mooi zandpad, later asfaltweg tussen bomen door, tot we weer langs de beek verder moesten. Dus maar weer voor een alternatieve route gekozen, deze dag moest ik zelfs meerdere keren voor een alternatief kiezen. Maar evengoed het was een mooie route. Geluncht bij de Balkende ezel, een rustpunt, die overigens ook weer iets uit de route ligt, maar daar kun je een plaspauze doen en wat lekkers gebruiken als je dat wilt, ik koos voor Thee en eigen gebakken chocoladecake. Hier kun je ook ezeltochtjes maken, maar heel eerlijk ik heb geen ezels gezien, wel schapen. Ben geeindigd in Ratum, ook nu kon ik weer zelfstandig naar huis rijden.
Vrijdag 13 mei dag 5
Weer met de taxi naar gebouw Emma in Ratum laten brengen, vandaar ging de tocht naar de Steengroeve, deze bestaat uit meerdere groeven, de ene groeve is nog steeds in bedrijf en de andere is terug gegeven aan de natuur en hier broeden oa elk jaar uilen, die je via de site WWW.BELEEFDELENTE.NL in de lente kunt volgen. Het is een trekpleister voor natuurliefhebbers en voor archeologen, maar ook voor kunstliefhebbers, want meestal elke 2 jaar wordt er een musical uitgevoerd in het zogenaamde Steengroevetheater. Dit jaar wordt er Freule van Dorth opgevoerd. Ook kun je daar beschilderde silo's vinden. Dat is tegenwoordig helemaal hot, ze zijn natuurlijk een doorn in het oog, maar nu ze beschilderd worden is het een heuse trekpleister. Heel eerlijk ik kon niet echt goed ontdekken wat het voor moest stellen, maar dat ligt beslist aan mij, zie foto en oordeel zelf. Ook hier moest ik weer een stukje anders rijden, want in het bos lag een dikke boomstam op het pad en ja daar kunnen we niet overheen, maar via de Vosseveldseweg kwam ik toch weer op het goede punt uit. Overigens mijn roots liggen hier in de buurt, want ik ben hier geboren, een paar huizen eerder dan de Steengroeve, vanuit Winterswijk gezien, maar dat terzijde. Ik heb geluncht bij de Italiaanse Meren, ook dat was even uit de route, maar het was vrij fris op scooty, omdat het weer niet zo mooi was als ze voorspeld hadden. De Italiaanse Meren is een camping, maar ze hebben ook een cafetaria en een restaurant en daar heb ik me tegoed gedaan aan een kop warme choclademelk en een lekker kopje champignonroomsoep. Een leuke afsluiting dus en ik was meteen weer lekker opgewarmd. Via het Woold en de Bocholtsebaan richting huis gereden. Ook de Oude Bocholtsebaan is een oude spoorlijn en deze ging naar het Duitse Bocholt. Nu is dat een mooi fietspad geworden, tussen bomen door en die komt uiteindelijk weer uit waar we begonnen zijn bij de Borkense baan.
Deze vakantie zit er weer op, ik hoop in september het vervolg te rijden van het Jacobspad, waar ik vorig jaar aan begonnen ben. Maar tussendoor zullen er vast nog wel mooie ritjes op mijn pad komen. Blijf dus mijn blohgje in de gaten houden. Veel leesplezier en als u een reactie wil sturen, schroom niet, dat zou ik erg leuk vinden, via bovenstaand emailadres of via de link onder het blogje
Onze bedoeling was om in de wintermaanden wat uitstapjes te maken en daarover te schrijven, helaas dat is maar ten dele gelukt, door allerlei omstandigheden. Nu het voorjaar weer is begonnen, wil ik toch weer een nieuwe start maken en beginnen we met het plaatselijke Museum Wereld van Wenters, waar we gisteren geweest zijn en waarover ik graag iets meer wil vertellen.
Het museum Wereld van Wenters is een onderdeel van Vereniging het Museum en beslaat drie panden in de Meddosestraat. Dit zijn alle drie voormalige winkelpanden. Je komt binnen in de middelste "winkel", dat is de ontvangstruimte. Bij de balie betaal je 4 euro entree, dit is het geld meer dan waard. Je kunt niet alleen het museum bekijken, maar je krijgt aan het einde ook een heel informatiepakket mee, met zelfs een boekje waarin oud Winterswijkers in staan, helaas mijn moeders oom, Piet te Lintum, ontbreekt hierin, dat vond ik jammer, maar ja een beetje chauvinisme van mijn kant mag wel, vind ik. Tenslotte was hij een echte Wintersdwijke kunstschilder, geen Mondriaan of Max van Dam, maar toch hij heeft veel geschildert en getekend in de Achterhoek, Maar dat terzijde.
Dit museum is, samen met de Museumfabriek onderdeel van Vereniging het Museum. Als je de kassabon bewaard en je bezoekt binnen een maand het andere museum, dan hoef je maar 2 euro entree daarvoor te betalen, dus echt waar voor je geld. In de ontvangstruimte staan ook tafels en stoelen waar je tijdens of na het bezoek een kopje koffie of thee kunt drinken, uiteraard tegen betaling.
Het rechterpand gezien vanaf de entree is de expositieruimte. Hier komen periodiek wisselende tentoonstellingen in. Deze keer tot en met volgende week is het thema: Toen was Geluk heel gewoon. Mijn moeder had nog een discussie over de titel, want vroeger was Geluk helemaal niet zo gewoon, maar goed dat terzijde. In elk geval bestaat de expositie uit voorwerpen uit de jaren 50 en begin jaren 60. Hier kun je denken aan gebruiksvoorwerpen, speelgoed, muziek uit die jaren, een tv toestel, vervoersmiddelen etc. Mijn moeder herkende natuurlijk veel omdat ze die jaren zelf bewust heeft meegemaakt, maar ook ik herkende veel voorwerpen, omdat ik gewoon geinteresseerd ben in oude voorwerpen en we natuurlijk vroeger een tweedehands winkel hebben gehad. het is echt de moeite waard om deze expositie te bekijken, voor de ouderen uit pure nostalgie, voor de jeugd om te zien welke voorwerpen ze vroeger gebruikte, toen er bv nog niet veel dingen op elektrisch ging, zoals je nu bv een mixer hebt, deden ze dat toen met een handklopper, een mixer dat je met de hand moest draaien en dat is maar 1 voorbeeld.
Als je de expositie bekeken hebt, kun je naar het linkergedeelte van het museum. eerst kom je in een ruimte waarin bekende Winterswijkers aandacht krijgen, zoals Tante Riek, verzetsvrouw uit de 2e wereldoorlog, kunstschilders Piet Mondriaan en Max van Dam, verzetsheld Gradus Kobus en nog veel meer. Ook heeft deze ruimte een rariteitenkabinet, dus zeg maar een kast waarin je allerlei aparte voorwerpen in ziet.
Wat ze ook nog hebben, maar wat ons niet zo erg interesseerde was een hele hoek over de Molukse muziek. In Winterswijk is een vrij grote gemeenschap Molukkers en die waren blijkbaar zeer muzikaal, denk maar aan Daniel Sahuleka, maar er was ook een bandje, daar ben ik de naam helaas van vergeten. In elk geval van de Winterswijkse Molukse muzikanten, is ook een hele hoek gewijdt
Loop je wat verder dan kom je in het oudste gedeelte en wel in de bakkerij, hier zie je een heuse origniele bakkerij die je terugwaant in de beginjaren van de 20e eeuw, zelfs de stenen vloer is nog helemaal authentiek. Ook zie je een bakkerswinkeltje van toen, ik vond dat erg interessant en verder allerlei foto's van de vele bakkerijen die Winterswijk ooit rijk was. Wij hadden pas geleden een bakkertrilogie gelezen, dat ging over die tijd en we konden het verhaal ons nu helemaal voorstellen.
Als je dat allemaal gezien hebt, kun je nog een video bekijken over de Museumfabriek, het andere onderdeel van de Vereniging, zoals gezegd. Voor ons was dat niet zo interessant, dus waarschijnlijk gaan we die niet bezoeken, maar je weet het maar nooit. Dat houdt niet in, dat u het niet moet bezoeken, smaken verschillen nu eenmaal en iets moet je interesseren of niet.
Het museum wordt gerund door vrijwilligers, die erg veel van het Museum afweten, je kunt een soort van rondleding krijgen, maar je kunt ze ook van alles vragen of zij vragen aan jou of je iets wilt weten. Dus ik wil maar zeggen ze zijn heel gastvrij en vertellen uit volle overgave over hetgeen je ziet.
Het is aan u hoe lang u erover doet, wij hebben er ongeveer een drie kwartier over gedaan, daarna een kopje koffie gedronken, omdat we op de taxi moesten wachten. Ook toen hebben we met de vrijwilligers nog gesproken, oa dus gediscussieerd over de titel van de tentoonstelling.
Wat ik persoonlijk leuk vond was dat er een schilderij hing van mijn moeders oom Piet te Lintum en een trouwfoto van een andere oom en tante van mijn moeder bij het Item over stalhouderij Arie van Putten, die was ik nog vergeten te noemen. Arie van Putten was een begrip in Winterswijk, zeker in de jaren 60 en 70 en waarschijnlijk ook al wel eerder, trouwde iedereen in een koets van Arie van Putten, later had hij ook trouwauto's. Ook begrafenissen werden verzorgd door hem.
Kortom het is een klein museum, maar wel eentje voor ieder wat wils, ik vind het een absolute aanrader voor het geval u in Winterswijk vertoefd. Tuurlijk winkelen is leuk, maar ondertussen kunt u gerust een kijkje nemen, want het zit in één van de winkelstraten die Winterswijk rijk is en nog wel het oudste winkelstraatje, met veel nostalgische en authentieke winkeltjes.
Informatie kunt u vinden op www.vereniginghet museum.nl, het museum is dus gevestigd aan de Meddossestraat 39-40 en de openingstijden zijn dinsdag t/m vrijdag van 13.00 – 17.00 uur (inloop tot 16.00) en zaterdag van 11.00 – 17.00 uur (inloop tot 16.00). Bent u nu heel enthousiast geworden dan kunt u ook nog lid worden van de vereniging, dit kost u 25 euro per jaar, maar hiervoor krijgt u gratis entree van de beide musea voor het hele gezin, gratis deelname aan activiteiten of met korting, ontvant u 4x per jaar een magazine met veel wetenswaardigheden en je ontvangt korting op de diverse boeken die het museum verkoopt. Daarnaast krijgt u als welkomsgeschenk een boek naar keuze bv van Henk Krosenbrink, W Peletier of een boek over verhalen in oorlogstijd van schoolkinderen uit Winterswijk. Dus een aantrekkelijk aanbod lijkt me.
Als laatste kregen we nog een infopakket mee dat bestond uit enkele folders, enkele ansichtkaarten en dus een boekje over bekende Winterswijkers. Kortom wij zijn erg enthousiast over dit museum en raden dit dan ook zeker aan
Hieronder staan enkele foto's, de 1e twee heb ik van de website van het museum gehaald en de rest heb ik zelf gemaakt.
Helaas even geen blogje, mijn gezondheid laat me even in de steek, dus ik ben niet naar het sinterkjlaasmuseum geweest, wordt dus een punt voor het volgende jaar en ook de kerstkribbententoonstelling in Kranenburg verschuif ik ook naar het volgend jaar.
Ik hoop dat ik rond de kerstdagen de kerstkribbenroute in Dinsperlo kan rijden met mijn ouders, als dat lukt, dan volgt uiteraard hier weer een verslag. Sorry voor het ongemak,
Afgelopen woensdag zijn we wezen eten bij Pronova Winterswijk. Pronova is een school voor leerlingen met een leerachterstand of een sociale achtergrond. Het is een VMBO school en in 5 jaar worden ze of klaargestoomd om aan het werk te gaan of ze kunnen doorstromen naar een vervolgopleiding.
Wij kwamen op het idee om een keer te gaan eten nav een tasje met inhoud dat we gekregen hadden in het kader van Burendag. Het zijn nl onze overburen. In dat tasje zaten eigen gebakken koekjes, een plantje, een pen en dus ook een waardebon om te gaan eten bij de school. Voor ons dus een reden om eens te gaan kijken en te genieten wat ze daar allemaal doen, in dit geval op het gebied van koken. De school heeft nl diverse takken van opleidingen, zoals bv groen, verzorging, metaal en houtbewerking en nog meer. Ik zal hieronder de weblink naar de website van de school zetten, zodat geinteresseerden een kijkje kunnen nemen.
Zo hebben ze dus ook een tak horeca waarin ze leren koken en bedienen. Elke woensdagmiddag tussen 12 en 14 uur kun je reserveren voor een plekje in het restaurant. Voor maar €8.00 krijg je een drie gangen menu, je kunt niet uit de kaart kiezen, het menu stippelen zij al van te voren uit. Dus een verrassingselement. Dat is leuk, maar je kunt ook voor verrassingen komen te staan, maar zoals wij het ervaarden was het een goed en gedegen menu, wat denk ik iedereen wel lust.
Afijn wij melden ons tegen 12 uur en we werden netjes ontvangen door een leerling, die ons naar het restaurant bracht, wat overigens op begane grond is, dus voor mensen zoals ik, hoeft dat geen bezwaar te zijn. Eenmaal bij het restaurant werden we weer ontvangen door een andere leerling en die bracht ons naar de plaats. We konden zelfs kiezen waar we wilden zitten. Vanwege mijn ogen kozen we voor het plaatsje bij het raam. In totaal kunnen 26 mensen reserveren. Deze week was ongeveer de helft van de stoelen bezet. We kregen een kan met water en een menukaart, waarop je evt extra drank kon bestellen en wat we die dag te eten zouden krijgen.
Voor ons was het menu zeer geschikt nl: Kippepasteitje vooraf, geserveerd in een pasteibakje Hoofdgerecht bestond uit Karbonade in een tijmsaus, broccoli met kaassaus, witte koolsla en kleine blokes gebakken aardappelen. Het dessert bestond uit Banane Royal, dus ijs met bananen en een vanillesaus en dat heel mooi geserveerd.
Zoals het in een goed restaurant behoort werden we netjes bediend en werd ook regelmatig gevraagd of alles goed was. Wij hadden iemand die het voor de 1e keer deed en echt we kunnen hem een dikke pluim geven, het ging helemaal super.
Na het eten hebben we nog wat achtergrondinformatie gevraagd en hebben we meteen een nieuwe datum geprikt en wel halverwege december. Dus het was zeer geslaagd, anders hadden we dat beslist niet gedaan.
Naast dit restaurant hebben ze ook nog andere activiteiten, zoals bv een kerstmarkt, mits corona dit natuurlijk toelaat. Ik denk dat tegen die tijd het wel op de site zal staan of in de plaatselijke krant aandacht aan besteedt zal worden.
Bent u net als wij enthousast geworden, dan kunt u reservereren via https://www.pronovapraktijkonderwijs.nl/reserveren/71 Dat gaat heel eenvoudig, u vult het formulier in, dan krijgt u een bevestiging via de mail en komt u op de afgesproken datum bij de school aan de Wielewaalstraat 2 te Winterswijk. U kunt ook telefonische reserveren onder nummer 0543-531574. Wilt u meer weten over de school, dan kunt u kijken op de website van de school https://www.pronovapraktijkonderwijs.nl
Voor ons is het dus voor herhaling vatbaar en ik hoop dat mijn verhaal u enthousiast heeft gemaakt, want leerlingen worden pas echte beroepskoks en bedienden door ervaring en die ervaring krijg je nu eenmaal alleen uit de praktijk. Dus komen er geen eters, dan is er voor hen ook niets te leren.
Ik plaats hieronder enkele foto's, ik heb niet alle gerechten gefotografeerd, omdat het er allemaal zo lekker uitzag, dat ik vergat om foto's te maken.
Dit was dan mijn 2e blogje over de Winteractiviteiten, over 14 dagen hopen we naar het Sinterklaasmuseum in Neede te kunnen, blijf mijn blogje dus in de gaten houden.
Vandaag dan de primeur, de winterblog is een feit. In dit winterblog probeer ik zoveel mogelijk elke 14 dagen een aktiviteit neer te zetten die ik samen met mijn moeder onderneem. Je kunt dan denken aan Musea- of concertbezoek, iets culinairs, iets feestelijks of iets voor een goed doel.
Met dat laatste begin ik, we zijn nl naar de DORCAS winkel in Aalten geweest. De DORCAS winkel is een winkel in tweedehands goederen en het verschil met een gewone kringloopwinkel is dat je hier ook een goed doel steunt. Dus hier sla je drie vliegen in één klap, je geeft een afdankertje van iemand anders een tweede leven, dus dat scheelt voor het milieu, je komt vaak goedkoop aan leuke spullen en je steunt nog een goed doel ook. en als je spullen inlevert, dat kan nl ook, dan heb je je huis opgeruimd en zoals gezegd spaar je het milieu. Dus wat wil je nog meer.
Maar laten we bij het begin beginnen:
Dorcas is een internationale Christelijk instellling die doet aan ontwikkkelingssamenwerking, met name voor landen in Oost Europa, Afrika en het Midden Oosten. De naam DORKAS verwijst naar een bijbels figuur, genaamd Dorkas, die een vroegere volgeling van Jezus was en bekend stond om het feit dat zij veel deed voor de armere bevolking.
DORCAS heeft meedere activiteiten om geld in te zamelen voor het goede doel, zo hebben ze een voedselsactie, waarbij in het verleden bij supermarkten dozen stonden waar je etenswaar in kon doneren, maar door corona is alles anders en nu kun je tot 7 november geld doneren en daar kopen ze dan voedselpakketten van, meer info op de website, die ik hieronder zal noemen.
Maar ze hebben dus ook een tweedehands winkel in Aalten, er zijn er in totaal 33 las ik op het internet, dus er is vast wel eentje bij jou in de buurt te vinden, maar voor ons was deze in Aalten van belang.
Het assortiment in Aalten is heel groot, zo groot dat we te weinig tijd hadden, we hadden er een uur voor uitgetrokken, maar helaas we hebben maar een derde van de winkel gezien, dat kwam ook door de kerstshop, die was erg groot en ze hadden leuke prijsjes, we hebben dan ook goed ingeslagen. Maar zoals gezegd het assortiment is zeer uitgebreid, van kleding en accessoires tot huishoudelijke artikelen, van meubels tot boeken en speelgoed, elektrische apparaten tot decoratieartikelen. Echt teveel om op te noemen. Dus een kijkje meer dan waard!
Als je spullen over hebt, dan hoef je dat dus niet naar de vuilstort te brengen, maar kun je dat afgeven bij de winkel van de DORCAS, mits het natuurlijk heel en schoon is. Je kunt echt ontzettend veel brengen bij de winkel, maar ze hebben toch ook een paar uitzonderingen, zowel de spullen die je kunt brengen en de spullen die ze liever niet willen hebben, kun je vinden op onderstaande website onder het kopje in het menu spullen brengen. Je kunt de spullen tijdens de openingstijden inleveren. Je kunt, weet ik inmiddels, ook meubels en evt in combinatie met ander huisraad, op laten halen. Ook kun je grote spullen laten thuis bezorgen in overleg, Gewoon even cpontact opnemen met de winkel, zie gegevens hieronder.
Lijkt het je leuk om bij DORCAS te werken, ze vragen momenteel vrijwilligers voor diverse taken, oa: prijzen en inrichten huishopudelijke artikelen, kerst en paasartikelen, schilderwerkplaats en de kassa. Lijkt je dit leuk dan kun je bellen of mailen, de contactgegevens vertel ik hier onder aan de tekst.
Je kunt op verschillende manieren DORCAS ondersteunen, je kunt een bedrag schenken, zoals nu bij het voedselpakket, je kunt DORCAS laten erven bij overlijden, je kunt goederen doneren, je kunt in de winkel goederen kopen en ze hebben ook nog een online winkel waar je goederen kunt kopen, niet voor jezelf maar voor iemand die het echt nodig heeft. Dit kan zijn voedselpaketten, maar ook een doktersbezoek, een bijenkorf, een hygiënepakket enz. Deze bedragen varierem van €5.00 tot €200.00. Dus er zit voor elke portemonee wel iets bij, als je dat wilt natuurlijk. Ik heb geen aandelen in DORCAS, dus ik laat iedereen hier vrij in, ik geef alleen aan dat de mogelijkheid er is.
Kortom wij zijn heel erg tevreden en we gaan zeker nog een keer terug om de rest van de winkel te bekijken. Mocht je door mijn verhaal ook enthousiast geworden zijn, hieronder zet ik de contactgegevens van de diverse websites en het adres van de winkel in Aalten. Helaas had ik geen tijd meer om foto's te maken, sorry, maar ik hoop dat mijn verhaal u toch inspireert om het allemaal met eigen ogen te bewonderen.
Adresgegevens DORCAS Aalten:
Nijverheidsweg 1 7122 LC Aalten
T 0543 537 458 (tijdens openingstijden)
E dorcaswinkelaalten@dorcas.nl of website https://dorcas.nl/winkels/aalten F https://www.facebook.com/DorcasAalten/
Landelijke organisatie:
w https://dorcas.nl landelijke website w https://webshop.dorcas.nl webshop van DORCAS, waar je goederen kunt kopen en doneren.
Donderdag 09:30 - 15:30
Vrijdag 09:30 - 15:30
Zaterdag 09:30 - 15:30
Dit was dan mijn 1e winterblogje, ik hoop dat het jullie bevallen is en dat ik jullie geënthousiasmeerd heb. De volgende is ook al bekend, over 14 dagen gaan we nl naar Pro Nova, de school bij ons aan de overkant. Zij hebben een koksopleiding en daar kun je elke woensdag tussen 12 en 2 uur genieten van een diner. Wordt dus vervolgd.
wandelpad van het blad Grasduinen, wandelen bij Winterswijk
Grasduinen route Wandelen bij Winterswijk
Ik kreeg van een vriendin een wandelroute, dat in het tijdschrift Grasduinen heeft gestaan, ik heb even gegoogeld, maar het blad bestaat al 10 jaar niet meer. Dus mocht iemand geinteresseerd zijn om ook deze route te lopen of te rijden met de scootmobiel, dan kun je hier onder een berichtje doen en dan zal ik een kopie sturen via de mail.
In elk geval is de route 20 km en in te korten tot 13 kilometer, ik heb voor het laatste gekozen, maar dat vertel ik zo wel. Het begin is bij het Station, wel aan de andere kant van waar ik de foto gemaakt heb, zie foto hieronder.
Echter ik ben de route anders begonnen, omdat ik eerst naar de ROVA moest om wat weg te brengen. Dus ik ben richting de Wooldseweg gereden en daarna via de watermolen Den Helder en het openluchtzwembad naar het einde van punt 1 gereden. Daar las ik dat ik eigenlijk bij het bruggetje langs de beek moest lopen, ik weet dat ik daar niet langs en overheen kan met mijn scootmobiel, dus heb ik de kaart bestudeerd en ben in plaats daarvan rechtdoor gereden, de Badweg volgend. Dan kom je bij de Kottenseweg, een gevaarlijke oversteek, dus even uitkijken. Ik wilde bij punt 3 de route weer oppakken. Ik heb het geprobeerd, maar durfde het niet aan, het 1e deel van het pad ging nog wel, maar dan moest je tussen 2 akkers door en dat zag ik echt niet zitten, veel teveel onkruid en graspollen en dan zie je niet wat er onder zit. Dus weer terug gereden naar de Kottenseweg even rechtdoor gereden richting Kotten, bij de Stemerdinkweg oversteken en vanaf dat punt kon ik de route weer gewoon volgen.
Gelukkig dat ik dat gedaan had, want ik kwam op een gegeven moment een mooi kunstwerk tegen, zie foto 1 en 2. Ik dacht eerst dat het puzzelstukjes waren, maar het bleek glad te zijn, toen ik het aanraakte. Toen ben ik beter gaan kijken en zag dat het allemaal kleine fotootjes waren met mensen erop. Heel apart, ik had het nog nooit gezien. Ik vertelde het aan een vriendin en die zei dat ze ook ooit zoiets bij het Johan Cruyff stadion gedaan hadden met de verjaardag van Johan Cruyff. Dus het komt vaker voor.
De tocht was verder mooi, langs rustige paadjes en wegen en allen goed begaanbaar. Ik kwam toen ook langs en bij de oude Borkense baan, dat deel kende ik niet, zie foto 3, later kwam ik ook weer bij het beginpunt van die baan en nu stond er niets voor, dus kon ik het eindelijk fotograferen. Vroeger was Winterswijk een heus knooppunt van spoorlijnen, niet alleen naar Zutphen en Arnhem, zoals nu nog het geval is, maar ook naar Bocholt en Borken, beide in Duitsland. Vandaag heb ik beide banen gezien. De oude Bocholtsebaan is een mooi begaanbaar zandpad, wat bijna tot aan de grens loopt en de Borkense Baan hebben ze voor een groot deel aan de natuur terug gegeven, Als je dit pad loopt, dan kom je in het begin over de Borkense baan, het schijnt dat hier vele mooie aparte bloemen en planten en dieren te zien zijn. Toen ik jong was, heb ik hier vaak met de hond gelopen, het is echt de moeite waard, maar met scooty lukt dat dus totaal niet.
Afijn op een gegeven moment was het drie uur en ik koos voor de verkorte versie, a moest ik naar de wc, b las ik dat ik weer eindigen moest langs de beek en ik moest ook nog naar de bieb. Dus de keus was snel gemaakt. De terugtocht ging in het geheel over de Oude Bocholtse Baan, nu denk je een recht stuk, dat kan niet mooi zijn. Niets is minder waar. Het bestaat uit bos en je ziet onderweg nog 2 wachtershuisjes staan, je kunt op diverse bankjes pauze houden. Ik heb bij de laatste gekozen bij de Puls, een favoriete plek van mij, je ontmoet altijd wel fietsers en je kijkt op de puls, een visvijver van de plaatselijke visvereniging.
Het laatste deel ging onder het tunneltje door, langs de Borkense Baan en het fietspad op naar de Wooldseweg. Ik heb nu gekozen om niet langs het fietspad te gaan van het spoor, maar om de Paralelweg aan de andfre kant van het spoor te nemen, ik moest immers naar de bieb. Daar zag ik dat ik een mooi uitzicht had op Winterswijk, meestal laten ze de toren zien van de kant van Het Mondriaanschilderij op het Weeninkpad, ik vond dit net zo mooi, zie foto 5. Je had ook een mooi beeld van de achterkant van het station, foto 6 en na die oude dorpsgezichten, heb ik ook een modern gebouw gefotografeerd, wat in eerste instantie lelijk lijkt, maar dat toch best past in het plaatje. Het is het Gerrit Komrij college en de sporthal. In dat college is ook de bieb gevestigd.
Ik ging eigenlijk met het doel om eikels, kastanjes etc te zoeken voor de herfstschaal, maar of ik was te vroeg of de natuur aan de late kant. In elk geval ik hoop dat er toch nog een mooie dag komt, dat er wel wat ligt, over een week of 2 of zo. Maar als dat niet lukt, heb ik iets nieuws bedacht voor de winterdagen, zodat u mijn blogje kunt blijven volgen als u dat leuk vindt. het plan is nl om, samen met mijn moeder, elke 14 dagen een museum of concert te bezoeken en daar dan mijn bevindingen over geef. Ik wist eerst niet of ik dit wel mocht doen, omdat ik bang was dat je dan als influencer wordt gezien en ze dan denken dat je er geld voor krijgt. Maar ik verzeker u, ik ben een gewone vrouw, die van natuur houdt, maar ook van kunst en cultuur en u graag deelgenoot wil maken. Tot mijn schande heb ik een aantal musea in de buurt nog nooit gezien of heel lang geleden en om mezelf te plezieren en indirect ook u, heb ik dit plan geopperd. Dus mocht u dit idee leuk vinden, houdt dan mijn blogje in de gaten, de 1e zal ergens begin oktober zijn. Ik heb nog geen keuze gemaakt, wat de 1e zal zijn, laat me een beetje leiden door de plaatselijk krant.
