Na een onrustige nacht om 5 uur opgestaan, alles klaar gemaakt en naar mijn ouders gegaan. Mijn vader heeft nog snel een opstapplank gemaakt voor mij, want we gingen dit keer met een gehuurde bus, omdat onze kuren had en niet op tijd gerepareerd kon worden. Iets voor 7 gingen we op weg om om 7 uur over de grens te kunnen zijn, traditie bij ons, zoals de vaste lezers inmiddels wel weten. Het was erg druk onderweg, dat begon al op het 1e deel voor de autobaan. Maar ook daar was het vrij druk, dit ondanks de vakantietijd, een paar wegwerkzaamheden was daar ook debet aan. We hadden fijn reisweer op een regenbui in Beieren na. Tegen half 7 kwamen we in Kirchberg, daar werden we weer hartelijk ontvangen door Leni, oma en de kleinkinderen. Leni had voor Gerard en Andreas het bier al koud staan en voor ons lekker frisse vlierbeslimonade. Vooral het gezicht van oma vergeet ik niet snel meer, toen ze mama zag, haar hele gezicht fleurde helemaal op. Oma is al 94 en nog echt een kwieke dame, zeker van geest. Nadat we onze presentjes hadden gegeven, stroopwafels voor de volwassenen en snoep voor de kinderen, zijn we naar Efesus gegaan. We hoopten Amber weer te treffen, maar helaas die werkte er niet meer en ook de andere dagen hebben we haar niet meer gezien. Nu werkt er een vriendelijke turk genaamd Ugur. Eenmaal thuis snel in bed gekropen, het was een lange, maar mooie dag.
Dag 2 vrijdag 28 juli 2017
Na een fijne rustige nacht werd ik rond kwart voor 7 wakker. Leni trakteerde ons weer op een lekker ontbijt. Daarna gingen we op pad. Traditioneel is dit de shopdag. Ons 1e doel was dan ook de NKD in Kirchberg, we hadden weer eens geluk, er was weer sale. hoewel het dit keer een beetje vreemd ging, want op de posters hing in kleine lettertjes dat het de 27e afgelopen zou zijn. Daar waren we het niet mee eens, dan hadden ze het weg moeten halen. Toen we de kassiere overtuigd hadden kregen we alsnog de korting. Niet dat we zo op onze centen zitten, maar dan moet je de borden weghalen, want zo is het een vorm van volksverlakkerij en daar houden we niet van. Alle 4 hebben we iets gevonden, dus het blijft een goede winkel, Bij de supermarkt ernaast hebben we wat fruit en kaarten gekocht. 2e doel was NKD Hopfgarten, ook daar vonden we nog wat, dus dat was ook weer geslaagd. 3e doel was Rattenberg, eigenlijk wilde ik deze keer geen schoenen kopen, want Otto had nog 2 paar. Maar toen we zagen dat ze nu maar €19.95 kosten ipv. €99.95, hebben we er toch maar drie paar gekocht. Nu kan hij er een poosje tegen. Ook hebben we weer nieuwe stenen gekocht. Voor de lunch hebben we alle 4 frankfurterworstjes gekocht, een soort knakworst met brood. Het begon ondertussen iets te druppelen, dus werden er meteen 2 parasols open gezet, zodat we fijn buiten konden blijven zitten. Wat een service weer hé? Tegen half vier waren we weer in Kirchberg en ben ik even op bed gegaan. Daarna naar ons favoriete restaurant Kalswirt. Ook daar werden we hartelijk ontvangen.
Dag 3 29 juli, mijn verjaardag:
Een superverjaardag mag ik wel zeggen. Mijn 1e cadeautje kreeg ik al bij het opstaan, de zon scheen nl heerlijk door het slaapkamerraam. Ik werd meteen gefeliciteerd door mijn ouders en later Andreas. 2e cadeau kreeg ik bij het ontbijt, eerst al deden we dat buiten en van Leni, de pensionhoudster, kreeg ik een glazen waxinelichthouder met een roosje er middenin. Ik mocht vandaag kiezen wat we gingen doen, dus koos ik voor een koetsentocht en dat kreeg ik ook aangeboden van mijn ouders en Andreas. Nou een mooier cadeau hadden ze me niet kunnen geven en tot grote verrassing mocht ik ook nog voor op de bok zitten. We zijn echt op plekken geweest die we nog nooit gezien hadden, want de route was bijna geheel autovrij en de koetsierster gaf op al mijn vragen een enthousiast antwoord. Na een uur was het voorbij en we zeiden allemaal dit is voor herhaling vatbaar. Daarna heb ik getrakteerd op koffie en gebak bij Konditorei Lorenzoni. Na wat overleg besloten we om naar St Johann te gaan, dat was een superzet, want daar vond mijn vader eindelijk de broek die hij al zo lang gezocht had. Hij draagt nl altijd lederhosen met rits en de meesten zijn met knopen. Daarna nog even genoten van een lekker ijs. De bediening was een nederlandse, waar we even mee gesproken hebben. Ze woonde er nu 2 jaar, maar dit seizoen was het laatste want ze had heimwee naar haar familie. In Kirchberg even gerust en daarna richting dorpsfeest gegaan. We werden meteen weer herkend in de tent, hoewel we er 4 jaar niet meer geweest waren. Hannes, die daar altijd bedient, zorgde meteen voor een tafel en ook kregen we ons briefje weer, waar de consumpties opgeschreven werden. Normaal moet je altijd meteen betalen, maar dat vond mama ooit te onhandig en toen werd de regeling van het briefje ingevoerd en dat wist Hannes dus nog. De Haendels, hele gegrilde kip, was ook weer vertrouwd lekker. Even later werd er zelfs door de muziek een lied voor mij gezongen op aanvraag van mijn vader. Ik kan dus echt zeggen dat ik een topdag gehad heb.
dag 4 zondag 30 juli
Vandaag konden we helaas niet buiten zitten, maar na het ontbijt klaarde de hemel helemaal op en konden we richting Ebbs, daar was een rariteitendierentuin. Je moet dan denken aan neusberen, schildpadden, stokstaartjes, een soort grote haas, waar ik de naam van vergeten ben en vele vogelsoorten waaronder flamingo's, roze lepelaars. bonte gieren enz. Het was een leuke kleine dierentuin en de beesten hadden voldoende ruimte om in te leven en te wonen. Op het terras nog een broodje gegeten. Daarna ging de tocht verder naar Schwendl, onze favoriete uitrustplek als we daar zijn. Bij de forellenvijver, genoten van een lekker ijscoupe, de bergen en de rust van het water met de vele forellen en goudvissen die daar zwemmen. Eenmaal thuis weer even geslapen, daarna weer bij Kalswirt gegeten.
dag 5 maandag 31 juli
Weer een mooie dag, na het ontbijt gingen we eerst de laatste boodschappen kopen, voor Otto 2 Kirschrum en voor mij 4 flessen vlierbessensiroope ter voorkoming van verkoudheid. Daarna via Hopfgarten en Ellmau naar de Kitzbühlerhorn. Daar waren we 4 jaar niet geweest en het mooie was dit keer kon ik met eigen ogen ontzettend ver kijken, zonder verrekijker. We konden de sneeuwtoppen zien van de Gross Glockner en de Grosvenedig. Ons dorpje Kirchberg en de Schwarzsee. Ik werd er een beetje emotioneel van. We hebben boven op de Horn ook meteen gelunched. Heb daar ook een beschermengel gekocht als aandenken aan een lieve vriend. Weer beneden gerust en voor de laatste keer naar Kalswirt gegaan. Traditioneel eindigen we altijd met de Grillplatte, zo ook deze keer. We kregen zelfs een toetje gratis met bosbessen die de moeder van Thomas die dag geplukt had. Nog een andere traditie is mijn alcoholvrije cocktail,. deze keer eentje met sinaasappelsap en rode kers od. Thuis de tassen weer ingepakt en afscheid genomen van oma, die zouden we de volgende dag nl niet meer zien, vanwege het vroege tijdstip van vertrek.
Dag 6 dinsdag 1 augustus:
Deze laatste dag ging om 6 uur de wekker, aangekleed, koffers in de bus, ontbeten en van iedereen afscheid genomen. Goed 8 uur reden we Kirchberg uit. Onze 1e stop was weer Geisselwind, helaas ook nu was onze leuke serveerster Petra er niet. De reis verliep voorspoedig, al was het ook nu vrij druk op de weg. De 2e stop was een plaspauze bij Limburg aan de Lahn. Ca 10 uur later kwamen we in Oeding daar wat boodschappen gedaan en uiteindelijk gegeten in Vreden, ditmaal niet bij de Berkelsee, die hadden vakantie. Maar nu hebben we gegeten in een grillimbiss, naast de aldi. Rond 8 uur waren we weer thuis, Otto stond ons al op te wachten en was blij dat we weer thuis waren.
Dit was weer een reisverslag, blijf mijn blog in de gaten houden, want als alles goed gaat, dan maak ik in september nog 2 reisjes, eentje met scooty en eentje opnieuw naar Kirchberg en dan ga ik de lucht in in een ballon. Dus weer spannende dingen om me op te verheugen en hopelijk u als lezer ook.
Dit verslag gaat over ons weekendje Sauerland samen met mijn ouders en 2 Duitse vrienden. Omdat we pas om 1 uur vertrokken kon ik het nog rustig aan doen. Maar om 12 uur had ik me omgekleed en was ik reisvaardig, afscheid van Otto genomen en iets eerder dan gepland togen we richting Bocholt om onze vrienden op te halen. Toen ook zij de koffers in de bus hadden geladen en er zelf in zaten gingen we richting Marsberg in het Sauerland, waar we het weekend zouden doorbrengen. We hebben autobanen gemeden om wat van de omgeving te kunnen zien. Voor ons begint de vakantie zodra we in de auto zitten en eindigd die als we weer thuis uit de bus stappen. Dus snelheid is geen thema, maar genot wel. Mijn vader had een mooie route uitgezocht en tegen 6 uur waren we in Hotel Diemelsee. Marsberg ligt namelijk aan de rivier de Diemel. Na ingecheckt te zijn hebben we lekker en goed gegeten. Helaas was de hoteleigenaar een sikkeneurige man en hij deed erg moeilijk over bier en water die we wilden bestellen en later bleek dat het niet aan deze avond lag of aan ons, maar dat hij gewoon een slecht gehumeurde man was. Maar we lieten onze pret niet bederven en genoten even goed van het eten, want dat was, zoals gezegd goed. Na het eten hebben we op het terras van een café aan de overkant van het hotel nog wat gedronken.
Dag 2 zaterdag 24 juni:
Na lekker geslapen te hebben werden we wakker met het zonnetje, een heerlijk ontbijt genuttigd en tegen half 10 richting het centrum gegaan. We hadden geluk, er was een NKD, als u mijn blogje vaker leest, weet u dat dit onze favoriete winkel is. Ook vandaag weer leuke kleding ingeslagen. Daarna op weg richting Edersee. De Edersee is een stuwmeer. Dit is een kunstmatig meer dat ontstaat omdat ze een dam hebben gebouwd in een rivier, in dit geval de Eder. Eerst hebben we over de dam gelopen, cq gereden. Ons plan was om een boottocht over de Edersee te maken, maar helaas kon mijn scooty niet naar beneden of naar boven komen ivm de steilheid van de oprit dat naar het schip ging. Daarom het plan gewijzigd en gingen we terug over de dam en hebben op een terras genoten van ijs, bier of koffie met wafels. Ons 2e doel was het Boomkroonpad, ietsje verderop. Dit pad vonden we mooier dan het pad in het Beierse Woud, hoewel die al erg mooi was. Helemaal bovenin hadden we een prachtig uitzicht op de Edersee, het kasteel Waldeck Pyrmont en de heuvels van het Sauerland. Het mooie van dit pad was dat er onderweg veel interactieve leermomenten waren, leuk voor kinderen, maar ook voor ons volwassenen. Toen we terug kwamen hadden de mannen trek gekregen, dus zochten we een imbiss op en die vonden we. Het leuke was dat op dat terrein ook een huis stond dat op zijn kop stond, zie foto. Het was een klein museum. Echt alles stond op de kop, fietsen hingen aan het plafond, de brievenbus zat op zijn kop, de gordijntjes echt alles, heel apart, dit had ik nog nooit gezien. Tegen half 6 waren we weer in het hotel. De heren toogden weer richting terras en de dames hadden zich even opgefrist. Het eten was weer prima, dus hebben we kok op een consumptie getrakteerd. ik ging daarna lekker naar bed en de anderen genoten nog van een paar consumpties op het terras bij de buren.
Dag 3 zondag 25 juni:
Na wederom een goed ontbijt gingen we richting Mohnesee. We hadden wel wat tijd nodig om te komen, mede door een omleiding, maar uiteindelijk kwamen we er en het was de moeite waard. Het leek een beetje op de stuwdam van de Edersee, maar dan een stuk kleiner. Daar hebben we genoten van koffie, cacao en lekker gebak. Dat is echt iets Duits, zij kunnen heerlijke taarten bakken, bijna elke huisvrouw bakt taarten voor verjaardagen, maar ook zo in het weekend. Dit ging er dan ook letterlijk in als koek. Daarna ging het weer langzaam richting Bocholt om onze vrienden naar huis te brengen. Wij hebben nog een tankstop gemaakt voor ook wij naar huis gingen. Daar wachtte Otto al op mij, dus we hadden elkaar veel te vertellen. We kunnen terug kijken op een gezellig weekend, met als minpuntje het humeur van de hoteleigenaar en de badkamer van onze vrienden, die niet helemaal volgens onze normen was. Dus ik zou dat hotel niet echt aanraden om heen te gaan. Dat lag niet aan voordeeluitjes.nl.want tot nu toe hebben we hele goede ervaringen met deze firma.
Dat was voorlopig weer even mijn blogje, binnen een paar weken volgt het verslag van Kirchberg, hou mijn blogje dus in de gaten.
Vandaag ben ik begonnen aan mijn laatste deel van mijn rondje Nederland. Ik was om half 7 al op, heb me snel aangekleed en ben ca 8 uur naar mama gegaan. Heb gezellig met hen ontbeten en tegen half negen, een half uur eerder dan gepland, gingen we op weg richting Hindeloopen. De rit er naar toe verliep snel en was gezellig. Tegen 12 uur waren we er en hebben samen nog even geluncht. Afscheid genomen en toen kon het dan echt beginnen. Hindeloopen is een mooi oud stadje met kleine straatjes en steegjes en oude vissershuisjes, zie foto. De route verliep via Koudum, naar Aldemirdum en uiteindelijk Nijemirdum. Het was een bijna autovrije route en voor mij gelukkig geen massatoeristen, dat had ik overigens de hele week niet. Dat is het voordeel als je in voor- en najaar gaat. Tegen 4 uur was ik op plek, keek of er iets te eten was, maar dat was er niet. De gastvrouw adviseerde me om weer terug te gaan naar Aldemirdum. Scooty had zich netjes gedragen, dus dat ging goed. Heb wat gegeten en daarna nog even naar de VVV er tegenover, heb daar 2 kaarten gekocht. Aldemirdum is een zgn. Brinkdorp, dat schijnt voor daar uniek te zijn, meestal komen die in Drenthe voor. Daarna ben ik weer naar mijn slaapplek gegaan. het was daar onwijs vredig en stil. Je hoorde de vogels fluiten en geen enkele auto's. Ik keek op een weiland met roodbonte koeien en Friese paarden en in de verte de kerktorens van het dorp.
Dag 2 vrijdag 16 juni:
Na een heerlijke nacht van bijna 12 uur werd ik wakker met de zon die door de kamer scheen. De dag begon dus al goed. Heb lekker buiten ontbeten en even met mama gebeld. Tegen half 10 aan de 2e etappe begonnen. Nadat ik Nijemirdum verlaten had, zocht ik een rustig plekje met een bankje en even met Otto gebeld. De reis liep langs een mooie rustige weg met mooie bermbegroeiing zoals klaprozen en korenbloemen, de rust kwam mede doordat hij was afgesloten alleen de fietsers mochten door, ik had weer eens geluk. Het pad liep helemaal tot Lemmer, ook dit is een mooi oud vissersplaatsje, met oa een ophaalbrug en vele leuke huizen en winkels. Maar het was me te druk, dus ben verder gegaan richting Kuinre. In het Kuinresebos heb ik gepicknickt. In het Kuinresebos stond ook een monument, het was een meetstoel. Dit is poldergebied, dus vroeger was hier water, een gek idee vond ik. Die meetstoelen werden gebruikt om te meten, het principe werkt ongeveer als de landmeters met hun meetpalen, die je langs de weg ziet. Daarna richting Kuinre, kwam al langs mijn slaapplaats, maar ik was te vroeg en ben naar het stadje gereden, het bestond uit 1 straat met allemaal oude huizen. Intussen is er wel een beetje bij gebouwd, maar de charme heeft toch die ene oude straat met een paar winkels en een café. UIteraard was er ook een kerk en die nodigde zo uit om te bekijken, omdat er muziek klonk uit de kerk. Dacht eerst dat het koor aan het oefenen was of zo, maar het was een cd od. De kerk was eenvoudig met banken, een preekstoel en een orgel. Wat ik apart vond was een soort van kloostertafel met 8 stoelen erom heen met rieten zittingen. Welke functie dat had, heb ik vergeten te vragen. Wat ik ook bijzonder vond waren 2 schepen die voor de ramen hingen, dat had ik nog nooit gezien. Heb daarna de straat op en neer gereden. De plaatstelijke winkel bezocht, die noemde zich warenhuis en ja hij had echt alles, een vroegere winkel van sinkel dus. Bij het café ernaast heb ik me getrakteerd op appelgebak en chocomelk. Ik had van mijn ouders een zakcentje gekregen, dus daar gretig gebruik van gemaakt. toen ik vroeg naar de wc, wees ze naar de trap. Helaas dat ging niet, dus ik zei jammer, dat gaat niet. Tot mijn verbazing zei ze, "nu je mag wel bij mij, ik woon hiernaast". Wat een service hé? Ik heb haar bij het afrekenen een extra fooi gegeven, wat zij weer leuk vond. Daarna naar mijn slaapplaats, een heuse roze caravan, zie foto, zowel van binnen als buiten was alles roze. De camping heet de wipkip, genoemd naar een gerecht uit het restaurant met dezelfde naam.
dag 3 zaterdag 17 juni
Weer een mooie dag. Eerst een luxe ontbijt, met croissantje kaas, boterham met rosbief, beschuit met aardbei en een ei. Tegen kwart voor tien weer op weg. Het 1e deel tot Emmeloord was een mooie weg door een natuurgebied. Het deel naar Urk vond ik saai, een hele lange rechte weg. het was wel lekker rustig want de weg was weer afgesloten voor auto's ivm wegwerkzaamheden. In Tüllebeek heb ik geluncht. Daarna het laatste stuk naar urk. Ook dit is een mooi stadje. Urk staat bekend om zijn gängekes, ofwel kleine straatjes. Dat was overduidelijk te zien, sommige straatjes waren zo smal dat je er amper met 2 man langs kon. heb een beetje rond getourd daar. Ook naar de haven gereden, daar lekker op een terras gezeten en een aardbeiencoupe gegeten. In het centrum was het veel te druk, kon geen plek vinden, maar in de haven was plek genoeg. De haven zat bomvol grote en kleine schepen, ook uit het buitenland zoals bv een schip uit Plymouth. Wat ik wel vreemd vond is dat ondanks dat er vele Duitse toeristen waren, men heel slecht of geen Duits kon. Toen ik het gezien had, ging ik richting mijn slaapplaats, scooty kon het net volbrengen, werd wel even wat nat omdat een boer aan het sproeien was en mijn scooty niet snel genoeg meer ging. maar gezien de temperatuur was dat niet het probleem. Dat doet me overigens denken aan vanmorgen toen een boer zo nodig om 8 uur moest gieren, ze zijn daar dus al net zo gek als in de Achterhoek. Maar terugkomend op mijn slaapplek, ik had een superdeluxe appartement helemaal voor mij alleen. De wereld is ook weer eens klein. Toen ik zei dat ik uit groenlo kwam zei mijn "hospita" "wat leuk, mijn schoonzus woont daar ook, ze is met Groen getrouwd en die is weer van de Grolschfabriek. Hoe is het mogelijk hé? Heb nog een poosje in de tuin gezeten, ze had een kruising tussen een engelse tuin met buxussen en een boerentuin. Bij navraag bleek dat de buxussen de tuin niet helemaal laten verwilderen, een soort grens dus.
dag 4 zondag 18 juni
De dag begon al met een gezellig ontbijt, ik heb met de vrouw des huizes bijna een uur gekletst over van alles en nog wat. Dat vind ik nu zo leuk aan deze vakanties, je ziet en spreekt allerlei mensen. Tegen half 10 vervolgde ik mijn reis. Ik reed een heel stuk langs het Ketelmeer, eerst onderlangs en later op de dijk en langzaam maar zeker kwam ik bij Kampen. Ik zag al grote schepen liggen en toen ik in Kampen kwam bleek er de Hanzedagen te zijn. Kampen is een Hanzestad, dat houdt in dat ze vroeger lid waren van de Hanzebond, een handelssamenwerking tussen diverse landen met de oorsprong in Duitsland. Nederland kent er meerdere, waar Kampen er één van is. Ik dacht dat het heel druk zou zijn, maar dat viel reuze mee, voor mij fijn, want ik kon overal goed bij, maar voor de organisatie minder, zal iets met het warme weer van doen hebben gehad. Ik heb eerst langs de kade gereden waar de schepen gemeerd lagen, zoals 3 masters, het leek een soort minisail. Daarna heb ik de Hanzemarkt bezocht, hier presenteerden alle Hanzesteden zich. De ene met lekkere gerechten voor een klein prijsje, de andere met informatie. Ik vond 2 kraampjes met steden in het Sauerland, waar we afgelopen weekend waren, zie volgende blog en daar heb ik informatie van meegekregen. Ook heb ik elandsoep geproefd, dat had ik nog nooit gegeten, maar vond het erg lekker en de prijs was ook leuk, €3.00 Toen ik richting mijn slaapplaats reed kwam ik nog langs een regenboogmarkt, een cultuurmarkt met voornamelijk derdewereld landen. Ik kreeg nog een kadootje, een sleutelhanger gemaakt door kinderen uit Nepal. De vrouw vond het zo bijzonder dat ik met mijn scootmobiel door Nederland trok. Bij de slaapplaats gekomen werd ik hartelijk ontvangen. Het lag in een woonwijk, maar erg gezellig, ik sliep in een omgebouwde fietsschuur en de tuin was in Spaanse sferen gehuld met waterval en fluitende parkietjes.
dag 5 maandag 19 juni
Ik moest deze morgen vroeg opstaan, want de hospita's moesten beide werken. Er waren nog 2 dames uit Drenthe, dat is de 2e keer in die 3 jaren. In elk geval gedriën zaten we om half 8 buiten aan het ontbijt, het was een gezellig half uurtje en rond kwart over 8 zat ik weer op scooty en vervolgde ik mijn weg. Ik moest eerst weer naar de oude binnenstad om de route op te pikken, die was nog steeds autovrij ivm het opruimen, dus ik had weer alle ruimte. Ik had nog meer mazzel, want er was ook markt, dus heb ik mijn voorraadje fruit weer aangevuld. Ik eet niet elke dag warm, maar fruit eten en sapjes drinken doe ik vrij veel. Hoewel ik met drinken op moet passen, want er zijn weinig plasmogelijkheden onderweg. Daarna ging het richting Elburg, ik was er vroeger geweest, maar ik herkende er niet veel van terug. Hier had ik een beetje pech de winkels waren nog niet open en misschien was er daarom weinig volk op de been en leek het een doods stadje. Ondertussen had ik wel op 3 plaatsen een nest ooievaars gezien die bezet waren, dat was een mooi gezicht. Verder ging het weer richting Doornspijk, daar was het plaatselijke restaurant maandags gesloten. Ik had nog tijd en km's over, dus besloot ik naar Nunspeet te gaan. Een leuk dorp met een leuk centrum, alle bekende merken winkelketens waren daar aanwezig. Voor wie in de buurt is, is het een echte aanrader. Ik ontdekte een Italiaans ijssalon en heb me getrakteerd op een aardbeiencoupe. Tegen half vier was ik op plek. De vrouw des huizes was er nog niet, maar ze had de sleutel ergens voor me neergelegd. Ik begon met een paardenboerderij en ik eindig deze tour ook in een paardenboerderij. Het was een mooie aanbouwwoning. Met de poes was ik meteen dikke vrienden en heeft zij lang bij me gezeten, buiten op de stoel. De bouvier heb ik maar één keer gezien, maar dat leek me ook een lieve hond.
Dag 6 dinsdag 20 juni:
Ik ben begonnen met een ontbijtje buiten en ik mocht dit keer weer uitslapen. Tegen tien uur begon ik aan de laatste etappe van deze reis. Eerst richting Elspeet, dat vond ik lang zo leuk niet als Nunspeet. Verder via mooie bospaden naar Vierhouten, Garderen, Nieuw Milligen naar Kootwijk. Hier heeft Otto's moeder haar roots. Ben nog even bij de begraafplaats geweest en de familienaam van Otto's moeder kwam regelmatig voor en ik kon er zelfs een paar plaatsen. Het graf van Otto's broertje lag er een beetje armetierig bij, dus daar gaan we nog een keer heen. Daarna op het terras gezeten van restaurant het Hilletje, hier is de oma van Otto ooit kokkin geweest. Daar hebben mijn ouders mij weer opgehaald. Via een mooie toeristsiche route kwamen uiteindelijk in Vorden waar we wat gegeten hebben en tegen 8 uur waren we weer thuis moe maar voldaan. Het was weer een superleuk avontuur, waar ik met plezier op terug kijk. Ik ben apetrots dat ik mijn rondje Nederland volbracht heb. Dat houdt niet in dat ik nu geen wensen meer heb, integendeel, in september hoop ik mijn nieuwe missie te beginnen en dat is er dwars over heen dus van Vorden naar Leiden.
Dit wordt het verslag van ons weekje Nederland met onze vriend Dennis.
Dag 1 maandag 6 maart:
We hebben Dennis deze avond opgehaald op het vliegveld in Dusseldorf. Om 4 uur vertrokken we, want we wilden op tijd zijn en niet door files verrast worden. Goed kwart over 5 waren we op het vliegveld en moesten een uurtje wachten. Die tijd hebben we doorgebracht door een kopje koffie en cacao te drinken en mensen te kijken. Het was vrij rustig op het vliegveld. We wetenn inmiddels uit ervaring dat Dusseldorf een mooi rustig vliegveld is. Maar er viel genoeg te zien, dus de tijd vloog om. Er was even sprake van vertraging ivm een staking van Finair, maar die 5 minuten waren te verwaarlozen.
Dennis was niet echt veel veranderd, na elkaar begroet te hebben gingen we richting auto en op weg naar huis. Dennis houdt erg veel van kroketten, die hebben ze nl in FInland niet. Dus toen we over de grens waren gingen we meteen naar de cafetaria aldaar. Hij genoot volop en heeft er zelfs een foto van gemaakt en op facebook geplaatst.
Eenmaal thuis hebben we bij mama koffie gedronken en hebben we hem zijn slaapplaats gewezen. Alledrie gingen we moe maar voldaan naar bed.
Dag 2 dinsdag 7 maart
Een gezellige dag. Dennis wilde uitslapen, dus die zagen we pas tegen 12 uur. We zijn meteen op pad gegaan richting Lievelde. 1e stop was Erve Kots. dit openluchtmuseum heet zo omdat de 1e bewoners familie Kots was en de familie Weenink heeft het uiteindelijk geerfd. We kregen nog uitleg van een vrijwilliger over de rosmolen en de zaaginstallatie. De rosmolen werd vroeger gaande gehouden door rossen ofwel paarden. Op het terrein was verder oa een Loshoes te zien uit Twente. Een Los hoes betekende vroeger dat het vee en de woonkamer + bedsteden in 1 ruimte was. Verder de originele boerderij van familie Kots, een schuur met oa vervoersmiddelen, oude ambachten, zoals een smid en zadelmakerij. Kortom echt een aanrader om eens te gaan kijken als jullie in de buurt zijn.
Daarna trakteerde Dennis ons op koffie en thee met pillewegge. Pillewegge is krentenbrood met een verhaal. Vroeger kreeg je pillewegge bij geboortes, de naobers, ofwel de naaste boeren gaven dat als geschenk, zodat de familie een vruchtbare periode tegemoet kon zien met hun nieuwgeborene. Tegenwoordig kennen we het beschuit met muisjes. Daar weet ik nog een leuke anekdote bij te vertellen. We hadden vroeger een Marokkaanse vriendin en toen zij in het ziekenhuis bevallen was en de verpleegster vroeg of ze ook beschuit met muisjes wilde, riep ze verschrikt "O nee ik lust geen muizen". Ze dacht echt dat, wij Nederlanders, muizen op beschuit aten. Maar dit terzijde.
We hoorden in het restaurant ook waarom de huizen zowel binnen als buiten blauw geschilderd waren, dat was om de vliegen tegen te houden. Blijkbaar houden vliegen niet van blauw. Leuk weetje, nietwaar?
Daarna gingen we naar de Kaasboerderij aan de overkant van het museum. We waren helaas te vroeg voor de excursie en geen tijd om te wachten, maar we mochten even door de ramen kijken. In het winkeltje hebben we nog hangop (een zuivelprodukt van uitgelekte yoghurt met slagroom) en gele vla gekocht. Dit was ook een wens van Dennis.
Toen we richting huis gingen begon het te gieten, dus we hebben echt geluk gehad.
Dag 3 woensdag 8 maart:
Ondanks de regen hebben we een heerlijke dag gehad.
We begonnen met een gezamelijk ontbijt en na getankt te hebben gingen we richting Montferland. Van daaruit naar de Posbank in Anrhem. Daar hebben we de regen getrotseerd en op het uitzichtpunt genoten van het mooie, maar druilerige uitzicht.
Toen richting Otterlo waar we geluncht hebben. De volgende etappe was Park de Hoge Veluwe, waar we een groot deel van gezien hebben. Toegegeven als het mooi weer is, lijkt het allemaal wat mooier, maar het druilerige effect had ook wel wat en het was er erg rustig, dus konden we alles mooi zien. Zo hebben we zelfs een hert kunnen waarnemen in de bossen, zie foto onder.
Weer gingen we verder, nu richting Kootwijk, Assel en Hoog Soeren, waar de moeder van Otto haar roots heeft liggen. Uiteindelijk kwamen we in Apeldoorn terecht waar Dennis 4 jaar als kleine jongen heeft gewoond. Het huis stond er nog en ook was het nog steeds van de kerk, waar het toen ook al van was. In zijn beleving was de voortuin iets groter, maar ja, een kind heeft zo wie zo een ander beeld van tijd en ruimte. Er kwamen meteen herinneringen naar boven, dat was leuk.
Eenmaal thuis had mama een lekkere maaltijd klaar staan, na zo'n drukke dag ging dat er graag in.
Dag 4 donderdag 9 maart:
Weer een leuke dag. Ik moest eerst naar therapie, dus de dag begon wat later en wel rond 2 uur. Ons doel was Zwillbroek, een klein dorpje net over de grens bij Groenlo. Onze 1e stop was het biologisch station. Daar wordt op een leuke manier informatie gegeven over wat het Zwilbroek is, hoe het ontstaan is en hoe het door de jaren heen veranderd is.
Daarna zijn Otto en Dennis op pad gegaan om de flamingo's te zoeken en die hebben ze ook gevonden. Ik kon niet mee omdat het veel te dras was voor scooty, maar ik kan bij mooi weer zelf ook een keer kijken. Ze ontmoetten daar ook een wandelaar en die gaf ze een tip waar je een hele troep ganzen kon vinden. Dus toen ze weer in de auto zaten reden we daarheen. Het was vlakbij waar het maisdoolhof in de zomer is. Nu, de man had geen woord teveel gezegd, echt honderden waren er. Ze schrokken van onze auto, dus die hele troep vloog op, dat had voor ons weer een voordeel dat we ze mooi konden fotograferen.
Een eindje verder was nog een uitkijktoren, waar de heren uiteraard even opgeklommen zijn. Diezelfde man was er ook en kon ze veel over de omgeving vertellen, dat was dus een gratis geluksmoment. Zo vertelde hij ze bv dat ganzen niet altijd op dezelfde plek zitten, dat hangt af van hoe de wind staat en hoe sterk de wind waait.
Als laatste hebben we hem kamp Holterhoek laten zien. Er waren nl die dag 2 helikopters overgevlogen en Dennis wilde weten waarom. Van het kamp durfde hij geen foto's te maken, maar ik wist nog een weiland in de buurt waar antennes van het kamp stonden en daar heeft hij wel foto's van gemaakt. mama vertelde later nog dat wanneer Trump op zijn bewuste rode knop drukt, hier een signaal afgaat en dat dan de procedure van de kernbom od. in werking treed.
dag 5 vrijdag 10 maart:
Een interessante dag. Na het ontbijt gingen we op weg naar Kamp Westerbork, dat stond nl ook op Dennis verlanglijstje. De zon scheen volop en dat zou ook de hele dag zo blijven.
Tegen 12 uur waren we in Westerbork. We gingen eerst naar het museum, dat was erg indrukwekkend. Dat heeft mij meer gedaan dan kamp Auschwitz waar mijn moeder en ik ook geweest zijn. Er waren veel koffers met bezittingen van kampbewoners, vele foto's en video- en geluidsfragmenten. Het was bijna tastbaar
Kamp Westerbork is in de 30er jaren begonnen als vluchtelingenkamp, net als nu de azc's bij ons. In de oorlog werd het door de Duitsers geannexeerd en werd het een doorgangslager, waar mensen (joden, sinti's en Roma's) op de trein werden gezet richting het bovengenoemde Auschwitz en andere concentratiekampen. Ook na de oorlog werd het kamp gebruikt. Eerst waren het NSBérs en andere landverraders, daarna soldaten van het Indische leger en de laatste bewoners waren Molukkers. Deze laatste hebben er nog tot de 70ér jaren gewoond.
Van het kamp zelf is weinig over, er staat een wagon, die gebruikt is voor transport, een ruine van een oude barak. Deze laatste is na de oorlog gebruikt als stal in Zelhem, maar toen dit kamp een monument werd, heeft hij het terug gegeven. Verder is het huis van de Ortskommandant nog intakt en werd het gerestaureerd. Het belangrijkste deel is het monument. bestaande uit een stuk spoor met gekromde rails, dat symboliseert dat het een uitzichtloze weg was. Het einde was een muur van kinderkopjes, dat de gevallenen symboliseerde en het stootblok was origineel uit die tijd. Verder was er een kunstwerk in de vorm van Nederland. Dit is opgebouwd uit grote en kleine steentjes, die de bewoners symboliseren. Het jammere vond ik dat ze geen foto van bovenaf erbij hadden gezet, dan was het voor mij nog indrukwekkender geweest. Maar zo riep het al veel emoties op.
Ons 2e doel van deze dag was Giethoorn, u weet wel het Venetie van het noorden. We waren net te laat voor de Gondel, want in deze tijd vaart hij om het uur, dus besloten we te voet te gaan en ik met scooty. Dat was soms best spannend, want de paadjes waren behoorlijk smal, ook de bruggetjes en eentje ging behoorlijk omhoog en omlaag. De terugweg ben ik ook anders gegaan, maar dat terzijde. Ik ben niet zo'n grote held. Dat we te voet gingen was achteraf een puik idee, want Dennis wilde graag foto's maken en de gondels waren dicht ivm de temperatuur, dus had hij niet zulke mooie foto's kunnen maken. Overigens een aantal van onderstaande foto's zijn door hem gemaakt. Wilt u meer foto's van Dennis bekijken, klik dan op https://flic.kr/s/aHskVUHund, wilt u zijn gehele album bekijken, met oa mooie foto's uit Finland, kijk dan hier: https://www.flickr.com/gp/dennnis/2Ppg27
We hebben nog even in een restaurantje wat genuttigd. Hij verbaasde zich over onze beleefdheidsnormen. Als je bij ons in een horecagelegenheid komt, zeggen ze je goedendag en vragen of ze iets voor je kunnen doen. In Finland bestel je gewoon koffie en dat is het enige wat je zegt. Ook dat de mensen hier elkaar begroeten als ze langs elkaar komen is hem vreemd, hij vond het wel een mooi gebaar en vond het jammer dat Finnen zo afstandelijk waren.
Rond 7 uur waren we thuis en had mama Humkessoep klaar, sommigen zullen het kennen onder brokkebonensoep en anderen zullen het helemaal niet kennen want het is echt iets uit de Achterhoek en in Winterswijk wordt het met name gegeten tijdens het volksfeest.
dag 6, zaterdag 11 maart:
Vandaag hielden we het dichter bij huis, ons eerste doel was de markt in Winterswijk. Dennis wilde graag wat kaarten, DE koffie en tulpenbollen kopen. Dit hebben we ook allemaal gevonden. We hadden wat tijd over dus zijn we naar Groenlo gegaan, eerst naar de Groenlose Basiliek. Daarna nog even rondgelopen over de halve maan, een natuurpark midden in Groenlo, rond de gracht.
Bij ons is het traditie dat elke gast op zijn laatste dag een bbq aangeboden krijgt en zo geschiedde. Rond 4 uur stak mijn vader de bbq aan. Mijn moeder had alleleri lekker dingen voorbereid en het weer was opperbest. Dus hebben we met zijn allen een gezellige middag/avond gehad.
dag 7 zondag 12 maart:
De laatste dag met Dennis en dat begon al emotioneel, want hij had een verrassing voor ons in petto, waar we heel blij mee waren. Daarna ging het richting 's Heerenbergh waar een neef van hem woont met zijn vrouw. Het was erg gezellig en ze had een lekkere lunch voorbereid. Ze vroeg van alles en ik vertelde over mijn nieuwe project en ik kreeg heel spontaan een boekje van haar. Ik ben die avond meteen begonnen met lezen.
Tegen 1 uur weer vertrokken. Bij Etten hebben we nog een ijsje gegeten. Thuis hebben we nog even buiten gezeten, zodat Dennis zijn spullen kon pakken. Toen het tijd van vertrek daar was heb ik van hem afscheid genomen, we weten allemaal dat het de laatste keer zal zijn, dus dat was best even emotioneel. Vandaar dat ik ook niet mee ben gegaan naar het vliegveld. Otto heeft hem weggebracht. Ook nu kunnen we weer terugkijken op een hele mooie vakantieweek. Dat was het nl. voor ons ook, omdat ik nu plekken gezien heb waar ik tevoren nog niet geweest was, zoals bv Kamp Westerbork.
Nu duurt het weer even, dat ik mijn blogje bijwerk. Ik hoop in mei of juni mijn laatste stukje rondje Nederland met mijn scooty af te maken en wie weet voor de tijd nog een paar dagen met mijn ouders ergens heen. Tot die tijd moeten jullie even geduld hebben.
Omdat we deze vakantie niet zo ver hoefden te reizen, konden we uitslapen. Rond half 8 opgestaan, de laatste dingen gedaan en afscheid genomen van mijn ouders en onze poes. Otto moest nog iets op zijn bedrijf ophalen, vandaar dat onze eerste stop Herne was. We vertrokken om half tien en kwamen rond 11 uur in Herne aan. Alles lag al klaar, zodoende konden we weer snel verder. Otto rijdt regelmatig dit deel van Duitsland en hij vertelde onderweg veel van zijn ervaringen en herinneringen, dat was leuk en gezellig. Onze lunchpauze hielden we in Gütersloh. De A2 is een mooie autobaan met veel glooiingen en heuvellandschappen, oa kwamen we langs het Teutoburgerwoud. Bij Wolfsburg gingen we van de A2 af. Via een mooie bosrijke route gingen we naar Kalbe, waar we de komende dagen zouden verblijven. ook deze vakantie waren de herfstkleuren weer een mooi schouwspel. In Kusey zagen we een mooie vakwerkkerk, dat had ik nog nooit gezien, zie foto. In dit deel van het oude "oostduitsland" zie je veel vakwerkhuizen, maar weer heel anders als bv in Beieren en het Sauerland. Hier hadden de huizen allerlei kleuren en ook veel natuursteen, dus niet witgekalkt of geverfd. Zelfs de houten balken varieerden soms van kleur. Een ander verschil is dat de balken elders in Duitsland een beetje speels zijn opgebouwd, hier waren ze loodrecht, een beetje als Piet Mondriaan om een beetje een indruk te krijgen. Tegen 4 uur kwamen we bij het hotel, het is een mooi hotel midden in het stadje Kalbe. Naast ons een supermarkt en een benzinepomp, onder het hotel een haarstudio, een invalidevoertuigreparatiebedrijf enz. Na ons geinstalleerd te hebben en met het thuisfront gebeld te hebben, gingen we eten. Net als onze vorige vakantie kon je elke dag 3 gangen eten in buffetvorm. Soep, hoofdgerecht en dessert. Daarna lekker uitgerust op de hotelkamer.
Dag 2 maandag 7 november
Na een lekker ontbijt besloten we vandaag de tourtocht te maken. Hoewel we begonnen met motregen, zei ik vrijwel meteen "Kijk we rijden naar het licht toe, daar is het droog en dan komt de zon" Otto's reactie "Dat is wel erg optimistisch Jacqueline" Maar ik kreeg gelijk, we hadden eerst droog weer met grijze luchten en na een klein uur brak de bewolking en kregen we niet alleen blauwe gaten in de lucht, maar ook de zon te zien. Zo zie je maar weer als je in de positiviteit in het leven gelooft, dan krijg je waar je aan denkt. Onze rit begon richting Osterberg, daarna Seehausen. Daar wilden we lunchen, maar maandags gesloten stond er overal. Overigens zoveel konditoreien en lunchrooms hadden ze niet in die regio. Bij ons over de grens hebben ze er veel meer. Daarna weer via een mooie route met een pontje over de Elbe gevaren. Ik heb diverse foto's van de rivier gemaakt, zie ook mijn fotosite, die ik hieronder nog even zal noemen. De route ging verder richting Arendsee, een vrij groot meer waar je in de zomer met een rondvaartboot kunt varen. Hier hebben we geluncht. Het gebouw en het haventje stamde uit 1953, dus al in DDR-tijd en zo gek veel was er niet veranderd. De mensen waren verder vriendelijk en het eten goedkoop, als voorbeeld een kop soep en meloen met ham kostte samen €7.00. Daarna weer richting hotel, de tocht was ca 140 km. Wat je in deze streek veel ziet is oud en gerestaureerd naast elkaar, een voorbeeld heb ik gefotografeerd, daar kun je goed zien hoe het was en hoe het moet worden. Maar er staat ook erg veel te vergammelen of half ingestort. Ook oude legerkazernes kwamen we tegen, althans we denken dat het dat geweest moet zijn. Nu werden er strobalen in opgeslagen. Ook de wegen zijn heel verschillend. Soms splinternieuw, soms kinderkopjes als bestrating (nee geen echte, maar dat is een type steen) en veel wegen waar ze volgens mij gewoon teer over de kinderkopjes gegooid hebben, Het rammelde namelijk als gek en onwijs je kon bij wijze van spreken niet met goed fatsoen koffie drinken zonder te morsen. Tegen 3 uur waren we weer in het hotel, even bij de super wat fruit gekocht en in het hotel genoten van een kop thee en een stuk gebak, dat hoorde nl bij ons arrangement. Je hoefde het niet te doen, wij hebben hier 2 x gebruik van gemaakt. Ik kleedde me voor het eten altijd om, omdat het in het restaurant veel te warm was voor mij. Deze avond heb ik voor het eerst een jurkje aan gehad met een maillot dus zonder lange broek en ik was zo trots als een pauw. Nu vraagt u zich af waarom? Nu ik heb vanwege lipoedeem vrij dikke benen, ik heb nu ca een jaar een pleistertherapie en mijn omvang is per been met 19 cm geslonken. Daarom kon ik vandaag eindelijk een jurkje aan en vandaar dus apetrots!
Dag 3 dinsdag 8 november:
Vandaag stond museum Phaeno op het programma. Na het ontbijt vertrokken we richting Wolfsburg. We vertrokken in de mist, daarom waren we blij dat we gisteren de tocht gereden hadden, maar we hebben hier geen sneeuw, dus alles verliep goed. De heenreis was mooi, ik had weer een andere route gevonden, dan van de dag van aankomst, was ietsjes om, maar als je ergens bent wil je toch zoveel mogelijk andere omgeving zien. Het 1e kadootje van vandaag was een groep kraanvogels, die in een weiland zaten langs de weg en zelfs ik kon ze goed zien. Tegen 11 uur waren we in Wolfsburg, Pheano was een museum als bv het Evoluon in Eindhoven, maar dan meer op natuurwetenschappelijk gebied. Echt alle facetten kwamen aan bod. Van de 4 elementen, zoals bv de grootste indoor vuurtornado. Verder veel dingen met techniek, maar ook optische dingen waarbij de ogen min of meer in het ootje genomen werd. Alles kon je zelf uitproberen met proefjes, testjes, computeroefeningen etc. Otto zat nog op een vliegend tapijt, zie foto. Het functioneerde net als een hoovercraft. De tijd vloog voorbij, want er werd omgeroepen dat het tijd was om te gaan en we hadden helaas lang niet alles gezien. Het was inmiddels 5 uur geworden. Otto heeft hierbij zijn record "niet roken" gebroken, 6 uur zonder sigaret goed hé? Ik zei tegen hem "We moeten hier vaker naar toe, dan kom je nog van je roken af....." Buiten was het inmiddels donker geworden, daarom hebben we nu de kortste weg naar het hotel genomen. Het was een klein uur rijden, dus ik heb in die tussentijd even lekker met mijn moeder gekletst. Dat deed ik elke avond even om onze avonturen te vertellen en horen of er nog nieuws was aan het thuisfront. Voor wie geinteresseerd is in het museum zie hun website http://www.phaeno.de Eenmaal in het hotel aangekomen stond er een grote bus, die sliepen net als wij tot donderdag in het hotel. Het was bij het eten een waar kippenhok en vooral een aantal dames hadden zo'n overdreven luide lach, dat ik het hoogst irritant vond. Normaal nemen we altijd even de tijd tussen de gangen, maar vandaag wilde ik zo snel mogelijk naar de kamer.
dag 4 woensdag 9 november
We werden wakker met een zonnetje, een goed begin van de dag. Na het ontbijt hadden we het plan om naar Salzwedel te gaan. Via wederom een mooie route, al was het ditmaal een grotere weg, kwamen we daar aan. Overigens zie je in dit gebied ontzettend weinig auto's en mensen op straat, zelfs maar een paar mensen die met een hond liepen. Wij denken dat het allemaal forenzendorpen zijn, zodat ze overdag in de grotere steden werken. We kwamen aan in Salzwedel en parkeerden de auto en gingen door een stadspoort Salzwedel binnen. Salzwedel is één van de Hanzesteden die Sachsen Anhalt rijk is. Wij kennen ook hanzesteden, denk maar aan Zutphen en Doesburg. Hanzesteden stammen al uit de middeleeuwen en waren handelssteden, in 1e instantie van duitse oorsprong, later werd dat uitgebreid met de zgn lage landen, waar Nederland toebehoorde. Het was een mooi oud stadje met leuke winkeltjes. Er was al redelijk veel kerstaanbod en ook ik kon de verleiding niet weerstaan en heb enkele leuke dingen gekocht. Salzwedel staat bekend om zijn Baumkuchen, een taart die als een boom is opgebouwd en hol van binnen is. Als je hem doorsnijdt, dan lijkt het net of het jaarringen heeft als een boom, vandaar ook de naam. Het is al een 100 jaar oude traditie. Wij hebben natuurlijk een stukje geprobeerd. Heel eerlijk ik vond hem erg zoet en machtig. Je koopt het per ons, pond of kg. We hebben ook voor mijn ouders een stukje meegebracht. Daarna met de auto nog een eindje gereden. We hadden nl onderweg veel reclameborden gezien van een kerstmarkt wat de 1e adventszondag gehouden zou worden in het plaatsje Kläden. Maar we waren het nog nergens tegengekomen. Ik was behoorlijk nieuwsgierig geworden, daarom de navigatie ingetoetst. Nu bleken er 2 te zijn in de buurt. We hebben de dichtsbijzijnde genomen, maar helaas fat bleek de verkeerde plaats te zijn, sterker nog dat waren een paar huizen en dat was het dan. Het andere Kläden lag in de buurt van het hotel, de bus in die richting gestuurd en via leuke kleine weggetjes het dorpje gevonden. We werden meteen verwelkomt door een kerstman en even verderop kaarsen, beiden gemaakt van hooibalen. zie foto. Toen terug naar het hotel. We zagen elke keer een supermarkt met de naam NP ofwel niedrig Preis. zoals ik al schreef ben ik een beetje nieuwsgierig aangelegd en was dus benieuwd hoe laag de prijzen daar dan wel waren. Nu dat viel een beetje tegen. Alleen de appels waren goedkoop, die heb ik dan ook gekocht. Ik eet nl elke dag een appel, want als je dat elke dag doet, dan houdt je de dokter buiten de deur en ik ben het voorbeeld. Ik ben zelden ziek en griep heb ik nog nooit gehad. In het hotel de koffers weer ingepakt en in de bus geladen, gegeten en vroeg naar bed gegaan.
dag 5 donderdag 10 november
We hebben een klein beetje uitgeslapen en wat later ontbeten, maar tegen tien uur zijn we vertrokken. Het motsneeuwde een beetje, maar dat mocht geen naam hebben. We konden daarom mooi een stuk binnendoor rijden, zoals we van plan waren. We hebben onderweg wel wat sneeuw gezien, maar dat was echt niet de moeite, je kon zeggen het was wit, maar het mooie winterplaatje was er niet. Er lag alleen wat op de grond en de bomen waren gewoon in hun eigen tooi te zien. We hebben in Sulingen geluncht, ook een mooi dorpje, maar we hadden geen tijd om het te bezoeken. Overigens toen we de oude Duitse grens overstaken konden we meteen het verschil zien, de huizenbouw was totaal anders, later kwamen er wel weer wat vakwerkhuisjes, maar het overgrote deel was toch de huizenbouw zoals wij die hier langs de grens kennen. We zijn binnendoor gereden tot Osnabrück, daar hebben we de autobaan gepakt, het was inmiddels ook half 3 geworden en omdat het mistte was het al vroeg schemerig. Tegen 5 uur waren we thuis en daar wachtte mijn moeder ons op met koffie en soep.
We kunnen weer terug kijken op een mooie vakantie, voor dit jaar is dit de laatste. Ik wens u een mooie adventstijd toe en fijne feestdagen en wie weet tot volgend jaar. groetjes Lientje
Meer foto's kunt u bekijken op https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/?
Om 5 uur opgestaan, alles klaar gemaakt en afscheid genomen van Otto en onze poes Chloë. Goed half 7 vertrokken we, iets na negen uur onze eerste stop in het Siegener Wald, daar hebben we weer lekker ontbeten. 12 uur hebben we geluncht in Geisselwind.
Rond vier uur waren we in het Hotel in Phillipsreut, Het was een mooi hotel boven op een berg, dus we hadden een mooi uitzicht. het hotel ligt 4 km van de grens met Tsjechië. We konden de bus in de garage zetten, dat was voor ons gunstig, niet alleen omdat hij dan droog staat, maar ik kon ook via de lift naar de hotelkamer. Ook mocht ik via het terras naar de eetzaal, anders kon ik er niet komen ivm. trappen. Wat een service hé? Om 6 uur hebben we gegeten, we hadden elke avond keuze uit 2 hoofdmenu's die ze 's morgens al op een bord schreven bij het ontbijt. Menu 1 was een gerecht met vlees en menu 2 was vegetarisch. Je kon elke dag beginnen met een kop soep en een saladebuffet en ook kreeg je elke dag een dessert, varierend van gebak tot vruchtenbowl. Alles was zelfgemaakt, dus niet uit een potje en veel regionale gerechten, zoals knödel, dit zijn ballen van aardappels of brood, spaetzle is een soort meelgerecht etc.
dag 2 maandag 24 oktober
Weer een dag met een gouden randje. Na een lekker ontbijt, (buffet) zijn we richting Passau gereden. De zon scheen volop, dus we hebben een mooie tocht gehad. De boot, MS Sisi liet nog even op zich wachten, dus hebben we op een terrasje in de zon gewacht, Dat was geen straf want we hadden een erg mooi uitzicht op Passau en de Donau. Passau is een oude stad met een grote geschiedenis, daarom vind je er veel mooie oude gebouwen, kerken etc. De huizen en kerken zijn in vrolijke kleuren geschilderd variërend van wit tot blauw, roze en groen. Om 12 uur vertrok de boot, helaas konden we niet op het dek, niet vanwege het weer, maar vanwege de trappen, maar desalniettemin was het uitzicht erg mooi en indrukwekkend. Passau heeft 3 rivieren, de Donau, de Inn en de Ilz. Deze laatste noemden ze de zwarte rivier, omdat hij een donkere kleur had. Ondertussen genoten van een lekkere kop chocomelk en Apfelstrudel met slagroom. De tocht duurde 3 kwartier. Daarna nog even wat langs de kade geslenterd. Mijn vader heeft nog even door Passau gereden, waarbij we een goed beeld konden krijgen van de oude stad en het nieuwe gedeelte. Ik vond het oude deel mooier.
Daarna gingen we op weg richting Freyung, Dit is een redelijk groot stadje met leuke vriendelijke huisjes. We hadden op internet tevoren al gezien dat er een NKD was en die hebben we ook gevonden. Heb 2 leuke kussentjes en een trui met passende sjaal gekocht en mijn moeder dezelfde maar een andere kleur. We hadden weer geluk, want juist vandaag was er op de dameskleding 20% korting en de kussentjes waren voor de helft. We hadden wat trek gekregen, daarom hebben we in een klein knus "rustikales" restaurantje wat gegeten, erg lekker en niet duur. Nog even door de plaatselijke super gelopen, daar vond ik nog een leuke pop voor mijn poppentafel en daar lag ook al kerstdeco, waar ik niet vanaf kon blijven, dus ook gekocht. Toen richting hotel gereden en na het eten vroeg in bed gegaan.
dag 3 dinsdag 25 oktober
We stonden op met mist, daarom hebben we na het eten even gewacht op beter weer. Omdat we bovenop een berg zitten zijn we na een poosje toch maar op pad gegaan en we hadden gelijk, beneden in het dal was het bewolkt, maar goed weer en we konden weer overal genieten van de mooie vergezichten. Zelfs de zon kwam later ook nog tevoorschijn. We wilden naar Lalling, waar een automuseum was, maar helaas hij was gesloten. De poort was erg mooi, helaas vergeten om een foto te maken, het was nl in de vorm van een oude auto. Toen hebben we onze plannen gewijzigd en zijn naar Grafenau gegaan, het oude station was omgebouwd tot restaurant en daar hebben we geluncht. We hadden helaas niet veel keus, want we waren net te laat voor de dinerkaart, die liep tot 2 uur. Duitsers eten nl warm in de middag, Dat kan daar ook, want de kinderen komen na 1 uur thuis en hebben dan geen school meer. Ze "moeten" dan de middag besteden aan huiswerk.
Ook hier vonden we een NKD en die hadden ook nog een magazijnverkoop van de zomerartikelen, dus ook hier weer wat gekocht. Ook nog in enkele andere winkels gekeken, ben geen echte shopper, maar als je toch ergens bent, kun je ook even binnengaan, nietwaar..? Op de terugweg nog even door ons plaatsje gereden, dat stelde niet zoveel voor, maar ze hadden wel een hele mooie aparte kerk, zie foto. Later bleek dat we die bouwstijl nog vaker tegen zouden komen.
Dag 4 woensdag 26 oktober
Na een gezellig ontbijt, we hebben nl leuke buren uit Wurzburg en die kletsten gezellig met ons. Dat moet ik nog even vermelden. Normaal had je geen vaste plaatsen, maar voor ons werd een uitzondering gemaakt, we mochten dicht bij het buffet zitten, zodat ik niet zo ver hoefde te lopen en we waren blijkbaar leuk gezelschap, want dit paar ging altijd naast ons zitten. Zij bleven ook wat langer dan wij en toen we weggingen zeiden ze, we zullen jullie gezelschap missen, lief nietwaar? Zowel van de hotelbediening, als van het echtpaar. Dus na het ontbijt gingen we op weg naar Grafenau, daar zijn we eerst bij een Bauernmöbelmuseum geweest. Een leuk museum met veel mooie oude kasten en andere meubels. Het aparte was dat ze de 3 huizen, waar het museum uit bestond, op die plek weer hadden opgebouwd, net zoals het bij ons openluchtmuseum ook gebeurd is. Eén van de huizen was een gereedschapschuur, dat was natuurlijk interessant voor mijn vader. We hadden nog wat tijd over en onderweg hadden we een kringloopwinkel gezien, daar hebben mama en ik ook weer leuke dingen gevonden.
Om 12 uur gingen we met de Waldbaan, een regionale trein naar Zwiesel, een mooie tocht door bossen en onderweg zagen we soms ook mooie vergezichten. de herfstkleuren waren de slagroom op de taart. Zwiesel is overigens bekend van het glasservies Scotch Zwiesel. Overigens het hele Beierse Woud staat bekend om de glaskunst, vele glasblazerijen en glaskunst-ateliers zijn daar te vinden. We zijn meteen weer terug gegaan, want we hadden nog meer plannen.
Na de lunch gingen we weer terug naar Lalling, dit keer hadden we wel geluk en konden we het museum bekijken. Nu dat is echt een aanrader, hadden we vorig jaar in het Schwarzwald al een mooi museum, dit was nog mooier, hier kwam je echt ogen te kort en eigenlijk zou je hier uren moeten doorbrengen. Het was een privéverzameling en wat deze man allemaal bij elkaar gespaard had, echt ongelofelijk. Naast grote Oldtimers, als NSU, Corvette, Tempo bus en vrachtwagen, BMW, kevers en vele andere merken, had hij langs de muren vitrines vol met kleine modelvoertuigen. Hij had er echt honderden, varierend van auto's, bussen, graafmachines, vrachtauto's etc. Ook aan de dames had hij gedacht, want hij verzamelde ook nog glas en hij had één muur helemaal vol met vitrines met glaskunst, vazen, glazen, beelden enz. De grappigste auto vond ik een Peugeot, daar moest de schoonmoeder in een stoel in de achterbak zitten. Verder had hij nog alles wat ook maar iets met auto's te maken had, zoals boeken, reclameborden, benzinepompen, radio's en nog veel meer. Maar dan had je nog niet alles gezien want op de bovenverdieping had hij ook nog brommers, maar daar kon ik helaas niet bijkomen. Moe maar voldaan gingen we weer naar huis, Hoewel de weersberichten zeer somber waren, hebben we fantastisch weer gehad met zon en goede temperaturen.
dag 5 donderdag 27 oktober
Vandaag hebben we een 3 landentocht gemaakt. Eerst Duitsland, daarna Oostenrijk en als laatste Tsjechië. Het grappige was dat er duidelijke verschillen waren in de landen. In het Beierse Woud, heb je veel bomen, zowel den- als loofbomen. Zeker nu met de herfstkleuren, een plaatje. Het Oostenrijkse deel had zowel bos als wei, maar met nog veel meer vergezichten en piepkleine dorpjes, wat bij ons een buurtschap zou heten. In het Boheemse, dus Tsjechische gedeelte waren veel weilanden en vooral het Lipnomeer was groots aanwezig. Het is echt een behoorlijk groot meer, je kunt hier in de zomer ook op varen. Hier zijn blijkbaar ook erg veel Nederlanders, want er stonden borden met villa's te koop en nog meer Nederlandse reclame-aanduidingen. In Lipno hebben we geluncht. Ook hebben we bij de grens met Tsjechië een souvenirwinkel bezocht, u kent ze vast wel als u een keer in de buurt geweest bent. Ze zijn herkenbaar aan de vele tuinkabouters die buiten staan. Hier heb ik lekkere warme kousen gekocht. Natuurlijk hebben we hier ook getankt, het scheelde 10 cent met Duitsland. Dus dat was zeker de moeite waard. We zijn nog even naar Freyung geweest, want ik had in de folder van de NKD gelezen dat ze deze dag de kerstartikelen hadden. Helaas had ik niet goed gekeken, er stonden 2 data's in de folder, dus had ik het fout. Tegen 4 uur waren we weer in het hotel. Het was weer een mooie zonnige dag, waarin we genoten hebben van de prachtige natuur en de kleine dorpjes.
Dag 6 vrijdag 28 oktober
Dit was alweer de laatste dag, we zaten als eerste aan het ontbijt, ze deden zelfs de eetzaal voor ons open, want we wilden zo snel mogelijk vertrekken. Dat was wel grappig. Onze "buren" kwamen ook op tijd, dus we konden nog even afscheid nemen. Goed negen uur gingen we op pad. het verliep allemaal goed, ondanks dat ze deze dag in Beieren herfstvakantie kregen. Mijn vader wilde de weekendfiles vermijden, dus we zijn een heel stuk binnendoor door het Sauerland gereden. Dat was een extra kadootje en een mooi einde van onze vakantie. Op een gegeven moment trok de lucht dicht met mist, dus hebben we de autobaan weer opgezocht. Rond 7 uur waren we weer thuis en daar stond ons nog een verrassing te wachten, vrienden van ons hadden voor ons Goulash gekookt met aardappelen en rijst, dus dat ging er in als koek na zo'n lange rit. Hieronder een aantal foto's, meer foto's zijn te vinden op https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/?
Dat was dan weer een relaas van onze vakantie in Beieren, voor wie het leuk vindt om te lezen, hou mijn blogje in de gaten want de volgende vakantie staat ook alweer gepland en die maak ik samen met Otto naar Kalbe, net boven Maagdeburg, in het voormalige Oost Duitsland, dus tot snel....
