Als je jarig bent, vliegen de wensen je rond de oren maar het valt me ook op dat velen eraan toevoegen “ wat vliegt de tijd” !
Sommigen vragen me of ik moeite heb met de snelheid van de tijd? Op zich niet al lijken sommige dingen nu veel sneller te gaan dan andere. Veel tijd om daar bij stil te staan is een luxe die ik me met mijn “lentes” niet kan permitteren.
Toen ik jong was, wist ik niet dat je soms eens van de sneltrein moest stappen om stil te staan bij de vragen “ Wie ben ik” of “ Wat ben ik aan het doen?” Als kind duurt een uur een eeuwigheid terwijl later je leven soms voorbij lijkt te razen. Als kind heb je tijd om te niksen of je te vervelen. Zodra je eigen verantwoordelijkheden hebt, ontstaat er abrupt een nieuw tijdsbesef. Op mijn 30ste was ik moeder van 2 kinderen die me plots elke seconde van de dag bezighielden en omdat we in Afrika woonden was dat niet altijd simpel! Nu ben ik oma van 6 kleinkinderen die stilaan ook hun eigen weg kiezen en door het leven “ vliegen”.
Ik zit nu al een tijdje op tram 7 so what? Wat is er mis met tram 7? Ik voel me nog steeds te jong om onder de noemen “senioren” afgeschreven te worden. Als ik een compliment krijg dat ik er geen 74 uitzie dan vraag ik me af : “ Maar hoe moet je er dan op die leeftijd uitzien?” Je kan op die leeftijd “ foert” zeggen en je laten verrimpelen en achter je geraniums kruipen. Maar je kan het ook als een krediet tijd zien waarbij de sky the limiet is.
Kijk, ik hou niet zo van die termen “ jong” en oud”. Iemand van 70 is niet langer in één vakje te stoppen. De grenzen zijn vervaagd… je bent wel uit de luiers maar je kan nog heel actief bezig zijn. Natuurlijk zijn er die lichamelijke veranderingen. Ik heb gewoon meer rimpels dan vroeger, maar is dat per definitie slechter?.. Op foto’s van 25 j terug had ik nog een blote billen gezicht, terwijl je nu ziet dat ik geleefd heb en dat vind ik ook schoon! Raar toch dat rimpels van een man soms uitnodigen om er een fotocollage van te maken alsof het wel poëzie lijkt terwijl de meeste vrouwen bij het zien van diezelfde rimpels op hun gezicht het zouden uitgillen. Gelukkig kan een fond de teint al wat camoufleren al blijft het bij mij eerder bij wat lippenstift.
Iemand vroeg mij “ Wat vond je tot nu toe de mooiste periode in je leven? Als je elke keer het max uit de 24 u gehaald hebt dan kan je niet anders dan met een fijn gevoel terugblikken op een gevuld leven. Daarom is het ook moeilijk om een periode uit te pikken. Neen, het was niet altijd rozengeur en maneschijn, er waren ook donkere bladzijden maar het verleden houdt me niet uit mijn slaap en aan morgen durf ik nog steeds te denken. Tegelijk besef ik dat verleden en toekomst maar weinig belangrijk zijn en dat je vooral in het moment moet zitten en leven.
Wil ik 100 worden? Ik weet het niet maar zeker op voorwaarde dat ik niet teveel lichamelijke beperkingen heb en vooral dat ik ze hierboven nog allemaal op een rij heb! Maar tot dan wil ik genieten van elke dag en is mijn stopwoord carpe diem.
Voor diegenen die het epistel uitgelezen hebben … “ ga in vrede mijn kind”.
Ik voel me nog steeds in een dankbare bui na al de wensen die ik op mijn verjaardag kreeg op mijn digitale verjaardagsschotel. Het is al bijna middernacht en ik ben blijkbaar nog niet moe . De TV stelt nu niet veel meer voor dus zette ik mij achter dit klavier en liet mij gedachten dwalen.
Al 12 jaar zit ik op seniorennet en al 6 jaar of meer zwem ik als een vis door de facebookzee. Ik heb op beide mijn eigen vriendenkring opgebouwd en voel me er gelukkig bij. Zelden dat ik grote kuis moet houden onder mijn vrienden, heb het zelfs nog niet moeten doen , zelfs nog niet eens aan gedacht. Ze zijn me dierbaar en ik hou van ze, al ken ik sommigen niet in het echte leven, maar degenen die ik reeds heb mogen leren kennen zijn echte schatten .
Facebook of seniorennet dat is maar weinig verschil volgens mij omdat ik enkel die vrienden toelaat die iets betekenen en al heb ik geen lange sliert bezoekers achter mijn naam, dat is ok. Zo wil ik het ook die onpersoonlijke bezoeken daar heb ik geen nood aan!
Men hoeft elkaar niet elke dag te lezen of te horen, gewoon als je weet dat ze er zijn zelfs onzichtbaar voor je, dat geeft soms een kick in minder goede dagen. Het helpt je een mindere periode door te komen door de steun van mensen die je niet eens echt kent. Een paar zijn echte parels in mijn digitale kroon , mijn liefste blogvrienden bv , die zou ik voor geen geld meer kunnen missen , over the moon and back ..... en nog veel verder .
Bedankt lieve blogvrienden voor de mooie momenten met jullie.
Een bloem, een wens, een kaart, een SMS, een telefoontje een Whatsapp en zeker ook een berichtje hier op mijn blog… het was allemaal welgekomen en ik heb die fijne attenties voor de volgende 364 dagen in mijn hart meegenomen.
Vandaag is het dag 27.028 van mijn leven. Ja, ne mens ligt er niet van wakker maar begint er toch stillekes aan bij stil te staan. Het is in feite lang en tevens zegt het getal 27.028 niet veel. Het heeft zelfs weinig betekenis in onze hedendaagse maatschappij.
Ik vergelijk altijd de dingen en als ik dat getal eens vergelijk, dan ben ik hier twee keer niks op deze wereld.
Allé, neem nu eens 27.028 zandkorrels op het strand en je zou ze zelfs niet zien liggen. Neem 27.028 druppels en je kan spreken over een droge zomermaand. Zelfs met 27.028 personen zit in sommige landen maar de helft van een voetbalstadium vol.
Nee, het getal 27.028 betekent twee keren niks. Het is gewoon de tijd die ik hier op vandaag sinds mijn geboorte heb doorgebracht 74 j of 27.028 dagen. Dat lijkt lang en toch is het alsof het nog niet zo lang geleden was. Pfff ik moet er wel even van blazen!
Digitaal Vlaanderen was afgelopen weekend in de ban van de Petit-Beurre. Een tweet over het verhaal achter de vorm van het koekje werd massaal gedeeld. Over het koekje van producent Lu is namelijk zeer goed nagedacht.
- De rand bestaat uit 52 rondjes, die staan voor het aantal weken in het jaar.
- De vier rondjes op de hoeken zijn wat groter en duiden het aantal seizoenen aan.
- Als je de puntjes in het midden van het koekje telt, kom je aan 24, ofwel het aantal uren op een dag.
- Het koekje is zeven centimeter lang, wat staat voor het aantal dagen in één week.
- Tot slot staat ook 'Nantes' erop, omdat het koekje daar gecreëerd werd door banketbakker Louis Lefèvre-Utile. Zijn initialen? Inderdaad: LU.
En het belangrijkste vergeten ze nog.. het is ook een heel lekker koekje!
Als je denkt dat je alles terug op een rijtje hebt en knie en “ konsoorten” zich terug normaal gaan gedragen dan is de kans groot dat je weer even het lid op de neus krijgt en zo had ik gisteren morgen prijs. Bij het opstaan speelde vertigo ( draaiduizeligheid) me weer serieus parten ( is niet de eertse keer) maar zo erg heb ik het nog nooit gehad. Ik kon geen meter stappen zonder tegen de muur te vallen en het braken stond me nader dan het lachen. Omdat mijn tikker ook van katoen gaf en ik echt puddingbenen had, werd mijn slaapgenoot wel heel ongerust. Toen het maar niet beter werd en ik zelfs niet kon rechtzitten, heeft hij er de dokter bijgehaald…Die was er redelijk snel heeft me wel een half uurtje grondig onderzocht om alle ernstige situaties uit te sluiten . Mijn temperatuur was redelijk laag en daarom besloot ze het rectaal ook nog eens te meten, blijkbaarkrijg je langs deze weg de correcte lichaamstemperatuur…. Nu begrijp ik waarom kleine kinderen soms janken als een thermometer in hun kontje geramd wordt… Het heeft zeker 3 minuten geduurd ( tot mijn en de dokteres haar frustratie) voor ze dat ding in mijn aars kreeg.. het lukte maar niet!! Geen koorts … uiteindelijke diagnose… hevige vertigo en misschien gisteren iets gegeten in de wok dat mij niet beviel…Ik kreeg een spuit , (een cocktail van alles) en lag voor de rest van de dag groggy in de zetel… Gisterenavond was het draaien en de misselijkheid al iets beter, kon ik eindelijk een kleinigheid eten die erin bleef en nu duim ik dat vandaag de cinema niet opnieuw begint…
Mijn trammetje 73 nadert zijn eindpunt en wil toch eerst nog wat capriolen met me uithalen, vrees ik ..Leve het ouder worden !!!!
Als ik in de spiegel kijk dan moet ik dringend wat laten doen aan dat zilverwerk in mijn haar! Geloof me dat krijg je niet zomaar gratis, daar moet je wel wat voor doen. Je moet ze verdienen die grijze haren.
Je moet je jeugd levend doorkomen en op eigen benen leren staan.
Je moet een leven opbouwen, een carrière, fijne mensen om je heen verzamelen ( die soms iets minder fijn blijken) en dan moet je ze wegdoen, wat nogal moeilijk is.
Je moet erachter komen wat je nou eigenlijk echt wil, je moet risico’s nemen. En telkens maar weer ga je keihard op je bek en telkens maar weer moet je zien recht te krabbelen al blijf je soms gewoon even liggen.
Die grijze haren laten zien is als een eremedaille met als opschrift: “Hé allemaal! Ik heb hard geleefd, hard gewerkt, hard gespeeld, hard gelachen en hard gehuild. En dat blijf ik nog wel minstens 10/15 jaar doen, als het aan mij ligt”. Optimist tot in de kist zeg ik dan
Waarom zou ik me schamen voor mijn grijze haren? Uiteindelijk verschrompelen we allemaal tot oude besjes met wit golfjeshaar. En dat is ook niet erg. Leven is ouder worden. Dus omarm ik jullie, lieve nekrimpels en wangzakjes, omdat het daar tijd voor is, omdat ik heb geleefd, gewerkt, gereisd, geleerd, gelachen en geleden en jullie daar zowel mijn stille getuigen als het resultaat van zijn. Ik heb geen zin om mezelf te vermoeien met het voortschrijdende verval waar iedereen vroeg of laat mee te maken krijgt, maar ik wil benadrukken dat jullie een reden hebben. Jullie zijn er omdat ik er ben. Jullie zijn een teken van de weg die ik bewandeld heb en nog steeds bewandel. En ik weet nu al dat jullie de komende tijd nog meer vrienden gaan uitnodigen op die wandeling, dus ik kan er maar beter aan wennen nietwaar?
14 februari wordt ook wel de dag van de liefde genoemd. Hét ideale moment om je partner eens goed te verwennen.
Veel mensen vinden Valentijn echter een “commercieel” of “gemaakt” feest en laten het links liggen. Het is inderdaad niet leuk om in clichés te vervallen en op restaurant onder lichte dwang te moeten kiezen voor het Valentijn-menu en op straat waar je ook kijkt aangemaand te worden om het laatste nieuwe parfum van Johnny Depp te kopen voor je partner.
De vraag is echter hoe kwamen we eindelijk aan die dag?
14 februari was geen feestdag in de Oudheid. De oorsprong van het feest is te vinden in het 14de eeuwse Groot-Brittannië. 14 februari werd uitgekozen als feestdag van de liefde omdat men toen dacht dat het de dag was waarop vogels hun partner uitkozen. Een bijzonder geloof dat vandaag zijn echo vindt in die speciale dag waarop we “Ik hou van je” zeggen met hartjes, rozen en chocolade.
Hoe Valentijnsdag precies is ontstaan, is niet bekend. Maar de meeste mensen geloven dat 14 februari de dag is dat priester Valentinus stief. Hij was een Romeinse priester die zich tot het Christendom had bekeerd. Het was een goed mens en hielp iedereen die hulp nodig had, waaronder zieken, armen en bejaarden. Maar iedereen kon bij hem terecht voor raad en hulp. Valentinus gaf de mensen die bij hem kwamen altijd een bloem. Dat zou de reden zijn waarom mensen elkaar met Valentijn bloemen geven.
Verboden liefde
Maar er zijn ook mensen die geloven in een ander verhaal van priester Valentinus. Hij leefde rond 260 na Christus in Rome en keizer Claudius II vond dat een soldaat die onder plak zit, niet goed kan vechten. Hij verzon daarom een wet die soldaten verbood om te trouwen. Valentinus vond dat maar onzin. De liefde is belangrijker dan oorlog voeren, toch? Hij trouwde daarom verliefde stelletjes in het geheim. Maar daar kwam de keizer al snel achter en stopte hem in de gevangenis. In de gevangenis werd hij verliefd op de blinde dochter van zijn bewaker. Hij stuurde haar lange liefdesbrieven en wist haar zelfs te genezen van haar blindheid. Op de dag van zijn executie, op 14 februari, gaf hij zijn grote liefde de laatste liefdesbrief die ondertekend was met: “van je Valentijn”.
Dat zou de reden zijn waarom vandaag de dag nog steeds mensen op Valentijnsdag een kaartje naar hun geheime liefde sturen en ‘m zo ondertekenen. Zo weet de ontvanger namelijk niet van wie de kaart afkomstig is. Blijft het lekker spannend!
14 februari is dus een symbolische datum waarop veel koppels ervoor kiezen om hun liefde nog eens te verklaren aan elkaar. Het zou dus jammer zijn om de rozen met het water van de vaas weg te gooien en niet te genieten van deze gelegenheid om de liefde te vieren. Maar waarom zouden we die mooie tijd niet het hele jaar door laten duren?
Avonden of zelfs nachten waarop Klaas Vaak niet wil langskomen daar kan ik al eens mee te maken hebben - zoals nu omdat mijn knie terug opspeelt- en je kan daar twee dingen mee doen: je er druk over maken en er tegen de ochtend behalve hondsmoe ook knettergek van zijn, of het over je heen laten komen en er het beste van maken. In de loop van de jaren heb ik geleerd het tweede te doen. If you can’t beat it, join it…
Meestal verzeil ik op zo’n momenten achter de pc. of liever: vóór het scherm om blogjes die ik volg bij te lezen, of om zelf te bloggen zoals nu, of foto’s bekijken of .. God vergeve me .. spelletjes spelen .
Mijmeren, nagenieten en heel soms ook opeens een idee krijgen voor een nieuwe krabbel voor mijn blog dit is vaak het moment!
Kijk en dat is nu het voordeel van zo’n late krabbel: je kan rustig en ongestoord schrijven, je ideeën ordenen en je plannen wat structuur geven. Maar dan opeens komt de man met de hamer en verlang je naar je bed . Laat hem maar langskomen als zijn klop maar niet te hard aankomt en zeker niet op mijn zagende knie.
Neen hoor, ik heb geen indigestie van de pannenkoeken heb er maar 3 opgegeten , ik ben ook niet ziek of grieperig, ( nu houd ik mijn hoofd vast! ) ik stap het hier ook nog niet af... het is voor mij momenteel even low profile oftewel een beetje minder logjes...omdat er andere dingen ons bezig houden maar dat betekent niet dat ik jullie vergeet! Ik probeer zo regelmatig mogelijk bezoekjes af te leggen en geloof me ik zal mijn best doen om jullie hier ook af en toe aan het lijntje te houden! Als ik weer eens in actie schiet dan zullen jullie misschien weer zuchten bij ellenlange epistels
Voor iedereen een hartelijke groet en knuffel en bedankt om toch trouw langs te komen!
Vandaag 2 februari - 40 dagen na Kerstmis - is het Lichtmis. En dat vieren we traditioneel met... pannenkoeken!
Pannenkoeken eten op 2 februari is een oeroude traditie. Maar weet je waarom we juist pannenkoeken eten op die dag?
2 februari was vroeger één van de twee dagen per jaar waarop de plattelandsbevolking van hoeve en werk kon veranderen en waarop nieuwe dienstmeisjes en knechten aangenomen werden. Dat werd gevierd met haardkoeken – later werden dat pannenkoeken.
Pannenkoeken zouden, door hun vorm en kleur, ook verwijzen naar de zon en het licht: vanaf februari zijn de echt donkere winterdagen voorbij en kijken we uit naar de lente. Er wordt gezegd dat wie met Lichtmis pannenkoeken eet, een rijk en gelukkig jaar voor de deur heeft staan. Een uitstekende reden dus om je buikje rond te eten, vind ik!
Van waar de traditie ook komt, "geen vrouwtje zo arm, of ze maakt met Lichtmis haar pannetje warm". Voilà neem er maar eentje van de stapel en smakelijk.
Toen ik die wolken zag deze namiddag schoot me spontaan het gedicht “ De wolken” van Martinus Nijhoff door het hoofd. Ik ben niet eens een heel groot fan van hem (of heb me nooit genoeg in hem verdiept),ik verkoos /verkies eerder modernere verzen. Tijdens mijn studie was zijn bundel Vormen echter verplichte kost en toen al vond ik dit gedicht prachtig. Ik vind het ook nog steeds passen in deze moderne tijd: het verlies van de onschuld en dat met volwassenheid het leven er niet leuker op wordt.
Ik kijk zelf ook vaak naar mijn opgroeiende kleinkinderen denkend dat ze stilaan de leeftijd van onbevangen te zijn in hun kleine, veilige wereld ontgroeien en dat het waard is om dat moment van onschuld te koesteren. (Amen.)
Bij koud weer is het vaak een probleem alsje kippen hebt en dat deed me denken aan een gebeurtenis ...
Ooit in een ver verleden hielden we kippen bi j.Ik kan jullie verzekeren dat die "van katoen" konden geven en dat was niet altijd naar de zin van de hond van de buren. Elke dag liep het beest zich de pleuris langs de afsluitdraad om die kakelende tweepoters het zwijgen op te leggen, maar tot zijn grote frustratie kon hij er niet bij en onze kippen gingen dan ook vaak parmantig uitdagend tegen de afsluitingsdraad uitrusten .
Het arme beest hield er een reuzengrote frustratie aan over en toen hij op een dag de kust vrij zag, ontsnapte hij en vloog via de straat onze tuin in en de afsluiting over op jacht naar de eerste kip die voor zijn poten liep. Onze arme buurman rende zich de benen van het lijf en riep zijn keel schor maar soms is instinct sterker dan de invloed van het baasje. De gevolgen lieten niet op zich wachten. De kippen en haan vlogen in paniek rond, er was me daar een cacafonie van gekakel en geroep ...helaas.. de kip heeft het niet gehaald. Eén hap volstond voor het baasje zijn zwart " krapulleke" onder controle had. Ontzetting bij de buurman, even een zucht om de mooie kip, één van de betere leghennen die naar de eeuwige jachtvelden vertrokken was bij ons en onder luide berispingen trokken buurman en hond beiden met de staart tussen de benen naar huis.
Je kan nu op twee manieren reageren : kwaad worden en een burenruzie riskeren of .. zoals ik deed hen het volgende toesturen... We hebben dan ook met de buurman en zijn vrouw op een " ingetogen" manier hier het gebeuren herdacht bij een hapje en een drankje en pas na een paar flessen kregen we het verlies doorgespoeld! En de snoodaard.. die leefde nog lang en gelukkig verder maar helaas hij en zijn baasje zijn er niet meer.
Een blondine vraagt een klontje suiker voor haar koffie.
"Maar mevrouw, ik heb u er al vijf gegeven !"
"Ja dat weet ik, maar ze zijn allemaal gesmolten."
Een moeder aan haar dochter:
"De buren zeggen me dat je in bed gedoken bent met je lief".
De dochter: "De buren roddelen maar wat. Telkens ik met een jongen in bed duik beweren ze dat het mijn lief is".
Een jonge journaliste gaat in Jeruzalem naar de klaagmuur en wil een interview met een oudere joodse man maken. Die stemt toe. Ze vraag "hoe lang komt u hier reeds ?"
"Al meer dan 60 jaar"
"En waar bid u voor ?"
"Ik bid voor vrede tussen de kristenen, joden en moslims. Ik bid om een einde te maken aan alle oorlogen. Ik bid dat er een einde komt aan haat. Ik bid dat onze kinderen volwassen kunnen worden in alle veiligheid en waardigheid, en dat ze hun naaste liefhebben."
"En wat is uw indruk na meer dan 60 jaar bidden?"
"Ik heb de indruk dat ik tegen een muur sta te praten"
We hebben onlangs een lange trip gemaakt en gelukkig geen last gehad van files. Vlot en rustig verkeer nogal wat anders dan in de zomer. Maar het gaf me de tijd om eens goed over die files na te denken en ziehier mijn tips voor " heerlijk lange files "!!!....
1. Ga (bij voorkeur met een caravan) tijdens de spits op vakantie.
2. Blijf onnodig lang (en langzaam) links rijden. Aangezien rechts inhalen verboden is zullen de meeste automobilisten achter u aan blijven rijden.
3. Na punt 2 zullen enkele automobilisten misschien gaan "kontkussen". Laat u echter niet afleiden van uw belangrijke taak. ( .zie punt 6)
4. Voor automobilisten: ga rechts net iets langzamer rijden dan het vrachtverkeer. Wedden dat er een vrachtauto is die gaat inhalen.
5. Voor vrachtautochauffeurs: haal eens een auto in! Bij voorkeur de snelheidsverschillen laag houden (geef .b.v. met een sticker de snelheidsbegrenzer de schuld).
6. Rij onregelmatig. Af en toe remmen en dan weer gas geven , dat zorgt voor een kettingreactie zodat er achter u steeds harder geremd wordt.
7. Wissel regelmatig van rijstrook Experts kunnen ook tussen twee rijstroken rijden, zodat het effect verdubbelt.
8. Gebruik geen richtingaanwijzers tijdens het wisselen van rijstrook.
9. Voor de overheid: laat twee snelwegen van elk twee stroken bij elkaar komen op een snelweg van twee stroken, volgens het principe van 2 + 2 = 2.
10. Bij een ongeval op de andere baan kunt u het beste niet alleen remmen om te kijken, maar zet de auto helemaal stil, zodat u een beter beeld van de verwondingen kan krijgen. Denk eraan dat het thuisfront zit te wachten op bloederige of spectaculaire verhalen. Maak een paar foto's of een video met uitgebreid commentaar.
11. Stuur, tijdens het invoegen, strak naar links. Daar gaat het tenslotte sneller dus daar kunt u het beste gaan versnellen.
12. Kunt u niet invoegen, rij dan niet naar het einde van de invoegstrook zodat de mensen op de andere (snel)weg ook meegenieten van de file.
13. Tik op het ritme van de muziek op het rempedaal. Waarschuwing: als u dit te vaak doet vermindert het effect.
14. Ga pas inhalen als er een andere auto (snel) aangereden komt. Hij mag tenslotte niet zo hard en de politie kan alle hulp gebruiken.
15. Na uitgebreid onderzoek is gebleken dat agressief gedrag (gebaren e.d.) files reduceert. Bovendien gaan de beledigde mensen aanzienlijk beter rijden!!!.
16. Vrachtwagenchauffeurs, bevestig de lading niet te stevig. Vallende voorwerpen zijn leuk om de weg te versperren.
17. Automobilisten kunnen ook een steentje bijdragen. Gooi een propje of nog liever een lege vuilniszak uit het raam. Doe dit alleen als er iemand achter u rijdt.
Met dank aan al diegenen die er graag voor zorgen dat we " lekker file " kunnen rijden!
)
Gelukkig kan een fond de teint al wat camoufleren al blijft het bij mij eerder bij wat lippenstift. 
Maar tot dan wil ik genieten van elke dag en is mijn stopwoord carpe diem. 
