Een dame van rond de 75 jaar rijdt met haar splinternieuwe Ferrari op de A67 ongeveer 66 km/h. Een stel agenten in een politiebusje merken dit op en zetten de dame bij de eerstvolgende afrit aan de kant. Een van de agenten stapt uit, loopt naar de Ferrari en
vraagt de dame haar raampje naar beneden te doen. De agent ziet dat een bejaarde dame achter het stuur zit en zegt: "Mevrouw, u rijdt hier op een snelweg en de minimum snelheid is hier 80 km/h..."
"Is dat zo?" vraagt de dame, "Ik zag een stukje terug een bord met A67 en nam aan dat ik hier maar 67 mocht rijden!".
Naast de dame zit een oud manneke te rillen als een rietje.
De politieagent is zichtbaar geamuseerd door de situatie en zegt: "Wat is er meneer? Gaat het wat te snel voor u?". De oude man snauwt: "Wil je alsjeblieft je mond houden, we komen juist van de N256 !!! " .
Nu het weer stilaan beter wordt is het ideaal voor de sterrenkijkers want als je in april 's avonds naar de zuidelijke hemel kijkt dan zie je de Leeuw. Het trotse sterrenbeeld onder de vorm van een zittende leeuw, is gemakkelijk te vinden boven de zuidelijke horizon. Onder de opgerichte kop bevindt zich Regulus, de helderste ster van de Leeuw. Regulus betekent " kleine koning ". De naam werd gegeven door Copernicus, de man die ons leerde dat de aarde om de zon wentel en niet omgekeerd. Soms wordt die ster ook " Cor Leonis" genoemd = hart van de leeuw. Regulus staat betrekkelijk dichtbij nl 72 lichtjaar = 680 biljoen km, een boogscheut in het heelal. Iets ten oosten ( links) van Regulus zie je een heldere ster die hier echter slechts tijdelijk staat. Het is echter geen ster , het is de planeet Saturnus, momenteel op doortocht door de leeuw. Later dit jaar schuift Saturnus verder naar het oosten in de richting van het sterrenbeeld Maagd. Als een planeet van de zon staat Saturnus veel dichter bij de aarde dan alle sterren aan de hemel. In april bedraagt de afstand 1,3 miljard km, dat is nog vijhonderdduizend keer dichter dan Regulus. Uitermate boeiend als je die beelden terugvindt!
En opgepast vandaag voor die " kikker " en die " bil "....
Klopt het mannen dat jullie simpelweg gelukkig zijn ? Even zien....
* Jullie achternaam verandert niet.( allé is nu voor ons dames ook geen must meer..!!) * De garage is helemaal van jou alleen.( moet nu ook af en toe herzien worden..!) * Chocolade is gewoon een tussendoortje. * Je wordt nooit zwanger. * Je kan zonder shirt naar een waterpark. * De wereld is jouw urinoir. * Zelfde werk, meer salaris. * Rimpels geven je karakter. * Mensen staren nooit naar je borstkas, als ze tegen je praten. * Telefoongesprekken duren nooit langer dan 30 seconden. * Een vijfdaagse vakantie behoeft maar één tas. * Drie paar schoenen is meer dan genoeg. * Je kapsel blijft hetzelfde voor jaren, soms zelf decennia * Je hoeft alleen maar je gezicht en je hals te scheren.
Je zou al voor minder gelukkig zijn ....
PS. Ter verduidelijking, ik heb niets tegen mannen hoor integendeel, maar zegt men niet: " Wie men lief heeft , plaagt men het meest??" of bestaat dat gezegde alleen in mijn " fantasie"?? ( smile)
Ooit eens ergens gelezen, heb het zelfs verwerkt in de pps die ik maakte voor de 40jarige huwelijksverjaardag van T's zus en vind het nog steeds de moeite dus toen ik het gisteren tegenkwam, dacht ik eraan om het met jullie te delen.
Ieder mens draagt in zijn leven een onzichtbare rugzak mee bergt daarin zijn vreugde en zorgen,
verzameling van wel en wee.
Soms is de rugzak zwaar van stenen, dan weer vederlicht blijft er nog wat ruimte over, maar dikwijls kan hij niet meer dicht.
Kijk je in een verloren uurtje heel de inhoud nog eens door kan er meestal iets verdwijnen
wat zijn waarde reeds verloor.
Langzaam wordt de rugzak leger, 's levensmiddag is voorbij
en bij het naderen van de avond
werpt men een deel der last opzij.
Maar er is nog veel van waarde
wat men koestert, graag behoudt al schijnen het soms kleinigheden
het zijn herinneringen, meer dan goud.
Ieder draagt zijn eigen rugzak, niemand die hem over neemt en men hoeft niet bang te wezen dat een dief hem ontvreemdt...
Het wordt een uur minder slapen vannacht, we moeten onze klok een uur vooruit zetten. Twee uur wordt dan 3 uur.
Alle landen van de Europese Unie schakelen over op het zomeruur.
Als we wetenschappers mogen geloven dan stapelen de wetenschappelijke bewijzen voor de " immense invloed van de biologische klok " zich op. Door dat overschakelen geraakt bij sommige personen die inwendige klok danig in de war. Zweeds onderzoek heeft aangetoond dat het aantal hartinfarcten in de eerste week na het verzetten van de klok duidelijk stijgt. Maar ook het immuunsysteem kan in de war raken, terwijl het bioritme eveneens van invloed lijkt te zijn op de werking van organen.
Het blijkt dat vooral avondmensen moeite hebben om zich aan te passen aan de overgang. Deze groep voelt zich niet moe op het tijdstip dat ze normaal naar bed zouden gaan. Hierdoor gaan ze later naar bed en zijn ze in de ochtend minder uitgeslapen en minder geconcentreerd.
Dit komt omdat onze biologische klok in de war raakt. Onze biologische klok is ons dagritme en dit bestrijkt de 24 uur van een dag. Deze biologische klok past zich normaal gesproken goed aan. Zo loopt ons dagritme in de winter gelijk met de momenten waarop het licht en donker wordt. Als het donker is, voelen wij ons moe worden. Als het licht is, worden we wakker en hebben we de energie om dingen te doen. In de zomermaanden blijft het langer licht en krijgen wij niet zo snel het gevoel dat we moeten gaan slapen. Hierdoor gaan mensen later naar bed en ontstaat er een tekort.
Ben jij een voorstander van het omschakelen van wintertijd naar zomertijd en omgekeerd?
klik op de link
Bij het afspelen zie je nog meer filmpjes over Kevin en de leeuwen zoals hoe het begon enz... Echt het zien waard hoewel ... ..geef mij maar een normale kat , die kan nog vals genoeg uit de hoek komen!!! Die " welcome to my world" die jullie hier horen, geldt niet direct voor die lieve beestjes!!
Hebben jullie ook Koppen gezien ? Dan waren jullie ook getuige van de indringende vraag naar euthanasie van Amelie van Esbeen een 93jarige vrouw die levensmoe is. Maar waardig sterven is nog steeds niet simpel. Amelie zou voor euthanasie niet in aanmerking komen, omdat ze niet ziek genoeg is. Ze zocht en ze kreeg nu aandacht van de media voor haar vraag om euthanasie, ze vatte een hongerstaking aan, maar in wezen veranderde er niets. Haar familie besloot om een beroep te doen op dokter Cosyns die, en dat is bekend, een voorvechter is van zelfbeschikking als het op sterven aankomt. Wat de ene arts niet wil goedkeuren, wordt misschien door een andere wel goedgekeurd moet men gedacht hebben. Toen ik het oude vrouwtje zag liggen was het precies of ik werd 5 maanden teruggegooid in de tijd. Precies zo lag ons ma er toen ook bij met dezelfde vraag, met het papier met toestemming in haar bezit en met een nog ondraaglijke pijn erbovenop. Al mijn frustraties, pijn en verdriet om wat ma meemaakte kwamen in éen slag terug. Ik dacht dat ik met de verwerking al verder stond maar ik kan nog steeds niet praten over wat ma meemaakte noch kijken naar soortgelijke situaties zonder opnieuw die machteloosheid en pijn te voelen. Wat had ik nu gehoopt dat na ma de aanpak van euthanasie plotseling zou veranderen??? Ik heb na haar dood nog wel een heel ernstig gesprek gehad met de pastorale begeleiding van ma en ze hebben toen toegegeven dat ze ergens niet klaar waren voor de situatie waarin ma hen geplaatst had, maar haar lijdensweg heeft te lang geduurd, haar vraag " naar.." herhaalt zich nog te vaak in mijn slaap. Haar aftakeling, op zo'n korte termijn, staat nog te diep in mij geheugen gegrift om al objectief naar zo'n programma te kunnen kijken. Ik denk dat de verwerking zo moeilijk is omdat ik ergens blijf zitten met het gevoel dat ik ma in de steek gelaten heb door haar niet te kunnen helpen om van de pijn af te geraken. Ergens heb ik gefaald en dat tegenover éen van de dierbaarste personen in mijn leven en dat gevoel geraak ik maar niet kwijt. Die korte reportage op TV toonde nog maar eens vlijmscherp aan hoe afhankelijk wij zijn als het erop aankomt om op de meest prangende vraag in ons leven gehoor te krijgen. Ik ben zoveel bij ons ma geweest, we hebben zoveel gepraat en toch heb ik het gevoel dat ik niet genoeg met haar gepraat heb over wat haar op het einde wellicht bezig hield : haar levensmoeheid en hoe ze het einde zag! Had ze schrik en waarvoor, misschien voor het einde of voor wat er haar na de dood wachtte of omwille van het definitieve doorknippen van de band die haar fysiek met ons verbond?? Nu vraag ik mij af of dat ook de vragen waren waarover ze lag te denken toen ze eventjes geen contact had met ons?... Waarom komen die vragen nu in mij op nu het te laat is....Heb ik haar allen gelaten met haar twijfels en angsten? Ik was zo begaan met het moment zelf en wat ma doorstond en met haar aftakeling en de verbittering had mij zo in de ban dat ik wellicht heel essentiële vragen gemeden heb en wellicht begon ma er ook niet over begon om mij te sparen.? Haar woorden : " niet huilen, ik zal mijn best doen om het zo lang mogelijk vol te houden.." blijven in mijn gedachten nagalmen...". Toen ik vanavond Amelie zo zag liggen, had ik zo graag even de klok teruggedraaid en opnieuw aan het sterfbed van ma gezeten en nog eens die tedere handen van haar in de mijne genomen en ik weet nu precies wat ik zou zeggen en vragen. Want zelfs na 5 maanden mis ik haar nog heel erg. Misschien had ik dat veel vaker moeten zeggen dat ik haar zou missen toen ze daar lag. Neen, ik heb haar heengaan nog steeds geen plaats gegeven in mijn leven. Maar zo werkt het niet hé, we moeten verder, het verleden loslaten of op zijn minst proberen te verwerken. Maar ik ben er blijkbaar nog niet, dat heb ik na het Tv programma nog maar weer eens ondervonden.
Wij willen allemaal het beste voor onze kinderen en kleinkinderen. Met een eindeloze stroom liefde en aandacht komen we al heel ver maar af en toe willen we hen wel éen of ander leuk hebbedingetje in de hand steken want kids van nu zijn echte " consumensjes"! Aan de allerkleinsten waren het vooral rammelaars en knuffels die we hen toestaken want dat was ruim voldoende om hun eerste levensfase door te geraken. Van zodra ze wat ouder zijn willen we onze mini bouwvakkertjes stimuleren met bouwsteentjes van Duplo en Playmobil. Ondervinding leerde me dat er hier nog geen seksenverschil is . Worden ze wat ouder dan komt de creativiteit van de jongens boven terwijl de meisjes hun ouders imiteren en poppenhuisjes en Barbies heel " in " worden. Heb je een bolleboos in spé dan krijgt die al eens een computer met Vtech bij de éen of andere verjaardag. Nog wat ouder krijgen ze ook al de smaak te pakken van een eigen behangpapier in de slaapkamer of een dekbed van Piet Piraat of cars of Winnie de Poeh... Tot hier nog geen probleem om een cadeautje te bedenken. Verder gaat mijn ervaring " nog " niet maar van vrienden hoorde ik dat het- naar mate ze ouder worden- steeds moeilijker wordt! Dan zit die lieve schat gevangen tussen twee werelden die van een tiener en die van af en toe nog even kind zijn. Het is zo moeilijk, het ene moment zijn ze gelukkig met hun Barbiepop en het volgende moment voelen ze zich beledigd als je voorstelt om naar een Mega Mindy film te gaan zien. De oudere broers en zussen of klasgenootjes beïnvloeden die lieve schatten en ze bepalen stilaan zelf wat " cool" en " uncool" is.. En daar sta je dan als goedbedoelende oma en opa!! Maar blijkbaar is het pas " serieus " als het puberalarm intreedt!!
Vrienden van ons hebben een 14jarige kleindochter en of die aan het puberen is!!!! Voor sommige pubers kan het meevallen maar anderen jagen je soms de bomen in of de muren op!! De hormonen die door hun lijf gieren, kunnen leiden tot hevige huilbuien en driftaanvallen want voor tieners kan een bagatel uitgroeien tot een ramp van wereldformaat! De dingen in perspectief zien, is niet hun sterkste kant en sociaal aanvaard worden door vriendjes is van levensgroot belang. Toen de kleindochter van onze vrienden zomaar leuk kwam binnenwandelen met een piercing door de neus kregen de mama en de oma bijna een appelflauwte! Ze hadden het haar nog zo afgeraden en verboden, maar de papa van de puberende kleindochter had mooi ingespeeld op de scheidingssituatie en het geld gegeven om de piercing te laten doen. Tot nu toe hadden de ma en grootouders de luidruchtige computerspelletjes, waarbij je horendol wordt, al gehad. De eerste GSM was ook al een feit en de mama had al toegevingen gedaan met de eerste make up hoewel die bloss afschuwelijk stond maar een piercing..... Voor tieners bepaalt vaak voor een groot deel de kleding wie ze zijn en zolang ze er niet halfnaakt bijlopen, kan je nog een oogje dichtknijpen maar dat hadden ze nu echt niet gewild.
Ik heb wat ingepraat op mijn vriendin met de bedenking dat het rebelse gedrag wellicht overwaait. Maar toch hou ik even mijn hart vast als ik aan onze 6 opgroeiende kleinkinderen denk.!!!! Kan/moet je hen zomaar hun gang laten gaan in de hoop dat ze wel bijdraaien of moet je af en toe eens een ernstig gesprek inlassen of even bijsturen? Natuurlijk, voor hen is het een spannende periode in hun leven met veel nieuwe ervaringen maar je probeert het toch wat onder controle te houden....
Om alle misverstanden te voorkomen. Het gaat hier niet zozeer om de piercing op zich ( dat is te subjectief) maar wel om het feit dat een 14 jarige zomaar alle opmerkingen naast zich legt om toch haar wil door te voeren en de machteloosheid dan van de betrokkenen met pubers!
Begrijpen jullie nu waarom ik probeer om nu volop van de kleinkinderen te genieten want ze worden snel genoeg groot!! En zijn ze dan nu eens overactief , so be it ,voor mij nog geen reden om direct te schermen met Relatine of dergelijke... Laat ze maar bezig zijn, de toekomst wordt nog " complex " genoeg voor beide partijen...
1. Als je van zwemmen slank wordt, wat doen walvissen dan verkeerd?
2. Als maïsolie van maïs wordt gemaakt, hoe zit het dan met babyolie?
3. Als superlijm werkelijk alles vastlijmt, waarom dan niet de binnenkanten van
de tube?
4. Als het vandaag 0 graden is en morgen wordt het 2x zo koud, hoe koud wordt
het dan morgen?
5. Waarom worden mensen meteen geloofd als ze zeggen dat er aan de hemel 400
biljoen sterren zijn, maar als je ze vertelt dat de deurpost pas geverfd is moeten
ze voelen?
6. Waarom bestaat citroenlimonade voor het grootste gedeelte uit kunstmatige
middelen en zit er in afwasmiddel echte citroen?
7. Als een schizofreen persoon met zelfmoord dreigt, kan hij dan wegens
gijzeling veroordeeld worden?
8. Waarom wordt er geen kattenvoer met muissmaak verkocht?
9. Waarom loopt je neus, terwijl je voeten ruiken?
10. Waarom worden voor ter dood veroordeelden in de VS steriele naalden
gebruikt?
11. Waarom zitten er in vliegtuigen zwemvesten en geen parachutes?
12. Als de zgn. zwarte doos van een vliegtuig onverwoestbaar is, waarom maken ze
de vliegtuigen niet van dat materiaal?
13. Als je een smurf wurgt, welke kleur krijgt hij dan?
14. Hebben analfabeten evenveel plezier aan lettertjes in de soep?
15. Toen de mens ontdekte dat melk van koeien kwam, waarmee dacht hij
dan dat hij bezig was?
16. Als Amerikanen rijst gooien op huwelijken, gooien Chinezen dan
hot-dogs?
17. Waarom droegen kamikaze piloten helmen?
18. Als de meest auto-ongelukken gebeuren in een straal van vijf
kilometer rond de woning, waarom gaat iedereen dan geen tien kilometer
verder wonen?
19. Hoe merk je dat de onzichtbare inkt op is?
20. Waarom heeft Noach die twee muggen niet doodgemept?
21. Als konijnenpootjes geluk brengen, wat gebeurde er dan met dat
konijn?
22. Een boterham landt altijd met de beboterde kant naar beneden.
Een kat landt altijd op haar poten. Wat gebeurt er als je boter op
de rug van een kat smeert?
23. Welke sadist kwam er op het idee om een "s" in het woord "lispelen"
te steken?
24. Waarom krimpen schapen niet als het regent?
25. Als je probeert te falen en je slaagt, wat van de twee heb
je dan gedaan?
Ik een kort lontje??? Wie, ik ??? Neen, echt niet!!!
Maar op de één of andere manier halen die nutsbedrijven ( Electriciteit, Belgacom enz) toch altijd het 'beste' in mij naar boven als ik ze moet opbellen. Vooral de magische woorden 'alle medewerkers zijn momenteel bezig, blijf aan je toestel en we beantwoorden dadelijk uw oproep' doen wat dat betreft wonderen.....
Ik blijf geduldig wachten bij een slaapverwekkende muziek, het gaat lang goed........ heel goed maar dan......
.
na 5 of 10 minuten wachten, ik weet het niet meer want wachten duurt altijd lang..,nog steeds geen gehoor dan maar heel voorzichtig de telefoon terug ingelegd en
inderdaad Kaboem!!!!
Komt dat bekend over of heb ik dan toch een kort lontje???
Weet u, lieve blogvrienden, toen ik nog een eigenwijs kind was en later een opgroeiende tiener, vond ik de grote mensen soms hele rare wezens. Zij begrepen namelijk helemaal niks en wilden dat ook helemaal niet. Zij hadden altijd gelijk en wat kon ik er nu van weten, zeiden zij . . Ik, die nog helemaal niks beleefd had en nog geen ziertje meegemaakt had van wat zij allemaal al niet beleefd hadden. In de oorlog, toen hadden zij pas echte angst gehad met al de bombardementen en wat stelde die angst van mij daarbij nu voor: bang voor een buurjongen die mij dreigde te slaan of mijn haren uit mijn hoofd te rukken,?? . En waarom ik op een bepaalde leeftijd zo moest lachen? Om niks, vonden zij en ook mijn leerkrachten ergerden zich en zetten mij op de gang, waar ik kon uitlachen, wat natuurlijk niet lukte. Weet je, wat ik toen niet begreep? Dat zij zich ook niet eens een bult lachten! Maar nee, voor alles was een uur en een tijd, zeiden ze . Gelukkig ben ik nog steeds niet zon "droog" wezen geworden en hoop het ook nooit te worden . Aangezien mijn " jeugdige" leeftijd zit er nog weinig kans op " verandering" in hoop ik dan maar. Maar in één opzicht begin ik toch op hen te gelijken, tot mijn stomme verbazing. Dat is als ik nu net zo hard meeklets op wie onze kleindochter of-zoon lijkt. Dat is nu zo iets, waar ik mij vroeger zo aan ergerde en het belang er ook niet van inzag, laat staan dat ik überhaupt een gelijkenis zag tussen dat babybolletje en het kale koppie van een opa of het stijfgepermanente hoofdje van de een of andere tante. Ik kon nooit de familietrekken in de verschillende personen onderscheiden, maar en dat was de grootste ergernis- ik vond het ook dom en onbenullig om daarover te praten. Bovendien, was het zo prettig dat de nazaat ook zon knolneus zou krijgen of een dikke wrat of juist een stom piepklein neusje of die hele grote flaporen om nog maar niet over de karaktertrekken te spreken!! Ah zie, nu doe ik net zo goed mee zeker!. Wie had dat vroeger gedacht? Ik niet dus. Het kan verkeren zei...
Dit logje heb ik geschreven om te laten zien, dat men zich best kan relativeren, wat ik probeer te doen dat hoop ik dan toch .en intussen zoek ik heimelijk naar bekende trekjes in onze kleinkinderen!!
Het gaat over Denglish een taalverschijnsel waarbij Nederlandssprekenden hun gedachten letterlijk omzetten naar het Engels of gewoon verder Nederlands praten maar hier en daar Engelse woorden tussengooien.
Onlangs kreeg ik dit boekje in handen van iemand die vond dat ik wel een lachstuip kon gebruiken en geloof me...... ik heb het niet droog gehouden!!
Wat te denken van een Staatssecretaris van Binnenlandse Zaken (ook nog eens een vrouw) die tijdens een speech in het buitenland vrolijk het volgende zegt: "I'm the first woman State Secretary for the inside...... and I'm having my first period"
. Ze wilde dus zeggen dat ze de eerste vrouwelijke Staatssecretaris van Binnenlandse Zaken was en in haar eerste ambtstermijn zat. In werkelijkheid vertelde ze iedereen dat ze haar eerste menstruatie beleefde, om over de letterlijke vertaling van haar functie maar niet eens te spreken!!
Of:
"How do you do and how do you do your wife?" Hoe gaat het met u en met uw vrouw? Nee dus......hoe gaat het met u en hoe n**kt u uw vrouw?
Of iemand die over z'n beroep vertelt:
"I fuck (spreek uit fock) horses" (Ik fok paarden)
"Pardon?" (spreek uit Pahrden). "Ja, paarden".
En iemand die na het eten het volgende tegen de kelner zegt: "May I see your cock please, I like to thank him for the lovely dinner". Die persoon wil de kok bedanken voor het heerlijke diner, maar vraagt helaas of hij de p*k.. van de kelner mag zien, omdat hij hem wil bedanken voor het heerlijke diner.
of : " make that the cat wise" ,waarin niet bedoeld wordt om te gaan praten met de kat maar om te zeggen dat hij men jou niet gelooft!!.
of: " I have not fallen on my behindhead" wat figuurlijk in het nederlands wil zeggen: ik ben niet zot!
En wat te denken van : " It was put in the deafpot!
" Its cookie and egg between them
You can my back up! " That hits like a pair of pliers on a pig "(dat slaat als een tang op een varken). " Dont take me in the mailing"!!! " Now breaks my wooden shoe" " You are walking to hard from staple" " He is a strange duck in the bite" " I do not want to fall with the door in house" " I lived in your country as a child for some years. You may not know it, but I was fed up there. !!
"I hate you very welcome"( hate = heten)
En zo kan ik maar doorgaan, je moet het gewoon zelf lezen als je eens goed wil lachen. Daarom eindig ik met mijn Denglish zin:
" After reading "We always get our sin too " you know inmiddles that you should not fall into this trap. Because if you translate Dutch expressions letterly you will be on glad ice
.
Het kwam voor sommigen in de familie aan als een donderslag bij heldere hemel toen een nicht van T ons onlangs een mail stuurde met de melding: Ik ben aangenomen om een All Age DTS, Discipelship Training School te gaan volgen in Engeland. Deze opleiding wordt georganiseerd door Jeugd met een Opdracht (Youth with a Mission) die als slogan heeft: 'To know God and to make Him known' en daarmee is alles gezegd. De meningen in de familie zijn natuurlijk verschillend en de raad " navenant " maar de dame in kwestie is 36j oud en alleenstaande dus kan ze zelf wel beslissen welke weg ze gaat, denk ik! Alleen sta ik wat sceptisch tegenover dergelijke organisaties!!!Als ze maar niet in een sekte terecht komt......!!! Ik hoop dat ze daar de antwoorden vindt die ze er hoopt te vinden. Nochtans staan hier in 2 parabels 3 levensvragen zo eenvoudig uitgelegd. Maar soms moet het ietske meer zijn zeker??
I) De drie levensvragen van de Tsaar
Lang geleden leefde er in Rusland een tsaar, die alles bezat wat een mens zich maar wensen kon, maar hij wist niet waarvoor hij leefde. Wat zou er in dit leven van hem verlangd worden? Drie vragen kwelden hem, drie vragen over zin geven aan zijn leven: Wat moet ik doen? Met wie? Wanneer? Na alle wijzen, alle geleerden te hebben geraadpleegd, hoorde hij over een boer, ergens ver weg, die hem misschien een bevredigend antwoord zou kunnen geven. De tsaar ging meteen op reis en na vele weken kwam hij op het land van de boer aan. Deze keek nauwelijks op toen de tsaar zich tot hem richtte met zijn vragen. De boer gaf geen antwoord maar ging door met ploegen. De tsaar werd kwaad en zei: "Weet je wel tegen wie je spreekt? Ik ben de tsaar aller Russen." Maar ook dit maakte geen indruk op de boer, die doorging met zijn werk. Plotseling kwam een zwaargewonde man het veld op gewankeld. Voor de ploeg viel hij neer. De boer zei tegen de tsaar: "Help mij deze gewonde naar mijn hut te dragen." "Ik zal je helpen," antwoordde de tsaar. "Maar geef je me dan antwoord op mijn vragen?" "Straks," zei de boer, en samen brachten zij de man naar de hut en verbonden zijn wonden. "Zeg je het me nu?" vroeg de tsaar. "Je kunt naar huis," zei de boer. "Je hebt de antwoorden gehad op je vragen: Wat moet ik doen? Wat op mijn weg komt. Met wie moet ik het doen? Met degenen die aanwezig zijn. Wanneer moet ik het doen? Op het moment dat het zich voordoet."
II) De drie vragen van paard
Paard leefde op een enorme grasvlakte. Hij was de leider van een grote groep wilde paarden. Ze hadden gras om te grazen en voldoende water om te drinken. Eigenlijk was er niets meer te wensen. En toch paard miste iets. Paard miste de antwoorden op drie belangrijke vragen. Vragen, waarop de antwoorden hem zouden kunnen vertellen, dat het goed was, dat hij leefde, dat het belangrijk was. Maar waarvoor? Wat moet ik doen? Met wie? Wanneer?, zo piekerde paard. Hij vroeg het aan de oudere paarden, aan de hengsten met de grijze koppen, aan de merries met hun veulens, Maar hun antwoorden hielpen hem niet verder. Helemaal in gedachten dwaalde hij wat af van de kudde, totdat hij opeens alleen was. En daar, in de verte, zag hij een heel oud paard. Hij galoppeerde er naar toe. Dichtbij gekomen zag hij dat het oude paard niet alleen was. Er lag een heel jong veulentje bij hem op de grond. Een heel moe, verdwaald, dorstig, hongerig veulentje. Dag paard, zei paard tegen het oude paard. U bent al zo oud, al aan het einde van het leven. U heeft vast een antwoord op de drie belangrijkste vragen van mijn leven. Wat moet ik doen? Met wie? Wanneer? Zullen we eerst even dit jonkie helpen?, vroeg het oude paard. Ja, natuurlijk, zei paard en hij boog zijn kop naar het veulentje, sprak het bemoedigend toe, samen duwden ze het zachtjes overeind en paard leidde het terug naar de kudde, naar zijn moeder, waar het meteen mocht drinken. Toen liep hij terug naar het oude paard. Kunnen we het nu hebben over mijn vragen? vroeg hij. Je hebt de antwoorden net aan jezelf gegeven, zei het oude paard. Wat moet ik doen? Wat er nodig is. Het veulentje had jouw hulp nodig. Met wie? Met wie er is. Wanneer? Op het moment, dat je iets kan doen. Paard was er even stil van. Toen hinnikte hij, boog zijn kop voor het oude paard en draafde terug naar de kudde.
Misschien kan ik haar die 2 parabels doorsturen, maar ik betwijfel of dat zou volstaan, nochtans zou T.'s zus maar al te graag hebben dat haar dochter die stap niet zet zeker niet in de huidige economische crisis, want om haar" droom " te realiseren neemt haar dochter loopbaanonderbreking en draagt ze ook nog eens de kosten van haar verblijf in Engeland.!
Tijdens ons recent verblijf in Spanje hebben we een bezoek gebracht aan Valencia de op twee na grootste stad van Spanje. We hebben er met onze eigen ogen gezien hoe de stad die eens slechts bekend stond om de sinaasappelen hard op weg is naar wereldfaam. Valencia doet haar uiterste best om de culturele dynamiek die Madrid en Barcelona wordt toegedicht te evenaren. Niet ver van de haven, aan de vroegere monding van de Turia, werd tussen 1998 en 2002 een nieuwe stad van kunst en en wetenschappen opgetrokken. De Valenciano, Santiago Calatrava, nam met zijn fantasie een sprong in de toekomst en wist met zijn droomproject zijn stad in éen klap op de kaart te zetten. We waanden ons in een science fiction film toen we de 5 onderdelen van een onwerkelijk ogende ministad zagen. Eénmaal "binnen " bleken de gebouwen prachtige bouwwerken van cultuur, kunst en wetenschappen te zijn. We bezochten er achtereenvolgens het Palacio de las Artes Reina Sofia, een gebouw voor dans, opera en theater.
Daarnaast ligt l' Umbracle, een botanische tuin met zicht op het hele project.( was maar gedeeltelijk open, spijtig)!
Maar we kregen wel een idee hoe mooi het er binnen kon zijn.
Wat ons vooral fascineerde was l' Hemisfèric omwille van zijn uitzicht - in de vorm van een oog- waar drie soorten audiovisuele spectakels te zien zijn nl een planetarium, IMAX en Laserium = lasershow
Verder staat er het museo de las Ciencias Principe Felipe, een wetenschappelijk en technologisch museum
en als laatste l' Oceanografic het grootste onderwatermuseum van Europa.
Hier nog even een panoramisch zicht van de nieuwe ministad.
We waren geboeid door al het futuristische dat hier was neergezet. Het contrast van " die stad van kunst en wetenschappen " en de oude stad is heel groot. De toekomst en het verleden zijn prachtig met elkaar verbonden door een acht kilometer lang park. Na zware overstromingen van de Turia, waarbij in 1957 veel slachtoffers vielen , werd besloten om de rivier buiten het centrum om te leiden. Een wandeling door die rivierbedding geeft een apart zicht op de stad. En voor de echte floraliefhebbers grenst aan de bedding van de Turia in het noorden van de stad de botanische tuin van de universiteit van Valencia. In dit beroemde, bijna 200 jaar oude botanische wonder kan je duizenden plantensoorten bezichtigen, een welkome afleiding na een dag stadsgewoel. Al oogt de moderne ministad dan ook heel mooi, je kan na een uurtje wandelen door de oude stad wel concluderen dat Valencia toch nog heel wat werk moet verzetten om zijn oude centrum, dat er zo'n 5 jaar geleden verpauperd bij lag, volledig te renoveren.
Te midden van die statige oude gebouwen worden jaarlijks in maart de Fallas-feesten gehouden. Jammer genoeg waren we al weg toen de feesten eraan kwamen. Naar het schijn worden traditioneel poppen in papier mâché- die een satirische voorstelling geven van éen of andere BV- in brand gestoken. Een beroemd gezegde in Valencia wordt daarmee in verband gebracht : "Quedarse a la luna de Valencia" en dat refereert naar iemand die op iets hoopt maar zijn wens niet weet te vervullen. Die spreuk stamt uit de tijd dat Valencia nog een ommuurde stad was met 12 toegangspoorten. Elke avond werden de poorten hermetisch gesloten en wie zich dan nog buiten de stadsmuur bevond, moest maar buiten slapen. We bezochten er wel het Fallas museum en hebben er stiekem een paar foto's genomen van taferelen die door de jaren heen als Fallas figureerden. Hier zien jullie het museum en daarna een paar Fallas.
Normaal moet je een bezoek aan Valencia afsluiten met hun gastronomische traditie nl de beroemde paella Valenciana en daarbij een agua de Valencia drinken dat is een mix van cava en sinaasappelsap. Maar dat zal voor een volgende keer zijn! Dus als jullie er ooit in de buurt komen, is een bezoek aan het nieuwe en oude Valencia zeker een aanrader!
De slideshow geeft jullie nog eens een sfeerbeeld.
Voilà die storm hebben we ook weer overleefd want geloof me als er zo ineens 3 peuters en 3 kleuters binnen vallen dan is het nogal rap " vollen bak "!! Ik betrap er mij telkens op dat ik er haast niet meer toe kom om eens een " goed klappeke" te doen met onze kinderen en hun partners als dat klein " grut " erbij is... Die willen alle 6 op hetzelfde moment de aandacht of de schoot of de armen van oma en ... ik laat mij gewoon doen.... maar het is ook zo zalig!!! En of ze snel veranderen!! Onze jongste spruit spant daarin de kroon vooral nu ze loopt en haar "grijpgrage" vingertjes alles willen oppakken om te verkennen. De dochter had me reeds verwittigd: " Ma zet alles waar Kitiara aan kan opzij, want ze is niet te doen.".. Inderdaad niets is veilig binnen haar bereik.. Het is alsof ze wil zeggen: " Ik heb lang genoeg in mijn beperkt wereldje geleefd, ik wil eruit...". Ze is een echte ontdekkingsreizigster die geleerd heeft dat behalve zitten en liggen, ook stappen tot de mogelijkheid behoort. Omdat ze haar eigen kunnen nog niet volledig onder controle heeft moet ze ook vlugger stappen om niet te vallen en zeg dat haar treintje vooruit gaat.... De knopjes van de afstandsbediening oefenen een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit, " piepe muisje" spelen achter de gordijnen is buitengewoon boeiend en stoelen moeten gewoon omvergetrokken worden om dan nog niet te spreken van de aantrekkelijkheid van allerlei kleine snuisteringen die elke huiskamer sieren!!!! !Als je haar iets verbiedt dan kijkt ze je aan en schudt dan met haar hoofdje neen, ze weet dus perfect wat mag en niet onze 15 maanden oude peuter en toch probeert ze het. Een doortastende dame, dat is ze... Met haar is er nog werk aan de winkel!!! De tweeling ontwikkelt zich ook als een TGV, ik sta telkens versteld van alle nieuwigheden die ze aanleren. Maar die beginnen ook stilaan te beseffen dat ze niet alleen echte individuen zijn maar vooral een " perfect span "!! De confrontatie met die kleine karaktertjes kan al eens tot peuterpuberdriftbuien leiden.Vooral Maura spant de kroon, in haar handen is ook niets veilig. Waar ze haar " deugnieterijstreken " blijft halen... niemand weet het.. Nog zo'n verhaaltje apart!!! Die kleine pagaddertjes imiteren graag de mama en daarom zijn momenteel de poppen aan de macht. Gelukkig heb ik er een paar exemplaren zodat er niet teveel armen en benen uit het poppenlijfje getrokken worden omdat ze beiden dezelfde pop willen...Maar verder zijn het echt twee poppemiekes en heel aanhankelijk... Dan zijn er onze twee kleuters van 4 en 5 . Die zitten al in de tweede kleuterklas en je ziet het dat ze al veel zelfstandiger zijn, de buitenwereld krijgt ook zijn plaatsje in hun leventje en je kan reeds zien welke kant ze uitgaan. Kleindochtertje 2 wordt een echt " juffertje " dat precies weet wat ze wil en door haar glimlach iedereen weet te bekoren zelfs onze " ernstige, strenge" zoon!!! Ik lach stiekem in mijn vuistje als ik zie hoe zij steeds weer die " grote slungel" van ons om haar pinkje windt en ze erin slaagt om altijd iets langer aan zijn nek te hangen!!!! Nu ja die papa moet echt in shift werken wil hij ze alle vier op tijd en stond knuffelen!!!! Kleinzoon twee is wel diegene die sinds hij school loopt het meest veranderd is. Hij is echt opengebloeid en van een bedeesd, teruggetrokken baaske is hij nu een veel opener kereltje geworden en als er te zingen valt " lang zal ze leven " dan overstemt hij iedereen!!!!( het viel mij op dat het jongenskoor hoewel in de minderheid meer volume bracht dan het meisjeskoor!!! En dan is er onze " grote " ( eerste leerjaar!!) schat kleinzoon 1 die zich nu hij in het eerste leerjaar zit echt groot voelt en fier laat zien hoe goed hij al kan lezen en rekenen en daardoor plots een stuk boven de anderen staat. Hij wordt " echt " zelfstandig!! Hij gaat nu ook naar de jeugdbeweging en heeft naschoolse activiteiten en zo wordt zijn wereldje groter en groter. Tja kleine kinderen worden groot hé. Gelukkig kunnen we hen nog steeds voldoende opvangen om te helpen de buitenwereld aan te kunnen... De tijd gaat te snel en weldra willen ze het allemaal alleen ontdekken dus ... deze oma geniet ervan zo lang het kan!! Want straks slaat het puberalarm aan en plots kunnen we kleinkinderen hebben die precies van een andere planeet komen als ik de ervaring uit de vriendenkring mag geloven.. En zo kan ik nog uren doorgaan zoals elke oma als ze over haar kleinkinderen begint. Ik ( wij) hebben genoten van de gezellige drukte en ... daar is gelukkig ook nog opa om mee te helpen opruimen als de bende weg is. Een slagveld heeft er niets aan hoewel iedereen al een handje toestak om op te ruimen. Ik kijk al weer uit naar de volgende samenkomst maar dan hopelijk met goed weer dan kunnen de kinderen hier buiten spelen en dat scheelt een slok op de borrel!! Zij die moe maar voldaan gaat slapen , groet jullie allemaal....
Er is kruid en onkruid en onkruid vergaat niet! Waarom niet? Omdat het een geschenk is van de natuur! Wat de meesten als onkruid bestempelen, kan soms nuttig zijn, denk maar aan de paardenbloem en de dovenetel, die beiden een reinigende werking hebben. Maar daar wil ik het nu niet over hebben. Ik wil het wel hebben over iets dat ons allen bezighoud, vakantie, ontspannen, relaxen, wellness....Je kan geen tijdschrift opendoen of ze slaan je ermee rond de oren . Sauna centra zijn er overal, allemaal even aantrekkelijk maar .......duur! Een dagje kuren loopt al gauw op tot 125/150 eurootjes en ik weet niet of " mijne bruine" dat wil trekken!!! Dus maak ik af en toe mijn eigen low-budget relax-center! Wil je weten hoe ik het doe????? Gewoon met een kruidenbad!
In de handel vind je badolie in alle variaties maar die zijn niet altijd goedkoop. Maar je kan ook al aan de slag met simpele theebuiltjes. Even een suggestie. Begin met een opgeruimde badkamer, wat gedempt licht, een paar kaarsjes, sleep een draagbare cd-speler erbij, of zo'n handige i-pod of MP3 speler met je favoriete muziek op. Zet hem op en kies voor muziek die je graag hoort. Of het nu Mozart is of Eros Ramazotti, voor mijn part Frans Bauwer of Laura Lynn, het speelt geen rol als je het maar leuk vindt. Luister en geniet!
Maar eerst het bijzonderste :de kruiden. Ze hebben niet alleen een ontspannende maar ook een reinigende werking en ze kunnen onze vermoeide spieren en huidfunctie verbeteren.
Je kan aan de slag met bv kamillethee ! Je neemt voor een middelgroot bad 4 builtjes doe ze in een grote kop, overgiet met kokend water en laat 10 min trekken. Ondertussen laat je je bad vollopen, liefst niet te warm.Voeg nu het aftreksel toe. Als je last hebt van geïrriteerde ogen, gebruik dan de afgekoelde builtjes als compresjes en leg ze +- 5min op je gesloten ogen. Kamille is ontspannend-antiseptisch-verzachtend bij huidaandoeningen, blaasonsteking, aambeien en gewrichtspijnen. Blijf max een half uurtje in het bad .
Een andere suggestie is een flesje rozenwater ( te koop bij de apotheek) doe een kwartje in het bad met een beetje babyolie. Je krijgt een zalige geur, het werkt lekker ontspannend en is ideaal voor gespannen spieren.
Wil je het nog meer naturel en heb je een kruidentuin dan kan je zelfs aan de slag met verse tuinkruiden zoals
rozemarijn, tijm, citroenmelisse, munt, lavendel. Je mag ze allemaal samen gebruiken maar ook apart. Neem echter nooit een bad met enkel munt, dat werkt te afkoelend . Neem nu een handvol verse kruiden en overgiet ze met kokend water,10min trekken, giet door een zeefje voor je het aftreksel bij het badwater giet. Loszwemmende blaadjes ogen misschien mooi maar geven een knoeiboel om nadien schoon te maken en dan is het ontspannen zijn gauw over!
Probeer dit eens uit op een rustig moment, als je eens tijd voor jezelf wil maken en met de oogjes toe bij zachte muziek droom je maar dat je in het land van duizend en één nachten bent. De droomprins krijg je er zo bij!!!!
Een tijdje geleden gevonden in mijn mailbox en terwijl ik die aan het " uitmesten " was terug tegen gekomen. Vond het de moeite om mee te geven hoewel... we zullen bepaalde figuren al moeten vervangen maar dat doet niets af aan de inhoud!!
Het was 2008. God keek naar de wereld en zag dat het helemaal niet goed was. En hij besloot de wereld onder te laten gaan in een zondvloed.
Toch wilde hij iemand aanduiden die, zoals Noë destijds, een ark zou bouwen om het leven op aarde toch nog een kans te geven na de zondvloed. Hij liet zijn oog vallen op kardinaal Danneels. 'Zet er wat spoed achter, Godfried', zei God tot Danneels, " want over zes maanden zal het veertig dagen en veertig nachten regenen dat het giet.
Frank De Boosere zal het niet weten te voorspellen, en noch minder te verklaren".
Zes maanden later begon het al wat te druppelen. Voorbode van wat komen ging. God keek vanuit zijn hemel op de aarde neer en zag dat Danneels nog niet begonnen was met zijn ark. "Danneels ", donderde Hij, " waar is die ark van U " ? " Vergeving, Heer ", repliceerde Danneels, " Noë had het in die tijd een stuk gemakkelijker dan ik. Ik heb een speciale bouwvergunning nodig.
En ik heb moeten discussiëren met de inspecteurs over de brandverzekering". " En mijn buur hier in Mechelen, Bart Somers ,beweerde dat ik mijn bouwlijn overschreden had, en de maximumhoogte niet gerespecteerd. En er werd een klacht tegen mij neergelegd voor geluidsoverlast op de werf. We zijn dan naar Stedebouw moeten gaan voor een beslissing. En dan kwam Hilde Crevits van Openbare Werken op de proppen. Zij wilde dat ik een speciaal autosnelwegenvignet zou nemen om de mogelijke, toekomstige kosten voor de aanpassing van de autosnelweg naar de kust te financieren, om de ark te verplaatsen naar de zee.
Ik beweerde dat de zee tot hier zou komen, maar daar geloofde zij niks van. Die CD&V-ers van tegenwoordig zijn ook al niet meer zo katholiek. En dan moest ik hout vastkrijgen. De Groenen trokken van leer tegen het kappen van inlands hout, om de gevlekte bosuil te beschermen.
Ik probeerde de minister te overtuigen dat ik het hout juist nodig had om die uil te redden. Maar ook die was niet te vermurwen. En toen ik dan de dieren wilde verzamelen, kreeg ik het aan de stok met Gaia. Michel Van den Bossche beweerde dat ik wilde dieren gevangen hield tegen hun zin.
Zij stelden ook dat de accommodatie te beperkt was en dat het wreed en onmenselijk was om zoveel dieren te houden in een beperkte ruimte. Hij diende klacht in bij het gerecht omwille van overtreding van de wet op het dierenwelzijn Dan kreeg ik nog een klacht van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding dat ik meer allochtonen en vrouwen moest tewerkstellen op de bouwwerf van de ark, en de vakbonden wilden dat ik enkel vakbondsleden met arkbouwervaring te werk zou stellen. Om het nog erger te maken heeft Douane en Accijnzen alle bezittingen en beleggingen van de Kerk aangeslagen.
Zij beweren dat ik het land illegaal wil verlaten met bedreigde diersoorten.
En dan kwam de administratie weer op de proppen met de eis dat ik een mestactieplan moest hebben voor de ark, vooraleer ik de dieren zou mogen inladen. En tenslotte ging de PS dwarsliggen: zij eisten dat ik een hoop mensen uit hun dienstbetoon zou meenemen. Kortom, Heer, vergeef mij, het zal me minstens twintig jaar kosten om de ark te bouwen"
Plotseling stopte het met regenen, en de hemel klaarde op. Danneels keek verwonderd op, en vroeg aan God: "zeg eens, God, is de zondvloed van uw programma geschrapt ? Gaat de wereld toch niet naar de bliksem"? " Maar Danneels toch ", zei God, " waarom zou ik me daarmee nog moe voor maken ? Uw regering is daar al volop mee bezig".
Voilà, we zijn terug om jullie " weerleed " te helpen dragen. Jullie wanhoop was echt tot in het zonnige zuiden te horen en ik kon er niet meer tegen!! We hebben eenmaal voorbij de grens onze koffers geopend en alle zonnestralen eruit gejaagd en nu maar hopen dat het werkt!! Onze batterijen zijn in elk geval opgeladen en we kunnen er weer " in vliegen ". Wat dat " vliegen" betreft.. dat is zo gebeurd. Vanavond babysitten we bij de twee van de dochter en zondagavond is er een verlaat verjaardagsetentje voor mijn verjaardag met gans de bende hier thuis....!!!!! In de paasvakantie komt de tweeling een weekje logeren en daartussen proberen we " onze " plannen te wringen want de tuin smeekt en huilt om verzorging en zon. Aan dit tempo zullen de batterijen misschien snel opgebruikt zijn maar anderzijds is stilzitten ook niet aan mij besteed dus... Het is heerlijk dat ik weer een volle agenda heb want rust roest zeggen ze en willen of niet die roest komt er op een diefje bij... Tijdens ons verlof heb ik een schitterende tip gekregen van een vriendin. Ze heeft daar tijd zat en gebruikte die om een fotoalbum op een heel originele manier in elkaar te steken. Ze heeft dat laten drukken en het is UNIEK. Ik heb het programma gekregen waarmee ze dat album samenstelde en ben nu van plan om mijn reisverhalen ( Mexico, Venezuela, Peru en Nigeria) met dit programma in boekvorm met foto's en tekst samen te stellen. Die kan ik dan ook laten drukken voor de kinderen. Mijn vriendin kent een plaats waar ze zelfs 1 exemplaar afdrukken dus....ideaal want ik heb niet de bedoeling om een boek te lanceren!! Ludovikus gaf mij de tip om de verhalen te bundelen voor het nageslacht en ik denk de juiste vorm gevonden te hebben want je kan het een totaal persoonlijk " touch" geven qua layout enz.. Als het ooit eens af is en gedrukt dan breng ik het wel eens meer naar de bijeenkomst Ludovikus. Maar daar zullen weer een paar maanden werk aan voorafgaan want intussen mag ik mijn blog niet verwaarlozen hé en ik ben ook bezig om Peru in vertelvorm neer te zetten... Dus jullie lezen het " deze hier " zit weer vol plannen en energie. En natuurlijk moet ik in die boordevolle agenda ook wat ruimte laten voor mijn slaapgenoot .....
Ik besefte en realiseerde wel dat " mijn vat " stilaan leeg liep maar had nooit gedacht dat het zo erg was. De voorbije maanden, met alles wat er gebeurd is, hebben meer van mij gevraagd dan ik dacht. T had de symptomen wel gezien ikzelf negeerde ze en " ploegde" tegen beter weten in verder want opgeven staat niet in mijn woordenschat. Nu voel ik duidelijk dat die korte periode van alles eens loslaten, een andere omgeving en zon precies datgene was wat ik nodig had. De voorbije emoties krijgen stilaan een plaats. Ma zal wel nooit uit mijn systeem te schrappen zijn maar ik probeer alles in de juiste dimensie te zien en te aanvaarden en... ik maak weer plannen, plannen en plannen en dat ben ik ten voeten uit!! Is het de opgeladen zonne-energie, de lentekriebelingen of het aangename gezelschap of alles samen..?? Mijn tonnetje is weer bomvol en het lontje wacht nu op de vonk om het te laten ontploffen en er tegenaan te vliegen. Mocht ik een kind zijn dan plakken ze gegarandeerd het label ADHD op mij want je mag als kind op vandaag niet te actief zijn... Soit, ik ben geen kind dus ook geen ADHDer en laten alle Freuds of Jungs of andere "..logen " of ".. aters" hun oordeel maar voor zich houden... Zolang jullie het maar niet op een lopen zetten bij mijn energie-uitbarstingen.... , wees gerust ik garandeer jullie dat het niet besmettelijk is..... misschien aanstekelijk.....
Op het eerste zicht lijkt het erop alsof ze geen plezier hebben. Ze hebben dan ook zo geen zorgeloos leven zoals ik. Ik bevind mij al enkele maanden in een doos met een papieren wikkel om mij heen. Ik hoorde en zag niets. Maar vandaag, hoewel ik dus reeds enkele maanden besta, is het alsof ik pas geboren ben. Ik voel me als een kind dat eindelijk zelfbewust is geworden en zo dadelijk sterf ik wellicht. Tenminste, als de consument van het kopje thee hier naast me, suiker in haar kopje wil. Wil ze het niet, dan nog kan ik sterven. Misschien eet ze graag suiker, speelt ze graag met het klontje totdat het stuk is en ik in brokjes en poeder in de vuilnisbak beland. Wat een enge gedachte. Zo eindig ik liever niet.
Mijn levensloop is met andere woorden kort en onvoorspelbaar. Een samenvatting van een mensenleven als het ware. Ik kan er dus maar beter het beste van maken en er alles uithalen wat erin zit. Veel mogelijkheden lijk ik op het eerste zicht echter niet te hebben. Ik heb geen armen en benen en hang dus grotendeels af van wat anderen over me beslissen. Ik zal het dus vooral moeten hebben van mijn fantasie en mijn observatievermogen. Daarmee kom ik wellicht een heel eind.
In mijn gezichtsveld zit nog steeds de dame van het kopje thee. Ze is aan het wachten op iemand die blijkbaar niet komt. Eerst leek ze wat ongeduldig, maar ondertussen schijnt ze te berusten in het feit dat haar afspraak op zich laat wachten. Kijk, ze observeert de mensen zoals ik, nu.
De thee is getrokken. En tot mijn opluchting neemt ze geen suiker. Ook prutsen aan mijn lijf zit er blijkbaar niet in, wat mijn kansen op een tweede leven op een ander schoteltje vergroot. Dat heb ik dan weer voor op de mensen... Ze denkt na over haar toekomst zoals ik nu. Hoe kan ik dat nu weten, vraagt u zich wellicht af?
Wel, een suikerklontje heeft telepathische gaven. Ik kan gedachten lezen van mensen die zich op maximum tien meter van mij bevinden en zo nu ook van mijn tafelgenote. Ik ken haar naam niet, want de meeste mensen denken niet aan hun naam. Dus kan ik haar naam niet opvangen. Ze denkt na over haar leven. De vele keuvelende mensen observerend, vraagt ze zich af waar ze eigenlijk mee bezig is. Want ze zit blijkbaar ook op een gesprekspartner te wachten. Door haar gedachten flitsen intussen flarden van een vergadering. Ze is nog jong en heeft nog zoveel te doen! Haar overpeinzingen worden onderbroken door een nieuwe bezoeker. Even denkt ze dat het haar afspraak is. Toch niet. Het is gewoon een man, hij tokkelt op een ingewikkeld toestel, een soort grote gsm.
Opnieuw flitsen beelden door haar hoofd. Van kinderen, van blije mensen, en ze vraagt zich af hoe ze haar dagen zou kunnen vullen met blije gezichten in plaats van met ernstige dassen en toch een beetje geld verdienen want brood en toespijs is er altijd nodig. Wat zou ze kunnen gaan doen met haar talenten om mensen echt het leven aangenamer te maken? Oei, ze grijpt me vast. Wat gaat ze doen? Mijn jasje gaat uit. Uit een korte gedachtesprong leid ik af dat ze honger heeft. Ze gaat mij opeten. Ik zie de andere suikerklontjes liggen en stuur hen mijn laatste groet. En dan voel ik twee kiezen die me tot gruis vermalen. Het wordt donker, er is geen licht aan het eind van de tunnel, alleen een donkere leegte. En ik... ik heb het gevoel dat ik toch iets nuttig heb gedaan. Ik heb haar honger gestild.
Dat was het wat het suikerklontje mij deze namiddag vertelde ergens op een zonnig terras.
Elke maand staat een ster of een sterrenbeeld centraal. Nu zijn het de Grote en de Kleine beer
Eigenlijk kan je een heel jaar door de Grote en de Kleine Beer aan de hemel zien. Beide sterrenbeelden bevinden zich zo dicht bij de noordelijke hemelpoort dat zij, vanuit ons land bekeken, nooit ondergaan. In de loop van de 24 uur van een etmaal beschrijven ze een volledige omwenteling rond de pool. In werkelijkheid blijven de sterren natuurlijk staan waar ze staan, maar draait de aarde in 24 uur om haar as. Het verlengde van de draaiingsas van de aarde wijst naar de ster aan het topje van de staart van de Kleine Beer. Die wordt daarom de Poolster genoemd. Ze wijst het noorden aan. De Kleine Beer is een onopvallend sterrenbeeld. Veel duidelijker prijkt de Grote Beer aan de hemel, maar dan wel eerder onder de vorm van een kruiwagen, dan van een beer. Wanneer men de verbindingslijn tussen de beide voorste sterren van de " bak " van de kruiwagen in gedachten vijf keer verlengt, komt men bij de Poolster terecht. Let ook op de middelste ster van de staart van de Grote Beer. Vlak daarnaast staat nog een sterretje. Wie goede ogen heeft , kan beide sterren zonder verrekijker onderscheiden. Als jullie het niet te koud vinden en er interesse voor hebben, ga dan maar eens op zoek ....
)
