Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
12-12-2007
Vier decennia Franse archeologie in Egypte
Vier decennia Franse archeologie in Egypte
UTRECHT/LUXOR -
In het kleine Egyptische plaatsje Karnak staat het grootste religieuze bouwwerk in de wereld. Dit jaar is het 40 jaar geleden dat de eerste delen van het tempelcomplex werden opgegraven door Franse en Egyptische archeologen.
Het 40-jarige jubileum is aangegrepen om ervoor te zorgen dat de teams uit beide landen op gelijkwaardige voet met elkaar gaan samenwerken.
Sinds Egypte een Romeinse provincie werd, is het een favoriet reisdoel geweest voor wie zich de luxe van de reis kon permitteren
. Ook in Egypte heeft de tijd niet stilgestaan. Zowel de bevolking als het aantal toeristen is in de afgelopen decennia explosief gestegen, de hoofdstad Caïro is met 16 miljoen inwoners de grootste stad van het Afrikaanse continent en de Europese cultuur heeft zijn invloed duidelijk nagelaten
. Egypte heeft echter nog veel behouden uit een ver verleden. De prachtige piramiden, maar ook in het gewone leven op het platteland vindt men nog steeds de traditionele lemen huizen en wordt het land met de hand bewerkt zoals dat honderden of duizenden jaren geleden ook al werd gedaan.
Egypte is een land van tegenstellingen en paradoxen.
Deze reisgids probeert een wegwijzer te zijn in de cultuur, de monumenten van het verleden en de hedendaagse maatschappij van Egypte. Maar het Egypte waar u doorheen loopt, moet u uiteindelijk met uw eigen ogen bekijken en de indrukken die dit zal achterlaten zullen verrassend onvoorspelbaar en onvergetelijk zijn.
Professor Harco Willems van de K.U.Leuven brengt twee boeken uit over de maatschappij en de religie in het Oude Egypte.
Die zijn het resultaat van de opgravingen die de professor en zijn medewerkers al vijf jaar lang uitvoeren in het dorp Dayr al-Barsh in Egypte.
In mei haalden ze nog het wereldnieuws met de vondst van het graf van een mummie van 4.000 jaar oud.
De mummie Hinu werd teruggevonden in een ongeschonden graf. Hij stierf in 2050 voor Christus, en werd 4.000 jaar later door een team Leuvense Egyptologen ontdekt.
Het graf bevindt zich op het provinciale grafveld van Dayr al-Barsh, waar de archeologen al meer dan vijf jaar opgravingen doen. Het grafveld is enkele vierkante kilometers groot.
Professor Willems schreef zijn bevindingen neer in twee boeken Vanavond in ROB Vandaag!
ROTTERDAM/ASWAN - Of het nu de bouw van een duizelingwekkend hoge stuwdam betreft of de verplaatsing van duizenden jaren oude tempels: als het om grootschalige projecten gaat, weet Egypte van wanten.
FOTO ANP
De nieuwste megaoperatie is het Toshka-project.
Toshka mag gerust een project van faraonische omvang worden genoemd. Tot 2017 wordt in het uiterste zuiden van het land, op enkele tientallen kilometers van de beroemde tempels van Abu Simbel, ruim een half miljoen hectare woestijn omgevormd tot een immense lap landbouwgrond. Met het nieuwe akkerland hoopt Egypte de export van landbouwproducten zoals katoen, sperziebonen en aardbeien flink op te voeren.
Het landbouwgebied moet het leefgebied van zeker zes miljoen mensen worden.
De regering wil ze de komende tien jaar verhuizen naar nieuw te bouwen dorpen en steden, waarvan Toshka de grootste wordt. De volksverhuizing is bittere noodzaak omdat de Egyptenaren elkaar nu allemaal in de weg zitten op de vruchtbare gronden langs de Nijl. Hoewel de riviervallei vijf procent van de oppervlakte van Egypte beslaat, wonen bijna alle tachtig miljoen inwoners er. In 2050 zijn dat er naar schatting al bijna 160 miljoen.
Aan de oevers van het Nasserstuwmeer is een van de grootste waterpompstations ter wereld gerealiseerd. Het is een bouwkundig hoogstandje dat is vernoemd naar de Egyptische president Hosni Mubarak. Het Mubarak-pompstation slurpt water uit het meer en pompt het in een 54 meter hoger gelegen kanaal. De vaart voert het water via een driehonderd kilometer lang stelsel van irrigatiekanalen de woestijn in, richting de dorstige gewassen.
De agrarische sector is nu al een van de belangrijkste pijlers van de Egyptische economie. Twintig procent van de totale export kwam in 2006 voor rekening van de landbouw.
Door het warme klimaat in Egypte is van sommige gewassen meer dan één oogst per jaar mogelijk. Om dat voordeel uit te buiten zijn verschillende woestijngebieden de afgelopen jaren al geïrrigeerd.
In de Sinaï bijvoorbeeld is een enorm tuinbouwgebied aangelegd. Voor de teelt van de producten wordt water uit de Nijl gebruikt, dat onder het Suezkanaal door wordt aangevoerd. Ook de woestijn langs de snelweg tussen Caïro en Alexandrië veranderde de laatste jaren van een meedogenloos hete zandvlakte in groen akkerland. De verwachting is dat de oppervlakte landbouwgrond, door onder meer het Toshka-project, de komende jaren met ruim een kwart toeneemt, waardoor de export verder zal stijgen.
Er bestaat echter grote scepsis over de haalbaarheid van de irrigatieprojecten, onder meer door de hoge kosten die met het project zijn gemoeid.
Alleen al voor het Toshka-project is voor de aanleg van kanalen, waterpompen, wegen en een elektriciteitsnet omgerekend bijna vijftig miljard euro nodig. Weliswaar betaalt de Egyptische overheid van dat bedrag een kwart - de rest komt van buitenlandse investeerders - maar dat is volgens economen voldoende om het toch al arme land in een liquiditeitscrisis te storen.
Ook milieudeskundigen uiten hun bedenkingen over het omvangrijke irrigatieproject. Voor de bevloeiing van de nieuwe landbouwgrond is jaarlijks naar schatting vijf tot negen miljard kubieke meter Nijlwater nodig. Onzeker is of die hoeveelheid wel beschikbaar is.
Voor het onttrekken van water uit de Nijl is Egypte gebonden aan het zogenoemde Nijlverdrag. Daarin is vastgelegd hoeveel water elk van de tien landen, waar de rivier door stroomt, mag gebruiken. Juist nu Egypte meer water aan de Nijl wil onttrekken - met de huidige 55 miljoen kubieke meter per jaar is het land al grootverbruiker - hebben onder meer Soedan en Ethiopië laten weten de komende jaren ook meer rivierwater nodig te hebben.
Egypte kan niet teruggrijpen op voorraden regenwater, want neerslag is er vrijwel nooit. Met temperaturen die in de zomer kunnen oplopen tot vijftig graden Celsius verdampen juist grote hoeveelheden water, zeker als die over de woestijn worden uitgestort.
Toch bestaat in Egypte officieel geen twijfel over het Toshka-project. De overheid omschrijft het zelfs als Hét project van de 21ste eeuw. Net zoals de Hoge Aswandam Hét project van de 20ste eeuw werd genoemd.
De EBU heeft het songfestivalconcept verkocht aan de televisiegroep Nibras Media Ltd.
Die keten wil het format gebruiken voor landen uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten.
Kassa kassa
De bankrekening van de EBU, de overkoepelende organisatie van het Songfestival, is flink aangedikt, maar een precieze verkoopsom is niet bekendgemaakt.
Het songfestivalconcept zal worden gebruikt voor een wedstrijd met een deelnemersveld dat zich uitstrekt van westelijk Noord-Afrika tot en met het Arabisch schiereiland.
Bont deelnemersveld
Concreet gaat het om landen als Algerije, Bahrein, Egypte, Irak, Jordanië, Libanon, Syrië, Koeweit, Libië, Marokko, de Verenigde Arabische Emiraten en Saoedi-Arabië maar ook Somalië en Soedan.
Naar verluidt zijn al heel wat plaatselijke omroepen geïnteresseerd in een deelname.
Marteling door de Egyptische politie en ander geweld van staatswege is de laatste jaren toegenomen en dat houdt verband met een steeds luidere roep om democratisering in Egypte.
Dat stelt het Nadim Centrum, een in Egypte gevestigde mensenrechtenorganisatie, in een maandag gepubliceerd rapport.
In het lijvige stuk, dat 261 pagina's telt, wordt uit de doeken gedaan hoe veel mensen in hechtenis zijn gemarteld of seksueel misbruikt.
De Egyptische staat treedt volgens het Nadim Centrum steeds harder op tegen betogers en slechts zelden worden de schuldigen vervolgd.
In het rapport wordt onder meer melding gemaakt van de zaak van demonstrerende vrouwen die in mei 2005 het slachtoffer werden van seksueel misbruik door politieagenten.
Ondanks dat het misbruik op video werd vastgelegd, is nooit vervolging ingesteld.
Ali is zijn werk kwijt en is in een grimmige stemming. Hij heeft besloten die avond stoned te worden. Met een waterpijp en een paar gram hasj op het balkon van zijn flat, een bandje met de zwaar melancholieke muziek van Umm Kalthoum - zeer geliefd bij oudere hasjrokers - en dan maar roken en vergeten.
Een recente studie van de Egyptische overheid slaat alarm over het toegenomen drugsgebruik in Egypte. Volgens de Nationale Raad voor drugsbestrijding en -behandeling (Ncfta) is 8,5 procent van de Egyptische bevolking - zo'n zes miljoen mensen - 'verslaafd' aan drugs. Het blijkt hier in hoofdzaak te gaan om de als softdrugs bekend staande cannabisproducten hasj en marihuana. Die laatste drug staat in Egypte bekend onder de naam bango.
Marihuanaplant
Traditie Hoewel het streng verboden is, heeft het gebruik van hasj een lange traditie in Egypte. Het gebruik in combinatie met de illegale status is omgeven met een soort romantiek die in de Egyptische literatuur en films uitgebreid aan bod komt. Er zijn de beroemde ghorza's, geheime hasjcafés, waar prominente Egyptenaren en mannen van de straat gezamenlijk genieten van hun gedeelde verboden passie.
In de jaren zeventig leverde de Egyptische politie slag met de hasjhandelaren in de steegjes van de wijk Batniyya in het oude middeleeuwse centrum van Cairo. Er werd een film over gemaakt, die miljoenen bezoekers trok.
Het gebruik van softdrugs was jarenlang redelijk stabiel in Egypte. Maar volgens de Egyptische Raad voor Drugsbestrijding zou vooral onder jongeren het druggebruik de laatste jaren explosief gestegen zijn. Nieuw is dat het gebruik van softdrugs al op de lagere school begint. Sinds 2004 is de gemiddelde leeftijd waarop een Egyptenaar met zijn druggebruik begint, gedaald van 24 naar vijftien. Twaalf procent van de Egyptische studenten gebruikt softdrugs. En dat percentage wordt nog gedrukt door het relatief lager gebruik onder vrouwelijke studenten. Onder mannelijke studenten ligt het gebruik op twintig procent.
Nadelige effecten Cannabis heeft de reputatie van een milde drug die niet erg verslavend is en weinig gevaren voor de gezondheid oplevert. Toch hebben onderzoeken aangetoond dat de schadelijke effecten op de psychische gezondheid veel groter zijn dan werd gedacht. Volgens Mushira al-Khattab van de Nationale Raad voor Kinder- en Moederschap (NCCM) is er veel te weinig kennis over de nadelige effecten van de drugs. Al-Khattab denkt dat het druggebruik het beste bestreden kan worden door ouders, leraren en kinderen over die effecten te informeren.
Ali heeft zichzelf een avondje doorzakken beloofd, maar eerst moet de hasj gescoord worden. Drugs blijven een riskante hobby in Egypte. Je moet niet het ongeluk hebben in handen van de Egyptische politie te vallen. Maar de spanning draagt op een of andere manier bij tot het effect van de drug en hoort bij de totaalervaring. Verboden vruchten smaken het best, dat waren we in Nederland met zijn gedoogbeleid alweer enige tijd vergeten.
Donker steegje Op Ali's brommertje rijden we naar Imbaba, de uitgestrekte volkswijk waar betonnen flatgebouwen elkaar in een eindeloze rij opvolgen. In de jaren negentig vocht de Egyptische politie hier nog veldslagen uit met gewelddadige islamisten op een moment dat dit extremisme in Europa nog een ver-van-mijn-bed-show was. We hobbelen over de onverharde, met vuilnis geplaveide straten, kriskras kinderen en oneffenheden vermijdend, tot we een donker steegje inrijden.
Aan het eind van het steegje een zware blauwgeverfde ijzeren deur met daarin een klein luikje dat opengaat als Ali klopt. Een elegante vrouwenhand grist het biljet uit zijn hand en levert vrijwel gelijktijdig de verlangde koopwaar. Bijna niemand krijgt de vrouw achter de deur ooit te zien, vertelt Ali me later, maar het verhaal gaat dat ze bloedstollend mooi is. Het luikje klapt dicht en Ali wil zo snel mogelijk weer weg. Hij doet een beetje knorrig, wat in zijn geval betekent dat hij zenuwachtig is. Als we het steegje uit zijn, is het grootste gevaar geweken. We racen terug naar Ali's flat in de middenklassewijk Muhandeseen. Onderweg scoren we nog een paar flessen Egyptisch bier en een gebraden kippetje en het feest kan beginnen.
BRUSSEL, 10 december 2007 (IPS) - Tweeëntwintig jaar na een verbod op de uitvoer van menselijke skeletten uit India, blijkt de praktijk nog altijd op grote schaal voor te komen. De skeletten komen uiteindelijk vaak in Westerse instellingen terecht.
De wereldwijde vraag naar menselijke skeletten is groot. In de Westerse landen worden overledenen snel begraven of gecremeerd, en de weinige lichamen die aan de wetenschap geschonken worden, gaan meestal naar de opleiding van studenten geneeskunde en worden vervolgens verbrand.
Tot 1985 was India de grootste uitvoerder van menselijke beenderen ter wereld met een geschatte jaarlijkse export van 60.000 schedels en skeletten. Na het verbod kwamen meer skeletten uit China en Oost-Europa, maar de kwaliteit bleek minder. De grote vraag voedt de illegale handel in menselijke skeletten.
De voorbije jaren werden handelaren opgepakt in ondermeer Egypte en Madagascar, maar vooral in India lijkt de praktijk weer de kop op te steken
Zon 7000 jaar geleden verzamelde men in Jericho (Israël) water in putten die als bron dienden. Naast de aanleg van verzamelputten begon men ook primitieve drinkwaterleidingnetten op te zetten. Het waren eenvoudige greppels, uitgegraven in het zand of uitgehouwen in de rotsen.
Later ging men ook holle buizen gebruiken. In Egypte gebruikte men hiervoor holle palmbomen en in China en Japan bamboe. Later ging men ook gebruik maken van gebakken klei, hout en metaal.
In Perzië spoorde men ondergrondse riviertjes en meren op. Het water werd via onderaardse in de rotsen uitgehouwen gangen en gemetselde galerijen langs de bergflanken naar de vlakte geleid waar het in grote putten werd opgevangen.
Reeds in 3000 voor Christus werd in de stad Mohenjo-Daro (in het huidige Pakistan), gebruik gemaakt van een zeer uitgebreide watervoorziening. In de stad waren ook openbare badinrichtingen met warmwaterinstallaties en badkamers.
In het oude Griekenland maakte men al vrij vroeg gebruik van bron-, put- en regenwater. Door de snelle groei van de bevolking in de steden, was men genoodzaakt om het water op ver afgelegen plaatsen op te vangen en via leidingen te vervoeren. Het gebruikte water en het regenwater werden afgevoerd via een rioleringssysteem. Toen men valleien moest overbruggen, voerde men het water via heuvels onder hoge druk aan. De Grieken waren de eersten die ook belang hechtten aan de kwaliteit van het drinkwater. Zij gebruikten beluchtingsbekkens voor de zuivering van het water.
De Romeinen waren de grootste architecten en bouwers van waterleidingnetten in de Oudheid.
Ze gebruikten rivier-, bron- of grondwater voor hun bevoorrading. De Romeinen bouwden dammen in rivieren, waardoor meren ontstonden. Het water werd hierin eerst belucht voordat het werd afgenomen. Men gebruikte het liefst water uit de bergen, vanwege de drinkbaarheid. Om het water te vervoeren, bouwde men de beroemde aquaducten. Het water werd zo over tientallen kilometers vervoerd. Voor de waterleidingen in de stad zelf gebruikte men buizen van beton, steen, brons, zilver, hout en lood. De winplaatsen waren beschermd tegen verontreiniging van buitenaf.
Na de val van het Romeinse Rijk werden de aquaducten niet meer gebruikt. Van 500 tot 1500 na Christus waren er weinig ontwikkelingen op het gebied van waterbehandeling. In de Middeleeuwen onstonden er veel steden. Men maakte in de stad gebruik van houten waterleidingen. Het water, werd uit de rivier gehaald of uit waterputten in of buiten de stad. Men ging ook regenwater gebruiken. Al gauw ontstonden onhygiënische omstandigheden, omdat men afval en uitwerpselen in het water dumpte. Mensen die dit water dronken werden ziek en stierven. Daarom ging men water gebruiken dat door zogenaamde waterdragers verder van de stad uit de rivier gehaald werd waar het water nog schoon was.
De eerste drinkwatervoorziening die water leverde aan een gehele stad werd in 1804 in Paisley in Schotland gebouwd door John Gibb, om zijn blekerij en de hele stad van water te voorzien. Binnen drie jaar werd er al gefilterd water vervoerd naar Glasgow. In 1806 trad in Parijs een grote waterbehandelingsinstallatie in werking. Men liet het water 12 uur bezinken, voordat het werd gefilterd. De filters bestonden uit zand en houtskool en werden elke zes uur vervangen. In 1827 maakte de Engelsman James Simpson een zandfilter om drinkwater te zuiveren. Het wordt nu nog de belangrijkste bijdrage aan de volksgezondheid genoemd.
Het Egyptische Orascom Telecom ontkent dat het te koop staat, zoals bericht werd in de Britse krant 'Sunday Times'. "Er komt geen veiling en mijn familie en ik hebben geen interesse om de telecomsector te verlaten. We zien dit als een langetermijninvestering", aldus CEO Naguib Sawiris in een e-mail.
Biedingsoorlog Eerder op de dag meende de krant dat een van de grootste telecombedrijven van het Midden-Oosten wel degelijk te koop stond. Er werd zelfs een biedingsoorlog verwacht vanuit het Westen, maar daar komt dus niets van in huis. 17 miljard De waarde van het bedrijf wordt op zowat 17 miljard dollar geschat, inclusief schulden. De Orascom-clan, waarvan het telecombedrijf één van de bezittingen is, controleert zowat 40 procent van de beursindex in Egypte.
Informele gesprekken Nog volgens de 'Sunday Times' waren er al informele gesprekken met Deutsche Telekom. Ook het Spaanse Telefónica, het Britse Vodafone en France Telecom zouden in aanmerking gekomen zijn. Orascom Telecom heeft zijn basis in Egypte en is actief in negen landen in het Midden-Oosten en Afrika. De groep heeft meer dan 65 miljoen klanten. (belga/svm)
GAZA-STAD (ANP) - De streng islamitische Hamas heeft in de Gazastrook de strijd aangebonden met de drugs. Inmiddels zijn 115 drugshandelaren aangehouden en is voor 4 miljoen dollar aan drugs (hasj, cocaïne, heroïne en xtc) inbeslaggenomen.
Zondag gingen de drugs voor de uitgenodigde media in vlammen op.
Een zegsman van de Palestijnse beweging zei tegen de BBC dat de meeste drugs via tunnels vanuit Egypte worden binnengesmokkeld.
Hamas nam in juni de macht in Gaza over van Fatah van president Mahmoud Abbas. Onder Fatah kon de drugshandel floreren, stelt Hamas. Een woordvoerder van Fatah ontkende dat. Met de drugsactie wil Hamas laten zien dat de beweging de orde herstelt in de Gazastrook. Drugsdealers kunnen volgens de wet levenslang en zelfs de doodstraf krijgen, aldus de zegsman van Hamas.
Een brand op de campus van de universiteit Al-Azhar in Egypte heeft zaterdag drie studenten het leven gekost.
De brand brak uit in een collegezaal in de plaats Zagazig. Honderden studenten vluchtten in paniek het gebouw uit en tientallen raakten in de chaos gewond.
Waardoor de brand is ontstaan was niet direct duidelijk.
Zagazig ligt ongeveer tachtig kilometer ten noordoosten van Caïro.
- Het hoofd van de Koptisch-Orthodoxe Kerk, paus Shenouda III, uit het ziekenhuis ontslagen. Hij werd vijf dagen geleden opgenomen na ernstige buikklachten. Medische behandelingen in buitenland
De 84-jarige Egyptische kerkleider had een ernstige infectie aan zijn galblaas. Shenouda onderging onlangs nog een medische behandeling in de Verenigde Staten. Dit jaar maakte hij in verband met zijn kwakkelende gezondheid vaker reizen naar het buitenland. Daardoor werd er druk gespeculeerd over zijn mogelijke opvolger.
Opvolger van Sint Marcus Shenouda wordt beschouwd als de 117de opvolger van Sint Marcus de Evangelist. Volgens de traditie zou de gewijde schrijver van het Marcus-evangelie de Kerk van Alexandrië hebben gesticht. Shenouda zit op de Stoel van Marcus sinds 1971. Hij staat daarmee aan het hoofd van de grootste christelijke gemeenschap in het Midden-Oosten.
In Egypte bedraagt het aantal kopten ongeveer 7,5 miljoen, dat is tien procent van de totale bevolking.
Egypte De Koptisch Kerk behoort tot de oosterse kerken. Ze is één van de vier vroegste patriarchaten (Jeruzalem, Antiochië, Rome, Alexandrië). De term kopten is een equivalent voor Egyptenaren, en is afgeleid van het Griekse woord Aigyptos. Als deel van het islamitisch rijk werd Egypte een islamitisch land waarin voor niet-islamieten de godsdienstvrijheid beperkt werd. In de laatste dertien eeuwen hebben de kopten periodes gekend van matige tot ernstige onderdrukking, toch hielden de kopten vast aan hun geloof, taal en tradities.
De laatste tijd zijn er in Egypte in toenemende mate botsingen tussen kopten en moslims.
Wereldwijd De Koptische Kerk is in de laatste decennia uitgewaaierd over alle werelddelen. Paus Shenouda III is het gelukt om met de orthodoxe kerken van Syrië, India, Armenië en Eritrea een geloofseenheid te vormen naar het voorbeeld van de eerste universele Kerk.
Nederland In 1976 is de Koptische Kerk als officiële kerkgemeenschap in Nederland opgericht. De Koptisch Orthodoxe Kerk is sinds 2005 lid van de Raad van Kerken in Nederland. De koptische gemeenschap hier telt zon 10.000 gelovigen, meest van geboorte Egyptenaar.
Dankzij de samenwerking met het Egyptische Wadi Dagla trekt Lierse binnenkort op winterstage naar Caïro. De Pallieters verruilen het gure Belgische winterweer dus voor de stralende zon in Egypte. Ook aan de supporters werd gedacht. Wie aan het zwembad wil liggen in plaats van in de sneeuw te belanden, heeft de mogelijkheid om mee te reizen.
Lierse kan in Caïro gebruik maken van het complex van Wadi Degla. De spelers zullen er van 10 tot 17 januari verblijven. Zwembaden, tennis, basket- en voetbalvelden, fitness, zowat alles is aanwezig om de voetballers bezig te houden. De supporters kunnen lustig aan sightseeing doen, piramides, tempels en andere bouwwerken van Egyptische makelij bezoeken.
Er werden voor de supporters twee formules uitgestippeld: een verblijf in een vijfsterrenhotel Le Meridien Caïro voor 672 euro of een viersterrenhotel in de buurt van de Wadi Degla Club voor 1.150 euro per persoon. Er kunnen in totaal 73 supporters mee
Blog over verkrachting dwong justitie Egypte tot ingrijpen
Blog over verkrachting dwong justitie Egypte tot ingrijpen
Interview Van Ferry Biedermann
BEIROET - De verkrachting van een buschauffeur door de politie werd onthuld op de blog van Abbas
Een kleine overwinning noemt de Egyptische blogger Wael Abbas de veroordeling van twee politiemannen begin deze week voor de anale verkrachting van de buschauffeur Emad al-Kabir, die zich in een ruzie met een agent had gemengd. Abbas zwengelde de zaak een jaar geleden aan door een video van de mishandeling, Emad al-Kabir, op zijn blog, misrdigital (http://misrdigital.tk/) oftewel Egypte digitaal, te plaatsen.
Abbas is in Beiroet voor een conferentie over nieuwe en gevestigde media. Hij zegt slechts een van de vele Egyptische bloggers te zijn die de afgelopen jaren via internet hebben geprobeerd de vrijheid van meningsuiting in Egypte te vergroten. Het autoritaire regime van president Hosni Mubarak houdt nauw toezicht op de gevestigde media die worden ingeperkt door middel van perswetten, censuur en commerciële druk, zegt Abbas.
De overwegend straatarme bevolking van meer dan 80 miljoen telt volgens schattingen tussen de zes en de tien miljoen internetgebruikers. Maar Abbas denkt dat meer mensen dan geschat het net opgaan in internetcafés en hij heeft ook gezien hoe zijn blog wordt uitgeprint en verspreid. Hij krijgt zon 30 duizend hits per dag.
Bent u dus tevreden met de impact die uw blog heeft in Egypte?
Ik had een paar jaar geleden een ander antwoord gegeven dan nu. Nu voel ik me gefrustreerd en teleurgesteld. In 2005 en 2006 dachten ik en de andere bloggers dat we het land konden veranderen, dat we de ruimte voor democratie en vrijheid van meningsuiting aan het vergroten waren.
Dat was tijdens de verkiezingen, toen we dingen als fraude en intimidatie naar boven haalden. Maar het regime gaf ons maar tijdelijk de ruimte. Toen de wereld niet meer keek na de verkiezingen werden activisten, advocaten en bloggers weer gearresteerd en geïntimideerd.
Maar de veroordeling van de agenten is toch deels aan de blogs te danken?
Ik zeg niet dat het helemaal niet de moeite waard is geweest. De veroordeling heeft me erg blij gemaakt. We hebben op zijn minst bereikt dat Egyptenaren durven te klagen over misstanden. Maar ik had grotere verandering van het Egyptische systeem voor ogen. Dat lukt helaas niet, want we hebben daar niet de omstandigheden voor zoals bijvoorbeeld de Amerikaanse journalistiek dat wel had in de jaren zeventig tijdens Watergate.
Ik wil dat wij ook een president tot aftreden kunnen dwingen als hij iets heeft misdaan, maar daar is ons systeem niet naar.
Wie probeert u vooral te bereiken?
Ik schrijf het met opzet in het dialect van Caïro en niet in klassiek, literair Arabisch omdat ik wil dat de jonge generatie het leest. Dat zijn kinderen die vaak afgedaan worden als ongeïnteresseerd in de politiek of in sociale kwesties en die zich alleen maar zouden bezighouden met hasj en seks. Ik ben het daar niet mee eens. Zij hebben het veel moeilijker dan voorgaande generaties, qua werk, geld, trouwen, exploitatie enzovoort.
Ik wil hun bewust maken van wat er in hun land gebeurt.
Tegen 10.000 v. Chr. trokken rondtrekkende jager-verzamelaars uit de Sahara naar het oosten. Zo kwamen ze bij de Nijl. Ze leefden met kleine groepen. Ze sloegen hun kampen op langs de Nijl, omdat er veel voedsel in en langs de Nijl te vinden was. Een keer in het jaar gingen ze ergens anders naar toe, omdat er grote overstromingen waren. Ook nu in onze tijd liggen de grote steden langs de Nijl.
5000 jaar v. Chr. begon het leven van de Egyptenaren. Zij leefden in de Predynastieke tijd. Het is zo genoemd omdat dit de tijd was voordat de machtige regerende families de baas werden in heel Egypte. Voor deze tijd woonden er jagers en verzamelaars, en hun kleine boerderijtjes werden steeds groter totdat ze een dorp vormden. Uiteindelijk ontstonden er twee rijken: Neder- Egypte dat in het zuiden van Egypte lag aan de Nijl, en Opper- Egypte dat bovenaan Egypte. Zo werden de Egyptenaren gewone handwerkslieden en ambachtslieden . De eerste koning, een farao, bracht de twee helften van het land bij elkaar. Zij leefden 3000 jaar lang zo goed, dat het op de oude Grieken en Romeinen grote indruk maakte.
Bij de Nijl
De oude Egyptenaren noemden de Nijl gewoon de rivier. De grote rivier was van levensbelang voor de Egyptenaren. Dankzij de Nijl hadden ze water, konden ze akkers aanleggen en over de Nijl reizen, zodat ze langs andere dorpen kwamen om te handelen of om gewoon vakantie te houden. Als het weer geregend had, overstroomde de Nijl en er bleef slib achter wat ze het zwarte land noemden. Het bleef achter op hun akkerlanden die vlak langs de Nijl lagen. Zo werd de akker elke keer weer vruchtbaar. Zonder de Nijl zou de Egyptische cultuur nooit ontstaan zijn.
De Kalender
Elk jaar had 12 maanden. Iedere maand had weer 3 weken en een week duurde 10 dagen.
Egyptenaren verdeelden het jaar in 3 seizoenen, volgens de tijdkring van de Nijl. Een overstroming duurde meestal van half juli tot half november en dus vormde dat het eerste seizoen. Direct hierna kwam de zaaitijd, die duurde van half november tot half maart. Dat was het tweede seizoen. Het laatste seizoen was de oogsttijd. De rivier stond dan op zijn laagst. De laatste 5 dagen van het jaar waren godsdienstige feestdagen. Een schrikkeljaar kenden de Egyptenaren toen nog niet.
Voedsel in de Nijl
Sommige Egyptenaren leefden van de visserij en de jacht op vogels. Voor de farao en zijn edelen was de jacht op vogels eerder een soort sport. En nog liever gingen ze met harpoenen op nijlpaarden jacht. Maar jagen op nijlpaarden was gevaarlijk, omdat het dier met gemak de boot kon omgooien.
Er was ook een plechtigheid waarbij de farao volgens de godsdienstige regels een nijlpaard moest doden. Het mannetjes nijlpaard was een teken van het kwaad. Door hem dood te steken, liet de farao zien dat hij zijn volk beschermde tegen kwaad en vijanden.
Boten op de Nijl
De eerste Egyptische boten waren gemaakt van bossen riet. Die groeiden langs de oevers van de Nijl. Ze maakten daarvan ook daken, matten, papier, manden, meubels en sandalen. Met rieten boten gingen ze over de rivier. De Nijl was ook de belangrijkste weg van Egypte. Het was veel makkelijker om over water te reizen dan door het woestijnzand of over modderige velden. Toen de Egyptenaren ontdekten hoe je boten van hout kon maken, maakten ze ook grotere schepen, zoals handelsschepen en oorlogsschepen, waarmee ze niet alleen op rivieren maar ook op zeeën konden varen. Maar toch echt de mooiste boot was toch wel de privé boot van de farao. Op een keer werd de koninklijke boot van Ramses de derde overvallen door opstandelingen, die hem dood wilden maken.
Ambachtslieden
Alle kunstvoorwerpen die je in Egypte ziet is allemaal door ambachtslieden gemaakt. Voorbeelden van ambachtslieden zijn: pottenbakkers, steenhouwers, timmermannen en mensen die glas of juwelen maakten. Er werd ook geweven en gespind, dat werd meestal door vrouwen gedaan. Bijna alle dingen wat de vrouwen hebben gemaakt van stof, is verteerd.
Gemaakt om lang mee te gaan
In de Egyptische dorpen en steden maakten timmermannen en meubelmakers meubels voor in de huizen, maar ze maakten ook kleine houten modellen voor de graftombes van belangrijke mensen. De allerbeste steenhouwers, beeldhouwers en schilders werkten voor het koninklijk huis: zij maakten de paleizen, tempels en graftombes. Edelsmeden maakten met goud en edelstenen de mooiste sieraden. Al die dingen kunnen we nu nog steeds bewonderen in musea.
Bewerking van grondstoffen
Metaal werd gesmolten in houtskoolovens. Het werd daarna boven een vuur verhit om onzuiverheden te verbranden. De ambachtlieden klopten daarna het koude metaal in de goede vorm of goten het in mallen. Het werk was pas klaar als er eerst nog geschaafd en geschuurd was. Voorwerpen die helemaal van goud waren, werden alleen gemaakt voor faraos en voor tempels. Wel werden veel andere voorwerpen bedekt met een dun laagje goud, maar onder het laagje goud was alles van ijzer of tin.
Beeldhouwwerken
De meeste dingen van Egyptische kunstvoorwerpen zijn beeldhouwwerken. Reliëf of muurschilderingen versierden de muren van tempels en grafkamers. De personen zie je altijd van de zijkant. Ze maakten ook eerst een tekening en kleurden het daarna in.
Toen het Nieuwe Rijk begon ( rond 1550 v.Chr. ) zijn er in de grafkamers in Thebe zoveel prachtige muurschilderingen gemaakt, dat ze die tijd ook wel de Gouden Eeuw van de Egyptische schilderkunst hebben genoemd.
Goud
Tussen de Nijl en de Rode Zee lagen veel goudmijnen. De Egyptenaren waren gek op goud. Ze maakten ook bladgoud dat ze in een dun laagje aanbrachten op houten beeldjes en allerlei andere voorwerpen. De Egyptenaren beschouwden goud als een goddelijke stof. Zo werd de zonnegod Re ook wel berg van goud genoemd en zijn dochter Hathor de godin van goud.
De farao en zijn familie
De macht van de faraos macht over Egypte was een van de langste en succesvolste vormen van bestuur uit de wereldgeschiedenis. Faraos waren toen dan ook geen gewone koningen. Als een farao op zijn troon ging zitten in zijn paleis geloofden zijn mensen dat de geest van Horus (dat was de god van de koningen en van de hemel) bij hen binnenkwam. De farao was zo belangrijk dat de mensen dachten dat het een god was.
De oude Egyptenaren geloofden ook dat de farao afstamde van de zonnegod Re, en dat er goddelijk bloed door zijn aderen stroomde.
Een nieuwe farao
De farao koos meestal de oudste zoon als opvolger. Deze zoon werd dan voorgesteld aan zijn onderdanen. Als de oude farao stierf, zorgde de troonopvolger voor de begrafenis, zo kon het hele land direct zien wie de nieuwe troonopvolger werd. Maar pas tijdens de bekroning zou de prins veranderen in een echte koning. Als de prins gekroond werd, geloofde iedereen dat alle goden, godinnen en geesten van alle gestorven faraos erbij waren, om te bevestigen dat hij de echte farao werd. Met heel veel rituelen werd hij de koning van Egypte. Op het laatste kreeg hij de dubbele kroon opgezet, met de dorsvlegel en de kromme staf in zijn hand: dat zijn de koninklijke symbolen van Osiris.
Een vrouwelijke farao
De faraos van Egypte waren meestal mannen. Dat moest ook wel, want ze waren de god op aarde. Toch zijn minstens 6 vrouwen in Egypte de baas geweest. Ze moesten zich dan wel koning of farao laten noemen, en niet koningin. De beroemdste vrouwelijke farao was Hatsjepsoet, afstammelinge van een veel koningen en koninginnen. Bijna 20 jaar zat ze op de troon, leidde ze een oorlogstocht, restaureerde ze tempels die vernield waren en ging ze door met de handel, zodat het heel erg goed met Egypte. Hatsjepsoet werd vaak afgebeeld met een baard.
Zijn vrouw
De farao had een vrouw, de koningin, zij werd ook wel Grote Koninklijke Echtgenote genoemd. Vaak was de koningin de zus van de farao. Dat vonden de Egyptenaren wel handig, omdat de zus van de farao net als de farao zelf, het bloed van de zonnegod in zich had. Lang geleden was ook de god Osiris, toen hij nog de koning was van Egypte, getrouwd met zijn zus Isis; zij werd toen koningin van Egypte. De kroonprins was de zoon die de farao als nieuwe opvolger had aangewezen. Meestal was dit een zoon van de koningin; maar als zij geen zoons had kon de farao een zoon van een van zijn bijvrouwen kiezen. Sommige bijvrouwen waren prinsessen uit buurlanden, waarmee de farao getrouwd was om vrienden met deze landen te blijven.
Cleopatra
Cleopatra is de bekendste Egyptische koningin. Dit kwam vooral door haar schoonheid en intelligentie. Ze heeft een relatie gehad met Julius Caesar. Zij werd verslagen door keizer Augustus tijdens de Romeinse burgeroorlog. Ze wou zich niet overgeven en heeft toen zelfmoord gepleegd. Zij was de laatste farao die over Egypte heeft geregeerd.
Egyptische vrouwen
De meeste dingen wat de vrouw moest doen was het huishouden, het groot brengen van de kinderen en ze maakten ook het eten klaar voor het gezin . Bij rijke families liet de vrouw des huizes de maaltijd maken door haar dienaressen. Want rijke vrouwen hadden vaak veel bedienden. Jonge vrouwen leerden deze taken van hun moeders, en vaak hielpen grootmoeders een handje mee in huis. Veel vrouwen deden ook zwaar werk buiten het huis. Egyptische vrouwen konden een woning of akker hebben of erven; ze konden scheiden van hun man, vooral als die hen sloeg.
Vrouwenwerk
Sommige vrouwen werkten buiten het huis als bakker of weefster. Andere vrouwen werden muzikantes, zangeressen of danseressen die optraden tijdens privé-feesten. Sommige vrouwen zorgden voor een moestuin met groenten en fruit, of werkten op het land. Goed gestudeerde vrouwen konden priesteres worden en deelnemen aan de rituelen in de tempels.
Koninginnen
De meeste faraos hadden verschillende vrouwen, maar ze hadden wel één koninklijke vrouw. Deze vrouw was de machtigste vrouw van Egypte . Bijna even belangrijk was de moeder van de farao, die ook als een machtige vrouw werd verwend. Sommige koninginnen konden ook mee beslissen bij het regeren van het land.
Huwelijk
Veel meisjes trouwden al als ze 12 of 13 jaar oud waren. Hun toekomstige man was meestal iets ouder. Er was niet echt een bruiloft maar er werd wel een huwelijkscontract getekend; dat het echt besloten was. Ze deelden alles samen, maar bij een scheiding mocht de vrouw alle bezittingen die ze had gedeeld weer meenemen.
Het dagelijks leven
De meeste gewone Egyptenaren werkten op het land en kregen genoeg geld om zichzelf en hun gezin te voeden. In hun huizen stonden niet meer dan een paar stoelen en wat lage tafels. Rijkere gezinnen woonden in grotere huizen met logeerkamers en een tuin. De meeste vrouwen trouwden jong. Als ze het geld ervoor hadden namen ze een bediende in huis. Sommige vrouwen sponnen zelf wol, maar meestal werd dat soort werk door professionele wevers gedaan. Meisjes hielpen hun moeder terwijl de jongens meestal bij hun vader bleven om te leren wat hun vader deed, ze gingen dan ook meestal het beroep van hun vader later doen. Er was veel vraag naar timmermannen en andere goeie mensen die je vaak nodig had en in elke stad en in elk dorp waren werkplaatsen waar de huishoudelijke spullen werden gemaakt.
Linnen
In het hete klimaat van Egypte waren luchtige, losse en goedwasbare kleren het handigst. Vooral omdat veel mensen zwaar werk deden. Het vlas ( dat is een plant waar je linnen van kunt maken ) werd op verschillende tijden geoogst. Van de jonge groene planten maakte je fijne stof. Van de oudere gele stengels werd sterk linnen gemaakt voor kleren. Het volgroeide stugge vlas werd gebruikt voor touw en matten. Je kon alles ook nog een de matten en touwen ook een vrolijk kleurtje geven, want ze konden van planten knollen en bieten verf maken. Maar gekleurde stof voor kleding werd weinig gebruikt, omdat de kleuren in de hitte snel uitliepen.
Kinderen
De Egyptenaren waren erg blij met hun kinderen. Om het kind te beschermen tegen gevaar kreeg het kind een amulet om. Als de kinderen volwassen waren, konden ze zorgen voor hun bejaarde ouders. Echtparen die geen kinderen hadden, baden tot de goden; als dat niet hielp konden ze kinderen adopteren.
De meeste sporten en spelletjes waren simpel en goedkoop. Jongens deden aan hardlopen, springen en vechten. Het lijkt erop dat ze balspelletjes aan de meisjes overgelaten hebben. Er was altijd wel water in de buurt en iedereen zwom dan ook met plezier.
Sommige jongens gingen naar school in de tempel. Onderwijs duurde 10 jaar en het was gratis. Toch gingen veel kinderen niet naar school. Ouders wilden liever dat hun kind geld ging verdienen.
Hiërogliefen
De oude Egyptenaren hadden een beeldschrift. Ieder tekeningetje was een woord. Dus als je een vogel tekende, bedoelde je vogel. We noemen het schrift van de Egyptenaren hiërogliefen. Dat betekent: heilige inkrassingen. De Egyptenaren noemden het de taal van de Goden. Hiërogliefen schrift was voor heilige teksten in tempels en graftombes. Er was ook een eenvoudiger schrift, het hiëratische schrift. Dit schrift was voor dagelijks gebruik.
Leren schrijven
Er gingen maar een paar jongens naar school om te leren lezen en schrijven. Ze gingen naar school toen ze 5 jaar waren en konden soms wel 12 jaar les krijgen. Eerst leerden ze het hiëratische schrift, en daarna het hiërogliefen schrift. De leraar liet de jongens woorden en verhalen overschrijven op stukken gebroken aardewerk. Papyrus was veel te duur om op te oefenen.
Papyrus
Papyrus werd veel gebruikt in Egypte. Het is eigenlijk het zelfde als papier. Het werd van een waterplant gemaakt die ook wel papyrusplant werd genoemd. Papier kreeg je in Egypte niet zomaar. Je moest eerst de stengels van de papyrusplant schillen en het in dunne reepjes snijden. Daarna worden de reepjes om en om over elkaar heen gelegd. Met een zwaar gewicht of een hamer worden de reepjes tegen elkaar geperst zodat de sappen eruit lopen. De sappen werken als lijm, waardoor de reepjes tot een vel aan elkaar plakken. Het vel wordt met een ronde steen mooi glad gestreken. Het is klaar om op te schrijven.
De steen van Rosette
In 391 na Chr. gaf de Byzantijnse keizer Theodosius I opdracht om alle heidense tempels in zijn rijk te sluiten. Hierdoor kwam er een einde aan de vier duizend jaar oude traditie en tevens ging hierbij de oude Egyptische taal, hierogliefs, voor meer dan 1500 jaar verloren. Tot 1800 begreep dus helemaal niemand iets van het hiërogliefen schrift. Maar toen ontdekte een kapitein uit het leger van Napoleon een steen. Op die steen stonden drie talen: Grieks, Demotische en het Egyptische. Omdat deze steen werd gevonden bij het plaatsje Rosette, werd hij de steen van Rosette genoemd. In 1822 wist een Fransman het Egyptische schrift te ontcijferen.
In totaal zijn er wel 700 hiërogliefen tekens.
De goden
De Egyptenaren geloofden in honderden goden en godinnen. Ze hadden overal een god voor. Zo waren er goden voor de zon, de maan en het weer, er waren goden voor vruchtbaarheid, de landbouw en het schrift. Sommige goden werden alleen maar in één dorp vereerd andere goden in heel Egypte. De goden hadden namen zoals Osiris, Isis, Horus, Re en Hathor. Ter ere van al deze goden bouwden de Egyptenaren tempels. Ook werden er tempels gebouwd ter ere van een dode koning of koningin. Binnenin de tempel stond het beeld van de god of koning. Een aantal van deze tempels staan er nog steeds. De faraos op hun beurt werden weer als levende goden beschouwd.
De belangrijkste goden op een rijtje:
1. Horus: god van de hemel. 2. Seth: god van de woestijn, van chaos en het kwade. 3. Toth: god van de kennis en van de schrijvers. 4. Chnoem: god die de mensen maakte op zijn pottenbakkerswiel. 5. Hathor: godin van de liefde, de hemel, vreugde en dood. 6. Sobek: krokodillengod. 7. Re: zonnegod.
8. Ptah: god die alles op aarde geschapen heeft. 9. Anoebis: god van het balsemen. 10. Osiris: god van de landbouw en heerser van de onderwereld. 11. Isis: god van de tovenarij.
Egyptische mummies
De Egyptenaren waren de besten in het balsemen van de dode lichamen. Als ze aan het balsemen waren werd het lichaam uitgedroogd en wikkelden ze het lichaam in linnen. Dit koste ontzettend veel tijd. Maar het was ook heel erg belangrijk.
Het gebalsemde lichaam werd in een grafkist gelegd, net zoals wij dat ook kennen, maar deze grafkist was veel indrukwekkender. Daarna werd het bijgezet in een graftombe. Archeologen hebben vaak het linnen van de gebalsemde lichamen eraf gehaald.
Tegenwoordig gebruiken de archeologen liever speciale scanners om mummies te onderzoeken, zodat ze niet beschadigd raken.
Mummificeren & balsemen
De Egyptenaren werden gemummificeerd, zodat het lichaam niet kon verteren. Zij dachten dat je na je dood in het rijk van de goden verder kon leven, maar dan moest je lichaam wel goed bewaard blijven. Alleen rijke mensen konden het betalen om gemummificeerd te worden. Voor de rijkste en belangrijkste Egyptenaren zoals de: faraos en koninginnen werden graftombes gebouwd. Dat zijn piramides. Als een rijke Egyptenaar dood was gegaan werd hij gemummificeerd.
Hoe de Egyptenaren hun doden mummificeerden: 1. De balsemers verwijderen de hersenen en de organen van de dode. Men doet dit alles in een vaas. Deze vazen heten: canopen. Het lichaam van de dode moet compleet zijn om de reis naar het hiernamaals te kunnen maken. Daarom mogen de ingewanden dus niet ontbreken. Daarna verpakken ze het lichaam in een soort natron, een soort zout. Daardoor droogt de huid uit en blijft dan voor altijd bewaard.
2. Tijdens het wikkelen stoppen familieleden tussen de lagen linnen, juwelen en beeldjes. Ook bidden ze voor zijn ziel. Als dat klaar is, is de dode gemummificeerd.
3. De dode krijgt een masker op. De balsemers dragen dieren maskers en doen alsof ze goden zijn. Het mummificeren duurt ongeveer 70 dagen bij elkaar.
Daarna werd het lijk in een mensvormige kist gelegd. Een sarcofaag. Er werd bij een farao een dodenmasker op zijn hoofd gelegd daar was zijn gezicht op geschilderd. De rijke Egyptenaren kregen allerlei kostbaarheden mee, die ze konden gebruiken. De mummie werd versierd met gouden juwelen en glanzende edelstenen.
De arme Egyptenaren werden gewoon in het zand begraven in de Sahara.
De piramides
De oudste Egyptische graven waren kuilen in het zand, met grote stenen erop. Gewone Egyptenaren werden altijd zo begraven. Af en toe werden ze eerst in stroken linnen of leer gewikkeld, of in een kist van hout of riet gelegd. De familie van de dode gaf voedsel mee en soms wat gereedschap.
Als er een nieuwe farao kwam, dan was een van de eerste dingen die hij deed: opdracht geven dat er een nieuwe piramide moest gebouwd worden.
Dat deed hij omdat het bouwen van een piramide ongeveer 20 jaar duurde. De kans was groot dat de farao al dood ging voordat de piramide af was. Faraos wilden in grote graftombes begraven worden, zodat iedereen kon zien hoe machtig ze waren. Zon koninklijke graftombe moest groot genoeg zijn voor alle bezittingen die hij nodig zou hebben in het leven na de dood.
De trappiramide
Toen de eerste faraos over Egypte regeerden ( de derde dynastie ) werden ze in een soort piramide begraven met een plat dak. Dat noemden ze ook wel een mastaba, maar na een paar jaar besloot Imhotep, de eerste minister van farao Zoser, een groot monument van steen te bouwen voor de farao. het begon als een grote mastaba, waar hij telkens een iets kleinere mastaba op liet zetten.
Zo ontwierp hij de eerste piramide ter wereld; de trappiramide. ( 2649 v Chr. - 2575 v. Chr) De trappiramide betekende ook nog iets; de farao kon opstijgen naar de Onvergankelijke Sterren in het noorden.
Knikpiramide
Op een gegeven moment wilden ze de trappen glad hebben. Alleen toen ze aan het bouwen waren werden ze bang dat de piramide kapot zou gaan. Daarom hebben ze de hoek van de vier zijden meer naar elkaar toe gebouwd, zodat hij niet zo hoog werd, waardoor er een knik is ontstaan.
Gladde piramides
Vanaf de vierde dynastie ( 2575 v. Chr 1640 v. Chr.) werden piramides met gladde zijkanten gebouwd. Deze gladde zijkanten betekenden zonnestralen waar de farao kon opstijgen naar de zonnegod Re in zijn hemelboot. Deze echte piramides werden gebouwd voor koninklijke begrafenissen.
De grote sfinx
Dit stenen beeld heeft het lichaam van een liggende leeuw en het hoofd van een mens. De sfinx is bijna 20 meter hoog en meer dan 73 meter lang. Hij staat bij de toegangsweg naar de piramide van Chefren. De meeste geleerden denken dat de sfinx gemaakt is rond 2558 v.Chr., en dat het hoofd van de koning erop is afgebeeld.
In de piramide
Omdat er veel waardevolle spullen in de piramiden waren gestopt, hebben veel rovers de graven leeggehaald. In 1922 ontdekte de Engelse archeoloog Howard Carter het graf van Toetanchamon. Dit graf was nog niet leeggeplunderd.
Vrouwen uit de hele wereld zijn in de Egyptische hoofdstad Cairo bijeen geweest voor de Internationale Vrouwentop. Op de drie dagen durende conferentie zijn 900 delegaties aanwezig uit 88 landen. Het is voor het eerst dat de bijeenkomst wordt gehouden in een Arabisch land.
Tijdens de top staat de economische positie van vrouwen in Arabische landen centraal en de manier waarop die kan worden verbeterd. Vrouwen hebben vaak maar een beperkte rol in de economie van hun land en dat is onder meer te wijten aan een gebrek aan scholing. Zo is bijvoorbeeld zo'n 60 procent van vrouwen in Egypte analfabeet.
In Tunesië is dit helemaal niet meer van toepassing. Sinds voormalig president Bourguiba er voor koos om de vrouwen vrijheid en gelijkheid te geven, zijn de Tunesische vrouwen er ontzettend op vooruitgegaan. Aan de universiteiten zijn net zoveel, soms zelfs meer, vrouwelijke studenten, dan mannelijke. Er is geen enkele faculteit waar ze niet in grote getale aanwezig zijn; rechten, economie of techniek. De vrouwen hebben de universiteiten veroverd en maken dankbaar gebruik van wat deze hen te bieden hebben.
Zelfs al is het nog vaak zo, dat een meisje halverwege haar studie stopt om te trouwen en kinderen te krijgen, gaan er tegenwoordig steeds meer na die pauze van een jaar of wat, weer terug naar de collegebanken om hun studie af te maken. En wanneer ze hun diploma op zak hebben, dan gaan ze ook zeker hun beroep uitvoeren. De kinderen kunnen dan thuis blijven bij een van de grootmoeders of tantes en anders is er altijd wel een plaatsje te vinden in de vele crèches en kinderopvangcentra.
In de Arabische wereld is ook het bloggen door de vrouwen ontdekt. Daar waar ze op straat niet kunnen emanciperen en vrij kunnen zijn, doen ze het via hun weblog's. De weblogs zijn voor veel vrouwen een eerste mogelijkheid om zich vrij en publiekelijk te uiten, en voor de toeschouwer een unieke kans om een kijkje te nemen in het hoofd van de Arabische vrouw; een wereld die tot nu toe meestal gesloten bleef.
. Zodra er ergens een mogelijkheid is waar ze hun mening kunnen geven en laten zien dat ze echt heel veel te vertellen hebben, doen ze dat ook meteen.
Het is dan ook niet vreemd dat de meeste weblogs in landen als Iran, Irak en Saoedie Arabië voorkomen.
Bekeerde ex-moslima zwaar gefolterd door Egyptische politie
Bekeerde ex-moslima zwaar gefolterd door Egyptische politie
Hilversum 25 juli 2007 - De Egyptische politie heeft onlangs een tot het christendom bekeerde ex-moslima na folteringen aan haar familie teruggegeven. Dat heeft de Internationale Gesellschaft für Menschenrechte (IGFM) in Frankfurt meegedeeld. De mensenrechtenorganisatie wil dat de Duitse overheid haar bescherming biedt.
Elektrische schokken Op 16 juli werd in Alexandrië de 26-jarige Eman el-Sayed door haar verwanten aangevallen en met de dood bedreigd omdat ze christen was geworden. Haar man, ook een bekeerling, wist aan de toorn van haar familie te ontsnappen. De politie kwam er aan te pas en nam haar mee naar het bureau, zogezegd om haar te beschermen. Op het politiebureau werd ze echter geheel ontkleed, uren lang verhoord en gefolterd. De politie leverde haar vervolgens over aan de staatsveiligheidsdienst.
Volgens IGFM werd ze ook daar zwaar gefolterd. Ze zou onder meer met elektrische schokken op gevoelige lichaamsdelen zijn bewerkt.
Kopten tweederangsburgers ? In Egypte worden niet alleen ex-moslims maar ook Kopten zwaar aangepakt. Volgens IGFM zijn Kopten in hun vaderland tweederangsburgers. Op 6 juni werd in een Koptische wijk bij Alexandrië een inval gedaan door militante islamisten. Huizen en winkels werden beschadigd en zeven Kopten raakten gewond. "De Egyptische autoriteiten zijn bij deze ontwikkeling niet helemaal onschuldig. Vaak hebben ze islamistisch ingegeven aanvallen op christenen genegeerd of zeer licht bestraft om conflicten met militante moslims te voorkomen", aldus Martin Lessenthin van IGFM.
instrumentenfamilies van rond de Oostelijke Middellandse Zee
instrumentenfamilies van rond de Oostelijke Middellandse Zee
In Griekenland heet het ding een lyra of een kementze, in Egypte is het een rabab en in Turkije noemen ze het een kemance of een kabak.
Allemaal zijn het stukken jammerhout, bespannen met snaren die tot trillen worden gebracht door een strijkstok. De Europese variant noemt men een viool. De fysieke overeenkomst tussen genoemde instrumenten mag groot zijn, de muzikale betogen die erop worden gespeeld, verschillen soms hemelsbreed:
de Kretenzische lyra klinkt als een opgewonden hittepetit, de Egyptische rabab lijkt een mopperende grijsaard, de Turkse kemance orakelt als een profeet.
Op het Griekse label FM Records verscheen een serie van liefst zes cd's - waaronder deze strijkinstrumentencompilatie - waarop is gepoogd de instrumentenfamilies van rond de Oostelijke Middellandse Zee in kaart te brengen.
De zes families, bestaande uit citers, percussie-instrumenten, korthalsluiten, langhalsluiten, vedels en fluiten vormen een weerslag van eeuwenoude culturele kruisbestuivingen tussen de oosterse en de westerse wereld.
Ten zuiden van Cairo, in Sakkara, hebben archeologen een nieuwe ontdekking gedaan. Het betreft twee tombes die tussen de 3.000 en 4.200 jaar oud zijn en bestemd waren voor een koninklijk figuur en diens butler. Nog geen half jaar eerder vond men ook al de dokter Qar.
Een andere vondst die op dezelfde plaats is gedaan was een Egyptische priester. Een vrouw vergezelde hem in zijn laatste rustplaatst aan de zijde der Goden. Officiele uitspraken laten weten te vermoeden nog maar 30% van de archeologische schatten te hebben ontdekt...
( Gevonden hieroglyfen in Sakkara )
Zahi Hawass , de niet bepaald geliefde en conservatie conservator van de piramiden, zei het volgende over de onthulling: "Het ziet er niet zo goed uit omdat het gebouwd is van aarde en niet van zandsteen. Toch geloof ik dat deze vondst heel belangrijk is."
De tombe bevat een houten deur met inscripties over de priester en diens vrouw. De tombe van de butler valt op door de mooie blauwe en oranje tekeningen die aanwezig zijn. De priester werd aangetroffen in een houten sarcofaag. Geen van de gevonden mummies werd uit hun grafkoffer gehaald.
