Straffeloos jongeren vrijlaten gaat levens kosten.

De vrijlating vrijdag van 3 jonge relschoppers die donderdagavond met loden kogels op politiecombi’s hebben geschoten, doet bij het politiekorps van Brussel-Zuid het ergste vrezen. Volgens 2 politieagenten die anoniem wilden getuigen over hun helse job van alle dagen is de situatie niet houdbaar, oncontroleerbaar, explosief en levensgevaarlijk.

Citaat :

“Vroeg of laat kost dit soort van signalen ons hier het leven”

“In bepaalde straten patrouilleren is te vergelijken als rondrijden in Beiroet“

1.     De feiten.

Donderdagavond schieten jongeren met een luchtdrukgeweer op twee combi’s van de politie op de Bergense

Steenweg vlakbij het beruchte Lemmensplein niet ver van de slachthuizen van Anderlecht. De agenten in de combi’s worden omsingeld en aangevallen door een groep jonge allochtonen. Twee van hen worden toch opgepakt en meegenomen naar het secretariaat. Hun vrienden komen naar het scretariaat de vrijlating opeisen van hun kompanen en vallen een agent aan. Hierbij wordt nog één van hen gearresteerd en in de boeien geslagen. Vrijdag laat het Brussels parket het drietal vrij tot groot ongenoegen van de politie van Anderlecht. Maar verschieten doen ze al lang niet meer van dergelijke beslissingen.

“Wij maken dat dagelijks mee, dat het parket geen gevolg geeft aan geweldplegers en aan feiten van geweld zelfs tegen de politie. Die gasten oppakken heeft geen zin omdat ze een beetje later terug vrij rondlopen op straat. In de wijk Kuregem alleen zijn 60 Noordafrikaanse jongeren bekend voor meerdere zware feiten van geweldplegingen zoals diefstal met geweld, sackjacking, inbraken, heling, geweld en agressie, drugsfeiten enz…  Ze hebben gemiddeld 10 criminele feiten op hun actief, sommigen zitten al aan 60 to zelf 100 feiten achter hun naam staan.

2.     Geen gezag

Er is geen gezag meer en ook geen respect. Geen tucht en geen orde meer in veel Brusselse gemeenten en wijken. De politie is er geen baas meer op straat. De jongeren spelen er de baas.

“Het signaal van straffeloosheid wordt stilaan extreem gevaarlijk voor ons. Omdat de politie in een wijk als Kuregem, maar ook in wijken in Vorst, Molenbeek en Sint-Gillis geen gezag meer heeft.” Dagelijks krijgen wij hier te horen : “Wij maken het recht uit, wij zijn hier de baas, de wijk is van ons, opkrassen!”

Elke dag worden wij hier omsingeld en belaagd, bij een controle kunnen we niet controleren wie we willen… en dan sta je daar als twee blanke bange agentjes tussen een groep heetgebakerde allochtonen die je uitlachen, uitschelden voor poulet en fuck. Binnen de minuut komen er nog tal van vriendjes de groep versterken en vrezen wij vaak voor het ergste…”

3.     Geen controles

“Soms voeren wij noodgedwongen geen controles uit, al was het maar om rellen te voorkomen. Het gaat soms heel ver :  zo werden er onlangs gasten uit een combo bevrijd en nadat er eerst twee collega’s zo hard geslagen werden dat ze arbeidsongeschikt waren. Meestal wordt er minstens één dader gearresteerd, maar die wordt snel weer vrijgelaten en wordt onthaald als een held en wordt de ‘koning’ van de straat. Kom die dan meer eens terug tegen op straat !”

“Iedereen gaat opzij wanneer wij met loeiende sirenes en zwaailichten voor een dringende oproep… zij niet : zij gaan tergend traag de straat opversteken met opgestoken middenvinger en dwingen ons te remmen en zelfs tot stoppen !” Met grootste voldoening op hun tronie en met een air van ‘m’as tu vu’ of ‘heb je mij gezien ?!’  Dat is hier de werkelijkheid in deze straten.

Nog straffer : “Een paar maanden geleden werden we zelf onder vuur genomen en werden er liefst 16 kogels op ons afgevuurd !”  Een politiepatrouille werd opgeroepen voor een neergeschoten persoon op straat en werden door de daders zelf onder vuur genomen. Is dat nog normaal ?

4.     Geen pottenkijkers

Vorige week werd hier nog een journalist fotograaf door die jongeren in mekaar geslagen en bestolen van al wat hij bij zich had. Enkel en alleen omdat hij een paar foto’s had genomen van een paar huizen en winkels, sfeerbeelden zonder mensen op. Hij liet ze zelfs zien om te bewijzen dat hij geen personen had gefotografeerd of er jongeren op stonden.

5.     Beiroet in plaats van Kuregem

“Voor een gewone interventie roepen wij steeds versterking op. Zelfs als een gewone burger ons ons teken doet of iets wil vragen of ergens tegenhoudt. Wij weten het niet meer… het kan soms een hinderlaag zijn en wij voelen ons zelf niet meer veilig. Routine doodt en dat is hier binnenkort letterlijk te nemen in Anderlecht.”

“Hier patrouilleren is rondrijden zoals in Beiroet : hier wordt gegooid met stenen, eieren tot blikjes cola toe. Niet alleen op straat, maar ook in de metro gebeuren die dingen al. Toppunt van dit alles was het gooien van een molotovcocktail naar een collega. Trouwens de wijk Kuregem wordt in de volksmond nu al Beiroet genoemd en dat wil toch al iets zeggen. !”

6.     Sackjacking

“Elke dag geuren in Anderlecht de brutaalste sackjackings. Onlangs stond er een dame voor het rode licht met haar auto met een tweejarig kind in een zitstoeltje : de zijruit werd ingeslagen en ze namen haar handtas mee… dat het kind onder het glas lag, was het minst van hun zorgen”

“Een tijdje geleden werden hier twee Russische toeristen overvallen toen ze bij hun aankomst een taxi verlieten. Ze werden als beesten geslagen en geschopt door een tiental allochtonen. Al hun bagage werd gestolen tot zelfs het werkvalies van de taxichauffeur en dat allemaal bij klaarlichte dag !”

7.     “No go” zones en straten

De politie van Anderlecht blijft vastberaden en geeft de straten niet uit handen aan die jonge criminelen. “Wij doen onze kogelvrije vesten aan en dragen geen naamplaatjes meer omdat het moet ! De daders gaan de politiemensen identificeren en opzoeken waar ze wonen ! Maar, ze moeten wel toegeven dat ze in bepaalde straten niet meet gaan patrouilleren om criminaliteit te voorkomen… wegens té gevaarlijk.”

“Het slechtste signaal dat het Brusselse parket kan geven is deze gasten zo snel vrijlaten : ze worden er enkel arroganter en gevaarlijker door. Er is inderdaad onvoldoende plaats in de gevangenissen, maar dat mag geen excuus blijven. Er zijn genoeg mogelijkheden met leegstaande kazernes, elektronische enkelband met toezicht, heropvoedingskampen op Amerikaanse leest…”

8.     Noodkreet

De politievakbonden pleiten er voor om jongeren die samentroepen bij interventies of controles, collectief zouden gestraft worden wegens bendevorming. Ze willen voorkomen dat dergelijke criminelen te snel vrijkomen en hun straffen zouden ontlopen. Er zijn dan ook geen excuses meer om ze zomaar vrij te laten en straffeloos terug de straat op te laten. Volgens de vakbonden zijn deze jongeren allemaal schuldig en medeplichtig aan de rellen of opstootjes, omdat ze de anderen mee ophitsen en aanzetten tot agressie en geweld. Nu  verdwijnen de daders meestal anoniem in de massa en heeft niemand iets gezien of gedaan.

De politici praten en beloven iets te ondernemen of iets te gaan doen na overleg.  Maar neen, er gebeurt niets ! Tot wanneer er doden vallen misschien ?! De politie wordt niet gesteund in haar werk en doelstellingen. Veiligheid is er geen prioriteit ! De politie wordt aan haar lot overgelaten en moet dweilen met de kranen open. De politiemensen vrezen voor hun leven en dat van hun collega’s. Er komt zo’n dag dat het slecht zal aflopen en die vrees in meer dan gegrond. Er is voor hen geen omgeving in België gevaarlijker dan die buurt of de wijk van Kuregem in Anderlecht.

Zover is het wel gekomen in Anderlecht. Vroeger was “den abattoir” een volkse buurt, met zeer vroege bedrijvigheid, de markt en de vleeshandelaars, de café’s vol klanten van ’s morgens vroeg voor koffie en ’s middags voor een pintje op de goede zaken… Vandaag is dat een broeinest van criminelen allerhande : geweld, diefstal, drugs, gestolen auto’s, enz... Een buurt om te mijden als de pest.

9.     Vlaams Belang

Het Vlaams Belang is geschokt door de lakse en schandalige houding van het Brusselse parket inzake de vrijlating zonder meer van deze herrieschoppers. Tot verbijstering van de politie en de politievakbonden stelde het parket de geweldenaars vrijdag nog in vrijheid ondanks de zware feiten. Met dit extreem lakse beleid geeft het Brussels parket bovendien het signaal dat de politiemensen in de hoofdstad vogelvrij zijn. Men mag deze mensen beschimpen, bespotten, aanvallen en nu zelfs beschieten. Het blijkt allemaal nog onvoldoende zwaar om dergelijke criminelen langer aan te houden en een grondig onderzoek te voeren.

Zo’n beleid van straffeloosheid is mateloos frustrerend voor de Anderlechtse politiemensen, die zich op die manier volkomen in de steek gelaten voelen. Het Vlaams Belang steunt dan ook ten zeerste de felle protesten van de politievakbonden en is solidair. We eisen van de Anderlechtse burgemeester maatregelen : in de wijk Kuregem en omgeving moet er dringend camerabewaking komen en nog meer politiecontroles.

22-04-2008 om 17:58 geschreven door ancapa

In nagenoeg al de hierna genoemde dossiers of feiten bracht het Vlaams Belang de zaak aan het licht of kaartte ze als eerste in het parlement aan:

• BTW op bouwgronden. Vervanging van registratierechten door BTW op bouwgronden die samen worden verkocht met de woning: Hagen Goyvaerts nam als eerste initiatieven in de commissie Financiën.

• Vastgoedkuiperijen Prins Laurent. Bruno Stevenheydens heeft reeds op 12 maart 2008 een vraag ingediend over de villa van prins Laurent op het eiland Panarea. Die vraag was toen gesteld aan de eerste minister, Guy Verhofstadt en vice-eerste minister/ minister van Financiën Reynders. Die vraag werd opnieuw ingediend op 2 april. Deze keer werd ze gesteld aan eerste minister Leterme en minister Reynders.

• Verdrag van Lissabon. Het Vlaams Belang protesteerde tegen de timing van een debat over het verdrag op de laatste dag van Verhofstadt III. Onze partij dwong een debat af op 9 april 2008. 3 sprekers van het Vlaams Belang (Francis Van den Eynde, Alexandra Colen en Rita De Bont) hielden in de Kamer een lang en goed onderbouwd discours.

• Koningshuis. Amendementen op het ontwerp van algemene uitgavenbegroting voor het begrotingsjaar 2008 (van Hagen Goyvaerts en Barbara Pas) om de bedragen van de vastleggings- en ordonnanceringskredieten voor de Civiele Lijst en alle leden van de koninklijke familie op "nul" te zetten, ingediend op 3 april 2008. Barbara Pas diende een voorstel van resolutie in over een opdracht voor het Rekenhof naar een bijkomend onderzoek en een effectieve controle van de Koninklijke Schenking en de uiteindelijke afschaffing van de Koninklijke Schenking (26 februari 2008). Iets langer geleden dienden wij reeds een wetsvoorstel in tot opheffing van de dotaties aan de leden van de koninklijke familie.

• Staatsscretaris Laloux. Het Vlaams Belang is van mening dat staatssecretaris voor Armoedebestrijding Frédéric Laloux (PS), na diens leugens over zijn huisvesting en de  recente berichten over het onrechtmatig gebruik van een tankkaart, niet langer in functie kan blijven en eist zijn ontslag. Op 10 april stelt Gerolf Annemans in de plenaire vast dat premier Leterme de hand boven het hoofd van de PS’er houdt en dat zelfs een strafrechtelijk onderzoek geen reden is om zijn staatssecretaris terug te trekken. Het was trouwens in de commissie Volksgezondheid dat Koen Bultinck als eerste van wal stak met een striemende tussenkomst over de zaak-Laloux. Hans Bonte en Wouter De Vriendt sprongen nadien mee op de kar.

• Justitie. Het Vlaams Belang laat weten bijzonder ontgoocheld te zijn over de beleidsnota van minister Vandeurzen. Van een echte trendbreuk is geen sprake. De weinige verbeteringen die voorzien waren door Oranje-Blauw werden intussen ongedaan gemaakt. Bart Laeremans en Bert Schoofs sommen onze kritiek op (persmededeling 8 april 2008)

• Tibet. Consequent met onze jarenlange houding nam het Vlaams Belang een aantal initiatieven in de hernieuwe discussie rond Tibet, o.a. met een voorstel van resolutie tot het voeren van een onafhankelijk internationaal VN-onderzoek naar aanleiding van de zware repressie tegen Tibetanen (Gerolf Annemans en Francis Van den Eynde). De minister van Buitenlandse Zaken werd ondervraagd over de hardhandige Chinese repressie tegen de Tibetaanse nationalisten na de recente rellen in Lhasa. De dubbelzinnige houding van de liberale partijen tegenover China is opvallend. De meerderheidspartijen waren niet in getal in de commissie BUZA op 16 april 2008.

• Verkeersveiligheidsfonds. Het Vlaams Belang vreest de onwerkbaarheid van de halfslachtige defederalisering van de verkeersbevoegdheden en de betonnering van de verdoken transfers via het verkeersveiligheidsfonds. Jan Mortelmans klaagt de jaarlijkse transfer van 30 miljoen euro(!) van Vlaanderen naar het Zuiden aan (persmededeling 4 april 2008).

• Zaak Belliraj. Het Vlaams Belang dient op 6 maart als enige partij een voorstel in tot oprichting van een onderzoekscommissie belast met het onderzoek naar het optreden van de politiediensten. Er zijn mondelinge vragen van Bart Laeremans in de commissie Justitie. Met betrekking tot de blunderende Staatsveiligheid dient Filip De Man een wetsvoorstel in tot afschaffing van de Staatsveiligheid, waarbij de taken van de dienst dienen overgenomen te worden door de federale politie.

• ABX. Het mediatieke debat tussen De Croo, Schouppe en Dedecker over het ABXdossier weerhoudt het Vlaams Belang er niet van als eerste een gefundeerd voorstel in te dienen met het oog op de oprichting van een parlementaire onderzoekscommissie. Op 17 april vraagt onze fractie de dringende behandeling ervan.

• Guy D'haeseleer heeft in de commissie Sociale Zaken de berichten van grote sociale fraude aangekaart. Een netwerk van bedrijven lichtte de sociale zekerheid op door de verkoop van valse documenten. Onkelinx belooft strengere controle. D’haeseleer beent ook reeds maanden het verduisteringsdossier rond de fondsen voor bestaanszekerheid uit. Daarnaast werden uiteraard tal van andere initiatieven genomen en -nauwelijks op te sommen- wetsvoorstellen, voorstellen van resolutie, mondelinge en schriftelijke vragen ingediend.

Nog enkele dossiers uit het Vlaams Parlement:

• An Michiels ondervroeg als enige Vlaams minister van Onderwijs Vandenbroucke die toegaf dat van zo’n 6000 leerplichtige leerlingen in het Brussels gewest niet geweten is of ze aan de leerplicht voldoen. De Franse gemeenschap slaagt er niet in na te gaan wie in het Franstalig leerplichtig onderwijs ingeschreven is.

• Het Vlaams Belang eiste en verkreeg in het Vlaams Parlement een actualiteitsdebat over veiligheid op het openbaar vervoer, waar nieuwe maatregelen werden aangekondigd door minister Van Brempt.

• Talrijke vragen van Joris Van Hauthem over de benoeming van de kandidaatburgemeesters van de faciliteitengemeenten die weigeren de taalwet na te leven, zetten minister Keulen permanent onder druk.

• Het Vlaams Belang was de motor achter de verstrenging van de inburgeringswetgeving. De doelgroep van de verplichte inburgering werd verruimd nadat Filip Dewinter had aangetoond dat slechts 10% van de nieuwkomers onder de wetgeving viel. Er kwamen administratieve sancties toen het Vlaams Belang had aangetoond dat de strafrechtelijke boetes nauwelijks werden toegepast.

• Het Vlaams Belang bracht misbruiken aan het licht m.b.t. experten- en consultancyopdrachten in de Vlaamse regering.

Gerolf Annemans

20-04-2008 om 23:57 geschreven door ancapa

De lokale politie van Sint-Pieters-Leeuw hield vrijdag 11 april 2008, samen met inspecteurs van De Lijn, een controleactie op de lijnbussen op het grondgebied van Sint-Pieters-Leeuw. Er werden 27 autobussen en 473 passagiers gecontroleerd op het bezit van een geldig vervoerbewijs. In totaal werden amper 19 gevallen van “zwartrijden” vastgesteld. Bovendien deden er zich geen incidenten voor bij de controles en ontstonden er geen moeilijkheden bij het opmaken van een proces verbaal. De zwartrijders houden er wellicht een fikse boete aan over.

Deze controleactie komt op tijd gezien de vele incidenten op andere bussen van de lijn van de laatste weken in Brussel en Antwerpen. Ze passen trouwens in het kader van een overeenkomst tussen de lokale politie en De Lijn. In de toekomst zullen nog meer van deze controleacties op de autobussen van vervoersmaatschappij De Lijn. De reizigers kunnen er een beter veiligheidsgevoel aan overhouden. Vlaams Belang juicht het initiatief evenzeer toe.

Ruisbroek en lijn 50 niet vergeten !

De buslijn 50 die van Brusselse Zuidstation over Ruisbroek naar Lot rijdt verdient ook alle aandacht van de politie. Binnenkort wordt het terug mooi weer en trekken weer tientallen jongeren naar het provinciaal domein van Huizingen. Brusselse jongeren zorgden vorige jaren regelmatig voor overlast, baldadigheden en vandalisme op weg naar het vredige familiepark tot grote ergernis van andere busgebruikers. Ook de omwonenden vanaf de bushaltes en de onmiddellijke omgeving van het domein deelden in de brokken en klappen. Preventief optreden is hier meer dan op zijn plaats !  

Veiligheid nog steeds prioriteit

Deze maatregelen moeten de veiligheid op trams en bussen sterk doen toenemen. Het aantal gevallen van agressie en geweldpleging loopt de laatste maanden de spuigaten uit. Vooral Brussel en Antwerpen kwamen in de kranten en op TV. Vlaams Belang had in een vorige campagne al veiligheid als thema, nu niet komen klagen en zagen dat we er niet voor gewarschuwd hadden.

Initiatieven

Het Vlaams Belang heeft terecht actie gevoerd in Antwerpen aan het beruchte Koningin Astridplein op exact dezelfde plaats waar bijna twee jaar geleden treinbestuurder Guido Demoor het leven liet na het beruchte “busincident” op buslijn 23.

In Antwerpen gebeurden er de laatste tijd een paar incidenten op bussen en trams, met als hoogtepunt het nieuwe incident dat deze keer gelukkig niet dodelijk afliep voor een politieman van 62 jaar. Hij kreeg er rake klappen en trappen toen hij drie “jongeren”  tot kalmte aanmaande. Het Vlaams Belang eist meer veiligheid op het openbaar vervoer.

Daarom stelt het Vlaams Belang een paar concrete maatregelen voor zoals : een noodknop of een alarm op elke bus of tram, een afgesloten cabine voor alle buschauffeurs, meer toezicht tijdens de avonden en weekends.  

Strenger en sneller straffen

Het Vlaams Belang is al lang voorstander van harde aanpak van dergelijke jonge criminelen. Daarom wil het Vlaams Belang een aanpassing van de federale strafwet, zodat daders van agressiefeiten op het openbaar vervoer strenger bestraft worden. Het snelrecht moet daar zeker kunnen op inspelen en paal en perk te stellen aan de straffeloosheid van dergelijke jongeren.

Zelfs Dewael en Vandeurzen hebben in die zin al gesprekken gevoerd. Eindelijk !

18-04-2008 om 00:20 geschreven door ancapa

De carrousel met de drie Franstalige burgemeesters draait weer op volle toeren. Het FDF eist de benoeming van de drie kandidaat-burgemeesters, of anders kan Leterme zijn beloofde staatshervorming op zijn buik schrijven ! Met hun eis om toch nog benoemd te worden, maken de drie Franstalige burgemeesters uit de Vlaamse randgemeenten rond Brussel de politieke situatie nog wat radelozer en uitzichtlozer. Ze chanteren eens temeer de Vlaamse regering en leggen de druk bij Marino Keulen.

De partij van Olivier Maingain speelt grof spel en heeft zeker de steun van de MR en Didier Reynders minister van Financiën. Didier Reynders heeft intussen met zijn maatregel van 21 % op een bouwgrond en nieuwbouwwoning het mes op de keel gezet van veel Vlamingen met bouwplannen !

Gelukkig is er aan Vlaamse kant minister van Binnenlands Bestuur Marino Keulen nog altijd niet van plan op die eisen in te gaan. Dat beklemtoonde hij gisteren in het Vlaams parlement. Misschien heeft Reynders nu iets op tafel om over te onderhandelen of een prijs die zal moeten betaald worden ?

Het is vooral een verontrustend voorteken – tenzij er in de overlegcommissies een compromis uit de bus zou komen -  dat we tegen 15 juli afstevenen op een zoveelste confrontatie tussen Vlamingen en Franstaligen. De tegenstellingen tussen de twee gemeenschappen worden weer eens op de spits gedreven.  “Dit is voor CD&v een crisis waard” althans voor Vlaams parlementslid Eric Van Rompuy.

De drie Franstalige kandidaat-burgemeesters uit de Vlaamse faciliteitengemeenten Wezembeek-Oppem, Kraainem en Linkebeek werden eind vorig jaar afgewezen door Vlaams minister Marino Keulen omdat ze de oproepingsbrieven voor de verkiezingen in het Frans hadden rondgestuurd. Dit was flagrant in tegenspraak met de Vlaamse wetgeving. Het was de richtlijn of omzendbrief van Peeters, huidig burgemeester van Londerzeel.

Daarna kwamen er nog eens de incidenten in de gemeenteraad bovenop, waarbij telkenmale Frans werd gesproken door gemeenteraadsleden. Vooral Vlaams Belangmandatarissen hadden daar geruchten van opgevangen en trokken massaal naar deze drie gemeenten. Het kwaad geschiedde en het opzet van de fanatiekelingen was niet te stoppen en zo overtraden bewust de taalwetten. De bewuste burgemeesters hebben toegestaan dat er tijdens gemeenteraadszittingen Frans werd gesproken, wat hun taak en verantwoordelijkheid was om dit te beletten. In feite moesten die franskiljonse raadsleden uit de zaal verwijderd worden… maar het waren de protesterende Vlaams Belangers, die de zalen werden uitgezet, vaak met harde hand(en).

Maar de Franstalige politici leggen zich niet zomaar bij die weigering neer. Ze kondigen aan dat ze dezelfde kandidaten een tweede maal gaan voordragen voor de burgemeesterssjerp. Natuurlijk moet minister Keulen dit weer weigeren. Dat spelletje kan nog een tijdje doorgaan. Dan krijgen we een losgeslagen carrousel die nare herinneringen oproept aan de woelige jaren tachtig, toen een dolgedraaide José Happart telkens opnieuw werd voorgedragen als burgemeester van Voeren.

Als het FDF zijn dreigement hard kan maken en de MR zover krijgt dat ze zonder die drie benoemingen alle communautaire onderhandelingen boycot, ligt Leterme I nu al te spartelen als een vette vis op het strand. Zonder de veelbeloofde waardevolle en ernstige tweede stap in de staatshervorming heeft Leterme geen regering meer. Dan haakt niet alleen kartelpartner N-VA af, maar dan heeft de hele CD&v maar één optie : de handdoek in de ring gooien, zijn welverdiend ontslag gaan aanbieden aan de Koning en heel de janboel laten voor wat het is.

Het moet gedaan zijn met geven en toegeven ! Het moet gedaan zijn met te zwichten voor de waalse chantages om dit land zogezegd te redden, een land waar veel Vlamingen toch al de buik van vol hebben. Vlamingen betalen zich blauw om de Waals putten te vullen, de PS te plezieren en het profitariaat te financieren. Vlamingen hebben er een indigestie aan overgehouden en constipatie van gekregen. Belziek zijn de Vlamingen ! Wel “belgique” mogen het van mij part hebben.

Geef mij maar Vlaanderen, Vlaanderen mijn land, waar ik echt van hou en waar ik mij thuis voel.

13-04-2008 om 20:30 geschreven door ancapa

12-04-2008 om 16:02 geschreven door ancapa

Controles in Sint-Pieters-Leeuw

De lokale politie van Sint-Pieters-Leeuw hield vrijdag, samen met inspecteurs van De Lijn, een controleactie op de lijnbussen op het grondgebied van Sint-Pieters-Leeuw. Er werden 27 autobussen en 473 passagiers gecontroleerd op het bezit van een geldig vervoerbewijs.

In totaal stelden deze inspecteurs van De Lijn slechts 19 gevallen van “zwartrijden” vast. Bovendien deden er zich geen incidenten voor bij de controles en ondervonden ze ook geen weerspannigheid bij het opmaken van een proces verbaal.

Deze controleactie komt op tijd gezien de vele incidenten op andere bussen van de lijn van de laatste weken. Ze passen trouwens in het kader van een charter dat werd opgesteld door de lokale politie samen met de Lijn.

In de toekomst zullen nog meer van deze Op controleacties op de autobussen van vervoersmaatschappij De Lijn. De reizigers kunnen er een beter veiligheidsgevoel aan overhouden.  

We kunnen het alleen maar toejuichen !

12-04-2008 om 00:00 geschreven door ancapa

10-04-2008 om 21:36 geschreven door ancapa

Heb je één minuutje.. en kan je een beetje snel rekenen of hoofdrekenen ?

In 2000, dus acht jaar geleden kregen we 1 US Dollar voor 1,2 Euro en 1 vat ruwe olie koste toen ongeveer 60 Dollar : 

Dus 1 vat ruwe olie koste 72 Euro. Aan de pomp betaalde we toen 0,82 Euro voor 1 liter Diesel.


In het jaar 2008, ergens midden de maand maart, krijgen we 1 US Dollar voor 0,65 Euro en kost 1 vat ruwe olie  nu 100 Dollar. 

Dus 1 vat kost 65 Euro. Aan de pomp betalen we vandaag 1,25 Euro voor 1 liter Diesel. 

En nu, mijn beste uitgeperste citroenen en goedgelovige parochianen stel ik de volgende vraag : 

Als een 1 vat ruwe olie nu goedkoper is (in Euro) als in 2000, waarom betalen wij dan vandaag 50% meer voor 1 liter Diesel ?! 

We zijn mischien "de citroen en de pineut", maar we zijn niet dom !!!!

07-04-2008 om 16:19 geschreven door ancapa

Wallonië heeft vermoedelijk een wereldrecord of minstens goud en zilver behaald in een nieuwe discipline ! Ze is nog niet erkend voor de komende olympische spelen, maar enkele waalse eminenties moeten er misschien eens voor in een "chique lobby" bijeenkomen.

Inderdaad ! Twee Walen leven al 36 jaar van een werkloosheidsvergoeding en vier 'collega's' zingen het zo al 35 jaar uit. In totaal zijn 23.753 Walen al meer dan tien jaar werkloos, tegenover 5.216 Vlamingen. Dat is ruim vier keer meer dan de 'superwerklozen' in Vlaanderen.

De kans is vermoedelijk zeer klein dat ook in Vlaanderen mensen al zolang werkloos zouden kunnen zijn. In Vlaanderen bestaat die lange werkloosheid niet ! Dit is ondenkbaar in Vlaanderen. De Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Beroepsopleiding (VDAB) heeft al jaren een stevige aanpak van werklozen, waardoor al te langdurig werklozen bestraft en vooral geschorst werden.

De VDAB houdt alleen statistieken bij van de laatste tien jaar. Hoe lang de Vlaamse recordhouder zonder werk zit, kon niemand zeggen. Zelfs de RVA kon niet meedelen hoeveel trouwe klanten al werkloosheidsvergoedingen ontvangen. In Brusselse was er niemand die wist hoe lang de "Brusselse" recordhouder al werkloos was.

De cijfers uit Wallonië kwamen nochtans uit een Franstalige krant La Capitale. Die meldde ook nog dat 5.301 Walen al meer dan twintig jaar werkloos zijn. In totaal telt Wallonië 23.753 dergelijke 'superwerklozen'.

Het gaat soms zover dat de zoon "de zaak overneemt"

Het leven wordt er hen misschien niet zo "lastig" gemaakt zoals in Vlaanderen. De hangmatten van de PS, de FGTB, de Mutualités en tal van andere sociale medelevende organisties... zorgen voor de juiste tips, richtinggevend en bijsturend naar de volgende rustperiode. Maar zoals in Vlaanderen gaat het daar helemaal niet aan toe : geen schorsingen en geen druk of gestress op zoek naar werk. 

De economie leeft er niet op zoals enkele politici dromen met de ogen open... De tewerkstelling ligt er zeer hoog, bijscholen of herscholen is er niet de normaalste zaak voor een werkloze. Vaak liggen familiale situaties of sociale achtertand, toestanden die er niet zo gunstig uitzien. Soms gaat het om mensen met een drugsverslaving, een alcoholprobleem, een gevangenisverleden of het foute of helemaal geen diploma. Het is vaak een doodlopend straatje waar je niet of zeer moeilijk uitgeraakt.

Noord en Zuid leven en werken met twee snelheden, al decennia. De verschillen worden steeds groter Vlaanderen wordt rijker en Wallonië wordt armer : de geldstroom van 12 miljard euro per jaar is daar niet vreemd aan. Daarom dat een onafhankelijk Vlaanderen als een doembeeld opduikt in Wallonië en Brussel. Ze overleven er goed van...

07-04-2008 om 15:53 geschreven door ancapa

Speelpleinwerking : Nederlands aub

Vanaf dit jaar konden alleen kinderen die in Liedekerke wonen of er een rechtstreekse familiale band hebben, nog terecht in de gemeentelijke speelpleinwerking. Nogal wiedes, aangezien het tenslotte de Liedekerkenaren zijn die er via de gemeentebelastingen voor betalen.

07-04-2008 om 10:59 geschreven door ancapa

Het aantal gevallen van agressie op het openbaar vervoer is stilaan niet meer te tellen. Op amper een paar honderd meter van de plaats waar treinbestuurder Guido Demoor in 2006 bezweek aan de verwondingen kreeg Antwerpen voor de zoveelste keer af te rekenen met zeer brutale agressie op een lijnbus.

Bij een nieuw gewelddadig "incident" met 3 jongeren op een bus van De Lijn in Antwerpen werd een 62-jarige politieman dinsdagavond zwaar gewond toen hij zware klappen kreeg. 

Toen de 3 jongeren een jong koppel lastig vielen op de lijnbus zonder enige aanleiding, gaf een van de daders de man zonder enige aanleiding een klap in zijn gezicht. Zijn vrouw zat naast hem met hun 2-jarig zoontje kindje op schoot.

De politieman werd geslagen en geschopt toen hij zich kenbaar maakte als politieagent en tussenbeide kwam.

De man kreeg verscheidene zware slagen en trappen onder meer in de buikstreek, op het hoofd en in de nek van de drie "jongeren". Ze zijnamper 14, 15 en 16 jaar oud. Hun ouders hopen hier in België asiel te verkrijgen en wonen hier al een paar jaar. Het jonge koppel kwam er met de schrik van af en is zwaar aangedaan door de feiten. Ze zijn de politieagent heel dankbaar voor zijn heldendaad. Intussen is de politieman aan de beterhand. Gelukkig maar !

Getuigenis

Voor Stephanie Schrauwen de vriendin van Steve, is de hele affaire een ware nachtmerrie. Ze zegt niet meer alleen buiten durven te gaan. Zij en haar man zagen hoe die gasten op hem sloegen en trapten. Ook hoe die politieman ineen stuikte. Ze zijn zwaar aangeslagen.

Een dag later liep haar man toevallig de derde mededader tegen het lijf in Wijnegem en verwittigde de politie die hem even later kon arresteren.

Annemans haalt uit in column

In een column zet Vlaams Belang-fractieleider Gerolf Annemans de puntjes op de ‘i’: “‘Incidenten’ in de binnenstad zijn in de regel incidenten met vreemdelingen. Maar nooit met de vreemdelingen als slachtoffer. Antwerpen heeft op dat vlak maar één historische uitzondering gekend, maar dat is nooit een “incident” genoemd. Incidenten zijn dingen die in een onophoudelijke stroom – en het zijn er dagelijks vele tientallen – over de binnenstad worden uitgegoten. Incidenten met vreemdelingen in de rol van agressor blijven in de regel onvermeld. Het Vlaams Belang klaagt ze telkens aan als wij ze vernemen.”

Politici weten niet over wat ze praten

Voor de meeste politici is dit een ver van mijn bed-show. Zij hebben allemaal een luxe dienstwagen met chauffeur ! Ze nemen enkel het openbaar vervoer voor de show op te voeren bij de inhuldiging van een nieuw metrostation of de voorstelling van een nieuwe autobus of trammodel. Maar wie geen andere keuze heeft dan het openbaar vervoer te nemen en veel met bus en trein te reizen, weet dat overlast schering en inslag is.

Zoals de buschauffeur zei in de Zevende Dag : " tegenwoordig is het al een provocatie als je vraagt naar een vervoersbewijs !" Je wordt direct verweten en verwenst, als racist in de eerste plaats... Waar gaan we naar toe ?  

Hoe moet het nu verder ?

Harde aanpak ! Wie niet horen wil moet voelen ! Ouders zijn en blijven verantwoordelijk... Zelfs een allochtone ouder uit Mechelen, in een intervieuw op TV ziet geen andere uitweg meer. Het is ver gekomen de ontsporing van de jongeren...

Enkel citaten uit lezersbrieven :

“Zolang men deze etters van de maatschappij niet serieus gaat straffen, zullen we nog veel van deze incidenten meemaken.”

“De kans bestaat dus dat je ‘zomaar’ in elkaar geklopt wordt. Eén remedie, maar dan wel eentje op Europese leest geschoeid: de verworven nationaliteit afnemen en terug naar het land van herkomst sturen.”

“De jongeren die voor deze overlast zorgen aanpakken is één, de ouders voor het volle pond verantwoordelijk stellen is wat anders en veel rendabeler.”

“Weer busincident. Weer allochtone jongeren, en wij maar proberen om verdraagzaam te zijn.”

“De kans bestaat dus dat je ‘zomaar’ in elkaar geklopt wordt. Eén remedie, maar dan wel eentje op Europese leest geschoeid: de verworven nationaliteit afnemen en terug naar het land van herkomst sturen.”

“De daders die Guido Demoor doodstampten kende men ook, en welke belachelijke straf hebben die gekregen?”

"Mijn auto mijn vrijheid" was een slogan uit de jaren tachtig... vandaag wordt dat "Mijn auto mijn veiligheid"... als hij niet gecarjackt wordt !

07-04-2008 om 10:14 geschreven door ancapa

Leterme en Verhofstadt zoek het verschil

30.03.2008 - Verhofstadt ‘out’- Leterme ‘in’… Maar de vraag is of het nog enig verschil maakt.

Verhofstadt out

Bij zijn afscheid aan de Belgische politiek werd in pers en politiek uitgebreid hulde gebracht aan Guy Verhofstadt. Het was ontroerend, potsierlijk soms, bij wijlen ronduit gênant. Voer voor plaatsvervangende schaamte en psychiaters. Alleen Rik Van Cauwelaert, hoofdredacteur van Knack, bracht de moed en de journalistieke eerlijkheid op om Verhofstadt een ‘sympathieke politieke oplichter’ te noemen. Afgezien van dat ‘sympathiek’ klopt zijn eindrapport als een bus. Een gigantische puinhoop, dat is wat Verhofstadt en acht jaar paars hebben achtergelaten. Budgettair (het gat in de begroting), sociaal-economisch (Sabena, DHL enz.), staatkundig (Brussel-Halle-Vilvoorde, de nachtvluchten), maatschappelijk (snel-Belg-wet, regularisatie van illegalen, vreemdelingenstemrecht enz.).

Verhofstadt heeft in zijn loopbaan als premier geen enkel, maar dan ook geen enkel probleem opgelost. Hij stopte ze in de koelkast of schoof ze eindeloos voor zich uit. Zorgen voor later, voor zijn opvolger. Slechts een paar journalisten hebben het bochtenparcours van Verhofstadt in kaart gebracht. Ach, zal u misschien wel zeggen: alleen gekken veranderen nooit van mening. Dat is waar, maar wat Verhofstadt gedaan heeft, is van een geheel andere orde. Verhofstadt is een politieke windhaan. Als oppositieleider durfde hij nog tegen zere schenen te trappen, maar op weg naar de Wetstraat en de macht had hij de onvoorwaardelijke steun van de media nodig. En dus werd ‘baby-Thatcher’, de rechtse liberaal, een linkse liberaal. De scherpe criticus van de multiculturele samenleving werd een vurige aanhanger van diezelfde multiculturele samenleving en de diversiteitscultus. De tegendraadse rebel werd een trouwe lakei van het establishment en de politieke correctheid. Ook op communautair vlak was de persoonlijke ommekeer totaal. In zijn Burgermanifesten ging Verhofstadt nog zwaar tekeer tegen wat hij “de Belgische ziekte” noemde, vandaag loopt hij te pronken met het valse aureool van ‘redder van het vaderland’.

Leterme in

Verhofstadt heeft als premier zowat alles verbrand wat hij als oppositieleider verdedigde, en omgekeerd. Als premier heeft hij alles omarmd wat hij als oppositieleider vervloekte. Wat dat betreft, lijkt hij trouwens een waardige opvolger gevonden te hebben in Yves Leterme. Gerolf Annemans heeft daar in zijn repliek op de regeringsverklaring scherp en terecht op gewezen. De Belgische metamorfose is compleet. Wie premier Leterme aan het woord heeft gehoord, moet bij momenten gedacht hebben dat Verhofstadt zelf daar stond. Dezelfde praatjes, dezelfde holle woorden, hetzelfde hoogdravende ‘voluntarisme’. ‘Het lijkt er wel op of Leterme de lijfspreuk van Verhofstadt ‘optimisme is een morele plicht’ heeft geadopteerd. Dezelfde aankondigingspolitiek, dezelfde beloftecultuur. “Wij houden woord”, zegt Leterme op de striemende kritiek. “Wij komen stap voor stap onze beloftes na.” En “we doen geen beloftes die we niet kunnen nakomen.” Er mag al eens gelachen worden maar ‘trop is teveel’, zoals Van den Boeynants ooit zei.

Zot van glorie?

Als Leterme mislukt als premier, moet hij het eens proberen in de formule 1. Met het ‘betere bochtenwerk’ dat hij de voorbije maanden liet zien, zou hij zelfs de vijf- of zesvoudige wereldkampioen Michaël Schumacher het nakijken geven. Want zeg nu zelf, wie kan er nog volgen? Vóór de verkiezingen liet Leterme geen spaander heel van het Paarse beleid. ‘Wie gelooft die mensen nog?’ Wie voor het kartel CD&V/N-VA stemde, koos voor de afrekening met Paars, ‘goed bestuur’ en een radicale ommekeer. Vandaag krijgen we een Paars-Plus op onze boterham. Bedankt Yves. Enkele weken geleden nog maakte Yves Leterme in het dossier van de nachtvluchten brandhout van de regering-Verhofstadt. ‘Ik moet nu de puinhopen van jullie Paarse knoeiboel oplossen’, sneerde hij naar zijn voorganger. Amper enkele dagen later gooide Leterme uitgebreid met bloemen naar Verhofstadt en sloot hij zich aan bij de gênante heiligverklaring. Maar het ergste moest nog komen…

Totale capitulatie

Op het CD&V-congres zweerde Leterme nog met de hand op het hart dat hij en CD&V zouden opstappen als er op 15 juli geen akkoord is over de tweede fase van de staatshervorming, in de publieke opinie intussen gekend als de beruchte ‘vette vis in de pan’. De inkt van de regeringsverklaring was nog niet droog of Leterme boorde eigenhandig elke illusie in de grond. “Wij laten ons niet gijzelen door N-VA”, waarschuwde de nieuwe premier.

‘De N-VA mag de lat niet te hoog leggen.’ Kan de lat nóg lager, vragen wij ons af. Als het van Leterme afhangt blijkbaar wel. De regionalisering van het arbeidsmarktbeleid? “Ik denk dat de werkloosheid in Wallonië gunstig zal evolueren”, sust Leterme. De vennootschapsbelasting? “Oppassen voor de verhuis van de maatschappelijke zetels van ondernemingen”, werpt Leterme op. Fiscale autonomie dan maar?

“Er zijn nu al mogelijkheden die trouwens niet helemaal worden gebruikt”, oppert Leterme. Rest nog Brussel-Halle-Vilvoorde… In plaats van de “vijf minuten politieke moed” en “daar gaan we niet meer over onderhandelen”, klinkt het nu “het moet een onderhandelde oplossing zijn, en dat is nooit eenzijdig. Er moet dus voor de Franstaligen ook iets inzitten.”
Alstublieft! En wij die dachten dat het om een simpele toepassing van de Grondwet ging. Dat het maar “vijf minuten politieke moed” zou vergen. Maar volgens premier Leterme moet daar in dit land dus over ‘onderhandeld’ worden. En moeten de Vlamingen bereid zijn – alweer - een prijs te betalen. Merci Yves, bedankt voor de duidelijkheid. Hoe zei u dat ook alweer: we doen geen beloftes die we niet kunnen waarmaken?

Gemor in eigen rangen

Politiek doet soms rare dingen met de mensen. Is Leterme, nadat hij op 10 juni 2007 achthonderdduizend stemmen haalde, naast zijn schoenen beginnen te lopen en te zweven? Is de echte Leterme opgestaan? Moeten het partijbelang en de principes wijken voor de persoonlijke carrière van het boegbeeld? Hetzelfde overkwam de VLD met Verhofstadt. En het is hen slecht bekomen.

Intussen heeft Didier Reynders laten verstaan dat de Vlamingen niet te veel moeten verwachten van een tweede fase. ‘Een grote staatshervorming? Tegen 15 juli? Vergeet het maar. Er is geen haast bij. Het kan best nog drie jaar wachten’. Is er in dit land nog een hond die gelooft dat Leterme op 15 juli de deur van de Wetstraat 16 achter zich toetrekt als hij tegen dan niks kan binnenhalen?

In CD&V-rangen groeit het gemor over het eigengereide optreden van hun stemmenkanon. Hun geloofwaardigheid staat op het spel. “We zullen loyaal zijn tot 15 juli”, zegt Tony Van Parys, “maar de meesten van ons denken al dat het dan weer niet zal blijken te gaan. Dit regeerakkoord is het verst wat je in dit land nog kunt bereiken. Niet veel dus. En dat ligt niet aan ‘individuen die het niet met elkaar kunnen vinden’. Dit is structureel. Dit land is uiteengegroeid. Er is geen overeenstemming meer.” En dat zegt Tony Van Parys, een brave man die niet meteen verdacht kan worden van communautaire scherpslijperij.

Het Belgische model is op, afgeleefd. Maar de geitenboer uit Izegem wil nog altijd de Belgische geit en kool sparen. “Ik ben hoegenaamd geen communautaire scherpslijper”, zegt Kristien Hemmerechts – onze excuses voor het citaat. “Maar als je vaststelt dat het land door communautaire tegenstellingen wordt verlamd, dan moet je daar iets aan doen. Maar zelfs dat gebeurt niet, ook de staatshervorming wordt op de lange baan geschoven. Dat is geen oplossing, op die manier zal het communautaire discours de Wetstraat blijven beheersen, terwijl ons land echt wel andere katten te geselen heeft.” Zo hoort u het ook eens van een ander.

De totale afgang

Voeg daar nog de schandelijke communautaire scheeftrekking in de regeringsvorming aan toe – 5 Franstalige staatssecretarissen tegenover 2 Vlaamse – en de aanstelling van madame ‘Non’ Joëlle Milquet tot minister van Werk – schrijf een echte regionalisering van de arbeidsmarkt maar op uw buik – en het plaatje is compleet.

Gewezen voorzitter van de PSC, Gérard Deprez, maakte zich maanden geleden in een interview met Knack helemaal geen zorgen over de wapperende leeuwenvlaggen op het overwinningsfeestje van CD&V en N-VA. “Ach, aan die vlaggen zou ik niet te veel betekenis hechten. Ik heb veel Vlaamse bewindslieden gekend. Op grond van zijn persoonlijke parcours had je Wilfried Martens ook als de gevaarlijkste man van België kunnen bestempelen. Hij was de organisator van de grote Vlaamse marsen op Brussel. Maar als eerste minister is Martens altijd trouw gebleven aan een unionistisch federalisme. Ik denk dat Leterme niet zo sterk van Martens verschilt.”

Een gelijkaardig geluid bij Christoffe Deborsu – de maker van de geruchtmakende RTBf- reportage over het einde van België – (De Standaard, 18.06.07): “We weten uit ervaring dat de functie de man maakt. De Vlaamsgezinde jonge CVP’er Wilfried Martens werd later een hyper-Belgisch schepsel in de schaduw van koning Boudewijn. De Vlaamsgezinde oppositieleider Guy Verhofstadt bekeerde zich ook tot ‘het fantastische land dat België is’. Een Vlaming op Wetstraat 16 wordt Belg, ook al is hij oorspronkelijk een ‘homme dangereux’.” We hebben de bewuste uitspraken nog even voor u opgezocht en vandaag worden ze door de feiten bevestigd.

“Leterme heeft de juiste toon gevonden”, juichte Le Soir een tijd geleden al. Als uitsmijter nog één veelzeggend citaat uit Franstalige hoek. “Ook CD&V denkt nu Belgisch”, zegt MR-minister Sabine Laruelle (Het Belang van Limburg, 20.03.08). “Ik heb de indruk dat sinds de CD&V mee in de overgangsregering Verhofstadt zit, ze meer belang hecht aan het Belgische niveau. Nu Yves Leterme zelf die regering gaat leiden, kan dat alleen maar toenemen. Dat is een goed teken.”

De vraag is dus: gaan Leterme en de CD&V tekenen voor het grootste kiezersbedrog sinds de goedkeuring van het vreemdelingenstemrecht door de VLD? Hebben ze hun Vlaamse beloftes opgeofferd op het altaar van de Belgische macht? Zo ging het bij Verhofstadt en zo is het bij de oude CVP ook altijd gegaan. Onze Vlaamse vrienden van de N-VA moeten nu toch stilaan tot het besef komen dat hun stap-voor-stap-strategie Vlaanderen geen stap vooruit helpt en alleen de Belgische doodsstrijd kan rekken. Uitstel dreigt afstel te worden en bedreigt onze Vlaamse welvaart en ons welzijn. Trek nu eindelijk die stekker uit!

Bruno Valkeniers

voorzitter@vlaamsbelang.org

01-04-2008 om 22:26 geschreven door ancapa

01-04-2008 om 22:23 geschreven door ancapa

Afgelopen weekend werd een voetbalscheidsrechter in Antwerpen getrapt, geslagen en met een ijzeren staaf bewerkt. De wedstrijd ging tussen Reunion Merxem en Berchem city, twee clubs uit een verbond van vriendenclubs.De arme man had de kapitein van voetbalclub Berchem City net een tweede gele kaart gegeven en van het veld gestuurd. Daarop werd hij door vier agressieve spelers onder handen genomen. De Vereniging van Voetballende Vriendenclubs (VVV) heeft de vier relschoppers intussen bedacht met een levenslange schorsing. Eén van de spelers werd op vraag van de onderzoeksrechter aangehouden.           

Toen één van de spelers van Berchem City een tweede gele kaart kreeg, ging heel de ploeg door het lint. Ze grepen de scheidsrechter bij de keel en werkten hem tegen de grond. Daarna sloegen en schopten ze hem meermaals. Hij kreeg ook klappen van een ijzeren staaf die naast het terrein lag. De aanvallers verweten de arbiter een racist te zijn.

Een gewoon geval van ‘hooliganisme’? Niet echt. Echt voetbalhooliganisme doet zich trouwens nog vrij zelden voor rond de voetbalvelden. Gelukkig maar. Na jarenlang aarzelen heeft de overheid eindelijk kordaat ingegrepen. Amokmakers riskeren nu een stadionverbod en zware straffen. En zo hoort het ook.

Aan de andere kant duiken wel steeds vaker berichten op over geweld óp de grasmat. Af en toe gaat het daarbij om heetgebakerde allochtone voetballertjes of hun supporters die door het mint gaan en daarbij hun tegenstanders op en naast het veld of de scheidsrechter te lijf gaan na een betwiste beslissing of een nederlaag.

Dat was ook zaterdag weer het geval bij amateurvoetbalclub Berchem City. Maar dat hebt u wellicht niet gehoord op radio of tv, noch gelezen in uw krant. Het feit dat de daders allochtonen waren, werd angstvallig weggemoffeld of compleet doodgezwegen... zoals gewoonlijk.

Vraagje: stel dat de scheidsrechter nu eens een zwarte huidskleur zou gehad hebben, en dat hij uitgescholden zou zijn of in elkaar getrapt door autochtone voetballers. Zou de pers dan evenveel moeite gedaan hebben om de toedracht van de feiten, de afkomst van de daders of hun racistische motieven toe te dekken?

Wat denkt u ? Neen toch ?

20-03-2008 om 00:04 geschreven door ancapa

18-03-2008 om 22:13 geschreven door ancapa

Een hoop leugens, verzonnen verhaaltjes, avontuurtjes en anekdotes

  
De voormalige Bond-girl, het voormalige topmodel en VN-ambassadrice was begin maart drie dagen spoorloos in Brussel. Een onrustwekkende verdwijning ! Misschien zelfs ontvoerd ! Waris Dirie verwierf internationale bekendheid door haar strijd tegen de genitale verminking van vrouwen en was op officieel bezoek in Brussel. Ze vond na een nachtje stappen of doorzakken haar hotel niet meer terug. De Brusselse politie hielp haar mee zoeken naar haar hotel, maar na een uur rondrijden gaven ze het op. Wat later stapte ze in een taxi. Ze verdween even van de Brusselse aarde. Pas enkele dagen later dook Waris Dirie weer op.

Zo miste ze tot overmaat van ramp een paar belangrijke afspraken ter gelegenheid van Internationale Vrouwendag met Condoleeza Rice, onder meer in het Europees Parlement en de minister van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten. Dat zijn normaal geen mensen waar je je kat op afstuurt. Dat zijn toch geen afspraken om links te laten liggen, alles te vergeten en gedurende drie dagen spoorloos te verdwijnen in een wereldstad als Brussel !

Vandaar wellicht dat Waris Dirie excuses en zondebokken zocht. Een kwestie van te redden wat er nog te reden valt, haar geschonden blazoen op te poetsen en haar lieve en onschuldige gezichtje toch nog een klein beetje met een onschuldig lachje te voorzien.

De wonderlijke verrijzenis

Maar plots duikt ze weer op : arm in arm met een knappe ruitenwasser op de Grote Markt van Brussel, opgemerkt door een alerte politieman, die de vrouw meende te herkennen. Ze worden meegenomen naar het politiekantoor voor ondervraging en om te weten te komen wat er gebeurd zou kunnen zijn.

Mediashow

“Ik reis voor de VN de wereld rond”, schrijft ze nochtans op haar website. Daarop lanceerde ze gisteren een heuse kruistocht tegen de Belgische politie. De leugen over haar VN-titel doet haar geloofwaardigheid weinig goed.

Opmerking : Waris Dirie is al sinds 2003 geen ambassadrice meer van de Verenigde Naties ! Ze eigent zich nog wel die titel toe. Officieus worden weerkerende problemen als gevolg van alcohol ingeroepen, maar de Verenigde Naties hebben over dit probleem niet willen communiceren, want "wat telt, is de strijd tegen de gesel van de besnijdenis".

Vervolgens pakte ze uit met een erg onsamenhangend verhaal. Eerst vertelde ze dat ze verdwaald was. Daarna was ze ontvoerd en misbruikt door een taxichauffeur bij hem thuis !

Nog later was ze het slachtoffer van de racistische politie in Brussel ! De politie die haar als een prostituee zou behandeld hebben en België is een racistisch land.

De Brusselse politie doet deze derde versie af als een hoop verzinsels. En nu zwart-op-wit blijkt dat Dirie niet van haar eerste leugen is gebarsten worden er natuurlijk zeer veel vraagtekens geplaatst bij haar verhaaltjes en vooral bij haar geloofwaardigheid.

Journalisten leggen de leugens bloot

Brussel was trouwens niet de eerste stad waar het voormalige topmodel ‘verdween’. Ook in grote steden als Munchen, Los Angeles was ze al eens spoorloos, in Zuid-Afrika dook ze twee weken onder. Onderweg naar Amerika was ze plotseling verdwenen na een tussenstop in Londen.

Ook zou haar drankprobleem haar parten hebben gespeeld. Zoals in Los Angeles : ze greep zo stevig naar de fles dat ze twee dagen in een coma lag. En in Wenen liet ze zich al opnemen in een ontwenningskliniek… op haar ziekenbed in Wenen zag ze er echt belabberd en doodziek uit. Het interview dat verscheen op youtube was zielig om zien. Het deed me aan een ander topmodel denken...

Terug in haar huidige thuisland Oostenrijk veranderde het hele verhaal.

“De Somalische vrouwenrechtenactiviste Waris Dirie ligt na haar mysterieuze verdwijning in Brussel in een ziekenhuis in Oostenrijk. Volgens een eerste diagnose zou Waris Dirie zich aan de linkerschouder verwond hebben. Ze zou haar linkerarm niet kunnen optillen en schaafwonden hebben aan de benen. Waris Dirie zou nog twee tot drie dagen in het ziekenhuis moeten blijven voor een volledige check-up.” Volgens haar advocaat.

De Brusselse politie zou hebben geweigerd haar te helpen toen ze haar hotel kwijt was en zou zelfs hebben gedreigd haar in de cel te gooien. Het voormalige topmodel zou daarop zijn ontvoerd door een taxichauffeur, die haar probeerde te verkrachten. Pas anderhalve dag later wist ze te ontsnappen.

Volgens eensluidende berichten en getuigenissen heeft de politie al het mogelijke en meer gedaan om de dolende Waris Dirie weer op het rechte pas te brengen. Uren hebben ze met haar de stad rondgereden omdat ‘madame l’ambassadrice’ haar hotel niet meer kon terugvinden. Ondank is ’s werelds loon.

18-03-2008 om 20:38 geschreven door ancapa

Informant of terrorist?

De zaak-Belliraj doet heel wat stof opwaaien. Als de berichten kloppen, is Abdelkader Belliraj een gevaarlijke moslimextremist in loondienst van de Belgische Staatsveiligheid, die vanuit de Vlaamse gemeente Evergem een islamitisch terreurnetwerk zou opgezet hebben. En die mogelijk verschillende politiek-regiligieus geïnspireerde moorden op zijn kerfstok heeft. In België zijn de feiten vaak straffer dan fictie.

“Als de Marokkaanse politie gelijk heeft, is het mogelijk dat een topfiguur van een terreurorganisatie in ons land zes executies uitvoert, over en weer reist naar Marokko met zijn twee paspoorten, met zijn gezin in een villa woont zonder te werken – zou hij een uitkering gekregen hebben? – en nooit verontrust wordt.” Dat schreef Luc Van der Kelen in zijn krant (Het Laatste Nieuws). Hallucinant is dat.

Ogen toe

De zaak-Belliraj roept vele vragen op. Niet alleen over de werking van de Staatsveiligheid, maar ook over het vreemdelingen- en integratiebeleid in dit land. Belliraj verwierf in 2000 de Belgische nationaliteit. In het kader van de beruchte ‘snel Belg’-wet van Verhofstadt, u weet wel, de man die vandaag door de VLD en bevriende journalisten wordt opgevoerd als de redder des vaderlands…

Belliraj kreeg een Belgische identiteitskaart, ook al wist men dat hij uit Marokko vertrok omdat de grond daar te heet onder zijn voeten was geworden. Hij was lid van een radicaal-islamitische en pro-Iraanse groepering in Marokko. In 2001 zou Belliraj een bezoek brengen aan Afghanistan, waar de Taliban nog de plak zwaaien en van waaruit Osama bin Laden de aanslagen van 11 september op touw zet. Is het toeval dat 2 dagen voor de aanval op de Twin Towers in New York en het Pentagon de Afghaanse verzetsheld commandant Massoud wordt opgeblazen door 2 Marokkaanse nepjournalisten met een Belgisch paspoort? We weten het niet, maar het geeft wel te denken.

Kolderbrigade

De affaire Belliraj is de zoveelste blunder in het goedgevulde blunderboek van de Staatsveiligheid. Herinner u de geruchtmakende zaak Ferhiye Erdal. De kompanen van Erdal werden onlangs door het Antwerpse Hof van Beroep vrijgesproken, maar Erdal nam vorig jaar al de benen. Onder de neus van de Staatsveiligheid. Een Belgenmop. Hilariteit alom, behalve in politieke kringen en in Turkije.

Vlaamsgezinden en Vlaams-nationalisten bespioneren, dat lukt nog wel, maar terroristen, dat is natuurlijk een ander paar mouwen… Herinner u de wansmakelijke affaire rond de Eurosongkandidatuur van Urban Trad. De Staatsveiligheid ontdekte in haar archiefkasten dat zangeres Soetkin Collier in haar studentenjaren gespot werd op een Vlaamse betoging, Zangfeest of IJzerbedevaart. En dat haar vader een Vlaamse kroeg uitbaatte in Antwerpen.

Reden genoeg om de hoogste alarmfase uit te roepen. België was in gevaar, haar deelname zou het land ongeziene schade toebrengen… Het ‘dossier’ werd gelekt aan de pers en de Vlaamse nachtegaal mocht haar ticket voor het Eurosongfestival opbergen.

De Staatsveiligheid waakt…

De Staatsveiligheid heeft een probleem. Een probleem van prioriteiten. Wat brengt onze instellingen en de veiligheid van weerloze burgers het meest in gevaar? Het onafhankelijkheidsstreven van de Vlamingen? Of buitenlandse terreurnetwerken die dit land gebruiken als onderduikadres of uitvalsbasis?
België heeft geen imagoprobleem. België is het probleem. De zaak-Belliraj heeft nog maar eens bewezen dat ‘goed bestuur’ in dit land niet mogelijk is. Vlaanderen en Vlaamse politici hebben dus maar één keuze en dat is de stekker uittrekken, de Belgische staat definitief begraven en een onafhankelijke Vlaamse staat uitroepen.

18-03-2008 om 19:33 geschreven door ancapa

Filip Dewinter: "Balkenende mag niet plooien voor moslimchantage"

De film van de Nederlandse PVV-politicus Geert Wilders moet kunnen, vindt Filip Dewinter van het Vlaams Belang. In een opiniestuk op zijn website schrijft hij dat men "niet moet plooien voor terreurdreiging".
"De dreiging met rellen en aanslagen van islamitische fundamentalisten allerhande ressorteert een pervers effect", zegt Dewinter. "Straks krijgt Wilders de schuld wanneer er rellen uitbreken of een of andere gek een aanslag pleegt terwijl tot nader order niemand de film zelfs maar heeft gezien."

"Absolute godsdienst"
"Omgaan met kritiek kan een absolute godsdienst zoals de islam nauwelijks", gaat Dewinter verder. "Blijkbaar is de islam alleen maar een godsdienst van 'vrede en verdraagzaamheid' voor islamieten, nooit voor 'kafirs' (ongelovigen). De houding van de Nederlandse premier Balkenende getuigt alleen van zwakheid en onzekerheid. Niet plooien voor terreurdreiging en geweld-intimidatie is de boodschap", luidt het nog.

Dewinter neemt het op voor Wilders ...

Fitna-film Wilders: niet plooien voor moslimchantage!

De islamfilm van Wilders moet kunnen. De dreiging met rellen en aanslagen van islamitische fundamentalisten allerhande ressorteert een pervers effect. Straks krijgt Wilders de schuld wanneer er rellen uitbreken of een of andere gek een aanslag pleegt terwijl tot nader order niemand de film zelfs maar heeft gezien. Wie toegeeft aan de dreiging met geweld van radicale moslims plooit voor de intimidatiepogingen van islamfascisten. De verhitte reacties uit islamitisch-fundamentalistische landen en dito organisaties over de Fitna-film zegt overigens veel meer over de islam dan over Wilders.

Omgaan met kritiek kan een absolute godsdienst zoals de islam nauwelijks. Blijkbaar is de islam alleen maar een godsdienst van “vrede en verdraagzaamheid” voor islamieten, nooit voor “kafirs” (ongelovigen). De “kafirs” worden wanneer ze niet bereid zijn om zich als “dhimmi” (niet-moslims die zich vrijwillig ondergeschikt maken aan de islam)te gedragen,  onderdrukt, gediscrimineerd, geïntimideerd, opgejaagd, verdrukt, bedreigd en desnoods een kopje kleiner gemaakt.

De achillespees van de zogenaamde Europese multiculturele samenleving is en blijft onze overdreven tolerantie. Sommigen hebben helemaal niks geleerd uit het “Duivelsverzen-incident” waarbij Salman Rushdie met een fatwa werd opgezadeld,uit de hele heisa met de “Mohamed-cartoons” waarbij Denemarken geviseerd werd of uit de rel rond de film “Submission” van Ayaan Hirsi Ali.

In plaats van de fundamentalistische dreiging met geweld en de intimidatiepogingen te veroordelen, wordt Wilders op zijn verantwoordelijkheid gewezen en moreel onder druk gezet om de Fitna-film af te gelasten. De wereld op zijn kop. Diegenen die dreigen met terreur halen zonder slag of stoot hun slag thuis. Wie moedig een controversieel maar democratisch standpunt verdedigt, komt in de hoek van de slagen terecht.

De hamvraag is natuurlijk niet moet Wilders zijn “verantwoordelijkheidszin” de Fitna-film intrekken maar wel wat is de volgende stap?

Betekent dit dat Wilders geen verantwoordelijk draagt? Uiteraard wel, de film zelf  mag en moet inhoudelijk islam-kritisch zijn maar hoeft niet nodeloos provocatief te zijn. Het in brand steken of verscheuren van de koran draagt helemaal niets bij tot het debat over de islam(isering); het geeft de tegenstanders alleen nodeloos een stok om de hond te slaan…  Immers plooien voor de terreurdreiging omwille van de Fitna-film, betekent morgen plat op de buik gaan wanneer een soortgelijke gewelddreiging geuit wordt wanneer hoofddoeken verboden worden in het openbaar ambt of het onderwijs of de erkenning of subsidiëring van een fundamentalistische moskee geweigerd wordt.

Het ontbreekt de leidende Europese politieke klasse aan ruggengraat en karakter. Alleen een duidelijk en kordaat ‘neen’ aan het adres van Afghaanse, Iraanse en andere fundamentalistisch-islamitische mullahs en potentaten wekt indruk. De houding van de Nederlandse premier Balkenende getuigt alleen van zwakheid en onzekerheid. Niet plooien voor terreurdreiging en geweld-intimidatie is de boodschap. Een democratische Europese regering onderhandelt niet met Al Qaida of de Taliban.

De Nederlandse regering lijkt FC Paniek wel. Wat wil de regering Balkenende bereiken met haar paniekerige reactie op de Fina-film? De veiligheid garanderen van de eigen onderdanen of Wilders onder de gordel treffen?  Indien Nederland en Europa nu toegeven aan de moslim-chantage dan zetten we de poorten wagenwijd open voor de uitverkoop van de democratie en de vrije meningsuiting.

Op het Van Randwijk-monument in Amsterdam prijkt de leuze:

“Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen.

Dan dooft het licht …” Misschien moeten we tirannen inderdaad door korannen vervangen?

Filip Dewinter

09-03-2008 om 22:22 geschreven door ancapa

Dankwoord en eerbetoon aan Frank Vanhecke

Van harte welkom aan u allen in dit ICC te Gent, dat voor de meesten onder u stilaan vertrouwd terrein is geworden, vermits het niet de eerste keer is dat we hier verzamelen hebben geblazen. Persoonlijk heb ik hier 17 jaar geleden mijn eerste congrestoespraak gehouden  op ons gezinscongres van 12 mei 1991 dat aan de grote doorbraak van 24 november is voorafgegaan. Waarmee ik niet insinueer dat mijn toespraak daar iets mee te maken had.

We hebben sedertdien samen een hele weg afgelegd, opeenvolgende successen geboekt, waarover veel gezegd en geschreven is geworden, maar het is eigenlijk heel eenvoudig  : het geheim van ons succes ligt in een herkenbaar programma, maar vooral in de geloofwaardigheid van diegenen die dat programma uitdragen. We hebben in de loop van de jaren de toon soms wat veranderend, de stijl wat aangepast, maar we zijn altijd blijven vasthouden aan de grondslagen, aan ons Vlaams-nationalisme. En ik weet wel dat sommigen zeggen dat het cordon er voor gezorgd heeft dat we nooit de kans hebben gekregen om ons woord te breken. Maar ik zeg u : als wij principieel zijn gebleven, als wij trouw zijn gebleven aan ons programma, is dat niet een gevolg van die uitsluiting, maar omgekeerd.

Wij werden en we worden uitgesloten omdat we principieel zijn en omdat voor ons staatmanschap iets anders is dan de kunst om zijn programma en zijn verkiezingsbeloften overboord te gooien in ruil voor schouderklopjes en eretitels uit Laken, voor postjes en geldgewin. Het is dààrom dat men ons nooit gevraagd heeft om deel uit te maken van een regering of een bestuursmeerderheid. Het is dààrom dat wij nooit op Laken worden uitgenodigd. Omdat wij anders dan de anderen. En dat geldt ook voor onze voorzitters.

Op dertig jaar tijd hebben we mààr twee voorzitters “versleten”.

Ik gebruik het woord “verslijten” met opzet.Want vergis u niet : het voorzitterschap van een politieke partij is wel degelijk een slopende bezigheid.

Als u het niet gelooft, ga dan na hoeveel partijvoorzitters het langer dan een jaar hebben volgehouden :

De Gucht ?  5 jaar; Leterme ? 1 jaar; Vandeurzen ? 3 jaar; Vande Lanotte? 2 jaar; Stevaert ? 2 jaar; Dua ? 4 jaar; Geert Bourgeois 1 jaar bij de VU en 3 jaar bij de N-VA; Dirk Sterckx: 4 maanden.

Die kortstondigheid heeft zo zijn redenen.

Twee weken terug zei Frank Vanhecke daarover in ’t Pallieterke: “voorzitter zijn betekent altijd bereikbaar zijn, altijd je telefoon opnemen, altijd je gsm op zak hebben. Dag en nacht bereikbaar en beschikbaar zijn. Voorzitter zijn betekent ondermeer drie keer per week gaan spreken in de afdelingen”.

Wie Frank van dichtbij gevolgd heeft weet dat zijn voorzitterschap nog veel meer dan dat inhield.  Het overzicht van 12 jaar FVH dat wij hier vandaag verspreiden bevestigt dat. De extra editie van de Eigen Volks Eerst Krant is onze liber amicorum voor Frank Vanhecke.

Maar het is juist : Frank is twaalf jaar lang inderdaad altijd bereikbaar geweest.

Zijn deur stond ook altijd open voor iedereen, zijn GSM stond altijd op, ook voor iedereen : van het gewoon partijlid, over het kaderlid tot de leden van zijn partijbestuur. Hij was nooit te beroerd om te luisteren naar de problemen en probleempjes, naar vragen, opmerkingen, suggesties van wie dan ook in deze partij : of het nu gewone militanten en leden waren, kaderleden of mandatarissen. Het maakt niet uit.

Ik vind dat zijn antwoord op de vraag die ’t Pallieterke hem stelde over wat zijn beste publiek was, Frank Vanhecke ten voeten uit typeert:

“Dat is de trouwe achterban. Ik heb altijd een groot gevoel van dankbaarheid voor die mensen die ondanks de grote moeilijkheden en de boycot, toch blijven volhouden.

Die uit de ziekenkas of de vakbond werden geschrapt omwille van hun lidmaatschap van het Vlaams Belang. Buiten gegooid. Kregen de kans om de partij te verloochenen en dan lid van de vakbond te blijven.

Geen tien hebben dat gedaan. Honderden zijn bij ons gebleven. Kleine lieden, vaak moediger dan de groten. Daar ben ik trots op”.

Welnu Frank, het gevoel is wederzijds : wij zijn trots op de man die twaalf jaar lang onze voorzitter was. De voorzitter van niet zomaar een partij en van  niet zomaar partijleden.

De leden en mandatarissen van deze partij zijn mensen die weten wat ze willen, mensen die hun gedacht durven te zeggen, koppige mensen, recht door zee mensen.

En dus niet altijd gemakkelijke mensen om leiding aan te geven.

Als Frank Vanhecke en Karel Dillen het zo lang hebben volgehouden dan is dat omdat ze lééfden in functie van dat ene doel : het tot stand brengen van een eigen staat voor dit volk, een staat waar dit volk zich thuis, geborgen en veilig kan voelen.

Een eigen staat, omdat –zoals uitgerekend Rik Coolsaet het vorige week in DS nog stelde- “de staat een cruciale rol te spelen heeft om de mensen een toekomst te verzekeren”.

Dààr is het deze partij en haar voorzitters altijd om te doen geweest : een staat tot stand brengen om de mensen een toekomst te verzekeren. Dàt en niets anders heeft Frank Vanhecke tijdens zijn 12 jaar voorzitterschap gedreven.

En ik herhaal vandaag met evenveel overtuiging als bij de herverkiezing van Frank Vanhecke:  Karel Dillen had gelijk, toen hij 12 jaar terug Frank Vanhecke tot zijn opvolger aanstelde.

Ik denk (ik weet zeker) dat Karel Dillen zich die keuze nooit beklaagd of in vraag gesteld heeft. Want Frank Vanhecke is in de loop der jaren uitgegroeid tot een voorzitter van formaat: een uitstekend redenaar, een goed debater, een correcte spelverdeler, iemand die ook de anderen het licht van de zon gunde. Kortom : een bezieler, zoals ook Karel Dillen een bezieler was. Een voorzitter die het respect, de waardering en de vriendschap van zijn leden en kiezers op een natuurlijke wijze heeft weten af te dwingen.

Ik weet dat heel wat mensen onder u graag hadden gehad dat Frank zou zijn aangebleven.

En ik weet dat heel wat mensen verwonderd waren toen Frank naar aanleiding van zijn nieuwjaarstoespraak aankondigde dat hij zijn mandaat niet wenste te hernieuwen.

Wij kunnen die beslissing betreuren, maar we moeten ze ook respecteren.

Net zoals velen onder ons 12 jaar terug de beslissing van Karel Dillen betreurden om de fakkel door te geven, maar die beslissing toen ook respecteerden, om achteraf tot de vaststelling te komen dat het een wijs besluit van Karel was geweest.

Onder Karel Dillen zijn we er in geslaagd om uit te groeien van een marginaal partijtje waar meewarig op werd neergekeken, tot een flink uit de kluiten gewassen oppositiepartij die in 1991 echt goed is doorgebroken en waar men argwanend naar keek. Herinner u de fameuze kloof tussen burger en politiek en de nieuwe politieke cultuur waar men de mond van vol had.

Onder Frank Vanhecke hebben we die partij verder uitgebouwd en versterkt, om in 2004 uit te groeien tot de grootste fractie in het Vlaams Parlement en vandaag tot de grootste oppositiepartij in het federale parlement : tégen politiek correct Vlaanderen in, tégen de media in, tégen de zuilen in, ondanks het ostracisme waar we al zo’n twintig jaar het voorwerp van uitmaken. Maar een partij waar in binnen- en buitenland wordt naar opgekeken, waar rekening mee wordt gehouden.

Onder Frank Vanheckes voorzitterschap zijn wij uitgegroeid van een lastige luis in de pels tot een partij die staat voor wat de meerderheid van de Vlamingen denkt: over het recht van Vlaanderen om  plaats in te nemen tussen de andere staten van deze wereld, over de nood aan waarden en normen, over de veiligheid, over immigratie, over vakbonden, over propere handen, over vrijheid van meningsuiting.

Vandaag is een nieuwe mijlpaal in ons bestaan.

Vandaag vatten we de derde fase aan : de consolidatie van onze stellingen, het voorbereiden van een verdere groei en het doordrukken van ons programma.

Frank Vanhecke heeft net zoals zijn voorganger in 1996, geoordeeld dat we dit moment, die nieuwe fase best met een nieuwe voorzitter aanvatten. Hij laat zijn opvolger een partij na die nog kan groeien. Dat is althans mijn oprechte overtuiging. Er zijn nl. geen geloofwaardige alternatieven meer, noch ideologisch, noch partijpolitiek. België –dat museum van surrealisme- zit op zijn tandvlees (net zoals het SMAK hiernaast) :

Het besef is er vandaag dat alleen in Vlaanderen een democratische besluitvorming nog mogelijk is, dat we alleen in Vlaanderen nog een toekomst hebben. En het besef groeit dat alleen het Vlaams Belang de juiste weg wijst naar dat vrije Vlaanderen.

Vandaag zijn we de grootste Vlaams-nationale partij, de sterkste identitaire partij in Europa.

Wij zijn dus geen liberalen, maar in het Vlaanderen dat wij voorstaan zal het bedrijfsleven kunnen bloeien en zullen de gedachten ècht vrij zijn. Wij zijn geen socialisten, maar het Vlaanderen dat wij voorstaan zal over een sterke sociale zekerheid beschikken en zal niemand aan zijn lot overlaten. Wij zijn geen christendemocraten, maar in het Vlaanderen dat wij voorstaan zullen er nog waarden en regels zijn en zullen gezinnen nog meetellen. 

En wij zijn op een punt gekomen waarbij de verwezenlijking van dat Vlaanderen dat wij voorstaan –en samen met ons zoveel andere Vlamingen, kiezers en toekomstige kiezers- geen droom meer is maar een bijna tastbare en grijpbare realiteit. Een realiteit die de Belgische partijen ongetwijfeld nog een tijd voor zich zullen trachten uit te schuiven, maar hoe dan ook een onafwendbare realiteit.

Laat de anderen dus maar beweren dat de bevolking niet geïnteresseerd is in staathervorming en communautaire dossiers, maar in hun pensioen, hun sociale zekerheid en hun koopkracht.

Ik zeg u : het zal de zorg om de dag van morgen zijn, om het pensioen, het zal de vraag zijn of de dokter morgen nog zal kunnen betaald worden en of de kinderen nog in staat zullen zijn om een huis te kopen, het zal die zorg zijn die de vorming van een Vlaamse staat en de verwezenlijking van ons programma uiteindelijk onafwendbaar maakt.

Ik heb persoonlijk begrip voor diegenen die hun hoop hadden gesteld in een stap voor stap strategie naar onafhankelijkheid. Ik heb begrip voor diegenen die vorig jaar eens op een andere manier een middenvinger hebben willen opsteken naar de traditionele partijen.

Ik begrijp de redenering die hen heeft gedreven.

Maar vandaag moet iedereen inzien dat het belangrijk is dat de Vlaamse kiezer uit één mond spreekt om zijn afkeer te uiten van de tragikomedie waarvan we het jongste jaar getuige zijn geweest  en waar –dat is ondertussen ook wel duidelijk- geen einde aan komt en waar nooit een einde aan zàl komen, tenzij Vlaanderen wéér eens capituleert. Vandaag moet iedereen inzien dat onze strategie de enig mogelijke is : vasthouden aan onze doelstellingen en aan ons programma, het been stijf houden, desnoods dertig jaar lang vanuit de oppositie.

Regering na regering, jaar na jaar, dag na dag aantonen en blijven aantonen dat er maar één weg is naar een veiliger Vlaanderen, naar een welvarend Vlaanderen, naar een Vlaanderen waar de Vlamingen zich thuis blijven voelen en waar nieuwkomers zich moeten aanpassen en niet omgekeerd, een Vlaanderen dat territoriaal niet langer wordt belaagd.En die weg, dat is een onafhankelijke staat voor deze natie. Het is de strategie die Karel Dillen ons heeft voorgehouden,

Het is de strategie die Frank Vanhecke zonder aarzelen heeft voortgezet en die ook door de volgende voorzitter op zijn beurt zal worden voortgezet.  Daar gaan we niet van af. Daar geven we nooit op toe. Altijd recht door zee.

Misschien en wellicht komen er nog stormen op ons af, zeker komt er nog veel tegenwind.

Maar ik zeg u : ooit varen wij met dit schip de veilige haven van het onafhankelijke Vlaanderen binnen. Dit schip, waarvan Frank Vanhecke de voorbije 12 jaren aan het roer heeft gestaan, en dààrvoor, beste Frank, kunnen wij u niet dankbaar genoeg zijn.

Bedankt Frank !

En toen kreeg Frank Vanhecke een minutenlange staande ovatie van een bomvolle zaal.

09-03-2008 om 22:14 geschreven door ancapa