Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
07-10-2013
Wie goed doet...
Je hebt mensen en mensen. Je hebt mensen met een groot hart en ook mensen
met géén hart. Ik ken gelukkig meer van het eerste soort. Eén ervan is Gera, ons
nichtje dat bijna 25 jaar geleden naar Canada emigreerde met haar Fred en daar
een gezin en een goed bestaan opbouwden. Drie keer waren we er al, twee keer
samen met Henry en Tony en brachten de hele zomervakantie daar door. Ook Rick is
er al heel wat keren geweest en voelde zich thuis. Alles kon. Als je honger had
was dat je eigen schuld want de koelkast stond er ook voor jou. s Morgens was
er een gezamenlijk ontbijt en s avonds de warme maaltijd. We genoten van hun
gezin dat intussen al aan het uitvliegen is. Het bijzondere aan Gera is dat ook
alle dieren er welkom zijn. Is er een hond van een knecht die niet goed meer
thuis kan zijn? Bij hen is hij welkom. Het bleek een zij die ook na een week of
wat onverwacht de familie verraste met puppies. Allemaal geen probleem. Hun
eerste hondje was Face. Ik meen dat die nog gered is door een dierenarts na een
grote verwonding. Face emigreerde mee naar Canada en was de lieveling van
beiden. Gera had er een speciale band mee. Later kregen ze honden die altijd
buiten waren en weer eens eentje die binnen kon. Nadat we in 2010 met Ben en
Niesje daar de puppies van de hond van hun knecht nog bewonderd hadden, bleek er
iets later weer een hond liefdevol opgenomen te zijn. Daar bleek Gera dezelfde
band mee te hebben als met hun eerste hondje Face. Die bleek nu overleden te
zijn Gera meldde het op Facebook en wat een medeleven kreeg ze. Wie goed doet
goed ontmoet.
Ik ging niet alleen voor pup Wiesje naar de
Achterhoek, maar wanneer er een nichtje juist op jouw verjaardag gaat bevallen
en tussen de weeën door je nog kan feliciteren met je verjaardag , en diezelfde
dag nog een prachtige dochter krijgt moet je die toch gaan zien en bewonderen.
Dat stond de dag erop gepland en samen met Diny gaan wij, de nieuwbakken tantes,
iets uitzoeken in de mooie Hanzestad Zutphen met zn mooie oude gebouwen en de
poorten en muren die nog overgebleven zijn uit de Spaanse tijd. Hier fietste ik
vroeger met de grote groep medeleerlingen uit Vorden langs naar het Baudartius
lyceum. Toen had je nog niet zo door hoe bijzonder al die oude panden en
overblijfselen waren. Ze zijn intussen ook mooi gerestaureerd. We zoeken een
leuk stoer jurkje uit met een bijpassend broekje en sokjes voor de kleine
Mirthe. s Middags gaan we naar Lochem op kraambezoek bij nichtje Yvonne. Nu is
ze nog vrij vanwege haar zwangerschapsverlof. Papa Jorrit is natuurlijk naar zn
werk. Maar terwijl wij net binnen zijn komen de nieuwbakken opa Henk en oma
Anneke ook langs waaien. Het wordt een leuk middagje. We bewonderen het
prachtige kindje, dat zo rustig is en de fles bij Diny op schoot naar binnen
werkt. Ze gaat van de ene arm in de andere. Das noe echt kraomschudden,
zou je vroeger gezegd hebben. Zo beginnen de nazaten van de familie Eggink zich
uit te breiden. Binnenkort verwachten ook Jaap en Mirjam hun tweede baby en
worden Ben en Diny voor de vierde keer opa en oma. We gaan nog even kijken
of nicht Ineke thuis is, ze woont vlakbij Yvonne en Jorrit, maar jammer, de
vogel is gevlogen. Ik had beter kunnen bellen, ik weet het Ineke. Volgende keer
beter.
'Hier daarheen !
Mevrou-ouw..!' Een paar heren op een bankje, lekker uit de wind op het station
van Deventer maken grote gebaren naar mij. Ik had intussen al twee knoppen
geprobeerd in te drukken om de deuren van de trein te openen. Maar er gebeurde
niets. Ineens zie ik de wuivende heren en een heel eind verder laat een
conducteur andere reizigers die net als ik uit de trein met vertraging kwamen,
instappen. En weg is ie .... de trein. Even later hoor ik van de mannen dat
alleen die ene deur nog open was omdat de trein richting Zutphen en verder naar
Roosendaal al op vertrekken stond. Ik laat me bij de heren op het bankje
vallen. Je moet er soms wat voor over hebben om vanuit Emmen in de Achterhoek te
komen. Vanwege een brand in een locomotief was de trein van Zwolle naar Deventer
uitgevallen en zou pas om elf uur s avonds weer rijden. Het alternatief was een
reis via Marienberg/ Almelo/ Deventer/ Zutphen. In Almelo had de internationale
trein richting Deventer/ Amsterdam al 10 minuten vertraging. Maar door een
sprintje te trekken zouden we het net kunnen redden door de goede communicatie
tussen de conducteurs. Maar ja toen liep ik naar het verkeerde treinstel. Ik
heb intussen wel een genoeglijk half uurtje doorgebracht op dat bankje met de
twee doorgewinterde treinspotters. De ene heette Jeroen en de andere was een
tweelingbroer van Jan Kruis, de tekenaar. Zo leek hij er op. Ze brachten heel
wat uurtjes per week door met het spotten van vooral goederentreinen en ik kreeg
een spoedcursus treinspotten. Alle treinen in Europa kennen ze intussen en
volgens hen gaan de Zwitserse met de eer strijken. Diny staat me al op te
wachten bij het station en eenmaal thuis hoor ik dat de trein vanuit Zwolle al
sinds vijf uur weer reed. Tja .. Ik maak kennis met de nieuwste aanwinst:
Wiesje en het is inderdaad een aandoenlijk leuk hondje. Na wat drukte en
spektakel nestelt hij zich naast Diny op de bank en beweegt de hele avond niet
meer.
