Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
29-08-2015
Worden als een kind....
Het is leuk om cadeautjes te krijgen... toch? We kwamen afgelopen maandag terug van een paar dagen Achterhoek en Wim ging even langs Alle en Anja om te bedanken voor de goede zorgen voor katten en kippen. Hij kreeg van Daan deze cadeautjes mee, twee mooie glimmende kleine eikeltjes, een voor mij en een voor hemzelf. Mooi is dat als een kind de schoonheid van de natuur al ziet. Wordt als een kind! Ze kregen een ereplaatsje.
En… heb je er al zin in?’ Gerhard belt nog even de avond voor mijn verjaardag. Het woord verjaardag is een hot item bij mij. Ik ben niet zo’n verzorgend typje als er bezoek is. Ik wil er liever bij zitten dan telkens naar de keuken afzakken om weer iets op te halen. Daarom ben ik de dag ervoor druk om zoveel mogelijk klaar te hebben. ‘Och Gerhard… meestal vraagt Wim achteraf hoe het was en dan kan ik altijd volmondig zeggen dat het geweldig was’. Nu is het de day after en ik kan je vertellen dat er belangstelling genoeg was. Veel telefoontjes en kaarten en Fb felicitaties. Ik ben verwend met erg leuke cadeautjes en Wim verleende alle hand- en spandiensten die nodig waren. Erg leuk was ook dat de Hattemers en Ben en Diny elkaar weer eens zagen. Natuurlijk misten we Niesje…. Tja… Ik voel echt wel dat ik ouder wordt, 72 nu. Dat hebben mijn ouders en Wims vader lang niet gehaald. En dan mag ik er wel blij om zijn, weer een jaar er bij gekregen. Frank, Tim en Daan kwamen me met Anja ook nog verwennen. ’s Avonds waren we met onze eigen kinderen en Robin natuurlijk. Wim is van de kaarsen op tafel en zo werd mijn verjaardag in besloten kring afgerond in romantische sferen.
Gezellig op het terras.
Frank, Daan en Tim lusten best een stuk taart
Hoe maak je zelf een foto van je nieuwe sjaal? Mijn allereerste selfie.
Wim Harwig heeft een natuurlijke tuin met vijver en rondscharrelende kippen. Zijn vorige drie kippetjes waren genoemd naar de drie zussen van de Haar: Rika, Coba en Hermien. Deze niet, ik geloof een naam naar de kleur van de kip. Nee geen haan, dat werd waarschijnlijk wat lastig voor de buren. Mark woont sinds kort in een appartement met een buurman die ook een paar kippen heeft èn een haan. Dat beest maakt nogal aparte geluiden ’s morgens, een klein kraaitje net of hij er in blijft. Eerst dacht hij al dat Queeny stikte maar nee het was buurmans haan. Ach … hij heeft er verder weinig last van. Maar Wim Harwig heeft een wespennest in zijn tuin. Hij en Marjan hebben met verbazing gekeken naar de bezige wespjes en zelfs gefilmd. Hij had eens op internet gekeken wat er over wespen te vinden was en ontdekte dat er alleen te vinden was hoe je ze zou moeten bestrijden. In ons eigen Dagblad van het Noorden stond zaterdag dat je het beste op een paar plekken iets zoets neer kon zetten. Dan blijven ze in elk geval bij jou uit de buurt. Ga je ze van je afslaan dan verspreiden ze iets waar andere wespen op afkomen en agressief worden. Wim had toen op afstand van ons terras al suiker neergelegd. Vanmorgen aten we meloen bij ons ontbijt. ‘Zouden de wespen hier ook gek op zijn?’, vroeg Wim zich af. Hij legde de meloenschil en wat suiker in het vogelhuisje. Even later zaten er tientallen van te snoepen, zoet genoeg…
Vandaag las Wim het voor uit de krant: om de wespen op afstand te houden leg je een citroen vol kruidnagels op je tafel buiten.
Voor het filmpje van Wim Harwig even op www.wimharwig.com kijken. Is de moeite waard.
Dit goudhaantje is nog wat dizzy na een vergissing tegen het achterraam.
'Wat is de mooiste vogel die je hier gezien hebt bij huis?’ Frank en Tim zijn even komen buurten. Het is heet buiten en we zitten even binnen te genieten van een ijsje. We hebben zitten kijken naar een ouderpaar fitissen die nog steeds druk aan het voeren zijn met hun kroost in het vogelnestkastje aan de boom bij de vijver. Nou… ik moet er even over nadenken… ‘Ik denk dat ik het goudhaantje het leukste vind met zijn gele streepje op het kopje, of misschien ook wel de goudvink waarvan het mannetje zo’n prachtige kleur heeft of…. toch het gekraagde roodstaartje’. Ik pak mijn gehavende vogelboekje erbij en we bladeren het helemaal door. Tim die eerst aan de andere kant van de tafel zat komt ook meekijken. Ze kennen al best veel vogels. Ze hebben zelf een nest met kerkuilen gehad, maar die werden opgegeten door steenmarters. En afgelopen winter zagen ze ook de nijlganzen en de specht die hier dagelijks kwam ging ook bij hen buurten. In de klimop zat bij hen een nestje van een winterkoninkje. De ekster, de houtduif, meesjes, zwaluw, mussen en de kraai zijn zeker bekenden voor Tim en Frank. Zo zie je maar dat het leven voor buitenkinderen veel te bieden heeft.
'Je moet vooruit kijken', hoor ik wel eens zeggen. Dat is vooral wanneer er wat in het verleden gebeurde wat lastig was. Toch heeft het verleden ook bijzondere dingen in de aanbieding. Afgelopen week zat ik in Vorden aan de Stationsstraat met Riet op een bankje tegenover dit huis te wachten op de motorrijders die er langs zouden komen... maar die we niet zagen. Ik vertelde Riet wie hier tegenover gewoond hadden: oom Sjoerd en tante Hermien. Het is de kleermakerij van de fa Aartsen en zoon. Het werd later Aartsen en neef, want de laatste jaren zwaaide neef Hans er de scepter. Wat hebben we hier mooie herinneringen aan. Het was een warm gezin waar we altijd welkom waren. Was het niet op zondagmiddag bij een wandeling met oom Sjoerd naar het Vordense bos, dan wel even uit school langs komen samen met Gerke of Carin. Vader Hein z'n nette kostuum kwam ook uit de kleermakerij net als de mantelpakjes van ons nichtjes die belijdenis deden in de Vordense NH kerk. Ach... het is lang geleden en we moeten nu maar weer vooruit kijken of in elk geval leven met de dag van vandaag en genieten van wat die ons brengt.....
