Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
29-06-2007
De fotograaf
Om 10 voor 11 begint Tessa te blaffen. Ja wij hebben geen bel nodig . Ik zie iemand in een auto bij het hek en ga er naar toe. Ik denk .misschien is hij al wel aan koffie toe.Het was zon snelle mooie jongen met een mobiel aan zn oor Nee , ik moet nog even bellen!
Had ik kunnen weten nieuwe generatie . Maar koffie daar had hij even later wel zin in. Mn zenuwen waren onderdehand wat gezakt. Heb je een opdracht meegekregen? vraag ik hem. Ja, een foto maken!! Ik leg hem ( ja ...echt een mooie knul!) uit wat mijn bedoeling van een artikel in de krant is, laat hem wat zien van de beide boekjes en dan neemt hij het initiatief.Misschien bij de vijver .., opper ik nog. Nee, het gaat om jou met je pup, zegt hij. We lopen ons erf rond naar de plek bij de kota. Nee, ook niet in de zon. Hij trekt de tuintafel daar op een andere plek, zet er een stoel bij. Queeny zit nu pontificaal op de tafel en ik op de stoel erachter er een beetje naar toe hangend. Hij pakt een andere stoel er tegenover en begint te knippen. Toen Queenyde geluidjes hoorde, werd ze in één keer rustig en ging ze er helemaal voor zitten, echt een hondje van Eva. Als de foto leuk gaat worden hebben we dat mede aan Queeny te danken.
Binnen 20 minuten was hij ook al weer weg. Ik krijg de tekst van het artikel eerst nog te zien is me beloofd, want de vorige keer in De Zuidenvelder, stonden wat fouten omdat zon journalist dingen niet goed hoort of begrijpt.
Je leert zelf ook weer bij. Zo zie je maar je bent nooit te oud om te leren!
Pas zeiden we tegen André:"We hebben een krielkip met 8 kuikens, maar we weten niet waar we ze straks moeten laten want het hok wordt dan te klein"." Oh ", zei hij toen,"gewoon laten lopen. De natuur lost het vanzelf op....de buizerd, de katten, de vos....". 'Nee toch". Ik heb steeds de stille hoop gehad dat de bosjes om ons huis en het graan van de boer een goede verstopplek zou zijn voor ons moedertje met de 8 kuikens. Ik voerde ze op een plek dicht bij de broedplaats. Toch had ik ze al 2 dagen niet gezien... Zou die André toch gelijk krijgen?! Vanmorgen na de fotosessie voor de krant, Wim had de andere kippen al uit de ren gelaten, zie ik moeder krielkip met haar kroost de open plek bij de kota oversteken en de kippenren ingaan. Ja...met alle 8. Ze dook ook in de ren weer naar een hoek met struiken. Nou ja , alle hoeken daar hebben dicht struikgewas. Zonet zag ik een oude kip die er wat verfomfaaid en triestig uitzag, helemaal alleen in het zand liggen. Ja op deze manier lost de natuur het ook op.
Wil je meer weten over mijn kinderboekjes en schilderijen? www.hettysite.nl
Vanavond belde Friedel: "Is het goed dat we weer eens een kopje koffie komen drinken?" Het was een aardig tijdje geleden dat we elkaar gezien hadden. Maar als je weer bij elkaar bent ,is het net of de tijd stilgestaan heeft. Eigenlijk moet je heel zuinig zijn op zulke contacten. Ken je dat? Dank je wel Friedel en André! Onze gezamenlijke kennismaking dateert uit de tijd dat Wim nog bij Stork in Hengelo werkte. Hij volgde een scheidsrechterscursus samen met André waar hij ook mee volleybalde. Hij zei: "Ik baal als een stekker. Ze willen dat ik een andere functie krijg bij Stork. Dan zal ik meer bureauwerk krijgen en ik vind juist de afwisseling zo leuk! Als je nog iets voor me weet!" "Wat zoek je dan", vroeg André. Om een lang verhaal kort te maken: de volgende dag gingen we samen naar Emmen voor Wim z'n sollicitatiebezoek bij Holvrieka-Ido, een fabriek die roestvrijstalen tanks produceert. Een week later had hij een nieuwe baan. Ons huis in Hengelo kwam in de zaterdagochtendkrant. Toen we thuiskwamen van het boodschappendoen, had onze Rick met een vriendje de eerste rondleiding al verricht. Datzelfde weekend was ons huis verkocht. Na de zomervakantie verhuisden we en Friedel en André vingen liefdevol Mark en Rick een paar dagen op tot we verhuisd waren. Ze waren zelf net voor die vakantie verhuisd naar Emmen. Onze relatie is altijd warm gebleven. Wanneer er gepoetst moest worden stond Friedel klaar. Bij een verhuizing kwam ze aanzetten met een pan macaroni. Lief en leed deelden we met elkaar. Ik hoop dat dat nog lang zo mag blijven. Oude liefde......roest niet!
foto: Ook een oude liefde......Rieksie met zijn dames!
Wanneer ik vroeger tegen de kinderen het woord "vroeger"gebruikte, zeiden ze steevast: "Het is niet vroeger,nu is alles anders". Vroeger gingen wij op tijd naar bed . Als we dan al eens een keer uit gingen, ging je om 8 uur en afhankelijk van de leeftijd om 9, 10 of 12 uur thuis. Bij onze jongens was ik al blij dat ik dat speciale rammeltje van de fiets hoorde om half 4 of 5 uur in het weekend. En je moet vooral niet zeggen dat je wakker gelegen hebt, want dat is toch wel zo oerdom. Er overkomt ze toch niets, ze kijken wel uit! Gelukkig hebben we ook veel plezier gehad met z'n allen. Nu is alles anders. Nu vragen ze vaak:"Hoe deden jullie dat vroeger?"Hoe zat dat met al die opa's en opoes van jullie"? Nu ben ik begonnen op de seniorennet.be/hetwimpel een blog met herinneringen te starten. Hetwimpel is de afkorting van Wim en Hetty.Toen we trouwden werd die afkorting ingevoerd door de familie. Het wordt nog ingewikkelder, want sinds 14 dagen heb ik ook een eigen website: www.hettysite.nl Het leek me leuk om mijn schilderijen op een site te kunnen laten zien. Ook ben ik de laatste jaren bezig met het schrijven en illustreren van kinderprentenboekjes en omdat geen uitgever bereid is om ze uit te geven ben ik dat in eigen beheer gaan doen. Over 2 weken komen ze uit!! "IK BEN MONIËK", een kattenboekje met echt kattenbelletje( vanaf 3 jr) , waarin onze eigen kat vertelt èn "IK BEN SCOTTY", waarin 1 van onze pups vertelt over alles wat hij meemaakte tot hij bij zijn nieuwe baasje gewend was. En verder wat er nog meer voor nieuws te melden is.
Nieuwsgierig geworden? Kortweg: hartelijk welkom op: blog.seniorennet.be/wimhetty en ook op www.hettysite.nl
b]Eindelijk kunnen we weer eens er op uit met onze caravan. Nou ja.. kunnen wel, maar het is wel een geregel wanneer je dieren hebt. Tessa en Scott gaan voor het eerst beiden mee. Mark zal zaterdag overdag de dieren controleren: katten, kippen, schapen en de beide veulens. Buurman Jans houdt die beide ponyveulens verder in de gaten. Rick komt zaterdagmiddag en is de oppas voor de rest van het weekend. Maandag morgen brengt Mark Queeny. Ja die gaat dan de hele morgen in de bench. En dan ....op weg naar onze vertrouwde Camping "De Boomgaard", waar altijd een plekje voor ons is. Tessa moet wel wat wennen, maar wil prima aangelijnd liggen.Erg fijn om elkaar weer te spreken. En er wordt wat afgepraat, gewoon in je eigen moedertaal het Achterhoeks. De omgeving met zijn coulissen is fantastisch. We hebben onze oude tante Jo bezocht. Ze ziet bijna niets meer en was net aan het luisteren naar een luisterboek van de blindenbibliotheek in Ermelo." Spannend hoor!", zei ze. 93 is ze nu en in januari dachten we dat ze aan haar eindje was gekomen. Maar nee, ze is er nog. En het is altijd weer bijzonder om even met haar van gedachten te wisselen. Eens had ze de dominee op bezoek en vroeg ze "Dominee, geleuf iej in dreumen...dat ze ook een betekenis kont hebben. "Hoezo", vroeg de dominee."Nou, mien zuster Dina dreumen veurdat ze wegging naor eur nieje baan in Hilversum, dat ze doodging, mor dat ze eerst nog een feestje had. En dat kwam helemaol uut. Ze werd wegebrach deur mien breur Hendrik Jan op de motor en toen ze effen stoppen um te kieken of ze goed waren, werd Dina deur een vremde vrachtwagen angerejen en oaverleed ze een dag later". De dag drveur had ze een feestje ehad van de meisjesvereniging. De dominee was even stil en vertelde haar het volgende :"Ik droomde eens van een hele mooie vlinder , prachtig mooi. En opeens begonnen daar stukjes af te rafelen tot er niets meer van over was. Korte tijd later wilde ik als zendeling naar een ontwikkelingsland, want dat was altijd al mijn droom, maar mijn vrouw wilde niet. Het liep op een scheiding uit en ik bleef achter met 3 kleine kinderen. Toen dacht ik aan mijn vlinderdroom." Deze dominee is later weer getrouwd en toch weer heel gelukkig geworden.( maar geen zendeling) Dit gesprek hadden we kortgeleden nog met haar. Hendrik Jan was mijn vader, die later ook verongelukt is.
Met Hemelvaart en Pinksteren was het volle bak op Camping "De Boomgaard", hoorden we. Het melkveebedrijf en camping is nu ontdekt. En mond op mond reclame is heel belangrijk. Het was ook volle bak bij de melkstal waar 2x per dag gemolken wordt en waar de melk gekoeld opgeslagen wordt en om de andere dag door de melkwagen opgehaald wordt. Er was 1 jongetje dat alles niet goed kon zien door de drukte, maar dat wel belangstellend was. Johan vroeg: "Wil jij ook wel een keer komen meehelpen".Hij knikte wat verlegen. "Kom dan morgen om 6 uur maar" Hij was er om 6 uur en kreeg aparte uitleg en mocht een beetje meehelpen. Toen ze klaar waren zei Johan: "Haal bij mama maar eens een groot glas op, dan krijg jij daar echte melk van de koe in." Hij rende vlug weg en kwam even later met een glas aanzetten...... Hij had nog nooit zulke lekkere melk gehad! Deze herfst komen ze weer een weekje. Samen met Johan en Joke en de fam. Netten uit Brabant vierden we een afscheidsfeestje. Ze hadden hier nu 3 maanden gestaan. Toen de tongetjes wat losser werden aan het eind van de avond kwam de vraag: "Weet je wel hoe een schoonmoeder in China heet?" Nou....nee.... "Tai Kreng"
Vanmorgen stond er een berichtje in de krant dat in een Meppeler woonwijk een kudde Schoonebeker schapen het gras kort houdt en dat dat heel goed bevalt. Er stond ook een foto bij van....... een dikke vierkante Texelaar, ergens uit de voorraad geplukt denk ik. Verslijten ze ons Noorderlingen dan voor zó dom. Tja... en ik kon het niet laten . Ik belde Miniman van de krant, die in kleine artikeltjes de boel weer rechtzet. " Hoe zien Schoonebekers er dan uit", vroeg hij. Ik heb hem het verschil tussen een Texelaar en een Schoonebeker proberen duidelijk te maken. En..... de krielkip verschuilt zich nog steeds overdag langs en in het koren van de boer, hoewel ik het idee heb dat ze ook wel van het voer eet dat ik in de buurt gezet heb. 's Avonds zit ze met haar kuikens weer op het nest achter de wal. Wel zo veilig met katten en een heel nieuwsgierige Queeny in de buurt.
Daar gingen we dan met de laatste lading lammeren. Ze gedroegen zich perfect.Thuis werden eerst Beertje en Witje naar de stal gebracht en de drie Groninger rammen in het hok naast de open haard. Dit was wel even wennen voor ze ...die fles. Maar ook dit was geweldig om voor te zorgen. Alleen bij Witje begonnen de rare plekken die ze op de neus had zich uit te breiden. Die zal toch geen bekschurft hebben( zere bekjes). Toen de man uit Erica zich weer meldde met nieuwe lammeren gaf hij toe dat hij dat bij zijn schapen ook had. Daarom hadden we zijn stal natuurlijk niet gezien! Het is op zich geen ramp, want het geneest met een paar weken wel, maar het is zo besmettelijk dat de andere lammeren het gegarandeerd ook krijgen. Ja dus allemaal, behalve Beertje. Het is zo besmettelijk dat Wim en ik het ook aan onze vingers kregen.Onze huisarts had het nog nooit gezien. De boel werd op kweek gezet: de ziekte van Orff heet het dus.Een paar lammeren begonnen wat te rochelen, de dierenarts schreef een homeopatisch middel tegen bronchitis voor. De volgende dag lag één van de Staphorstes dood in het hok, toch waarschijnlijk longontsteking. Wim haalde toen gauw een antibioticum voor Beertje, die ook al slapjes werd. Dat hielp gelukkig. Weer een dag later lag Witje dood in het hok met een opgezette buik. Darmwenteling? De Groninger rammetjes hadden onderde hand ook de zere bekjes opgelopen, niet erg gelukkig. En de kleinste die het de eerste paar dagen nog zo goed deed wilde of kon niet genoeg drinken. Ik kon wel janken. Hoe we ons best ook deden er ging maar een klein beetje iedere keer in. Hij verzwakte en ik had hem op een gegeven moment al in een doos gelegd , eigenlijk om dood te gaan . Ik kom een half uur later weer kijken ...en staat hij er weer gewoon naast.Toch maar weer het flesje enz. Het was verdrietig maar ook een bevrijding toen hij op een morgen dood in de stal lag. Volgens Corrie had hij waarschijnlijk een geboorteafwijking. Zo zie je maar weer: Het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn voor een hobbyboertje! De 4 die we nu nog hebben doen het gelukkig goed. Beertje wringt zich als hij het kan redden door het gaas of glipt naar buiten als je het hek opent en volgt me nog steeds overal op de voet tot in de keuken. Hij blijft speciaal!
Eén afslag links verder ligt de boerderij van de fam. Knol. Wat een belevenis is het op een schapenboerderij te zijn in de lammertijd! De klei is vergeten.We worden meegenomen om de boerderij te bekijken. Een stagiaire komt aanlopen met in ieder hand een lam aan één poot vastgehouden. Een blatende moeder er achteraan. Het is topdrukte in deze tijd wanneer duizenden schapen in korte tijd moeten lammeren. De hele schuur zit vol lammerhokken met moeders en lammeren. Alle drie- en vierlingen worden nadat ze de biest hebben gehad weggehaald bij de moeder en in een apart hok gezet. Daar zie je weer 2 stagiaires druk bezig de lammeren aan een speen te wennen net zo lang tot ze het kunnen. Ze zitten gewoon het kopje van het lam net zo lang aan de speen te houden tot het in de gaten heeft: Hé, dat is lekker voor mij. Dan krijgen ze een rode streep op de kop en gaan ze in een volgend hok met lammeren die zelf al kunnen drinken aan de lammerenbar, een ingenieus systeem, bedacht om tegelijkertijd de melk ook warm te houden. De mannen hebben om de beurt nachtdienst, want een schaap houdt net als de mens geen rekening met werktijden om baby's te krijgen. Ook de kinderen betrekken ze al vroeg bij hetbedrijf. Sieko is in de weer met een spreekbeurt over bordercollies en Nienke maakt heel mooie tekeningen over de schapen. Voor een klein bedrag kun je bij de meeste boeren ook fleslammeren ophalen. Wij kregen ze zo mee, met oornummers en vervoersbewijzen en al. Anders mag je ze niet eens vervoeren. Na de koffie en een hernieuwde kennismaking met de fam. Knol en Gast en heel veel indrukken later gaan we met 3 fleslammeren weer op huis aan.Met dank!
Beertje is er één van een drieling. Hij was al wel een week oud, maar had te weinig voeding meegekregen. En de eigenaar had geen tijd voor dat gepampel met flesjes. Hij bleek gelukkig erg levendig, maar klein en kogeltjerond. Ze hebben nog even met z'n vieren in het hok naast de open haard gebivakkeerd. Het werd een beetje vol daar en hebben toen de Staphorsters verhuisd naar de schapenstal met een rode lamp er boven. Je kunt wel stellen: Beertje kwam, zag en overwon. Hij was aandoenlijk en vertederend. Als hij de fles zag kwam hij al naar je toe en dronk met zoveel overgave klok..klok...klok, dat we altijd weer in de lach schoten. Maar...... Corrie uit Uithuizen, waar vorig jaar een pup naar toe was gegaan, meldde zich op internet met de woorden: Wel niet in de buurt van Emmen, maar genoeg fleslammeren. Zouden we nog eens...., kunnen we gelijk eens kijken hoe een schapenboerderij in de lammertijd werkt. Ondanks de Tom tom en een vriendelijke buurvrouw( ja daar links en dan achter de 2e dijk...daar is het) kwamen we vast te zitten in de Noord-Groningse klei. Gauw de handdoeken die we voor de lammeren hadden meegenomen, onder de wielen gelegd. Ik achter het stuur, Wim duwen. Gggggggrrrrrrrr sj sj sj sj enz deden de wielen.Toen geprobeerd met de kartonnen doos, waar de lammeren in moesten... Nu Wim achter het stuur en ik duwen. ..Hè, eindelijk gelukt, maar de Groninger klei zat wel tot boven m'n knieën. De nu klei-grijze handdoeken lieten we maar achter de dijk. Echter,... de ontvangst op de boerderij maakte alles goed.
Zullen we toch nog een keer? Als Tessa pups krijgt kunnen we voorlopig toch geen kant op. Dan kunnen we het net zo goed leuk hebben met eerst een paar fleslammeren. D.w.z. ik vind het leuk en Wim heeft z'n twijfels, maar als hij er een keer voor gaat dan ook helemaal. Bij Marktplaats onder Geiten en schapen plaatste ik een klein berichtje: Hebt u een verstoten of moederloos lam, we halen het graag bij u op. De volgende morgen belde er al een mevrouw uit Staphorst met 2 verstoten lammeren van 1 dag oud. Wim bracht gauw het oude hok van het vorige nest puppies weer in orde naast de open haard en 's avonds hadden wij onze eerste fleslammeren. Het was wel een leuke ervaring om nog een echte Staphorster vrouw in klederdracht te zien. Wel zo gemakkelijk om ze eerst een paar dagen in huis te hebben ivm flesvoeding( 5 x per dag), maar ook heel gezellig. Alle kinderen uit de buurt kwamen natuurlijk kijken en even de fles vasthouden. Niet lang daarna kregen we 2 lammeren bij ons uit Erica. Alleen vreemd dat we de schapen zelf niet zagen, de lammeren zaten in een veetrailer toen we ze kwamen ophalen.Het was een witte die er wat vreemd uitzag (bleek gedeeltelijk Drents heideschaap te wezen) en..........Beertje.
Sinds twee jaar geen schapen meer!? Toen we op deze plek kwamen wonen, moesten er natuurlijk, behalve een bordercolliepup ook een paar schapen komen. Die pup dat werd Scott en zoals jullie weten hebben we die nog! Frans was de man die vroeger hier ook schapen had lopen en werd nu onze steun en toeverlaat. Onze eerste schapen kwamen, met lammeren! Flinke blauwe Tesselaars, dachten we. We noemden ze Coba en Sietje, naar onze beide moeders.Frans kocht er voor zichzelf een paar witte bij en kwam iedere dag poolshoogte nemen mèt een emmer vol brood en groenteafval. Toen de moeders echter geschoren moesten worden bleef er van Sietje maar weinig schaap over, een scharminkel. Ook Coba bleef nog maar een paar jaar en gingen we verder met de lammeren, die later weer lammerden enz. Alleen als het mis ging met het lammeren riep Frans al gauw: "Harrie bellen". Dokter Harrie kwam, het schaap werd over een baal stro gelegd , Harrie duwde een verkeerd liggend lam weer goed en haalde het er af. Hij was onze dierenarts die ons de geboorteproblemen leerde oplossen. "Laat je handen eens zien", zei hij eens toen hij weer als reddende engel opgetreden was."Daar mankeert niets aan, probeer het zelf ook maar!" En zo durfde ik steeds meer, eerst het lam terugduwen, dan het pootje goed leggen en meestal gaat het dan verder vanzelf. "s Zomers moesten we ook al heel attent zijn wanneer het vochtig en warm weer was, want als de blauwe vlieg eitjes in de schapenvacht legde had je binnen een halve dag maden die zich een weg in de huid vraten en nare wonden of erger veroorzaakten. Wanneer een schaap zich afzondert en steeds naar achteren reikt kun je er van op aan dat er iets aan de hand is . Dan maakten we de gieter met een speciaal mengsel klaar, gaven het schaap een douche hiermee... en de maden krioelden er uit en binnen de kortste keren waren ze dood. Door al die zorg , maar vooral door alle regelgeving...oormerken, bedrijfs nummer enz waren we als schapenboertjes gestopt. Tot dit voorjaar........ik kon het niet laten..........( wordt vervolgd)
"Kijk maar uit voor de grote visser", zei Bernd Schulte, onze hovenier die ons bij wat grotere karweien altijd met raad en daad terzijde staat. Hij had naast veel goede adviezen ook een grote vijver voor ons aangelegd mèt een mooie vlonder. De lelie bloeide al en de gele lissen. Ook hadden we al een stel goudvissen en ook een groepje goudwindes, die snel door het water schoten en twee ghost kois die er uitzagen.. ja inderdaad als een ghost. Het was net of je hun geraamte kon zien."Die windes is een goed idee"" , zei Bernd ," die zijn snel genoeg.Goudvissen zijn veel trager. Pas maar op voor" de grote visser".....Oh.... ja, de blauwe reiger! Mijn broer Henk in Lochem zei wel eens: "'t Is hier net een cafetaria veur ze, ze gaot van 't ene vieverken naor het andere". Ons vieverken is in elk geval 1,20 diep en met de lelie en andere bladeren kunnen de vissen zich aardig verschuilen. En op een dag was het zover. Iedere dag kwam de "grote visser" even langs. Als hij wat zag bewegen was hij zo weer weg. We hebben een keer een half uur doodstil naar zijn verrichtingen gekeken. Zo langzaam bouwde hij de aanval op. Tot hij met één flinke duik en één wiekslag over het water vloog, en passant een vis greep en verdween. Het was een koi. Toen hebben we toch maar een zomer draden gespannen over de vijver. Het volgende jaar telden we meer dan 200 grote en heel kleine vissen en hebben we de draden weer weggehaald. Hij mag af en toe weer komen. Bij het voeren van de vissen is ons Loedertje, één van de katten, ook altijd paraat.Ze zit dan in een hoekje naar het gekrioel te kijken. Soms vinden we later een aangevreten goudvis in de tuin of zien we haar er net vandoor gaan met een vis in de bek. Nou ja.... grote of kleine visser.......
Tessa helpt ook mee om de kippen met Rieksie, de haan, in de kippenren te drijven. Tessa vindt dat geweldig, want zoveel is er nou ook weer niet te drijven bij ons. De kippen vinden het minder.Wanneer ze tussen de kippen stuift ipv erachter, raakt Rieksie helemaal ontzet. We hebben al een paar jaar geen schapen meer.Tessa heeft het dus nog niet geleerd wat de commando's linksom.....en.....naar rechts betekenen, maar in kringen eromheen draaien zit er van nature in. Straks kunnen we het met de lammeren uitproberen.Tessa ligt nu steeds bij de wei naar hun verrichtingen te kijken. Toen we nog in Hengelo woonden gingen we samen met de kinderen èn de neefjes en nichtjes uit Hattem in zo'n speciaal weekend "De boer op". Het regende pijpestelen, maar dat mocht de pret niet drukken en met z'n allen gingen we op de fiets het Twentse land in. We hadden al een veehouderij gehad en een varkenshouderij bezichtigd en kwamen toen bij een bedrijf met duizenden kippen, een legbatterij. Alles was geautomatiseerd, behalve het leggen van de eieren dan. We komen binnen en zien daar een grote eiersorteermachine staan. Arend, ons neefje, was nog nooit op welke boerderij dan ook geweest en keek zich de ogen uit en sprak toen de ons bijgebleven woorden: "Is dat hier een eierfabriek?"
Tja....na alle puppydrukte , wat zal ik nu eens gaan doen. Ons huis èn schuur èn m'n schilderskeetje schreeuwen om het hardst om een poetsbeurtje. Wim begint alvast met de caravan...waar is de speciale caravanshampo....o,er zit ook een kras op de auto..er ging iets mis met de ladder. Vanmorgen werden we wakker van het "hallo"van Mark. O, dan zit Queeny vast al in de buitenren. Dit wordt toch echt een leuk hondje, een druktemaker, maar leuk!!!Ik denk dat de andere nieuwe baasjes nu ook allemaal zitten te genieten van hun pups. Ik wacht op de eerste foto's, ik mis ze! Er is nu ook een tuigje voor honden voor in de auto. Queeny zat nl al een keer bij de pedalen. Dat was een goed idee Daniela, want ik had er nog nooit van gehoord. Scott blijft nog steeds angstvallig uit de buurt van Queeny.Veel te druk allemaal voor een 13 jarige hond. Maar nu moet m'n boerderijopdracht toch maar eens afgemaakt worden.De tuin bij het keetje is op dit moment adembenemend mooi. Daarom........hup aan de kwast!
Vandaag is het een dag helemaal zonder pup, zelfs Queeny komt niet.Daarom een dag voor nieuwe plannen. Eerst maar eens samen naar het gemeentehuis, naar de afd. Ruimtelijke Ordening. Er wordt daar verbouwd, dus eerst ver omlopen, dan 3 trappen op. We leggen aan een vriendelijke meneer onze zorgen uit...we zijn bang dat ons huisje straks ondergeschoffeld gaat worden als de verdubbeling van de Dordsche Allee er komt. We kunnen een brief sturen aan B en W met onze zorgen en onze bedachte voorstellen. --Graag de 2e weg aan de overkant --Een geluidswalletje svp --Hoe blijven we straks bereikbaar? Dan naar onze bank, De ING omte vragen hoe je in vredesnaam de Classiccard kunt activeren. Dat bleek ook een eenvoudig telefoontje naar ING Amsterdam te zijn. Daarna gaat het op de fiets naar de ANWB om een internationaal rijbewijs aan te vragen. Dat wordt sterk aanbevolen voor Nw. Zeeland. Dat is ook zo gepiept.. Dan wordt het tijd voor een ijsje bij de Italiaan. Nee Niesje, Bertje slaan we over. Die is helemaal voor jou! Dan moet er thuis nog gepland worden. Ik probeer op een rijtje te zetten welke scholen en Kinderopvang ik kan benaderen voor mijn boekjes en via wie. Ja jullie komen straks allemaal aan de beurt met het verzoek om adressen en"verdere" medewerking. Ik ga het nu wel spannend vinden nu de kogel door de kerk is. Huisartsen, eigen tandarts, VVV Emmen heb ik ook aan gedacht. Als jullie ook nog ideeen hebben, hou ik me van harte aanbevolen. Ook Vlaamse kinderen zullen deze boekjes geweldig vinden! De beide boekjes kunnen binnen 2 weken klaar zijn!! Oei!! Op www.hettysite.nl is meer informatie te vinden.
Ingrid komt. Ingrid is de accountmanager van drukkerij JOCI. Ze komt het voorbeeldboekje halen van "Ik ben Scotty"en de laatste afspraken maken. Dus : de ballonnen hangen weer. Meestal wordt er haha geroepen als ik het over de ballonnen heb. Maar Ingrid is ziek en haar baas Hinko komt. Die was echt wel blij met de ballonnen, anders had hij ons verstopte huis niet gevonden. En dat hebben we meer gehoord. Nu gaat het dan toch gebeuren! Er komt een 2e druk van "Ik ben Moniek"met ècht kattenbelletje, waarin Moniek, onze poes vertelt over haar belevenissen met bordercollies Scott en Kim, de schapen, de gevaarlijke weg, dokter Harrie en nog meer. Hou je vast ...1000 stuks. En ook van "Ik ben Scotty"worden er 1000 stuks gedrukt. In "Ik ben Scotty" vertelt Scotty wat hij allemaal meemaakt vanaf het moment dat hij geboren is totdat hij zich op zijn gemak voelt in zijn nieuwe thuis. Beide prentenboekjes zijn voorzien van kleurige collages! Nu moet dan nog wel een plan volgen om de boekjes aan de doelgroep te slijten! Moniek voor kinderen van af ong 3 jaar en Scotty is geschikt om voor te lezen vanaf 5/6 jaar en vanaf groep 4 lezen ze het al helemaal zelf. Ik houd je op de hoogte!
Gera is weer op de terugweg naar huis, naar Canada. Tien dagen lang heeft ze dochter Suze, vriendin Joan en diens dochter Dena laten kennismaken met haar geboorteland en haar familie.Gisteren was het een soort familie reunie van de van der Kolkjes.Wat is ze gegroeid van een echte heerlijke eigenzinnige, maar ook heel sociale teener tot een sterke zelfstandige jonge vrouw ,die haar gezin ( Ian, Suze en Tom)en bedrijf runt samen met haar Fred.Ook is ze nog vrijwilligster bij de Brandweer en de plaatselijke Ambulance, een luisterend oor heeft voor haar vrienden en voor hen klaarstaat. Een paar jaar heeft ze ook nog de Liquerstore geleid , maar daar is ze nu vanaf omdat die verkocht is.We hebben daar ook al 2x 6 weken vakantie mogen houden en dat voor mij die bij de grens al heimwee krijgt, was dat geweldig omdat we ons daar in hun gezin helemaal thuis voelden Negen jaar achter elkaar was Rick daar welkom om vakantie te houden, maar het liefst werkte hij mee in het oogstseizoen.Nu is Suze op een leeftijd dat ze net als Gera vroeger ook erop uit wil zonder" gezeur"van op tijd thuis enz. Gera weet nog precies hoe het was toen. We hebben ze hier de hunebedden laten zien en verder waren Suze en Dena vooral geinteresseerd in de pups en de Shetlanders, die ze een schoonheidsbehandeling hebben gegeven. Thank you Suze and Dena....Amber and Sara are missing you!!Now I have to do it by myself.
Nadat gisteren Sam ook vertrokken was konden we ons concentreren op de verschillende feestelijke gebeurtenissen dit weekend. En nadat we alle hondenstof- zweet - en tranen van ons afgedoucht hadden togen we naar Almelo om de 60e verjaardag te vieren van Wims ex-collega Jack. Dat werd een multicultureel gebeuren met lekker eten, de eigen band en veel vriendelijke mensen. Een ouder Indonesisch echtpaar( zeker in de 70) kwam bij ons zitten. Dan zaten ze gelijk dicht bij de dansvloer! Ze vertelden ons over hun jeugd in Indonesie, het Jappenkamp en hun leven hier in Nederland. Ze waren hier al 58 jaar en waren bewust nooit teruggeweest. En na het heerlijke, door de vrouwen van de band klaargemaakte, warm- en koud buffet begon de muziek te spelen. Ogenblikkelijk kwamen ze in de benen en hup naar de dansvloer. Dat dansen gebeurde met zo'n overgave zoals ik nog niet vaak gezien heb, met sierlijke handbewegingen en pirouettes. De man straalde helemaal. Toen ze dan even later terugkwamen zei ik dat ik ze zo mooi vond dansen. Hij straalde opnieuw en zei:"O, wij houden zo van dansen....het opent je hart". Dat vond ik zo mooi gezegd. Zo zou iedereen moeten leven. Dingen doen die je energie geven, die je hart openen. Ik heb het met de dieren, soms alleen het kijken naar ze .Of ..praat ik met ze...of schilder ze of...inderdaad ...schrijf over ze. Dag!
Nieuwsgierig geworden naar mijn schilderijen?? Kijk op www.hettysite.nl
Het nest is nu helemaal leeeeeg! Wim maait het gras. Tessa en Scott rennen weer eensgezind buiten. En ik..... Zonet is Sam ook opgehaald. Wat was het geweldig om weer van die blije gezichten te zien. Heel veel geluk met Sam! Jullie hebben een fijn speelkameraadje Tim en Isa. Gisteren gingen Kenai en Spikey al met hun nieuwe baasjes mee. Knuffelbeer Kenai ging mee naar Gieten, gelukkig niet zo ver weg.Ik weet zeker dat jullie er een geweldige hond aan krijgen, Annique en Jarno. En dan onze Spike. Jullie hebben er heel wat voor over gehad in dat slechte weer.Volgens mij was dat afzien.En aan jullie mail te lezen hoeven jullie je voorlopig ook niet te vervelen met ons aller Spike,want die is echt heel speels.Veel geluk Laura, Kevin en Sem met jullie nieuwe speelkameraadje. Ik neem nog maar een kop koffie en bedenk dat we heel bijzondere weken achter de rug hebben, niet alleen met die geweldige pups, maar ook met al die nieuwe contacten die dat met zich mee brengt en die vast wel zullen blijven. Dank je wel allemaal!
"Wanneer gaat die klimmerd eigenlijk weg?",vroeg Wim vanmorgen. Het begon net rustig te worden. Ons leventje werd weer normaal. Drie pups is goed te overzien......dachten we.Tot gisteravond Sam vóór de buitenren met glinsteroogjes op ons lag te wachten."Heb jij Sam er uitgehaald?". "Nee, jij?"."Dat moet, die komt er nooit alleen uit, als het Kenai nou was!" Ik zet Sam weer bij de anderen in de ren. En ik heb me nog niet omgedraaid of ik zie het voor m'n ogen gebeuren.Sam zet haar teentjes zo op het dubbeltjesgaas en klimt naar boven, blijft even met haar buik op het betongaas hangen,wiebelt wat en floep daar lag ze al in het gras buiten de ren. Nou , morgen dus! Dan gaat onze Sam naar Losser. Dat rustige hondje is dus wel een slim hondje. Daar kunnen jullie nog veel plezier aan beleven!
foto:achter het gaas van de buitenren links Spikey rechts Queeny en Alfa met daarachter Toska
En toen waren er nog drie!Ineens kwam gisteren een telefoontje. Jennifer heeft al een bench gekocht. Kun je Queeny komen brengen als je toch Robin naar huis brengt? Robin was langer gebleven op de woensdagmiddag en na het grasmaaien ging hij met Wim naar buurman Jans om te helpen bij het hooien. Hij zit dan bij Wim op de tractor en houdt in de gaten of de balen goed op een rij liggen voor de opraapwagen en waarschuwt Jans als er wat mis is en helpt ze rechtleggen . Hij vindt het prachtig. Zo rijden we dan met Robin èn Queeny eerst naar Robins huis . Queeny werd gelijk door Shiva gevloerd, de Friese Stabij, en ging mooi op haar rug liggen. Shiva raakte wat opgewonden en we gingen maar gauw verder naar haar nieuwe thuis. Nou een bench, ook geschikt voor een Berner senner, zo groot, stond al klaar. Daar heeft ze voorlopig alle ruimte. Queeny was bij Eva al snel op haar gemak. Ze werd flink geprezen toen ze haar plasje buiten had gedaan. Vandaag werd Meike, alias Columbus, opgehaald. Een heel tevreden vrolijke pup is dat geworden. Die mag over een tijdje Shadow helpen bij het ophalen van de koeien in de buurt van Beilen. Ik denk dat ze daar heel geschikt voor is. 'Ik denk toch dat we haar Nora noemen". Ook mooi! Ook hier werden we uitgenodigd om eens te komen kijken. Dat zullen we over een tijdje graag doen! En nu....... zijn er dus nog maar drie.
Alfa is gisteren met jullie meegegaan, maar een Romeo hadden we niet, maar toen ik later ging opruimen lag er wel een Alfa Romeo op tafel! We zullen er goed op passen, Enzo( of Nardi).
Ben je nieuwsgierig geworden naar onze verdere activiteiten? Mijn nieuwe site is in de lucht! Welkom!! www.hettysite.nl
Voor de laatste keer hingen ze met z'n zevenen aan moeders tepels vanmorgen om half 7.De rest van de dag houdt Tess het voor gezien. De barricades van het terras naar de rest van ons erf zijn nu waterdicht. Zelfs Spikey kan geen gaatje meer vinden. We hebben geluk met het prachtige weer, want nu kunnen ze om 9 uur na de brinta al naar de buitenren. Daar spelen ze zich moe en even later is alles weer in diepe rust. Sam was ons wel even te glad af. Zit je rustig aan te kijken als je haar roept, maar duikt dan onder de caravan. Zeker van Toska en Spikey afgekeken. Maar nu is het half 6. Alfa is al opgehaald. Zo vanaf het vliegveld naar Emmen en Alfa werd met open armen ontvangen door een bruingebrande familie. Het doet zo goed dat jullie zo blij met haar zijn! Heel veel geluk! Ik zie haar over een poosje al met je mee lopen, Alma! Tegelijk kwam ook de familie uit Uithuizen voor Toska. Nienke was niet weg te slaan bij de pups en liep gelijk met Toska te slepen. Die slaapt vast goed onderweg. Vorig jaar kwamen ze voor Britt. Het was of de tijd had stil gestaan. Toch was het een veelbewogen jaar. Maar we komen zeker die kant een keer op met de caravan. Ja, en nu zit ik dan een beetje bij te komen en inderdaad.... Nu zijn er nog maar 5.
Het is bijna zover. Morgen gaan Alfa en Tosca naar hun nieuwe thuis. Hier zijn we aan het afbouwen. Vandaag zijn ze weer ontwormd, hoewel ik geen wormen gezien heb. Maar dat kun je misschien niet altijd zien. Tessa geeft ze 's morgens om half 7 nog hun ontbijtje, maar de rest van de dag houdt ze de pups van zich af. Ze gaat gewoon plat op haar buik liggen en speelt met ze en laat duidelijk merken dat ze van dat gelebber niet meer gediend is.Wat regelt de natuur dat toch mooi. De pups die nu even vrij mogen lopen zitten al achter de kippen aan en Alfa is al net zo gek op stokken als Scott. Zonet had ze een stuk hout gevonden en bracht dat al mee. Je kunt ze nu geen moment meer uit het oog verliezen. Gisteren kwam er nog een telefoontje van Majorca van de nieuwe baasjes van Alfa. Wim riep nog: "Je kunt ze beter even terugbellen". Het schijnt nogal duur te zijn als je mobiel vanuit het buitenland belt.We wachten maar af. Het was geen lang gesprek en ze wilden zo graag horen dat alles met haar in orde is. Vanmorgen stond ze anders wel samen met Kenai ons op te wachten onder aan de trap.Een fraai stel. Spikey en Toska duiken graag onder de caravan als je ze weer in de ren wilt doen.Die twee weten ook al hoe ze langs de barricades kunnen glippen vanaf het terras. Gisteren is er weer uitgebreid geknuffeld met allemaal Gera, ons nichtje uit Canada was er met aanhang. Sam was ook erg in trek. Die lag wel een uur rustig bij Gera in de nek en sliep daar gewoon in. En dat voor een bordercollie.!!
Ja hoor, het is zover.Tosca en Queeny zijn er vandoor. Ik zie ze achter de struiken racen, kijken wie het snelste is. En maken er ook nog een soort brulgeluid bij.Ze horen of zien me niet.Ze hebben een sluipweggetje ontdekt naar het land van de boer. Ik wring me door de struiken, maar dan zijn ze allang een eind verderop. Ik geef het maar op. Tessa helpt straks wel weer. Vanmorgen stond Kenai me onderaan de trap op te wachten.Zo van : kijk mij eens en hij had zo'n blik van trots in zijn ogen. Ik had al zo'n idee dat die dat nog wel een keer zou redden. Soms nam hij al een aanloopje wanneer je hem uit het nest wou tillen. Hij is het grootst van allemaal. Toch goed dat we Scott 's nachts achter het schot hebben.Scott vind dat geloof ik een gerust gevoel dat geen pup hem kan lastig vallen. Nu zitten ze weer in de buitenren, moe van het spelen. En ze bouwen al slapend weer energie op voor straks. Dan begint het festijn weer van voren af aan. Spikey kreeg een mailtje van z'n nieuwe baasje Laura. Hij was zeer vereerd en kan niet wachten tot hij gehaald wordt.En...Kevin ...groetjes van Scott, die heeft de bal al weer klaar liggen. Dag allemaal!
Daar liggen ze dan! Helemaal uitgeteld. Niet meer op één hoop zoals in de eerste weken, maar nu zoeken ze allemaal hun eigen plekje in de ren.Meestal liggen ze op een warm stukje van de deken, maar Sam niet. Nee Sam gaat steeds op een zeskanige stenen tegel liggen. Vanmiddag was er dus bezoek om oa naar de pups te kijken, want volgende week zal waarschijnlijk alleen Spikey er nog zijn. Bo Lyn zat steeds met Sam op schoot. En die vond het heel best.Chrissy, Robin en Roald zaten bij de pups in de ren en speelden met de anderen.We kunnen ze niet meer allemaal tegelijk los laten lopen. Nou ja , dat kan wel, maar voordat je ze allemaal weer terug hebt....De reddende tactiek is om dan Tessa te roepen en gegarandeerd binnen een minuut hangen ze alle 7 weer bij Tessa aan de tepels.Maar dat zijn we nu aan het afbouwen, want straks moeten ze het alleen met de melk van een schaaltje brinta doen 's morgens.Daarom de laatste week 3 eruit en 4 in de ren en daarna andersom! Ook Arjan en Monique met Annique en Jarno, Kenais nieuwe baasjes konden gewoon niet wachten. Zo graag wilden ze Kenai nog even zien en knuffelen. Het was dan ook een drukte van belang, maar heel gezellig!. Nu liggen ze daar. Het eerste uur hoef ik er niet naar om te kijken
Dat komt ervan als je vlug vlug van alles wilt doen. Pups naar binnen , gauw een wasje, ophangen. Ja en dan kom je de barricade tegen, die voor de pups is opgericht ,zodat ze niet van het terras af kunnen.Twee opgeklapte tuinstoelen waren bedoeld om onze woelwaters tegen te houden. Ik val er ongelukkig overheen.Voet gekneusd, elleboog blauw, vinger gekneusd en nagel ingescheurd. Achteraf viel het gelukkig mee na de Reikibehandeling van Wim en vannacht een ijscompres op de voet en nog even de vinger in de soda. Vanmorgen liep ik al weer redelijk en dat was maar goed ook ,want moeders ging uit met Groei en Bloei. Met een hele bus vol naar de Levenstuin in de buurt van Teuge, lunchen bij het vliegveld, een fuchsiakwekerij en een mooie particuliere tuin in Heerde. Een hele mooie dag uit. Rick paste op de pups toen Wim met de Shanty's in de weer was en nu zitten we weer te genieten van het spelen van Tessa met haar kids. Patrick ( van Susan) komt vragen of ik z'n embleempjes met "stoottroepen"erop op zijn uniformjasjes kan zetten. En zo is er weer een dag voorbij. foto Eva met Queeny
Weten jullie dat mijn eigen site nu ook in de lucht is? www.hettysite.nl Volg de ontwikkelingen!
Tessa zorgt geweldig voor haar pups. Ze speelt met ze . Ze leert ze door ze zacht in de bek of poot te bijten dat ze zich moeten onderwerpen door op hun rug te gaan liggen.Dat doen ze allemaal. Ze bereidt ze voor op "het leven". Gisteren na Robins feestje ging ik met Ellen schilderijen wegbrengen naar de Voorhof ( kerk) in Angelslo voor de expositie van onze schildersgroep.Pups in de buitenren, Scott binnen, en Wim ging naar Schoonebeek zingen met zijn Shantykoor. Ineens schoot me te binnen dat we zondag een vos zagen lopen in het veld 300 m verderop. En dacht: zou die ook pups kunnen aanvallen of toch eerst voor een kippetje gaan.. Ik ben gelijk teruggereden, alle pups in hun nest binnen gezet...vonden ze niet leuk. Het is trouwens een mooie expositie geworden in de foyer van de Voorhof. Door de week is De Voorhof ook open, omdat het CBR zijn examens daar afneemt.Zondag komen ook mijn medecursisten naar de kerk en bij het koffiedrinken wordt de expositie voor geopend verklaard.
Scott heeft het zwaar.Alle aandacht gaat naar de pups en daarna naar Tessa. En die kleine deugnieten zijn al zo snel.Ze zitten overal aan en in. En natuurlijk ook aan zijn stok of bal. Nee Scott heeft geen last van vadergevoelens. Hij is dan ook al een wat bezadigde oude hond aan het worden die al die drukte niet meer hoeft.Toch heeft hij een geweldig trouw karakter,maar hij zal blij zijn als de rust straks weergekeerd is. Nu wordt hij steeds in de gaten gehouden en 's nachts gaat hij achter het hek, dat zelfs gebarricadeerd wordt met een grote plank. Want stel je voor dat een pup er 's nachts toch uit komt en toch onder het hek door kruipt!! En dat doen ze...Ze vinden Scott heel interessant en zien niet dat hij daar geen zin in heeft. Nee, wij willen rustig kunnen slapen.
Dokter Harrie is geweest! Er is geënt links en gechipt rechts in de nek! En......ze zijn allemaal nagekeken en gezond verklaard. Het was nog een heel precies werkje.Ik hield de pup steeds vast, dokter Harrie entte en chipte en onderzocht ze. En Wim schreef en controleerde de exacte nummers.Met een kop koffie erbij ben je zo een uur verder. Maar ik ben blij dat ze allemaal o.k. zijn. Hij vertelde nog over de bloedhonden waar hij door ingesloten werd, toen de eigenaren niet thuis waren.En hoe hij door rustig achteruit te lopen en rustig pratend ontsnapt was aan...Wij vertelden ons vosse verhaal , maar hij dacht dat Tessa die vos wel op afstand gehouden had wanneer die toch verschenen was. Alfa wordt woensdag opgehaald en de anderen kunnen in de rest van de week mee naar hun nieuwe thuis!
Vanavond belde Friedel: "Is het goed dat we weer eens een kopje koffie komen drinken?" Het was een aardig tijdje geleden dat we elkaar gezien hadden. Maar als je weer bij elkaar bent ,is het net of de tijd stilgestaan heeft.
Wanneer ik vroeger tegen de kinderen het woord "vroeger"gebruikte, zeiden ze steevast: "Het is niet vroeger,nu is alles anders". Vroeger gingen wij op tijd naar bed . Als we dan al eens een keer uit gingen, ging je om 8 uur en afhankelijk van de leeftijd om 9, 10 of 12 uur thuis.
b]Eindelijk kunnen we weer eens er op uit met onze caravan. Nou ja.. kunnen wel, maar het is wel een geregel wanneer je dieren hebt. Tessa en Scott gaan voor het eerst beiden mee. Mark zal zaterdag overdag de dieren controleren: katten, kippen, schapen en de beide veulens. Buurman Jans houdt die beide ponyveulens verder in de gaten.
Met Hemelvaart en Pinksteren was het volle bak op Camping "De Boomgaard", hoorden we. Het melkveebedrijf en camping is nu ontdekt.
Vanmorgen stond er een berichtje in de krant dat in een Meppeler woonwijk een kudde Schoonebeker schapen het gras kort houdt en dat dat heel goed bevalt. Er stond ook een foto bij van....... een dikke vierkante Texelaar, ergens uit de voorraad geplukt denk ik. Verslijten ze ons Noorderlingen dan voor zó dom. Tja... en ik kon het niet laten . Ik belde Miniman van de krant, die in kleine artikeltjes de boel weer rechtzet. " Hoe zien Schoonebekers er dan uit", vroeg hij. Ik heb hem het verschil tussen een Texelaar en een Schoonebeker proberen duidelijk te maken.
Daar gingen we dan met de laatste lading lammeren. Ze gedroegen zich perfect.Thuis werden eerst Beertje en Witje naar de stal gebracht en de drie Groninger rammen in het hok naast de open haard. Dit was wel even wennen voor ze ...die fles. Maar ook dit was geweldig om voor te zorgen. Alleen bij Witje begonnen de rare plekken die ze op de neus had zich uit te breiden. Die zal toch geen bekschurft hebben( zere bekjes). Toen de man uit Erica zich weer meldde met nieuwe lammeren gaf hij toe dat hij dat bij zijn schapen ook had. Daarom hadden we zijn stal natuurlijk niet gezien! Het is op zich geen ramp, want het geneest met een paar weken wel, maar het is zo besmettelijk dat de andere lammeren het gegarandeerd ook krijgen. Ja dus allemaal, behalve Beertje.
Eén afslag links verder ligt de boerderij van de fam. Knol. Wat een belevenis is het op een schapenboerderij te zijn in de lammertijd! De klei is vergeten.We worden meegenomen om de boerderij te bekijken. Een stagiaire komt aanlopen met in ieder hand een lam aan één poot vastgehouden. Een blatende moeder er achteraan. Het is topdrukte in deze tijd wanneer duizenden schapen in korte tijd moeten lammeren. De hele schuur zit vol lammerhokken met moeders en lammeren. Alle drie- en vierlingen worden nadat ze de biest hebben gehad weggehaald bij de moeder en in een apart hok gezet. Daar zie je weer 2 stagiaires druk bezig de lammeren aan een speen te wennen net zo lang tot ze het kunnen. Ze zitten gewoon het kopje van het lam net zo lang aan de speen te houden tot het in de gaten heeft: Hé, dat is lekker voor mij. Dan krijgen ze een rode streep op de kop en gaan ze in een volgend hok met lammeren die zelf al kunnen drinken aan de lammerenbar, een ingenieus systeem, bedacht om tegelijkertijd de melk ook warm te houden.
Beertje is er één van een drieling. Hij was al wel een week oud, maar had te weinig voeding meegekregen. En de eigenaar had geen tijd voor dat gepampel met flesjes. Hij bleek gelukkig erg levendig, maar klein en kogeltjerond. Ze hebben nog even met z'n vieren in het hok naast de open haard gebivakkeerd. Het werd een beetje vol daar en hebben toen de Staphorsters verhuisd naar de schapenstal met een rode lamp er boven.
Zullen we toch nog een keer? Als Tessa pups krijgt kunnen we voorlopig toch geen kant op. Dan kunnen we het net zo goed leuk hebben met eerst een paar fleslammeren. D.w.z. ik vind het leuk en Wim heeft z'n twijfels, maar als hij er een keer voor gaat dan
Sinds twee jaar geen schapen meer!?
"Kijk maar uit voor de grote visser", zei Bernd Schulte, onze hovenier die ons bij wat grotere karweien altijd met raad en daad terzijde staat. Hij had naast veel goede adviezen ook een grote vijver voor ons aangelegd mèt een mooie vlonder. De lelie bloeide al en de gele lissen. Ook hadden we al een stel goudvissen en ook een groepje goudwindes, die snel door het water schoten en twee ghost kois die er uitzagen.. ja inderdaad als een ghost. Het was net of je hun geraamte kon zien."Die windes is een goed idee"" , zei Bernd ," die zijn snel genoeg.Goudvissen zijn veel trager. Pas maar op voor" de grote visser".....Oh.... ja, de blauwe reiger!
Tessa helpt ook mee om de kippen met Rieksie, de haan, in de kippenren te drijven. Tessa vindt dat geweldig, want zoveel is er nou ook weer niet te drijven bij ons. De kippen vinden het minder.Wanneer ze tussen de kippen stuift ipv erachter, raakt Rieksie helemaal ontzet.
Tja....na alle puppydrukte , wat zal ik nu eens gaan doen. Ons huis èn schuur èn m'n schilderskeetje schreeuwen om het hardst om een poetsbeurtje.
Vandaag is het een dag helemaal zonder pup, zelfs Queeny komt niet.Daarom een dag voor nieuwe plannen. Eerst maar eens samen naar het gemeentehuis, naar de afd. Ruimtelijke Ordening.
Ingrid komt. Ingrid is de accountmanager van drukkerij JOCI. Ze komt het voorbeeldboekje halen van "Ik ben Scotty"en de laatste afspraken maken. Dus : de ballonnen hangen weer. Meestal wordt er haha geroepen als ik het over de ballonnen heb. 
Gera is weer op de terugweg naar huis, naar Canada. Tien dagen lang heeft ze dochter Suze, vriendin Joan en diens dochter Dena laten kennismaken met haar geboorteland en haar familie.Gisteren was het een soort familie reunie van de van der Kolkjes.Wat is ze gegroeid van een echte heerlijke eigenzinnige, maar ook heel sociale teener tot een sterke zelfstandige jonge vrouw ,die haar gezin ( Ian, Suze en Tom)en bedrijf runt samen met haar Fred.Ook is ze nog vrijwilligster bij de Brandweer en de plaatselijke Ambulance, een luisterend oor heeft voor haar vrienden en voor hen klaarstaat. Een paar jaar heeft ze ook nog de Liquerstore geleid , maar daar is ze nu vanaf omdat die verkocht is.We hebben daar ook al 2x 6 weken vakantie mogen houden en dat voor mij die bij de grens al heimwee krijgt, was dat geweldig omdat we ons daar in hun gezin helemaal thuis voelden 
Nadat gisteren Sam ook vertrokken was konden we ons concentreren op de verschillende feestelijke gebeurtenissen dit weekend.
Het nest is nu helemaal leeeeeg!
"Wanneer gaat die klimmerd eigenlijk weg?",vroeg Wim vanmorgen.
Alfa is gisteren met jullie meegegaan, maar een Romeo hadden we niet, maar toen ik later ging opruimen lag er wel een Alfa Romeo op tafel! We zullen er goed op passen, Enzo( of Nardi).
Voor de laatste keer hingen ze met z'n zevenen aan moeders tepels vanmorgen om half 7.De rest van de dag houdt Tess het voor gezien. De barricades van het terras naar de rest van ons erf zijn nu waterdicht. Zelfs Spikey kan geen gaatje meer vinden. We hebben geluk met het prachtige weer, want nu kunnen ze om 9 uur na de brinta al naar de buitenren. Daar spelen ze zich moe en even later is alles weer in diepe rust. Sam was ons wel even te glad af. Zit je rustig aan te kijken als je haar roept, maar duikt dan onder de caravan. Zeker van Toska en Spikey afgekeken.
Het is bijna zover. Morgen gaan Alfa en Tosca naar hun nieuwe thuis. Hier zijn we aan het afbouwen. Vandaag zijn ze weer ontwormd, hoewel ik geen wormen gezien heb.
Dat komt ervan als je vlug vlug van alles wilt doen. Pups naar binnen , gauw een wasje, 
Tessa zorgt geweldig voor haar pups. Ze speelt met ze . Ze leert ze door ze zacht in de bek of poot te bijten dat ze zich moeten onderwerpen door op hun rug te gaan liggen.Dat doen ze allemaal. Ze bereidt ze voor op "het leven".
Scott heeft het zwaar.Alle aandacht gaat naar de pups en daarna naar Tessa. En die kleine deugnieten zijn al zo snel.Ze zitten overal aan en in.
Dokter Harrie is geweest! Er is geënt links en gechipt rechts in de nek!
