De fotograaf

Om 10 voor 11 begint Tessa te blaffen. Ja wij hebben geen bel nodig…. Ik zie iemand in een auto bij het hek en ga er naar toe. Ik denk ….misschien is hij al wel aan koffie toe.  Het was zo’n snelle mooie jongen met een mobiel aan z’n oor……”Nee , ik moet nog even bellen!”xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Had ik kunnen weten……nieuwe generatie…. Maar koffie…daar had hij even later wel zin in. M’n zenuwen waren onderdehand wat gezakt. “Heb je een opdracht meegekregen”? vraag ik hem. “Ja, een foto maken!!” Ik leg hem ( ja ...echt een mooie knul!) uit wat mijn bedoeling van een artikel in de krant is, laat hem wat zien van de beide boekjes……en dan neemt hij het initiatief.”Misschien bij de vijver…..”, opper ik nog. “Nee, het gaat om jou met je pup”, zegt hij. We lopen ons erf rond naar de plek bij de kota. Nee, ook niet in de zon. Hij trekt de tuintafel daar op een andere plek, zet er een stoel bij. Queeny zit nu  pontificaal op de tafel en ik op de stoel erachter er een beetje naar toe hangend. Hij pakt een andere stoel er tegenover en begint te knippen. Toen Queeny  de geluidjes hoorde, werd ze in één keer rustig en ging ze er helemaal voor zitten, echt een hondje van Eva. Als de foto leuk gaat worden hebben we dat mede aan Queeny te danken.

Binnen 20 minuten was hij ook al weer weg. Ik krijg de tekst van het artikel eerst nog te zien is me beloofd, want de vorige keer in “De Zuidenvelder”, stonden  wat fouten  omdat zo’n journalist dingen niet goed hoort of begrijpt.

Je leert zelf ook weer bij. Zo zie je maar……je bent nooit te oud om te leren!