Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
30-08-2007
Wie zijn hoofd niet gebruikt.........
Wat heb ik dat vroeger vaak gehoord van opa Bijenhof: Wie zijn hoofd niet gebruikt moet zijn benen gebruiken! En wat heb ik vaak aan hem moeten denken toen we in ons drie verdiepingen tellende huis aan de Marnixstraat in Hengelo woonden. Op de derde verdieping sliepen we en beneden was de keuken met living. Degene die me een beetje kent weet dat ik s morgens wat duffig ben het eerste uur. Ik doe alles dan nog op de automatische piloot, zal ik maar zeggen. Dan ben je beneden en zijn je schoenen nog boven of net dat gemakkelijke vest. Nou in dit huis leerde je dat wel af. Nadat ik de eerste 14 dagen s morgens vier keer op en neer geweest was tenminste! Ja die opa!
Vandaag weer zoiets. Ik dacht een geweldig fornuis gevonden te hebben bij Het Goed, één met keramische kookplaten. Laat nou net één van onze kookplaten stuk zijn en kan niet meer gemaakt. Ik koop en betaal hem . Halen we hem vandaag op en wat denk je??Acht cm te smal. Dat is erg lastig en staat niet. Tja .wie zijn hoofd .oftewel wie zijn gat verbrandt moet op de blaren zitten.
Ik heb hem maar op Marktplaats gezet en tegelijk ook een koelkast die over is. Een uur later verkoop ik de koelkast al. Nu nog het prachtige fornuis.
Eindelijk is het gelukt om Amber te borstelen! Ik heb haar vast gekregen! Ik heb haar een parcours geleerd. Hetty is het niet gelukt maar mij wel. Amber vond het wel leuk. Dus ik ben blij dat het me gelukt is! Robin maakte zich intussen nuttig met 't gras maaien. Aan het eind waren we dus allemaal blij!! [/b]
Vandaag hebben we weer een nieuwe expositie ingericht in de Schepershof. Het is altijd weer een verrassing hoe het er uiteindelijk uit komt te zien. Gré van Engelenburg exposeert met aquarellen en acrylschilderijen in drie stijlen. De aquarellen zijn heel fijntjes. De landschappen zijn wat robuuster. De middenpartij is weer heel modern met veel rood en blauw. Waar doen die twee schilderijen me toch aan denken, vroeg ik. Er hangen twee felgekleurde schilderijen met daarop twee in elkaar gestrengelde figuren. Modigliani, wist Dena. Inderdaad!
Ja , meestal kijken de dames op afstand en Co hangt op. Iets naar links Co. Nee nu weereen beetje naar rechts." Hij balanceert soms gevaarlijk op de ladder. Wij houden hemèn het resultaat in de gaten. Nou het is een heel mooi geheel geworden. Zondag na de kerkdienst wordt de expositie geopend en geeft Co ,en misschien Gré ook wel, uitleg. Het was verrassend om te horen dat Gré ook met een groep ouderen schildert. Goed hoor!
De Engelse vertaling van Ik ben Moniek heb ik nu in de computer. Susans Schotse vriendin Sally kijkt er ook nog even naar. She is a Scottish teacher. Dus beter kunnen we het niet krijgen. Dus even geduld Gera Monica is coming.
Het doet me er in eens aan denken dat ik beloofd hebt Tessa en Robbie voor Mary Anne te schilderen. Ik ben bijna zover. De inspiratie groeit!
Jazeker, allemaal bedankt! Ik heb een geweldige verjaardag gehad dankzij alle verwachte en onverwachte bezoekjes en telefoontjes.
Onverwacht stond Susan aan het hek vanmorgen om 11 uur met een Engelse vertaling van Ik ben Moniek èn een prachtige zuidenwindlelie. Moniek is Monica geworden. Now I can surprise my American and Canadian Family with my children bookHello, I am Monica!
Daarna de familiereünie met de van der Kolkjes met onze oermoeder Sietje. Ze hield Tonnys hand de hele tijd goed vast. Ben zorgde ervoor dat haar gehoorapparaat weer functioneerde. Zo kon ze af en toe een rake opmerking laten horen. Ze kunnen beter over me praten dan van me eten bv. Ook onze kinderen met aanhang èn Queeny zijn er
De topper was ook dat Albert en Roelie helemaal vanuit Gelselaer kwamen om mn verjaardag mee te vieren. Er moest veel bijgepraat worden. Ze kregen er in 1 jaar tijd 5 kleinkinderen bij,waaronder een tweeling. Fijn dat het nu zo goed met jullie gaat..
Tja . 45 jaar geleden begonnen Roelie en ik als jonge onderwijzeresjes op de van Heemstraschool in Hattem, een school met 12 halfjaarlijkse klassen. We hebben veel aan elkaar gehad. We deelden lief en leed. We hebben er ook heel wat afgelachen wanneer we bvjuf Voorhorst met haar hoedje zagen. Dat deed ons aan de 3 musketiers denken. Ik was bij Alberts moeder in huis en heb daar een leuke tijd gehad. Ja Roelie ik weet niet of je Albert anders ook wel ontdekt had!
En Wim woonde naast de school en wanneer we na schooltijd gingen volleyballen met wat collegas kwamen we wel eens een speler tekort. Volgens mij stond hij daarop te wachten om dan lekker mee te kunnen doen. Op een Personeelsavond had juf Thijen eens een diavoorstelling in elkaar gezet waarbij Wim en ik voorkwamen en ze over mij meldde : Zij kwam ..zij zag zij overwon. Niemand van ons die t vlugger kon.
Maar jullie waren eerder getrouwd Roelie! Dat piepkleine huisje aan de dijk had wel wat hè?De jaren die we samen beleefden zijn voor mij heel belangrijk geweest en denk daar nog met veel plezier aan terug!
Met een prachtige bos bloemen voor mn verjaardag nemen Sonja en Monique afscheid. Dat had Sonja nog even gezien op de verjaardagskalender! Monique heeft een paar shirtjes gescoord bij Het Goed. Die is ook weer helemaal blij. Het schoolleven gaat nu voor hen beginnen. Ze blijken allebei creatief te zijn. Ze maken zo maar mooie bloemstukjes met bloemen uit de tuin.
Maar deze dag staat in het teken van Rien en Marjan. Ze zijn 25 jaar getrouwd en Rien als stimulator van de groep van het Liturgisch bloemschikken van De Voorhof heeft ons uitgenodigd voor hun feest. Ik wist dat er een prachtige klimroos Rosa Compassion bestaat en samen vinden we dit o.a. een geschikt cadeau voor iemand die met zoveel compassie in het leven staat. Dat hebben we ook vanavond ondervonden. Stijldansen is hun lust en hun leven en vanavond gaven ze zelf een show weg waarbij Dancing with the Stars in het niet valt. Ze hadden er ook een half jaar voor goefend!
Er was ook een boom, waarin we een wens voor hen mochten hangen. Ik wens Rien en Marjan veel liefde, warmte en compassie toe!
Welkom bij de club, wensen we Willem en Hillie toe, de club van de opas en omas! We zijn weer eens een avondje ouderwets bij elkaar bij Willem en Hillie dit keer, samen met André en Friedel.. En .. ze zijn opa en oma geworden! Janet en Edwin hebben een zoon. Hillie heeft hand- en spandiensten verricht nadat Thijs geboren was. Natuurlijk ligt er een mapje met fotos op tafel van opa met Thijs , oma met Thijs en ik moet zeggen dat Willemzn kleinzoon met veel allure en zorg vasthoudt. Edwin zelf doet dat wat nonchalant. Die moet nog wennen aan zn nieuwe status, zullen we maar zeggen. En ook Diana verwacht een baby. Het gaat nu bij hun in een sneltreinvaart. Leuk hoor!
Gistermiddag ben ik met de beide meiden Emmen in geweest. Sonja heeft nog een leuk shirtje gescoord, maar die had ook een vakantiebaantje gehad. Ze vervelen zich geen moment. Daar zorgen de honden wel voor. Scott is weer helemaal in zijn element. Straks gaan we nog even bij onze Kringloopwinkel kijken.
Toen ik een keer een leuke kast voor Mark gezien had, moest hij van armoe even mee om te kijken, maar hij keek constant om zich heen of hij bekenden zag. Nou je hoeft erniet mee te zitten. Iedereen komt er. Goed voor het milieu. En je hoeft niets meer weg te gooien wat nog goed is. Breng het gewoon naar Het Goed en je krijgt er een paar koffiebonnen voor om in het restaurantje lekker een cappucinootje te drinken. Diny, ik bewaar er een paar voor als jij weer eens komt!
foto: Natuurlijk ook even een kampvuurtje 's avonds.
Sonja en Monique komen logeren. Het is maar voor één nacht en Monique houdt er niet zo van, maar t is goed om het toch maar eens te proberen. Ons gastenverblijf is er klaar voor.
Dit voorjaar heb ik hun hond Hector geschilderd en na die tijd hebben we contact gehouden, vooral mailcontact. Daar is Sonja heel goed in! En mama Ans is al een paar keer met de meiden hier geweest. Ze promoten mn boekjes in Schipborg en omgeving. Goed hè?! Sonja heeft ook al een flyer ontworpen. Ik denk dat we die nog moeten aanpassen of een tweede maken voor de scholen.
Dertien jaar geleden kwamen er voor het eerst meisjes bij ons op school. Dat kwam door de verplichte fusie met het KDC. En nu hadden we dus ook een vbo/mavo klas. De mentor van een brugklas, Tonny Tibben kon bij zijn begeleiding wel wat hulp gebruiken van een vrouwelijke collega. En wat was dat leuk om weer meiden in de klas te hebben. Het waren er zes. Ik had ze voor nederlands, in de brugklas 4 uur per week.
Het werd zo leuk dat ze in de zomervakantie alle 6 bij ons gekampeerd hebben.We spraken af dat ik ze bij het koken zou bijstaan, maar dat ze verder zelf hun plannen zouden maken. Scott was toen nog een pup, altijd goed. Ze zijn ons terrein bijna niet af geweest. Eén keer zijn ze naar Barger-Oosterveld geweest om de jongens uit de klas op te zoeken en voor een speurtocht in het bos. Later kwamen ze kijken wanneer er lammeren geboren waren. Af en toe spreek ik Gerda of Monique( andere Monique natuurlijk) nog.
Monique is vrijwilligster bij de ziekenhuisomroep en intervieuwde me een paar jaar geleden. Dat werd toen gelijk uitgezonden. Gerda's vader was in dat eerste jaar overleden en daarna runde haar oudste broer samen met hen het gezin. Petje af!! Gerda heeft zich gewldig ontwikkeld en is nu assistent-bedrijfsleidster bij de Lidl.
Het laat je toch niet los hè zon adelaar! We hebben het nog eens goed bekeken. In hetmidden van het grote kleed staat een wapen met een dubbelkoppige adelaar op een gouden ondergrond. En .googlen maar .
Deze Oostenrijkse dubbelkoppige adelaar blijkt op het wapen van het vestingstadje Naarden te prijken! Ik word nu toch ook wel benieuwd waar dit kleed gelegen heeft. Er zit nog geen slijtplekje aan. Je gaat zitten gissen, hè! Zou er een oud-burgemeester van Naarden hier in Emmen gewoond hebben? Misschien zit die nu in een Zorgcentrum in een kleinere kamer. Zouden de dames van een Vrouwenvereniging in Naarden dit voor hem geknoopt hebben? Het kleed bestaat uit 4 stukken die aan elkaar gezet zijn. Het is 3m 55 lang en 2m 35 breed. Wat een monnikenwerk moet het geweest zijn. Of heeft het stadshuis van Naarden misschien een modernisering ondergaan en past dit kleed niet meer in een moderne omgeving? En hebben ze het ver weg van Naarden naar een Kringloopwinkel gebracht? Wie het weet mag het zeggen! Ik ben er tenminste heel blij mee.
Weet je nog dat je een klap op die oude televisie van jullie gaf, wanneer dat ding kuren vertoonde? We zijn bij Jenny en Marinus aanbeland in Hardenberg. Bijna 40 jaar geleden waren we buren in Hengelo.
Vandaag zijn we naar de decoratie/ interieurbeurs geweest in Hardenberg en na de hapjes en drankjes daar zijn we op zoek gegaan naar het nieuwe onderkomen van Jenny en Marinus en .ze zijn thuis. Wat is dat leuk om elkaar weer te zien. We wisselen de nieuwtjes uit over kinderen en kleinkinderen en halen herinneringen op. Ja, dan komt Wims probleemoplossend vermogen weer bovendrijven. Ja, zei Jenny nog, en met de nieuwe televisie deed je het ook.Waar heb ik dat toch meer gezien?
Wim kan inderdaad wat resoluut zijn in zn optreden. Toen we afgelopen vrijdag met de caravan de Lindeseweg niet op konden, zagen we er wel autos rijden. Wim ziet een opening tussen een hek en een verkeersbord en duikt er gewoon tussen. Gevolg: een lange deuk in de zijkant van de caravan. Iej hadden toch gewoon deur können riejen naor de Foeke, zei Johan even later op camping De Boomgaard. Tja ..
Als je over minimaliseren denkt hoef je niet naar zon beurs te gaan. Alles wat daar te vinden is, is overbodig .. , maar wel leuk! Het was gewoon wat te veel van het goede. Het is maar goed dat we geen ruimte voor meer dingen hebben. Er waren wel veel leuke objecten als blikvanger voor in een grote hal. Iedereen die ons huis kent schiet dan in de lach met dat piepkleine halletje van ons.
We hebben wel een nieuw heel groot ( niet door ons) handgeknoopt smyrnakleed onder de eettafel. Dat had ik opgescharreld bij de Kringloop. Mooi!!!! Er is één nadeel. Ik meen in het midden van het kleed een adelaar te ontdekken. Daar krijg ik wat mindere gedachten bij, maar ook bedenk ik dat het met liefde geknoopt moet zijn. Maar als ik zie dat wanneer we om de tafel zitten we allemaal met onze voeten op die adelaar zitten heeft dat ook wel weer wat ..
Opnieuw een bijzonder weekend beleefd! Het is toch altijd weer een hele toer om de caravan ingepakt en het huis en dieren verzorgd achter te laten. Ken je dat?Het scheelt dat Tessa en Scott meegaan. Op camping De Boomgaard begint het al voller te worden. Er zijn nu 8 van de 15 plaatsen bezet. En het is er doodstil, nou ja het af en toe loeien van een koe en 2 keer per dag het zacht brommend geluid van de melkmachine niet meegerekend.
Aan beide kanten van ons staat een tentje met een jonge vrouw die alleen kampeert en zich prima alleen kan vermaken. Verder staan er wat echtparen net als wij wat ouder en gesteld op rust. Johan en Joke hebben de hele maand augustus ook al mensen in hun eigen caravan gehad. Het is ook handig wanneer kampeerders visite over hebben en ze de caravan kunnen huren. Ivonne, onze ene buurvrouw wandelt en fietst veel en geniet met volle teugen van onze geliefde Achterhoek. Ze komt uit Hoogvliet en werkt als school maatschappelijkwerkster. Ze is enthousiast over mn boekjes en gaat ze in Hoogvliet ook promoten. Ze koopt beide boekjes en vindt ze erg leuk. Ook Anda doet haar best voor meen neemt er een aantal af. De winkel die ze op het oog had gaat ze jammer genoeg niet neerleggen, voornamelijk omdat ik niet uit Apeldoorn kom. Maar we hebben zondag gezellig weer helemaal bijgepraat. Ze liet ons een foto zien van hun Lettinkschilderij. Ze hadden nl ter ere van hun 40jarig huwelijk een workshop besproken bij een kunstschilder en hebben als familie een eigen schilderij met hun eigen Zuidfranse kleuren en motieven gemaakt. Heel mooi geworden!
Natuurlijk zijn we ook bij Ben en Diny geweest, want die gaan uitgerekend met mijn verjaardag op vakantie. De nieuw aan geschafte Eriba wordt goed ingewijd door de hele familie.
Met Johan en Joke hebben we met zn allen, inclusief Margo, geschottelbraaid. Johan was de kok en dat ging hem goed af. En we hebben , ja dat kan ik toch niet laten, herinneringen opgehaald. Hij kookte toen hij nog maar 3 jaar was ,staande op een stoel bij het gasstel, zn eigen griesmeelpap al. Denk tr ummedaj dat niet allemaole op die site van oe zet, zegt Johan nog.
Tante Jo hebben we ook nog opgezocht. Het is altijd fijn om nog even met haar te praten. Ze is nog zo helder. Die tuin van Erna en Bennie is weer een lust voor het oog. Erna neemt ook een paar boekjes af en bij tante Jo blijven er een paar om aan deze en gene te laten zien en misschien lezen ze die nog eens voor, want de ogen van tante Jo begeven het een beetje.
Maar we zijn weer thuis. De volgende keer gaan we weer eens bij Henk en Anneke kijken en bij tante Jantje. Toen de laatste hond van tante Jantje dood ging, wilde ze geen nieuwe hond weer, terwijl ze altijd vreselijk gek op haar honden was. Ze was bang dat ze er niet meer voor zou kunnen zorgen als ze ouder zou zijn. Dat wou ze een hond niet aandoen. Toen ik haar aanbood om dan later voor die hond te zorgen vond ze dat net zo iets als de hond in de steek laten en wilde ze ook niet. Zo ver gaat dierenliefde!
Foto: Ja, Tessa en Scott gaan ook mee!
Ook nieuwsgierig geworden naar deze mooie nieuwe boerderijcamping?
Vandaag gebeurt het. Ik ga de boekjes van Moniek en Scotty rondbrengen naar verschillende winkels in Emmen.
De Plantage Boekhandel Vermeer heeft een afdeling Kinderboek Tessa. Ik vraag gelijk ook maar of ze nog ideeën hebben om de boekjes te promoten. Ze zullen er over nadenken.
Ook bij De Houtduifeen alleraardigste winkel voor originele cadeautjes heeft er een aantal liggen.
In ons eigen Barger Oosterveld liggen ze bij Nei Kokio te pronken en natuurlijk ook bij onze favoriete dierenspeciaalzaak Omvlee in Zuidbarge. Ik had er eerst niet aan gedacht om op de flyer te vermelden dat de Stichting Papoeajeugd naar School hiermee wordt gesteund. Toch wordt het gewaardeerd wanneer dat vermeld wordt.
We vinden het een geweldig project. Er is niet zo heel veel wat je voor ons voormalig Nieuw- Guinea kunt doen. Indonesië heeft het er nu voort zeggen en wil eigenlijk niet dat anderen zich met dit stukje van hun territorium bemoeien. Maar dat je kunt zorgen dat de kinderen naar school kunnen is iets wat wel uitvoerbaar is. De voorzitter Giel Sertons uit Emmen, die daar vroeger gewerkt heeft, gaat op eigen kosten af en toe op bezoek in het zuiden van Nieuw Guinea. In Kepi staat een school, ook voor Voortgezet Onderwijs met internaat. Voor 180 kan een kind een jaar naar het Voortgezet Onderwijs. Tot nu toe zorgen Wim en ik voor onderwijs aan één kind. Het zou mooi zijn wanneer dit meer kan worden! Giel Sertons verzorgt stands op markten en vertelt vol enthousiasme. Hij geeft ook adviezen voor projecten op scholen en op die manier worden kinderen ook betrokken bij het leven van kinderen in landen die veel minder mogelijkheden hebben.
foto: Dit is Spikey, de pup die het verhaal van "Ik ben Scotty"vertelt.
Wat een dag! Al vroeg komt buurman Jans van die grote ronde strobalen brengen . Die wil ik op een stuk bloementuin verspreiden zodat al het onkruid eronder dood gaat. Dit jaar met de pups en het drukken van de boekjes en het inrichten van de website is de tuin wat verwaarloosd en dat wordt gelijk afgestraft, Dus nu in de aanval in de bloemen en groentetuin en dan kan ik volgend jaar weer schoon beginnen!
Dan gaan we naar de Sligro! Ken je dat? Bij de deur word je al verleid door wat leuke aanbiedingen. Dan staan er overal hapjes en drankjes. Maar we komen eigenlijk voor inpakmateriaal voor mn boekjes. We hebben van alles meegenomen, maar de helft is te klein. Jammer dan!
Wel geld uitgegeven voor andere zaken. Zo hebben we gisteravond heerlijke mosselen gegeten.
Deze dag staan er nog 3 dingen op het programma en ik moet snel dingen
met betrekking tot ons inkomen en toekomstig inkomen bij elkaar zoeken. Wat een crime. Net op tijd om naar de tandarts te gaan. Ik denk er nog wel aan om een paar boekjes mee te nemen voor de praktijk. Altijd spannend hoe mensen hierop reageren. Maar tandarts Prakken is er heel enthousiast over en koopt ze gewoon. Dat doet me al zo goed!
Wat me daarna in de stoel gebeurt .! Er moet van alles gedaan worden en eigenlijk heb ik een tandartsfobie gehad tot ik bij de toen nog heel jonge Hans Prakken in de stoel terecht kwam. Nu zit ik bij collega Henry in de stoel en maak een heel onderhoudend gesprek mee met little jokes tussen de assistente en Henry, waar ik ook iedere keer bij betrokken wordt. Ik zou graag mee willen doen .. Eén ding heb ik onthouden en dat ging over positief denken. Wanneer je er van uit gaat dat iets goed gaat dan gaat het meestal goed en andersom. Hij noemde ook nog een kort woord , een visie denk ik die daar ook van uit gaat. Ik wordt er gewoon benieuwd naar. Dank je dr Henry. Hijneemt ook een paar boekjes af en die gaan mee naar Bilthoven. En zo wordt het net een inktvlek die zich gaat verspreiden over ons land. Positief denken hè!
foto: Drie van deze strobalen moeten het onkruid verstikken. Bedankt Jans!
Door alle drukte met de Kunstmarkt, het bezoek van Ian en de verjaardag in Brummen bij Ians oma Jannie zijn we wat tijd betreft enigszins in de war.
We zitten net ons sapje en ontbijtje weg te werken nadat we uitgeslapen hebben of er wordt geroepen bij de deur: Goeiemorgen De honden liggen nog aan onze voeten en hebben ook een uitslaapdag . Dokter Harrie staat ineens in de keuken! Helemaal vergeten dat die vandaag de ponys en de honden komt enten. Wim gaat snel naar de ponystal en probeert slimmer te zijn dan de ponys. Hij voert ze in de stal en ja hoor .ze trappen er in. Gauw de deur dicht en dan kun je ze goed pakken en even vast zetten.
Nadat hij Amber na de uitbraak uit het nog niet ponyproof gebleken weiland naar de schuur had gesleept kan hij haar eigenlijk niet meer pakken wel brood aanpakken..ja..ja en een beetje knuffelen ja ja, maar wanneer hij haar vast wil zetten voelt dat loeder het gewoon. Harrie geeft het advies om op verschillende tijden te gaan voeren en af en toe een poosje vast te zetten. We zullen het proberen. Sara is gemakkelijker. Die is echt heel lief.
Tien jaar geleden begonnen we met Katja.Die deed haar naam eer aan, een echte kattekop eigenwijs en heel slim. Toen kwam Bartje voor de gezelligheid.
Op een gegeven moment hadden ze het pinnetje van het grote hek weten los te wurmen met de bek en braken ze uit. Buurman en buurvrouw Wielens kwamen net langs om op bezoek te gaan in Barger-Oosterveld en waarschuwden ons. Daar stonden ze op hun paasbest bij het weiland te zwaaien om de ponys tegen te houden. Ze vlogen gelukkig niet de straat op, maar langs het Schoolpad naar het bos en verder de weg naar de schuur van de begraafplaats op. Daar liepen ze zich gelukkig vast. Je zou dr een hartverzakking van krijgen zegt Wim wel eens, maar dit was zoiets. Toen je ze één keer weer aanhet touw had liepen ze wat narrig weer mee plannetje mislukt. En er kwam een slot met sleutel op het hek!
We hebben ze beiden ingeruild voor één goedzak . En dat was Betsy. Daar kon je alles mee doen en daardoor zijn we een beetje verwend. Maar Betsy werd ziek..chronische hoefbevangenheid. Heel jammer!
En ja nu hebben we weer twee entertjes: Sara en Amber en kunnen we weer opnieuw met opvoeden beginnen! foto: Hier zijn Sara en Amber pas een week oud!
Vanmorgen om half 8 is het eerste waar ik me bewust van wordt een heel raar gehijg. Even denk ik nog dat Wim een enge droom heeft en ik wil hem net, half slapend nog, een duw geven als ik tot mn positieven kom. Dat is geen gehijg het lijkt wel een soort blazen in de schoorsteen. Wim is ondertussen ook wakker geworden. We kijken uit het raam en zien ineens een grooooote ballon mèt mand echt vlak over ons huis schuiven. Het geluid dat we horen is de gasbrander van de ballon. Het lijkt of hij vlak achter ons huis in het maisveld gaat landen. Dat hij de eik achter ons huis heeft gemist is een wonder. We zien de mand over de toppen van de mais schuiven.. en ineens is het net of er een vlaag wind op komt zetten, de gasbrander trekt nog een paar keer fel van leer en de ballon stijgt weer!
En dan weet ik het weer. Het is de dag van onze Kunstmarkt in het dorpje Wezup, waar ik met Ria een stand ga bemannen om onze schilderijen en ik natuurlijk ook mijn kinderboekjes aan de man/ vrouw probeer te brengen. We doen voor het eerst mee en staan vlak naast collega- amateurschilder Greetje. Wim helpt gelukkig met het opbouwen.
Het is een spannende maar erg leuke ervaring. Zodra het eerste boekje over de toonbank gegaan is valt de spanning ook weg en is het alleen maar een gezellige dag met heel leuke ontmoetingen met oude bekenden èn belangstellenden. Ik heb weer wat geleerd: altijd genoeg wisselgeld in voorraad èn zakjes voor de boekjes. Het is erg leuk dat er een opdracht bij zit om een tweede Bonnie te schilderen. Ik verheug me er op! Nieuwsgierig geworden? www.hettysite.nl
Een aantal jaren geleden gingen Wim en ik op vakantienaar Engeland. We kwamen via Warwick Castle , Statford upon Avon en Durham Castle
in Northumberland. We verbleven op een piepklein campinkje van boer Bill. De ene ster die ze misschien zouden krijgen was voor de kraan, de afvoer van het toilet en het prachtige landschap. We zouden 1 of 2 nachten blijven, maar het werd een hele week. Boer Bill zei dat hij soon would get hisbuspass ( 65 worden)! And we do not even have a bus! In het dichtbij gelegen Otterburn was een Woollen Mill zoals in zoveel andere plaatsen in Noord Engeland en Schotland. En hier ontdekte Wim een onmisbaar hoofddeksel : een regenhoed van een soort waxstof. Daar was hij helemaal content mee. Die hele week droeg hij hem of het regende of niet. We hadden al veel gezien in de omgeving. Zelfs een tochtje met de boot naar de Farne Islands was helemaal geweldig Op aanraden van boer Bill maakten we ook nog een autotochtje om het Kielder Water en bezochten daar een Visiterscentre. We lopen richting centre, Wim in vakantie outfit mèt hoed en ik hoor achter me een jongetje tegen zijn moeder zeggen: Is that a cowboy, mum?
Scott is weer thuis .gelukkig .. met pillen voor 6 weken en wij 260 lichter.
Hij kan nog 3 dagen blijven bloeden en we hebben lakens uit de kast gehaald en handdoeken om onze inboedel te beschermen. Die hele dikke keukenrol die Wim altijd bij Holvrieka koopt doet goede diensten. Maar Scott eet en drinkt weer iets, heeft zn pillen gehad en ligt nu bij mij onder de computertafel op zn lievelingsplekje te slapen.
De retreever die een keizerssnee onderging kreeg na de 7 gewoon geboren pups er nog 5 puppies bij, de 6e was al dood. Me dunkt dat 12 ook wel genoeg is.
Wim is naar Hattem om de laatste hand- en spandiensten te verrichten aan het dak van Ben en Niesje en brengt vanmiddag gelijk Ian mee, de oudste zoon van Gera en Fred uit Canada.
We moeten maar eens kijken wat hij leuk vindt hier. Het is geen stilzitter, maar volgens oma Tonny houdt hij wel van uitslapen. Er is hier in Emmen net een nieuw jong olifantje geboren in de dierentuin. Misschien is dat wat! Rick heeft in elk geval ook een dagje vrij genomen
We zullen zien! We zijn hevig aan het nadenken wat we voor zn verjaardag a.s. zaterdag zullen kopen. Misschien moeten we hem zelf laten kiezen. Twee jaar geleden in Canada wilde hij graag een chest-protector voor zn dirty bike ( ik geloof een soort cross motor) Wat was dat leuk om daar bij te zijn.
We hebben helemaal een geweldige vakantie gehad daar . We zijn met zn allen wezen kamperen in het zuiden tegen de U.S.A. aan. Samen met Henry en Tonny zijn we toen verder getrokken naar Vancouver Island, Vancouver en toen via de Rockey Mountains terug naar Spruce View waar de familie in de buurt woont.
We hebben net Scott achtergelaten bij Dierenkliniek Het Hooyvelt in Emmen. Dokter Harrie heeft niet zon scope om inwendig onderzoek in de neus te doen en heeft ons toen doorverwezen.
Het is net een echte kliniek, net of je je kind brengt zal ik maar zeggen. Heel mooi verzorgd allemaal. Hij kreeg een spuitje om rustig te worden op een dekbedje en toen droegen ze hem naar zijn eerste plek. Want eerst moet er nog een keizerssnee uitgevoerd worden op een zwarte labrador. Die is al 7 dagen bezig om pups te krijgen, heeft er nu 7 en de foto wees uit dat er nog 5 of 6 inzitten. De mevrouw zelf kon van vermoeidheid niet meer uit haar ogen kijken. Ze had al heel lang niet geslapen. Dan ging het met Tessa en vroeger met Kim toch van een leien dakje. Die moest je af en toe wel even meehelpen, maar dat was toch binnen een 12 uur gepiept.
Ze zullen contact opnemen wanneer ze weten wat ze bij Scott tegen komen, Ik ben zo bang dat het één of ander kwaadaardige tumor is. Wanneer dat een snelgroeiend iets is hebben Wim en ik afgesproken dat we haar dan gelijk laten inslapen. Ik kan bijna niet meer schrijven door mn tranen. Kinderachtig?? Iedereen die dit herkent zal dat niet vinden. Wim reageert anders. Die gaat brandnetels trekken in de tuin bij de sloot. Dan kan die troep nog mooi even met de groencontainer mee straks.
Maar misschien valt het allemaal nog mee en maken ze het neusgat vrij en kan Scott nog weer een paar jaar mee
Even denk je vandaag valt er niets te beleven. Je zit samen met een bakje koffie. Dan komt ineens ons zwarte Loedertje bij de vijver vandaan met een goudvis in de bek. Het is voor de goudvis al te laat zien we. En net lag er een muisje bij de deur. Die komt Suze daar bijna iedere dag neerleggen. Queeny is er ook al weer en heeft net een leeg boterkuipje uit de afvalbak gepikt en heeft weer iets nieuws om mee te spelen. Ze begint al beter te luisteren. Zodra ze de stem van Mark hoort staat ze gelijk onder commando. Ik zei tegen Mark: Je moet met die hond op de puppycursus. Dat zou heel goed zijn want naar mij luisteren deed ze eerst nog niet erg ja alleen als het haar uitkwam. Maar Mark wil het allemaal zelf doen. Kijk maar,zegt ie. Queeny zit. En Queeny gaat ogenblikkelijk zitten. Queeny lig, en Qeeny gaat gelijk op de rug liggen. Ik zeg nog: Maar je zou het zelf ook leuk kunnen vinden .. Maar degene die Mark een beetje kennen of die mn stukjes goed gelezen hebben, weten dat hij het allemaal zelf wel beslist. Queeny is al meegeweest op vakantie naar Het Toppershoedje en het strand en was de lieveling van het Fazantenveld samen met Siva. Het socialiseren gaat dus heel goed.
Gisteravond gingen we even ons rondje doen op het erf en we horen een spektakel in de hulstboom bij het kippenhokje. Daar zitten alle jonge kippen in. Ze mogen of durven blijkbaar nog niet in het hok. Ik denk dat buurman Jans eerst die ene jonge haan maar op moet halen voor onder het dekseltje zoals hij dat noemt. Die wordt door vader Rieks niet geduld en zit van armoe helemaal bij de ingang naar buiten s nachts.
Wim houdt er niet van om een kip te slachten. Toen hij hééél vroeger bij ons kwam vroeg pa eens:Wim holt oew mooder ok van kip?Ja natuurlijk , zei Wim. Nou dan nemt er mor ene met. Köj em zelf ok slachten? Jawel , zei Wim. Toen we dat weekend weer naar Hattem gingen hadden we een jute zak bij ons met een kip. Hee mot wel wat langer in de panne as een kippe uut de winkel heur, zei mama nog wel.
Bij moeder van der Kolk aangekomen, verdwijnt Wim met de kip en het grote broodmes naar de schuur. Na 5 minuten komt hij weer terug. Ik krieg de kop dr niet af. En hij kijkt naar het grote mes. In de onzekerheid misschien had hij het mes verkeerd om in de hand . Aj noe et mes
es andersumme holdt geet het vaste better! Enfin het lukte toch, maar de kip heeft uren in de pan gesudderd en was nog taai. Na die tijd heeft Wim nooit meer zelf geslacht.
Nee, zonaanbidders zijn we niet echt. s Avonds gaan we naar het strand en wandelen langs de vloedlijn. Dan zie je ook honden in alle soorten en maten, want die mogen overdag niet op het strand. We zijn vaste klant geworden bij de strandtent voor een cappucino of meer!
Op de camping zijn een aantal kinderen in de doelgroep voor Ik ben Moniek. Heel spontaan komen ze vertellen hoe ze heten..Anke en Bauke en Tim. Ze spelen dat het een lieve lust is. Iedere keer wanneer Anke langs komt richting speeltoestellen zegt ze : Hallo.
Ik bied ze een boekje aan met de vraag of ze die op school willen laten voorlezen en mn visitekaartjes daar en in hun omgeving willen afgeven. Er wordt heel enthousiast gereageerd. Eén moeder vindt het leuk dat het zo echt is, zo herkenbaar. Haar vader heeft ook schapen en een bordercollie. En zelf hebben ze er ook één, maar die hebben ze thuis gelaten. Ze zullen "Ik ben Scotty"ook geweldig vinden. Op mijn website www.hettysite.nl kun je meer informatie vinden over m'n kinderprentenboekjes en m'n schilderijen.
Verder hebben we Middelharnis en Sommelsdijk ontdekt! Eigenlijk zocht ik het straatje dat Jan de Korte (onze dominee en mede amateurschilder) pas heeft geschilderd. Hij is er opgegroeid en zijn grootouders woonden aan het eind van dat straatje. We hebben meerdere van dat soort straatjes gezien. Mooi die oude huizen. Er hangt een sfeer van lang geleden
De laatste dag gaan we naar Ouwerkerk, waar in een caisson die gebruikt werd om de gaten in de dijk te dichten, een museum is ingericht over de Watersnoodramp van 1953. We herkennen zoveel van de beelden die we als kind hebben meegekregen, dat we allebei met tranen in de ogen rondlopen. Een jasje van een verdronken kind, de boekentas met inhoud van een jonge LTS-er die het niet gered heeft. Het weerbericht van die dag en de nieuwsberichten.
In het nabijgelegen restaurant zitten we later lekker een hapje weg te werken met prachtig uitzicht op een natuurgebied. Daarna lopen we een poosje door Zierikzee, ook een bijzonder mooie stad. Zo zie je maar weer dat je niet zo heel ver van huis hoeft te gaan om nieuwe dingen te ontdekken. Hoewel Wim vanmorgen mompelde:Volgend jaor wodt et toch weer Schotland!
Ja , wij gaan mee, roepen Robin en Eva. De Mekkersteê is een zorgboerderij met geiten. We gaan er met de kinderen naar toe. Hebben de ouwelui ook even het rijk alleen! Ik heb nog nooit zoveel geiten bij elkaar gezien. Het geheel wordt gerund door mensen met een lichte handicap. Er is een winkeltje met van alles, een ijscorner en een soort café. Eva ziet gelijk het verschil tussen een geit en een bok. Dat is bij geiten wel heel duidelijk. Die bokken hebben er wat hangen!!Robin is vooral geïnteresseerd in al die machines die achter het gebouw staan. Een lam breekt zn pootje als hij uit de ruif wil springen en ergens achter blijft haken. Dat kan gelukkig gespalkt worden.
Hierna gaan we naar Goedereede, een soort Anton Pieckdorpje.
Eva wil naar boven op een toren. Robin zegt bij voorbaat al: Ïk niet hoor, ik heb hoogtevrees!
Traplopen is onze hobby ook niet meer en Eva neemt genoegen met het bekijken van de statige oude kerk. Ze zijn allebei onder de indruk van alle oude dingen. Eva klimt zelfs op de preekstoel om te kijken hoe dat is. Het doopvont wordt bekeken. We geven uitleg over het hoe en wat.
Natuurlijk vindt Eva op de markt nog een leuk glimmend ringetje in de kleur van haar shirtje. t Zijn net eksters hè, zegt de man van de ringetjes. Robin kan echt he le maal niks vinden. Dan sluiten we ons dagje met een lekker broodje van de bakker en gaan bij de Gouden Leeuw nog wat drinken.
Het slot van de dag vieren we met vliegeren op het strand en lekker eten in de strandtent. Voor de jongelui een mooi slot van hun vakantie en voor ons een gezellige start.
In het centrum van Ouddorp ontdekken we een prachtige kerk. Er komt een man aan in een zwart pak en even later horen we klokgelui. Dat was zeker de koster. Er zit een bordje aan de muur:
Welkom in gepaste kleding en vrouwen met bedekt hoofd. 1 Cor. 11. Dat belooft niet veel goeds.
We vertellen het Elly Bovée, onze gastvrouw.
Bij een kopje koffie halen we herinneringen op. Pa en mama waren eens op vakantie in de buurt van Staphorst. Mama wilde daar wel eens een kerkdienst meemaken met die mooie klederdracht
daar. Bij de deur werd mama staande gehouden door de koster. Ze had..inderdaad niets op haar hoofd. De koster was zo vriendelijk haar een zwart nylon sjaaltje te verstrekken, die ze toen maar om haar hoofd knoopte. Ze voelde zich zo opgelaten. De grote klap kwam nog. Eenmaal in de kerk
moest ze apart bij de vrouwen zitten en pa bij de mannen. Toen ze 3 uur later na een preek met tussenzangen weer buiten stonden was de nieuwsgierigheid wel over.
Hier krijg je vast geen sjaaltje van de koster , zei Elly
Wie zijn hoofd niet gebruikt.........
Yes
dat het me gelukt is!
[/b]
foto:met Mary Anne bij onze schapen
Dank allemaal
Compassion
Welkom bij de club
Sonja en Monique
Weet je nog?....
De Boomgaard
Scotty en Moniek
Wat een dag!
Sara en Amber
Wakker?
The Cowboy
Ian komt
Scott
Alledag
Zon, zee en strand
De Mekkerstêe
Ouddorp
