Welkom bij de club”, wensen we Willem en Hillie toe, de club van de opa’s en oma’s! We zijn weer eens een avondje ouderwets bij elkaar bij Willem en Hillie dit keer, samen met André en Friedel.. En….. ze zijn opa en oma geworden! Janet en Edwin hebben een zoon. Hillie heeft hand- en spandiensten verricht nadat Thijs geboren was. Natuurlijk ligt er een mapje met foto’s op tafel van opa met Thijs , oma met Thijs en ik moet zeggen dat Willem  z’n kleinzoon met veel allure en zorg vasthoudt. Edwin zelf doet dat wat nonchalant. Die moet nog wennen aan z’n nieuwe status, zullen we maar zeggen. En……ook Diana verwacht een baby. Het gaat nu bij hun in een sneltreinvaart. Leuk hoor!

Gistermiddag ben ik met de beide meiden Emmen in geweest. Sonja heeft nog een leuk shirtje gescoord, maar die had ook een vakantiebaantje gehad. Ze vervelen zich geen moment. Daar zorgen de honden wel voor. Scott is weer helemaal in zijn element. Straks gaan we nog even bij onze Kringloopwinkel kijken.

Toen ik een keer een leuke kast voor Mark gezien had, moest hij van armoe even mee om te kijken, maar hij keek constant om zich heen of hij bekenden zag. Nou je hoeft er  niet mee te zitten. Iedereen komt er. Goed voor het milieu. En je hoeft niets meer weg te gooien wat nog goed is. Breng het gewoon naar Het Goed en je krijgt er een paar koffiebonnen voor om in het restaurantje lekker een cappucinootje te drinken. Diny, ik bewaar er een paar voor als jij weer eens komt!

foto: Natuurlijk ook even een kampvuurtje 's avonds. 

24-08-2007 om 15:31 geschreven door hetty  

Sonja en Monique komen logeren. Het is maar voor één nacht en Monique houdt er niet zo van, maar ’t is goed om het toch maar eens te proberen. Ons “gastenverblijf” is er klaar voor.

Dit voorjaar heb ik hun hond Hector geschilderd en na die tijd hebben we contact gehouden, vooral mailcontact. Daar is Sonja heel goed in! En mama Ans is al een paar keer met de meiden hier geweest. Ze promoten m’n boekjes in Schipborg en omgeving. Goed hè?! Sonja heeft ook al een flyer ontworpen. Ik denk dat we die nog moeten aanpassen of een tweede maken voor de scholen.

 Dertien jaar geleden kwamen er voor het eerst meisjes bij ons op school. Dat kwam door de verplichte fusie met het KDC. En nu hadden we dus ook een vbo/mavo klas. De mentor van een brugklas, Tonny Tibben kon bij zijn begeleiding wel wat hulp gebruiken van een vrouwelijke collega. En wat was dat leuk om weer meiden in de klas te hebben. Het waren er zes. Ik had ze voor nederlands, in de brugklas 4 uur per week.

Het werd zo leuk dat ze in de zomervakantie alle 6 bij ons gekampeerd hebben.We spraken af dat ik ze bij het koken zou bijstaan, maar dat ze verder zelf hun plannen zouden maken. Scott was toen nog een pup, altijd goed. Ze zijn ons terrein bijna niet af geweest. Eén keer zijn ze naar Barger-Oosterveld geweest om de jongens uit de klas op te zoeken en voor een speurtocht in het bos. 
Later kwamen ze kijken wanneer er lammeren geboren waren. Af en toe spreek ik Gerda of Monique( andere Monique natuurlijk) nog.

Monique is vrijwilligster bij de ziekenhuisomroep en intervieuwde me een paar jaar geleden. Dat werd toen gelijk uitgezonden.
Gerda's vader was in dat eerste jaar overleden en daarna runde haar oudste broer samen met hen het gezin. Petje af!!
Gerda heeft zich gewldig ontwikkeld en is nu assistent-bedrijfsleidster bij de Lidl.

23-08-2007 om 11:14 geschreven door hetty  

Het laat je toch niet los hè…zo’n adelaar! We hebben het nog eens goed bekeken. In het  midden van het grote kleed staat een wapen met een dubbelkoppige adelaar op een gouden ondergrond. En  ….googlen maar….

Deze Oostenrijkse dubbelkoppige adelaar blijkt op het wapen van het vestingstadje Naarden te prijken! Ik word nu toch ook wel benieuwd waar dit kleed gelegen heeft. Er zit nog geen slijtplekje aan. Je gaat zitten gissen, hè!
Zou er een oud-burgemeester van Naarden hier in Emmen gewoond hebben? Misschien zit die nu in een Zorgcentrum in een kleinere kamer. Zouden de dames van een Vrouwenvereniging in Naarden dit voor hem geknoopt hebben? Het kleed bestaat uit 4 stukken die aan elkaar gezet zijn. Het is 3m 55 lang en 2m 35 breed. Wat een monnikenwerk moet het geweest zijn.
Of heeft het stadshuis van Naarden misschien een modernisering ondergaan en past dit kleed niet meer in een moderne omgeving? En hebben ze het ver weg van Naarden naar een Kringloopwinkel gebracht?
Wie het weet mag het zeggen! Ik ben er tenminste heel blij mee.

22-08-2007 om 19:49 geschreven door hetty  

Weet je nog dat je een klap op die oude televisie van jullie gaf, wanneer dat ding kuren vertoonde?” We zijn bij Jenny en Marinus aanbeland in Hardenberg. Bijna 40 jaar geleden waren we buren in Hengelo.

Vandaag zijn we naar de decoratie/ interieurbeurs geweest in Hardenberg en na de hapjes en drankjes daar zijn we op zoek gegaan naar het nieuwe onderkomen van Jenny en Marinus en….ze zijn thuis. Wat is dat leuk om elkaar weer te zien. We wisselen de nieuwtjes uit over kinderen en kleinkinderen en halen herinneringen op. Ja, dan komt Wims probleemoplossend vermogen weer bovendrijven. “Ja”, zei Jenny nog, en met de nieuwe televisie deed je het ook”.Waar heb ik dat toch meer gezien?

Wim kan inderdaad wat resoluut zijn in z’n optreden. Toen we afgelopen vrijdag met de caravan de Lindeseweg niet op konden, zagen we er wel auto’s rijden. Wim ziet een opening tussen een hek en een verkeersbord en duikt er gewoon tussen. Gevolg: een lange deuk in de zijkant van de caravan. ”Ie’j hadden toch gewoon deur können riejen naor de Foeke”, zei Johan even later op camping “De Boomgaard”. Tja…..

Als je over minimaliseren denkt hoef je niet naar zo’n beurs te gaan. Alles wat daar te vinden is, is overbodig …….. , maar wel leuk! Het was gewoon wat te veel van het goede. Het is maar goed dat we geen ruimte voor meer dingen hebben. Er waren wel veel leuke objecten als blikvanger voor in een grote hal. Iedereen die ons huis kent schiet dan in de lach met dat piepkleine halletje van ons.

We hebben wel een nieuw heel groot ( niet door ons) handgeknoopt smyrnakleed onder de eettafel. Dat had ik opgescharreld bij de Kringloop. Mooi!!!! Er is één nadeel. Ik meen in het midden van het kleed een adelaar te ontdekken. Daar krijg ik wat mindere gedachten bij, maar ook bedenk ik dat het met liefde geknoopt moet zijn. Maar als ik zie dat wanneer we om de tafel zitten we allemaal met onze voeten op die adelaar zitten ……heeft dat ook wel weer wat…..

21-08-2007 om 00:00 geschreven door hetty  

Opnieuw een bijzonder weekend beleefd! Het is toch altijd weer een hele toer om de caravan ingepakt en het huis en dieren verzorgd achter te laten. Ken je dat?  Het scheelt dat Tessa en Scott meegaan. Op camping “De Boomgaard” begint het al voller te worden. Er zijn nu 8 van de 15 plaatsen bezet. En……   het is er doodstil, nou ja het af en toe loeien van een koe en 2 keer per dag het zacht brommend geluid van de melkmachine niet meegerekend.

Aan beide kanten van ons staat een tentje met een jonge vrouw die alleen kampeert en zich prima alleen kan vermaken. Verder staan er wat echtparen net als wij…wat ouder en gesteld op rust. Johan en Joke hebben de hele maand augustus ook al mensen in hun eigen caravan gehad. Het is ook handig wanneer kampeerders visite over hebben en ze de caravan kunnen huren. Ivonne, onze ene buurvrouw wandelt en fietst veel en geniet met volle teugen van onze geliefde Achterhoek. Ze komt uit Hoogvliet en werkt als school maatschappelijkwerkster. Ze is enthousiast over m’n boekjes en gaat ze in Hoogvliet ook promoten. Ze koopt beide boekjes en vindt ze erg leuk.
Ook Anda doet haar best voor me  en neemt er een aantal af. De winkel die ze op het oog had gaat ze jammer genoeg niet neerleggen, voornamelijk omdat ik niet uit Apeldoorn kom. Maar we hebben zondag gezellig weer helemaal bijgepraat. Ze liet ons een foto zien van hun Lettinkschilderij. Ze hadden nl ter ere van hun 40jarig huwelijk een workshop besproken bij een kunstschilder en hebben als familie een eigen schilderij met hun eigen Zuidfranse kleuren en motieven gemaakt. Heel mooi geworden!

Natuurlijk zijn we ook bij Ben en Diny geweest, want die gaan uitgerekend met mijn verjaardag op vakantie. De nieuw aan geschafte Eriba wordt goed ingewijd door de hele familie.

Met Johan en Joke hebben we met z’n allen, inclusief Margo, geschottelbraaid. Johan was de kok en dat ging hem goed af. En we hebben , ja dat kan ik toch niet laten, herinneringen opgehaald. Hij kookte toen hij nog maar 3 jaar was ,staande op een stoel bij het gasstel, z’n eigen griesmeelpap al. “Denk t’r umme  da’j dat niet allemaole op die site van oe zet”, zegt Johan nog.

Tante Jo hebben we ook nog opgezocht. Het is altijd fijn om nog even met haar te praten. Ze is nog zo helder. Die tuin van Erna en Bennie is weer een lust voor het oog. Erna neemt ook een paar boekjes af en bij tante Jo blijven er een paar om aan deze en gene te laten zien en misschien lezen ze die nog eens voor, want de ogen van tante Jo begeven het een beetje.

Maar… we zijn weer thuis. De volgende keer gaan we weer eens bij Henk en Anneke kijken en bij tante Jantje. Toen de laatste hond van tante Jantje dood ging, wilde ze geen nieuwe hond weer, terwijl ze altijd vreselijk gek op haar honden was. Ze was bang dat ze er niet meer voor zou kunnen zorgen als ze ouder zou zijn. Dat wou ze een hond niet aandoen. Toen ik haar aanbood om dan later voor die hond te zorgen vond ze dat net zo iets als de hond in de steek laten en wilde ze ook niet. Zo ver gaat dierenliefde!

Foto: Ja, Tessa en Scott gaan ook mee!

Ook nieuwsgierig geworden naar deze mooie nieuwe boerderijcamping?

www.campingboomgaard.nl

20-08-2007 om 19:16 geschreven door hetty  

Vandaag gebeurt het. Ik ga de boekjes van Moniek en Scotty rondbrengen naar verschillende winkels in Emmen.

De Plantage Boekhandel Vermeer heeft een afdeling Kinderboek “Tessa”. Ik vraag gelijk ook maar of ze nog ideeën hebben om de boekjes te promoten. Ze zullen er over nadenken.

Ook bij “De Houtduif”een alleraardigste winkel voor originele cadeautjes heeft er een aantal liggen.

In ons eigen Barger Oosterveld liggen ze bij Nei Kokio te pronken en natuurlijk ook bij onze favoriete dierenspeciaalzaak Omvlee in Zuidbarge. Ik had er eerst niet aan gedacht om op de flyer te vermelden dat de Stichting “Papoeajeugd naar School” hiermee wordt gesteund. Toch wordt het gewaardeerd wanneer dat vermeld wordt.

We vinden het een geweldig project. Er is niet zo heel veel wat je voor ons voormalig Nieuw- Guinea kunt doen. Indonesië heeft het er nu voor’t zeggen en wil eigenlijk niet dat anderen zich met dit stukje van hun territorium bemoeien. Maar dat je kunt zorgen dat de kinderen naar school kunnen is iets wat wel uitvoerbaar is. De voorzitter Giel Sertons uit Emmen, die daar vroeger gewerkt heeft, gaat op eigen kosten af en toe op bezoek in het zuiden van Nieuw Guinea. In Kepi staat een school, ook voor Voortgezet Onderwijs met internaat. Voor € 180 kan een kind een jaar naar het Voortgezet Onderwijs. Tot nu toe zorgen Wim en ik voor onderwijs aan één kind. Het zou mooi zijn wanneer dit meer kan worden! Giel Sertons verzorgt stands op markten en vertelt vol enthousiasme. Hij geeft ook adviezen voor projecten op scholen en op die manier worden kinderen ook  betrokken bij het leven van kinderen in landen die veel minder mogelijkheden hebben.

foto: Dit is Spikey, de pup die het verhaal van "Ik ben Scotty"vertelt.

De boekjes zijn te bestellen op www.hettysite.nl  

16-08-2007 om 00:00 geschreven door hetty  

Wat een dag! Al vroeg komt buurman Jans van die grote ronde strobalen brengen . Die wil ik op een stuk bloementuin verspreiden zodat al het onkruid eronder dood gaat. Dit jaar met de pups en het drukken van de boekjes en het inrichten van de website is de tuin wat verwaarloosd en dat wordt gelijk afgestraft, Dus nu in de aanval in de bloemen en groentetuin en dan kan ik volgend jaar weer schoon beginnen!

Dan gaan we naar de Sligro! Ken je dat? Bij de deur word je al verleid door wat leuke aanbiedingen. Dan staan er overal hapjes en drankjes. Maar we komen eigenlijk voor inpakmateriaal voor m’n boekjes. We hebben van alles meegenomen, maar de helft is te klein. Jammer dan!

Wel geld uitgegeven voor andere zaken. Zo hebben we gisteravond heerlijke mosselen gegeten.

Deze dag staan er nog 3 dingen op het programma en ik moet snel dingen

met betrekking tot ons inkomen en toekomstig inkomen bij elkaar zoeken. Wat een crime. Net op tijd om naar de tandarts te gaan. Ik denk er nog wel aan om een paar boekjes mee te nemen voor de praktijk. Altijd spannend hoe mensen hierop reageren. Maar tandarts Prakken is er heel enthousiast over en koopt ze gewoon. Dat doet me al zo goed!

Wat me daarna in de stoel gebeurt….! Er moet van alles gedaan worden en eigenlijk heb ik een tandartsfobie gehad tot ik bij de toen nog heel jonge Hans Prakken in de stoel terecht kwam. Nu zit ik bij collega Henry in de stoel en maak een heel onderhoudend gesprek mee met little jokes tussen de assistente en Henry, waar ik ook iedere keer bij betrokken wordt. Ik zou graag mee willen doen….. Eén ding heb ik onthouden en dat ging over positief denken. Wanneer je er van uit gaat dat iets goed gaat dan gaat het meestal goed en andersom. Hij noemde ook nog een kort woord , een visie denk ik die daar ook van uit gaat. Ik wordt er gewoon benieuwd naar. Dank je dr Henry. Hij  neemt ook een paar boekjes af en die gaan mee naar Bilthoven. En zo wordt het net een inktvlek die zich gaat verspreiden over ons land. Positief denken hè!

foto: Drie van deze strobalen moeten het onkruid verstikken. Bedankt Jans! 

Ook zo benieuwd naar de boekjes? www.hettysite.nl  

15-08-2007 om 23:32 geschreven door hetty  

14-08-2007 om 08:51 geschreven door hetty  

12-08-2007 om 22:28 geschreven door hetty  

10-08-2007 om 19:13 geschreven door hetty  

09-08-2007 om 10:10 geschreven door hetty  

08-08-2007 om 10:19 geschreven door hetty  

Even denk je …vandaag valt er niets te beleven. Je zit samen met een bakje koffie. Dan komt ineens ons zwarte Loedertje bij de vijver vandaan met een goudvis in de bek. Het is voor de goudvis al te laat zien we. En net lag er een muisje bij de deur. Die komt Suze daar bijna iedere dag neerleggen. Queeny is er ook al weer en heeft net een leeg boterkuipje uit de afvalbak gepikt en heeft weer iets nieuws om mee te spelen. Ze begint al beter te luisteren. Zodra ze de stem van Mark hoort staat ze gelijk onder commando. Ik zei tegen Mark: “Je moet met die hond op de puppycursus”. Dat zou heel goed zijn want naar mij luisteren deed ze eerst nog niet erg…ja alleen als het haar uitkwam. Maar Mark wil het allemaal zelf doen. “Kijk maar”,zegt ie. “Queeny zit”. En Queeny gaat ogenblikkelijk zitten. “Queeny lig”, en Qeeny gaat gelijk op de rug liggen. Ik zeg nog: “Maar je zou het zelf ook leuk kunnen vinden…..” Maar degene die Mark een beetje kennen of die m’n stukjes goed gelezen hebben, weten dat hij het allemaal zelf wel beslist. Queeny is al meegeweest op vakantie naar Het Toppershoedje en het strand en was de lieveling van het Fazantenveld samen met Siva. Het socialiseren gaat dus heel goed.

Gisteravond gingen we even ons rondje doen op het erf en we horen een spektakel in de hulstboom bij het kippenhokje. Daar zitten alle jonge kippen in. Ze mogen of durven blijkbaar nog niet in het hok. Ik denk dat buurman Jans eerst die ene jonge haan maar op moet halen voor “ onder het dekseltje” zoals hij dat noemt. Die wordt door vader Rieks niet geduld en zit van armoe helemaal bij de ingang naar buiten ’s nachts.

Wim houdt er niet van om een kip te slachten. Toen hij hééél vroeger bij ons kwam vroeg pa eens:”Wim holt oew mooder ok van kip?”  “Ja natuurlijk “, zei Wim. “Nou dan nemt ‘er mor ene met. Kö’j ‘em zelf ok slachten?” “Jawel “, zei Wim. Toen we dat weekend weer naar Hattem gingen hadden we een jute zak bij ons met een kip. “Hee mot wel wat langer in de panne as een kippe uut de winkel heur”, zei mama nog wel.

Bij moeder van der Kolk aangekomen, verdwijnt Wim met de kip en het grote broodmes naar de schuur. Na 5 minuten komt hij weer terug. “Ik krieg de kop d’r niet af”. En hij kijkt naar het grote mes. In de onzekerheid misschien had hij het mes verkeerd om in de hand . “A’j noe ‘et mes

‘es andersumme holdt geet het vaste better!” Enfin het lukte toch, maar de kip heeft uren in de pan gesudderd en was nog taai. Na die tijd heeft Wim nooit meer zelf geslacht.

07-08-2007 om 08:59 geschreven door hetty  

05-08-2007 om 14:22 geschreven door hetty  

03-08-2007 om 17:50 geschreven door hetty  

02-08-2007 om 20:01 geschreven door hetty  

Morgen komen Ben en Niesje, onze vaste oppas sinds jaren. Zo hebben we nog een avond om helemaal weer bij te kletsen voor wij ook naar het Toppershoedje vertrekken. Al jaren delen we lief en leed. Vorig jaar hadden we de overtocht naar ons geliefde  Engeland al geboekt toen bleek dat Tessa gedekt was. Tja en de draagtijd van een hond is net als bij de kat 2 maanden. Wat nu?! Ben en Nies bellen natuurlijk. “Ben, wat doen we? Moeten we voor de morning afterpil naar dokter Harrie, blijven we gewoon thuis of….willen jullie de 2 weken die er nog zijn voor de pups weggaan…..misschien….in het geval van inderdaad een nestje….?”.

“Och, zei Ben toen, jullie hebben nu geen schapen meer. Dan passen wij toch een paar weken op die pups”. Dan blijkt Tessa inderdaad drachtig. We korten de vakantieperiode toch maar met een weekje in.

Nou… ze hebben het wel geweten. Tessa en Scott krijgen  5 mooie pups. We genieten er van. Al snel weten we naar welke nieuwe baasjes ze gaan.

Vooral de eerste 3 weken heb je er niets mee te doen. Tessa is een perfect moedertje. Het werk begint pas wanneer ze aan de pap en de brokjes gaan. Dan gaan ze ook voor het eerst naar buiten.

Wanneer Ben en Niesje komen dragen we de zorg over en gaan  naar de ferry.

We hebben dit jaar ons nieuwe nestje achter de rug en beseffen nu pas goed hoe druk ze ermee geweest moeten zijn. De pups zijn zo vlug als water.

Dit jaar is het voor hun ècht vakantie. Geen pups meer! Of…. Zullen ze ze toch nog een heel klein beetje missen??

Het nieuwe boekje "Ik ben Scotty" is door de ogen van één van deze pups verteld....Spikey  

Benieuwd?........ www.hettysite.nl                                                         

23-07-2007 om 19:10 geschreven door hetty  

Red sky at night

Susan en Frans komen  een avondje bijpraten. Frans heeft vakantie. Het liefst is hij dan gewoon thuis en doet waar hij zin in heeft. Hij heeft de hele wereld al gezien. Net als Wim heeft hij ook jaren op zee gezeten en nu switcht hij tussen Londen, Hamburg en New Foundland. Het heeft iets te maken met het ontwerpen en bouwen van booreilanden. Straks moeten ze worden geplaatst in Azerbedjan.

Ze komen het terras op met de kreet:
Red sky at night……….Shepherds delight.... en daarna..

                                                              
Red sky in the morning………Shepherds warning.

Dat klinkt toch beter als ons “mooi weer aan boord!”

Susan is uit Engelse ouders, geboren in Ierland en opgegroeid in Schotland! Als verpleegkundige werkte ze in Aberdeen en op een gezellig avondje waar ook zeevarenden welkom waren ( of was het andersom), ontmoette ze Frans. En daar sloeg de vonk over. Nu wonen ze met hun beide jongens Patrick en Willem in Barger- Oosterveld.

Een aantal jaren terug kwam ze hier met Bonnie langs het Schoolpad wandelen en ik was clematissen aan het planten tegen de takkenwal die ik wat aan het zicht probeerde te onttrekken op die manier. We komen aan de praat en blijken zoveel achtergronden en interesses gemeen te hebben dat het contact altijd gebleven is. Onze liefde voor Schotland, allebei een man die gevaren heeft, ze hebben in Neede gewoond in de Achterhoek, de yoga, Reiki  en de liefde voor dieren.

Susan wil altijd nog graag een paar kippetjes, maar die gaat ze bv redden uit een legbatterij. En Bonnie, de Labrador heeft een luizeleventje bij haar. Die wordt vertroeteld tot en met! Bonnie is al behoorlijk oud en slecht ter been. Willem heeft al iets gemaakt waardoor ze wat gemakkelijker in en uit de auto kan komen. Frans wilde eigenlijk wel een nieuwe pup voor haar en had zijn oog al een beetje laten vallen op wat later Alfa, de witte, geworden is, maar nee Susan kon het niet over haar hart verkrijgen om het Bonnie aan te doen dat er zo’n druktemakertje bijkwam.

Enfin, we hebben een hééééél gezellige avond gehad. 

foto: Bonnie en Scott kunnen het ook goed met elkaar vinden. 

Kunst...dierenprentenboekjes...puur natuur?     Welkom op    www.hettysite.nl                                                       

22-07-2007 om 13:54 geschreven door hetty  

Donder en Bliksem

Het onweert er wat af deze zomer. Net middenin een onweersbui komt iemand van Drukkerij Joci de eerste boekjes brengen. Vlug maak ik er bij 5 een belletje aan en die brengen Wim en ik gelijk naar de post. Ze zijn bedoeld voor Poes Pas! Wat een gedonder en hoosbuien hier in Emmen. In de auto zit je in elk geval veilig.

Onze opoe was geen held bij onweer. Bij de eerste bliksemschicht werden we allemaal uit bed gehaald. Dan moesten de kleren aan. Ja ook de jassen! Want als het insloeg, moest je ogenblikkelijk naar buiten kunnen. De petroleumlamp werd klaargezet. Op “De Haar” was alleen gas en petroleum, maar toen we in Linde woonden was er wel electriciteit. En het sloeg wel eens op de electriciteitsdraad en dan was alles uit. Verder mochten we van opoe niet bij het raam komen, niet bij een stopcontact zitten en ook niet onder de lamp. Er kon toch wel eens een vuurbal uitkomen! Bij iedere klap zei ze : “O, foi toch, o foi toch!” En als het heel erg te keer ging:”O gut mien hale”. Wanneer het gerommel wat minder werd gingen pa en opa buiten kijken. Dan had ze het helemaal niet meer van ellende.”Johan, hier blieven. ’t Is nog lange niet vot!”

Geen wonder dat Diny die angst heeft overgenomen. Wij sliepen samen in één bed en wanneer er heel in de verte iets rommelde, stond ze er al naast. “Hetty, d’r uut…onweer!” Maar ik was een vaste slaper en bleef altijd nog een tijdje liggen tot het menens was.

Wim had een oom, ome Dieks. Die was bij onweer ook niet uit bed te krijgen. Die bleef er gewoon in ondanks de smeekbeden van tante Marie. Hij zei altijd:”Ik hebbe nog nooit eheurd dat ‘r iene in bedde dood eslagen is”.

Vorig jaar augustus werden we toch wel weer met de neus op het gevaar van onweer gedrukt. Het sloeg totaal onverwacht in op de begraafplaats in Vorden, toen een oom van me begraven werd . Het muziekcorps, waar ome Gert altijd lid van was geweest stond klaar om “ Veilig in Jezus’armen” te spelen na de plechtigheid, en werd getroffen. Het was een vreselijke harde knal. Ik zal nooit die verwarde groep mensen en koperen instrumenten vergeten die daar onder de boom lag. Eén voor één krabbelden ze weer overeind, maar vijf van hen bleven liggen. Er werd gelijk gevraagd om hulp bij het reanimeren. Wim kwam in actie en hielp reanimeren. Ik stond verstijfd en Diny was er als een speer vandoor. Uiteindelijk bleken twee mensen het niet overleefd te hebben. Er werd voor goede opvang gezorgd en er werd gewezen op Slachtofferhulp. Deze gebeurtenis vergeten we niet gauw. Wim was ook gewend om bij onweer buiten te gaan kijken. Nu niet meer…………  

foto: 2005..In Canada bij Fred en Gera. Gera ziet een hagelstorm met onweer aankomen. Die vernielt straks een groot deel van de oogst

20-07-2007 om 00:00 geschreven door hetty  

Buurman Jans

Wim is naar buurman Jans om te helpen met hooien! D.w.z. hij zit op de tractor en Jans zorgt ervoor dat de balen hooi goed op de opraapwagen terechtkomen. Goed dat Robin het niet weet. Die gaat altijd dolgraag mee op de tractor. Hij waarschuwt buurman Jans als er een baal niet goed ligt en tegenwoordig gaat hij gauw van de tractor af om er zelf één goed te leggen.

Jans woont met Geesje in een chalet achter de boerderij. Toen we hier net woonden zei Jans:”Ik heb één koe, Doortje. Daar kun je zo de emmer onder zetten. Dan ga ik koffie drinken en als ik een kwartier later terug kom, is de emmer vol. ”Ja, dat zal wel”, zeg ik!! “Wedden om een slagroomtaart?” Ik kon dat niet geloven en ging de weddenschap aan. De volgende dag om 6 uur zou het bewijs geleverd worden. Wij er naar toe met een taart, want we hadden al wel het idee dat er iets achter zat! En ja hoor… Jans zet Doortje12…. aan de melkmachine . Het is nog zijn enige koe. Hij wil nl geen melk uit een pak. De melk machine gaat aan. Doortje blijft stokstijf staan en…wij gaan koffiedrinken.

Jans is zo’n type van: ruwe bolster…blanke pit. Hij ziet er soms wat verfomfaaid uit en kan een harde stem opzetten, maar hij is recht door zee en staat altijd voor ons klaar. Maar andersom ook. Zaterdagsavonds is het vaste prik… dan gaat Rick er altijd naar toe. Die kan geweldig met Jans en Geesje opschieten. Ze houden elkaar voor de gek. Rick weet veel van tv’s en telefoons en helpt hun daarmee. Pas heeft hij Jans z’n telefoonrinkeltje verandert in hanengekraai. Of hij moet even de zenders van de tv goed instellen en als hij om half 11 de deur uitgaat, gaat de tv op zwart. Rick moet dan zó lachen. Maar ze pakken hem wel weer terug. In elk geval… een tweede thuis voor Rick. In het vaste sinterklaasgedicht voor Rick staat altijd iets van dat hij er altijd welkom zal zijn. Ja, dan willen bij mij de tranen ook nog wel eens los zitten!

Ook Jans’ moeder, buurvrouw Wielens wil geen kwaad woord over Rick horen. Rick heeft ook erg meegeleefd toen de buurman ziek was en overleed. De laatste middag heeft Rick nog samen met de buurvrouw bij hem gezeten met een kopje koffie. Als ze geen bezoek heeft gaat Rick  iedere zaterdagmiddag even bij haar langs om bij te praten.

19-07-2007 om 23:48 geschreven door hetty