Red sky at night

Susan en Frans komen  een avondje bijpraten. Frans heeft vakantie. Het liefst is hij dan gewoon thuis en doet waar hij zin in heeft. Hij heeft de hele wereld al gezien. Net als Wim heeft hij ook jaren op zee gezeten en nu switcht hij tussen Londen, Hamburg en New Foundland. Het heeft iets te maken met het ontwerpen en bouwen van booreilanden. Straks moeten ze worden geplaatst in Azerbedjan.

Ze komen het terras op met de kreet:
Red sky at night……….Shepherds delight.... en daarna..

                                                              
Red sky in the morning………Shepherds warning.

Dat klinkt toch beter als ons “mooi weer aan boord!”

Susan is uit Engelse ouders, geboren in Ierland en opgegroeid in Schotland! Als verpleegkundige werkte ze in Aberdeen en op een gezellig avondje waar ook zeevarenden welkom waren ( of was het andersom), ontmoette ze Frans. En daar sloeg de vonk over. Nu wonen ze met hun beide jongens Patrick en Willem in Barger- Oosterveld.

Een aantal jaren terug kwam ze hier met Bonnie langs het Schoolpad wandelen en ik was clematissen aan het planten tegen de takkenwal die ik wat aan het zicht probeerde te onttrekken op die manier. We komen aan de praat en blijken zoveel achtergronden en interesses gemeen te hebben dat het contact altijd gebleven is. Onze liefde voor Schotland, allebei een man die gevaren heeft, ze hebben in Neede gewoond in de Achterhoek, de yoga, Reiki  en de liefde voor dieren.

Susan wil altijd nog graag een paar kippetjes, maar die gaat ze bv redden uit een legbatterij. En Bonnie, de Labrador heeft een luizeleventje bij haar. Die wordt vertroeteld tot en met! Bonnie is al behoorlijk oud en slecht ter been. Willem heeft al iets gemaakt waardoor ze wat gemakkelijker in en uit de auto kan komen. Frans wilde eigenlijk wel een nieuwe pup voor haar en had zijn oog al een beetje laten vallen op wat later Alfa, de witte, geworden is, maar nee Susan kon het niet over haar hart verkrijgen om het Bonnie aan te doen dat er zo’n druktemakertje bijkwam.

Enfin, we hebben een hééééél gezellige avond gehad. 

foto: Bonnie en Scott kunnen het ook goed met elkaar vinden. 

Kunst...dierenprentenboekjes...puur natuur?     Welkom op    www.hettysite.nl                                                       

22-07-2007 om 13:54 geschreven door hetty  

Donder en Bliksem

Het onweert er wat af deze zomer. Net middenin een onweersbui komt iemand van Drukkerij Joci de eerste boekjes brengen. Vlug maak ik er bij 5 een belletje aan en die brengen Wim en ik gelijk naar de post. Ze zijn bedoeld voor Poes Pas! Wat een gedonder en hoosbuien hier in Emmen. In de auto zit je in elk geval veilig.

Onze opoe was geen held bij onweer. Bij de eerste bliksemschicht werden we allemaal uit bed gehaald. Dan moesten de kleren aan. Ja ook de jassen! Want als het insloeg, moest je ogenblikkelijk naar buiten kunnen. De petroleumlamp werd klaargezet. Op “De Haar” was alleen gas en petroleum, maar toen we in Linde woonden was er wel electriciteit. En het sloeg wel eens op de electriciteitsdraad en dan was alles uit. Verder mochten we van opoe niet bij het raam komen, niet bij een stopcontact zitten en ook niet onder de lamp. Er kon toch wel eens een vuurbal uitkomen! Bij iedere klap zei ze : “O, foi toch, o foi toch!” En als het heel erg te keer ging:”O gut mien hale”. Wanneer het gerommel wat minder werd gingen pa en opa buiten kijken. Dan had ze het helemaal niet meer van ellende.”Johan, hier blieven. ’t Is nog lange niet vot!”

Geen wonder dat Diny die angst heeft overgenomen. Wij sliepen samen in één bed en wanneer er heel in de verte iets rommelde, stond ze er al naast. “Hetty, d’r uut…onweer!” Maar ik was een vaste slaper en bleef altijd nog een tijdje liggen tot het menens was.

Wim had een oom, ome Dieks. Die was bij onweer ook niet uit bed te krijgen. Die bleef er gewoon in ondanks de smeekbeden van tante Marie. Hij zei altijd:”Ik hebbe nog nooit eheurd dat ‘r iene in bedde dood eslagen is”.

Vorig jaar augustus werden we toch wel weer met de neus op het gevaar van onweer gedrukt. Het sloeg totaal onverwacht in op de begraafplaats in Vorden, toen een oom van me begraven werd . Het muziekcorps, waar ome Gert altijd lid van was geweest stond klaar om “ Veilig in Jezus’armen” te spelen na de plechtigheid, en werd getroffen. Het was een vreselijke harde knal. Ik zal nooit die verwarde groep mensen en koperen instrumenten vergeten die daar onder de boom lag. Eén voor één krabbelden ze weer overeind, maar vijf van hen bleven liggen. Er werd gelijk gevraagd om hulp bij het reanimeren. Wim kwam in actie en hielp reanimeren. Ik stond verstijfd en Diny was er als een speer vandoor. Uiteindelijk bleken twee mensen het niet overleefd te hebben. Er werd voor goede opvang gezorgd en er werd gewezen op Slachtofferhulp. Deze gebeurtenis vergeten we niet gauw. Wim was ook gewend om bij onweer buiten te gaan kijken. Nu niet meer…………  

foto: 2005..In Canada bij Fred en Gera. Gera ziet een hagelstorm met onweer aankomen. Die vernielt straks een groot deel van de oogst

20-07-2007 om 00:00 geschreven door hetty  

Buurman Jans

Wim is naar buurman Jans om te helpen met hooien! D.w.z. hij zit op de tractor en Jans zorgt ervoor dat de balen hooi goed op de opraapwagen terechtkomen. Goed dat Robin het niet weet. Die gaat altijd dolgraag mee op de tractor. Hij waarschuwt buurman Jans als er een baal niet goed ligt en tegenwoordig gaat hij gauw van de tractor af om er zelf één goed te leggen.

Jans woont met Geesje in een chalet achter de boerderij. Toen we hier net woonden zei Jans:”Ik heb één koe, Doortje. Daar kun je zo de emmer onder zetten. Dan ga ik koffie drinken en als ik een kwartier later terug kom, is de emmer vol. ”Ja, dat zal wel”, zeg ik!! “Wedden om een slagroomtaart?” Ik kon dat niet geloven en ging de weddenschap aan. De volgende dag om 6 uur zou het bewijs geleverd worden. Wij er naar toe met een taart, want we hadden al wel het idee dat er iets achter zat! En ja hoor… Jans zet Doortje12…. aan de melkmachine . Het is nog zijn enige koe. Hij wil nl geen melk uit een pak. De melk machine gaat aan. Doortje blijft stokstijf staan en…wij gaan koffiedrinken.

Jans is zo’n type van: ruwe bolster…blanke pit. Hij ziet er soms wat verfomfaaid uit en kan een harde stem opzetten, maar hij is recht door zee en staat altijd voor ons klaar. Maar andersom ook. Zaterdagsavonds is het vaste prik… dan gaat Rick er altijd naar toe. Die kan geweldig met Jans en Geesje opschieten. Ze houden elkaar voor de gek. Rick weet veel van tv’s en telefoons en helpt hun daarmee. Pas heeft hij Jans z’n telefoonrinkeltje verandert in hanengekraai. Of hij moet even de zenders van de tv goed instellen en als hij om half 11 de deur uitgaat, gaat de tv op zwart. Rick moet dan zó lachen. Maar ze pakken hem wel weer terug. In elk geval… een tweede thuis voor Rick. In het vaste sinterklaasgedicht voor Rick staat altijd iets van dat hij er altijd welkom zal zijn. Ja, dan willen bij mij de tranen ook nog wel eens los zitten!

Ook Jans’ moeder, buurvrouw Wielens wil geen kwaad woord over Rick horen. Rick heeft ook erg meegeleefd toen de buurman ziek was en overleed. De laatste middag heeft Rick nog samen met de buurvrouw bij hem gezeten met een kopje koffie. Als ze geen bezoek heeft gaat Rick  iedere zaterdagmiddag even bij haar langs om bij te praten.

19-07-2007 om 23:48 geschreven door hetty  

19-07-2007 om 08:57 geschreven door hetty  

Liesbeth is vanmorgen geweest! Ze was mijn steun en toeverlaat nadat we aan de Kuifmees gingen wonen. Ger en Lies met Martin en Linda betrokken gelijk met ons het nieuwe huis , zij op no 19, wij op 20. Ik herinner me dat Ger woest in de weer was met de struiken die hij wilde verplanten, z’n haar stond  in pieken alle kanten op,coupe orkaan. Onze carports grensden aan elkaar en wij waren de enigen die geen plannen hadden om er een garage van te maken.

Lies was altijd al gek op onze Schotse collie Laska, die een jaar lang verwaand de andere kant op keek wanneer ze probeerde contact met hem te krijgen. Na een jaar, misschien heeft ze een keer op haar gepast, was het over en kwispelde Laska als hij haar zag èn paste op beide huizen. Laska zorgde er zelfs voor dat we op de zwarte lijst kwamen van de Jehova’s Getuigen, nadat een volgeling haar met z’n zwarte tasje van zich af sloeg en bijna in de dakgoot bij Ger en Lies kwam te hangen.

Lies wilde zelf geen hond. Lies had Bobby, de parkiet. Die mocht elke dag even uit de kooi om rond te vliegen. Ik griezelde er van. Toen Ger en Lies eens op vakantie gingen pasten wij op de planten èn Bobby. Ik wilde best op Bobby passen, maar ik moest er gewoon niet aan denken om hem te laten vliegen, maar dat hoefde gelukkig ook niet.

Toen Laska tot ons aller verdriet dood ging, wilden Mark en ik na een tijdje vréééselijk graag een nieuwe hond, nu een bordercollie. Wim en ik hadden die in Engeland aan het werk gezien. En laat er nou een paar weken later één in de krant staan. Liesbeth wilde de nieuwe hond ook wel weer uitlaten tussen de middag…dus Wim ging overstag. Wij gingen allemaal, ook Liesbeth, naar Hoogeveen naar de nieuwe hond kijken. Het bleek een donkere bordercollie te zijn, een half jaar oud….Kim. Kims vorige eigenaar had een nieuwe baan gekregen en de hond zou veel te veel alleen zijn. Zóóó zielig!  Ik was geen donkere hond gewend en keek er wat vreemd tegenaan. Maar het was net of de hond ons heel geweldig vond en liet zich uitgebreid aaien. Ik vroeg aarzelend aan Lies:”Wat vind jij ervan, Lies?” “Oh, ik vind haar heel lief”. Mark ook al en Wim vond het toen allemaal al best.

Dus Kim kwam, zag……en overwon. Lies liet haar als het nodig was overdag een keer uit, onze eigen uitlaatservice!

Later begreep ik ook waarom Kim weg moest. Ze kon er niet tegen wanneer ze in een kleine ruimte opgesloten werd. Als ze in de schuur moest met de deur dicht begon ze te janken en overal aan te knagen. Maar wanneer ze gewoon in de kamer mocht, was er niks aan de hand. Kim bleek voor ons èn voor Lies een geweldige hond.

Nog later verhuisde Kim mee naar het Schoolpad en heeft samen met Scott nog voor twee nestjes gezorgd. En…… één van de pups, die het meest op Kim leek, ging naar Linda, de dochter van Ger en Lies.

18-07-2007 om 00:00 geschreven door hetty  

Toppershoedje

Vinden jullie kamperen ook het einde? Of vermoeiend? Spannend? Kwestie van overleven? Op Goeree hebben ze alles al gehad. De reis was lang…262 km. op de teller, maar dan ben je ook bij ons eigen Noordzeestrand. Dan begint het opzetten van de voortent ( Mark en Jennifer) èn de vouwcaravan (Gerhard en Judith). De samenwerking tussen Mark en Wim verloopt perfect. Ik zat erbij en keek ernaar! Naast ons ontvouwt zich een bijzonder soort van geordend opzetten van  de degelijke Holtkamper. Er worden verschillende stukken plastic ontvouwd voor de ondergrond, de vouwcaravan wordt waterpas gezet. Robin draagt zijn steentje bij. Dat wordt een echte kampeerder. Judith heeft de regie, dat zie je zo. Jennifer en Eva gaan maar zolang badmintonnen. Eva kan haast niet wachten tot ze al haar douchespulletjes en crèmepjes kan uitproberen.

Hè, dan hebben ze wel een pilsje of een glaasje wijn verdiend!

Mark en Eva gaan een patatje halen en dan begint de lucht er raar uit te zien. Binnen een minuut onweert het . Met bakken komt het uit de lucht. Wim en ik gaan in de auto zitten. Na de gebeurtenissen op de begraafplaats in Vorden vorig jaar augustus heeft Wim heilig ontzag gekregen voor onweer. Jennifer blijft bij Queeny in de voortent. Vanuit de auto zie ik ineens Gerhard in z’n blote bast de parasol van Mark redden. Hij zit op de grond in het soppende gras en probeert de geopende parasol dicht te krijgen. Het lijkt wel een film. Dan is het ook weer rustig en Mark en Eva zijn terug met een hele berg papat. Opeens komt Judith me enigzins  in paniek roepen. Siva heeft een rare kale geïrriteerde plek. Zoiets heb ik ook nog nooit gezien. Ik denk dat ze daar vandaag even mee naar de dieren arts gaat.

Wij zeggen dan kinderen en kleinkinderen gedag en gaan Nederland weer doorkruisen. We krijgen zulk vreselijk weer onderweg, donker als de nacht met onweer en windstoten……We bellen even…..ja hier regent het ook …Mark is al een slootje aan het graven, Gerhard ook. Daar drijft de hele voortent.

 Rick belt ondertussen ook al, wil even weten hoe het met de honden gaat. Die zijn gewoon buiten. In Emmen is het droog gebeven.

Wanneer we thuiskomen bellen we weer even….”.Oh goed hoor, we zitten met z’n allen in de caravan monopolie te spelen!”

Je hebt vakantie….of niet soms!

Interesse in kunst, katten/ honden-prentenboekjes of puur natuur:

Welkom op     www.hettysite.nl 

17-07-2007 om 23:10 geschreven door hetty  

15-07-2007 om 00:00 geschreven door hetty  

Contact

Rick belde. Hij meldt dat hij iets bijzonders meegemaakt heeft. Hij heeft bij iemand koffiegedronken in de pauze. En daar is een flits van herkenning. Deze mevrouw schildert ook, wel een andere stijl dan z’n moeder, maar heel mooi! En ze houdt van een gebakken visje. Ze heeft al een hele tijd last van een hernia. Toch goed dat ze bezig blijft. Ze heeft Rick in elk geval een leuke dag bezorgd en belde ons gelijk op. Hij heeft haar zelfs www.hettysite.nl doorgegeven. Lieve mevrouw, mail gerust eens! Kunnen we eens van gedachten wisselen.

14-07-2007 om 08:42 geschreven door hetty  

Oma Het

Ja zo noemde Robin me vroeger wel: Oma Het, een eretitel zullen we maar zeggen. Vanmiddag was Robin hier weer eens. Het is immers vakantie en Gerhard en Judith zijn druk met het bedenken wat er allemaal mee moet naar de camping. Zóóó leuk hè, die laatste dagen voor vertrek!

Robin vermaakt zich hier altijd wel. Even grasmaaien doet hij met overgave, alles volgens de regels. Aan het eind blaast hij de grasmaaier keurig  schoon met de compressor. En dan gezellig samen Herbie kijken met thee en een zakje chips en Scott aan z’n voeten. Wanneer Rick  komt gaan we over op pannenkoeken.

Dan is het tijd om naar huis te gaan. Daar zie ik in het anders zo keurig opgeruimde huis de stapels vakantiespullen liggen.

Judith trekt er desondanks rustig de tijd voor uit om koffie te drinken. Ze vertelt over hun honden uitlaatservice. Siva is helemaal weg van de eigenaresse. Geen wonder, ik zou ook blij zijn om uitgelaten te worden. Het is wel een groep van 9 honden waar ze een goede plek voor heeft om te rennen. Het is een gat in de markt met al die tweeverdieners! Er schijnt ook een videofilmpje van te zijn. Wanneer ik de naam van de site weet, zal ik het melden!

Onze caravan is nu klaar voor de start. Maandag gaat het gebeuren. De route is bekeken en de eerste stop al afgesproken…de benzinepomp in de buurt van Wezep.

www.filmpjes.nl/assets/play26409
www.filmpjes.nl/assets/play26407 

14-07-2007 om 00:00 geschreven door hetty  

Mark gaat kamperen!

Dat is lang geleden. De laatste jaren houdt Mark daar niet meer zo van. Hotelletjes! All inclusive, Last Minute en dat soort kreten is dan in!

Maar nu gaat het gebeuren, samen met Jennifer en Eva gaat hij kamperen. Echt behelpen kun je het niet noemen. We brengen samen de caravan naar camping “Het Toppershoedje”op Goeree, een camping met alles er op en er aan vlakbij het strand. Dan komt er een voortentje aan, stoeltjes uitgeklapt, zwembroek en zonnebrand mee en dan naar het strand . De instructie over de caravan heeft hij al gehad. Ze hebben wat meer ervaren kampeerders bij zich. Gerhard, Judith en Robin zijn ook van de partij. Hun vouwcaravan is al gecheckt en in orde bevonden. Ze hebben er zin in!

Ik denk dat Mark 15 was toen hij samen met vriend Albert met ons mee ging naar het Ötztal. Ze trokken zich met hun tentje helemaal terug aan het andere eind van de camping.’s Morgens zag je ze langskomen met een grote fles cola en chips. Ontbijtje misschien? Ik weet niet meer wat ze kookten wanneer ze niet met ons mee aten, maar als ze na het eten toevallig even langskwamen aten ze bij ons en bij Klaas en Sanny de restanten van nassi en macaroni met veel plezier op.

We gingen ze ook even een bezoekje brengen. Ik zie nog de was hangen aan een doorgezakt touw en hing al weer in de modder. Maar leuk was het wel!

Een jaar later ging hij met voetbalvrienden naar Sneek. Daar had één van hun een boot. Wij brachten het stel weg en andere ouders haalden ze weer op. Ik weet de oorzaak niet precies meer,

maar 3 dagen te vroeg was hij er al weer. Een paar van die jongens lagen elkaar niet èn het geld was op.

Nu is het dan weer zover. Zon, zee, strand èn Jennifer, dat moet goed komen!

foto: Eindelijk samen naar de camping! Proost!

13-07-2007 om 12:26 geschreven door hetty  

Honden en teckels.

Er zijn echte poezemensen, maar je hebt ook de hondenliefhebbers. Je kunt aan hun uiterlijk of houding zien wat voor hond ze hebben. Wie voor een Rottweiler kiest is een heel ander type dan degene die voor een poedeltje gaat. Je hebt ook mensen die helemaal uit hun dak gaan als ze het over hun teckel hebben.

Ben en Diny hebben teckels. Sara en Jippe heten ze. Opvoeden kun je ze niet, dachten ze altijd. Op de puppycursus werd vroeger soms gezegd: Je hebt honden en teckels.

Saar heeft ook al eens een nestje gehad. Terwijl de hele familie erbij zat greep de vader, Julius, een pup, schudde een keer …en weg.    Jaloers?... Wie zal het zeggen. Grote paniek natuurlijk.

Scott had soms ook last van een pup, die maar achter hem aan zat. Ook hij greep er wel eens één, maar dat bleef gelukkig steeds beperkt tot een hap in het oor. Toch hebben we ze maar uit elkaar gehouden.

Maar nu dan neef Jaap en zijn Mirjam……..hebben ook een teckel, Franck. Ze zijn er helemaal weg van. Jaap en Franck gaan naar de puppycursus…en naar het vervolg…de G en G. Vorige maand moesten ze examen afleggen. Dat wilden Ben en Diny ook wel eens meemaken. Een teckel die , wanneer je “op je plaats”zegt, dat ook doet! Dus gaan ze ,gewapend mèt videocamera, naar het officiële examen. Het is niet te geloven. Van de 67 deelnemende honden waren Franck met zijn baasje de beste en wonnen een beker,die groter was dan de hond. De band tussen baas en hond werd niet geëvenaard. Teckels…..zijn zeker niet voor de poes! Wil je overtuigd worden…kijk dan eens op  www.wagenvoort.net/blog

12-07-2007 om 00:00 geschreven door hetty  

Geen nestje meer?

Onze poezen zijn allemaal ”geholpen”. Na de laatste zwangerschap van Loedertje was het zover. Geen jonge katten meer! Toen “het” zou gebeuren, vertelde ik dat aan m’n brugklassers. Onze dieren zijn altijd een geliefd gespreksonderwerp. Bijna elke les beginnen we met een korte vertelronde. ”Weet u wel hoe dat gebeurt?”vroeg Freddy. “Ik help de dierenarts vaak. Die legt de poes op de rug, trekt de poten helemaal uit elkaar. Dan bindt hij alle 4 de poten vast en pakt……….”

” Hou, maar op, ik wil het niet weten”. Maar Freddy maakte zijn verhaal af! Toen ik later de poezen weer ophaalde bij dokter Harrie, keken ze me dan ook heel verbolgen aan en ik begreep…….

foto: Vriend Foppe heeft wel een heel nieuwsgierige poes! 

benieuwd naar mijn kattenprentenboekje "Ik ben Moniek"of het boekje over pup Scotty?
         www.hettysite.nl

11-07-2007 om 10:45 geschreven door hetty  

POES PAS

De allereerste echte bestelling van 5 boekjes is er. PoesPas heeft interesse getoond om ze op de website te verkopen. Eind volgende week gaan de 5 boekjes als eerste de deur uit. Dank je Roelie. Fijn dat je ook op de Poes Pas website reclame voor “Ik ben Moniek”gaat maken en in het Boskatblad ( voor geïnteresseerden  www.boskatblad.nl ). En ik lees net dat je ook een recensie wilt schrijven  voor de NKFV, één van de grootste kattenverenigingen!

Ooit heb ik eens een boskat geschilderd. In “Buiten”stond een mooi artikel en prachtige foto’s. Die inspireerden me toen. De kat die ik schilderde keek ondoorgrondelijk. En dat boeit!  Ik heb er weer zin in.

Onze katten zijn aardig voorspelbaar. Suze, de driekleur, is heel aanhalig, maar alleen als ze uit zichzelf bij je komt. Ze is de moeder van Moniek uit het boekje. Die is helaas niet meer….ja drukke weg hè! Mark kwam een keer langs en vroeg:”Waar is Moniek?” “Hoezo, die was er net nog”. “Ik zag daarnet iets zwarts aan de kant van de weg liggen”. “Nee, toch!” “En ik zag een geel bandje”.  Afschuwelijk. We hebben zoveel samen  meegemaakt.

Dan is er ons zwart Loedertje, ook een dochter van Suze. Toen ze klein was, gedroeg ze zich als een loeder, vandaar! De vader is onbekend, zal wel een boerderijkat uit de buurt geweest zijn. Maar nu ze ouder wordt kun je gewoon met haar communiceren net als met Suze. Ze weten precies wat ik bedoel en ik zie gelijk wat ze willen. Ze waren een tijdje verbannen door Tessa, toen de pups er waren. Later  kwamen ze stiekem toch weer binnen en nestelden zich op een wat afgelegen plek in huis, in het zijkamertje.

Nu het slaapkamerraam boven verder open staat ’s nachts, liggen ze ’s morgens allebei in onze slaapkamer. Dat was vroeger uit den boze. Nu laat Wim het oogluikend toe. Suze en Loeder zijn steeds van de partij bij het vissen voeren. De één zit op een hoekje van de vlonder en de ander er onder vlakbij het water en zitten lekkerbekkend naar de happende vissen te kijken. Soms zie je ze later met een goudvis sjouwen, een muisje of een vogeltje. Tja , het blijven wel rovers!

’t Is gek, maar we hebben ook altijd een “buitenkat”, een wat schuwer soort, die alleen binnen komt als er iets heel lekkers te halen is en dan ook in één streep weer naar buiten schiet! En dat is nu grijzeTijger, weer een dochter van Loeder. Ook zo één met vader onbekend. Toch zag ik in’t voorbijgaan bij buurvrouw Anja net zo’n poes op de deel…zeker dezelfde vader!

Loedertje, nu 5 jr, wordt nog steeds af en toe uitgebreid schoongelikt dooer moeder Suze.

10-07-2007 om 00:00 geschreven door hetty  

Spike

Ja laat dat key er maar af, mailde Esmeralda. Het is nu echt wel Spike. Spike is een pup uit het vorige nest van Tessa en Scott. Hij was zeer aandoenlijk. Zelfs zóó aandoenlijk dat het nieuwe boekje “Ik ben Scotty”over hem gaat.  Het had ook kunnen heten : Spikey vertelt. Hij was de laatste die het nest verliet. De laatste week had Tessa hem nog aardig getraind in onderdanig zijn. En toen we hem wegbrachten kwam dat goed van pas. Want Kay was er al. En Kay was een grote hond. Die dook boven op hem en legde zijn poten over hem heen, maar Spikey ging gelijk op de rug liggen en likte hem om zijn bek. Even later lag Spikey onder de bank te kijken…zo van:   hier kun je er lekker niet bij!

Een dag later kregen we al een mail met foto’s dat ze samen in een mand liggen te slapen en ook de voorkant van “Ik ben Scotty” is gemaakt n.a.v. een foto van ongeveer 2 weken later. Dank je Esmeralda!

En nu is het dan Spike geworden. Ik zie de vacht van Tessa en de rustige blik van Scott weer terug! Zo mooi!

Spike mag straks net als Kay mee gaan doen met de cursus schapendrijven. Wat zal hij in z’n element zijn. Steeds wanneer ik berichtjes krijg over de pups word ik weer helemaal blij dat het zo goed met ze gaat. Over een week komt Tessa jr mer Pieter en Marian uit Capelle a/d/ IJssel op bezoek. Dat is ook een heel mooi levendig hondje geworden, die samen met Westy Robbie  voor veel vertier zorgt.

Ook met de bazen(innetjes) van de nieuwe pups heb ik leuke contacten .Van Uithuizen (Toska), Beilen (Meike), Gieten (Kenai) tot Losser( Sam),  Santpoort (ja ook een Spikey )en Hardenberg( Alfa).

Ze gaan ook helpen mijn boekjes te promoten. Ik kan niet wachten tot ze klaar zijn!!

foto: links Spike en daarnaast Kay

Ben je nieuwsgierig geworden naar dit nieuwe kinderprentenboekje...?     www.hettysite.nl

07-07-2007 om 22:48 geschreven door hetty  

De stilte ná de storm

                            of…kattenbelletjes

Zo dat was dat! De rust keert weer. Bedankt allemaal! Het is geweldig om zulke leuke reacties te krijgen na zo’n artikel in de krant en de eerste bestellingen zijn er al!

Nu moest ik maar eens op jacht naar nieuwe kattenbelletjes. De vorige keer ontdekte ik Witjes Verzendhuis die goedkope en toch leuke kattenbelletjes aanbood. Ik bestel…. En wat blijkt…. Witjes Verzendhuis blijkt hierachter op het Industrieterrein te zitten! Niet gek!

Ik mail ze nu dus voor een nieuwe bestelling. Blijkt in eens dat ze 2x zo duur zijn geworden. Er ontstond wat verwarring. Ik denk….ik ga er gewoon heen om te overleggen of….ik ben niet zo gauw kwaad, maar om dit soort dingen kan ik me enorm opwinden. Wim nog veel meer, maar hoe harder die moppert hoe rustiger ik dan word….ken je dat?

De beste mensen waren zelf helemaal ontdaan dat de oude prijs nog op internet stond. Het was een oude partij geweest die ze een aantal jaren terug goedkoop hadden ingekocht. Wat ze nog hadden kon ik krijgen voor een kwartje en de rest voor 42 cent.

Dat wordt volgende week weer zere vingers als we de eerste”Ik ben Moniek”jes van hun belletje gaan voorzien. Drukkerij Joci maakt ze nog mooier dan de eerste druk. Tom verzorgt de opmaak en is daar heel creatief in met allerlei extra’s. Laat je maar verrassen! Net als “Ik ben Scotty”, kan “Ik ben Moniek” ook al besteld worden. Maken jullie allemaal wat reclame voor me  en geef je m’n website door aan familie,  collega’s, vrienden en bekenden??

Alvast heel erg bedankt.
                                             www.hettysite.nl

06-07-2007 om 16:55 geschreven door hetty  

De krant gehaald!

Ik vond het toch echt spannend om af te wachten wat Wendy over mij en mijn dieren zou schrijven en natuurlijk hoe de foto uit zou vallen!

Gisteren had Mark al een krantje gekocht bij de benzinepomp omdat hij dacht, en ik ook, dat het gisteren zou zijn. Maar nadat ik Wendy 3x een aanvulling/ rectificatie had gestuurd, zal ze wel gedacht hebben: dat redden we vandaag niet meer. En nog stond er een vreemde opmerking onder de foto. Het was net of ik met de moeder op de foto stond, terwijl een kind kon zien dat Queeny een pup is….zal zelf wel geen hond hebben…… Duncan, de fotograaf in elk geval niet. Met moeite had hij zich er bij neergelegd dat er een kat in huis was, maar toch praatte hij hierover of hij er wel van genieten kan! Net Wim die vroeger zuchtend in de groentetuin van z’n moeder de woorden sprak:”Later hè… later…..heb ik an een bloempot genog!” En nu moet je hem eens zien met z’n 8750 m2. Ik kan niet zeggen dat ie er onder lijdt.

En dan maar hopen dat ik ook enige bekendheid krijg en dat de boekjes zó leuk gevonden worden dat ze de deur uit vliegen. Maak maar een beetje reclame voor me door erover te praten en m’n website te noemen. Alle oma’s en opa’s, ooms en tantes kunnen er de blitz mee maken bij kleinkinderen, neefjes en nichtjes. En wat te denken als kraamcadeautje als er al een iets ouder kind is. Dan krijgt die ook aandacht!

”Oma, Moniekje lezen”. ”Mama. Moniekje moet mee naar bed.” Of Britt van Dick en Anda ( 3 jaar), die Ik ben Moniek zgn voorleest aan haar poppen! En dan heb ik het nog niet eens over “Ik ben Scotty" gehad!

Nee, Wendy en Duncan ik ben heel tevreden. You did a good job.

Meer nieuws over het artikel in de krant?
www.hettysite.nl

05-07-2007 om 08:29 geschreven door hetty  

De baard eraf!!

Wat me nu toch overkomen is. Ik heb na 29 jaar een andere man. Deze heb ik nog nooit gezien. De stem klopt nog en in het donker ligt het nog net zo lekker als altijd!

Een foutje, een uitschieter met de baardtrimmer heeft het veroorzaakt.” Och, kiek toch es, dit is gien gezichte”, zei Wim gisteravond. De baardtrimmer die al zolang goed werk verrichtte schoot uit en veroorzaakte een kale plek. “Za’k ém d’r mor helemaole afhaaln?”

“Jao, doe mor és, iej wodt d’r misschien nog wel knapper van. Laot mor ‘es zien wat d’r onder hen kump.”

Even later komt een verschrikte Wim uit de badkamer.” ‘t Wil niet met die trimmer. Ik holle toch allemaol stoppeltjes.” Met afschuw kijkt hij in de spiegel. Een vreemd gezicht kijkt hem aan en ik weet ook niet wat ik voor me zie. Het gezicht dat 29 jaar geleden onder die baard verdween is het niet meer. Tijdens een 3 weekse gezamenlijke vacantie in Auvergne met Dick en Anda en hun kinderen besloot Wim z’n baard te laten staan. Toen hij na de vacantie weer terug was op zijn werk zei de directeur: “D’r af met dat ding.” En dat moet je nou never nooit tegen Wim zeggen. De baard bleef. Soms lang, soms wat korter. Het gaf hem , hoe zal ik het zeggen, een enigzins gedistingeerd uiterlijk, een beetje stoer ook. Tja en dat is nu een beetje wennen.

 Eindelijk gerechtigheid. Mannen worden ook ouder.

“Jao en noe ku’j twee dinger doon. Of iej koopt een scheerapparaat of iej laot gewoon oew board weer angreujen .”

“Natuurlijk laot ik ‘em weer staon. Dit is niks.” Ik probeer niet te lachen, maar dat lukt niet helemaal. De snor is er nog wel, zij het dan wat gefatsoeneerd. Ieder keer als ik Wim aankijk is het net of ik een andere man zie. Toen ik vanmorgen nog even weer in mijn warme holletje naast hem kroop was het net of ik bij een vreemde kerel in bed stapte. Heel raar! Ik zit maar te bedenken op wie hij nou lijkt. En als ik af en toe toch m’n lachen niet in kan houden en tranen voel opkomen, draai ik me maar gauw om, want anders krijg ik de baard er ook nog af.

04-07-2007 om 08:30 geschreven door hetty  

Laat de natuur zijn gang maar gaan. Uit een gemengd huwelijk komen de mooiste kinderen. Mijn nichtje Henny kreeg verkering met een Molukse jongen en dat was in onze familie nog niet gebruikelijk. Mijn moeder vertelde ons: “Henny hef een zwatjen”. En dat bedoelde ze niet verkeerd. Ze kregen later inderdaad 2 mooie dochters.

Een paar Papoeajongens uit Nw- Guinea waren bij een oom en tante in huis tijdens hun studie. Ze zaten bij ons op het Baudartiuslyceum in Zutphen. Ze zouden straks een belangrijke functie kunnen krijgen in hun land. M’n vriendin Anneke en ik hadden geregeld contact met ze.We hadden hele idealen, Anneke en ik. Wanneer we later onze studies afgerond hadden zouden we samen wel naar Nw-Guinea willen;zij als verpleegster en ik in het onderwijs.
Tante Hanna sprak mijn moeder er op aan, dat ik voorzichtig moest zijn , want de cultuur van die jongens…….enz. Dat zou erg moeilijk worden. Ik had geen plannen in die richting, maar we hadden wel erg interessante gesprekken en heb een plekje in mijn hart gehouden voor Nw-Guinea.

Daarom  zorgen Wim en ik dat er een kind  via de Stichting” Papoeajeugd naar school”naar het Voortgezet Onderwijs in Nw- Guinea kan gaan.

Zo hebben we ook multiculturele kippen. We hebben indertijd een prachtig stelletje Cochins gekregen van Henk en Anneke. Helaas zijn die door een loslopende hond te grazen genomen. Hendrik de haan had zijn hennetjes tot het laatste verdedigd. Ik word nog misselijk als ik er aan denk! Allemaal in de rug gepakt en doodgebeten. Dat was onze eerste tegenslag op dierengebied dan. Zulke natuur bedoelden we niet toen we hier gingen wonen.

Maar er kwamen nieuwe…Willen jullie een paar kippetjes en ….wij hebben een hele mooie haan over, een Flaverol. Dat was inderdaad een mooie, met pluimpjes aan de kop. En zo begon het. Buurman Jans had ook nog een paar krielkipjes in de aanbieding. En nu hebben we dus een multicultureel kippenbestand. De Flaverol, Herman, is niet meer. Nu hebben we Rieks, een haan met allemaal veren aan z’n poten, een lieverd. Eén van de krielkipjes loopt nu trots rond met 8 kuikens van Rieksie en andere hennen. Eigenlijk zijn het haar pleegkinderen, maar ze waakt over ze. Kom niet te dicht bij!

Ik ben benieuwd of ze ook pluumpjes aan de kop krijgen èn veren aan de poten.

foto: onze multiculturele kuikens 

03-07-2007 om 07:36 geschreven door hetty  

Er was 1 winkel/ galerie die veel voor kinderen had, Galerie Oker. Dit was een galerie, waar je tenminste nog iets leuks kon kopen zonder het thuisfront te kort te doen! Ria duwde me aan en zei:”Dit is een winkel voor jouw boekjes!” Dat bracht me op een idee. Ik naar Marleen, die hier de scepter zwaait en vertelde over mijn boekjes.

Afgesproken is dat ik haar informatie mail en in september wanneer ik met Diny naar Vlieland ga, de boekjes kom brengen Heb je al geboekt, Dien? Ik denk dat ik haar al eerder boekjes opstuur!

Bedankt Ria!

Ria’s schilderij dat in “De Voorhof”hangt heeft ze verkocht. Het is een groot doek met strand en zee en een kind op een schommel die naar de zee toe beweegt. Heel mooi! Wanneer je de trap vanuit de kerkzaal naar beneden neemt, valt hij gelijk op door actie èn ingetogenheid.  Als je daar sommige van de  kunstwerken  uit de galerieën mee vergelijkt!!

Moe maar voldaan streken we aan het eind van de middag neer in een gezellig eetcafé en hebben héééérlijk gegeten, met ijs toe uiteraard.

Harlingen was wonderful!

Ook geintersseerd in Schilderen, Puur Natuur, Kinderprentenboekjes, Nieuws--    www.hettysite.nl

02-07-2007 om 10:16 geschreven door hetty  

Douwe Elias

Op 30 juni was onze galeriedag gepland. Ellen Kroeze organiseert dat ieder jaar voor haar cursisten. Franeker en Harlingen staan op het programma. Om 10 voor 11 staan we bij Douwe Elias voor de deur, waar een schamel briefje is opgeplakt: Probeer om kwart over 11 weer terug te zijn. Helemaal niet erg…..we hadden net een gezellig caféetje ontdekt aan de overkant.

Maar dan zijn we er helemaal klaar voor!Douwe kwam net uit de kerk voor een begrafenis en moest even omschakelen. Dan is hij er helemaal voor ons. Hij vertelde over zijn jeugd .Zijn vader werkte op een BLO-school, had ook aanleg voor kunst. Veel van deze kinderen heeft hij geschilderd, sommigen ontroerend mooi.

Hij ging naar de Minerva acadamie in Groningen, waar hij echt het vak geleerd heeft. Hij schildert realistisch met een losse toets. Hij mocht na die academietijd gebruik maken van de B.K.R. regeling, wat hem gelegenheid gaf om volledig door te gaan met schilderen. Je kreeg dan geld voor verf en doeken en later kochten ze weer werk van je. Op de academie werd onder elkaar steeds gezegd, dat je een vriendin moest zien te krijgen met een baan. Dan had je in elk geval brood op de plank.

Dat lukte hem wonderwel. Zijn vriendin werd zijn vrouw en op veel doeken in zijn galerie is ze te zien als een mooie rossige schone. Later mochten we mee, naar zijn “pakhuis/ woning/atelier”en zagen daar zijn vrouw , hoewel nu grijs, maar nog steeds dezelfde. Hij heeft ontroerend veel van zichzelf laten zien. Zijn woonkamer/ atelier was op de 3^e verdieping en we moesten allemaal door een opengeklapt luik voor we zijn werkplek met mooie lichtval èn uitzicht konden bewonderen. Later terug in zijn galerie vertelde hij over zijn werk nu. Hij had ”de Majesteit” mogen schilderen in opdracht van de Provincie Friesland voor het Provincie huis in Leeuwarden. De avond voor hij op Huis ten Bosch verwacht werd, had haar hofdame nog gebeld. De majesteit vroeg of ze iets opens of geslotens aan moest doen. En toen hij er al was en zat te wachten kwam de hofdame met 5 japonnen aanzetten om uit te kiezen….. Toch ook een gewone vrouw….”k Weet niet wat ik aan moet doen…..."

Ook bewonderden we een enorm doek waar hij met 2 andere kunstenaars aan gewerkt heeft.Hij had daarbij een grapje uitgehaald door de naam Anita op een surveillerende helicopter te schilderen. Anita is een collega die hem en zijn opdrachten met argusogen volgt. Nu is hij bezig met een doek van wel 6x4 m ,waar hij een beroemde winkelstraat in Den Haag op vastlegt. Een opdracht van 25000 euro.

Het was een geweldig begin. We waren er allemaal vol van en we denken over een manier waarop we iets terug kunnen doen!

01-07-2007 om 19:15 geschreven door hetty