Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
31-03-2009
Schijn
Eén van de verhalen in de Drentse streektaal van Geert Hanken.
Het gebeurde weer aan de kant van het Scholtenskanaol. Wat kuj met het vissen soms mooie dingen beleven. Veur mij is het dan een kunst um daor een humoristisch verhaal van te maken. Humor is een spellegie waor aj in gedachten een verhaal van maakt en dan later op papier zet. Zo ontstaot mien schriefwark met soms starke verhalen. Gien wonder, want visserlaotien bestiet nog aaltied; wat niet wegnimt dat dit verhaal op waorheid rust.
In dit verhaal komt een jonger echtpaar bij mij aan de waterkant te zitten. Zie gungen niet te ver van mij af zitten, zodat een vispraottie meugeluk was. Het vispraottie bestiet miestal uut: Heij ook beet had en hoeveul heij al vangen. Verder gung ieder zien gang (vissen).
Tiedens het vissen wordt visvoer klaor maakt. Het water, wat ik gebruuken mus, haar ik metnummen in een vierkante fles (Bokma). Je kunt je niet veurstellen meênsen hoeveul die fles bekend is. Jan, Piet en Klaos wet wat erin zeten hef. Drank wordt niet zo vaak bij het vissen gebruukt, mar ja .. je weet mar nooit. Oaldere mannen hebt soms de naam dat ze nog wel es een rare streek uuthaalt. Zo ook dizze keer. Ik begunde direct het spel te speulen m.a.w. ik dee net of mien buren niet muggen zien wat ik dee (wat water uut de fles drinken). Argens smeuk dat water ook nog lekker. Ja ..en de buren, die kregen alles met. Er kwam bij heur een heerlijke ontspannen glimlach met een man die fluusterde: Wij hebt een aold zoepertie in de buurt". Zo ontstun bij mij weer een nei verhaal. Toch wel geinig um op dizze manier een spel te speulen. Nao een poossie heb ik de buren de waorheid verteld en . zie vunnen de humor toch wel mooi. Waor humor niet goed veur is.
Nog een aardige Drentse uitdrukking:
Hij löt zich gien varkens um de keet jagen. -hij maakt zich niet snel ergens druk om-
Heel oude kaart - 1634-van omgeving Emmen- Coevorden. Emmen ligt net onder het woord Suydevelt. Daaronder Emmermeer- moet zijn Bargermeer-, en daar weer onder Suydberge.
25 jaar geleden woonden we net in de nieuwste nieuwbouwwijk de Rietlanden in Emmen. We kregen daar een beetje zon camping gevoel. Iedereen woonde er net in die allereerste kring van huizen in deze nieuwe wijk. Verder was het allemaal bulten zand. De laatste vracht in het verhuisbusje werd op die zandbulten verbrand door die vier van der Kolkpyromanen. Ze genoten! Ik zie buurman Ger nog slepen met zn struiken die overgebracht werden vanuit hun vorige huis, z'n haar stond in pieken alle kanten op, net een opgewonden haan. We waren gewoon één grote familie. Er werd een grote vrachtwagen met olifantenmest van onze dierentuin aangerukt om de schrale zandgrond die tuin moest worden wat vruchtbaarder te maken. Gezamenlijk huurden we een tuinder met zon tuinfrees om de grond wat losser te maken en we leefden met elkaar mee met lief en leed. Dichtbij aan de Zuidbargerstraat woonde boer Siebring op de Hankenberghoeve. Rick die een stageplek zocht mocht daar stage lopen. Hij werd door de familie geweldig opgevangen ,maar toen hij zn diploma kreeg was hij nog niet echt klaar om te gaan werken. Eén van de jongens Siebring had een reclamefilmpje van Socutera gezien over Werkenrode in Groesbeek, een vervolgschool voor lichamelijk gehandicapten en zag daar meer jongens en meisjes zoals Rick. Hij waarschuwde ons en zo is Rick daar terecht gekomen en heeft daar drie jaar een geweldige èn leerzame tijd gehad. Henk en Annie kwamen wel bij ons over de vloer en wij bij hen. Siebring begon last van zn knieën te krijgen. Hij kon met het jagen de sloot niet meer uitkomen, al wilde hij dat niet weten. Bovendien werd hij 65 en besloot met het boeren op de Hankenberghoeve op te houden. Zoon Willem zette het boerenbedrijf voort. Twintig jaar geleden verhuisden Henk en zijn Annie naar de Emmerhout en bouwden in deze nieuwe levensfase een heel ander bestaan op: wonen in een appartement, 700 m² volkstuin, vissen, dichten, schrijven, erover vertellen in zorgcentra, de wijk schoonhouden enz. Af en toe ontmoeten we elkaar en blijven geïnteresseerd in ieders leven. Vandaag hebben we een mooie expositie ingericht in de Voorhof met gedichten en korte verhalen van Henk Siebring, die hij schrijft onder de naam Geert Hanken. Wat hij ziet gebeuren zet hij gewoon met humor op papier. Met zijn nu 85 jaar is hij zelfs aan de computer begonnen.Wie zegt dat je na je 65e kalm aan moet gaan doen?
Toen we een paar jaar terug nog schapen hadden keek ik vaak met verbazing naar de ooien die met hun lammeren voor het eerst naar buiten gingen. De lammeren liepen steeds vlak tegen hun moeder aan. Steeds zorgde die er voor dat ze uit de wind liepen en na een poosje ging het weer richting warme stal om het na een half uurtje weer te wagen. Wonderlijk hoe de natuur dat zelf regelt. En geloof maar niet dat het bij een vreemde moeder mocht drinken. Dan werd het keihard weggeschopt. Soms verstootte de moeder haar eigen lam zelfs en moesten we haar, als flesselam, leblam of ook wel potlam genoemd, met de fles grootbrengen. Nu wordt er op Marktplaats nog wel eens om een nat schaap gevraagd. Dan is er bij een bevalling een ooi dood gegaan, maar leven de lammeren of het lam nog. Een nat schaap is een schaap waarvan het lam doodgeboren is. Die heeft natuurlijk wel goede melk. Er schijnt een trucje voor te zijn om het vel van het dode lam over het andere moederloze lam te binden en dan zou deze moeder het lam wel accepteren. Onze Bram wijkt net als de lammeren bij de ooi niet van mijn zijde wanneer ik buiten een rondje langs de wei loop of gewoon door de kamer stap. Dat is wat anders als toen we met de pups van Tessa en Scott naar buiten gingen. Dat waren er natuurlijk wel een paar meer, de laatste keer zelfs 7 stuks, maar toen die één keer de pootjes er onder hadden vlogen ze overal op af. Eentje noemden we zelfs Columbus omdat die steeds op ontdekkingstocht was. Toen ik vanmorgen vanwege het mooie weer voor het eerst een rondje langs de wei liep kwamen de ponys er met gang aanzetten en bleven nieuwsgierig naar deze kleine nieuwkomer kijken. Volgens mij is Bram goedgekeurd en mag t-ie blijven. Tessa doet haar werk door rondjes om ons heen te draaien zodat Bram, mocht hij onverhoopt een andere weg kiezen, weer snel terug gedreven wordt.
Zo dat was een avondje Joseph de Musical. Het kiezen van de goede Joseph hebben we eind vorig jaar elke zondagavond trouw gevolgd. Deze Freek was ook mijn favoriet. De nr twee, John, is in de Musical Joseph zijn invaller. Nog twee andere Josephs die afgevallen waren speelden ook mee als de broers van Joseph. Vaak hadden de spelers een dubbelrol zoals Leo Hogenboom die Jacob èn Potifar speelde. En één van de Josephs, Matthijs, die broer Zebulon vertolkte was een geweldig danser net als veel anderen. Prachtig! Wat een zang, wat een dans en wat een goed toneelspel en wat een prachtige decors. Het enthousiasme spatte er aan alle kanten vanaf. Er worden twee groepen kinderen ingezet omdat ze nog niet zo vaak mogen optreden. Deze deden het geweldig, zo spontaan! Het verhaal klopte aardig en er werd veel humor ingestopt. Martine Bijl had de vertaling op zich genomen en maakte het heel eigentijds. Je keek soms net naar de ene kant van het toneel en dan gebeurde er aan de andere kant ook weer iets grappigs. In Odeon De Spiegel in Zwolle is een prachtig groot toneel. In de Muzeval kunnen ze het niet eens spelen. In Groningen konden we 3 maanden geleden niet eens meer plaatsen reserveren naast elkaar. Hier in Zwolle nog wel. Het was een duur avondje, 55 pp èn op en neer naar Zwolle, maar het was het meer dan waard. Eehhh .. wie er op Brammetje paste? Rick het eerste uur en daarna lag Tessa voor het nest. Die heeft er zo een taak bij. De kippen, de ponys, de katten en nu dan Bram.
Hier zijn de beide vriendinnen bezig om een versiering voor de koets van het rijtuig te maken. De volgende dag gaat jongste zoon Jaap met zijn Mirjam trouwen.
Diny en Dirkje zijn vriendinnen. Ze begrijpen elkaar zonder woorden. Ze zwemmen samen en gaan na die tijd naar hun favoriete shopje. Ze doen om de zoveel tijd met meer en soms minder succes een afvalrace. Wouter en Herbert zaten vroeger bij elkaar in de klas en ook die zijn nog steeds bevriend. Diny en Dirkje hebben beiden ook een hele mooie tuin.Ze kunnen allebei heel mooi bloemschikken en hebben daarmee de kas van hun koor al vaak gespekt! En ieder jaar gaan ze met hun wederhelften Ben en Eb samen op vakantie. Ze hebben al heel veel samen ontdekt: Mallorca, Turkije, Tenerife. Hun laatste ontdekking daar was Bavianeneiland. Ben en Eb wilden die morgen niet mee en dat zegt genoeg. Ze kwamen niet weer bij toen ze vertelden wat voor soort Bavianen er te zien waren.!! Mannen .in alle soorten en maten. Ze waren weer heel snel bij hun appartementje terug! Jaren terug zijn de twee ook eens met een groep vanuit de kerk naar Roemenië geweest. De beide vriendinnen gingen mee om de boerinnen daar kaas te leren maken. Ze werden door hun gastgezin heel hartelijk ontvangen. Het is daar nog zo als bij ons in de 30-er jaren. Arm! Paard en wagen .zandwegen Op een middag komen ze na het kaas maken weer terug bij hun gastgezin. Dirkje kijkt om zich heen en zegt: Ik wette wat wij vanaovend et. Hoe kön ij dat noe wetten?, zei Diny. Nou, antwoordt Dirkje, Ik misse een kippe. En ze had het bij het rechte eind!
Wat zullen we nou hebben. Ik heb nergens wat besteld, maar Wim komt met een pakketje aanlopen dat in de brievenbus zat. Alsjeblieft, zegt hij, van Arie Ribbers. Nou is Arie Ribbers een echte Achterhoeker, die o.a de Achterhoekse Spreukenkalender in elkaar dirigeert, maar waarom hij mij een pakketje stuurt? Elk jaar verrassen Diny en Ben ons met die kalender op Wim zn verjaardag begin januari. En jullie weten onderdehand dat ik hieruit wel eens stukjes of spreuken die ik extra leuk vind gebruik. Ineens gaat me een lichtje op. Er stond laatst een raadsel op zon achterkantje van een spreukenblaadje. Je moest een plaats proberen te raden waar het vliegend hert nog voorkomt en waar nog om de meiboom gedanst wordt. Met hulp van mijn eigen geheugen èn van internet moest het volgens mij Vierhouten zijn. Het bleek dat maar weinigen het wisten en ik was de winnaar. Het volgende briefje zat er bij:
Beste Hetty
Gefilsiteerd! Ie bunt de winnaar van De Stem van een Stad of Dorp van februari. Bliekbaor was Vierhouten neet zo heel makkelijk, want n hele bult inzenders zatten dr näöst. Völle wille met t kiek-, laes- en kokbook Ik hou van lekker. Good gaon!
Arie Ribbers
Ik ontdekte met het doorkijken al een paar bekenden uit de familie: Jan van Janneke met een Italiaanse hap, Marijke Aartsen met haar Ku lo yuk-balletjes en ik verbeeld me dat de Frieda die er met haar kapucijnerschotel in staat Frieda Braakhekke moet zijn, een buurmeisje van onze familie Eggink in Barchem. Diny zal dat vast en zeker wel weten.
De verrassing van de dag! Dat kan je wel zeggen. Ik denk dat ik alle ingrediënten voor de capucijnerschotel wel in huis heb .. of om met Dirkje te spreken: "Ik wette al wat wi-j vanaovend et." (nieuwsgierig? kijk hierboven--Vriendinnen--)
Je vindt het ècht heel leuk hè oma zon lammetje! Robin kijkt met al zn verstand naar mijn getuttel met Bram de ram. Ja, ik vind het weer zó leuk! Brammetje roert zich al flink. Hij verveelt zich geloof ik zo in zn eentje, maar drinken doet hij goed. Vannacht was hij lekker onder de deken gekropen die over het schot van het hok hing. Lekker warm net als bij zn moeder. Nu is hij goed uitgerust en laat zich horen. Susan wist niet wat ze zag toen ze vanmorgen kwam. Zij hadden toen ze in Neede woonden ook geiten en schapen. Ze vertelde over één oudere dominante geit, de oermoeder van het spul die met haar ogen alle anderen naar haar hand wist te zetten.Toen we twee jaar geleden ook flesselammeren hadden heeft ze nog eens ingevallen toen we een verjaardag hadden en verzorgde zij de flesjes voor de lammeren. Samen gaan we even later na de koffie en de fles voor Brammetje op stap om een rondje kringloop te doen nee niets gekocht dit keer, maar een lekkere cappucino met een broodje Het Goed erbij was vandaag genoeg. Binnenkort komt Gerald haar ook weer helpen met adviezen voor de tuin. Wim verveelt zich vandaag ook niet want die is vanmorgen in de weer met het inpakken van de dozen bij de Voedselbank en vanmiddag bij de uitgifte van de pakketten. Er gaan tegenwoordig honderden pakketten met voedsel en huishoudelijke spullen de deur uit. Wat zijn er toch veel mensen in, hopelijk tijdelijke, nood.
Wie had dat kunnen denken? Ik had de moed al opgegeven dat we dit jaar lammeren zouden hebben. Wim kwam met zoveel bezwaren die ik wel snapte, maar die voor mij niet telden. Jammer dan als hij echt niet wil houdt het op. Totdat vanmiddag de telefoon gaat. Ik krijg een onbekende stem aan de lijn. Hij vraagt of wij dat zijn die aanboden om een moederloos of verstoten lam op te willen halen. De advertentie op Marktplaats doet het blijkbaar nog. Dat moet ik natuurlijk wel even overleggen. Wim wat vind je er van een mooi bont lam van een drieling heeft de biest al gehad in Dalen nog wel..... Hij moet geloof ik wel even slikken. Maar als hij mn waarschijnlijk smekende gezicht ziet, komt het verlossende antwoord: Als jij het nou zóóó graag wilt.. Even later rijden we richting Dalen met een doos en handdoeken achterin. Deze boer met koeien èn schapen heeft geen tijd om een lam aan de fles te doen. En drie lammeren is ok niks weerd, zei hij. Robin maakte het allemaal mee en draagt wat later het lam met doos en al bij ons naar binnen. Zn bedje met stro is ondertussen gespreid naast de open haard. De eerste paar dagen blijft hij daar. Wim staat nu in de keuken, want Robin had vandaag eigenlijk wel héél veel zin in mosterdsoep. En Wim is de expert. Het speciale recept heeft hij nog van de kookgroep van de Drentse tv kok Roel Kuper. Ik sta er even bij op zoek naar de mosterd. Ach, zegt Wim dan, één is toch wel alleen. Dus . Als alles meezit komen er nog een paar bij. Hebben jullie er nog een paar over Corrie?
Ik ben vanmorgen nog niet erg helder als ik op weg ga naar Atelier Helderrood. Ik ben zo in gedachten dat ik bijna door rood licht rijd. Dat helpt! We beginnen vandaag met koffie, want de ochtend wordt dit keer voor een gedeelte besteed aan kleurenleer. We weten natuurlijk wel dat je met geel en blauw groen krijgt en met rood en geel oranje, maar dat je door een tipje van een complementaire kleur precies de goede schaduw krijgt vergeten we nog wel eens. Ellen laat verschillende voorbeelden zien o.a. van Douwe Elias, de Friese schilder uit Franeker waar we twee jaar geleden zon leuk bezoek brachten. De Karel Appel van Marijke blijkt vanmorgen omgetoverd te zijn tot een kunstwerk van heb ik jou daar! Ze ging helemaal los. Wanneer je wat in een dip zou zitten ben je er in één klap van verlost. De gekleurde vlakken van de vorige week zijn nu veranderd in een dierenparadijs met prachtige kleuren. Ze straalt zelf net zo hard als haar schilderij. Toen ze de vorige keer naar huis ging met haar Appeltje zat alles onder de verf, zowel haar mouwen als de mat bij de voordeur van het spiksplinternieuwe atelier. Ik ben goed verzekerd, sprak ze nog tegen Ellen. Wanneer je er echter meteen met water en zeep of Glassex op te keer gaat is de verf gauw verdwenen. Wanneer je het laat indrogen wordt het minder. Ik kom thuis en . heeft Wim het halletje voorzien van een frisse laag latexverf. Dat bleek nog een heel karwei met die grove structuur op de muren. Goed gedaan jochie!
Verschil moet er wezen is zon kreet,maar dat dat ook voor de dierenwereld geldt daar had ik nou nooit bij nagedacht. We hebben verschillende nestkastjes overal op ons erf hangen. Er zijn wat grotere bij, maar ook een heel kleintje: a tithouse noemde het vriendelijke echtpaar op Skye het toen we hun kwekerij en tuin bezochten. Dat was de mans hobby. In de winter werd er getimmerd en door de vrouw des huizes gefröbeld met stofjes. Voor 1,5 pond kochten we zon tithouse, een mezenkastje. Ze hadden Wim zn door de midges geplaagde benen vol rode jeukende bulten gezien en kwamen aan met een mengsel van aftershave en bodylotion om de jeuk te verzachten. Bovendien kregen we een good luck kaartje van ze mee met een takje heide er op. Zo lief! Alleen daarvoor zou je al naar Skye gaan. Maar ons little tithouse is deze winter regelmatig bezocht door allerlei gevogelte. Het hangt ook precies boven een met mezenbolletjes gevulde pijp. Nu is er echter een stel huismussen in aan het nestelen.... ja in dat piepkleine kastje. Ze zijn zo druk in de weer. Terwijl de één nog zn strootje in het nest aan het vlijen is zit de ander al op het dakje te wachten tot hij zijn hooisprietje er in kan leggen. Soms waait het sprietje dan weer uit dat kleine bekje en kan hij opnieuw gaan zoeken. Wat verderop tegen de wal hangt een riant onderkomen in een andere eikeboom. Dat kastje kregen we ooit van onze hofleverancier hovenier Schulte, maar dan met een flesje Klazienavener bitter erin. Dat kastje is ruim en heeft een stokje bij de ingang om even uit te kunnen rusten voor bewoners naar binnen vliegen. In deze vogelvilla nestelt een stelletje wat slankere heggemussen. Ook het nestkastje van mede-shantyzanger Herman is al bewoond door .. ja ook weer heggemussen. En dan zeggen ze ook nog dat die mussen het zo moeilijk hebben in ons land!
Evas verjaardag wordt in etappes gevierd. Dit keer gewoon thuis. Ze wordt opnieuw flink verwend. Tante Jacky en oom Paul zijn speciaal vanuit Oirschot gekomen met Lucy en Paul jr. Voor ons is dat de eerste kennismaking. Het is leuk om te zien dat de beide zussen toch echt wel op elkaar lijken. Ze bewegen hetzelfde en hebben zo te horen ook dezelfde interesses. Jacky doet me aan iemand denken en wanneer ik me verschillende gezichten weer voor de geest haal.. weet ik het. Ze heeft veel weg van Gina, een aardige collega van Jennifer! Rick is al met ons meegekomen en ook Gerhard, Judith en Robin zijn van de partij. Het wordt volle bak in de gezellige woonkeuken. De jeugd vermaakt zich met voetbal, computer en Levensweg en wij wisselen allerlei ervaringen uit. De tijd dat Klaas en Boukje in Australië zijn begint ook op te schieten. Ze zullen zon verjaardag als van Eva echt wel missen. Het feestje met vriendinnen komt nog. Voorlopig is Eva nog niet klaar met feesten.
De tijd om iedere week de ramen te wassen is voorbij. In Aalten wilde ik niet voor een poetje gehouden worden en wanneer de buurvrouwen de één na de ander met spons, zeem en een emmer sop in de weer gingen, balancerend op een huishoudtrapje, beklom ik dat ding ook maar elke vrijdagochtend. Die tijd is allang voorbij. In de eerste plaats hebben we geen buren meer die het voortouw zouden nemen. Die wonen 500 meter verderop. En natuurlijk in de tweede plaats omdat het me niets meer kan schelen wat de buren van mn ramen vinden. Je wordt wel wijzer als je ouder wordt. En in de derde plaats wast Wim de ramen. Die heeft niet eens een trapje nodig. De taken zijn eerlijk verdeeld. Ik pak alles voor de ramen weg en sop het houtwerk. Wanneer Wim geweest is met spons, trekker en zeem, pak ik alles weer in. Ik kreeg de smaak te pakken met dit mooie weer en ging buiten verder met houtwerk en ramen. Alle groene aanslag is van de ramen in de schuttingen verdwenen. Toch lekker! We kunnen Barger Oosterveld weer in de verte onderscheiden. Tot slot gaan we naar het tuincentrum voor violen en drie stuks Annabellen. Deze soort hortensias doen het goed tegen de schutting naast het huis en ik kan niet wachten tot uit die paar stokjes straks een witte wolk van bloemschermen verschijnt. Ik heb ze meteen geplant en we volgen de adviezen van Gerald op om flink paarde- en andere mest bij de rozen en struiken aan te brengen. De volgende activiteit wordt het bestrijden van de onuitroeibare haneklauw. Voor de andere planten echt gaan groeien moet de spuit er toch aan te pas komen. Het is niet anders!
Wim is tegenwoordig een druk baasje. Je hoort het wel meer over mensen die met pensioen zijn. Ze klussen wat af bij hun kinderen. Dat kan ik nou van Wim niet echt zeggen. Het blijft vooral bij het geven van adviezen èn het sjouwen met afval naar de stort, maar daar zijn ze al heel erg blij mee. Nee, Wim heeft weer andere hobbys. Zn beide koren houden hem goed bezig. Met de Eemslander Shantys gaan ze deze zomer 11 keer optreden op zondagmiddag in het Veenpark en dan hebben ze nog wat losse optredens waaronder ook één in Duitsland. Met Valerius is er binnenkort weer een scratchdag. Dan gaan ze in één dag een extra groot koor vormen om de Crucifixion diezelfde avond uit te voeren in de Goede Herderkerk.. Ben en Niesje zijn dan ook van de partij met Piet en Willy Schuin. Wim oefent tegenwoordig ook met de computer. Daar kun je met een bepaald programma alle liederen, die je wilt, invoeren en meezingen. Dan houdt Wim ook van boodschappen doen nee geen kleding natuurlijk, maar gewoon allerlei lekkers van de markt en supermarkt. De lekkerste kaas, vis, kip en fruit weet hij feilloos te vinden. Met het kaasboertje uit Almelo bespreekt hij de voetbal van FC Emmen en Heracles. Hij komt altijd opgewekt thuis van de markt. Daarna maakt hij een lekker bakje fruit klaar als lunch. Ik mag niet mopperen. Twee keer per maand is hij als vrijwilliger bij de Voedselbank druk met inpakken en vanmiddag is hij naar de bowls, zoals bijna elke vrijdagmiddag. Het is een binnensport die in mijn ogen wat op jeu de boule lijkt maar je gooit met een bal die niet in evenwicht is. Verder houdt hij van bouwmarkten en winkels met witgoed, tvs enz. Als het maar iets met techniek is. Er is natuurlijk van alles bij ons te repareren. Dat gaat hem wel goed af. Alleen van de electra blijft hij af. Dat is voor broer Ben. Pas was ik op de maandelijkse bijeenkomst van de Passage, de Chr. Vrouwengroep van Zuidbarge en de vrouw naast me vertrouwde me toe:Weet je wat die man van mij het liefst doet in zn vakantie? . Naar bouwmarkten en ik moet dan van armoe mee. Ik sta niet alleen.
Die lammeren zitten nog steeds in mijn hoofd. Ik kan ze maar niet kwijt raken. Ik vond ze zó leuk die fleslammeren. Zeer tot verdriet van Wim. Ik heb al een verzoek om fleslammeren op Marktplaats staan, maar daar is hij het niet echt mee eens. Straks heb je weer van die lammeren met bekschurft. Zitten je handen zo weer onder. Zonet zag ik Coburger Fuchsschapen en lammeren te koop staan hier in de buurt, dat zijn van die mooie voskleurige. Wim zag de bui al hangen van s winters schapen verzorgen. Ik zie alleen de leuke kant voor me... van s avonds naar de stal en die gezellige tevreden hooivretende schapenbekjes op en neer zien gaan. Of aan het eind van de middag naar al die lammeren kijken die van die bokkensprongen maken in de wei. Toch weet ik dat hij het ook steeds leuk vond. Waarom altijd leeuwen en beren als je lammeren kunt zien? Waarom haal je er niet wat op bij Jannie en Corrie in Uithuizen?, zegt hij dan ineens. Dan heb je gezonde lammeren mèt oormerk èn vervoersbewijs. Zou hij toch overstag gaan? We gaan er nog maar een nachtje over slapen. Vandaag heb ik er tenminste één blij gemaakt, en waarschijnlijk wel meer. Ik heb het schilderij van Scotty naar Liesbeth gebracht. We zijn het er over eens dat Scotty het meest op Kim lijkt. "Die oren hè... zei Lies, met dat lange haar... Die had Kim ook zo. Weet je nog wel dat Mark die altijd bijknipte bij Kim"? Ze wil het schilderij aan Linda geven voor haar verjaardag. Hij is ook goed gelukt zeg nou zelf!
Je moet een bordje aan de weg zetten: Scharreleieren te koop. Je zult zien dat loopt als een trein. Dat levert je tenminste wat op. Mark heeft het doosje met eitjes van onze jonge kippetjes al in zn hand. Zo levert het me toch ook wat op . een brede glimlach van jou!. Die kun je zo wel krijgen. Wie had dat vroeger kunnen denken dat onze puberende jongste zoon zo dicht in de buurt werk zou vinden dat hij het half uurtje middagpauze zou besteden bij ons aan het Schoolpad aan de krant, een knuffel voor de honden nou ja en die glimlach voor ons dan. Toen ik een jaar of 10 geleden het op de heupen kreeg en de één na het andere bloemstuk produceerde, kwam hij ook al met dat idee van: bordje bij het hek. Het bleef bij plannen. Alleen toen ik met de dakpanrage begon- het was net tegen koninginnedag- namen Mark en Jennifer het voortouw en wilden met de hele handel op de Koninginnemarkt gaan staan. Jan Veen- nee niet dè, maar de schoonvader van Gerhard, had een serie dakpannen over na de verbouwing. Mooie geglazuurde nog wel en daar moest ik gewoon wat mee doen. Mn handen jeukten. Het werden een soort voorjaarstuintjes met mos, takjes, een bloemetje èn een vlinder of vogel boven in de tak. Het waren er minstens 20 en ik maakte er nog wat plantenbakjes bij. Het toeval wilde dat wijzelf met de caravan afdaalden naar camping Loreleyblick, want we waren nog afhankelijk van de schoolvakanties. Dat bleek voor mij heel handig, want Mark en Jennifer organiseerden de verkoop op de Koninginnemarkt. Vader Klaas had er nog wat leuke schilderijtjes bij gemaakt. Aan het eind van de middag namen ze contact op. Die dakpannen gaan als warme broodjes over de toonbank, was de boodschap. Toen we aan het eind van de week thuis kwamen was het terras vol zomerbloeiers die van de winst aangeschaft waren.
Wat heeft ze dat leuk gedaan. Vanmorgen overhandigde ik Ellen het bedankbriefje van Eva. Ze had hem helemaal in stijl versierd met een schildersezel voorop. Eva had het leuk gevonden om een echte schilderochtend mee te maken bij het atelier van een echte beeldend kunstenaar. Vanmorgen werd er weer hard gewerkt. Marijke en Jantje werken als het ware in Karel Appel stijl. Tiny zoekt altijd naar iets mystieks, Jannie schildert geweldige portretten. De jonge meiden zijn nog met hun grote abstracten bezig. Agnes heeft haar "Met het voorjaar in de wolken" af. Margreet maakt een Herman Brood in eigen stijl. En ik? Ik ben gisteravond aan Scotty begonnen en die is al bijna af. Het ging als een speer. Raar is het dat ik met sommige schilderijen lang bezig ben voor ik ze goed vind en dat zon hondenkop er meteen op staat. Nu nog afwachten wat Liesbeth en Linda er van vinden. Verder komt er een nieuwe uitdaging aan. Ellen heeft gevraagd of iedereen een doekje van 30 x 30cm wil schilderen met als thema Open Huis. Die komen dan allemaal op één wand te hangen op de Open Huis dag. Zo kun je straks beslist zien dat dit thema bij iedereen verschillende beelden oproept. Verder zijn er al plannen voor de galeriedag op 25 april. De naam Maja Wildevuur is al gevallen en misschien theedrinken bij Imca Marina. Ook Borger heeft wat leuke galeries en natuurlijk gaan we samen eten aan het eind van de dag. Een waardige afsluiting van het seizoen. Vorig jaar zouden we al richting Oost Groningen gaan, maar toen was Maja Wildevuur naar één of andere expositie net als meerdere kunstenaars uit die buurt. Maar nu zal het gebeuren. Leuk!
Op de terugweg vanuit Schotland gaan we vast en zeker door de borders van Wales.
14 maart--Ik bun Hetty kwiet Ben je 44 jaar getrouwd en dan overkomt em dit! Wim komt geheel van slag vanuit het dorp op de fiets bij de buren aan. Even later is hij gerustgesteld. Hetty? Die zag ik net nog langs fietsen, zegt de buurvrouw. Zaterdagmiddag zijn we gezellig samen op de fiets naar het dorp. Je weet wel bibliotheek, cadeautjes voor Eva, even bij de ANWB naar binnen enz. We hebben de ferry naar Schotland nog niet geboekt en toevallig zat de juf van het reisbureau bij de ANWB net bij te komen na een drukke middag. We zijn helemaal in de mood en boeken meteen de overtocht. Ja het wordt eindelijk weer eens Schotland. Heen nemen we de oversteek Rotterdam- Hull en terug Dover-Calais. Nog steeds geen reden om elkaar kwijt te raken. We hebben onze fietsen in de fietsenkelder gestald. We kunnen nog net voor de bui binnen zijn, vindt Wim. Ik wacht even tot hij ook boven is. Vooruit maar, hoor ik hem nog zeggen. Ik stap op de fiets en rij de weg die ik meestal rijd. Bij de stoplichten kijk ik achterom waar Wim blijft. Geen Wim te bekennen. Ik wacht daar tot het stoplicht voor de tweede keer groen kleurt en ga dan maar op huis aan. Ik weet dat Wim vaak een andere weg neemt, maar hij zal toch wel gezien hebben dat ik deze kant op ging. Ik begin me ook al wat op te winden. Wim wilde ook nog even bij buurman Jans aan voor oud brood. Nou daar heb ik geen zin meer in en zwaai even naar de buurvrouw als ik langs fiets. Thuis gekomen geen Wim. Als hij 10 minuten later aan komt zetten zie ik het al. Ook bij hem staat de pet verkeerd. Voor hij wat kan zeggen doe ik het maar vast: Aanval is soms de beste verdediging.. toch? Ik bun zo hellig as een spinnekop. Daar heeft hij even niet van terug. Hij heeft me gewoon niet weg zien fietsen en dacht dat ik al vooruit was gegaan. Hij heeft nog wel een rondje gereden, maar zag me natuurlijk niet. De lucht is in elk geval weer geklaard. Vanmorgen wanneer ik klaar sta om even naar de buren te gaan. zegt Wim: "Jans zal wel zeggen: Zo... hef e oe weer evunnen?"
Scotty was op bezoek. Nee niet alleen met Linda, zn bazinnetje en haar moeder Liesbeth. Liesbeth was mijn hulp en toeverlaat aan de Kuifmees en ik had het idee dat ik het ook een beetje voor haar was. Linda heb ik zien opgroeien vanaf een jaar of 8. Lies ondersteunde me tijdens het puberen van onze jongens en ik deed het bij de hare. Liesbeth was het die Laska voor zich wist te winnen. Het duurde een jaar voor de enigzins verwaande Schotse collie Liesbeth accepteerde als horende bij de roedel, maar toen was het helemaal in orde. Toen ik aan het werk ging was het Liesbeth die Laska en later Kim tussen de middag uit liet. Lies wilde zelf geen hond, die had aan een parkiet genoeg, maar was stapel op ònze hond. Toen Laska overleden was wilden Mark en ik dolgraag weer een hond. Wim ging ook overstag toen er een prachtige bordercollie van een half jaar aangeboden werd. Lies ging mee kijken en was meteen fan van Kim, die erg haar best deed om aardig gevonden te worden. Toen we later verhuisden naar het Schoolpad kwam Scott er bij. Twee jaar later was daar het eerste nestje van Scott en Kim, 7 prachtige pups. Linda was één van de eersten die zich meldde en via hun werk kwam er meteen een tweede liefhebber voor een pup. Linda zocht juist die pup uit die het meest op Kim leek. En dat was Scotty. Scotty is nu 12 jaar, nog zeer levendig en is sprekend Kim toen ze wat ouder was. Linda kreeg voor haar verjaardag van Ger en Lies een schilderij aangeboden van haar Scotty. Maar . die moet nog wel geschilderd worden. De foto ligt klaar, het doek 40 x 40cm ook. Aan het werk ..
In de zaterdag editie van ons Dagblad van het Noorden las ik een stukje over een schrijver en columnist bij de Volkskrant, Martin Bril, die in het kader van het onderwerp voor de boekenweek Dieren in zn nieuwe boek zn hond laat vertellen wat die ziet en meemaakt met zn baas die ziek. Het onderwerp is nou niet zo vrolijk en ook niet nieuw. Het is een verhalenbundel dat de sprekende titel draagt: Mijn leven als hond. Hij schreef het in een paar dagen en het was binnen een paar maanden aan zn derde druk toe. Ik heb al meerdere boeken gelezen over akelige ziektes, maar het feit dat hij zn hond aan het woord laat boeit me. Ik ken aardig wat mensen die zo goed met dieren overweg kunnen dat ze zich in zon dier kunnen verplaatsen. Bovendien heb ik immers hetzelfde gedaan in mn boekjes Ik ben Moniek en Ik ben Scotty. Soms komen er mensen bij ons die al bij het hek met Tessa en Queeny en vroeger Scott beginnen te praten. Onze honden . nou ja daar kun je ook niet omheen. Ha! Het zijn wel niet in de eerste plaats waakhonden, maar drijvers. Toch willen ze contact of soms met bepaalde mensen juist niet. Ze hebben hun voorkeuren zal ik maar zeggen. Gisteren was Gerald hier en Tessa ging ogenblikkelijk aan zn voeten liggen. Tessa heeft niet eens geblaft en dat mag uniek zijn. Eva heeft het ook, niet alleen met Queeny, maar ook met Amber, onze Shetlander. Ze praat met haar, tuttelt wat en leert haar over kleine hindernisjes te stappen en rondjes aan de lounge te lopen en dat met zon eigenwijze Shetlander. Mij lachen ze uit. Wanneer ik er één heb vastgezet gaat de ander heel slim op een afstandje staan lachen en hoef ik niet eens te proberen die te pakken. Soms ben ik slimmer en dan lach ik terug. Bij Ben W. zie ik het ook wanneer hij met zijn paard bezig is of met Josca. Ik heb voor mezelf ontdekt dat er drie soorten mensen zijn. --Dat zijn diegene dus die zich echt in (sommige) dieren kunnen verplaatsen. Die blijken de sterkste band te hebben met alle of bepaalde dieren. --Dan heb je die mensen die gewoon goed voor ze zorgen, want daar heb je toch een dier voor en die genieten gewoon van hun aanwezigheid. --En je hebt mensen die om een of andere reden niets van ze moeten hebben. Die vinden dieren òf eng òf lastig. Al deze mensen heb ik in mijn omgeving Ha! Vorig jaar had ik voor Gerald zn Bernard geschilderd en, omdat hij zo gek op uilen is, ook de laplanduil op een stuk hout. Hij was er helemaal weg van. Raad eens wat ik nu heb?, vroeg hij gisteren. Bij het hele dierenpark van 3 honden, kippen, kalkoenen, vissen en een Oehoe heeft hij nu inderdaad een paar laplanduilen op de kop getikt, 80 cm hoog. Die ene had aan een lange ketting vast gezeten met beide poten vast aan elkaar. Die kon alleen maar hippen. Dat was dus eerst paniek toen hij bij hem in de grote kooi weer los mocht. Nu is hij gewend. Hij heeft met zn zoon afgesproken dat ze nu wel dieren genoeg hebben. Het werd eigenlijk te gek. Bij het weggaan gisteren vroeg Gerald:Heb je misschien nog wat broedeieren voor me. Harald heeft een broedmachine en zo leuk voor de kinderen op school. Hoezo dieren genoeg?
Vorige week zaterdag met opa en Robin bij de schaapskooi.
Vandaag is een bijzondere dag. Eva is 11 jaar. Dan ben ik ouder dan jij, zei Eva afgelopen woensdag tegen Robin.Maar ik ben groter, gaf die als antwoord. Ze schelen elkaar maar 2,5 maand. Het is lastig om iets voor haar te vinden want ze wil speciale lingerie merk Björn Borg. Het wordt helemaal uitgelegd hoe het er uit ziet en waar je het kan kopen. Dan is er nog een moeilijk iets: Brads of zoiets. Nooit van gehoord. Ik legde Mark het probleempje al voor. Die zei het natuurlijk tegen Eva. Woensdag kwam ze met een oplossing:Weet je ., zegt ze met een ernstig gezicht. Mark zegt dat je niet goed weet wat je voor cadeautje zult kopen voor mn verjaardag. Hij zegt dat je toch niet weet wat Brads zijn, maar ik weet nog wel iets heel leuks: oorbellen. Die kun je overal kopen, bij de Hema of bij V en D .. Ik stel haar gerust dat ik die vast wel kan vinden. Ik vertel ze dat ik vroeger met Dinys verjaardag ook steeds een klein cadeautje kreeg en als ik jarig was kreeg Diny ook iets. Tot we 10 jaar waren toen was dat afgelopen. Robin en Eva vinden het altijd leuk wanneer ik iets vertel over hoe het vroeger was. Ook over sinterklaas vroeger met opa die met Jonita met een wit laken erover door het tuinhekje naar de voordeur kloste. Ik vertelde ook eens dat Diny en ik bij zon verjaardag niet konden slapen en precies om 12 uur bij pa en mama ons cadeautje gingen halen en daarna ook bij opoe en opa. Breng haar niet op een idee, zei Mark nog. Maar als Eva één keer in bed ligt is die zo vertrokken. Gerhard als kleuter zong uit volle borst: Heb je buissie to you. Hij was verontwaardigd toen ik hem vertelde dat het bijna goed was, maar niet helemaal. Juf had het immers zo voorgezongen. Vanmorgen werd er bij Eva thuis gezongen, op school ook en dat feest vieren gaat nog wel een week door, want ze heeft een uitgebreide familie.
11 maart--Vanavond in Netwerk zag je oom Bram en de schrijver en journalist Dick Verkijk. Deze Dick Verkijk heeft zich verdiept in de ondergang van de Joodse familie Sanders en het boek dat hij daarover schreef draagt die titel. In Jeruzalem worden nl de mensen, die zich ingezet hebben voor Joden met gevaar voor eigen leven, posthuum geëerd met een foto aan een beroemde muur en zoldering. Ook de mensen die de kinderen Sanders onderdak verleenden werden daarvoor aangemeld. Opa en opoe Eggink hebben twee jaar Elly Sanders opgevangen-1942-43. In het boek van Dick Verkijk staan heel wat familiefotos waaronder de trouwfoto van papa Hendrik Jan met mama Coba met de hele familie inclusief Elly in sept. 1942. Ze ging gewoon naar de kleine 2-mansschool in De Wildenborch samen met nichtje Ineke die even oud was. De buurt wist er van, maar niemand heeft haar verraden. Pas nadat haar vader en moeder opgepakt waren en naar de Hollandsche Schouwburg in Amsterdam gebracht en bij vader alle tanden uit de mond geslagen waren, vertelde hij waar zijn kinderen waren. Op 27 augustus 1943, één dag nadat ik werd geboren, is Elly opgehaald en 2 weken later met de hele familie vergast in Duitsland. Mama heeft vaak verteld hoe aangeslagen opoe en opa waren toen ze op kraamvisite kwamen. Tot verbijstering van Dick Verkijk èn oom Bram is dat verzoek afgewezen omdat de Joodse fam. Sanders zich tot het protestantisme bekeerd zou hebben. Ze vinden dit onbegrijpelijk. Oom Bram liet de foto zien van het hele gezin Eggink- opoe nog met knipmuts- en ook een foto van boerderij De Boschkamp. Er is blijkbaar een verzoek om herziening van dit besluit aangevraagd door de CIDI, de vertegenwoordiging van de Joodse gemeenschap hier in Nederland. Natuurlijk zou dit een terecht eerbetoon zijn, maar ik kan je vertellen dat het opa, met of zonder eerbetoon, niets zou hebben uitgemaakt.
De familie Eggink omstreeks 1925
Ome Jan en tante Jantje bij de oogst voor boerderij De Boskamp
Daan is jarig 1 jaar! Wie Daan is? Dat is ons kleinste buurjongetje. Ze hebben er drie: Frank, Tim en Daan, net als wij vroeger. Vader Alle rijdt motor en dat was goed te merken aan het geboortekaartje van Tim: een baby op de motor. Samen met Eva ga ik vanmiddag een knuffelhondje brengen. Net als vroeger bij ons zitten hier ook de tantes en vriendinnen. Daan ontgaat niets. Het is een heel rustig jongetje die wel alles om zich heen in zich opneemt. Eva wordt al gauw door Frank meegetroond naar zn speelkamer vol Lego. Bij het speelgoed dat Daan krijgt zitten dingen waar muziek in zit. Klinkt leuk, maar doet me even denken aan de bromtol die Rick ooit kreeg en die bij het eerste het beste bezoek aan Gerard en Paul Sietse verkwanseld werd. Nee toen hield Wim ook al niet van lawaai an de kop! Moeder Anja gaat mee naar de veulens, want daar is Eva ook heel benieuwd naar. Het zijn Welsh ponys en de ene is een Palomino met hele lichte manen en staart. Ze zijn nieuwsgierig en laten zich lekker aaien. Binnenkort komt Anja met de jongens weer bij ons op de koffie en liggen de boys met het speelgoed uit de kist van vroeger op de grond te spelen. Robin helpt Wim intussen mee met het opruimen van een stukje tuin en als we thuiskomen zitten ze beiden een spelletje op de computer te spelen. Dit keer kost het weinig moeite opa Wim mee te krijgen voor een paar potjes pesten. Robin meldt telkens wat er moet gebeuren bij een bepaalde kaart: 7 :beurt overslaan en een kaart pakken; 2: heb je geen joker of een twee 2 kaarten pakken enz. En zo vindt Jennifer ons. Ze neemt ze allebei mee.. Robin moet naar voetbaltraining en Eva eerst naar school en dan door naar de manege. Evas klas op De Vlonder heeft het hele systeem van het maken van een krant doorlopen en de krant is klaar. Iedereen heeft mee mogen doen om een naam te bedenken, maar uiteindelijk werd haar idee: De Vlonderflits gekozen. Evas groepje is ingeschakeld voor het onderdeel: Het weer en een interview. Daarom mogen de ouders die tijd hebben vanmiddag komen kijken.
Eva houdt van paarden
Ook de 20 jaar oude merrie van Anja wordt niet vergeten
De verhuis- en tevens nieuwjaarskaart van Ellen en Dick, een feestelijke ontmoeting 2008. Het schilderij is van Ellen. Dick schildert ook, maar maakt meer buitenprojecten.
Ellen is blij. Hun oude huis is verkocht. Ze wonen nu sinds 10 januari in hun nieuwe huis mèt atelier aan het Waanderveld, maar hun andere huis aan het water waren ze toen nog niet kwijt. We zijn allemaal blij voor haar. En Greet onze nieuwe cursiste is weer terug. Ze had haar beenspieren flink verrekt toen ze een schuiver maakte tijdens de eerste les en in een spagaat belandde. Ze tracteert meteen op taart omdat iedereen zo zorgzaam voor haar is geweest. Jantje komt met een heel stapeltje dierenfotos voor me aanzetten. Dat is nog eens meedenken. Ze is alleen zelf erg enthousiast over een prachtige foto van een vreselijke kalkoen met ontzettend rode kop. Ik moet er niet aan denken om daar tegenaan te moeten kijken. Ik ben al bang voor hanen, nee niet die van ons natuurlijk, maar die kalkoenen die vroeger bij buurman Lenselink van t Spekop liepen kwamen ook al kalle kalle kalle roepend achter me aan als ik er op mn fietsje langs moest naar bakker van Asselt. Huuuuh ! Een grote ijsbeer lijkt me veel beter al moet je die natuurlijk helemaal niet tegenkomen. Ik hou me eerst maar bij mn ezels. Ze zijn bijna af. De beide jongsten in de groep zijn er pas bij en schilderen allebei abstract. Ze kwakken allerlei materiaal op het doek, zetten er dik een paar kleuren op, maken een lange slinger met een soort zilververf er doorheen en mooi dat het is! Je moet het gewoon durven. Agnes schildert heel vrolijk. De titel van haar nieuwste creatie is: Het voorjaar hangt in de lucht en dan zie je onderaan wat koeienkoppen en bovenin de lucht hangen tulpen. Erg mooi! Kijk maar eens op www.agneshoekman.nl . Ook Ingrid schildert in die stijl: www.vaningrid.nl . Wanneer je benieuwd bent naar de site van Ellen zelf en van haar man Dick, beiden beeldend kunstenaar? www.helderrood.nl
30 jaar heeft Kasteel Vorden dienst gedaan als gemeentehuis van Vorden. Nu is Vorden opgegaan in de grote gemeente Bronckhorst en ik geloof dat het nieuwe grote gemeentehuis in Hengelo G. komt te staan.
Aanvraag bij de gemeente
Zo meneer, waarmee kan ik u helpen?
Jao, kiek, t zit zo, ik wol zo graag een schuurken bouwen. Ach meneer, voor schuurtjes moet u bij Bouwvergunningen zijn.
En waor mo-k dan weane? Die gang in en dan de tweede deur rechts.
Hier bun-k al weer terugge; dr was gien mense. Ik zal even voor u bellen, ogenblikje. Heeft u nog een momentje?
Jao, momenteel he-k nog wel efkes tied. Ik denk dat de ambtenaar in bespreking is.
Dr stonnen dr wel een paar koffie te drinkn. Ogenblik, kunt u nog wel een momentje missen?
Duurt t nog lange dan? k Hebbe niet de hele dag de tied. Ga even voor u kijken. Moment. Ben zo terug.
Dat he-j net ok al ezeg. Kan-k oe den anvraog niet geven? Ik hoor net dat de ambtenaar even weggeroepen is.
En wat noe dan? Mo-k mergen weerkommn zeker? Nee, ik ga even vragen of ik u ook mag helpen. Momentje.
He-j meschien n momentje? Loop ik efkes naor buten. Ah, daar bent u weer. Was u de aanvraag vergeten?
Nee, ik hebbe buten één momentje deepe ezuch, één momentje evleukt en as ik noe dan één moment achter uut de keale praote, is t zo veur mekare.
Vrij vertaald in het Achterhoeks uit Liemerse Dialogen van Geert Roelofs
Oma hier nog achter haar rollator die ze in december pas kreeg.
Zondag---Vandaag gaan we naar oma van der Kolk. Ze wordt nu toch wat minder. De dokter is bij haar geweest en constateert een vorm van hartfalen. Ze loopt bijna niet meer want ze is meteen buiten adem. Het stukje van haar stoel naar de rolstoel in de gang is al te veel. En net nu ze pas haar eigen rollator kreeg. Dokter bij me geweest? Ik weet nergens meer van. Ik wil het ook niet weten, is haar reactie als we er naar vragen. Het korte geheugen is niet veel meer. Maar we zingen er wat af. Ze houdt je hand stevig vast en samen zingen we van Hoeperdepoep zat op de stoep. Wanneer Henry en Tonny ter sprake komen omdat die nu op golfvakantie in Amerika zijn, begint ze Amerika Amerika Drie maal in de rondte van je hopsasa. Nee oma van der Kolk is nog steeds opgeruimd. Vanmorgen hebben we eerst de twee logées in Sleen afgeleverd plus de beide honden. Daarna halen we Rick op. Die gaat regelmatig mee naar z'n oma van der Kolk. "Waor gaot jullie straks naor toe?", vraagt oma keer op keer. Als we zeggen dat we naar Ben en Nies gaan, is ze tevreden. Veel keus hebben we niet meer nu Henry en Tonny zich in Canada gevestigd hebben. Bij Nies vallen we met de neus in de boter, oftewel de zuurkoolschotel. Heerlijk! Wanneer we weer in Sleen aankomen zien we Robin en Mark druk in de weer met een kloofmachine. Die twee zijn het weer helemaal eens. En Mark, Jennifer en Eva zitten er voorlopig weer warmpjes bij! Nu is het avond en we zitten aan de Kuifmees. Gerhard en Judith zijn dansen en Robin maakt zich klaar om naar bed te gaan.
zaterdag---Wat gaan we doen vandaag, vraagt Eva vanmorgen. Wat zou je willen? We overdenken de musea in de buurt. Robin komt vandaag ook en eigenlijk zouden we nog eens naar Ellert en Brammert, een leuk openluchtmuseum in Schoonoord. Jammer..., die is gesloten tot 1 april. Dan komt het Veenpark in aanmerking. Pas zijn Mark en Jennifer er nog op Spokentocht geweest met het bedrijf waar Jennifer werkt en dat was erg goed bevallen. Wanneer Robin klaar is met voetballen halen we die op en gaan meteen door naar Barger compascuüm. Tot onze grote verbazing èn teleurstelling is het Veenpark ook dicht. En het is nèt zulk mooi weer om buiten te zijn. We rijden nu naar het noorden. Misschien is het Drouwenerzand een optie, maar wanneer we in Exloo aankomen bedenken we dat die waarschijnlijk ook dicht zal zijn. Ineens zie ik wat bewegen bij de Schaapskooi in Exloo. Stop..stop!, roep ik. "Wat nou dan?, zegt Wim. Schapen, zie je die dan niet. We blijven hier, gaan even kijken, gaan naar dat leuke winkeltje en kijken hier gewoon wat rond. En zo gebeurt het. Buiten bij de Schaapskooi zijn de schapen net terug van de hei en we zien met verbazing dat er net een lammetje geboren is dat door de moeder afgelikt wordt, in de benen komt en al gaat zoeken naar een speen. De herder pakt het lam, houdt het de moeder voor en brengt ze zo samen naar binnen. Scott de bordercollie houdt alles goed in de gaten. De oohhs en aahhs zijn niet van de lucht want daar zien we net als gisteren aan het Wad allemaal kraamhokken met ooien met hun pas geboren lammeren, hier geen Swifters, maar allemaal Drentse heideschapen in alle denkbare kleuren. Dan kijken we naar de grote stal met hooiruiven waar de rest van de schapen met hun iets oudere lammeren rondlopen en vrolijk huppelen. De lammeren zijn allemaal jonger dan 14 dagen, want ze hebben er voor gezorgd dat het aflammeren in een paar weken achter de rug is. Het is een prachtig gezicht al die loslopende schapen met lammeren in een ruime stal. Het is een geblaat van belang. Het lijkt een wonder dat al die lammeren juist hun eigen moeder feilloos terugvinden. Dat is het verschil met een schapenfarm waar het om de opbrengst gaat. De verzorging gaat met evenveel liefde, maar hier wordt de kudde gehouden om de hei af te grazen èn om toeristen te lokken, die graag zien hoe hier vroeger geleefd werd. Zo te zien werken hier ook heel wat vrijwilligers. Het winkeltje De Duizendpoot is vol met leuke dingen en natuurlijk vinden Robin en Eva iets van hun gading. Heel tevreden gaan we weer richting Emmen en na de lekkerste patat van Nederland in de Bikbar gaan we op huis aan.
De herder bregt het lam naar binnen en lokt meteen de moeder mee
Leuk al die lammetjes.
Gezellig allemaal bij elkaar. Bij de Drentse heideschapen worden meest eenlingen geboren, maar dit jaar waren er veel tweelingen bij. Aan de fles hoeven alleen de lammeren als de moeder ze verstoot of overlijdt. De bevallingen verlopen gemakkelijk, vertelde de vrouw van de herder vorig jaar. "Even ppffft en het is er al", zei ze... terwijl ze een beweging naar opzij maakte met haar achterste.
vrijdag 7 maart--Vandaag gaan we Willem Seldenthuis ophalen bij het revalidatiecentrum Beatrixoord in Haren. Hij mag het weekend steeds naar huis. Dan zijn er toch geen therapieën. Waarom maken we er geen dagje uit van? Het is immers lammerentijd en bij de familie Knol en Gast is het spitsuur. Eigenlijk durf ik er niet naar toe want wanneer ik lammetjes zie wordt ik gegarandeerd besprongen door dat gevoel van oohhhh ik wil er ook weer een paar!. Wim heeft alle nadelen al heel wat keren opgenoemd weet ik wel schuurraam kapot, nest maken, natte wei, je kunt geen kant meer op met lammeren, de zere bekjes ziekte , zitten Ben en Nies deze zomer weer met schapen. Ach kan allemaal wel waar wezen, maar Zullen we dan maar naar Ikea gaan, stel ik Wim voor, wat als ik die lammeren weer zie Wim zit daar niet mee. Toch bel ik Jannie op en we zijn ondanks de drukte van harte welkom. Ik gooi gauw toch nog een doos achter in en een dekentje Wat kijk je weer slim Wim heeft me altijd door. Natuurlijk heb ik mn nieuwe fototoestelletje bij me en na een lange tocht over het vlakke Noord-Groningse land komen we aan op Emmaweg 64a. Dit keer hebben we meteen de goede afslag en hoeven we niet opnieuw kennis te maken met die vette grijze Groninger klei waar we de vorige keer met de auto in vast bleven zitten en waar we de doeken die we voor de lammeren hadden meegebracht onder de wielen legden en die we helemaal in de kleur van de klei achterlieten. Het was een mooi weerzien. We hebben alles gezien van dit mooie familiebedrijf, opgezet door Siebrand en Jannie en waar nu ook Gerko , zus Corrie en zwager Klaas volop in het bedrijf meewerken. Zelfs Amanda de vriendin van boer Gerko, je weet wel, besteedt haar vrije dagen tussen de lammeren. Schuren vol schapen die moeten lammeren of net gelammerd hebben en in kleine hokken met hun pas geboren kroost zitten. Het allermooiste zijn de hokken met lammeren van een drieling. Swifters krijgen die nogal eens. Er wordt dan één lam weggehaald en gaat in een lammerenhok aan de lammerbar. Daar leren ze drinken aan speentjes die verbonden zijn met die lammerbar. Doen ze het goed krijgen ze een streep op de rug en gaan in het hok ernaast. Daar kunnen ze zelfstandig aan de spenen drinken. Jannie gaat ook tussen de hokken door met een flesje en geeft hier en daar een lam wat bijvoeding. Hoe weet je nou welk lam dat nodig heeft?, vraag ik. Dat doen we met rode strikjes aan het hek, legt Jannie uit. Het is geweldig om weer mee te maken, maar ik vind ineens dat deze lammeren het prima hebben zo met zn allen lekker warm bij elkaar en ineens is die drang om ze zelf te hebben al veel minder. Ik wilde dat we dichterbij woonden dan kwam ik jullie meehelpen, vertel ik Jannie en Corrie. Wat later zit Willem op ons te wachten in de hal van Beatrixoord. Moe van alles. Een dag met tegenstellingen.
Noord Groningen, achter de tweede dijk helemaal aan het Wad, ligt de schapenboerderij van de familie Knol
De lammeren van een drieling. Er wordt er één van met de lammerenbar grootgebracht. De linker twee zuigen al aan de speen die in de wand zit.
De lammerenbar. Telkens wordt er automatisch een halve liter melk aangemaakt die warmgehouden wordt en door de slangetjes naar de spenen in de wand van het lammerenhok zitten
Jannie en Amanda houden de lammeren eerst goed met hun bekje aan een speen tot ze uit zichzelf gaan drinken.
Nee Diny had gelijk. Deze Harry blijkt inderdaad een zoon van Jozien uit De Steeg en Dolf te zijn. Hij meldde zich opnieuw en nu met wat duidelijker informatie. Wie zou gedacht hebben dat Johanna Hendrika Eggink onze tante Heintje zou zijn, één van de laatsten der Mohicanen van het Egginksgezin, bijna 100 jaar oud. Hij gaf meteen het mailadres van moeder Jozien en stuurde zon prachtige foto van opoe Eggink zoals ik die nog nooit gehad heb. Die hand bij dat hondje.....! Ik geloof dat ik van beide kanten in de familie erfelijk belast ben wat dieren betreft. Het zou Tilly kunnen zijn. Ze hadden vaak een Tilly. De laatste hond van tante Jantje heette echter niet zo. Toen die een aantal jaren terug overleed vroeg ik tante Jantje of ze weer een hond wilde. Nee, zei ze dat kan ik een hond niet aandoen wanneer ik er straks niet meer ben. Ik heb haar aangeboden om in dat geval voor haar hond te zullen zorgen. Ik kon me tante Jantje echt niet voorstellen zonder hond. Maar ook daar wilde ze niets van weten, want ook dat zou een trauma voor de hond kunnen zijn wanneer die naar een ander huis zou gaan. Over dierenliefde gesproken! Tante Jantje woont nu in een bejaardenwoning in Barchem. Een schilderij van De Boskamp (of Boevink) hangt er aan de muur. Ze is een aantal jaren actief geweest bij de kegelclub, maar nu ze niet meer kan kegelen houdt ze nog de standen bij. Tante Jantje is lang niet mis. Ze woonde hier nog maar net of er kwam een jonge sigeunervrouw stiekem achterin en ze betrapte haar terwijl ze in het laatje van haar nachtkastje rommelde. Het werd een flinke vechtpartij waarbij de jonge vrouw er vandoor ging. Tante Jantje had er wel spierpijn van over gehouden. Elke week zoekt ze tante Jo op en puzzelt met haar om haar geest levendig te houden.Toen Diny en ik in mei haar met Berdena opzochten en samen naar het vlakbij gelegen kerkhof gingen vertelde ze honderd uit en Berdena kreeg een prachtig Delfts Blauw bord mee dat vroeger op de Boskamp voor de schoorsteenmantel had gestaan. Nee .... over een hond praat ze niet meer. Het is goed zo.
Opa en opoe Eggink met hun oudste stel kleinkinderen, links Coby, Jozien en Diny Middelkoop, Anton Voortman en Ineke en Jan Kettelarij.
Heb je al geoefend met Bubble Trouble, is het eerste wat Eva vraagt wanneer ik haar uit school haal. Eén keer, moet ik opbiechten. Daarna ben ik het gewoon weer vergeten. Maar Eva geeft niet op. Tot welk level ben je toen gekomen? Zelfs dat weet ik niet. Wim is dit keer gemakkelijk over te halen om een spelletje Levensweg te doen. Hij adopteert hierbij een tweeling. Wil je twee jongens, vraagt Eva. Dan heb je net als in het echt drie jongens. Wim vindt het best. Ik heb mn autootje vol met vier kinderen en moet studie betalen. Zo komt er van alles aan de orde. Morgen mag ze mee naar schilderles bij Ellen. De school heeft weer een studiedag en dan zijn alle kinderen vrij. Eva heeft er zin in en heeft al een ideetje. We hebben hard in de tuin gewerkt vandaag. Volgende week komt Gerald weer een dag adviseren en dan wil je toch dat de boel er niet verwaarloosd bijligt? Er is al heel wat geharkt en geveegd en opgeruimd. Er moet nog wel wat gesnoeid. Maar voorlopig heb ik verdiend om vanavond met de beentjes omhoog te zitten. In mn gastenboek kreeg ik een reactie van iemand die met genealogie bezig is en had genoten van opas dagboek op weblog 2. Hij bleek een oma te hebben die Johanna Hendrika Eggink heet, waar hij zelfs naar vernoemd is. Toen ik vandaag even googlede op internet kwam ik tot de ontdekking dat het waarschijnlijk tante Heintje is. De hele stamboom van de Egginks kon ik zo nakijken. Leuk! En als Diny en ik het goed hebben, is dit een zoon van nichtje Jozien, .. maar ik kan me natuurlijk vergissen.
De boys toen ze een paar jaar geleden aan het Schoolpad bivakkeerden, heel gezellig met kampvuur èn waxinelichtjes op de weidepalen.
We zijn nog even met onze gedachten in het Achterhoekse. In Linde bij de verjaardag van Joke. In Eefde bij Ben en Diny waar altijd een bedje voor ons klaar staat. En in Luttenberg, is wel Salland natuurlijk, bij Ben en Riet waar we Ben z'n nieuwe knie bewonderen en we het weer over vakantieplannen hebben. Joke was blij met het schilderij met de kippetjes en met Diny ging ik vanmorgen nog even naar Switch in Lochem(- ra ra...-), waar we nog voor een paar euro leuke dingen vinden. Ben en Riet gaan in mei al naar Schotland en we spreken af dat we aan het eind van de zomer samen weer naar camping De Boomgaard gaan. En in Sleen waar we Tessa weer ophalen bij Mark en Jennifer. Mark heeft al het hout, 4 aanhangers vol, al aan stukken gezaagd en staat nu op het punt om naar z'n pokeravondje te gaan. Dat avondje bestaat uit het bijpraten met drie andere HEAO vrienden bij één van hen thuis. Ze delen al die jaren al lief en leed. Vroeger kwam er nog een dikke sigaar aan te pas en dan gaat het spelletje beginnen. De andere morgen slapen ze uit en tegen de middag gaat ieder weer naar z'n eigen stek. Dat doen ze nu al 12 jaar, elke 3 maand bij een ander. ------------------
Humor uut Hengel 2
Een bouwvakker uit het Gelderse Hengelo moest op een dag voor een karweitje naar een boerderij in Borculo. Daar aangekomen sprak hij een poosje met de boer over koetjes en kalfjes, totdat deze vroeg:Waor kom i-j eigenlijk vandan? Ik komme van Hengel, antwoordde de bouwvakker. Zee dat hak wel edach, zei de boer. Ik kon wal heuren da-j van Twente kwammen.
Het is al weer jaren geleden dat een directeur van een bedrijf benaderd werd om een offerte te maken voor een uit te voeren karwei. Een paar dagen later ging de man naar de potentiële opdrachtgever toe om een paar dingen met hem door te nemen. En aan het eind van het gesprek vroeg hij hem recht op de man af: Wat wi-j t leefste, n rekkening of wi-j t zwart betalen?Waarop de offertevrager antwoordde:t Leefste hek daj t helemaole veur niks doot!
Opnieuw een bijdrage van Wim Luimes aan de Achterhoekse Spreukenkalender.
Schoonzus Joke is jarig. Een paar jaar terug vierden we uitbundig dat ze Sara was geworden. Weet je meteen hoe jong ze is. Ik denk dat het vanavond in iets kleinere kring gevierd gaat worden, want in 2006 stond er een flinke tent waar de hele buurt, familie en vrienden haar in het zonnetje zetten. Neef Jan Kornegoor verhuurt die. Dat was perfect voor elkaar. De toiletten van het splinternieuwe toiletgebouw konden gebruikt worden. Johan hoefde indertijd niet ver te gaan voor zijn Joke. Op het jaarlijkse Lindese feest kwamen ze elkaar tegen en ik weet niet beter dan dat het meteen duidelijk was met die twee. De nieuwe camping verzorgen ze beiden met veel plezier en loopt heel goed. Het toiletgebouw blinkt je tegemoet. In het begin spraken ze Hollands met de gasten, maar het bleek dat juist de gasten het heel prettig vonden om in het Achterhoeks aangesproken te worden. Ja je hebt vakantie in de Achterhoek en dat mag je wel weten! Voor ons is het net of we thuis komen wanneer we er met onze caravan staan en dat is natuurlijk ook zo al ben ik al 45 jaar het huis uit. Nee op de Boomgaard heb ik geen spatje heimwee. Straks gaan we ook even die kant op. Joke we komen er aan!
Nog een paar spreuken:
Een wimme vol wörste is n troost veur de ogen.
n Olden ezel is t slecht dansen leren.
De meeste dinge hebt twee kanten Deurdrievers zeet dr maor ene.
Koostal mot bi-j koostal passen. (Bij een huwelijk moet de afkomst van beide partners gelijk zijn.)
Hee pröt hoonderduuts en hanenfrans. ( Gezegd van iemand die wel erg veel vreemde woorden gebruikt.)
Wat heeft ze dat leuk gedaan. Vanmorgen overhandigde ik Ellen het bedankbriefje van Eva. Ze had hem helemaal in stijl versierd met een schildersezel voorop. Eva had het leuk gevonden om een echte schilderochtend mee te maken bij het atelier van een echte beeldend kunstenaar.
Oma hier nog achter haar rollator die ze in december pas kreeg.
zaterdag---Wat gaan we doen vandaag, vraagt Eva vanmorgen. Wat zou je willen? We overdenken de musea in de buurt. Robin komt vandaag ook en eigenlijk zouden we nog eens naar Ellert en Brammert, een leuk openluchtmuseum in Schoonoord. Jammer..., die is gesloten tot 1 april. Dan komt het Veenpark in aanmerking. Pas zijn Mark en Jennifer er nog op Spokentocht geweest met het bedrijf waar Jennifer werkt en dat was erg goed bevallen. Wanneer Robin klaar is met voetballen halen we die op en gaan meteen door naar Barger compascuüm. Tot onze grote verbazing èn teleurstelling is het Veenpark ook dicht. En het is nèt zulk mooi weer om buiten te zijn. We rijden nu naar het noorden. Misschien is het Drouwenerzand een optie, maar wanneer we in Exloo aankomen bedenken we dat die waarschijnlijk ook dicht zal zijn. Ineens zie ik wat bewegen bij de Schaapskooi in Exloo. Stop..stop!, roep ik. "Wat nou dan?, zegt Wim. Schapen, zie je die dan niet. We blijven hier, gaan even kijken, gaan naar dat leuke winkeltje en kijken hier gewoon wat rond. En zo gebeurt het. Buiten bij de Schaapskooi zijn de schapen net terug van de hei en we zien met verbazing dat er net een lammetje geboren is dat door de moeder afgelikt wordt, in de benen komt en al gaat zoeken naar een speen. De herder pakt het lam, houdt het de moeder voor en brengt ze zo samen naar binnen. Scott de bordercollie houdt alles goed in de gaten. De oohhs en aahhs zijn niet van de lucht want daar zien we net als gisteren aan het Wad allemaal kraamhokken met ooien met hun pas geboren lammeren, hier geen Swifters, maar allemaal Drentse heideschapen in alle denkbare kleuren. Dan kijken we naar de grote stal met hooiruiven waar de rest van de schapen met hun iets oudere lammeren rondlopen en vrolijk huppelen. De lammeren zijn allemaal jonger dan 14 dagen, want ze hebben er voor gezorgd dat het aflammeren in een paar weken achter de rug is. Het is een prachtig gezicht al die loslopende schapen met lammeren in een ruime stal. Het is een geblaat van belang. Het lijkt een wonder dat al die lammeren juist hun eigen moeder feilloos terugvinden. Dat is het verschil met een schapenfarm waar het om de opbrengst gaat. De verzorging gaat met evenveel liefde, maar hier wordt de kudde gehouden om de hei af te grazen èn om toeristen te lokken, die graag zien hoe hier vroeger geleefd werd. Zo te zien werken hier ook heel wat vrijwilligers.
vrijdag 7 maart--Vandaag gaan we Willem Seldenthuis ophalen bij het revalidatiecentrum Beatrixoord in Haren. Hij mag het weekend steeds naar huis. Dan zijn er toch geen therapieën. 
