Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
19-03-2009
Ik bun Hetty kwiet
Op de terugweg vanuit Schotland gaan we vast en zeker door de borders van Wales.
14 maart--Ik bun Hetty kwiet Ben je 44 jaar getrouwd en dan overkomt em dit! Wim komt geheel van slag vanuit het dorp op de fiets bij de buren aan. Even later is hij gerustgesteld. Hetty? Die zag ik net nog langs fietsen, zegt de buurvrouw. Zaterdagmiddag zijn we gezellig samen op de fiets naar het dorp. Je weet wel bibliotheek, cadeautjes voor Eva, even bij de ANWB naar binnen enz. We hebben de ferry naar Schotland nog niet geboekt en toevallig zat de juf van het reisbureau bij de ANWB net bij te komen na een drukke middag. We zijn helemaal in de mood en boeken meteen de overtocht. Ja het wordt eindelijk weer eens Schotland. Heen nemen we de oversteek Rotterdam- Hull en terug Dover-Calais. Nog steeds geen reden om elkaar kwijt te raken. We hebben onze fietsen in de fietsenkelder gestald. We kunnen nog net voor de bui binnen zijn, vindt Wim. Ik wacht even tot hij ook boven is. Vooruit maar, hoor ik hem nog zeggen. Ik stap op de fiets en rij de weg die ik meestal rijd. Bij de stoplichten kijk ik achterom waar Wim blijft. Geen Wim te bekennen. Ik wacht daar tot het stoplicht voor de tweede keer groen kleurt en ga dan maar op huis aan. Ik weet dat Wim vaak een andere weg neemt, maar hij zal toch wel gezien hebben dat ik deze kant op ging. Ik begin me ook al wat op te winden. Wim wilde ook nog even bij buurman Jans aan voor oud brood. Nou daar heb ik geen zin meer in en zwaai even naar de buurvrouw als ik langs fiets. Thuis gekomen geen Wim. Als hij 10 minuten later aan komt zetten zie ik het al. Ook bij hem staat de pet verkeerd. Voor hij wat kan zeggen doe ik het maar vast: Aanval is soms de beste verdediging.. toch? Ik bun zo hellig as een spinnekop. Daar heeft hij even niet van terug. Hij heeft me gewoon niet weg zien fietsen en dacht dat ik al vooruit was gegaan. Hij heeft nog wel een rondje gereden, maar zag me natuurlijk niet. De lucht is in elk geval weer geklaard. Vanmorgen wanneer ik klaar sta om even naar de buren te gaan. zegt Wim: "Jans zal wel zeggen: Zo... hef e oe weer evunnen?"
Scotty was op bezoek. Nee niet alleen met Linda, zn bazinnetje en haar moeder Liesbeth. Liesbeth was mijn hulp en toeverlaat aan de Kuifmees en ik had het idee dat ik het ook een beetje voor haar was. Linda heb ik zien opgroeien vanaf een jaar of 8. Lies ondersteunde me tijdens het puberen van onze jongens en ik deed het bij de hare. Liesbeth was het die Laska voor zich wist te winnen. Het duurde een jaar voor de enigzins verwaande Schotse collie Liesbeth accepteerde als horende bij de roedel, maar toen was het helemaal in orde. Toen ik aan het werk ging was het Liesbeth die Laska en later Kim tussen de middag uit liet. Lies wilde zelf geen hond, die had aan een parkiet genoeg, maar was stapel op ònze hond. Toen Laska overleden was wilden Mark en ik dolgraag weer een hond. Wim ging ook overstag toen er een prachtige bordercollie van een half jaar aangeboden werd. Lies ging mee kijken en was meteen fan van Kim, die erg haar best deed om aardig gevonden te worden. Toen we later verhuisden naar het Schoolpad kwam Scott er bij. Twee jaar later was daar het eerste nestje van Scott en Kim, 7 prachtige pups. Linda was één van de eersten die zich meldde en via hun werk kwam er meteen een tweede liefhebber voor een pup. Linda zocht juist die pup uit die het meest op Kim leek. En dat was Scotty. Scotty is nu 12 jaar, nog zeer levendig en is sprekend Kim toen ze wat ouder was. Linda kreeg voor haar verjaardag van Ger en Lies een schilderij aangeboden van haar Scotty. Maar . die moet nog wel geschilderd worden. De foto ligt klaar, het doek 40 x 40cm ook. Aan het werk ..
In de zaterdag editie van ons Dagblad van het Noorden las ik een stukje over een schrijver en columnist bij de Volkskrant, Martin Bril, die in het kader van het onderwerp voor de boekenweek Dieren in zn nieuwe boek zn hond laat vertellen wat die ziet en meemaakt met zn baas die ziek. Het onderwerp is nou niet zo vrolijk en ook niet nieuw. Het is een verhalenbundel dat de sprekende titel draagt: Mijn leven als hond. Hij schreef het in een paar dagen en het was binnen een paar maanden aan zn derde druk toe. Ik heb al meerdere boeken gelezen over akelige ziektes, maar het feit dat hij zn hond aan het woord laat boeit me. Ik ken aardig wat mensen die zo goed met dieren overweg kunnen dat ze zich in zon dier kunnen verplaatsen. Bovendien heb ik immers hetzelfde gedaan in mn boekjes Ik ben Moniek en Ik ben Scotty. Soms komen er mensen bij ons die al bij het hek met Tessa en Queeny en vroeger Scott beginnen te praten. Onze honden . nou ja daar kun je ook niet omheen. Ha! Het zijn wel niet in de eerste plaats waakhonden, maar drijvers. Toch willen ze contact of soms met bepaalde mensen juist niet. Ze hebben hun voorkeuren zal ik maar zeggen. Gisteren was Gerald hier en Tessa ging ogenblikkelijk aan zn voeten liggen. Tessa heeft niet eens geblaft en dat mag uniek zijn. Eva heeft het ook, niet alleen met Queeny, maar ook met Amber, onze Shetlander. Ze praat met haar, tuttelt wat en leert haar over kleine hindernisjes te stappen en rondjes aan de lounge te lopen en dat met zon eigenwijze Shetlander. Mij lachen ze uit. Wanneer ik er één heb vastgezet gaat de ander heel slim op een afstandje staan lachen en hoef ik niet eens te proberen die te pakken. Soms ben ik slimmer en dan lach ik terug. Bij Ben W. zie ik het ook wanneer hij met zijn paard bezig is of met Josca. Ik heb voor mezelf ontdekt dat er drie soorten mensen zijn. --Dat zijn diegene dus die zich echt in (sommige) dieren kunnen verplaatsen. Die blijken de sterkste band te hebben met alle of bepaalde dieren. --Dan heb je die mensen die gewoon goed voor ze zorgen, want daar heb je toch een dier voor en die genieten gewoon van hun aanwezigheid. --En je hebt mensen die om een of andere reden niets van ze moeten hebben. Die vinden dieren òf eng òf lastig. Al deze mensen heb ik in mijn omgeving Ha! Vorig jaar had ik voor Gerald zn Bernard geschilderd en, omdat hij zo gek op uilen is, ook de laplanduil op een stuk hout. Hij was er helemaal weg van. Raad eens wat ik nu heb?, vroeg hij gisteren. Bij het hele dierenpark van 3 honden, kippen, kalkoenen, vissen en een Oehoe heeft hij nu inderdaad een paar laplanduilen op de kop getikt, 80 cm hoog. Die ene had aan een lange ketting vast gezeten met beide poten vast aan elkaar. Die kon alleen maar hippen. Dat was dus eerst paniek toen hij bij hem in de grote kooi weer los mocht. Nu is hij gewend. Hij heeft met zn zoon afgesproken dat ze nu wel dieren genoeg hebben. Het werd eigenlijk te gek. Bij het weggaan gisteren vroeg Gerald:Heb je misschien nog wat broedeieren voor me. Harald heeft een broedmachine en zo leuk voor de kinderen op school. Hoezo dieren genoeg?
Vorige week zaterdag met opa en Robin bij de schaapskooi.
Vandaag is een bijzondere dag. Eva is 11 jaar. Dan ben ik ouder dan jij, zei Eva afgelopen woensdag tegen Robin.Maar ik ben groter, gaf die als antwoord. Ze schelen elkaar maar 2,5 maand. Het is lastig om iets voor haar te vinden want ze wil speciale lingerie merk Björn Borg. Het wordt helemaal uitgelegd hoe het er uit ziet en waar je het kan kopen. Dan is er nog een moeilijk iets: Brads of zoiets. Nooit van gehoord. Ik legde Mark het probleempje al voor. Die zei het natuurlijk tegen Eva. Woensdag kwam ze met een oplossing:Weet je ., zegt ze met een ernstig gezicht. Mark zegt dat je niet goed weet wat je voor cadeautje zult kopen voor mn verjaardag. Hij zegt dat je toch niet weet wat Brads zijn, maar ik weet nog wel iets heel leuks: oorbellen. Die kun je overal kopen, bij de Hema of bij V en D .. Ik stel haar gerust dat ik die vast wel kan vinden. Ik vertel ze dat ik vroeger met Dinys verjaardag ook steeds een klein cadeautje kreeg en als ik jarig was kreeg Diny ook iets. Tot we 10 jaar waren toen was dat afgelopen. Robin en Eva vinden het altijd leuk wanneer ik iets vertel over hoe het vroeger was. Ook over sinterklaas vroeger met opa die met Jonita met een wit laken erover door het tuinhekje naar de voordeur kloste. Ik vertelde ook eens dat Diny en ik bij zon verjaardag niet konden slapen en precies om 12 uur bij pa en mama ons cadeautje gingen halen en daarna ook bij opoe en opa. Breng haar niet op een idee, zei Mark nog. Maar als Eva één keer in bed ligt is die zo vertrokken. Gerhard als kleuter zong uit volle borst: Heb je buissie to you. Hij was verontwaardigd toen ik hem vertelde dat het bijna goed was, maar niet helemaal. Juf had het immers zo voorgezongen. Vanmorgen werd er bij Eva thuis gezongen, op school ook en dat feest vieren gaat nog wel een week door, want ze heeft een uitgebreide familie.
11 maart--Vanavond in Netwerk zag je oom Bram en de schrijver en journalist Dick Verkijk. Deze Dick Verkijk heeft zich verdiept in de ondergang van de Joodse familie Sanders en het boek dat hij daarover schreef draagt die titel. In Jeruzalem worden nl de mensen, die zich ingezet hebben voor Joden met gevaar voor eigen leven, posthuum geëerd met een foto aan een beroemde muur en zoldering. Ook de mensen die de kinderen Sanders onderdak verleenden werden daarvoor aangemeld. Opa en opoe Eggink hebben twee jaar Elly Sanders opgevangen-1942-43. In het boek van Dick Verkijk staan heel wat familiefotos waaronder de trouwfoto van papa Hendrik Jan met mama Coba met de hele familie inclusief Elly in sept. 1942. Ze ging gewoon naar de kleine 2-mansschool in De Wildenborch samen met nichtje Ineke die even oud was. De buurt wist er van, maar niemand heeft haar verraden. Pas nadat haar vader en moeder opgepakt waren en naar de Hollandsche Schouwburg in Amsterdam gebracht en bij vader alle tanden uit de mond geslagen waren, vertelde hij waar zijn kinderen waren. Op 27 augustus 1943, één dag nadat ik werd geboren, is Elly opgehaald en 2 weken later met de hele familie vergast in Duitsland. Mama heeft vaak verteld hoe aangeslagen opoe en opa waren toen ze op kraamvisite kwamen. Tot verbijstering van Dick Verkijk èn oom Bram is dat verzoek afgewezen omdat de Joodse fam. Sanders zich tot het protestantisme bekeerd zou hebben. Ze vinden dit onbegrijpelijk. Oom Bram liet de foto zien van het hele gezin Eggink- opoe nog met knipmuts- en ook een foto van boerderij De Boschkamp. Er is blijkbaar een verzoek om herziening van dit besluit aangevraagd door de CIDI, de vertegenwoordiging van de Joodse gemeenschap hier in Nederland. Natuurlijk zou dit een terecht eerbetoon zijn, maar ik kan je vertellen dat het opa, met of zonder eerbetoon, niets zou hebben uitgemaakt.
De familie Eggink omstreeks 1925
Ome Jan en tante Jantje bij de oogst voor boerderij De Boskamp
Daan is jarig 1 jaar! Wie Daan is? Dat is ons kleinste buurjongetje. Ze hebben er drie: Frank, Tim en Daan, net als wij vroeger. Vader Alle rijdt motor en dat was goed te merken aan het geboortekaartje van Tim: een baby op de motor. Samen met Eva ga ik vanmiddag een knuffelhondje brengen. Net als vroeger bij ons zitten hier ook de tantes en vriendinnen. Daan ontgaat niets. Het is een heel rustig jongetje die wel alles om zich heen in zich opneemt. Eva wordt al gauw door Frank meegetroond naar zn speelkamer vol Lego. Bij het speelgoed dat Daan krijgt zitten dingen waar muziek in zit. Klinkt leuk, maar doet me even denken aan de bromtol die Rick ooit kreeg en die bij het eerste het beste bezoek aan Gerard en Paul Sietse verkwanseld werd. Nee toen hield Wim ook al niet van lawaai an de kop! Moeder Anja gaat mee naar de veulens, want daar is Eva ook heel benieuwd naar. Het zijn Welsh ponys en de ene is een Palomino met hele lichte manen en staart. Ze zijn nieuwsgierig en laten zich lekker aaien. Binnenkort komt Anja met de jongens weer bij ons op de koffie en liggen de boys met het speelgoed uit de kist van vroeger op de grond te spelen. Robin helpt Wim intussen mee met het opruimen van een stukje tuin en als we thuiskomen zitten ze beiden een spelletje op de computer te spelen. Dit keer kost het weinig moeite opa Wim mee te krijgen voor een paar potjes pesten. Robin meldt telkens wat er moet gebeuren bij een bepaalde kaart: 7 :beurt overslaan en een kaart pakken; 2: heb je geen joker of een twee 2 kaarten pakken enz. En zo vindt Jennifer ons. Ze neemt ze allebei mee.. Robin moet naar voetbaltraining en Eva eerst naar school en dan door naar de manege. Evas klas op De Vlonder heeft het hele systeem van het maken van een krant doorlopen en de krant is klaar. Iedereen heeft mee mogen doen om een naam te bedenken, maar uiteindelijk werd haar idee: De Vlonderflits gekozen. Evas groepje is ingeschakeld voor het onderdeel: Het weer en een interview. Daarom mogen de ouders die tijd hebben vanmiddag komen kijken.
Eva houdt van paarden
Ook de 20 jaar oude merrie van Anja wordt niet vergeten
De verhuis- en tevens nieuwjaarskaart van Ellen en Dick, een feestelijke ontmoeting 2008. Het schilderij is van Ellen. Dick schildert ook, maar maakt meer buitenprojecten.
Ellen is blij. Hun oude huis is verkocht. Ze wonen nu sinds 10 januari in hun nieuwe huis mèt atelier aan het Waanderveld, maar hun andere huis aan het water waren ze toen nog niet kwijt. We zijn allemaal blij voor haar. En Greet onze nieuwe cursiste is weer terug. Ze had haar beenspieren flink verrekt toen ze een schuiver maakte tijdens de eerste les en in een spagaat belandde. Ze tracteert meteen op taart omdat iedereen zo zorgzaam voor haar is geweest. Jantje komt met een heel stapeltje dierenfotos voor me aanzetten. Dat is nog eens meedenken. Ze is alleen zelf erg enthousiast over een prachtige foto van een vreselijke kalkoen met ontzettend rode kop. Ik moet er niet aan denken om daar tegenaan te moeten kijken. Ik ben al bang voor hanen, nee niet die van ons natuurlijk, maar die kalkoenen die vroeger bij buurman Lenselink van t Spekop liepen kwamen ook al kalle kalle kalle roepend achter me aan als ik er op mn fietsje langs moest naar bakker van Asselt. Huuuuh ! Een grote ijsbeer lijkt me veel beter al moet je die natuurlijk helemaal niet tegenkomen. Ik hou me eerst maar bij mn ezels. Ze zijn bijna af. De beide jongsten in de groep zijn er pas bij en schilderen allebei abstract. Ze kwakken allerlei materiaal op het doek, zetten er dik een paar kleuren op, maken een lange slinger met een soort zilververf er doorheen en mooi dat het is! Je moet het gewoon durven. Agnes schildert heel vrolijk. De titel van haar nieuwste creatie is: Het voorjaar hangt in de lucht en dan zie je onderaan wat koeienkoppen en bovenin de lucht hangen tulpen. Erg mooi! Kijk maar eens op www.agneshoekman.nl . Ook Ingrid schildert in die stijl: www.vaningrid.nl . Wanneer je benieuwd bent naar de site van Ellen zelf en van haar man Dick, beiden beeldend kunstenaar? www.helderrood.nl
30 jaar heeft Kasteel Vorden dienst gedaan als gemeentehuis van Vorden. Nu is Vorden opgegaan in de grote gemeente Bronckhorst en ik geloof dat het nieuwe grote gemeentehuis in Hengelo G. komt te staan.
Aanvraag bij de gemeente
Zo meneer, waarmee kan ik u helpen?
Jao, kiek, t zit zo, ik wol zo graag een schuurken bouwen. Ach meneer, voor schuurtjes moet u bij Bouwvergunningen zijn.
En waor mo-k dan weane? Die gang in en dan de tweede deur rechts.
Hier bun-k al weer terugge; dr was gien mense. Ik zal even voor u bellen, ogenblikje. Heeft u nog een momentje?
Jao, momenteel he-k nog wel efkes tied. Ik denk dat de ambtenaar in bespreking is.
Dr stonnen dr wel een paar koffie te drinkn. Ogenblik, kunt u nog wel een momentje missen?
Duurt t nog lange dan? k Hebbe niet de hele dag de tied. Ga even voor u kijken. Moment. Ben zo terug.
Dat he-j net ok al ezeg. Kan-k oe den anvraog niet geven? Ik hoor net dat de ambtenaar even weggeroepen is.
En wat noe dan? Mo-k mergen weerkommn zeker? Nee, ik ga even vragen of ik u ook mag helpen. Momentje.
He-j meschien n momentje? Loop ik efkes naor buten. Ah, daar bent u weer. Was u de aanvraag vergeten?
Nee, ik hebbe buten één momentje deepe ezuch, één momentje evleukt en as ik noe dan één moment achter uut de keale praote, is t zo veur mekare.
Vrij vertaald in het Achterhoeks uit Liemerse Dialogen van Geert Roelofs
Oma hier nog achter haar rollator die ze in december pas kreeg.
Zondag---Vandaag gaan we naar oma van der Kolk. Ze wordt nu toch wat minder. De dokter is bij haar geweest en constateert een vorm van hartfalen. Ze loopt bijna niet meer want ze is meteen buiten adem. Het stukje van haar stoel naar de rolstoel in de gang is al te veel. En net nu ze pas haar eigen rollator kreeg. Dokter bij me geweest? Ik weet nergens meer van. Ik wil het ook niet weten, is haar reactie als we er naar vragen. Het korte geheugen is niet veel meer. Maar we zingen er wat af. Ze houdt je hand stevig vast en samen zingen we van Hoeperdepoep zat op de stoep. Wanneer Henry en Tonny ter sprake komen omdat die nu op golfvakantie in Amerika zijn, begint ze Amerika Amerika Drie maal in de rondte van je hopsasa. Nee oma van der Kolk is nog steeds opgeruimd. Vanmorgen hebben we eerst de twee logées in Sleen afgeleverd plus de beide honden. Daarna halen we Rick op. Die gaat regelmatig mee naar z'n oma van der Kolk. "Waor gaot jullie straks naor toe?", vraagt oma keer op keer. Als we zeggen dat we naar Ben en Nies gaan, is ze tevreden. Veel keus hebben we niet meer nu Henry en Tonny zich in Canada gevestigd hebben. Bij Nies vallen we met de neus in de boter, oftewel de zuurkoolschotel. Heerlijk! Wanneer we weer in Sleen aankomen zien we Robin en Mark druk in de weer met een kloofmachine. Die twee zijn het weer helemaal eens. En Mark, Jennifer en Eva zitten er voorlopig weer warmpjes bij! Nu is het avond en we zitten aan de Kuifmees. Gerhard en Judith zijn dansen en Robin maakt zich klaar om naar bed te gaan.
zaterdag---Wat gaan we doen vandaag, vraagt Eva vanmorgen. Wat zou je willen? We overdenken de musea in de buurt. Robin komt vandaag ook en eigenlijk zouden we nog eens naar Ellert en Brammert, een leuk openluchtmuseum in Schoonoord. Jammer..., die is gesloten tot 1 april. Dan komt het Veenpark in aanmerking. Pas zijn Mark en Jennifer er nog op Spokentocht geweest met het bedrijf waar Jennifer werkt en dat was erg goed bevallen. Wanneer Robin klaar is met voetballen halen we die op en gaan meteen door naar Barger compascuüm. Tot onze grote verbazing èn teleurstelling is het Veenpark ook dicht. En het is nèt zulk mooi weer om buiten te zijn. We rijden nu naar het noorden. Misschien is het Drouwenerzand een optie, maar wanneer we in Exloo aankomen bedenken we dat die waarschijnlijk ook dicht zal zijn. Ineens zie ik wat bewegen bij de Schaapskooi in Exloo. Stop..stop!, roep ik. "Wat nou dan?, zegt Wim. Schapen, zie je die dan niet. We blijven hier, gaan even kijken, gaan naar dat leuke winkeltje en kijken hier gewoon wat rond. En zo gebeurt het. Buiten bij de Schaapskooi zijn de schapen net terug van de hei en we zien met verbazing dat er net een lammetje geboren is dat door de moeder afgelikt wordt, in de benen komt en al gaat zoeken naar een speen. De herder pakt het lam, houdt het de moeder voor en brengt ze zo samen naar binnen. Scott de bordercollie houdt alles goed in de gaten. De oohhs en aahhs zijn niet van de lucht want daar zien we net als gisteren aan het Wad allemaal kraamhokken met ooien met hun pas geboren lammeren, hier geen Swifters, maar allemaal Drentse heideschapen in alle denkbare kleuren. Dan kijken we naar de grote stal met hooiruiven waar de rest van de schapen met hun iets oudere lammeren rondlopen en vrolijk huppelen. De lammeren zijn allemaal jonger dan 14 dagen, want ze hebben er voor gezorgd dat het aflammeren in een paar weken achter de rug is. Het is een prachtig gezicht al die loslopende schapen met lammeren in een ruime stal. Het is een geblaat van belang. Het lijkt een wonder dat al die lammeren juist hun eigen moeder feilloos terugvinden. Dat is het verschil met een schapenfarm waar het om de opbrengst gaat. De verzorging gaat met evenveel liefde, maar hier wordt de kudde gehouden om de hei af te grazen èn om toeristen te lokken, die graag zien hoe hier vroeger geleefd werd. Zo te zien werken hier ook heel wat vrijwilligers. Het winkeltje De Duizendpoot is vol met leuke dingen en natuurlijk vinden Robin en Eva iets van hun gading. Heel tevreden gaan we weer richting Emmen en na de lekkerste patat van Nederland in de Bikbar gaan we op huis aan.
De herder bregt het lam naar binnen en lokt meteen de moeder mee
Leuk al die lammetjes.
Gezellig allemaal bij elkaar. Bij de Drentse heideschapen worden meest eenlingen geboren, maar dit jaar waren er veel tweelingen bij. Aan de fles hoeven alleen de lammeren als de moeder ze verstoot of overlijdt. De bevallingen verlopen gemakkelijk, vertelde de vrouw van de herder vorig jaar. "Even ppffft en het is er al", zei ze... terwijl ze een beweging naar opzij maakte met haar achterste.
vrijdag 7 maart--Vandaag gaan we Willem Seldenthuis ophalen bij het revalidatiecentrum Beatrixoord in Haren. Hij mag het weekend steeds naar huis. Dan zijn er toch geen therapieën. Waarom maken we er geen dagje uit van? Het is immers lammerentijd en bij de familie Knol en Gast is het spitsuur. Eigenlijk durf ik er niet naar toe want wanneer ik lammetjes zie wordt ik gegarandeerd besprongen door dat gevoel van oohhhh ik wil er ook weer een paar!. Wim heeft alle nadelen al heel wat keren opgenoemd weet ik wel schuurraam kapot, nest maken, natte wei, je kunt geen kant meer op met lammeren, de zere bekjes ziekte , zitten Ben en Nies deze zomer weer met schapen. Ach kan allemaal wel waar wezen, maar Zullen we dan maar naar Ikea gaan, stel ik Wim voor, wat als ik die lammeren weer zie Wim zit daar niet mee. Toch bel ik Jannie op en we zijn ondanks de drukte van harte welkom. Ik gooi gauw toch nog een doos achter in en een dekentje Wat kijk je weer slim Wim heeft me altijd door. Natuurlijk heb ik mn nieuwe fototoestelletje bij me en na een lange tocht over het vlakke Noord-Groningse land komen we aan op Emmaweg 64a. Dit keer hebben we meteen de goede afslag en hoeven we niet opnieuw kennis te maken met die vette grijze Groninger klei waar we de vorige keer met de auto in vast bleven zitten en waar we de doeken die we voor de lammeren hadden meegebracht onder de wielen legden en die we helemaal in de kleur van de klei achterlieten. Het was een mooi weerzien. We hebben alles gezien van dit mooie familiebedrijf, opgezet door Siebrand en Jannie en waar nu ook Gerko , zus Corrie en zwager Klaas volop in het bedrijf meewerken. Zelfs Amanda de vriendin van boer Gerko, je weet wel, besteedt haar vrije dagen tussen de lammeren. Schuren vol schapen die moeten lammeren of net gelammerd hebben en in kleine hokken met hun pas geboren kroost zitten. Het allermooiste zijn de hokken met lammeren van een drieling. Swifters krijgen die nogal eens. Er wordt dan één lam weggehaald en gaat in een lammerenhok aan de lammerbar. Daar leren ze drinken aan speentjes die verbonden zijn met die lammerbar. Doen ze het goed krijgen ze een streep op de rug en gaan in het hok ernaast. Daar kunnen ze zelfstandig aan de spenen drinken. Jannie gaat ook tussen de hokken door met een flesje en geeft hier en daar een lam wat bijvoeding. Hoe weet je nou welk lam dat nodig heeft?, vraag ik. Dat doen we met rode strikjes aan het hek, legt Jannie uit. Het is geweldig om weer mee te maken, maar ik vind ineens dat deze lammeren het prima hebben zo met zn allen lekker warm bij elkaar en ineens is die drang om ze zelf te hebben al veel minder. Ik wilde dat we dichterbij woonden dan kwam ik jullie meehelpen, vertel ik Jannie en Corrie. Wat later zit Willem op ons te wachten in de hal van Beatrixoord. Moe van alles. Een dag met tegenstellingen.
Noord Groningen, achter de tweede dijk helemaal aan het Wad, ligt de schapenboerderij van de familie Knol
De lammeren van een drieling. Er wordt er één van met de lammerenbar grootgebracht. De linker twee zuigen al aan de speen die in de wand zit.
De lammerenbar. Telkens wordt er automatisch een halve liter melk aangemaakt die warmgehouden wordt en door de slangetjes naar de spenen in de wand van het lammerenhok zitten
Jannie en Amanda houden de lammeren eerst goed met hun bekje aan een speen tot ze uit zichzelf gaan drinken.
Nee Diny had gelijk. Deze Harry blijkt inderdaad een zoon van Jozien uit De Steeg en Dolf te zijn. Hij meldde zich opnieuw en nu met wat duidelijker informatie. Wie zou gedacht hebben dat Johanna Hendrika Eggink onze tante Heintje zou zijn, één van de laatsten der Mohicanen van het Egginksgezin, bijna 100 jaar oud. Hij gaf meteen het mailadres van moeder Jozien en stuurde zon prachtige foto van opoe Eggink zoals ik die nog nooit gehad heb. Die hand bij dat hondje.....! Ik geloof dat ik van beide kanten in de familie erfelijk belast ben wat dieren betreft. Het zou Tilly kunnen zijn. Ze hadden vaak een Tilly. De laatste hond van tante Jantje heette echter niet zo. Toen die een aantal jaren terug overleed vroeg ik tante Jantje of ze weer een hond wilde. Nee, zei ze dat kan ik een hond niet aandoen wanneer ik er straks niet meer ben. Ik heb haar aangeboden om in dat geval voor haar hond te zullen zorgen. Ik kon me tante Jantje echt niet voorstellen zonder hond. Maar ook daar wilde ze niets van weten, want ook dat zou een trauma voor de hond kunnen zijn wanneer die naar een ander huis zou gaan. Over dierenliefde gesproken! Tante Jantje woont nu in een bejaardenwoning in Barchem. Een schilderij van De Boskamp (of Boevink) hangt er aan de muur. Ze is een aantal jaren actief geweest bij de kegelclub, maar nu ze niet meer kan kegelen houdt ze nog de standen bij. Tante Jantje is lang niet mis. Ze woonde hier nog maar net of er kwam een jonge sigeunervrouw stiekem achterin en ze betrapte haar terwijl ze in het laatje van haar nachtkastje rommelde. Het werd een flinke vechtpartij waarbij de jonge vrouw er vandoor ging. Tante Jantje had er wel spierpijn van over gehouden. Elke week zoekt ze tante Jo op en puzzelt met haar om haar geest levendig te houden.Toen Diny en ik in mei haar met Berdena opzochten en samen naar het vlakbij gelegen kerkhof gingen vertelde ze honderd uit en Berdena kreeg een prachtig Delfts Blauw bord mee dat vroeger op de Boskamp voor de schoorsteenmantel had gestaan. Nee .... over een hond praat ze niet meer. Het is goed zo.
Opa en opoe Eggink met hun oudste stel kleinkinderen, links Coby, Jozien en Diny Middelkoop, Anton Voortman en Ineke en Jan Kettelarij.
Heb je al geoefend met Bubble Trouble, is het eerste wat Eva vraagt wanneer ik haar uit school haal. Eén keer, moet ik opbiechten. Daarna ben ik het gewoon weer vergeten. Maar Eva geeft niet op. Tot welk level ben je toen gekomen? Zelfs dat weet ik niet. Wim is dit keer gemakkelijk over te halen om een spelletje Levensweg te doen. Hij adopteert hierbij een tweeling. Wil je twee jongens, vraagt Eva. Dan heb je net als in het echt drie jongens. Wim vindt het best. Ik heb mn autootje vol met vier kinderen en moet studie betalen. Zo komt er van alles aan de orde. Morgen mag ze mee naar schilderles bij Ellen. De school heeft weer een studiedag en dan zijn alle kinderen vrij. Eva heeft er zin in en heeft al een ideetje. We hebben hard in de tuin gewerkt vandaag. Volgende week komt Gerald weer een dag adviseren en dan wil je toch dat de boel er niet verwaarloosd bijligt? Er is al heel wat geharkt en geveegd en opgeruimd. Er moet nog wel wat gesnoeid. Maar voorlopig heb ik verdiend om vanavond met de beentjes omhoog te zitten. In mn gastenboek kreeg ik een reactie van iemand die met genealogie bezig is en had genoten van opas dagboek op weblog 2. Hij bleek een oma te hebben die Johanna Hendrika Eggink heet, waar hij zelfs naar vernoemd is. Toen ik vandaag even googlede op internet kwam ik tot de ontdekking dat het waarschijnlijk tante Heintje is. De hele stamboom van de Egginks kon ik zo nakijken. Leuk! En als Diny en ik het goed hebben, is dit een zoon van nichtje Jozien, .. maar ik kan me natuurlijk vergissen.
De boys toen ze een paar jaar geleden aan het Schoolpad bivakkeerden, heel gezellig met kampvuur èn waxinelichtjes op de weidepalen.
We zijn nog even met onze gedachten in het Achterhoekse. In Linde bij de verjaardag van Joke. In Eefde bij Ben en Diny waar altijd een bedje voor ons klaar staat. En in Luttenberg, is wel Salland natuurlijk, bij Ben en Riet waar we Ben z'n nieuwe knie bewonderen en we het weer over vakantieplannen hebben. Joke was blij met het schilderij met de kippetjes en met Diny ging ik vanmorgen nog even naar Switch in Lochem(- ra ra...-), waar we nog voor een paar euro leuke dingen vinden. Ben en Riet gaan in mei al naar Schotland en we spreken af dat we aan het eind van de zomer samen weer naar camping De Boomgaard gaan. En in Sleen waar we Tessa weer ophalen bij Mark en Jennifer. Mark heeft al het hout, 4 aanhangers vol, al aan stukken gezaagd en staat nu op het punt om naar z'n pokeravondje te gaan. Dat avondje bestaat uit het bijpraten met drie andere HEAO vrienden bij één van hen thuis. Ze delen al die jaren al lief en leed. Vroeger kwam er nog een dikke sigaar aan te pas en dan gaat het spelletje beginnen. De andere morgen slapen ze uit en tegen de middag gaat ieder weer naar z'n eigen stek. Dat doen ze nu al 12 jaar, elke 3 maand bij een ander. ------------------
Humor uut Hengel 2
Een bouwvakker uit het Gelderse Hengelo moest op een dag voor een karweitje naar een boerderij in Borculo. Daar aangekomen sprak hij een poosje met de boer over koetjes en kalfjes, totdat deze vroeg:Waor kom i-j eigenlijk vandan? Ik komme van Hengel, antwoordde de bouwvakker. Zee dat hak wel edach, zei de boer. Ik kon wal heuren da-j van Twente kwammen.
Het is al weer jaren geleden dat een directeur van een bedrijf benaderd werd om een offerte te maken voor een uit te voeren karwei. Een paar dagen later ging de man naar de potentiële opdrachtgever toe om een paar dingen met hem door te nemen. En aan het eind van het gesprek vroeg hij hem recht op de man af: Wat wi-j t leefste, n rekkening of wi-j t zwart betalen?Waarop de offertevrager antwoordde:t Leefste hek daj t helemaole veur niks doot!
Opnieuw een bijdrage van Wim Luimes aan de Achterhoekse Spreukenkalender.
Schoonzus Joke is jarig. Een paar jaar terug vierden we uitbundig dat ze Sara was geworden. Weet je meteen hoe jong ze is. Ik denk dat het vanavond in iets kleinere kring gevierd gaat worden, want in 2006 stond er een flinke tent waar de hele buurt, familie en vrienden haar in het zonnetje zetten. Neef Jan Kornegoor verhuurt die. Dat was perfect voor elkaar. De toiletten van het splinternieuwe toiletgebouw konden gebruikt worden. Johan hoefde indertijd niet ver te gaan voor zijn Joke. Op het jaarlijkse Lindese feest kwamen ze elkaar tegen en ik weet niet beter dan dat het meteen duidelijk was met die twee. De nieuwe camping verzorgen ze beiden met veel plezier en loopt heel goed. Het toiletgebouw blinkt je tegemoet. In het begin spraken ze Hollands met de gasten, maar het bleek dat juist de gasten het heel prettig vonden om in het Achterhoeks aangesproken te worden. Ja je hebt vakantie in de Achterhoek en dat mag je wel weten! Voor ons is het net of we thuis komen wanneer we er met onze caravan staan en dat is natuurlijk ook zo al ben ik al 45 jaar het huis uit. Nee op de Boomgaard heb ik geen spatje heimwee. Straks gaan we ook even die kant op. Joke we komen er aan!
Nog een paar spreuken:
Een wimme vol wörste is n troost veur de ogen.
n Olden ezel is t slecht dansen leren.
De meeste dinge hebt twee kanten Deurdrievers zeet dr maor ene.
Koostal mot bi-j koostal passen. (Bij een huwelijk moet de afkomst van beide partners gelijk zijn.)
Hee pröt hoonderduuts en hanenfrans. ( Gezegd van iemand die wel erg veel vreemde woorden gebruikt.)
De Spalstraat in Hengelo G met gezicht op de Remigiuskerk
In het dorp Hengelo, dichtbij de grote kerk, Woonde vroeger een manspersoon, een kerel, beresterk. Zijn naam was Jan Bilderbeek, Welbekend in heel de streek. Op een dag stond er iemand bij hem voor de deur. Bilderbeek vroeg hem:Waor kom i-j veur? De man had een rol katoen en zei:Het is te hopen, Dat u iets van deze stof wilt kopen. En, vroeg Bilderbeek de arme man, is dat spul sterk? Zeker!, was het antwoord, want t is een heel bekend merk. Als u deze stof kunt scheuren, wat echt bijkans onmogelijk is, Krijgt u van mij de rol, echt waar, gratis en voor niks. Bilderbeek trok met slechts enkele rukken Een deel van de stof finaal aan stukken. Een weinig ontdaan door de enorme kracht Die de grote Bilderbeek ten uitvoer bracht, Besloot de verkoper wat hij had gezegd te doen: En dat was het afgeven van die rol katoen. Maar toen zei Bilderbeek:Dat kan niet bestaan, En hij liet de man met zijn handeltje verder gaan.
Uit de Achterhoekse Spreukenkalender Opgestuurd door Wim Luimes
Nog een paar rake spreuken:
-Meu véúr t wark is slimmer as dernao
Better gezond en riek as arm en ziek
Kraeien en doeven vleegt nooit met mekare. --mensen met verschillende karakters trekken niet gemakkelijk met elkaar op--
Zal ik je Bubble Trouble eens leren? Eva blijft altijd nog een uurtje als Wim Robin wegbrengt. Die moet nog trainen voor de voetbal en dat begint om 5 uur. We zijn dit keer de middag doorgekomen zonder Levensweg! Wel een paar potjes gepest èn oorlogje. Bovendien had ik nog een leuk puzzelboekje met allerlei mooie opdrachten. Robin is in de weer met de 6 extra pakjes voetbalplaatjes, 3 van Eva en 3 van ons. Helemaal blij. Tja tot 8 maart blijven we toch maar boodschappen halen bij die kruidenier die op de kleintjes let. Die laatste 9 plaatjes moet hij er nog bij zien te krijgen. Het weer is, hoewel zacht, niet zo geweldig om lang buiten te zijn. De ponys komen snel aanlopen als we , de honden voorop, met brood aan komen zetten bij de wei. Het stikt er van de molshopen. Het is nu helemaal een weiland met hobbels geworden. Je moet trouwens wel snel zijn bij dat spel Bubble Trouble. Ik bescherm je wel, zei Eva steeds als ik niet vlug genoeg die bubbels kan ontwijken. Ik mag deze week nog wel even oefenen. Wat een afgang! Zo langzamerhand worden we kind aan huis bij de Belastingdienst. Na een halve middag aan de telefoon te hebben gehangen belde ik dhr Jonkman persoonlijk om uitstel van betaling voor Rick te krijgen. Nu moet hij voor 1 april aan kunnen tonen dat hij voor 2005 en 2006 recht op Wajong had. Rick heeft eindelijk net de papieren binnen om toestemming te geven aan het UWVG om zijn neuroloog om informatie te mogen vragen. Daar gaan we vanavond dus nog even heen.
Ik kan me niet vergissen het voorjaar komt nu echt. Tenminste als het niet gaat als 4 jaar geleden. Toen kwam er nog een pak sneeuw waar je u tegen zegt. Wim is tot half vier s middags aan het sneeuw scheppen geweest voor we met de auto van het erf af konden. Maar mooi ..!!Toen we een paar dagen later ons 40 jarig huwelijk vierden was het voor de familie een prachtig uitstapje door besneeuwd en zonnig Drente, terwijl er wat zuidelijker weinig sneeuw te bekennen was. De High Tea bij het Wapen van Oosterhesselen werd gewaardeerd. Maar nu hier begint het te kriebelen. Het voorjaarswerk begint. De rozen zijn nu gesnoeid en de voortuin is opgeruimd, de molshopen verspreid, de Annaballen afgeknipt en de druif, Boskoops Glorie, die ik in november vergeten ben heeft ook voorzichtig al een beurt gehad. Nee ik ga niet op de ladder. De rest moeten we echt met zn tweeen doen. Sinds we gisteren hoorden dat broer Henk al klussend van de ladder is gevallen doen we maar voorzichtig. Anneke was er even niet en hij kon het niet laten. Schei toch uut mien aoverkump niks. Ja.. ja ! Hij werd door een buurman naar de eerste hulp gebracht, werd helemaal gescand en heeft geluk gehad dat hij er met 6 hechtingen in zijn achterhoofd van af komt. De sneeuwklokjes staan in volle gloria te pronken. Er zijn er zoveel dat ik er ieder jaar weer mensen blij mee kan maken. Tessa en Queeny volgen op de voet. De kloek met de kuikens trekken zich er niets van aan dat die twee in de buurt zijn. Wanneer ik naar achteren loop zie ik dat er nog heel wat werk ligt te wachten. We zijn nog wel drie weken bezig met opruimen en snoeien van de rest van de tuin. Ik hoop dat Gerald ook nog even komt kijken. Maar als het dit weer blijft is het geweldig om buiten bezig te zijn.
Nu Boukje en Klaas naar zus Hennie in Australië zijn, halen wij Eva op maandag uit school.Gezellig hoor! De vorige keer hadden we wat geoefend met procenten en ik probeerde een paar sommetjes, maar ze weet ogenblikkelijk het antwoord. Nee dat begrip zit er goed in. Ook wat spelling nemen we door. Vandaag weet ze alles. Ik probeer nog even een paar raadsels, maar toevallig had ik één ervan de vorige keer al genoemd. Welke dieren houden niet van lopen? Anti lopen, klinkt het meteen. Behalve dierenarts heeft ze ook een tweede keus bedacht wat ze wel wil worden: Popster. Of dat nu komt door het spel Levensweg of door de X-Factor weet ik niet. Wim en ik vertellen haar hoe het leven van een popster er uit ziet: behalve de leuke dingen ben je altijd weg, s nachts op pad, overdag slapen, kritiek, jaloerse collegas enz. Wim was vandaag op pad om hout te scoren voor Mark en Jennifer. Die beide houtkachels kunnen wat aan. Ze snoeien aan het Schoolpad en wij mogen het hout meenemen. Het is me wel wat: hout halen en opslaan . geen probleem. Maar als het er één keer ligt heeft hij geen zin in zagen, laat staan kloven. Nou ja dat is nu Mark zn pakkie an! Nu moet je nog zien dat je een goeie kettingzaag krijgt, zegt Wim tegen Mark. Die kijkt hem breed lachend aan:Ik weet wel iemand die zon ding heeft. Ja zo gaat dat met die twee. Herkent iemand dit?
22-2---Hebben jullie vanavond wat te doen? Gerhard aan de telefoon. We willen graag naar onze dansles, maar nu heeft Robin net vreselijk overgegeven. Ben en Niesje zijn al een uurtje weg, Wim heeft zn middagdutje net achter de rug, Rick ook. We stappen meteen maar op en zijn om 7 uur aan de Kuifmees. We vinden daar een kleinzoon met rode wangen op de bank, die aan het voetbalplaatjes ruilen is met vriend Roald. Het valt allemaal mee, gewoon een buikgriepvirusje waar hij al een paar dagen wat misselijk van was. Nee Gerhard en Judith kunnen gerust hun dansje gaan wagen. We gaan samen met Robin aan de thee met biscuit en na één stukje Bananasplit gaat hij naar bed. We zijn na een weekend met Ben en Niesje wel helemaal weer op de hoogte van de Hattemer gebeurtenissen. Vanmorgen gingen we na een mooie dienst in De Voorhof, die in elkaar was gezet door de commissie Leren Vieren, naar Rick. Ja na 12 uur. Hij begint het gezellig te vinden. Ben en Nies zijn een beetje zn tweede stel (pleeg)ouders. Rick kan zich er op verheugen op de zomer wanneer wij op vakantie zijn en Ben en Niesje aan het Schoolpad. Niesje zet dan meestal stukje vlees, groente,aardappelen met jus op tafel wanneer hij bij hen komt in het weekend. Bovendien wordt hij geregeld door zn beide broers en schoonzussen voor een barbecuetje gevraagd. Niesje begint zich nu toch wel helemaal aan te passen aan de Hattemer uitdrukkingen. Weten jullie b.v. wat een dreugneuker is? Nee niet wat je misschien denkt. Gewoon iemand die vreselijk saai is.
Oma hier nog achter haar rollator die ze in december pas kreeg.
zaterdag---Wat gaan we doen vandaag, vraagt Eva vanmorgen. Wat zou je willen? We overdenken de musea in de buurt. Robin komt vandaag ook en eigenlijk zouden we nog eens naar Ellert en Brammert, een leuk openluchtmuseum in Schoonoord. Jammer..., die is gesloten tot 1 april. Dan komt het Veenpark in aanmerking. Pas zijn Mark en Jennifer er nog op Spokentocht geweest met het bedrijf waar Jennifer werkt en dat was erg goed bevallen. Wanneer Robin klaar is met voetballen halen we die op en gaan meteen door naar Barger compascuüm. Tot onze grote verbazing èn teleurstelling is het Veenpark ook dicht. En het is nèt zulk mooi weer om buiten te zijn. We rijden nu naar het noorden. Misschien is het Drouwenerzand een optie, maar wanneer we in Exloo aankomen bedenken we dat die waarschijnlijk ook dicht zal zijn. Ineens zie ik wat bewegen bij de Schaapskooi in Exloo. Stop..stop!, roep ik. "Wat nou dan?, zegt Wim. Schapen, zie je die dan niet. We blijven hier, gaan even kijken, gaan naar dat leuke winkeltje en kijken hier gewoon wat rond. En zo gebeurt het. Buiten bij de Schaapskooi zijn de schapen net terug van de hei en we zien met verbazing dat er net een lammetje geboren is dat door de moeder afgelikt wordt, in de benen komt en al gaat zoeken naar een speen. De herder pakt het lam, houdt het de moeder voor en brengt ze zo samen naar binnen. Scott de bordercollie houdt alles goed in de gaten. De oohhs en aahhs zijn niet van de lucht want daar zien we net als gisteren aan het Wad allemaal kraamhokken met ooien met hun pas geboren lammeren, hier geen Swifters, maar allemaal Drentse heideschapen in alle denkbare kleuren. Dan kijken we naar de grote stal met hooiruiven waar de rest van de schapen met hun iets oudere lammeren rondlopen en vrolijk huppelen. De lammeren zijn allemaal jonger dan 14 dagen, want ze hebben er voor gezorgd dat het aflammeren in een paar weken achter de rug is. Het is een prachtig gezicht al die loslopende schapen met lammeren in een ruime stal. Het is een geblaat van belang. Het lijkt een wonder dat al die lammeren juist hun eigen moeder feilloos terugvinden. Dat is het verschil met een schapenfarm waar het om de opbrengst gaat. De verzorging gaat met evenveel liefde, maar hier wordt de kudde gehouden om de hei af te grazen èn om toeristen te lokken, die graag zien hoe hier vroeger geleefd werd. Zo te zien werken hier ook heel wat vrijwilligers.
vrijdag 7 maart--Vandaag gaan we Willem Seldenthuis ophalen bij het revalidatiecentrum Beatrixoord in Haren. Hij mag het weekend steeds naar huis. Dan zijn er toch geen therapieën. 
Hector, de liefste van de drie.- juni 2008-
