Wie had dat kunnen denken? Ik had de moed al opgegeven dat we dit jaar lammeren zouden hebben. Wim kwam met zoveel bezwaren die ik wel snapte, maar die voor mij niet telden. Jammer dan… als hij echt niet wil…houdt het op.
Totdat vanmiddag de telefoon gaat. Ik krijg een onbekende stem aan de lijn. Hij vraagt of wij dat zijn die aanboden om een moederloos of verstoten lam op te willen halen. De advertentie op Marktplaats doet het blijkbaar nog.
Dat moet ik natuurlijk wel even overleggen. “Wim wat vind je er van… een mooi bont lam van een drieling… heeft de biest al gehad… in Dalen nog wel....”. Hij moet geloof ik wel even slikken. Maar als hij m’n waarschijnlijk smekende gezicht ziet, komt het verlossende antwoord:” Als jij het nou zóóó graag wilt..”
Even later rijden we richting Dalen met een doos en handdoeken achterin. Deze boer met koeien èn schapen heeft geen tijd om een lam aan de fles te doen. “En drie lammeren is ok niks weerd”, zei hij. Robin maakte het allemaal mee en draagt wat later het lam met doos en al bij ons naar binnen.
Z’n bedje met stro is ondertussen gespreid naast de open haard. De eerste paar dagen blijft hij daar.
Wim staat nu in de keuken, want Robin had vandaag eigenlijk wel héél veel zin in mosterdsoep. En Wim is de expert. Het speciale recept heeft hij nog van de kookgroep van de Drentse tv kok Roel Kuper. Ik sta er even bij op zoek naar de mosterd. “Ach”, zegt Wim dan,” één is toch wel alleen”. Dus…. Als alles meezit komen er nog een paar bij. Hebben jullie er nog een paar over Corrie?