Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
15-07-2007
Een goede buur....een verre vriend!
Toenmijn moeder in 1950 met vader Hein trouwde verhuisden we van Vorden naar Linde. Ook opoe en opa verhuisden mee! Wij hadden zo lang bij hun gewoond en nu waren de rollen omgekeerd.En we hadden nu ook nieuwe buren. Onze naaste buren waren de Lettinks op boerderij Het Lieferink. En er waren 4 kinderen. Dick was de oudste. Toen zeiden we nog Dikkie. Hij was precies twee dagen jonger dan ik. Ieder jaar werden er in onze buurt koeien gekeurd voor het stamboek en wij mochten mee anjagen met een stok achter de koeien aanlopen en zorgen dat ze doorliepen. Dikkie en ik schijnen toen voor de lol gevochten te hebben en ik heb hem daarbij gebeten omdat ik anders niet winnen kon. Dat werd niet erg gewaardeerd. Verder konden we het prima vinden. Met oud en nieuw gingen we met de jongeren uit de buurt Nieuwjaar schieten: Völle heil en zegen int nijjaor of völle hazen en knienen int nijjaor wensten we de buurt dan toe en kregen een borreltjeen een ölliebolle.
Later ging ik samen met vriendin Joke mee met de jongensclub, waar Dick leider van was, om te koken voor een heel stel jongens. Héééle goeie herinneringen! Haha!
Later toen ik al met Wim getrouwd was en net in Hengelo woonde ging de bel en Anda stond voor de deur. Ze woonde met Dick 150 m. bij ons vandaan boven in een hoge flat. De vriendschap werd aangehaald en we hebben vanaf die tijd lief en leed gedeeld. Hun Ernst werd geborenen onze Mark 2 dagen later. Ook Stefan werd nog in Hengelo geboren en we hebben wat een koffie gedronken met de kinderen spelend om ons heen. Ze verhuisden jammer genoeg naar Apeldoorn, maar de vriendschapsbanden zijn altijd gebleven. Heel wat gezamenlijke vakanties hebben we samen gevierd.
Toen we uiteindelijk naar Emmen verhuisden was dat vooral voor mij een heftig gebeuren. Binnen Emmen werd er weer verhuisd en midden in een dip belde Anda. Ze legde neer en even later belde ze terug. We komen zaterdag om te helpen met vloerbedekking leggen en kasten in elkaar zetten.
Wat .een goede buur .of verre vriend ..is voor ons hetzelfde!
Vandaag zijn Dick en Anda een dagje bij ons geweest. En het was als vanouds! foto: op bezoek in Zd Frankrijk
Rick belde. Hij meldt dat hij iets bijzonders meegemaakt heeft. Hij heeft bij iemand koffiegedronken in de pauze. En daar is een flits van herkenning. Deze mevrouw schildert ook, wel een andere stijl dan zn moeder, maar heel mooi! En ze houdt van een gebakken visje. Ze heeft al een hele tijd last van een hernia. Toch goed dat ze bezig blijft. Ze heeft Rick in elk geval een leuke dag bezorgd en belde ons gelijk op. Hij heeft haar zelfs www.hettysite.nl doorgegeven. Lieve mevrouw, mail gerust eens! Kunnen we eens van gedachten wisselen.
Ja zo noemde Robin me vroeger wel: Oma Het, een eretitel zullen we maar zeggen. Vanmiddag was Robin hier weer eens. Het is immers vakantie en Gerhard en Judith zijn druk met het bedenken wat er allemaal mee moet naar de camping. Zóóó leuk hè, die laatste dagen voor vertrek!
Robin vermaakt zich hier altijd wel. Even grasmaaien doet hij met overgave, alles volgens de regels. Aan het eind blaast hij de grasmaaier keurig schoon met de compressor. En dan gezellig samen Herbie kijken met thee en een zakje chips en Scott aan zn voeten. Wanneer Rick komt gaan we over op pannenkoeken.
Dan is het tijd om naar huis te gaan. Daar zie ik in het anders zo keurig opgeruimde huis de stapels vakantiespullen liggen.
Judith trekt er desondanks rustig de tijd voor uit om koffie te drinken. Ze vertelt over hun honden uitlaatservice. Siva is helemaal weg van de eigenaresse. Geen wonder, ik zou ook blij zijn om uitgelaten te worden. Het is wel een groep van 9 honden waar ze een goede plek voor heeft om te rennen. Het is een gat in de markt met al die tweeverdieners! Er schijnt ook een videofilmpje van te zijn. Wanneer ik de naam van de site weet, zal ik het melden!
Onze caravan is nu klaar voor de start. Maandag gaat het gebeuren. De route is bekeken en de eerste stop al afgesproken de benzinepomp in de buurt van Wezep.
Dat is lang geleden. De laatste jaren houdt Mark daar niet meer zo van. Hotelletjes! All inclusive, Last Minute en dat soort kreten is dan in!
Maar nu gaat het gebeuren, samen met Jennifer en Eva gaat hij kamperen. Echt behelpen kun je het niet noemen. We brengen samen de caravan naar camping Het Toppershoedjeop Goeree, een camping met alles er op en er aan vlakbij het strand. Dan komt er een voortentje aan, stoeltjes uitgeklapt, zwembroek en zonnebrand mee en dan naar het strand . De instructie over de caravan heeft hij al gehad. Ze hebben wat meer ervaren kampeerders bij zich. Gerhard, Judith en Robin zijn ook van de partij. Hun vouwcaravan is al gecheckt en in orde bevonden. Ze hebben er zin in!
Ik denk dat Mark 15 was toen hij samen met vriend Albert met ons mee ging naar het Ötztal. Ze trokken zich met hun tentje helemaal terug aan het andere eind van de camping.s Morgens zag je ze langskomen met een grote fles cola en chips. Ontbijtje misschien? Ik weet niet meer wat ze kookten wanneer ze niet met ons mee aten, maar als ze na het eten toevallig even langskwamen aten ze bij ons en bij Klaas en Sanny de restanten van nassi en macaroni met veel plezier op.
We gingen ze ook even een bezoekje brengen. Ik zie nog de was hangen aan een doorgezakt touw en hing al weer in de modder. Maar leuk was het wel!
Een jaar later ging hij met voetbalvrienden naar Sneek. Daar had één van hun een boot. Wij brachten het stel weg en andere ouders haalden ze weer op. Ik weet de oorzaak niet precies meer,
maar 3 dagen te vroeg was hij er al weer. Een paar van die jongens lagen elkaar niet èn het geld was op.
Nu is het dan weer zover. Zon, zee, strand èn Jennifer, dat moet goed komen! foto: Eindelijk samen naar de camping! Proost!
Er zijn echte poezemensen, maar je hebt ook de hondenliefhebbers. Je kunt aan hun uiterlijk of houding zien wat voor hond ze hebben. Wie voor een Rottweiler kiest is een heel ander type dan degene die voor een poedeltje gaat. Je hebt ook mensen die helemaal uit hun dak gaan als ze het over hun teckel hebben.
Ben en Diny hebben teckels. Sara en Jippe heten ze. Opvoeden kun je ze niet, dachten ze altijd. Op de puppycursus werd vroeger soms gezegd: Je hebt honden en teckels.
Saar heeft ook al eens een nestje gehad. Terwijl de hele familie erbij zat greep de vader, Julius, een pup, schudde een keer en weg.Jaloers?... Wie zal het zeggen. Grote paniek natuurlijk.
Scott had soms ook last van een pup, die maar achter hem aan zat. Ook hij greep er wel eens één, maar dat bleef gelukkig steeds beperkt tot een hap in het oor. Toch hebben we ze maar uit elkaar gehouden.
Maar nu dan neef Jaap en zijn Mirjam ..hebben ook een teckel, Franck. Ze zijn er helemaal weg van. Jaap en Franck gaan naar de puppycursus en naar het vervolg de G en G. Vorige maand moesten ze examen afleggen. Dat wilden Ben en Diny ook wel eens meemaken. Een teckel die , wanneer je op je plaatszegt, dat ook doet! Dus gaan ze ,gewapend mèt videocamera, naar het officiële examen. Het is niet te geloven. Van de 67 deelnemende honden waren Franck met zijn baasje de beste en wonnen een beker,die groter was dan de hond. De band tussen baas en hond werd niet geëvenaard. Teckels ..zijn zeker niet voor de poes! Wil je overtuigd worden kijk dan eens opwww.wagenvoort.net/blog
Je komt terecht op Wagenvoorts Wondere Wereld. Daar kun je het bewijs vinden op een heus videofilmpje!
Onze poezen zijn allemaal geholpen. Na de laatste zwangerschap van Loedertje was het zover. Geen jonge katten meer! Toen het zou gebeuren, vertelde ik dat aan mn brugklassers. Onze dieren zijn altijd een geliefd gespreksonderwerp. Bijna elke les beginnen we met een korte vertelronde. Weet u wel hoe dat gebeurt?vroeg Freddy. Ik help de dierenarts vaak. Die legt de poes op de rug, trekt de poten helemaal uit elkaar. Dan bindt hij alle 4 de poten vast en pakt .
Hou, maar op, ik wil het niet weten. Maar Freddy maakte zijn verhaal af! Toen ik later de poezen weer ophaalde bij dokter Harrie, keken ze me dan ook heel verbolgen aan en ik begreep .
foto: Vriend Foppe heeft wel een heel nieuwsgierige poes!
benieuwd naar mijn kattenprentenboekje "Ik ben Moniek"of het boekje over pup Scotty? www.hettysite.nl
De allereerste echte bestelling van 5 boekjes is er. PoesPas heeft interesse getoond om ze op de website te verkopen. Eind volgende week gaan de 5 boekjes als eerste de deur uit. Dank je Roelie. Fijn dat je ook op de Poes Pas website reclame voor Ik ben Moniekgaat maken en in het Boskatblad ( voor geïnteresseerden www.boskatblad.nl ). En ik lees net dat je ook een recensie wilt schrijvenvoor de NKFV, één van de grootste kattenverenigingen!
Ooit heb ik eens een boskat geschilderd. In Buitenstond een mooi artikel en prachtige fotos. Die inspireerden me toen. De kat die ik schilderde keek ondoorgrondelijk. En dat boeit!Ik heb er weer zin in.
Onze katten zijn aardig voorspelbaar. Suze, de driekleur, is heel aanhalig, maar alleen als ze uit zichzelf bij je komt. Ze is de moeder van Moniek uit het boekje. Die is helaas niet meer .ja drukke weg hè! Mark kwam een keer langs en vroeg:Waar is Moniek? Hoezo, die was er net nog. Ik zag daarnet iets zwarts aan de kant van de weg liggen. Nee, toch! En ik zag een geel bandje. Afschuwelijk. We hebben zoveel samen meegemaakt.
Dan is er ons zwart Loedertje, ook een dochter van Suze. Toen ze klein was, gedroeg ze zich als een loeder, vandaar! De vader is onbekend, zal wel een boerderijkat uit de buurt geweest zijn. Maar nu ze ouder wordt kun je gewoon met haar communiceren net als met Suze. Ze weten precies wat ik bedoel en ik zie gelijk wat ze willen. Ze waren een tijdje verbannen door Tessa, toen de pups er waren. Later kwamen ze stiekem toch weer binnen en nestelden zich op een wat afgelegen plek in huis, in het zijkamertje.
Nu het slaapkamerraam boven verder open staat s nachts, liggen ze s morgens allebei in onze slaapkamer. Dat was vroeger uit den boze. Nu laat Wim het oogluikend toe. Suze en Loeder zijn steeds van de partij bij het vissen voeren. De één zit op een hoekje van de vlonder en de ander er onder vlakbij het water en zitten lekkerbekkend naar de happende vissen te kijken. Soms zie je ze later met een goudvis sjouwen, een muisje of een vogeltje. Tja , het blijven wel rovers!
t Is gek, maar we hebben ook altijd een buitenkat, een wat schuwer soort, die alleen binnen komt als er iets heel lekkers te halen is en dan ook in één streep weer naar buiten schiet! En dat is nu grijzeTijger, weer een dochter van Loeder. Ook zo één met vader onbekend. Toch zag ik int voorbijgaan bij buurvrouw Anja net zon poes op de deel zeker dezelfde vader!
Loedertje, nu 5 jr, wordt nog steeds af en toe uitgebreid schoongelikt dooer moeder Suze.
Ja laat dat key er maar af, mailde Esmeralda. Het is nu echt wel Spike. Spike is een pup uit het vorige nest van Tessa en Scott. Hij was zeer aandoenlijk. Zelfs zóó aandoenlijk dat het nieuwe boekje Ik ben Scottyover hem gaat.Het had ook kunnen heten : Spikey vertelt. Hij was de laatste die het nest verliet. De laatste week had Tessa hem nog aardig getraind in onderdanig zijn. En toen we hem wegbrachten kwam dat goed van pas. Want Kay was er al. En Kay was een grote hond. Die dook boven op hem en legde zijn poten over hem heen, maar Spikey ging gelijk op de rug liggen en likte hem om zijn bek. Even later lag Spikey onder de bank te kijken zo van:hier kun je er lekker niet bij!
Een dag later kregen we al een mail met fotos dat ze samen in een mand liggen te slapen en ook de voorkant van Ik ben Scotty is gemaakt n.a.v. een foto van ongeveer 2 weken later. Dank je Esmeralda!
En nu is het dan Spike geworden. Ik zie de vacht van Tessa en de rustige blik van Scott weer terug! Zo mooi!
Spike mag straks net als Kay mee gaan doen met de cursus schapendrijven. Wat zal hij in zn element zijn. Steeds wanneer ik berichtjes krijg over de pups word ik weer helemaal blij dat het zo goed met ze gaat. Over een week komt Tessa jr mer Pieter en Marian uit Capelle a/d/ IJssel op bezoek. Dat is ook een heel mooi levendig hondje geworden, die samen met Westy Robbievoor veel vertier zorgt.
Ook met de bazen(innetjes) van de nieuwe pups heb ik leuke contacten .Van Uithuizen (Toska), Beilen (Meike), Gieten (Kenai) tot Losser( Sam),Santpoort (ja ook een Spikey )en Hardenberg( Alfa).
Ze gaan ook helpen mijn boekjes te promoten. Ik kan niet wachten tot ze klaar zijn!!
foto: links Spike en daarnaast Kay
Ben je nieuwsgierig geworden naar dit nieuwe kinderprentenboekje...? www.hettysite.nl
Zo dat was dat! De rust keert weer. Bedankt allemaal! Het is geweldig om zulke leuke reacties te krijgen na zon artikel in de krant en de eerste bestellingen zijn er al!
Nu moest ik maar eens op jacht naar nieuwe kattenbelletjes. De vorige keer ontdekte ik Witjes Verzendhuis die goedkope en toch leuke kattenbelletjes aanbood. Ik bestel . En wat blijkt . Witjes Verzendhuis blijkt hierachter op het Industrieterrein te zitten! Niet gek!
Ik mail ze nu dus voor een nieuwe bestelling. Blijkt in eens dat ze 2x zo duur zijn geworden. Er ontstond wat verwarring. Ik denk .ik ga er gewoon heen om te overleggen of .ik ben niet zo gauw kwaad, maar om dit soort dingen kan ik me enorm opwinden. Wim nog veel meer, maar hoe harder die moppert hoe rustiger ik dan word .ken je dat?
De beste mensen waren zelf helemaal ontdaan dat de oude prijs nog op internet stond. Het was een oude partij geweest die ze een aantal jaren terug goedkoop hadden ingekocht. Wat ze nog hadden kon ik krijgen voor een kwartje en de rest voor 42 cent.
Dat wordt volgende week weer zere vingers als we de eersteIk ben Moniekjes van hun belletje gaan voorzien. Drukkerij Joci maakt ze nog mooier dan de eerste druk. Tom verzorgt de opmaak en is daar heel creatief in met allerlei extras. Laat je maar verrassen! Net als Ik ben Scotty, kan Ik ben Moniek ook al besteld worden. Maken jullie allemaal wat reclame voor meen geef je mn website door aan familie,collegas, vrienden en bekenden??
Ik vond het toch echt spannend om af te wachten wat Wendy over mij en mijn dieren zou schrijven en natuurlijk hoe de foto uit zou vallen!
Gisteren had Mark al een krantje gekocht bij de benzinepomp omdat hij dacht, en ik ook, dat het gisteren zou zijn. Maar nadat ik Wendy 3x een aanvulling/ rectificatie had gestuurd, zal ze wel gedacht hebben: dat redden we vandaag niet meer. En nog stond er een vreemde opmerking onder de foto. Het was net of ik met de moeder op de foto stond, terwijl een kind kon zien dat Queeny een pup is .zal zelf wel geen hond hebben Duncan, de fotograaf in elk geval niet. Met moeite had hij zich er bij neergelegd dat er een kat in huis was, maar toch praatte hij hierover of hij er wel van genieten kan! Net Wim die vroeger zuchtend in de groentetuin van zn moeder de woorden sprak:Later hè later ..heb ik an een bloempot genog! En nu moet je hem eens zien met zn 8750 m2. Ik kan niet zeggen dat ie er onder lijdt.
En dan maar hopen dat ik ook enige bekendheid krijg en dat de boekjes zó leuk gevonden worden dat ze de deur uit vliegen. Maak maar een beetje reclame voor me door erover te praten en mn website te noemen. Alle omas en opas, ooms en tantes kunnen er de blitz mee maken bij kleinkinderen, neefjes en nichtjes. En wat te denken als kraamcadeautje als er al een iets ouder kind is. Dan krijgt die ook aandacht!
Oma, Moniekje lezen. Mama. Moniekje moet mee naar bed. Of Britt van Dick en Anda ( 3 jaar), die Ik ben Moniek zgn voorleest aan haar poppen! En dan heb ik het nog niet eens over Ik ben Scotty" gehad!
Nee, Wendy en Duncan ik ben heel tevreden. You did a good job. Meer nieuws over het artikel in de krant? www.hettysite.nl
Wat me nu toch overkomen is. Ik heb na 29 jaar een andere man. Deze heb ik nog nooit gezien. De stem klopt nog en in het donker ligt het nog net zo lekker als altijd!
Een foutje, een uitschieter met de baardtrimmer heeft het veroorzaakt. Och, kiek toch es, dit is gien gezichte, zei Wim gisteravond. De baardtrimmer die al zolang goed werk verrichtte schoot uit en veroorzaakte een kale plek. Zak ém dr mor helemaole afhaaln?
Jao, doe mor és, iej wodt dr misschien nog wel knapper van. Laot mor es zien wat dr onder hen kump.
Even later komt een verschrikte Wim uit de badkamer. t Wil niet met die trimmer. Ik holle toch allemaol stoppeltjes. Met afschuw kijkt hij in de spiegel. Een vreemd gezicht kijkt hem aan en ik weet ook niet wat ik voor me zie. Het gezicht dat 29 jaar geleden onder die baard verdween is het niet meer. Tijdens een 3 weekse gezamenlijke vacantie in Auvergne met Dick en Anda en hun kinderen besloot Wim zn baard te laten staan. Toen hij na de vacantie weer terug was op zijn werk zei de directeur: Dr af met dat ding. En dat moet je nou never nooit tegen Wim zeggen. De baard bleef. Soms lang, soms wat korter. Het gaf hem , hoe zal ik het zeggen, een enigzins gedistingeerd uiterlijk, een beetje stoer ook. Tja en dat is nu een beetje wennen.
Eindelijk gerechtigheid. Mannen worden ook ouder.
Jao en noe kuj twee dinger doon. Of iej koopt een scheerapparaat of iej laot gewoon oew board weer angreujen .
Natuurlijk laot ik em weer staon. Dit is niks. Ik probeer niet te lachen, maar dat lukt niet helemaal. De snor is er nog wel, zij het dan wat gefatsoeneerd. Ieder keer als ik Wim aankijk is het net of ik een andere man zie. Toen ik vanmorgen nog even weer in mijn warme holletje naast hem kroop was het net of ik bij een vreemde kerel in bed stapte. Heel raar! Ik zit maar te bedenken op wie hij nou lijkt. En als ik af en toe toch mn lachen niet in kan houden en tranen voel opkomen, draai ik me maar gauw om, want anders krijg ik de baard er ook nog af.
Laat de natuur zijn gang maar gaan. Uit een gemengd huwelijk komen de mooiste kinderen. Mijn nichtje Henny kreeg verkering met een Molukse jongen en dat was in onze familie nog niet gebruikelijk. Mijn moeder vertelde ons: Henny hef een zwatjen. En dat bedoelde ze niet verkeerd. Ze kregen later inderdaad 2 mooie dochters.
Een paar Papoeajongens uit Nw- Guinea waren bij een oom en tante in huis tijdens hun studie. Ze zaten bij ons op het Baudartiuslyceum in Zutphen. Ze zouden straks een belangrijke functie kunnen krijgen in hun land. Mn vriendin Anneke en ik hadden geregeld contact met ze.We hadden hele idealen, Anneke en ik. Wanneer we later onze studies afgerond hadden zouden we samen wel naar Nw-Guinea willen;zij als verpleegster en ik in het onderwijs. Tante Hanna sprak mijn moeder er op aan, dat ik voorzichtig moest zijn , want de cultuur van die jongens .enz. Dat zou erg moeilijk worden. Ik had geen plannen in die richting, maar we hadden wel erg interessante gesprekken en heb een plekje in mijn hart gehouden voor Nw-Guinea.
Daarom zorgen Wim en ik dat er een kindvia de Stichting Papoeajeugd naar schoolnaar het Voortgezet Onderwijs in Nw- Guinea kan gaan.
Zo hebben we ook multiculturele kippen. We hebben indertijd een prachtig stelletje Cochins gekregen van Henk en Anneke. Helaas zijn die door een loslopende hond te grazen genomen. Hendrik de haan had zijn hennetjes tot het laatste verdedigd. Ik word nog misselijk als ik er aan denk! Allemaal in de rug gepakt en doodgebeten. Dat was onze eerste tegenslag op dierengebied dan. Zulke natuur bedoelden we niet toen we hier gingen wonen.
Maar er kwamen nieuwe Willen jullie een paar kippetjes en .wij hebben een hele mooie haan over, een Flaverol. Dat was inderdaad een mooie, met pluimpjes aan de kop. En zo begon het. Buurman Jans had ook nog een paar krielkipjes in de aanbieding. En nu hebben we dus een multicultureel kippenbestand. De Flaverol, Herman, is niet meer. Nu hebben we Rieks, een haan met allemaal veren aan zn poten, een lieverd. Eén van de krielkipjes loopt nu trots rond met 8 kuikens van Rieksie en andere hennen. Eigenlijk zijn het haar pleegkinderen, maar ze waakt over ze. Kom niet te dicht bij!
Ik ben benieuwd of ze ook pluumpjes aan de kop krijgen èn veren aan de poten.
De restvan de dag brachten we door in Harlingen. Franeker was al een mooi oud stadje,maar Harlingen was net zo mooi, alleen iets ruimer. Hoeveel galeries we hier bezocht hebben .ik ben de tel kwijt! Galerie De Vis sprong er kwalitatief boven uit, maar ook qua prijzen. Ik hoorde ,dat een groot koeien schilderij 7000 euro kostte en één iets kleinere 5000. Ha! Maar dan heb je wel wat!
Er was 1 winkel/ galerie die veel voor kinderen had, Galerie Oker. Dit was een galerie, waar je tenminste nog iets leuks kon kopen zonder het thuisfront te kort te doen! Ria duwde me aan en zei:Dit is een winkel voor jouw boekjes! Dat bracht me op een idee. Ik naar Marleen, die hier de scepter zwaait en vertelde over mijn boekjes.
Afgesproken is dat ik haar informatie mail en in september wanneer ik met Diny naar Vlieland ga, de boekjes kom brengen Heb je al geboekt, Dien? Ik denk dat ik haar al eerder boekjes opstuur!
Bedankt Ria!
Rias schilderij dat in De Voorhofhangt heeft ze verkocht. Het is een groot doek met strand en zee en een kind op een schommel die naar de zee toe beweegt. Heel mooi! Wanneer je de trap vanuit de kerkzaal naar beneden neemt, valt hij gelijk op door actie èn ingetogenheid.Als je daar sommige van de kunstwerkenuit de galerieën mee vergelijkt!!
Moe maar voldaan streken we aan het eind van de middag neer in een gezellig eetcafé en hebben héééérlijk gegeten, met ijs toe uiteraard.
Harlingen was wonderful! Ook geintersseerd in Schilderen, Puur Natuur, Kinderprentenboekjes, Nieuws-- www.hettysite.nl
Op 30 juni was onze galeriedag gepland. Ellen Kroeze organiseert dat ieder jaar voor haar cursisten. Franeker en Harlingen staan op het programma. Om 10 voor 11 staan we bij Douwe Elias voor de deur, waar een schamel briefje is opgeplakt: Probeer om kwart over 11 weer terug te zijn. Helemaal niet erg ..we hadden net een gezellig caféetje ontdekt aan de overkant.
Maar dan zijn we er helemaal klaar voor!Douwe kwam net uit de kerk voor een begrafenis en moest even omschakelen. Dan is hij er helemaal voor ons. Hij vertelde over zijn jeugd .Zijn vader werkte op een BLO-school, had ook aanleg voor kunst. Veel van deze kinderen heeft hij geschilderd, sommigen ontroerend mooi.
Hij ging naar de Minerva acadamie in Groningen, waar hij echt het vak geleerd heeft. Hij schildert realistisch met een losse toets. Hij mocht na die academietijd gebruik maken van de B.K.R. regeling, wat hem gelegenheid gaf om volledig door te gaan met schilderen. Je kreeg dan geld voor verf en doeken en later kochten ze weer werk van je. Op de academie werd onder elkaar steeds gezegd, dat je een vriendin moest zien te krijgen met een baan. Dan had je in elk geval brood op de plank.
Dat lukte hem wonderwel. Zijn vriendin werd zijn vrouw en op veel doeken in zijn galerie is ze te zien als een mooie rossige schone. Later mochten we mee, naar zijn pakhuis/ woning/atelieren zagen daar zijn vrouw , hoewel nu grijs, maar nog steeds dezelfde. Hij heeft ontroerend veel van zichzelf laten zien. Zijn woonkamer/ atelier was op de 3e verdieping en we moesten allemaal door een opengeklapt luik voor we zijn werkplek met mooie lichtval èn uitzicht konden bewonderen. Later terug in zijn galerie vertelde hij over zijn werk nu. Hij had de Majesteit mogen schilderen in opdracht van de Provincie Friesland voor het Provincie huis in Leeuwarden. De avond voor hij op Huis ten Bosch verwacht werd, had haar hofdame nog gebeld. De majesteit vroeg of ze iets opens of geslotens aan moest doen. En toen hij er al was en zat te wachten kwam de hofdame met 5 japonnen aanzetten om uit te kiezen .. Toch ook een gewone vrouw .k Weet niet wat ik aan moet doen ..."
Ook bewonderden we een enorm doek waar hij met 2 andere kunstenaars aan gewerkt heeft.Hij had daarbij een grapje uitgehaald door de naam Anita op een surveillerende helicopter te schilderen. Anita is een collega die hem en zijn opdrachten met argusogen volgt. Nu is hij bezig met een doek van wel 6x4 m ,waar hij een beroemde winkelstraat in Den Haag op vastlegt. Een opdracht van 25000 euro.
Het was een geweldig begin. We waren er allemaal vol van en we denken over een manier waarop we iets terug kunnen doen!
Om 10 voor 11 begint Tessa te blaffen. Ja wij hebben geen bel nodig . Ik zie iemand in een auto bij het hek en ga er naar toe. Ik denk .misschien is hij al wel aan koffie toe.Het was zon snelle mooie jongen met een mobiel aan zn oor Nee , ik moet nog even bellen!
Had ik kunnen weten nieuwe generatie . Maar koffie daar had hij even later wel zin in. Mn zenuwen waren onderdehand wat gezakt. Heb je een opdracht meegekregen? vraag ik hem. Ja, een foto maken!! Ik leg hem ( ja ...echt een mooie knul!) uit wat mijn bedoeling van een artikel in de krant is, laat hem wat zien van de beide boekjes en dan neemt hij het initiatief.Misschien bij de vijver .., opper ik nog. Nee, het gaat om jou met je pup, zegt hij. We lopen ons erf rond naar de plek bij de kota. Nee, ook niet in de zon. Hij trekt de tuintafel daar op een andere plek, zet er een stoel bij. Queeny zit nu pontificaal op de tafel en ik op de stoel erachter er een beetje naar toe hangend. Hij pakt een andere stoel er tegenover en begint te knippen. Toen Queenyde geluidjes hoorde, werd ze in één keer rustig en ging ze er helemaal voor zitten, echt een hondje van Eva. Als de foto leuk gaat worden hebben we dat mede aan Queeny te danken.
Binnen 20 minuten was hij ook al weer weg. Ik krijg de tekst van het artikel eerst nog te zien is me beloofd, want de vorige keer in De Zuidenvelder, stonden wat fouten omdat zon journalist dingen niet goed hoort of begrijpt.
Je leert zelf ook weer bij. Zo zie je maar je bent nooit te oud om te leren!
Pas zeiden we tegen André:"We hebben een krielkip met 8 kuikens, maar we weten niet waar we ze straks moeten laten want het hok wordt dan te klein"." Oh ", zei hij toen,"gewoon laten lopen. De natuur lost het vanzelf op....de buizerd, de katten, de vos....". 'Nee toch". Ik heb steeds de stille hoop gehad dat de bosjes om ons huis en het graan van de boer een goede verstopplek zou zijn voor ons moedertje met de 8 kuikens. Ik voerde ze op een plek dicht bij de broedplaats. Toch had ik ze al 2 dagen niet gezien... Zou die André toch gelijk krijgen?! Vanmorgen na de fotosessie voor de krant, Wim had de andere kippen al uit de ren gelaten, zie ik moeder krielkip met haar kroost de open plek bij de kota oversteken en de kippenren ingaan. Ja...met alle 8. Ze dook ook in de ren weer naar een hoek met struiken. Nou ja , alle hoeken daar hebben dicht struikgewas. Zonet zag ik een oude kip die er wat verfomfaaid en triestig uitzag, helemaal alleen in het zand liggen. Ja op deze manier lost de natuur het ook op.
Wil je meer weten over mijn kinderboekjes en schilderijen? www.hettysite.nl
Vanavond belde Friedel: "Is het goed dat we weer eens een kopje koffie komen drinken?" Het was een aardig tijdje geleden dat we elkaar gezien hadden. Maar als je weer bij elkaar bent ,is het net of de tijd stilgestaan heeft. Eigenlijk moet je heel zuinig zijn op zulke contacten. Ken je dat? Dank je wel Friedel en André! Onze gezamenlijke kennismaking dateert uit de tijd dat Wim nog bij Stork in Hengelo werkte. Hij volgde een scheidsrechterscursus samen met André waar hij ook mee volleybalde. Hij zei: "Ik baal als een stekker. Ze willen dat ik een andere functie krijg bij Stork. Dan zal ik meer bureauwerk krijgen en ik vind juist de afwisseling zo leuk! Als je nog iets voor me weet!" "Wat zoek je dan", vroeg André. Om een lang verhaal kort te maken: de volgende dag gingen we samen naar Emmen voor Wim z'n sollicitatiebezoek bij Holvrieka-Ido, een fabriek die roestvrijstalen tanks produceert. Een week later had hij een nieuwe baan. Ons huis in Hengelo kwam in de zaterdagochtendkrant. Toen we thuiskwamen van het boodschappendoen, had onze Rick met een vriendje de eerste rondleiding al verricht. Datzelfde weekend was ons huis verkocht. Na de zomervakantie verhuisden we en Friedel en André vingen liefdevol Mark en Rick een paar dagen op tot we verhuisd waren. Ze waren zelf net voor die vakantie verhuisd naar Emmen. Onze relatie is altijd warm gebleven. Wanneer er gepoetst moest worden stond Friedel klaar. Bij een verhuizing kwam ze aanzetten met een pan macaroni. Lief en leed deelden we met elkaar. Ik hoop dat dat nog lang zo mag blijven. Oude liefde......roest niet!
foto: Ook een oude liefde......Rieksie met zijn dames!
Wanneer ik vroeger tegen de kinderen het woord "vroeger"gebruikte, zeiden ze steevast: "Het is niet vroeger,nu is alles anders". Vroeger gingen wij op tijd naar bed . Als we dan al eens een keer uit gingen, ging je om 8 uur en afhankelijk van de leeftijd om 9, 10 of 12 uur thuis. Bij onze jongens was ik al blij dat ik dat speciale rammeltje van de fiets hoorde om half 4 of 5 uur in het weekend. En je moet vooral niet zeggen dat je wakker gelegen hebt, want dat is toch wel zo oerdom. Er overkomt ze toch niets, ze kijken wel uit! Gelukkig hebben we ook veel plezier gehad met z'n allen. Nu is alles anders. Nu vragen ze vaak:"Hoe deden jullie dat vroeger?"Hoe zat dat met al die opa's en opoes van jullie"? Nu ben ik begonnen op de seniorennet.be/hetwimpel een blog met herinneringen te starten. Hetwimpel is de afkorting van Wim en Hetty.Toen we trouwden werd die afkorting ingevoerd door de familie. Het wordt nog ingewikkelder, want sinds 14 dagen heb ik ook een eigen website: www.hettysite.nl Het leek me leuk om mijn schilderijen op een site te kunnen laten zien. Ook ben ik de laatste jaren bezig met het schrijven en illustreren van kinderprentenboekjes en omdat geen uitgever bereid is om ze uit te geven ben ik dat in eigen beheer gaan doen. Over 2 weken komen ze uit!! "IK BEN MONIËK", een kattenboekje met echt kattenbelletje( vanaf 3 jr) , waarin onze eigen kat vertelt èn "IK BEN SCOTTY", waarin 1 van onze pups vertelt over alles wat hij meemaakte tot hij bij zijn nieuwe baasje gewend was. En verder wat er nog meer voor nieuws te melden is.
Nieuwsgierig geworden? Kortweg: hartelijk welkom op: blog.seniorennet.be/wimhetty en ook op www.hettysite.nl
b]Eindelijk kunnen we weer eens er op uit met onze caravan. Nou ja.. kunnen wel, maar het is wel een geregel wanneer je dieren hebt. Tessa en Scott gaan voor het eerst beiden mee. Mark zal zaterdag overdag de dieren controleren: katten, kippen, schapen en de beide veulens. Buurman Jans houdt die beide ponyveulens verder in de gaten. Rick komt zaterdagmiddag en is de oppas voor de rest van het weekend. Maandag morgen brengt Mark Queeny. Ja die gaat dan de hele morgen in de bench. En dan ....op weg naar onze vertrouwde Camping "De Boomgaard", waar altijd een plekje voor ons is. Tessa moet wel wat wennen, maar wil prima aangelijnd liggen.Erg fijn om elkaar weer te spreken. En er wordt wat afgepraat, gewoon in je eigen moedertaal het Achterhoeks. De omgeving met zijn coulissen is fantastisch. We hebben onze oude tante Jo bezocht. Ze ziet bijna niets meer en was net aan het luisteren naar een luisterboek van de blindenbibliotheek in Ermelo." Spannend hoor!", zei ze. 93 is ze nu en in januari dachten we dat ze aan haar eindje was gekomen. Maar nee, ze is er nog. En het is altijd weer bijzonder om even met haar van gedachten te wisselen. Eens had ze de dominee op bezoek en vroeg ze "Dominee, geleuf iej in dreumen...dat ze ook een betekenis kont hebben. "Hoezo", vroeg de dominee."Nou, mien zuster Dina dreumen veurdat ze wegging naor eur nieje baan in Hilversum, dat ze doodging, mor dat ze eerst nog een feestje had. En dat kwam helemaol uut. Ze werd wegebrach deur mien breur Hendrik Jan op de motor en toen ze effen stoppen um te kieken of ze goed waren, werd Dina deur een vremde vrachtwagen angerejen en oaverleed ze een dag later". De dag drveur had ze een feestje ehad van de meisjesvereniging. De dominee was even stil en vertelde haar het volgende :"Ik droomde eens van een hele mooie vlinder , prachtig mooi. En opeens begonnen daar stukjes af te rafelen tot er niets meer van over was. Korte tijd later wilde ik als zendeling naar een ontwikkelingsland, want dat was altijd al mijn droom, maar mijn vrouw wilde niet. Het liep op een scheiding uit en ik bleef achter met 3 kleine kinderen. Toen dacht ik aan mijn vlinderdroom." Deze dominee is later weer getrouwd en toch weer heel gelukkig geworden.( maar geen zendeling) Dit gesprek hadden we kortgeleden nog met haar. Hendrik Jan was mijn vader, die later ook verongelukt is.
Met Hemelvaart en Pinksteren was het volle bak op Camping "De Boomgaard", hoorden we. Het melkveebedrijf en camping is nu ontdekt. En mond op mond reclame is heel belangrijk. Het was ook volle bak bij de melkstal waar 2x per dag gemolken wordt en waar de melk gekoeld opgeslagen wordt en om de andere dag door de melkwagen opgehaald wordt. Er was 1 jongetje dat alles niet goed kon zien door de drukte, maar dat wel belangstellend was. Johan vroeg: "Wil jij ook wel een keer komen meehelpen".Hij knikte wat verlegen. "Kom dan morgen om 6 uur maar" Hij was er om 6 uur en kreeg aparte uitleg en mocht een beetje meehelpen. Toen ze klaar waren zei Johan: "Haal bij mama maar eens een groot glas op, dan krijg jij daar echte melk van de koe in." Hij rende vlug weg en kwam even later met een glas aanzetten...... Hij had nog nooit zulke lekkere melk gehad! Deze herfst komen ze weer een weekje. Samen met Johan en Joke en de fam. Netten uit Brabant vierden we een afscheidsfeestje. Ze hadden hier nu 3 maanden gestaan. Toen de tongetjes wat losser werden aan het eind van de avond kwam de vraag: "Weet je wel hoe een schoonmoeder in China heet?" Nou....nee.... "Tai Kreng"
Een goede buur....een verre vriend!
Multicultureel
Harlingen, here we come.
Vanavond belde Friedel: "Is het goed dat we weer eens een kopje koffie komen drinken?" Het was een aardig tijdje geleden dat we elkaar gezien hadden. Maar als je weer bij elkaar bent ,is het net of de tijd stilgestaan heeft.
Wanneer ik vroeger tegen de kinderen het woord "vroeger"gebruikte, zeiden ze steevast: "Het is niet vroeger,nu is alles anders". Vroeger gingen wij op tijd naar bed . Als we dan al eens een keer uit gingen, ging je om 8 uur en afhankelijk van de leeftijd om 9, 10 of 12 uur thuis.
b]Eindelijk kunnen we weer eens er op uit met onze caravan. Nou ja.. kunnen wel, maar het is wel een geregel wanneer je dieren hebt. Tessa en Scott gaan voor het eerst beiden mee. Mark zal zaterdag overdag de dieren controleren: katten, kippen, schapen en de beide veulens. Buurman Jans houdt die beide ponyveulens verder in de gaten.
Met Hemelvaart en Pinksteren was het volle bak op Camping "De Boomgaard", hoorden we. Het melkveebedrijf en camping is nu ontdekt.
