Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
14-08-2007
Sara en Amber
Door alle drukte met de Kunstmarkt, het bezoek van Ian en de verjaardag in Brummen bij Ians oma Jannie zijn we wat tijd betreft enigszins in de war.
We zitten net ons sapje en ontbijtje weg te werken nadat we uitgeslapen hebben of er wordt geroepen bij de deur: Goeiemorgen De honden liggen nog aan onze voeten en hebben ook een uitslaapdag . Dokter Harrie staat ineens in de keuken! Helemaal vergeten dat die vandaag de ponys en de honden komt enten. Wim gaat snel naar de ponystal en probeert slimmer te zijn dan de ponys. Hij voert ze in de stal en ja hoor .ze trappen er in. Gauw de deur dicht en dan kun je ze goed pakken en even vast zetten.
Nadat hij Amber na de uitbraak uit het nog niet ponyproof gebleken weiland naar de schuur had gesleept kan hij haar eigenlijk niet meer pakken wel brood aanpakken..ja..ja en een beetje knuffelen ja ja, maar wanneer hij haar vast wil zetten voelt dat loeder het gewoon. Harrie geeft het advies om op verschillende tijden te gaan voeren en af en toe een poosje vast te zetten. We zullen het proberen. Sara is gemakkelijker. Die is echt heel lief.
Tien jaar geleden begonnen we met Katja.Die deed haar naam eer aan, een echte kattekop eigenwijs en heel slim. Toen kwam Bartje voor de gezelligheid.
Op een gegeven moment hadden ze het pinnetje van het grote hek weten los te wurmen met de bek en braken ze uit. Buurman en buurvrouw Wielens kwamen net langs om op bezoek te gaan in Barger-Oosterveld en waarschuwden ons. Daar stonden ze op hun paasbest bij het weiland te zwaaien om de ponys tegen te houden. Ze vlogen gelukkig niet de straat op, maar langs het Schoolpad naar het bos en verder de weg naar de schuur van de begraafplaats op. Daar liepen ze zich gelukkig vast. Je zou dr een hartverzakking van krijgen zegt Wim wel eens, maar dit was zoiets. Toen je ze één keer weer aanhet touw had liepen ze wat narrig weer mee plannetje mislukt. En er kwam een slot met sleutel op het hek!
We hebben ze beiden ingeruild voor één goedzak . En dat was Betsy. Daar kon je alles mee doen en daardoor zijn we een beetje verwend. Maar Betsy werd ziek..chronische hoefbevangenheid. Heel jammer!
En ja nu hebben we weer twee entertjes: Sara en Amber en kunnen we weer opnieuw met opvoeden beginnen! foto: Hier zijn Sara en Amber pas een week oud!
Vanmorgen om half 8 is het eerste waar ik me bewust van wordt een heel raar gehijg. Even denk ik nog dat Wim een enge droom heeft en ik wil hem net, half slapend nog, een duw geven als ik tot mn positieven kom. Dat is geen gehijg het lijkt wel een soort blazen in de schoorsteen. Wim is ondertussen ook wakker geworden. We kijken uit het raam en zien ineens een grooooote ballon mèt mand echt vlak over ons huis schuiven. Het geluid dat we horen is de gasbrander van de ballon. Het lijkt of hij vlak achter ons huis in het maisveld gaat landen. Dat hij de eik achter ons huis heeft gemist is een wonder. We zien de mand over de toppen van de mais schuiven.. en ineens is het net of er een vlaag wind op komt zetten, de gasbrander trekt nog een paar keer fel van leer en de ballon stijgt weer!
En dan weet ik het weer. Het is de dag van onze Kunstmarkt in het dorpje Wezup, waar ik met Ria een stand ga bemannen om onze schilderijen en ik natuurlijk ook mijn kinderboekjes aan de man/ vrouw probeer te brengen. We doen voor het eerst mee en staan vlak naast collega- amateurschilder Greetje. Wim helpt gelukkig met het opbouwen.
Het is een spannende maar erg leuke ervaring. Zodra het eerste boekje over de toonbank gegaan is valt de spanning ook weg en is het alleen maar een gezellige dag met heel leuke ontmoetingen met oude bekenden èn belangstellenden. Ik heb weer wat geleerd: altijd genoeg wisselgeld in voorraad èn zakjes voor de boekjes. Het is erg leuk dat er een opdracht bij zit om een tweede Bonnie te schilderen. Ik verheug me er op! Nieuwsgierig geworden? www.hettysite.nl
Een aantal jaren geleden gingen Wim en ik op vakantienaar Engeland. We kwamen via Warwick Castle , Statford upon Avon en Durham Castle
in Northumberland. We verbleven op een piepklein campinkje van boer Bill. De ene ster die ze misschien zouden krijgen was voor de kraan, de afvoer van het toilet en het prachtige landschap. We zouden 1 of 2 nachten blijven, maar het werd een hele week. Boer Bill zei dat hij soon would get hisbuspass ( 65 worden)! And we do not even have a bus! In het dichtbij gelegen Otterburn was een Woollen Mill zoals in zoveel andere plaatsen in Noord Engeland en Schotland. En hier ontdekte Wim een onmisbaar hoofddeksel : een regenhoed van een soort waxstof. Daar was hij helemaal content mee. Die hele week droeg hij hem of het regende of niet. We hadden al veel gezien in de omgeving. Zelfs een tochtje met de boot naar de Farne Islands was helemaal geweldig Op aanraden van boer Bill maakten we ook nog een autotochtje om het Kielder Water en bezochten daar een Visiterscentre. We lopen richting centre, Wim in vakantie outfit mèt hoed en ik hoor achter me een jongetje tegen zijn moeder zeggen: Is that a cowboy, mum?
Scott is weer thuis .gelukkig .. met pillen voor 6 weken en wij 260 lichter.
Hij kan nog 3 dagen blijven bloeden en we hebben lakens uit de kast gehaald en handdoeken om onze inboedel te beschermen. Die hele dikke keukenrol die Wim altijd bij Holvrieka koopt doet goede diensten. Maar Scott eet en drinkt weer iets, heeft zn pillen gehad en ligt nu bij mij onder de computertafel op zn lievelingsplekje te slapen.
De retreever die een keizerssnee onderging kreeg na de 7 gewoon geboren pups er nog 5 puppies bij, de 6e was al dood. Me dunkt dat 12 ook wel genoeg is.
Wim is naar Hattem om de laatste hand- en spandiensten te verrichten aan het dak van Ben en Niesje en brengt vanmiddag gelijk Ian mee, de oudste zoon van Gera en Fred uit Canada.
We moeten maar eens kijken wat hij leuk vindt hier. Het is geen stilzitter, maar volgens oma Tonny houdt hij wel van uitslapen. Er is hier in Emmen net een nieuw jong olifantje geboren in de dierentuin. Misschien is dat wat! Rick heeft in elk geval ook een dagje vrij genomen
We zullen zien! We zijn hevig aan het nadenken wat we voor zn verjaardag a.s. zaterdag zullen kopen. Misschien moeten we hem zelf laten kiezen. Twee jaar geleden in Canada wilde hij graag een chest-protector voor zn dirty bike ( ik geloof een soort cross motor) Wat was dat leuk om daar bij te zijn.
We hebben helemaal een geweldige vakantie gehad daar . We zijn met zn allen wezen kamperen in het zuiden tegen de U.S.A. aan. Samen met Henry en Tonny zijn we toen verder getrokken naar Vancouver Island, Vancouver en toen via de Rockey Mountains terug naar Spruce View waar de familie in de buurt woont.
We hebben net Scott achtergelaten bij Dierenkliniek Het Hooyvelt in Emmen. Dokter Harrie heeft niet zon scope om inwendig onderzoek in de neus te doen en heeft ons toen doorverwezen.
Het is net een echte kliniek, net of je je kind brengt zal ik maar zeggen. Heel mooi verzorgd allemaal. Hij kreeg een spuitje om rustig te worden op een dekbedje en toen droegen ze hem naar zijn eerste plek. Want eerst moet er nog een keizerssnee uitgevoerd worden op een zwarte labrador. Die is al 7 dagen bezig om pups te krijgen, heeft er nu 7 en de foto wees uit dat er nog 5 of 6 inzitten. De mevrouw zelf kon van vermoeidheid niet meer uit haar ogen kijken. Ze had al heel lang niet geslapen. Dan ging het met Tessa en vroeger met Kim toch van een leien dakje. Die moest je af en toe wel even meehelpen, maar dat was toch binnen een 12 uur gepiept.
Ze zullen contact opnemen wanneer ze weten wat ze bij Scott tegen komen, Ik ben zo bang dat het één of ander kwaadaardige tumor is. Wanneer dat een snelgroeiend iets is hebben Wim en ik afgesproken dat we haar dan gelijk laten inslapen. Ik kan bijna niet meer schrijven door mn tranen. Kinderachtig?? Iedereen die dit herkent zal dat niet vinden. Wim reageert anders. Die gaat brandnetels trekken in de tuin bij de sloot. Dan kan die troep nog mooi even met de groencontainer mee straks.
Maar misschien valt het allemaal nog mee en maken ze het neusgat vrij en kan Scott nog weer een paar jaar mee
Even denk je vandaag valt er niets te beleven. Je zit samen met een bakje koffie. Dan komt ineens ons zwarte Loedertje bij de vijver vandaan met een goudvis in de bek. Het is voor de goudvis al te laat zien we. En net lag er een muisje bij de deur. Die komt Suze daar bijna iedere dag neerleggen. Queeny is er ook al weer en heeft net een leeg boterkuipje uit de afvalbak gepikt en heeft weer iets nieuws om mee te spelen. Ze begint al beter te luisteren. Zodra ze de stem van Mark hoort staat ze gelijk onder commando. Ik zei tegen Mark: Je moet met die hond op de puppycursus. Dat zou heel goed zijn want naar mij luisteren deed ze eerst nog niet erg ja alleen als het haar uitkwam. Maar Mark wil het allemaal zelf doen. Kijk maar,zegt ie. Queeny zit. En Queeny gaat ogenblikkelijk zitten. Queeny lig, en Qeeny gaat gelijk op de rug liggen. Ik zeg nog: Maar je zou het zelf ook leuk kunnen vinden .. Maar degene die Mark een beetje kennen of die mn stukjes goed gelezen hebben, weten dat hij het allemaal zelf wel beslist. Queeny is al meegeweest op vakantie naar Het Toppershoedje en het strand en was de lieveling van het Fazantenveld samen met Siva. Het socialiseren gaat dus heel goed.
Gisteravond gingen we even ons rondje doen op het erf en we horen een spektakel in de hulstboom bij het kippenhokje. Daar zitten alle jonge kippen in. Ze mogen of durven blijkbaar nog niet in het hok. Ik denk dat buurman Jans eerst die ene jonge haan maar op moet halen voor onder het dekseltje zoals hij dat noemt. Die wordt door vader Rieks niet geduld en zit van armoe helemaal bij de ingang naar buiten s nachts.
Wim houdt er niet van om een kip te slachten. Toen hij hééél vroeger bij ons kwam vroeg pa eens:Wim holt oew mooder ok van kip?Ja natuurlijk , zei Wim. Nou dan nemt er mor ene met. Köj em zelf ok slachten? Jawel , zei Wim. Toen we dat weekend weer naar Hattem gingen hadden we een jute zak bij ons met een kip. Hee mot wel wat langer in de panne as een kippe uut de winkel heur, zei mama nog wel.
Bij moeder van der Kolk aangekomen, verdwijnt Wim met de kip en het grote broodmes naar de schuur. Na 5 minuten komt hij weer terug. Ik krieg de kop dr niet af. En hij kijkt naar het grote mes. In de onzekerheid misschien had hij het mes verkeerd om in de hand . Aj noe et mes
es andersumme holdt geet het vaste better! Enfin het lukte toch, maar de kip heeft uren in de pan gesudderd en was nog taai. Na die tijd heeft Wim nooit meer zelf geslacht.
Nee, zonaanbidders zijn we niet echt. s Avonds gaan we naar het strand en wandelen langs de vloedlijn. Dan zie je ook honden in alle soorten en maten, want die mogen overdag niet op het strand. We zijn vaste klant geworden bij de strandtent voor een cappucino of meer!
Op de camping zijn een aantal kinderen in de doelgroep voor Ik ben Moniek. Heel spontaan komen ze vertellen hoe ze heten..Anke en Bauke en Tim. Ze spelen dat het een lieve lust is. Iedere keer wanneer Anke langs komt richting speeltoestellen zegt ze : Hallo.
Ik bied ze een boekje aan met de vraag of ze die op school willen laten voorlezen en mn visitekaartjes daar en in hun omgeving willen afgeven. Er wordt heel enthousiast gereageerd. Eén moeder vindt het leuk dat het zo echt is, zo herkenbaar. Haar vader heeft ook schapen en een bordercollie. En zelf hebben ze er ook één, maar die hebben ze thuis gelaten. Ze zullen "Ik ben Scotty"ook geweldig vinden. Op mijn website www.hettysite.nl kun je meer informatie vinden over m'n kinderprentenboekjes en m'n schilderijen.
Verder hebben we Middelharnis en Sommelsdijk ontdekt! Eigenlijk zocht ik het straatje dat Jan de Korte (onze dominee en mede amateurschilder) pas heeft geschilderd. Hij is er opgegroeid en zijn grootouders woonden aan het eind van dat straatje. We hebben meerdere van dat soort straatjes gezien. Mooi die oude huizen. Er hangt een sfeer van lang geleden
De laatste dag gaan we naar Ouwerkerk, waar in een caisson die gebruikt werd om de gaten in de dijk te dichten, een museum is ingericht over de Watersnoodramp van 1953. We herkennen zoveel van de beelden die we als kind hebben meegekregen, dat we allebei met tranen in de ogen rondlopen. Een jasje van een verdronken kind, de boekentas met inhoud van een jonge LTS-er die het niet gered heeft. Het weerbericht van die dag en de nieuwsberichten.
In het nabijgelegen restaurant zitten we later lekker een hapje weg te werken met prachtig uitzicht op een natuurgebied. Daarna lopen we een poosje door Zierikzee, ook een bijzonder mooie stad. Zo zie je maar weer dat je niet zo heel ver van huis hoeft te gaan om nieuwe dingen te ontdekken. Hoewel Wim vanmorgen mompelde:Volgend jaor wodt et toch weer Schotland!
Ja , wij gaan mee, roepen Robin en Eva. De Mekkersteê is een zorgboerderij met geiten. We gaan er met de kinderen naar toe. Hebben de ouwelui ook even het rijk alleen! Ik heb nog nooit zoveel geiten bij elkaar gezien. Het geheel wordt gerund door mensen met een lichte handicap. Er is een winkeltje met van alles, een ijscorner en een soort café. Eva ziet gelijk het verschil tussen een geit en een bok. Dat is bij geiten wel heel duidelijk. Die bokken hebben er wat hangen!!Robin is vooral geïnteresseerd in al die machines die achter het gebouw staan. Een lam breekt zn pootje als hij uit de ruif wil springen en ergens achter blijft haken. Dat kan gelukkig gespalkt worden.
Hierna gaan we naar Goedereede, een soort Anton Pieckdorpje.
Eva wil naar boven op een toren. Robin zegt bij voorbaat al: Ïk niet hoor, ik heb hoogtevrees!
Traplopen is onze hobby ook niet meer en Eva neemt genoegen met het bekijken van de statige oude kerk. Ze zijn allebei onder de indruk van alle oude dingen. Eva klimt zelfs op de preekstoel om te kijken hoe dat is. Het doopvont wordt bekeken. We geven uitleg over het hoe en wat.
Natuurlijk vindt Eva op de markt nog een leuk glimmend ringetje in de kleur van haar shirtje. t Zijn net eksters hè, zegt de man van de ringetjes. Robin kan echt he le maal niks vinden. Dan sluiten we ons dagje met een lekker broodje van de bakker en gaan bij de Gouden Leeuw nog wat drinken.
Het slot van de dag vieren we met vliegeren op het strand en lekker eten in de strandtent. Voor de jongelui een mooi slot van hun vakantie en voor ons een gezellige start.
In het centrum van Ouddorp ontdekken we een prachtige kerk. Er komt een man aan in een zwart pak en even later horen we klokgelui. Dat was zeker de koster. Er zit een bordje aan de muur:
Welkom in gepaste kleding en vrouwen met bedekt hoofd. 1 Cor. 11. Dat belooft niet veel goeds.
We vertellen het Elly Bovée, onze gastvrouw.
Bij een kopje koffie halen we herinneringen op. Pa en mama waren eens op vakantie in de buurt van Staphorst. Mama wilde daar wel eens een kerkdienst meemaken met die mooie klederdracht
daar. Bij de deur werd mama staande gehouden door de koster. Ze had..inderdaad niets op haar hoofd. De koster was zo vriendelijk haar een zwart nylon sjaaltje te verstrekken, die ze toen maar om haar hoofd knoopte. Ze voelde zich zo opgelaten. De grote klap kwam nog. Eenmaal in de kerk
moest ze apart bij de vrouwen zitten en pa bij de mannen. Toen ze 3 uur later na een preek met tussenzangen weer buiten stonden was de nieuwsgierigheid wel over.
Hier krijg je vast geen sjaaltje van de koster , zei Elly
Morgen komen Ben en Niesje, onze vaste oppas sinds jaren. Zo hebben we nog een avond om helemaal weer bij te kletsen voor wij ook naar het Toppershoedje vertrekken. Al jaren delen we lief en leed. Vorig jaar hadden we de overtocht naar ons geliefdeEngeland al geboekt toen bleek dat Tessa gedekt was. Tja en de draagtijd van een hond is net als bij de kat 2 maanden. Wat nu?! Ben en Nies bellen natuurlijk. Ben, wat doen we? Moeten we voor de morning afterpil naar dokter Harrie, blijven we gewoon thuis of .willen jullie de 2 weken die er nog zijn voor de pups weggaan ..misschien .in het geval van inderdaad een nestje .?.
Och, zei Ben toen, jullie hebben nu geen schapen meer. Dan passen wij toch een paar weken op die pups. Dan blijkt Tessa inderdaad drachtig. We korten de vakantieperiode toch maar met een weekje in.
Nou ze hebben het wel geweten. Tessa en Scott krijgen 5 mooie pups. We genieten er van. Al snel weten we naar welke nieuwe baasjes ze gaan.
Vooral de eerste 3 weken heb je er niets mee te doen. Tessa is een perfect moedertje. Het werk begint pas wanneer ze aan de pap en de brokjes gaan. Dan gaan ze ook voor het eerst naar buiten.
Wanneer Ben en Niesje komen dragen we de zorg over en gaannaar de ferry.
We hebben dit jaar ons nieuwe nestje achter de rug en beseffen nu pas goed hoe druk ze ermee geweest moeten zijn. De pups zijn zo vlug als water.
Dit jaar is het voor hun ècht vakantie. Geen pups meer! Of . Zullen ze ze toch nog een heel klein beetje missen??
Het nieuwe boekje "Ik ben Scotty" is door de ogen van één van deze pups verteld....Spikey
Susan en Frans komeneen avondje bijpraten. Frans heeft vakantie. Het liefst is hij dan gewoon thuis en doet waar hij zin in heeft. Hij heeft de hele wereld al gezien. Net als Wim heeft hij ook jaren op zee gezeten en nu switcht hij tussen Londen, Hamburg en New Foundland. Het heeft iets te maken met het ontwerpen en bouwen van booreilanden. Straks moeten ze worden geplaatst in Azerbedjan.
Ze komen het terras op met de kreet: Red sky at night .Shepherds delight.... en daarna..
Red sky in the morning Shepherds warning.
Dat klinkt toch beter als ons mooi weer aan boord!
Susan is uit Engelse ouders, geboren in Ierland en opgegroeid in Schotland! Als verpleegkundige werkte ze in Aberdeen en op een gezellig avondje waar ook zeevarenden welkom waren ( of was het andersom), ontmoette ze Frans. En daar sloeg de vonk over. Nu wonen ze met hun beide jongens Patrick en Willem in Barger- Oosterveld.
Een aantal jaren terug kwam ze hier met Bonnie langs het Schoolpad wandelen en ik was clematissen aan het planten tegen de takkenwal die ik wat aan het zicht probeerde te onttrekken op die manier. We komen aan de praat en blijken zoveel achtergronden en interesses gemeen te hebben dat het contact altijd gebleven is. Onze liefde voor Schotland, allebei een man die gevaren heeft, ze hebben in Neede gewoond in de Achterhoek, de yoga, Reikien de liefde voor dieren.
Susan wil altijd nog graag een paar kippetjes, maar die gaat ze bv redden uit een legbatterij. En Bonnie, de Labrador heeft een luizeleventje bij haar. Die wordt vertroeteld tot en met! Bonnie is al behoorlijk oud en slecht ter been. Willem heeft al iets gemaakt waardoor ze wat gemakkelijker in en uit de auto kan komen. Frans wilde eigenlijk wel een nieuwe pup voor haar en had zijn oog al een beetje laten vallen op wat later Alfa, de witte, geworden is, maar nee Susan kon het niet over haar hart verkrijgen om het Bonnie aan te doen dat er zon druktemakertje bijkwam.
Enfin, we hebben een hééééél gezellige avond gehad.
foto: Bonnie en Scott kunnen het ook goed met elkaar vinden.
Kunst...dierenprentenboekjes...puur natuur? Welkom op www.hettysite.nl
Het onweert er wat af deze zomer. Net middenin een onweersbui komt iemand van Drukkerij Joci de eerste boekjes brengen. Vlug maak ik er bij 5 een belletje aan en die brengen Wim en ik gelijk naar de post. Ze zijn bedoeld voor Poes Pas! Wat een gedonder en hoosbuien hier in Emmen. In de auto zit je in elk geval veilig.
Onze opoe was geen held bij onweer. Bij de eerste bliksemschicht werden we allemaal uit bed gehaald. Dan moesten de kleren aan. Ja ook de jassen! Want als het insloeg, moest je ogenblikkelijk naar buiten kunnen. De petroleumlamp werd klaargezet. Op De Haar was alleen gas en petroleum, maar toen we in Linde woonden was er wel electriciteit. En het sloeg wel eens op de electriciteitsdraad en dan was alles uit. Verder mochten we van opoe niet bij het raam komen, niet bij een stopcontact zitten en ook niet onder de lamp. Er kon toch wel eens een vuurbal uitkomen! Bij iedere klap zei ze : O, foi toch, o foi toch! En als het heel erg te keer ging:O gut mien hale. Wanneer het gerommel wat minder werd gingen pa en opa buiten kijken. Dan had ze het helemaal niet meer van ellende.Johan, hier blieven. t Is nog lange niet vot!
Geen wonder dat Diny die angst heeft overgenomen. Wij sliepen samen in één bed en wanneer er heel in de verte iets rommelde, stond ze er al naast. Hetty, dr uut onweer! Maar ik was een vaste slaper en bleef altijd nog een tijdje liggen tot het menens was.
Wim had een oom, ome Dieks. Die was bij onweer ook niet uit bed te krijgen. Die bleef er gewoon in ondanks de smeekbeden van tante Marie. Hij zei altijd:Ik hebbe nog nooit eheurd dat r iene in bedde dood eslagen is.
Vorig jaar augustus werden we toch wel weer met de neus op het gevaar van onweer gedrukt. Het sloeg totaal onverwacht in op de begraafplaats in Vorden, toen een oom van me begraven werd . Het muziekcorps, waar ome Gert altijd lid van was geweest stond klaar om Veilig in Jezusarmen te spelen na de plechtigheid, en werd getroffen. Het was een vreselijke harde knal. Ik zal nooit die verwarde groep mensen en koperen instrumenten vergeten die daar onder de boom lag. Eén voor één krabbelden ze weer overeind, maar vijf van hen bleven liggen. Er werd gelijk gevraagd om hulp bij het reanimeren. Wim kwam in actie en hielp reanimeren. Ik stond verstijfd en Diny was er als een speer vandoor. Uiteindelijk bleken twee mensen het niet overleefd te hebben. Er werd voor goede opvang gezorgd en er werd gewezen op Slachtofferhulp. Deze gebeurtenis vergeten we niet gauw. Wim was ook gewend om bij onweer buiten te gaan kijken. Nu niet meer foto: 2005..In Canada bij Fred en Gera. Gera ziet een hagelstorm met onweer aankomen. Die vernielt straks een groot deel van de oogst
Wim is naar buurman Jans om te helpen met hooien! D.w.z. hij zit op de tractor en Jans zorgt ervoor dat de balen hooi goed op de opraapwagen terechtkomen. Goed dat Robin het niet weet. Die gaat altijd dolgraag mee op de tractor. Hij waarschuwt buurman Jans als er een baal niet goed ligt en tegenwoordig gaat hij gauw van de tractor af om er zelf één goed te leggen.
Jans woont met Geesje in een chalet achter de boerderij. Toen we hier net woonden zei Jans:Ik heb één koe, Doortje. Daar kun je zo de emmer onder zetten. Dan ga ik koffie drinken en als ik een kwartier later terug kom, is de emmer vol. Ja, dat zal wel, zeg ik!! Wedden om een slagroomtaart? Ik kon dat niet geloven en ging de weddenschap aan. De volgende dag om 6 uur zou het bewijs geleverd worden. Wij er naar toe met een taart, want we hadden al wel het idee dat er iets achter zat! En ja hoor Jans zet Doortje12 . aan de melkmachine . Het is nog zijn enige koe. Hij wil nl geen melk uit een pak. De melk machine gaat aan. Doortje blijft stokstijf staan en wij gaan koffiedrinken.
Jans is zon type van: ruwe bolster blanke pit. Hij ziet er soms wat verfomfaaid uit en kan een harde stem opzetten, maar hij is recht door zee en staat altijd voor ons klaar. Maar andersom ook. Zaterdagsavonds is het vaste prik dan gaat Rick er altijd naar toe. Die kan geweldig met Jans en Geesje opschieten. Ze houden elkaar voor de gek. Rick weet veel van tvs en telefoons en helpt hun daarmee. Pas heeft hij Jans zn telefoonrinkeltje verandert in hanengekraai. Of hij moet even de zenders van de tv goed instellen en als hij om half 11 de deur uitgaat, gaat de tv op zwart. Rick moet dan zó lachen. Maar ze pakken hem wel weer terug. In elk geval een tweede thuis voor Rick. In het vaste sinterklaasgedicht voor Rick staat altijd iets van dat hij er altijd welkom zal zijn. Ja, dan willen bij mij de tranen ook nog wel eens los zitten!
Ook Jans moeder, buurvrouw Wielens wil geen kwaad woord over Rick horen. Rick heeft ook erg meegeleefd toen de buurman ziek was en overleed. De laatste middag heeft Rick nog samen met de buurvrouw bij hem gezeten met een kopje koffie. Als ze geen bezoek heeft gaat Rick iedere zaterdagmiddag even bij haar langs om bij te praten.
Mary Anne en Pieter zitten in Holten op de camping en komen op bezoek met Tessa jr en Robbie, de Westy. Vorig jaar kochten ze onze laatste pup. Het werd dus Tessa jr, een mooie rustige pup. Ze zijn er geweldig blij mee en zo hoort het ook. Toen ze Tessa ophaalden waren ze toch wat emotioneel.Pieter zoende me bij het afscheid en zei: snik . Bedankt . en het is voor jullie .. net zo emotioneel als voor ons snik! Nu waren de emoties minder heftig, maar het was erg leuk om elkaar en de honden weer terug te zien. Wat is die Tessa een leuke sociale hond geworden. Ze had natuurlijk bij ons al een goede start gemaakt ahum, maar ze heeft zich verder ook heel goed ontwikkeld. Het hele jaar heb ik mailcontact gehouden met Mary Anne en heb ook veel mooie fotos gekregen. De middag vliegt voorbij, de veestapel wordt bewonderd, de lammeren geënt en de honden vermaken zich wonderwel met elkaar. Buurman Jans komt grasmaaien en Pieter kijkt geïnteresseerd toe. We kletsen er wat af Mary Anne en ik.
Ik mag haar honden schilderen, erg leuk!! Ook neemt ze visitekaartjes met mijn website er op mee om uit te delen aan geïnteresseerden.
Ze heeft niet in de gaten gehad dat Rick een zoon van ons is.
Er is dan heel wat bij te praten.
Ook hun leven is niet over rozen gegaan. Beiden zijn hun partner kwijtgeraakt. Nu sinds 2 jaar zijn ze heel blij dat ze elkaar ontmoet hebben en elkaar de ruimte geven om het verleden te verwerken! Ik vind het nog steeds heel bijzonder dat we door onze pups zulke leuke ontmoetingen hebben, soms vrienden voor het leven!
Liesbeth is vanmorgen geweest! Ze was mijn steun en toeverlaat nadat we aan de Kuifmees gingen wonen. Ger en Lies met Martin en Linda betrokken gelijk met ons het nieuwe huis , zij op no 19, wij op 20. Ik herinner me dat Ger woest in de weer was met de struiken die hij wilde verplanten, zn haar stond in pieken alle kanten op,coupe orkaan. Onze carports grensden aan elkaar en wij waren de enigen die geen plannen hadden om er een garage van te maken.
Lies was altijd al gek op onze Schotse collie Laska, die een jaar lang verwaand de andere kant op keek wanneer ze probeerde contact met hem te krijgen. Na een jaar, misschien heeft ze een keer op haar gepast, was het over en kwispelde Laska als hij haar zag èn paste op beide huizen. Laska zorgde er zelfs voor dat we op de zwarte lijst kwamen van de Jehovas Getuigen, nadat een volgeling haar met zn zwarte tasje van zich af sloeg en bijna in de dakgoot bij Ger en Lies kwam te hangen.
Lies wilde zelf geen hond. Lies had Bobby, de parkiet. Die mocht elke dag even uit de kooi om rond te vliegen. Ik griezelde er van. Toen Ger en Lies eens op vakantie gingen pasten wij op de planten èn Bobby. Ik wilde best op Bobby passen, maar ik moest er gewoon niet aan denken om hem te laten vliegen, maar dat hoefde gelukkig ook niet.
Toen Laska tot ons aller verdriet dood ging, wilden Mark en ik na een tijdje vréééselijk graag een nieuwe hond, nu een bordercollie. Wim en ik hadden die in Engeland aan het werk gezien. En laat er nou een paar weken later één in de krant staan. Liesbeth wilde de nieuwe hond ook wel weer uitlaten tussen de middag dus Wim ging overstag. Wij gingen allemaal, ook Liesbeth, naar Hoogeveen naar de nieuwe hond kijken. Het bleek een donkere bordercollie te zijn, een half jaar oud .Kim. Kims vorige eigenaar had een nieuwe baan gekregen en de hond zou veel te veel alleen zijn. Zóóó zielig! Ik was geen donkere hond gewend en keek er wat vreemd tegenaan. Maar het was net of de hond ons heel geweldig vond en liet zich uitgebreid aaien. Ik vroeg aarzelend aan Lies:Wat vind jij ervan, Lies? Oh, ik vind haar heel lief. Mark ook al en Wim vond het toen allemaal al best.
Dus Kim kwam, zag en overwon. Lies liet haar als het nodig was overdag een keer uit, onze eigen uitlaatservice!
Later begreep ik ook waarom Kim weg moest. Ze kon er niet tegen wanneer ze in een kleine ruimte opgesloten werd. Als ze in de schuur moest met de deur dicht begon ze te janken en overal aan te knagen. Maar wanneer ze gewoon in de kamer mocht, was er niks aan de hand. Kim bleek voor ons èn voor Lies een geweldige hond.
Nog later verhuisde Kim mee naar het Schoolpad en heeft samen met Scott nog voor twee nestjes gezorgd. En één van de pups, die het meest op Kim leek, ging naar Linda, de dochter van Ger en Lies.
Vinden jullie kamperen ook het einde? Of vermoeiend? Spannend? Kwestie van overleven? Op Goeree hebben ze alles al gehad. De reis was lang 262 km. op de teller, maar dan ben je ook bij ons eigen Noordzeestrand. Dan begint het opzetten van de voortent ( Mark en Jennifer) èn de vouwcaravan (Gerhard en Judith). De samenwerking tussen Mark en Wim verloopt perfect. Ik zat erbij en keek ernaar! Naast ons ontvouwt zich een bijzonder soort van geordend opzetten vande degelijke Holtkamper. Er worden verschillende stukken plastic ontvouwd voor de ondergrond, de vouwcaravan wordt waterpas gezet. Robin draagt zijn steentje bij. Dat wordt een echte kampeerder. Judith heeft de regie, dat zie je zo. Jennifer en Eva gaan maar zolang badmintonnen. Eva kan haast niet wachten tot ze al haar douchespulletjes en crèmepjes kan uitproberen.
Hè, dan hebben ze wel een pilsje of een glaasje wijn verdiend!
Mark en Eva gaan een patatje halen en dan begint de lucht er raar uit te zien. Binnen een minuut onweert het . Met bakken komt het uit de lucht. Wim en ik gaan in de auto zitten. Na de gebeurtenissen op de begraafplaats in Vorden vorig jaar augustus heeft Wim heilig ontzag gekregen voor onweer. Jennifer blijft bij Queeny in de voortent. Vanuit de auto zie ik ineens Gerhard in zn blote bast de parasol van Mark redden. Hij zit op de grond in het soppende gras en probeert de geopende parasol dicht te krijgen. Het lijkt wel een film. Dan is het ook weer rustig en Mark en Eva zijn terug met een hele berg papat. Opeens komt Judith me enigzins in paniek roepen. Siva heeft een rare kale geïrriteerde plek. Zoiets heb ik ook nog nooit gezien. Ik denk dat ze daar vandaag even mee naar de dieren arts gaat.
Wij zeggen dan kinderen en kleinkinderen gedag en gaan Nederland weer doorkruisen. We krijgen zulk vreselijk weer onderweg, donker als de nacht met onweer en windstoten We bellen even ..ja hier regent het ook Mark is al een slootje aan het graven, Gerhard ook. Daar drijft de hele voortent.
Rick belt ondertussen ook al, wil even weten hoe het met de honden gaat. Die zijn gewoon buiten. In Emmen is het droog gebeven.
Wanneer we thuiskomen bellen we weer even ..Oh goed hoor, we zitten met zn allen in de caravan monopolie te spelen!
Je hebt vakantie .of niet soms!
Interesse in kunst, katten/ honden-prentenboekjes of puur natuur:
Toenmijn moeder in 1950 met vader Hein trouwde verhuisden we van Vorden naar Linde. Ook opoe en opa verhuisden mee! Wij hadden zo lang bij hun gewoond en nu waren de rollen omgekeerd.En we hadden nu ook nieuwe buren. Onze naaste buren waren de Lettinks op boerderij Het Lieferink. En er waren 4 kinderen. Dick was de oudste. Toen zeiden we nog Dikkie. Hij was precies twee dagen jonger dan ik. Ieder jaar werden er in onze buurt koeien gekeurd voor het stamboek en wij mochten mee anjagen met een stok achter de koeien aanlopen en zorgen dat ze doorliepen. Dikkie en ik schijnen toen voor de lol gevochten te hebben en ik heb hem daarbij gebeten omdat ik anders niet winnen kon. Dat werd niet erg gewaardeerd. Verder konden we het prima vinden. Met oud en nieuw gingen we met de jongeren uit de buurt Nieuwjaar schieten: Völle heil en zegen int nijjaor of völle hazen en knienen int nijjaor wensten we de buurt dan toe en kregen een borreltjeen een ölliebolle.
Later ging ik samen met vriendin Joke mee met de jongensclub, waar Dick leider van was, om te koken voor een heel stel jongens. Héééle goeie herinneringen! Haha!
Later toen ik al met Wim getrouwd was en net in Hengelo woonde ging de bel en Anda stond voor de deur. Ze woonde met Dick 150 m. bij ons vandaan boven in een hoge flat. De vriendschap werd aangehaald en we hebben vanaf die tijd lief en leed gedeeld. Hun Ernst werd geborenen onze Mark 2 dagen later. Ook Stefan werd nog in Hengelo geboren en we hebben wat een koffie gedronken met de kinderen spelend om ons heen. Ze verhuisden jammer genoeg naar Apeldoorn, maar de vriendschapsbanden zijn altijd gebleven. Heel wat gezamenlijke vakanties hebben we samen gevierd.
Toen we uiteindelijk naar Emmen verhuisden was dat vooral voor mij een heftig gebeuren. Binnen Emmen werd er weer verhuisd en midden in een dip belde Anda. Ze legde neer en even later belde ze terug. We komen zaterdag om te helpen met vloerbedekking leggen en kasten in elkaar zetten.
Wat .een goede buur .of verre vriend ..is voor ons hetzelfde!
Vandaag zijn Dick en Anda een dagje bij ons geweest. En het was als vanouds! foto: op bezoek in Zd Frankrijk
Rick belde. Hij meldt dat hij iets bijzonders meegemaakt heeft. Hij heeft bij iemand koffiegedronken in de pauze. En daar is een flits van herkenning. Deze mevrouw schildert ook, wel een andere stijl dan zn moeder, maar heel mooi! En ze houdt van een gebakken visje. Ze heeft al een hele tijd last van een hernia. Toch goed dat ze bezig blijft. Ze heeft Rick in elk geval een leuke dag bezorgd en belde ons gelijk op. Hij heeft haar zelfs www.hettysite.nl doorgegeven. Lieve mevrouw, mail gerust eens! Kunnen we eens van gedachten wisselen.
Ja zo noemde Robin me vroeger wel: Oma Het, een eretitel zullen we maar zeggen. Vanmiddag was Robin hier weer eens. Het is immers vakantie en Gerhard en Judith zijn druk met het bedenken wat er allemaal mee moet naar de camping. Zóóó leuk hè, die laatste dagen voor vertrek!
Robin vermaakt zich hier altijd wel. Even grasmaaien doet hij met overgave, alles volgens de regels. Aan het eind blaast hij de grasmaaier keurig schoon met de compressor. En dan gezellig samen Herbie kijken met thee en een zakje chips en Scott aan zn voeten. Wanneer Rick komt gaan we over op pannenkoeken.
Dan is het tijd om naar huis te gaan. Daar zie ik in het anders zo keurig opgeruimde huis de stapels vakantiespullen liggen.
Judith trekt er desondanks rustig de tijd voor uit om koffie te drinken. Ze vertelt over hun honden uitlaatservice. Siva is helemaal weg van de eigenaresse. Geen wonder, ik zou ook blij zijn om uitgelaten te worden. Het is wel een groep van 9 honden waar ze een goede plek voor heeft om te rennen. Het is een gat in de markt met al die tweeverdieners! Er schijnt ook een videofilmpje van te zijn. Wanneer ik de naam van de site weet, zal ik het melden!
Onze caravan is nu klaar voor de start. Maandag gaat het gebeuren. De route is bekeken en de eerste stop al afgesproken de benzinepomp in de buurt van Wezep.
Dat is lang geleden. De laatste jaren houdt Mark daar niet meer zo van. Hotelletjes! All inclusive, Last Minute en dat soort kreten is dan in!
Maar nu gaat het gebeuren, samen met Jennifer en Eva gaat hij kamperen. Echt behelpen kun je het niet noemen. We brengen samen de caravan naar camping Het Toppershoedjeop Goeree, een camping met alles er op en er aan vlakbij het strand. Dan komt er een voortentje aan, stoeltjes uitgeklapt, zwembroek en zonnebrand mee en dan naar het strand . De instructie over de caravan heeft hij al gehad. Ze hebben wat meer ervaren kampeerders bij zich. Gerhard, Judith en Robin zijn ook van de partij. Hun vouwcaravan is al gecheckt en in orde bevonden. Ze hebben er zin in!
Ik denk dat Mark 15 was toen hij samen met vriend Albert met ons mee ging naar het Ötztal. Ze trokken zich met hun tentje helemaal terug aan het andere eind van de camping.s Morgens zag je ze langskomen met een grote fles cola en chips. Ontbijtje misschien? Ik weet niet meer wat ze kookten wanneer ze niet met ons mee aten, maar als ze na het eten toevallig even langskwamen aten ze bij ons en bij Klaas en Sanny de restanten van nassi en macaroni met veel plezier op.
We gingen ze ook even een bezoekje brengen. Ik zie nog de was hangen aan een doorgezakt touw en hing al weer in de modder. Maar leuk was het wel!
Een jaar later ging hij met voetbalvrienden naar Sneek. Daar had één van hun een boot. Wij brachten het stel weg en andere ouders haalden ze weer op. Ik weet de oorzaak niet precies meer,
maar 3 dagen te vroeg was hij er al weer. Een paar van die jongens lagen elkaar niet èn het geld was op.
Nu is het dan weer zover. Zon, zee, strand èn Jennifer, dat moet goed komen! foto: Eindelijk samen naar de camping! Proost!
Sara en Amber
Wakker?
The Cowboy
Ian komt
Scott
Alledag
Zon, zee en strand
De Mekkerstêe
Ouddorp
The Shepherds
Tessa Jr.
Liesbeth
Een goede buur....een verre vriend!
