Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
05-09-2018
Loeder
foto: Loeder in haar glorietijd
Loeder is weer op jacht. Elke dag komt ze wel met haar buit langs. Gisteren was het een jong vogeltje… niet meer te redden. Eergisteren riep Wim me toe:’ Gauw, gauw, Loeder hef een grote vis in de bek, hee bewaegt nog’. Met stok, vanwege zijn onwillige heup, redt hij het niet op tijd. Dus ik mag rennen.... alweer te laat. 'Lilleke rover', roep ik haar nog na. Gek is dat, als ze met een vogeltje of vis aan komt zetten krijgt ze er van langs, maar is het een muisje, zoals meestal, dan zeg je: ’Dank je wel Loeder, goed gedaan jochie’. Elke morgen voeren we de vissen. Het is net of ze op je liggen te wachten in de hoek waar gevoerd wordt en dan is het een drukte van belang bij het verorberen van het voer. We strooien het wat van de kant af, want…. Inderdaad.. Loedertje zit onder de vlonder op een hoekje van de vijver te wachten of ze ergens bij kan. Wim strooide vanmorgen extra ver uit de hoek en Loeder liep even later verongelijkt weg. Jammer, geen medewerking vandaag… In haar jonge jaren was ze een dikke stevige poes, maar nu ze toch ongeveer 15 of 16 jaar zal zijn, is ze behoorlijk slanker, maar zoals je merkt: er zit nog flink leven in. Ik hoor haar net in de keuken mauwen tegen Wim. 'Wim, griep de katte efkes, dan maak ik een foto van jullie beiden, dat past wel mooi bi-j dit stuksken'. Wim grijpt Loeder en ik kom aanlopen met de camera. Dan zie ik dat hij net uit de douche nog in Adamskostuum loopt, al wel gehoorzaam met de kat op de arm. Dan heb ik het even niet meer... Ik zie die foto al voor me. 'Dat zal ik maar niet op de website zetten', zeg ik. Wim wijst op de krant:'Daor waarschuwt ze ok veur, anders geet dat 't hele internet aover'. Och zoiets houden we maar even voor onszelf, toch?
‘Je eitje is in wording’, meld ik Wim als ik met de koffie bij de schommelbank bij de wei aankom. We zijn aan koffie toe. In het voorbijgaan zag ik de ene bruine kip op de bak, bedoeld voor kruiden, zitten. Daar wordt elke morgen vroeg een ei gelegd. Soms al meteen nadat Wim het kippenhok opendoet. Deze kip trekt dan meteen een sprintje naar het terras. Vanmorgen was het iets later. Ik begreep ineens waarom. De haan had al een uurtje lawaai staan maken op het terras. De kip zat toen onder de rododendrons. Achteraf wachtten ze tot de kust vrij was. D.w.z. zo gauw de honden zouden ophoepelen bij de zijdeur. Die zaten natuurlijk weer op ons te wachten. Of ze slippen gauw naar binnen wanneer de deur open gaat of ze lopen met ons mee naar achteren of naar de wei. Toen ik met de koffie naar de wei liep zag ik hare majesteit dus zitten op haar troon. Geen hond meer in de buurt. ‘Nu ben ik aan de beurt. Eindelijk’, zal de kip gedacht hebben. Hendrik gaat zich intussen met de rest van zijn harem bemoeien. Er is nog een kip die zijn aandacht krijgt. En de rest? De drie kloeken zijn samen de hele dag in de weer met hun drie kuikens en elke avond zitten ze nog steeds boven op elkaar in het nest met hun kroost onder zich. Die hebben voorlopig even geen tijd voor Hendrik.
Oei, de auto gaf service aan en daar houden we niet van. Dus Wim naar de garage. Niks aan de hand, waarschijnlijk toe aan de volgende beurt. Maar Wim ontdekt wel dat er iets gevreten heeft aan het isolatiemateriaal onder de motorkap. Zou het een steenmarter zijn die hier huisgehouden heeft? Wat moeten we nou? Ik googelde en dan krijg je de verschrikkelijkste scenario’s voor geschoteld van onverwachte storingen tot door geknabbelde remkabels. Meteen worden je ook allerlei huismiddeltjes aangeraden om dat ongedierte te verjagen of tenminste op afstand te houden. Het ging van panty met hondenhaar tot wc blokjes en zelfs een strook gaas onder de auto. Hier zou de steenmarter een hekel aan hebben. Iemand anders beweert dat dit alles geen zin heeft maar dat je ze weg kunt houden door een apparaatje dat een geluidje uitzendt dat mensen niet maar steenmarters wel horen en waar ze een hekel aan hebben. Nou hebben we sinds een jaar al zo’n apparaatje in de schuur om muizen en eventuele ratten op afstand te houden. En inderdaad vinden we daar geen keuteltjes meer van welk dier dan ook. Dat zal nu de eerste poging worden.
Na het aqua joggen bij de koffie vertelt een mede aqua jogster: ‘Toen ik op de Kweekschool in Groningen zat was er een leraar die zich verdiept had in het Groninger dialect. Hij vroeg wie van ons het Gronings kende. Nou dat was ik. Hij vroeg toen of ik wilde kijken naar een hele serie Groninger woorden en of ik ze allemaal kende. Ik kende ze maar lang niet alle woorden gebruikten we. De leraar kwam op mijn lagere school waar ik stage liep en vroeg de kinderen in een aparte ruimte om de beurt welke van de woorden ze kenden. Zo was er de pisdouk, het Groningse woord voor luier. Eén jongetje wilde geen antwoord geven op de vraag of hij een pisdouk kende. Nee, hij hield vol dat hij dat woord niet kende, hoe vaak de beste man het probeerde om hem dat te laten zeggen. Hij kende alleen het woord luier. Toen het jongetje die middag thuiskwam vroeg zijn moeder hoe het op school geweest was. 'Ach zei het jongetje: 'Dee man wol mij pisdouk laoten zeggen, maor dat he’k mooi neit daon.’ Veel van ons kunnen wel horen aan het accent uit welke streek iemand komt. Het Amsterdams werd nog even aangehaald en voorgedaan door Dinie die er lang heeft gewoond. Joke daarentegen kwam uit het zuiden en toen ze voor het eerst een weekend bij haar Jans thuis was in Noord Drenthe kon ze er echt niks van verstaan. ‘En dan is een weekend lang hoor’, besloot ze. En nu we het toch over verschil in taal hadden en hoe er tegen ons in het oosten aangekeken wordt, vertelde de Groningse dat de benedenbuurvrouw van haar dochter in Den Haag zo’n echte oude Haagse dame was. Ze zei haar altijd even gedag. Pas had deze dame opgemerkt: ’Zo, bent u even over uit de provincie?’ De tijd ging snel en we wensten elkaar mooie Pinksteren.
Deze kleine ooi van de Scottish Blackface heeft het rijk alleen. Daar maakt ze flink gebruik van. Je ziet haar met de dag groeien. Ze kan zomaar rechts of links onder de moeder duiken, maar het liefst doet ze het op deze manier...
