In Twente zijn nog veel zouttorens. Dit is een oude, maar die blijven wel staan omdat het een typisch beeld van dit deel van Twente is... richting Boekelo.

De tijd van de bramen is er weer. Ze staan gewoon naast de ponywei en ik ga er maar eens op af met een plastic zak. Niets is zo lekker als bramensap door de yoghurt. In de jaren  dat er veel bramen zijn maak ik er sap van en vries dat in tot de vlierbessen rijp zijn. Dan maak ik er bramen/vlierbes/appelgelei van. In de tijd dat we nog in Hengelo woonden ging ik vaak op bramenjacht, soms met Marijke of Betsie, maar ook wel in m'n eentje. Wim vond dat helemaal niks dat ik zo buitenaf in m’n eentje gewapend met bakjes en plastic zakken op pad ging. Om hem enigszins gerust te stellen nam ik dan kleine Laska mee, onze eerste gezinshond… lief maar zeer waaks. Bovendien had ik een speciaal broodmes. Die ging mee in de fietstas voor “je weet maar nooit”. Zo struinde ik in m’n eentje…nou ja anderhalf… de houtwallen tussen de weilanden van Twente af. Verbeeld ik me nou dat de bramen toen veel dikker waren of zou dat met het verschil in grondsoort te maken hebben tussen Twente en Drente?
 Marijke en ik verzonnen  allerlei lekkere en gezonde recepten. We probeerden zelf zuurdesembrood te maken… zo supergezond hè. Maar geen hond die het bij ons wou eten. Ook maakten we zelf yoghurt met een yoghurtplantje. Daar hadden we meer sukses mee.
Ik had en heb nog het boek In Pot en Fles, waar je allerlei ideeën uit kon halen. Het was ook de tijd dat ik vaak in het voorjaar de bloemschermen van de vlier in een soort pannenkoekbeslag doopte en dan ging frituren. Alle kinderen in de buurt likten hun vingers er bij af.
Nee de bramen hier zijn niet veel bijzonders dit jaar. De druiven Glorie van Boskoop zijn ook nog niet rijp terwijl schoonzus Anneke die in Lochem woont, hemelsbreed 100 km zuidelijker, ze al geoogst heeft.
Afgelopen vrijdag waren Bertus en Marijke hier bij ons op bezoek. Marijke en ik beginnen te praten zo gauw we elkaar in de armen sluiten en we houden pas op wanneer we ze met Bertus in de auto de bocht om gaat.
Net of de tijd heeft stil gestaan. Dat kun je soms zo hebben hè!