xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />Rick is morgen jarig! En dat gaat gevierd worden! Meestal is hij in Canada met zijn verjaardag, bij Fred en Gera. Daar wordt hij dan geheel in de watten gelegd met taart èn cadeaus. Dit jaar is hij thuis. Het leek hem eerst niks om hier jarig te zijn, maar helemaal niks vond hij blijkbaar toch wat kaaltjes.

Dus mochten we vanmiddag mee om boodschappen te doen. Daarna gekeken waar z’n leuke shirt gebleven is en al die spijkerbroeken. Gelukkig…….gewoon op de stapel!

Daarna ging Rick naar Chantal, de kapster. Daar praat hij altijd honderd uit. Ze is dan weer helemaal bijgepraat. Zo’n 2x per jaar moet het dan toch gebeuren. Nu  ziet hij er uit…ja… of er een feestje aankomt!

Veertig worden is niet niks.

Toen we in 1983 net verhuisd waren naar Emmen werd ik 40 en er kwamen heel wat onverwachte gasten. Je denkt eigenlijk niet dat ze dat hele eind afleggen voor een verjaardag! Maar Diny kwam ’s morgens al. Het eerste wat ze zei was: “Foi toch, wat woont jullie noe toch een ende vot!” En dat is naar Hollandse begrippen ook zo. Ongeveer 7 kwartier doe je erover en als er veel vrachtverkeer is nòg langer. Toen Pa en mama indertijd in Iowa waren bij Oom Herman en tante Nettie gingen ze gewoon ergens een hapje eten en waren dan zo ook 1,5 uur onderweg! Heel gewoon, maar met ons drukke verkeer is het toch lastiger.

Morgen komen Ben en Niesje waarschijnlijk ook. Die moeten nog uit de Eiffel komen, waar ze met Paul Sietse en Annemarie een midweek doorbrengen en dan komen ze ook nog naar Emmen. Tja….Rick hè! Ben had tegen hem gezegd: “Als je je verjaardag viert, dan komen we”. Dus Rick aan het sms-en. Met Jans en Geesje ligt het nòg anders. Die zeiden gewoon:”Je kunt wel geen verjaardag vieren, maar we komen toch”! Dat kan morgen nog een dolle boel worden.

Rick met oom Henry.