Agnes bezig met het toiletteren van de pony's.
Volgens ingewijden
zou ze het meest op haar moeder lijken, alleen is ze wat vrolijker. 'Altijd
blijven lachen', was het devies van onze nu 102 jarige tante Heintje, toen ze
gevraagd werd naar het geheim om zo oud te mogen worden. En warempel ze staat
nog lachend en tevreden op de foto bij haar afscheid op de Borkel, het
verzorgingshuis waar ze de laatste 17 jaar gewoond heeft. - zie onder
Nieuws op www.hettysite.nl - Ze heeft er zelfs een tijd samen met haar zus Hanna gewoond die
uiteindelijk na het overlijden van haar man Gerrit, zwager Albert en schoonzus
Bertha ook naar de Borkel ging. Ook Hanna is dik in de 90 geworden, maar Heintje
overtreft ze allemaal. Zou ze s morgens bij het wakker worden ook al zo
blijmoedig zijn, vraag ik me dan af. Zou ze nooit tegen een dag hebben opgezien?
Vanmorgen kwam het in de preek van Jan de Korte naar voren dat je s morgens als
een berg tegen de dag kunt opzien. Zoals hij het verwoordde herken ik het en ik
vermoed dat hijzelf ook precies weet hoe het voelt. De kunst is om die
krampachtigheid los te kunnen laten. Dan kan er ineens een last van je afvallen
zomaar van het een op het andere moment. Eenmaal thuisgekomen wilde Agnes het
mooie danklied, dat gezongen werd voor de kinderen naar de nevendienst gingen,
wel op haar viool proberen. Is toch nog lastig als je net begint. Ik kan wel
eens jaloers worden op mensen die s morgens al lopen te zingen of in elk geval
met volle zin de dag beginnen. Ik moet eerst een uur op gang komen, douchen,
thee, niet veel zeggen
en dan ineens is het of mijn bloed gaat stromen en ik er
lekker weer tegenaan kan. Wim is eerder op gang en maakt gebruik van de ochtend.
Dat schijnt ook met je bioritme te maken te hebben. Ik ben meer van de avonden,
ben ik helemaal helder en weet vooral precies wat ik de andere dag wil gaan
doen. Ken je dat? Alleen snap ik de volgende morgen niet meer waar ik de energie
vandaan ga halen. Toen ik nog werkzaam was op het Carmelcollege begon het te
komen na de eerste kop koffie voor schooltijd en kwam ik vooral het tweede
lesuur op stoom. Wat diezelfde morgen nog een berg leek die je bijna niet
kon beklimmen
berg? Weg berg!
|