|
Een van de tweeling lag altijd bij moeder ooi op haar rug, altijd
dezelfde. Welke van de twee weg is weet ik niet want nu zijn ze er te groot
voor.
Er is een lam weg, een mooi Schoonebeker heidelam. In onze vakantie
belde Rob, onze schapenman, ons wat opgewonden op: Er is een lam weg, een van
de allereerste tweeling
ik heb alles nagelopen, de afrastering is in orde maar
het lam is weg .. en je broer is er niet.. de auto staat er wel
. In elk geval
was er wat paniek. Wat later was Ben weer terug en beweerde dat hij vanaf het
begin 10 schapen geteld heeft en de dag voor we weggingen waren het er echt 11.
Ik heb nooit kunnen denken dat ons dat zou gebeuren. Denk je dat je alles goed
voorbereid hebt voor je vakantie
en dan blijk je je toch vergist te
hebben.
Toen begon mijn brein te werken en ik herinnerde me dat ik de laatste
avond schapen hoorde blaten toen het al donker was. Wim is gaan kijken en liet
meteen Tessa uit. Hij heeft wat geschenen met zijn zaklantaarn, maar de rust was
al weergekeerd. De andere morgen vroeg zijn we vertrokken na een blik op de
rustig grazende schapen. Had ik ze nog maar even geteld, maar ja
Dan was het
ook al te laat en mezelf kennende was ik niet eens meer weggegaan die dag.
Nu blijkt er een grote donkerblauwe sjaal over prikkeldraad en schrikdraad
te hangen achter de ponystal. Waarschijnlijk heeft Wim ze zo gestoord dat ze nog
wel het lam konden inladen maar de doek niet meer. Wat een rotgevoel dat er
zomaar mensen bestaan die bij jou in de wei een lam gaan roven. We hebben bijna
al die 18 jaar dat we hier wonen schapen en lammeren gehad maar dit is nog nooit
gebeurd.
|
